1
1 Haec sunt verba, quae locutus est Moyses ad omnem Israel trans
Iordanem in solitudine, in Araba contra Suph, inter Pharan et
Thophel et Laban et Aseroth et Dizahab.
2 Undecim dies de Horeb per viam montis Seir usque Cadesbarne.
3 Quadragesimo anno, undecimo mense, prima die mensis locutus
est Moyses ad filios Israel omnia, quae praeceperat illi Dominus
ut diceret eis.
4 Postquam percussit Sehon regem Amorraeorum, qui habitavit
in Hesebon, et Og regem Basan, qui mansit in Astharoth et in
Edrai,
5 trans Iordanem in terra Moab coepitque Moyses explanare legem
hanc et dicere:
6 “ Dominus Deus noster locutus est ad nos in Horeb dicens:
“Sufficit vobis quod in hoc monte mansistis;
7 convertimini et proficiscimini et venite ad montem Amorraeorum
et ad omnes vicinos eius: in Araba atque montanis et in Sephela
et in Nageb et iuxta litus maris, in terram Chananaeorum et
in Libanum usque ad flumen magnum Euphraten.
8 En, inquit, tradidi vobis terram: ingredimini et possidete
eam, super qua iuravit Dominus patribus vestris, Abraham, Isaac
et Iacob, ut daret illam eis et semini eorum post eos”.
9 Dixique vobis illo in tempore: Non possum solus sustinere
vos;
10 Dominus Deus vester multiplicavit vos, et estis hodie sicut
stellae caeli plurimi.
11 Dominus, Deus patrum vestrorum, addat ad hunc numerum multa
milia et benedicat vobis, sicut locutus est vobis.
12 Non valeo solus vestra negotia sustinere et pondus ac iurgia;
13 date vobis viros sapientes et gnaros, et quorum conversatio
sit probata in tribubus vestris, ut ponam eos vobis principes.
14 Tunc respondistis mihi: “Bona res est, quam vis facere”.
15 Tulique principes de tribubus vestris viros sapientes et
probatos et constitui eos principes super vos: tribunos et centuriones
et quinquagenarios ac decanos et praefectos operum pro tribubus
vestris.
16 Praecepique iudicibus vestris in tempore illo: Audite causam
fratrum vestrorum et, quod iustum est, iudicate, sive civis
sit ille sive peregrinus.
17 Non accipietis personam in iudicio; ita parvum audietis ut
magnum nec timebitis cuiusquam personam, quia Dei iudicium est.
Quod si difficile vobis aliquid visum fuerit, referte ad me,
et ego audiam.
18 Praecepique vobis in tempore illo omnia, quae facere deberetis.
19 Profecti autem de Horeb transivimus per totam illam eremum
maximam et terribilem, quam vidistis, per viam montis Amorraei,
sicut praeceperat Dominus Deus noster nobis. Cumque venissemus
in Cadesbarne,
20 dixi vobis: Venistis ad montem Amorraei, quem Dominus Deus
noster daturus est nobis.
21 Vide terram, quam Dominus Deus tuus dat tibi: ascende et
posside eam, sicut locutus est tibi Dominus, Deus patrum tuorum;
noli metuere nec quidquam paveas.
22 Et accessistis ad me vos omnes atque dixistis: “Mittamus
viros ante nos, qui considerent terram et renuntient de itinere,
per quod debeamus ascendere, et de civitatibus, ad quas pergere”.
23 Cumque mihi sermo placuisset, misi ex vobis duodecim viros
singulos de tribubus suis.
24 Qui cum perrexissent et ascendissent in montana, venerunt
usque ad Nehelescol et, considerata terra,
25 sumentes de fructibus eius attulerunt ad nos atque dixerunt:
“Bona est terra, quam Dominus Deus noster daturus est
nobis”.
26 Et noluistis ascendere, sed increduli ad sermonem Domini
Dei vestri
27 murmurastis in tabernaculis vestris atque dixistis: “Odit
nos Dominus et idcirco eduxit nos de terra Aegypti, ut traderet
nos in manu Amorraei atque deleret.
28 Quo ascendemus? Fratres nostri terruerunt cor nostrum dicentes:
Maxima multitudo est et nobis in statura procerior; urbes magnae
et ad caelum usque munitae; etiam filios Enacim vidimus ibi”.
29 Et dixi vobis: Nolite metuere nec timeatis eos.
30 Dominus Deus, qui ductor est vester, ipse pro vobis pugnabit,
sicut fecit in Aegypto, vobis videntibus.
31 Et in solitudine — ipse vidisti — portavit te
Dominus Deus tuus, ut solet homo gestare parvulum filium suum,
in omni via, per quam ambulastis, donec veniretis ad locum istum.
32 Et nec sic quidem credidistis Domino Deo vestro,
33 qui praecessit vos in via, et metatus est locum, in quo tentoria
figere deberetis, nocte ostendens vobis iter per ignem et die
per columnam nubis.
