1
1 In principio creavit Deus caelum et terram.
2 Terra autem erat inanis et vacua, et tenebrae super faciem
abyssi, et spiritus Dei ferebatur super aquas.
3 Dixitque Deus: “Fiat lux”. Et facta est lux.
4 Et vidit Deus lucem quod esset bona et divisit Deus lucem
ac tenebras.
5 Appellavitque Deus lucem Diem et tenebras Noctem. Factumque
est vespere et mane, dies unus.
6 Dixit quoque Deus: “Fiat firmamentum in medio aquarum
et dividat aquas ab aquis”.
7 Et fecit Deus firmamentum divisitque aquas, quae erant sub
firmamento, ab his, quae erant super firmamentum. Et factum
est ita.
8 Vocavitque Deus firmamentum Caelum. Et factum est vespere
et mane, dies secundus.
9 Dixit vero Deus: “Congregentur aquae, quae sub caelo
sunt, in locum unum, et appareat arida”. Factumque est
ita.
10 Et vocavit Deus aridam Terram congregationesque aquarum appellavit
Maria. Et vidit Deus quod esset bonum.
11 Et ait Deus: “Germinet terra herbam virentem et herbam
facientem semen et lignum pomiferum faciens fructum iuxta genus
suum, cuius semen in semetipso sit super terram”. Et factum
est ita.
12 Et protulit terra herbam virentem et herbam afferentem semen
iuxta genus suum lignumque faciens fructum, qui habet in semetipso
sementem secundum speciem suam. Et vidit Deus quod esset bonum.
13 Et factum est vespere et mane, dies tertius.
14 Dixit autem Deus: “Fiant luminaria in firmamento caeli,
ut dividant diem ac noctem et sint in signa et tempora et dies
et annos,
15 ut luceant in firmamento caeli et illuminent terram. Et factum
est ita.
16 Fecitque Deus duo magna luminaria: luminare maius, ut praeesset
diei, et luminare minus, ut praeesset nocti, et stellas.
17 Et posuit eas Deus in firmamento caeli, ut lucerent super
terram
18 et praeessent diei ac nocti et dividerent lucem ac tenebras.
Et vidit Deus quod esset bonum.
19 Et factum est vespere et mane, dies quartus.
20 Dixit etiam Deus: “Pullulent aquae reptile animae viventis,
et volatile volet super terram sub firmamento caeli”.
21 Creavitque Deus cete grandia et omnem animam viventem atque
motabilem, quam pullulant aquae secundum species suas, et omne
volatile secundum genus suum. Et vidit Deus quod esset bonum;
22 benedixitque eis Deus dicens: “Crescite et multiplicamini
et replete aquas maris, avesque multiplicentur super terram
”.
23 Et factum est vespere et mane, dies quintus.
24 Dixit quoque Deus: “Producat terra animam viventem
in genere suo, iumenta et reptilia et bestias terrae secundum
species suas”. Factumque est ita.
25 Et fecit Deus bestias terrae iuxta species suas et iumenta
secundum species suas et omne reptile terrae in genere suo.
Et vidit Deus quod esset bonum.
26 Et ait Deus: “Faciamus hominem ad imaginem et similitudinem
nostram; et praesint piscibus maris et volatilibus caeli et
bestiis universaeque terrae omnique reptili, quod movetur in
terra”.
27 Et creavit Deus hominem ad imaginem suam;
ad imaginem Dei creavit illum;
masculum et feminam creavit eos.
28 Benedixitque illis Deus et ait illis Deus: “Crescite
et multiplicamini et replete terram et subicite eam et dominamini
piscibus maris et volatilibus caeli et universis animantibus,
quae moventur super terram”.
29 Dixitque Deus: “Ecce dedi vobis omnem herbam afferentem
semen super terram et universa ligna, quae habent in semetipsis
fructum ligni portantem sementem, ut sint vobis in escam
30 et cunctis animantibus terrae omnique volucri caeli et universis,
quae moventur in terra et in quibus est anima vivens, omnem
herbam virentem ad vescendum”. Et factum est ita.
31 Viditque Deus cuncta, quae fecit, et ecce erant valde bona.
Et factum est vespere et mane:
dies sextus.
1
1 In principio Dio creò il cielo e la terra.
2 La terra era informe e deserta e le tenebre ricoprivano l`abisso
e lo spirito di Dio aleggiava sulle acque.
3 Dio disse: "Sia la luce!". E la luce fu.
4 Dio vide che la luce era cosa buona e separò la luce dalle
tenebre
5 e chiamò la luce giorno e le tenebre notte. E fu sera e fu
mattina: primo
giorno.
6 Dio disse: "Sia il firmamento in mezzo alle acque per separare
le acque dalle acque".
7 Dio fece il firmamento e separò le acque, che sono sotto il
firmamento, dalle acque, che son sopra il firmamento. E così
avvenne.
8 Dio chiamò il firmamento cielo. E fu sera e fu mattina: secondo
giorno.
9 Dio disse: "Le acque che sono sotto il cielo, si raccolgano
in un solo luogo e appaia l`asciutto". E così avvenne.
10 Dio chiamò l`asciutto terra e la massa delle acque mare.
E Dio vide che era cosa buona.
11 E Dio disse: "La terra produca germogli, erbe che producono
seme e alberi da frutto, che facciano sulla terra frutto con
il seme, ciascuno secondo la sua specie". E così avvenne:
12 la terra produsse germogli, erbe che producono seme, ciascuna
secondo la propria specie e alberi che fanno ciascuno frutto
con il seme, secondo la propria specie. Dio vide che era cosa
buona.
13 E fu sera e fu mattina: terzo giorno.
14 Dio disse: "Ci siano luci nel firmamento del cielo, per distinguere
il giorno dalla notte; servano da segni per le stagioni, per
i giorni e per gli anni
15 e servano da luci nel firmamento del cielo per illuminare
la terra". E così avvenne:
16 Dio fece le due luci grandi, la luce maggiore per regolare
il giorno e la luce minore per regolare la notte, e le stelle.
17 Dio le pose nel firmamento del cielo per illuminare la terra
18 e per regolare giorno e notte e per separare la luce dalle
tenebre. E Dio vide che era cosa buona. 19 E fu sera e fu mattina:
quarto giorno.
20 Dio disse: "Le acque brulichino di esseri viventi e uccelli
volino sopra la terra, davanti al firmamento del cielo".
21 Dio creò i grandi mostri marini e tutti gli esseri viventi
che guizzano e brulicano nelle acque, secondo la loro specie,
e tutti gli uccelli alati secondo la loro specie. E Dio vide
che era cosa buona.
22 Dio li benedisse: "Siate fecondi e moltiplicatevi e riempite
le acque dei mari; gli uccelli si moltiplichino sulla terra".
23 E fu sera e fu mattina: quinto giorno.
24 Dio disse: "La terra produca esseri viventi secondo la loro
specie: bestiame, rettili e bestie selvatiche secondo la loro
specie". E così avvenne:
25 Dio fece le bestie selvatiche secondo la loro specie e il
bestiame secondo la propria specie e tutti i rettili del suolo
secondo la loro specie. E Dio vide che era cosa buona.
26 E Dio disse: "Facciamo l`uomo a nostra immagine, a nostra
somiglianza, e domini sui pesci del mare e sugli uccelli del
cielo, sul bestiame, su tutte le bestie selvatiche e su tutti
i rettili che strisciano sulla terra".
27 Dio creò l`uomo a sua immagine;
a immagine di Dio lo creò;
maschio e femmina li creò.
28 Dio li benedisse e disse loro:
"Siate fecondi e moltiplicatevi, riempite la terra;
soggiogatela e dominate sui pesci del mare
e sugli uccelli del cielo e su ogni essere vivente,
che striscia sulla terra".
29 E Dio disse: "Ecco, io vi do ogni erba che produce seme e
che è su tutta la terra e ogni albero in cui è il frutto, che
produce seme: saranno il vostro cibo.
30 A tutte le bestie selvatiche, a tutti gli uccelli del cielo
e a tutti gli esseri che strisciano sulla terra e nei quali
è alito di vita, io do in cibo ogni erba verde". E così avvenne.
31 Dio vide quanto aveva fatto, ed ecco, era cosa molto buona.
E fu sera e fu mattina: sesto giorno.
2 1 Igitur perfecti sunt caeli et terra
et omnis exercitus eorum.
2 Complevitque Deus die septimo opus suum, quod fecerat, et
requievit die septimo ab universo opere, quod patrarat.
3 Et benedixit Deus diei septimo et sanctificavit illum, quia
in ipso requieverat ab omni opere suo, quod creavit Deus, ut
faceret.
4 Istae sunt generationes caeli et terrae, quando creata sunt.
In die quo fecit Dominus Deus terram et caelum,
5 omne virgultum agri, antequam oriretur in terra, omnisque
herba regionis, priusquam germinaret; non enim pluerat Dominus
Deus super terram, et homo non erat, qui operaretur humum,
6 sed fons ascendebat e terra irrigans universam superficiem
terrae
7 tunc formavit Dominus Deus hominem pulverem de humo et inspiravit
in nares eius spiraculum vitae, et factus est homo in animam
viventem.
8 Et plantavit Dominus Deus paradisum in Eden ad orientem, in
quo posuit hominem, quem formaverat.
9 Produxitque Dominus Deus de humo omne lignum pulchrum visu
et ad vescendum suave, lignum etiam vitae in medio paradisi
lignumque scientiae boni et mali.
10 Et fluvius egrediebatur ex Eden ad irrigandum paradisum,
qui inde dividitur in quattuor capita. 11 Nomen uni Phison:
ipse est, qui circuit omnem terram Hevila, ubi est aurum;
12 et aurum terrae illius optimum est; ibi invenitur bdellium
et lapis onychinus.
13 Et nomen fluvio secundo Geon: ipse est, qui circuit omnem
terram Aethiopiae.
14 Nomen vero fluminis tertii Tigris: ipse vadit ad orientem
Assyriae. Fluvius autem quartus ipse est Euphrates.
15 Tulit ergo Dominus Deus hominem et posuit eum in paradiso
Eden, ut operaretur et custodiret illum;
16 praecepitque Dominus Deus homini dicens: “Ex omni ligno
paradisi comede;
17 de ligno autem scientiae boni et mali ne comedas; in quocumque
enim die comederis ex eo, morte morieris”.
18 Dixit quoque Dominus Deus: “Non est bonum esse hominem
solum; faciam ei adiutorium simile sui”.
19 Formatis igitur Dominus Deus de humo cunctis animantibus
agri et universis volatilibus caeli, adduxit ea ad Adam, ut
videret quid vocaret ea; omne enim, quod vocavit Adam animae
viventis, ipsum est nomen eius.
20 Appellavitque Adam nominibus suis cuncta pecora et universa
volatilia caeli et omnes bestias agri; Adae vero non inveniebatur
adiutor similis eius.
21 Immisit ergo Dominus Deus soporem in Adam. Cumque obdormisset,
tulit unam de costis eius et replevit carnem pro ea;
22 et aedificavit Dominus Deus costam, quam tulerat de Adam,
in mulierem et adduxit eam ad Adam.
23 Dixitque Adam: “Haec nunc os ex ossibus meis
et caro de carne mea! Haec vocabitur Virago,
quoniam de viro sumpta est haec”.
24 Quam ob rem relinquet vir patrem suum et matrem et adhaerebit
uxori suae; et erunt in carnem unam.
25 Erant autem uterque nudi, Adam scilicet et uxor eius, et
non erubescebant.
2
1Così furono portati a compimento il cielo e la terra e tutte
le loro schiere.
2 Allora Dio, nel settimo giorno portò a termine il lavoro che
aveva fatto e cessò nel settimo giorno da ogni suo lavoro.
3 Dio benedisse il settimo giorno e lo consacrò, perché in esso
aveva cessato da ogni lavoro che egli creando aveva fatto.
4 Queste le origini del cielo e della terra, quando vennero
creati. 4b Quando il Signore Dio fece la terra e il cielo,
5 nessun cespuglio campestre era sulla terra, nessuna erba campestre
era spuntata - perché il Signore Dio non aveva fatto piovere
sulla terra e nessuno lavorava il suolo
6 e faceva salire dalla terra l`acqua dei canali per irrigare
tutto il suolo -
7 allora il Signore Dio plasmò l`uomo con polvere del suolo
e soffiò nelle sue narici un alito di vita e l`uomo divenne
un essere vivente.
8 Poi il Signore Dio piantò un giardino in Eden, a oriente,
e vi collocò l`uomo che aveva plasmato.
9 Il Signore Dio fece germogliare dal suolo ogni sorta di alberi
graditi alla vista e buoni da mangiare, tra cui l`albero della
vita in mezzo al giardino e l`albero della conoscenza del bene
e del male.
10 Un fiume usciva da Eden per irrigare il giardino, poi di
lì si divideva e formava quattro corsi. 11 Il primo fiume si
chiama Pison: esso scorre intorno a tutto il paese di Avìla,
dove c`è l`oro
12 e l`oro di quella terra è fine; qui c`è anche la resina odorosa
e la pietra d`ònice.
13 Il secondo fiume si chiama Ghicon: esso scorre intorno a
tutto il paese d`Etiopia.
14 Il terzo fiume si chiama Tigri: esso scorre ad oriente di
Assur. Il quarto fiume è l`Eufrate.
15 Il Signore Dio prese l`uomo e lo pose nel giardino di Eden,
perché lo coltivasse e lo custodisse.
16 Il Signore Dio diede questo comando all`uomo: "Tu potrai
mangiare di tutti gli alberi del giardino,
17 ma dell`albero della conoscenza del bene e del male non devi
mangiare, perché, quando tu ne mangiassi, certamente moriresti".
18 E il Signore Dio disse: "Non è bene che l`uomo sia solo:
gli voglio fare un aiuto che gli sia simile".
19 Allora il Signore Dio plasmò dal suolo ogni sorta di bestie
selvatiche e tutti gli uccelli del cielo e li condusse all`uomo,
per vedere come li avrebbe chiamati: in qualunque modo l`uomo
avesse chiamato ognuno degli esseri viventi, quello doveva essere
il suo nome.
20 Così l`uomo impose nomi a tutto il bestiame, a tutti gli
uccelli del cielo e a tutte le bestie selvatiche, ma l`uomo
non trovò un aiuto che gli fosse simile.
21 Allora il Signore Dio fece scendere un torpore sull`uomo,
che si addormentò; gli tolse una delle costole e rinchiuse la
carne al suo posto.
22 Il Signore Dio plasmò con la costola, che aveva tolta all`uomo,
una donna e la condusse all`uomo.
23 Allora l`uomo disse: "Questa volta essa è osso dalle
mie ossa e carne dalla mia carne! La si chiamerà donna perché
dall`uomo è stata tolta".
24 Per questo l`uomo abbandonerà suo padre e sua madre e si
unirà a sua moglie e i due saranno una sola carne.
25 Ora tutti e due erano nudi, l`uomo e sua moglie, ma non ne
provavano vergogna.
3 1 Et serpens erat callidior cunctis animantibus
agri, quae fecerat Dominus Deus. Qui dixit ad mulierem: “Verene
praecepit vobis Deus, ut non comederetis de omni ligno paradisi?”.
2 Cui respondit mulier: “De fructu lignorum, quae sunt
in paradiso, vescimur;
3 de fructu vero ligni, quod est in medio paradisi, praecepit
nobis Deus, ne comederemus et ne tangeremus illud, ne moriamur”.
4 Dixit autem serpens ad mulierem: “Nequaquam morte moriemini!
5 Scit enim Deus quod in quocumque die comederitis ex eo, aperientur
oculi vestri, et eritis sicut Deus scientes bonum et malum”.
6 Vidit igitur mulier quod bonum esset lignum ad vescendum et
pulchrum oculis et desiderabile esset lignum ad intellegendum;
et tulit de fructu illius et comedit deditque etiam viro suo
secum, qui comedit.
7 Et aperti sunt oculi amborum. Cumque cognovissent esse se
nudos, consuerunt folia ficus et fecerunt sibi perizomata.
8 Et cum audissent vocem Domini Dei deambulantis in paradiso
ad auram post meridiem, abscondit se Adam et uxor eius a facie
Domini Dei in medio ligni paradisi.
9 Vocavitque Dominus Deus Adam et dixit ei: “Ubi es?”.
10 Qui ait: “Vocem tuam audivi in paradiso et timui eo
quod nudus essem et abscondi me”.
11 Cui dixit: “Quis enim indicavit tibi quod nudus esses,
nisi quod ex ligno, de quo tibi praeceperam, ne comederes, comedisti?”.
12 Dixitque Adam: “Mulier, quam dedisti sociam mihi, ipsa
dedit mihi de ligno, et comedi”.
13 Et dixit Dominus Deus ad mulierem: “Quid hoc fecisti?”.
Quae respondit: “Serpens decepit me, et comedi”.