34 Cumque audisset Dominus vocem sermonum vestrorum, iratus
iuravit et ait:
35 “Non videbit quispiam de viris generationis huius pessimae
terram bonam, quam sub iuramento pollicitus sum patribus vestris,
36 praeter Chaleb filium Iephonne: ipse enim videbit eam, et
ipsi dabo terram, quam calcavit, et filiis eius, quia adimplevit
ut sequeretur Dominum”.
37 Mihi quoque iratus Dominus propter vos dixit: “Nec
tu ingredieris illuc;
38 sed Iosue filius Nun minister tuus ipse intrabit illuc. Hunc
robora, et ipse terram sorte dividat Israeli.
39 Parvuli vestri, de quibus dixistis quod captivi ducerentur,
et filii, qui hodie boni ac mali ignorant distantiam, ipsi ingredientur;
et ipsis dabo terram, et possidebunt eam.
40 Vos autem revertimini et abite in solitudinem per viam maris
Rubri”.
41 Et respondistis mihi: “Peccavimus Domino; nos ascendemus
atque pugnabimus, sicut praecepit nobis Dominus Deus noster”.
Cumque instructi armis pergeretis in montem,
42 ait mihi Dominus: “Dic ad eos: Nolite ascendere neque
pugnetis, non enim sum vobiscum, ne cadatis coram inimicis vestris”.
43 Locutus sum, et non audistis, sed adversantes imperio Domini
et tumentes superbia ascendistis in montem.
44 Itaque egressus Amorraeus, qui habitat in monte illo, obviam
vobis, persecutus est vos, sicut solent apes persequi, et cecidit
vos de Seir usque Horma.
45 Cumque reversi ploraretis coram Domino, non audivit vos nec
voci vestrae voluit acquiescere.
46 Sedistis ergo in Cades multo illo tempore, dum ibi mansistis.
1
Queste sono le parole che Mosè rivolse a tutto Israele oltre
il Giordano, nel deserto, nella valle dell`Araba, di fronte
a Suf, tra Paran, Tofel, Laban, Cazerot e Di-Zaab.
2 Vi sono undici giornate dall`Oreb, per la via del monte
Seir, fino a Kades-Barnea.
3 Nel quarantesimo anno, l`undicesimo mese, il primo giorno
del mese, Mosè parlò agli Israeliti, secondo quanto il Signore
gli aveva ordinato di dir loro.
4 Dopo aver sconfitto Sicon, re degli Amorrei, che abitava
in Chesbon, e Og, re di Basan, che abitava in Astarot e in
Edrei,
5 oltre il Giordano, nel paese di Moab, Mosè cominciò a spiegare
questa legge:
6 "Il Signore nostro Dio ci ha parlato sull`Oreb e ci ha detto:
Avete dimorato abbastanza su questa montagna;
7 voltatevi, levate l`accampamento e andate verso le montagne
degli Amorrei e in tutte le regioni vicine: la valle dell`Araba,
le montagne, la Sefela, il Negheb, la costa del mare, nel
paese dei Cananei e nel Libano, fino al grande fiume, il fiume
Eufrate.
8 Ecco, io vi ho posto il paese dinanzi; entrate, prendete
in possesso il paese che il Signore ha giurato di dare ai
vostri padri, Abramo, Isacco e Giacobbe, e alla loro stirpe
dopo di essi. 9 In quel tempo io vi ho parlato
e vi ho detto: Io non posso da solo sostenere il peso di questo
popolo.
10 Il Signore vostro Dio vi ha moltiplicati ed ecco oggi siete
numerosi come le stelle del cielo.
11 Il Signore, Dio dei vostri padri, vi aumenti anche mille
volte di più e vi benedica come vi ha promesso di fare.
12 Ma come posso io da solo portare il vostro peso, il vostro
carico e le vostre liti?
13 Sceglietevi nelle vostre tribù uomini saggi, intelligenti
e stimati, e io li costituirò vostri capi.
14 Voi mi rispondeste: Va bene ciò che proponi di fare.
15 Allora presi i capi delle vostre tribù, uomini saggi e
stimati, e li stabilii sopra di voi come capi di migliaia,
capi di centinaia, capi di cinquantine, capi di decine, e
come scribi nelle vostre tribù.
16 In quel tempo diedi quest`ordine ai vostri giudici: Ascoltate
le cause dei vostri fratelli e giudicate con giustizia le
questioni che uno può avere con il fratello o con lo straniero
che sta presso di lui.
17 Nei vostri giudizi non avrete riguardi personali, darete
ascolto al piccolo come al grande; non temerete alcun uomo,
poiché il giudizio appartiene a Dio; le cause troppo difficili
per voi le presenterete a me e io le ascolterò.
18 In quel tempo io vi ordinai tutte le cose che dovevate
fare.
19 Partimmo dall`Oreb e attraversammo tutto quel deserto grande
e spaventoso che avete visto, dirigendoci verso le montagne
degli Amorrei, come il Signore nostro Dio ci aveva ordinato
di fare, e giungemmo a Kades-Barnea. 20 Allora vi dissi: Siete arrivati
presso la montagna degli Amorrei, che il Signore nostro Dio
sta per darci.