14 Et ait Dominus Deus ad serpentem:
“Quia fecisti hoc, maledictus es inter omnia pecora
et omnes bestias agri! Super pectus tuum gradieris
et pulverem comedes cunctis diebus vitae tuae.
15 Inimicitias ponam inter te et mulierem et semen tuum et semen
illius; ipsum conteret caput tuum,
et tu conteres calcaneum eius”.
16 Mulieri dixit: “Multiplicabo aerumnas tuas
et conceptus tuos: in dolore paries filios, et ad virum tuum
erit appetitus tuus, ipse autem dominabitur tui”.
17 Adae vero dixit: “Quia audisti vocem uxoris tuae et
comedisti de ligno, ex quo praeceperam tibi, ne comederes, maledicta
humus propter te!
In laboribus comedes ex ea cunctis diebus vitae tuae.
18 Spinas et tribulos germinabit tibi, et comedes herbas terrae;
19 in sudore vultus tui vesceris pane, donec revertaris ad humum,
de qua sumptus es,
quia pulvis es et in pulverem reverteris”.
20 Et vocavit Adam nomen uxoris suae Eva, eo quod mater esset
cunctorum viventium.
21 Fecit quoque Dominus Deus Adae et uxori eius tunicas pelliceas
et induit eos.
22 Et ait Dominus Deus: “Ecce homo factus est quasi unus
ex nobis, ut sciat bonum et malum; nunc ergo, ne mittat manum
suam et sumat etiam de ligno vitae et comedat et vivat in aeternum!”.
23 Emisit eum Dominus Deus de paradiso Eden, ut operaretur humum,
de qua sumptus est.
24 Eiecitque hominem et collocavit ad orientem paradisi Eden
cherubim et flammeum gladium atque versatilem ad custodiendam
viam ligni vitae.
3
1 Il serpente era la più astuta di tutte le bestie selvatiche
fatte dal Signore Dio. Egli disse alla donna: "E` vero che Dio
ha detto: Non dovete mangiare di nessun albero del giardino?".
2 Rispose la donna al serpente: "Dei frutti degli alberi del
giardino noi possiamo mangiare,
3 ma del frutto dell`albero che sta in mezzo al giardino Dio
ha detto: Non ne dovete mangiare e non lo dovete toccare, altrimenti
morirete".
4 Ma il serpente disse alla donna: "Non morirete affatto!
5 Anzi, Dio sa che quando voi ne mangiaste, si aprirebbero i
vostri occhi e diventereste come Dio, conoscendo il bene e il
male".
6 Allora la donna vide che l`albero era buono da mangiare, gradito
agli occhi e desiderabile per acquistare saggezza; prese del
suo frutto e ne mangiò, poi ne diede anche al marito, che era
con lei, e anch`egli ne mangiò.
7 Allora si aprirono gli occhi di tutti e due e si accorsero
di essere nudi; intrecciarono foglie di fico e se ne fecero
cinture.
8 Poi udirono il Signore Dio che passeggiava nel giardino alla
brezza del giorno e l`uomo con sua moglie si nascosero dal Signore
Dio, in mezzo agli alberi del giardino.
9 Ma il Signore Dio chiamò l`uomo e gli disse: "Dove sei?".
10 Rispose: "Ho udito il tuo passo nel giardino: ho avuto paura,
perché sono nudo, e mi sono nascosto".
11 Riprese: "Chi ti ha fatto sapere che eri nudo? Hai forse
mangiato dell`albero di cui ti avevo comandato di non mangiare?".
12 Rispose l`uomo: "La donna che tu mi hai posta accanto mi
ha dato dell`albero e io ne ho mangiato".
13 Il Signore Dio disse alla donna: "Che hai fatto?". Rispose
la donna: "Il serpente mi ha ingannata e io ho mangiato".
14 Allora il Signore Dio disse al serpente:
"Poiché tu hai fatto questo, sii tu maledetto più di tutto il
bestiame e più di tutte le bestie selvatiche;
sul tuo ventre camminerai e polvere mangerai
per tutti i giorni della tua vita.
15 Io porrò inimicizia tra te e la donna, tra la tua stirpe
e la sua stirpe: questa ti schiaccerà la testa
e tu le insidierai il calcagno".
16 Alla donna disse: "Moltiplicherò i tuoi dolori e le tue gravidanze,
con dolore partorirai figli,
verso tuo marito sarà il tuo istinto, ma egli ti dominerà".
17 All`uomo disse: "Poiché hai ascoltato la voce di tua moglie
e hai mangiato dell`albero, di cui ti avevo comandato: Non ne
devi mangiare, maledetto sia il suolo per causa tua! Con dolore
ne trarrai il cibo per tutti i giorni della tua vita.
18 Spine e cardi produrrà per te e mangerai l`erba campestre.
19 Con il sudore del tuo volto mangerai il pane;
finchè tornerai alla terra, perchè da essa sei stato tratto:
polvere tu sei e in polvere tornerai!".
20 L`uomo chiamò la moglie Eva, perché essa fu la madre di tutti
i viventi.
21 Il Signore Dio fece all`uomo e alla donna tuniche di pelli
e li vestì.
22 Il Signore Dio disse allora: "Ecco l`uomo è diventato come
uno di noi, per la conoscenza del bene e del male. Ora, egli
non stenda più la mano e non prenda anche dell`albero della
vita, ne mangi e viva sempre!".
23 Il Signore Dio lo scacciò dal giardino di Eden, perché lavorasse
il suolo da dove era stato tratto.
24 Scacciò l`uomo e pose ad oriente del giardino di Eden i cherubini
e la fiamma della spada folgorante, per custodire la via all`albero
della vita.
4 1 Adam vero cognovit Evam uxorem suam,
quae concepit et peperit Cain dicens: “Acquisivi virum
per Dominum”.
2 Rursusque peperit fratrem eius Abel. Et fuit Abel pastor ovium
et Cain agricola.
3 Factum est autem post aliquot dies ut offerret Cain de fructibus
agri munus Domino.
4 Abel quoque obtulit de primogenitis gregis sui et de adipibus
eorum. Et respexit Dominus ad Abel et ad munus eius,
5 ad Cain vero et ad munus illius non respexit. Iratusque est
Cain vehementer, et concidit vultus eius.
6 Dixitque Dominus ad eum: “Quare iratus es, et cur concidit
facies tua?
7 Nonne si bene egeris, vultum attolles? Sin autem male, in
foribus peccatum insidiabitur, et ad te erit appetitus eius,
tu autem dominaberis illius”.
8 Dixitque Cain ad Abel fratrem suum: “Egrediamur foras”.
Cumque essent in agro, consurrexit Cain adversus Abel fratrem
suum et interfecit eum.
9 Et ait Dominus ad Cain: “Ubi est Abel frater tuus?”.
Qui respondit: “Nescio. Num custos fratris mei sum ego?”.
10 Dixitque ad eum: “Quid fecisti? Vox sanguinis fratris
tui clamat ad me de agro.
11 Nunc igitur maledictus eris procul ab agro, qui aperuit os
suum et suscepit sanguinem fratris tui de manu tua!
12 Cum operatus fueris eum, amplius non dabit tibi fructus suos;
vagus et profugus eris super terram”.
13 Dixitque Cain ad Dominum: “Maior est poena mea quam
ut portem eam.
14 Ecce eicis me hodie a facie agri, et a facie tua abscondar
et ero vagus et profugus in terra; omnis igitur, qui invenerit
me, occidet me”.
15 Dixitque ei Dominus: “Nequaquam ita fiet, sed omnis
qui occiderit Cain, septuplum punietur!”. Posuitque Dominus
Cain signum, ut non eum interficeret omnis qui invenisset eum.
16 Egressusque Cain a facie Domini habitavit in terra Nod ad
orientalem plagam Eden.
17 Cognovit autem Cain uxorem suam, quae concepit et peperit
Henoch. Et aedificavit civitatem vocavitque nomen eius ex nomine
filii sui Henoch.
18 Porro Henoch genuit Irad, et Irad genuit Maviael, et Maviael
genuit Mathusael, et Mathusael genuit Lamech.
19 Qui accepit uxores duas: nomen uni Ada et nomen alteri Sella.
20 Genuitque Ada Iabel, qui fuit pater habitantium in tentoriis
atque pastorum.
21 Et nomen fratris eius Iubal; ipse fuit pater omnium canentium
cithara et organo.
22 Sella quoque genuit Tubalcain, qui fuit malleator et faber
in cuncta opera aeris et ferri. Soror vero Tubalcain Noema.
23 Dixitque Lamech uxoribus suis:
“Ada et Sella, audite vocem meam; uxores Lamech, auscultate
sermonem meum:
occidi virum pro vulnere meo
et adulescentulum pro livore meo;
24 septuplum ultio dabitur de Cain, de Lamech vero septuagies
septies”.
25 Cognovit quoque Adam uxorem suam, et peperit filium vocavitque
nomen eius Seth dicens: “Posuit mihi Deus semen aliud
pro Abel, quem occidit Cain”.
26 Sed et Seth natus est filius, quem vocavit Enos. Tunc coeperunt
invocare nomen Domini.
4 1Adamo si unì a Eva sua moglie, la quale
concepì e partorì Caino e disse: "Ho acquistato un uomo dal
Signore".
2 Poi partorì ancora suo fratello Abele. Abele era pastore di
greggi e Caino lavoratore del suolo.
3 Dopo un certo tempo, Caino offrì frutti del suolo in sacrificio
al Signore;
4 anche Abele offrì primogeniti del suo gregge e il loro grasso.
Il Signore gradì Abele e la sua offerta,
5 ma non gradì Caino e la sua offerta. Caino ne fu molto irritato
e il suo volto era abbattuto.
6 Il Signore disse allora a Caino: "Perché sei irritato e perché
è abbattuto il tuo volto?
7 Se agisci bene, non dovrai forse tenerlo alto? Ma se non agisci
bene, il peccato è accovacciato alla tua porta; verso di te
è la sua bramosia, ma tu dòminala".
8 Caino disse al fratello Abele: "Andiamo in campagna!". Mentre
erano in campagna, Caino alzò la mano contro il fratello Abele
e lo uccise.
9 Allora il Signore disse a Caino: "Dov`è Abele, tuo fratello?".
Egli rispose: "Non lo so. Sono forse il guardiano di mio fratello?".
10 Riprese: "Che hai fatto? La voce del sangue di tuo fratello
grida a me dal suolo!
11 Ora sii maledetto lungi da quel suolo che per opera della
tua mano ha bevuto il sangue di tuo fratello.
12 Quando lavorerai il suolo, esso non ti darà più i suoi prodotti:
ramingo e fuggiasco sarai sulla terra".
13 Disse Caino al Signore: "Troppo grande è la mia colpa per
ottenere perdono!
14 Ecco, tu mi scacci oggi da questo suolo e io mi dovrò nascondere
lontano da te; io sarò ramingo e fuggiasco sulla terra e chiunque
mi incontrerà mi potrà uccidere".
15 Ma il Signore gli disse: "Però chiunque ucciderà Caino subirà
la vendetta sette volte!". Il Signore impose a Caino un segno,
perché non lo colpisse chiunque l`avesse incontrato.
16 Caino si allontanò dal Signore e abitò nel paese di Nod,
ad oriente di Eden.
17 Ora Caino si unì alla moglie che concepì e partorì Enoch;
poi divenne costruttore di una città, che chiamò Enoch, dal
nome del figlio.
18 A Enoch nacque Irad; Irad generò Mecuiael e Mecuiael generò
Metusael e Metusaèl generò Lamech.
19 Lamech si prese due mogli: una chiamata Ada e l`altra chiamata
Zilla.
20 Ada partorì Iabal: egli fu il padre di quanti abitano sotto
le tende presso il bestiame.
21 Il fratello di questi si chiamava Iubal: egli fu il padre
di tutti i suonatori di cetra e di flauto.
22 Zilla a sua volta partorì Tubalkain, il fabbro, padre di
quanti lavorano il rame e il ferro. La sorella di Tubalkain
fu Naama.
23 Lamech disse alle mogli: Ada e Zilla, ascoltate la mia voce;
mogli di Lamech, porgete l`orecchio al mio dire: Ho ucciso un
uomo per una mia scalfittura e un ragazzo per un mio livido.
24 Sette volte sarà vendicato Cainoma Lamech settantasette".
25 Adamo si unì di nuovo alla moglie, che partorì un figlio
e lo chiamò Set. "Perché - disse - Dio mi ha concesso un`altra
discendenza al posto di Abele, poiché Caino l`ha ucciso".
26 Anche a Set nacque un figlio, che egli chiamò Enos. Allora
si cominciò ad invocare il nome del Signore.
5
1 Hic est liber generationis Adam. In die qua creavit Deus homi
nem, ad similitudinem Dei fecit illum.
2 Masculum et feminam creavit eos et benedixit illis; et vocavit
nomen eorum Adam in die, quo creati sunt.
3 Vixit autem Adam centum triginta annis et genuit ad similitudinem
et imaginem suam vocavitque nomen eius Seth.
4 Et facti sunt dies Adam, postquam genuit Seth, octingenti
anni, genuitque filios et filias.
5 Et factum est omne tempus, quod vixit Adam, anni nongenti
triginta, et mortuus est.
6 Vixit quoque Seth centum quinque annos et genuit Enos.
7 Vixitque Seth, postquam genuit Enos, octingentis septem annis
genuitque filios et filias.
8 Et facti sunt omnes dies Seth nongentorum duodecim annorum,
et mortuus est.
9 Vixit vero Enos nonaginta annis et genuit Cainan.
10 Et vixit Enos, postquam genuit Cainan, octingentis quindecim
annis et genuit filios et filias.
11 Factique sunt omnes dies Enos nongentorum quinque annorum,
et mortuus est.
12 Vixit quoque Cainan septuaginta annis et genuit Malaleel.
13 Et vixit Cainan, postquam genuit Malaleel, octingentos quadraginta
annos genuitque filios et filias.
14 Et facti sunt omnes dies Cainan nongenti decem anni, et mortuus
est.
15 Vixit autem Malaleel sexaginta quinque annos et genuit Iared.
16 Et vixit Malaleel, postquam genuit Iared, octingentis triginta
annis et genuit filios et filias.
17 Et facti sunt omnes dies Malaleel octingenti nonaginta quinque
anni, et mortuus est.
18 Vixitque Iared centum sexaginta duobus annis et genuit Henoch.
19 Et vixit Iared, postquam genuit Henoch, octingentos annos
et genuit filios et filias.
20 Et facti sunt omnes dies Iared nongenti sexaginta duo anni,
et mortuus est.
21 Porro Henoch vixit sexaginta quinque annis et genuit Mathusalam.
22 Et ambulavit Henoch cum Deo, postquam genuit Mathusalam,
trecentis annis et genuit filios et filias.
23 Et facti sunt omnes dies Henoch trecenti sexaginta quinque
anni,
24 ambulavitque cum Deo et non apparuit, quia tulit eum Deus.
25 Vixit quoque Mathusala centum octoginta septem annos et genuit
Lamech.
26 Et vixit Mathusala, postquam genuit Lamech, septingentos
octoginta duos annos et genuit filios et filias.
27 Et facti sunt omnes dies Mathusalae nongenti sexaginta novem
anni, et mortuus est.
28 Vixit autem Lamech centum octoginta duobus annis et genuit
filium
29 vocavitque nomen eius Noe dicens: “Iste consolabitur
nos ab operibus nostris et labore manuum nostrarum in agro,
cui maledixit Dominus”.
30 Vixitque Lamech, postquam genuit Noe, quingentos nonaginta
quinque annos et genuit filios et filias.
31 Et facti sunt omnes dies Lamech septingenti septuaginta septem
anni, et mortuus est.
32 Noe vero, cum quingentorum esset annorum, genuit Sem, Cham
et Iapheth.
5 1 Questo è il libro della genealogia di Adamo.
Quando Dio creò l`uomo, lo fece a somiglianza di Dio;
2 maschio e femmina li creò, li benedisse e li chiamò uomini
quando furono creati.
3 Adamo aveva centotrenta anni quando generò a sua immagine,
a sua somiglianza, un figlio e lo chiamò Set.
4 Dopo aver generato Set, Adamo visse ancora ottocento anni
e generò figli e figlie.
5 L`intera vita di Adamo fu di novecentotrenta anni; poi morì.
6 Set aveva centocinque anni quando generò Enos;
7 dopo aver generato Enos, Set visse ancora ottocentosette anni
e generò figli e figlie.
8 L`intera vita di Set fu di novecentododici anni; poi morì.
9 Enos aveva novanta anni quando generò Kenan; 10 Enos, dopo
aver generato Kenan, visse ancora ottocentoquindici anni e generò
figli e figlie.