21 Ecco il Signore tuo Dio ti ha posto il paese dinanzi; entra,
prendine possesso, come il Signore Dio dei tuoi padri ti ha
detto; non temere e non ti scoraggiare!
22 Voi vi accostaste a me tutti e diceste: Mandiamo uomini
innanzi a noi, che esplorino il paese e ci riferiscano sul
cammino per il quale noi dovremo salire e sulle città nelle
quali dovremo entrare.
23 La proposta mi piacque e scelsi dodici uomini tra di voi,
uno per tribù.
24 Quelli si incamminarono, salirono verso i monti, giunsero
alla valle di Escol ed esplorarono il paese.
25 Presero con le mani i frutti del paese, ce li portarono
e ci fecero questa relazione: E` buono il paese che il Signore
nostro Dio sta per darci.
26 Ma voi non voleste entrarvi e vi ribellaste all`ordine
del Signore vostro Dio; 27 mormoraste nelle vostre tende
e diceste: Il Signore ci odia, per questo ci ha fatti uscire
dal paese d`Egitto per darci in mano agli Amorrei e per distruggerci.
28 Dove possiamo andare noi? I nostri fratelli ci hanno scoraggiati
dicendo: Quella gente è più grande e più alta di noi; le città
sono grandi e fortificate fino al cielo; abbiamo visto là
perfino dei figli degli Anakiti.
29 Allora dissi a voi: Non spaventatevi e non abbiate paura
di loro.
30 Il Signore stesso vostro Dio, che vi precede, combatterà
per voi, come ha fatto tante volte sotto gli occhi vostri
in Egitto
31 e come ha fatto nel deserto, dove hai visto come il Signore
tuo Dio ti ha portato, come un uomo porta il proprio figlio,
per tutto il cammino che avete fatto, finché siete arrivati
qui.
32 Nonostante questo, non aveste fiducia nel Signore vostro
Dio
33 che andava innanzi a voi nel cammino per cercarvi un luogo
dove porre l`accampamento: di notte nel fuoco, per mostrarvi
la via dove andare, e di giorno nella nube.
34 Il Signore udì le vostre parole, si adirò e giurò:
35 Nessuno degli uomini di questa malvagia generazione vedrà
il buon paese che ho giurato di dare ai vostri padri,
36 se non Caleb, figlio di Iefunne. Egli lo vedrà e a lui
e ai suoi figli darò la terra che ha calcato, perché ha pienamente
seguito il Signore.
37 Anche contro di me si adirò il Signore, per causa vostra,
e disse: Neanche tu vi entrerai,
38 ma vi entrerà Giosuè , figlio di Nun, che sta al tuo servizio;
incoraggialo, perché egli metterà Israele in possesso di questo
paese.
39 E i vostri bambini, dei quali avete detto: Diventeranno
oggetto di preda! e i vostri figli, che oggi non conoscono
né il bene né il male, essi vi entreranno; a loro lo darò
ed essi lo possiederanno.
40 Ma voi volgetevi indietro e incamminatevi verso il deserto,
in direzione del Mare Rosso. 41 Allora voi mi rispondeste: Abbiamo
peccato contro il Signore! Entreremo e combatteremo in tutto
come il Signore nostro Dio ci ha ordinato. Ognuno di voi cinse
le armi e presumeste di salire verso la montagna.
42 Il Signore mi disse: Ordina loro: Non salite e non combattete,
perché io non sono in mezzo a voi; voi sarete sconfitti davanti
ai vostri nemici.
43 Io ve lo dissi, ma voi non mi ascoltaste; anzi vi ribellaste
all`ordine del Signore, foste presuntuosi e osaste salire
verso i monti.
44 Allora gli Amorrei, che abitano quella montagna, uscirono
contro di voi, vi inseguirono come fanno le api e vi batterono
in Seir fino a Corma.
45 Voi tornaste e piangeste davanti al Signore; ma il Signore
non diede ascolto alla vostra voce e non vi porse l`orecchio.
46 Così rimaneste in Kades molti giorni, quanto fu il tempo
in cui vi avete dimorato.
2
1 Profectique inde venimus in solitudinem per viam maris Ru
bri, sicut mihi dixerat Dominus; et circuivimus montem Seir
longo tempore.
2 Dixitque Dominus ad me:
3 “Sufficit vobis circuire montem istum; ite contra aquilonem.
4 Et populo praecipe dicens: Transibitis per terminos fratrum
vestrorum filiorum Esau, qui habitant in Seir, et timebunt vos.
5 Cavete ergo diligenter, ne moveamini contra eos; neque enim
dabo vobis de terra eorum, quantum potest unius pedis calcare
vestigium, quia in possessionem Esau dedi montem Seir.
6 Cibos emetis ab eis pecunia et comedetis; etiam aquam emptam
haurietis et bibetis.