11 L`intera vita di Enos fu di novecentocinque anni; poi morì.
12 Kenan aveva settanta anni quando generò Maalaleel;
13 Kenan dopo aver generato Maalaleel visse ancora ottocentoquaranta
anni e generò figli e figlie.
14 L`intera vita di Kenan fu di novecentodieci anni; poi morì.
15 Maalaleel aveva sessantacinque anni quando generò Iared;
16 Maalaleel dopo aver generato Iared, visse ancora ottocentrenta
anni e generò figli e figlie.
17 L'intera vita di Maalaleèl fu di ottocentonovantacinque anni;
poi morì.
18 Iared aveva centosessantadue anni quando generò Enoch;
19 Iared, dopo aver generato Enoch, visse ancora ottocento anni
e generò figli e figlie.
20 L'intera vita di Iared fu di novecentosessantadue anni; poi
morì.
21 Enoch aveva sessantacinque anni quando generò Matusalemme.
22 Enoch camminò con Dio; dopo aver generato Matusalemme, visse
ancora per trecento anni e generò figli e figlie.
23 L'intera vita di Enoch fu di trecentosessantacique anni.
24 Poi Enoch camminò con Dio e non fu più perché Dio l'aveva
preso.
25 Matusalemme aveva centottantasette anni quando generò Lamech;
26 Matusalemme, dopo aver generato Lamech, visse ancora settecentottantadue
anni e generò figli e figlie.
27 L'intera vita di Matusalemme fu di novecentosessantanove
anni; poi morì.
28 Lamech aveva centottantadue anni quando generò un figlio
29 e lo chiamò Noè, dicendo: "Costui ci consolerà del nostro
lavoro e della fatica delle nostre mani, a causa del suolo che
il Signore ha maledetto".
30 Lamech, dopo aver generato Noè, visse ancora cinquecentonovantacinque
anni e generò figli e figlie.
31 L'intera vita di Lamech fu di settecentosettantasette anni;
poi morì.
32 Noè aveva cinquecento anni quando generò Sem, Cam e Iafet.
6 1 Cumque coepissent homines multiplicari
super terram et filias procreassent,
2 videntes filii Dei filias hominum quod essent pulchrae, acceperunt
sibi uxores ex omnibus, quas elegerant.
3 Dixitque Deus: “Non permanebit spiritus meus in homine
in aeternum, quia caro est; eruntque dies illius centum viginti
annorum”.
4 Gigantes erant super terram in diebus illis et etiam postquam
ingressi sunt filii Dei ad filias hominum, illaeque eis genuerunt:
isti sunt potentes a saeculo viri famosi.
5 Videns autem Dominus quod multa malitia hominum esset in terra,
et cuncta cogitatio cordis eorum non intenta esset nisi ad malum
omni tempore,
6 paenituit Dominum quod hominem fecisset in terra. Et tactus
dolore cordis intrinsecus:
7 “Delebo, inquit, hominem, quem creavi, a facie terrae,
ab homine usque ad pecus, usque ad reptile et usque ad volucres
caeli; paenitet enim me fecisse eos”.
8 Noe vero invenit gratiam coram Domino.
9 Hae sunt generationes Noe: Noe vir iustus atque perfectus
fuit in generatione sua; cum Deo ambulavit.
10 Et genuit tres filios: Sem, Cham et Iapheth.
11 Corrupta est autem terra coram Deo et repleta est iniquitate.
12 Cumque vidisset Deus terram esse corruptam omnis quippe
caro corruperat viam suam super terram
13 dixit ad Noe: “Finis universae carnis venit coram me;
repleta est enim terra iniquitate a facie eorum, et ecce ego
disperdam eos de terra.
14 Fac tibi arcam de lignis cupressinis; mansiunculas in arca
facies et bitumine linies eam intrinsecus et extrinsecus.
15 Et sic facies eam: trecentorum cubitorum erit longitudo arcae,
quinquaginta cubitorum latitudo et triginta cubitorum altitudo
illius.
16 Fenestram in arca facies et cubito consummabis summitatem
eius. Ostium autem arcae pones ex latere; tabulatum inferius,
medium et superius facies in ea.
17 Ecce ego adducam diluvii aquas super terram, ut interficiam
omnem carnem, in qua spiritus vitae est subter caelum: universa,
quae in terra sunt, consumentur.
18 Ponamque foedus meum tecum; et ingredieris arcam tu et filii
tui, uxor tua et uxores filiorum tuorum tecum.
19 Et ex cunctis animantibus universae carnis bina induces in
arcam, ut vivant tecum, masculini sexus et feminini.
20 De volucribus iuxta genus suum et de iumentis in genere suo
et ex omni reptili terrae secundum genus suum: bina de omnibus
ingredientur ad te, ut possint vivere.
21 Tu autem tolle tecum ex omnibus escis, quae mandi possunt,
et comportabis apud te; et erunt tam tibi quam illis in cibum”.
22 Fecit ergo Noe omnia, quae praeceperat illi Deus; sic fecit.
6 1 Quando gli uomini cominciarono a moltiplicarsi
sulla terra e nacquero loro figlie,
2 i figli di Dio videro che le figlie degli uomini erano belle
e ne presero per mogli quante ne vollero.
3 Allora il Signore disse: "Il mio spirito non resterà sempre
nell'uomo, perché egli è carne e la sua vita sarà di centoventi
anni".
4 C'erano sulla terra i giganti a quei tempi - e anche dopo
- quando i figli di Dio si univano alle figlie degli uomini
e queste partorivano loro dei figli: sono questi gli eroi dell'antichità,
uomini famosi.
5 Il Signore vide che la malvagità degli uomini era grande sulla
terra e che ogni disegno concepito dal loro cuore non era altro
che male.
6 E il Signore si pentì di aver fatto l'uomo sulla terra e se
ne addolorò in cuor suo.
7 Il Signore disse: "Sterminerò dalla terra l'uomo che ho creato:
con l'uomo anche il bestiame e i rettili e gli uccelli del cielo,
perché sono pentito d'averli fatti".
8 Ma Noè trovò grazia agli occhi del Signore.
9 Questa è la storia di Noè. Noè era uomo giusto e integro tra
i suoi contemporanei e camminava con Dio.
10 Noè generò tre figli: Sem, Cam, e Iafet.
11 Ma la terra era corrotta davanti a Dio e piena di violenza.
12 Dio guardò la terra ed ecco essa era corrotta, perché ogni
uomo aveva pervertito la sua condotta sulla terra.
13 Allora Dio disse a Noè: "E` venuta per me la fine di ogni
uomo, perché la terra, per causa loro, è piena di violenza;
ecco, io li distruggerò insieme con la terra
14 Fatti un'arca di legno di cipresso; dividerai l'arca in scompartimenti
e la spalmerai di bitume dentro e fuori.
15 Ecco come devi farla: l'arca avrà trecento cubiti di lunghezza,
cinquanta di larghezza e trenta di altezza.
16 Farai nell'arca un tetto e a un cubito più sopra la terminerai;
da un lato metterai la porta dell'arca. La farai a piani: inferiore,
medio e superiore.
17 Ecco io manderò il diluvio, cioè le acque, sulla terra, per
distruggere sotto il cielo ogni carne, in cui è alito di vita;
quanto è sulla terra perirà.
18 Ma con te io stabilisco la mia alleanza. Entrerai nell'arca
tu e con te i tuoi figli, tua moglie e le mogli dei tuoi figli.
19 Di quanto vive, di ogni carne, introdurrai nell'arca due
di ogni specie, per conservarli in vita con te: siano maschio
e femmina.
20 Degli uccelli secondo la loro specie, del bestiame secondo
la propria specie e di tutti i rettili della terra secondo la
loro specie, due d'ognuna verranno con te, per essere conservati
in vita.
21 Quanto a te, prenditi ogni sorta di cibo da mangiare e raccoglilo
presso di te: sarà di nutrimento per te e per loro".
22 Noè eseguì tutto; come Dio gli aveva comandato, così egli
fece.
7 1 Dixitque Dominus ad Noe: “Ingredere
tu et omnis domus tua arcam; te enim vidi iustum coram me in
generatione hac.
2 Ex omnibus pecoribus mundis tolle septena septena, masculum
et feminam; de pecoribus vero non mundis duo duo, masculum et
feminam.
3 Sed et de volatilibus caeli septena septena, masculum et feminam,
ut salvetur semen super faciem universae terrae.
4 Adhuc enim et post dies septem ego pluam super terram quadraginta
diebus et quadraginta noctibus et delebo omnem substantiam,
quam feci, de superficie terrae”.
5 Fecit ergo Noe omnia, quae mandaverat ei Dominus.
6 Eratque Noe sescentorum annorum, quando diluvii aquae inundaverunt
super terram.
7 Et ingressus est Noe et filii eius, uxor eius et uxores filiorum
eius cum eo in arcam propter aquas diluvii.
8 De pecoribus mundis et immundis et de volucribus et ex omni,
quod movetur super terram,
9 duo et duo ingressa sunt ad Noe in arcam, masculus et femina,
sicut praeceperat Deus Noe.
10 Cumque transissent septem dies, aquae diluvii inundaverunt
super terram.
11 Anno sescentesimo vitae Noe, mense secundo, septimo decimo
die mensis rupti sunt omnes fontes abyssi magnae, et cataractae
caeli apertae sunt;
12 et facta est pluvia super terram quadraginta diebus et quadraginta
noctibus.
13 In articulo diei illius ingressus est Noe et Sem et Cham
et Iapheth filii eius, uxor illius et tres uxores filiorum eius
cum eis in arcam.
14 Ipsi et omne animal secundum genus suum, universaque iumenta
in genere suo, et omne reptile, quod movetur super terram in
genere suo, cunctumque volatile secundum genus suum, universae
aves omnesque volucres
15 ingressae sunt ad Noe in arcam, bina et bina ex omni carne,
in qua erat spiritus vitae.
16 Et quae ingressa sunt, masculus et femina ex omni carne introierunt,
sicut praeceperat ei Deus; et inclusit eum Dominus de foris.
17 Factumque est diluvium quadraginta diebus super terram, et
multiplicatae sunt aquae et elevaverunt arcam in sublime a terra.
18 Vehementer enim inundaverunt et omnia repleverunt in superficie
terrae; porro arca ferebatur super aquas.
19 Et aquae praevaluerunt nimis super terram, opertique sunt
omnes montes excelsi sub universo caelo.
20 Quindecim cubitis altior fuit aqua super montes, quos operuerat.
21 Consumptaque est omnis caro, quae movebatur super terram,
volucrum, pecorum, bestiarum omniumque reptilium, quae reptant
super terram, et universi homines:
22 cuncta, in quibus spiraculum vitae in terra, mortua sunt.
23 Et delevit omnem substantiam, quae erat super terram, ab
homine usque ad pecus, usque ad reptile et usque ad volucres
caeli; et deleta sunt de terra. Remansit autem solus Noe et
qui cum eo erant in arca.
24 Obtinueruntque aquae terram centum quinquaginta diebus.
7 1 Il Signore disse a Noè: "Entra nell`arca
tu con tutta la tua famiglia, perché ti ho visto giusto dinanzi
a me in questa generazione.
2 D`ogni animale mondo prendine con te sette paia, il maschio
e la sua femmina; degli animali che non sono mondi un paio,
il maschio e la sua femmina.
3 Anche degli uccelli mondi del cielo, sette paia, maschio e
femmina, per conservarne in vita la razza su tutta la terra.
4 Perché tra sette giorni farò piovere sulla terra per quaranta
giorni e quaranta notti; sterminerò dalla terra ogni essere
che ho fatto".
5 Noè fece quanto il Signore gli aveva comandato.
6 Noè aveva seicento anni, quando venne il diluvio, cioè le
acque sulla terra.
7 Noè entrò nell`arca e con lui i suoi figli, sua moglie e le
mogli dei suoi figli, per sottrarsi alle acque del diluvio.
8 Degli animali mondi e di quelli immondi, degli uccelli e di
tutti gli esseri che strisciano sul suolo
9 entrarono a due a due con Noè nell`arca, maschio e femmina,
come Dio aveva comandato a Noè .
10 Dopo sette giorni, le acque del diluvio furono sopra la terra;
11 nell`anno seicentesimo della vita di Noè , nel secondo mese,
il diciassette del mese, proprio in quello stesso giorno, eruppero
tutte le sorgenti del grande abisso e le cateratte del cielo
si aprirono. 12 Cadde la pioggia sulla terra per quaranta giorni
e quaranta notti.
13 In quello stesso giorno entrò nell`arca Noè con i figli Sem,
Cam e Iafet, la moglie di Noè , le tre mogli dei suoi tre figli:
14 essi e tutti i viventi secondo la loro specie e tutto il
bestiame secondo la sua specie e tutti i rettili che strisciano
sulla terra secondo la loro specie, tutti i volatili secondo
la loro specie, tutti gli uccelli, tutti gli esseri alati.
15 Vennero dunque a Noè nell`arca, a due a due, di ogni carne
in cui è il soffio di vita.
16 Quelli che venivano, maschio e femmina d`ogni carne, entrarono
come gli aveva comandato Dio: il Signore chiuse la porta dietro
di lui.
17 Il diluvio durò sulla terra quaranta giorni: le acque crebbero
e sollevarono l`arca che si innalzò sulla terra.
18 Le acque divennero poderose e crebbero molto sopra la terra
e l`arca galleggiava sulle acque.
19 Le acque si innalzarono sempre più sopra la terra e coprirono
tutti i monti più alti che sono sotto tutto il cielo.
20 Le acque superarono in altezza di quindici cubiti i monti
che avevano ricoperto.
21 Perì ogni essere vivente che si muove sulla terra, uccelli,
bestiame e fiere e tutti gli esseri che brulicano sulla terra
e tutti gli uomini.
22 Ogni essere che ha un alito di vita nelle narici, cioè quanto
era sulla terra asciutta morì.
23 Così fu sterminato ogni essere che era sulla terra: dagli
uomini, agli animali domestici, i rettili e gli uccelli del
cielo; essi furono sterminati dalla terra e rimase solo Noè
e chi stava con lui nell`arca.
24 Le acque restarono alte sopra la terra centocinquanta giorni.
8 1 Recordatus autem Deus Noe cunctorumque
animantium et omnium iumentorum, quae erant cum eo in arca,
adduxit spiritum super terram, et imminutae sunt aquae.
2 Et clausi sunt fontes abyssi et cataractae caeli, et prohibitae
sunt pluviae de caelo.
3 Reversaeque sunt aquae de terra euntes et redeuntes et coeperunt
minui post centum quinquaginta dies.
4 Requievitque arca mense septimo, decima septima die mensis
super montes Ararat.
5 At vero aquae ibant et decrescebant usque ad decimum mensem;
decimo enim mense, prima die mensis, apparuerunt cacumina montium.
6 Cumque transissent quadraginta dies, aperiens Noe fenestram
arcae, quam fecerat, dimisit corvum;
7 qui egrediebatur exiens et rediens, donec siccarentur aquae
super terram.
8 Emisit quoque columbam a se, ut videret si iam cessassent
aquae super faciem terrae.
9 Quae, cum non invenisset, ubi requiesceret pes eius, reversa
est ad eum in arcam; aquae enim erant super universam terram.
Extenditque manum et apprehensam intulit in arcam.
10 Exspectatis autem ultra septem diebus aliis, rursum dimisit
columbam ex arca.
11 At illa venit ad eum ad vesperam portans ramum olivae virentibus
foliis in ore suo. Intellexit ergo Noe quod cessassent aquae
super terram.
12 Exspectavitque nihilominus septem alios dies; et emisit columbam,
quae non est reversa ultra ad eum.
13 Igitur sescentesimo primo anno, primo mense, prima die mensis,
siccatae sunt aquae super terram; et aperiens Noe tectum arcae,
et ecce aspexit viditque quod exsiccata erat superficies terrae.
14 Mense secundo, septima et vicesima die mensis, arefacta est
terra.
15 Locutus est autem Deus ad Noe dicens:
16 “Egredere de arca tu et uxor tua, filii tui et uxores
filiorum tuorum tecum.
17 Cuncta animantia, quae sunt apud te ex omni carne, tam in
volatilibus quam in pecoribus et in universis reptilibus, quae
reptant super terram, educ tecum, ut pullulent super terram
et crescant et multiplicentur super eam”.
18 Egressus est ergo Noe et filii eius, uxor illius et uxores
filiorum eius cum eo.
19 Sed et omnia animantia, iumenta, volatilia et reptilia, quae
reptant super terram, secundum genus suum egressa sunt de arca.
20 Aedificavit autem Noe altare Domino; et tollens de cunctis
pecoribus mundis et volucribus mundis obtulit holocausta super
altare.
21 Odoratusque est Dominus odorem suavitatis et locutus est
Dominus ad cor suum: “Nequaquam ultra maledicam terrae
propter homines, quia cogitatio humani cordis in malum prona
est ab adulescentia sua. Non igitur ultra percutiam omnem animam
viventem, sicut feci.