7 Dominus Deus tuus benedixit tibi in omni opere manuum tuarum;
novit iter tuum, quomodo transieris solitudinem hanc magnam
per quadraginta annos habitans tecum Dominus Deus tuus, et nihil
tibi defuit”.
8 Cumque transissemus fratres nostros filios Esau, qui habitabant
in Seir, per viam Arabae de Ailath et de Asiongaber, vertimus
nos et venimus per iter, quod ducit in desertum Moab.
9 Dixitque Dominus ad me: “Non pugnes contra Moabitas
nec ineas adversus eos proelium; non enim dabo tibi quidquam
de terra eorum, quia filiis Lot tradidi Ar in possessionem.
10 — Emim primi fuerunt habitatores eius, populus magnus
et multus et tam excelsus ut Enacim;
11 ipsi quoque Raphaim reputabantur sicut Enacim; denique Moabitae
appellant eos Emim.
12 In Seir autem prius habitaverunt Horim; quibus expulsis atque
deletis, habitaverunt filii Esau pro eis, sicut fecit Israel
in terra possessionis suae, quam dedit eis Dominus C.
13 Surgite ergo et transite torrentem Zared”. Et transivimus
torrentem Zared.
14 Tempus autem, quo ambulavimus de Cadesbarne usque ad transitum
torrentis Zared, triginta octo annorum fuit, donec consumeretur
omnis generatio hominum bellatorum de castris, sicut iuraverat
eis Dominus,
15 cuius manus fuit adversum eos, ut interirent de castrorum
medio.
16 Postquam autem universi ceciderunt pugnatores de medio populi,
17 locutus est Dominus ad me dicens:
18 “Tu transibis hodie terminos Moab, urbem nomine Ar;
19 et accedens in vicina filiorum Ammon, cave, ne pugnes contra
eos nec movearis ad proelium; non enim dabo tibi de terra filiorum
Ammon, quia filiis Lot dedi eam in possessionem.
20 — Terra Raphaim reputata est et ipsa olim habitaverunt
Raphaim in ea, quos Ammonitae vocant Zomzommim,
21 populus magnus et multus et procerae longitudinis sicut Enacim,
quos delevit Dominus a facie eorum et fecit illos habitare pro
eis,
22 sicut fecerat filiis Esau, qui habitant in Seir, delens Horim
et terram eorum illis tradens, quam possident usque in praesens.
23 Hevaeos quoque, qui habitabant in villis usque Gazam, Caphtorim,
qui egressi de Caphtor deleverunt eos et habitaverunt pro illis
C.
24 Surgite! Proficiscimini et transite torrentem Arnon: ecce
tradidi in manu tua Sehon regem Hesebon Amorraeum; et terram
eius incipe possidere et committe adversus eum proelium.
25 Hodie incipiam mittere terrorem atque formidinem tuam in
populos, qui habitant sub omni caelo, ut, audito nomine tuo,
paveant et contremiscant coram te”.
26 Misi ergo nuntios de solitudine Cademoth ad Sehon regem Hesebon
verbis pacificis dicens:
27 Transibo per terram tuam, publica gradiar via, non declinabo
neque ad dexteram neque ad sinistram;
28 alimenta pretio vende mihi, ut vescar, aquam pecunia tribue
mihi, et sic bibam; tantum est ut mihi concedas transitum,
29 sicut fecerunt mihi filii Esau, qui habitant in Seir, et
Moabitae, qui morantur in Ar, donec veniam ad Iordanem et transeam
in terram, quam Dominus Deus noster daturus est nobis.
30 Noluitque Sehon rex Hesebon dare nobis transitum, quia induraverat
Dominus Deus tuus spiritum eius et obfirmaverat cor illius,
ut traderetur in manus tuas, sicut est in praesenti die.
31 Dixitque Dominus ad me: “Ecce coepi tradere tibi Sehon
et terram eius. Incipe possidere eam!”.
32 Egressusque est Sehon obviam nobis cum omni populo suo ad
proelium in Iasa,
33 et tradidit eum Dominus Deus noster nobis; percussimusque
eum cum filiis suis et omni populo suo.
34 Cunctasque urbes eius in tempore illo cepimus et percussimus
anathemate singulas civitates cum viris ac mulieribus et parvulis;
neminem reliquimus in eis superstitem,
35 absque iumentis, quae in partem venere praedantium, et spoliis
urbium, quas cepimus.
36 Ab Aroer, quae est super ripam torrentis Arnon, et oppido,
quod in valle situm est, usque Galaad non fuit civitas, quae
nostras effugeret manus: omnia tradidit Dominus Deus noster
nobis,
37 absque terra filiorum Ammon, ad quam non accessisti, cunctis,
quae adiacent torrenti Iaboc, et urbibus montanis universisque
locis, a quibus nos prohibuit Dominus Deus noster.
2
1 Allora cambiammo direzione e partimmo per il deserto verso
il Mare Rosso, come il Signore mi aveva detto, e girammo intorno
al monte Seir per lungo tempo.
2 Il Signore mi disse:
3 Avete girato abbastanza intorno a questa montagna; volgetevi
verso settentrione.
4 Dá quest`ordine al popolo: Voi state per passare i confini
dei figli di Esaù, vostri fratelli, che dimorano in Seir;
essi avranno paura di voi; state bene in guardia:
5 non muovete loro guerra, perché del loro paese io non vi
darò neppure quanto ne può calcare la pianta di un piede;
infatti ho dato il monte di Seir in proprietà a Esaù.
6 Comprerete da loro con denaro le vettovaglie che mangerete
e comprerete da loro con denaro anche l`acqua da bere.
7 Perché il Signore tuo Dio ti ha benedetto in ogni lavoro
delle tue mani, ti ha seguito nel tuo viaggio attraverso questo
grande deserto; il Signore tuo Dio è stato con te in questi
quaranta anni e non ti è mancato nulla.
8 Allora passammo oltre i nostri fratelli, i figli di Esaù,
che abitano in Seir, lungo la via dell`Araba, per Elat ed
Ezion-Gheber. Poi ci voltammo e avanzammo in direzione del
deserto di Moab.
9 Il Signore mi disse: Non attaccare Moab e non gli muovere
guerra, perché io non ti darò nulla da possedere nel suo paese;
infatti ho dato Ar ai figli di Lot, come loro proprietà.
10 Prima vi abitavano gli Emim: popolo grande, numeroso, alto
di statura come gli Anakiti.
11 Erano anch`essi considerati Refaim come gli Anakiti; ma
i Moabiti li chiamavano Emim.
12 Anche Seir era prima abitata dagli Hurriti, ma i figli
di Esaù li scacciarono, li distrussero e si stabilirono al
posto loro, come ha fatto Israele nel paese che possiede e
che il Signore gli ha dato.
13 Ora alzatevi e passate il torrente Zered! E attraversammo
il torrente Zered.
14 La durata del nostro cammino, da Kades-Barnea al passaggio
del torrente Zered, fu di trentotto anni, finché tutta quella
generazione di uomini atti alla guerra scomparve dall`accampamento,
come il Signore aveva loro giurato.
15 Anche la mano del Signore era stata contro di loro, per
sterminarli dall`accampamento finché fossero annientati.
16 Quando tutti quegli uomini atti alla guerra furono passati
nel numero dei morti,
17 il Signore mi disse:
18 Oggi tu stai per passare i confini di Moab, ad Ar, e ti
avvicinerai agli Ammoniti.
19 Non li attaccare e non muover loro guerra, perché io non
ti darò nessun possesso nel paese degli Ammoniti; infatti
l`ho dato in proprietà ai figli di Lot.
20 Anche questo paese era reputato paese di Refaim: prima
vi abitavano i Refaim e gli Ammoniti li chiamavano Zanzummim:
21 popolo grande, numeroso, alto di statura come gli Anakiti;
ma il Signore li aveva distrutti davanti agli Ammoniti, che
li avevano scacciati e si erano stabiliti al loro posto.
22 Così il Signore aveva fatto per i figli di Esaù che abitano
in Seir, quando distrusse gli Hurriti davanti a loro; essi
li scacciarono e si stabilirono al loro posto e vi sono rimasti
fino ad oggi.
23 Anche gli Avviti, che dimoravano in villaggi fino a Gaza,
furono distrutti dai Kaftoriti, usciti da Kaftor, i quali
si stabilirono al loro posto.
24 Su, levate l`accampamento e passate la valle dell`Arnon;
ecco io metto in tuo potere Sicon, l`Amorreo, re di Chesbon,
e il suo paese; comincia a prenderne possesso e muovigli guerra.
25 Oggi comincerò a incutere paura e terrore di te ai popoli
che sono sotto tutto il cielo, così che, all`udire la tua
fama, tremeranno e saranno presi da spavento dinanzi a te.
26 Allora mandai messaggeri dal deserto di Kedemot a Sicon,
re di Chesbon, con parole di pace, e gli feci dire:
27 Lasciami passare nel tuo paese; io camminerò per la strada
maestra, senza volgermi né a destra né a sinistra.
28 Tu mi venderai per denaro contante le vettovaglie che mangerò
e mi darai per denaro contante l`acqua che berrò; permittimi
solo il transito,
29 come mi hanno permesso i figli di Esaù, che abitano in
Seir, e i Moabiti che abitano in Ar, finché io abbia passato
il Giordano per entrare nel paese che il Signore nostro Dio
sta per darci.
30 Ma Sicon, re di Chesbon, non ci volle lasciar passare nel
suo paese, perché il Signore tuo Dio gli aveva reso inflessibile
lo spirito e ostinato il cuore, per mettertelo nelle mani,
come appunto è oggi.
31 Il Signore mi disse: Vedi, ho cominciato a mettere in tuo
potere Sicon e il suo paese; dá inizio alla conquista impadronendoti
del suo paese.