22 Cunctis diebus terrae, sementis et messis, frigus et aestus,
aestas et hiems, dies et nox non requiescent”.
8 1 Dio si ricordò di Noè , di tutte le fiere
e di tutti gli animali domestici che erano con lui nell`arca.
Dio fece passare un vento sulla terra e le acque si abbassarono.
2 Le fonti dell`abisso e le cateratte del cielo furono chiuse
e fu trattenuta la pioggia dal cielo;
3 le acque andarono via via ritirandosi dalla terra e calarono
dopo centocinquanta giorni.
4 Nel settimo mese, il diciasette del mese, l`arca si posò sui
monti dell`Ararat.
5 Le acque andarono via via diminuendo fino al decimo mese.
Nel decimo mese, il primo giorno del mese, apparvero le cime
dei monti.
6 Trascorsi quaranta giorni, Noè aprì la finestra che aveva
fatta nell`arca e fece uscire un corvo per vedere se le acque
si fossero ritirate.
7 Esso usci' andando e tornando finche' si prosciugarono le
acque sulla terra.
8 Noè poi fece uscire una colomba, per vedere se le acque si
fossero ritirate dal suolo;
9 ma la colomba, non trovando dove posare la pianta del piede,
tornò a lui nell`arca, perché c`era ancora l`acqua su tutta
la terra. Egli stese la mano, la prese e la fece rientrare presso
di sé nell`arca.
10 Attese altri sette giorni e di nuovo fece uscire la colomba
dall`arca
11 e la colomba tornò a lui sul far della sera; ecco, essa aveva
nel becco un ramoscello di ulivo. Noè comprese che le acque
si erano ritirate dalla terra. 12 Aspettò altri sette giorni,
poi lasciò andare la colomba; essa non tornò più da lui.
13 L`anno seicentouno della vita di Noè , il primo mese, il
primo giorno del mese, le acque si erano prosciugate sulla terra;
Noè tolse la copertura dell`arca ed ecco la superficie del suolo
era asciutta.
14 Nel secondo mese, il ventisette del mese, tutta la terra
fu asciutta.
15 Dio ordinò a Noè :
16 Esci dall`arca tu e tua moglie, i tuoi figli e le mogli dei
tuoi figli con te.
17 Tutti gli animali d`ogni specie che hai con te, uccelli,
bestiame e tutti i rettili che strisciano sulla terra, falli
uscire con te, perché possano diffondersi sulla terra, siano
fecondi e si moltiplichino su di essa".
18 Noè uscì con i figli, la moglie e le mogli dei figli.
19 Tutti i viventi e tutto il bestiame e tutti gli uccelli e
tutti i rettili che strisciano sulla terra, secondo la loro
specie, uscirono dall`arca.
20 Allora Noè edificò un altare al Signore; prese ogni sorta
di animali mondi e di uccelli mondi e offrì olocausti sull`altare.
21 Il Signore ne odorò la soave fragranza e disse tra sé: "Non
maledirò più il suolo a causa dell`uomo, perché l`istinto del
cuore umano è incline al male fin dalla adolescenza; né colpirò
più ogni essere vivente come ho fatto.
22 Finché durerà la terra, seme e messe, freddo e caldo, estate
e inverno, giorno e notte non cesseranno".
9 1 Benedixitque Deus Noe et filiis eius
et dixit ad eos: “Crescite et multiplicamini et implete
terram.
2 Et terror vester ac tremor sit super cuncta animalia terrae
et super omnes volucres caeli cum universis, quae moventur super
terram; omnes pisces maris manui vestrae traditi sunt.
3 Omne, quod movetur et vivit, erit vobis in cibum; quasi holera
virentia tradidi vobis omnia,
4 excepto quod carnem cum anima, quae est in sanguine, non comedetis.
5 Sanguinem enim animarum vestrarum requiram de manu cunctarum
bestiarum; et de manu hominis, de manu viri fratris eius requiram
animam hominis.
6 Quicumque effuderit humanum sanguinem,
per hominem fundetur sanguis illius;
ad imaginem quippe Dei factus est homo.
7 Vos autem crescite et multiplicamini et pullulate super terram
et dominamini ei”.
8 Haec quoque dixit Deus ad Noe et ad filios eius cum eo:
9 “Ecce ego statuam pactum meum vobiscum et cum semine
vestro post vos
10 et ad omnem animam viventem, quae est vobiscum tam in volucribus
quam in iumentis et in omnibus bestiis terrae, quae sunt vobiscum,
cunctis, quae egressa sunt de arca, universis bestiis terrae.
11 Statuam pactum meum vobiscum; et nequaquam ultra interficietur
omnis caro aquis diluvii, neque erit deinceps diluvium dissipans
terram”.
12 Dixitque Deus: “Hoc signum foederis, quod do inter
me et vos et ad omnem animam viventem, quae est vobiscum, in
generationes sempiternas:
13 arcum meum ponam in nubibus, et erit signum foederis inter
me et inter terram.
14 Cumque obduxero nubibus caelum, apparebit arcus meus in nubibus,
15 et recordabor foederis mei vobiscum et cum omni anima vivente,
quae carnem vegetat; et non erunt ultra aquae diluvii ad delendum
universam carnem.
16 Eritque arcus in nubibus, et videbo illum et recordabor foederis
sempiterni, quod pactum est inter Deum et omnem animam viventem
universae carnis, quae est super terram”.
17 Dixitque Deus ad Noe: “Hoc erit signum foederis, quod
constitui inter me et omnem carnem super terram”.
18 Erant ergo filii Noe, qui egressi sunt de arca, Sem, Cham
et Iapheth. Porro Cham ipse est pater Chanaan.
19 Tres isti filii sunt Noe, et ab his disseminatum est omne
hominum genus super universam terram.
20 Coepitque Noe agricola plantare vineam;
21 bibensque vinum inebriatus est et nudatus in tabernaculo
suo.
22 Quod cum vidisset Cham pater Chanaan, verenda scilicet patris
sui esse nudata, nuntiavit duobus fratribus suis foras.
23 At vero Sem et Iapheth pallium imposuerunt umeris suis et
incedentes retrorsum operuerunt verecunda patris sui, faciesque
eorum aversae erant, et patris virilia non viderunt.
24 Evigilans autem Noe ex vino, cum didicisset, quae fecerat
ei filius suus minor,
25 ait: Maledictus Chanaan!
Servus servorum erit fratribus suis”.
26 Dixitque: Benedictus Dominus Deus Sem!
Sitque Chanaan servus eius.
27 Dilatet Deus Iapheth, et habitet in tabernaculis Sem, sitque
Chanaan servus eius”.
28 Vixit autem Noe post diluvium trecentis quinquaginta annis.
29 Et impleti sunt omnes dies eius nongentorum quinquaginta
annorum, et mortuus est.
9 1 Dio benedisse Noè e i suoi figli e disse
loro: "Siate fecondi e moltiplicatevi e riempite la terra.
2 Il timore e il terrore di voi sia in tutte le bestie selvatiche
e in tutto il bestiame e in tutti gli uccelli del cielo. Quanto
striscia sul suolo e tutti i pesci del mare sono messi in vostro
potere.
3 Quanto si muove e ha vita vi servirà di cibo: vi do tutto
questo, come già le verdi erbe.
4 Soltanto non mangerete la carne con la sua vita, cioè il suo
sangue.
5 Del sangue vostro anzi, ossia della vostra vita, io domanderò
conto; ne domanderò conto ad ogni essere vivente e domanderò
conto della vita dell`uomo all`uomo, a ognuno di suo fratello.
6 Chi sparge il sangue dell`uomo dall`uomo il suo sangue sarà
sparso, perché ad immagine di Dio Egli ha fatto l`uomo.
7 E voi, siate fecondi e moltiplicatevi, siate numerosi sulla
terra e dominatela".
8 Dio disse a Noè e ai sui figli con lui:
9 Quanto a me, ecco io stabilisco la mia alleanza coni vostri
discendenti dopo di voi;
10 con ogni essere vivente che è con voi, uccelli, bestiame
e bestie selvatiche, con tutti gli animali che sono usciti dall'arca.
11 Io stabilisco la mia alleanza con voi: non sarà più distrutto
nessun vivente dalle acque del diluvio, né più il diluvio devasterà
la terraò.
12 Dio disse:Questo è il segno dell'alleanza,che io pongo tra
me e voi e tra ogni essere vivente che è con voi per le generazioni
eterne.