32 Allora Sicon uscì contro di noi con tutta la sua gente
per darci battaglia a Iaaz.
33 Il Signore nostro Dio ce lo mise nelle mani e noi abbiamo
sconfitto lui, i suoi figli e tutta la sua gente. 34 In quel tempo prendemmo tutte
le sue città e votammo allo sterminio ogni città, uomini,
donne, bambini; non vi lasciammo alcun superstite.
35 Soltanto asportammo per noi come preda il bestiame e le
spoglie delle città che avevamo prese.
36 Da Aroer, che è sull`orlo della valle dell`Arnon, e dalla
città che è sul torrente stesso, fino a Gàlaad, non ci fu
città che fosse inaccessibile per noi: il Signore nostro Dio
le mise tutte in nostro potere.
37 Ma non ti avvicinasti al paese degli Ammoniti, a tutta
la riva dal torrente Iabbok, alle città delle montagne, a
tutti i luoghi che il Signore nostro Dio ci aveva proibito
di attaccare.
3
1 Itaque conversi ascendimus per iter Basan; egressusque est
Og rex Basan in occursum nobis cum omni populo suo ad bellandum
in Edrai.
2 Dixitque Dominus ad me: “Ne timeas eum, quia in manu
tua tradidi eum cum omni populo ac terra sua; faciesque ei,
sicut fecisti Sehon regi Amorraeorum, qui habitavit in Hesebon”.
3 Tradidit ergo Dominus Deus noster in manibus nostris etiam
Og regem Basan et universum populum eius; percussimusque eos
usque ad internecionem.
4 Et cepimus cunctas civitates eius in illo tempore. Non fuit
oppidum, quod nos effugeret: sexaginta urbes, omnem regionem
Argob, regnum Og in Basan.
5 Cunctae urbes erant munitae muris altissimis portisque et
vectibus, absque oppidis innumeris, quae non habebant muros.
6 Et percussimus eos anathemate, sicut feceramus Sehon regi
Hesebon, disperdentes omnem civitatem virosque ac mulieres et
parvulos;
7 iumenta autem et spolia urbium diripuimus.
8 Tulimusque illo in tempore terram de manu duorum regum Amorraeorum,
qui erant trans Iordanem, a torrente Arnon usque ad montem Hermon
9 — Sidonii vocant Hermon Sarion et Amorraei Sanir —
10 omnes civitates, quae sitae sunt in planitie, et universam
terram Galaad et Basan usque Salcha et Edrai, civitates regni
Og in Basan.
11 — Solus quippe Og rex Basan remanserat de residuis
Raphaim. Monstratur lectus eius ferreus. Nonne est in Rabba
filiorum Ammon? Novem cubitos habet longitudinis et quattuor
latitudinis ad mensuram cubiti virilis manus C.
12 Terramque hanc possedimus in tempore illo ab Aroer, quae
est super ripam torrentis Arnon, usque ad mediam partem montis
Galaad; et civitates illius dedi Ruben et Gad.
13 Reliquam autem partem Galaad et omnem Basan, regnum Og, tradidi
mediae tribui Manasse, omnem regionem Argob. Cuncta Basan vocatur
terra Raphaim.
14 Iair filius Manasse possedit omnem regionem Argob usque ad
terminos Gesuri et Maachathi; vocavitque ea ex nomine suo Basan
Havoth Iair (id est villas Iair) usque in praesentem diem.
15 Machir quoque dedi Galaad.
16 Et tribubus Ruben et Gad dedi de terra Galaad usque ad torrentem
Arnon, medium torrentis et confinium usque ad torrentem Iaboc,
qui est terminus filiorum Ammon;
17 et Arabam atque Iordanem et terminos a Chenereth usque ad
mare Arabae, quod est mare Salis, ad radices montis Phasga contra
orientem.
18 Praecepique vobis in tempore illo dicens: Dominus Deus vester
dedit vobis terram hanc in hereditatem; expediti praecedite
fratres vestros filios Israel, omnes viri robusti,
19 absque uxoribus et parvulis ac iumentis. Novi enim quod plura
habeatis pecora, et in urbibus remanere debebunt, quas tradidi
vobis,
20 donec requiem tribuat Dominus fratribus vestris, sicut vobis
tribuit, et possideant etiam ipsi terram, quam Dominus Deus
vester daturus est eis trans Iordanem; tunc revertetur unusquisque
in possessionem suam, quam dedi vobis.
21 Iosue quoque in tempore illo praecepi dicens: Oculi tui viderunt,
quae fecit Dominus Deus vester duobus his regibus; sic faciet
omnibus regnis, ad quae transiturus es.
22 Ne timeas eos: Dominus enim Deus vester pugnabit pro vobis.
23 Precatusque sum Dominum in tempore illo dicens:
24 Domine Deus, tu coepisti ostendere servo tuo magnitudinem
tuam manumque fortissimam; neque enim est alius Deus vel in
caelo vel in terra, qui possit facere opera tua et comparari
fortitudini tuae.
25 Transeam igitur et videam terram hanc optimam trans Iordanem
et montem istum egregium et Libanum.
26 Iratusque est Dominus mihi propter vos nec exaudivit me,
sed dixit mihi: “Sufficit tibi; nequaquam ultra loquaris
de hac re ad me.
27 Ascende cacumen Phasgae et oculos tuos circumfer ad occidentem
et aquilonem austrumque et orientem et aspice; nec enim transibis
Iordanem istum.
28 Praecipe Iosue et corrobora eum atque conforta, quia ipse
praecedet populum istum et dividet eis terram, quam visurus
es”.
29 Mansimusque in valle contra Bethphegor.
3
1 Poi ci voltammo e salimmo per la via di Basan. Og re di
Basan, con tutta la sua gente, ci venne incontro per darci
battaglia a Edrei.
2 Il Signore mi disse: Non lo temere, perché io darò in tuo
potere lui, tutta la sua gente e il suo paese; tu farai a
lui quel che hai fatto a Sicon, re degli Amorrei, che abitava
a Chesbon.
3 Così il Signore nostro Dio mise in nostro potere anche Og,
re di Basan, con tutta la sua gente; noi lo abbiamo sconfitto,
senza lasciargli alcun superstite.
4 Gli prendemmo in quel tempo tutte le sue città; non ci fu
città che noi non prendessimo loro: sessanta città, tutta
la regione di Argob, il regno di Og in Basan.
5 Tutte queste città erano fortificate, con alte mura, porte
e sbarre, senza contare le città aperte, che erano molto numerose.
6 Noi le votammo allo sterminio, come avevamo fatto di Sicon,
re di Chesbon: votammo allo sterminio ogni città, uomini,
donne, bambini.
7 Ma il bestiame e le spoglie delle città asportammo per noi
come preda.
8 In quel tempo, abbiamo preso ai due re degli Amorrei il
paese che è oltre il Giordano, dal torrente Arnon al monte
Ermon
9 - quelli di Sidone chiamano Sirion l`Ermon, gli Amorrei
lo chiamano Senir -,
10 tutte le città della pianura, tutto Gàlaad, tutto Basan
fino a Salca e a Edrei, città del regno di Og in Basan.
11 Perché Og, re di Basan, era rimasto l`unico superstite
dei Refaim. Ecco, il suo letto, un letto di ferro, non è forse
a Rabba degli Ammoniti? E` lungo nove cubiti secondo il cubito
di un uomo.
12 In quel tempo abbiamo preso in possesso questo paese: ai
Rubeniti e ai Gaditi diedi il territorio di Aroer, sul torrente
Arnon, fino a metà della montagna di Gàlaad con le sue città.
13 Alla metà della tribù di Manàsse diedi il resto di Gàlaad
e tutto il regno di Og in Basan; tutta la regione di Argob
con tutto Basan, che si chiamava il paese dei Refaim. 14 Iair, figlio di Manàsse, prese
tutta la regione di Argob, sino ai confini dei Ghesuriti e
dei Maacatiti, e chiamò con il suo nome i villaggi di Basan,
che anche oggi si chiamano Villaggi di Iair.
15 Diedi Gàlaad a Machir.
16 Ai Rubeniti e ai Gaditi diedi da Gàlaad fino al torrente
Arnon, fino alla metà del torrente che serve di confine e
fino al torrente Iabbok, frontiera degli Ammoniti,
17 e l`Araba il cui confine è costituito dal Giordano, da
Genè saret fino al mare dell`Araba, cioè il Mar Morto, sotto
le pendici del Pisga, verso l`oriente.
18 Ora in quel tempo io vi diedi quest`ordine: Il Signore
vostro Dio vi ha dato questo paese in proprietà. Voi tutti,
uomini vigorosi, passerete armati alla testa degli Israeliti
vostri fratelli.
19 Soltanto le vostre mogli, i vostri fanciulli e il vostro
bestiame (so che di bestiame ne avete molto) rimarranno nelle
città che vi ho date,
20 finché il Signore abbia dato una dimora tranquilla ai vostri
fratelli come ha fatto per voi, e prendano anch`essi possesso
del paese che il Signore vostro Dio sta per dare a loro oltre
il Giordano. Poi ciascuno tornerà nel possesso che io vi ho
dato.
21 In quel tempo diedi anche a Giosuè quest`ordine: I tuoi
occhi hanno visto quanto il Signore vostro Dio ha fatto a
questi due re; lo stesso farà il Signore a tutti i regni nei
quali tu stai per entrare.
22 Non li temete, perché lo stesso Signore vostro Dio combatte
per voi.
23 In quel medesimo tempo, io supplicai il Signore:
24 Signore Dio, tu hai cominciato a mostrare al tuo servo
la tua grandezza e la tua mano potente; quale altro Dio, infatti,
in cielo o sulla terra, può fare opere e prodigi come i tuoi?
25 Permetti che io passi al di là e veda il bel paese che
è oltre il Giordano e questi bei monti e il Libano.