13 Il mio arco pongo sulle nubi ed esso sarà il segno dell'alleanza
tra me e la terra.
14 Quando radunerò le nubi sulla terra e apparirà l'arco sulle
nubi,
15 ricorderò la mia alleanza che è tra me e voi e tra ogni essere
che vive in ogni carne e non ci saranno più le acque per il
diluvio, per distruggere ogni carne.
16 L'arco sarà sulle nubi e io lo guarderò per ricordare l'alleanza
eterna tra Dio e ogni essere che vive in ogni carne che è sulla
terraò.
17 Disse Dio a Noè : "Questo è il segno dell'alleanza che
io ho stabilito tra me e ogni carne che è sulla terra".
18 I figli di Noè che uscirono dall'arca furono Sem, Cam e Iafet;
Cam è il padre di Canaan.
19 Questi tre sono i
figli di Noè e da questi fu popolata tutta la terra.
20 Ora Noè , coltivatore della terra, cominciò a piantare una
vigna.
21 Avendo bevuto il vino, si ubriacò e giacque scoperto all'interno
della sua tenda.
22 Cam, padre di Canaan, vide il padre scoperto e raccontò la
cosa ai due fratelli che stavano fuori.
23 Allora Sem e Iafet presero il mantello, se lo misero tutti
e due sulle spalle e, camminando a ritroso, coprirono il padre
scoperto; avendo rivolto la faccia indietro, non videro il padre
scoperto.
24 Quando Noè si fu risvegliato dall'ebbrezza, seppe quanto
gli aveva fatto il figlio minore;
25 allora disse: "Sia maledetto Canaan!Schiavo degli schiavi
sarà per i suoi fratelli!".
26 E aggiunse:"Benedetto il Signore, Dio di Sem, Canaan
sia suo schiavo!
27 Dio dilati Iafet e questi dimori nelle tende di Sem, Canaan
sia suo schiavo!".
28 Noè visse, dopo il diluvio, trecentocinquanta anni.
29 L'intera vita di Noè fu di novecentocinquanta anni, poi morì.
10 1 Hae sunt generationes filio rum Noe,
Sem, Cham et Ia pheth; natique sunt eis filii post diluvium.
2 Filii Iapheth: Gomer et Magog et Madai et Iavan et Thubal
et Mosoch et Thiras.
3 Porro filii Gomer: Aschenez et Riphath et Thogorma.
4 Filii autem Iavan: Elisa et Tharsis, Cetthim et Rodanim.
5 Ab his divisae sunt insulae gentium in regionibus suis, unusquisque
secundum linguam suam et familias suas in nationibus suis.
6 Filii autem Cham: Chus et Mesraim et Phut et Chanaan.
7 Filii Chus: Saba et Hevila et Sabatha et Regma et Sabathacha.
Filii Regma: Saba et Dedan.
8 Porro Chus genuit Nemrod: ipse coepit esse potens in terra
9 et erat robustus venator coram Domino. Ob hoc exivit proverbium:
“Quasi Nemrod robustus venator coram Domino”.
10 Fuit autem principium regni eius Babylon et Arach et Achad
et Chalanne in terra Sennaar.
11 De terra illa egressus est in Assyriam et aedificavit Nineven
et Rohobothir et Chale,
12 Resen quoque inter Nineven et Chale; haec est civitas magna.
13 At vero Mesraim genuit Ludim et Anamim et Laabim, Nephthuim
14 et Phetrusim et Chasluim et Caphtorim, de quibus egressi
sunt Philisthim.
15 Chanaan autem genuit Sidonem primogenitum suum, Hetthaeum
16 et Iebusaeum et Amorraeum, Gergesaeum,
17 Hevaeum et Aracaeum, Sinaeum
18 et Aradium, Samaraeum et Emathaeum; et post haec disseminati
sunt populi Chananaeorum.
19 Factique sunt termini Chanaan venientibus a Sidone Geraram
usque Gazam, donec ingrediaris Sodomam et Gomorram et Adamam
et Seboim usque Lesa.
20 Hi sunt filii Cham in cognationibus et linguis terrisque
et gentibus suis.
21 De Sem quoque nati sunt, patre omnium filiorum Heber, fratre
Iapheth maiore.
22 Filii Sem: Elam et Assur et Arphaxad et Lud et Aram.
23 Filii Aram: Us et Hul et Gether et Mes.
24 At vero Arphaxad genuit Sala, de quo ortus est Heber.
25 Natique sunt Heber filii duo: nomen uni Phaleg, eo quod in
diebus eius divisa sit terra, et nomen fratris eius Iectan.
26 Qui Iectan genuit Elmodad et Saleph et Asarmoth, Iare
27 et Adoram et Uzal et Decla
28 et Ebal et Abimael, Saba
29 et Ophir et Hevila et Iobab. Omnes isti filii Iectan;
30 et facta est habitatio eorum de Messa pergentibus usque Sephar
montem orientalem.
31 Isti filii Sem secundum cognationes et linguas et regiones
in gentibus suis.
32 Hae familiae filiorum Noe iuxta generationes et nationes
suas. Ab his divisae sunt gentes in terra post diluvium.
10 1 Questa è la discendenza dei figli di Noè:
Sem, Cam e Iafet, ai quali nacquero figli dopo il diluvio. 2
I figli di Iafet: Gomer, Magog, Madai, Iavan, Tubal, Mesech
e Tiras.
3 I figli di Gomer: Askenaz, Rifat e Togarma.
4 I figli di Iavan: Elisa, Tarsis, quelli di Cipro e quelli
di Rodi.
5 Da costoro derivarono le nazioni disperse per le isole nei
loro territori, ciascuno secondo la propria lingua e secondo
le loro famiglie, nelle loro nazioni.
6 I figli di Cam: Etiopia, Egitto, Put e Canaan.
7 I figli di Etiopia: Seba, Avila, Sabta, Raama e Sàbteca.
I figli di Raama: Saba e Dedan.
8 Etiopia generò Nimrod: costui cominciò a essere potente sulla
terra.
9 Egli era valente nella caccia davanti al Signore, perciò si
dice: "Come Nimrod, valente cacciatore davanti al Signore".
10 L`inizio del suo regno fu Babele, Uruch, Accad e Calne, nel
paese di Sennaar.
11 Da quella terra si portò ad Assur e costruì Ninive, Recobot-Ir
e Calach
12 e Resen tra Ninive e Calach; quella è la grande città.
13 Egitto generò quelli di Lud, Anam, Laab, Naftuch,
14 Patros, Casluch e Caftor, da dove uscirono i Filistei.
15 Canaan generò Sidone, suo primogenito, e Chet
16 e il Gebuseo, l`Amorreo, il Gergeseo,
17 l`Eveo, l`Archita e il Sineo,
18 l`Arvadita, il Semarita e l`Amatita. In seguito si dispersero
le famiglie dei Cananei.
19 Il confine dei Cananei andava da Sidone in direzione di Gerar
fino a Gaza, poi in direzione di Sòdoma, Gomorra, Adma e Zeboim,
fino a Lesa.
20 Questi furono i figli di Cam secondo le loro famiglie e le
loro lingue, nei loro territori e nei loro popoli.
21 Anche a Sem, padre di tutti i figli di Eber, fratello maggiore
di Jafet, nacque una discendenza.
22 I figli di Sem: Elam, Assur, Arpacsad, Lud e Aram.
23 I figli di Aram: Uz, Cul, Gheter e Mas.
24 Arpacsad generò Selach e Selach generò Eber.
25 A Eber nacquero due figli: uno si chiamò Peleg, perché ai
suoi tempi fu divisa la terra, e il fratello si chiamò Joktan.
26 Joktan generò Almodad, Selef, Ascarmavet, Jerach,
27 Adòcam, Uzal, Dikla,
28 Obal, Abimael, Saba,
29 Ofir, Avila e Ibab. Tutti questi furono i figli di Joktan;
30 la loro sede era sulle montagne dell`oriente, da Mesa in
direzione di Sefar.
31 Questi furono i figli di Sem secondo le loro famiglie e le
loro lingue, territori, secondo i loro popoli.
32 Queste furono le famiglie dei figli di Noè secondo le loro
generazioni, nei loro popoli. Da costoro si dispersero le nazioni
sulla terra dopo il diluvio.
Realizzato
da Luca, Catia, Mariuccia e Antonio.
Ottimizzato per Internet Explorer e Mozilla Firefox, risoluzione consigliata
800*600 - 1024*768 pixel.
Tutti i diritti riservati.