26 Ma il Signore si adirò contro di me, per causa vostra,
e non mi esaudì. Il Signore mi disse: Basta, non parlarmi
più di questa cosa.
27 Sali sulla cima del Pisga, volgi lo sguardo a occidente,
a settentrione, a mezzogiorno e a oriente e contempla il paese
con gli occhi; perché tu non passerai questo Giordano.
28 Trasmetti i tuoi ordini a Giosuè , rendilo intrepido e
incoraggialo, perché lui lo passerà alla testa di questo popolo
e metterà Israele in possesso del paese che vedrai.
29 Così ci fermammo nella valle di fronte a Bet-Peor.
4
1 Et nunc, Israel, audi praecepta et iudicia, quae ego doceo
vos, ut facientes ea vivatis et ingredientes possideatis terram,
quam Dominus, Deus patrum vestrorum, daturus est vobis.
2 Non addetis ad verbum, quod vobis loquor, neque auferetis
ex eo; custodite mandata Domini Dei vestri, quae ego praecipio
vobis.
3 Oculi vestri viderunt omnia, quae fecit Dominus contra Baalphegor,
quomodo contriverit omnes cultores eius de medio vestri;
4 vos autem, qui adhaeretis Domino Deo vestro, vivitis universi
usque in praesentem diem.
5 En docui vos praecepta atque iudicia, sicut mandavit mihi
Dominus Deus meus, ut faceretis ea in terra, quam possessuri
estis,
6 et observaretis et impleretis opere. Haec est enim vestra
sapientia et intellectus coram populis, ut audientes universa
praecepta haec dicant: “En populus sapiens et intellegens,
gens magna haec!”.
7 Quae est enim alia natio tam grandis, quae habeat deos appropinquantes
sibi, sicut Dominus Deus noster adest cunctis obsecrationibus
nostris?
8 Et quae est alia gens sic inclita, ut habeat praecepta iustaque
iudicia, sicut est universa lex haec, quam ego proponam hodie
ante oculos vestros?
9 Custodi igitur temetipsum et animam tuam sollicite, ne obliviscaris
verborum, quae viderunt oculi tui, et ne excidant de corde tuo
cunctis diebus vitae tuae. Docebis ea filios ac nepotes tuos
10 die, in quo stetisti coram Domino Deo tuo in Horeb, quando
Dominus locutus est mihi: “Congrega ad me populum, ut
audiant sermones meos et discant timere me omni tempore, quo
vivunt in terra, doceantque filios suos”.
11 Et accessistis et stetistis ad radices montis, qui ardebat
usque ad caelum, erantque in eo tenebrae, nubes et caligo.
12 Locutusque est Dominus ad vos de medio ignis; vocem verborum
audistis et formam penitus non vidistis.
13 Et ostendit vobis pactum suum, quod praecepit, ut faceretis,
et decem verba, quae scripsit in duabus tabulis lapideis.
14 Mihique mandavit in illo tempore, ut docerem vos praecepta
et iudicia, quae facere deberetis in terra, quam possessuri
estis.
15 Custodite igitur sollicite animas vestras. Non vidistis aliquam
similitudinem in die, qua locutus est vobis Dominus in Horeb
de medio ignis;
16 ne forte corrupti faciatis vobis sculptam similitudinem,
imaginem masculi vel feminae,
17 similitudinem omnium iumentorum, quae sunt super terram,
vel avium sub caelo volantium
18 atque reptilium, quae moventur in terra, sive piscium, qui
sub terra morantur in aquis;
19 et ne forte oculis elevatis ad caelum videas solem et lunam
et astra, omnem exercitum caeli, et errore deceptus adores ea
et colas, quae attribuit Dominus Deus tuus cunctis gentibus,
quae sub caelo sunt.
20 Vos autem tulit Dominus et eduxit de fornace ferrea Aegypti,
ut haberet populum hereditarium, sicut est in praesenti die.
21 Iratusque est Dominus contra me propter sermones vestros
et iuravit, ut non transirem Iordanem nec ingrederer terram
optimam, quam Dominus Deus tuus daturus est tibi in haereditatem.
22 Ecce morior in hac humo, non transibo Iordanem; vos transibitis
et possidebitis terram egregiam hanc.
23 Cavete, ne quando obliviscamini pacti Domini Dei vestri,
quod pepigit vobiscum, et faciatis vobis sculptam similitudinem
omnium, quae fieri Dominus Deus tuus prohibuit;
24 quia Dominus Deus tuus ignis consumens est, Deus aemulator.
25 Si genueris filios ac nepotes, et morati fueritis in terra
corruptique feceritis aliquam similitudinem sculptam patrantes
malum coram Domino Deo tuo, ut eum ad iracundiam provocetis,
26 testes invoco contra vos hodie caelum et terram, cito perituros
vos esse de terra, quam, transito Iordane, possessuri estis:
non habitabitis in ea longo tempore, sed delebit vos Dominus
27 atque disperget in gentes, et remanebitis pauci in nationibus,
ad quas vos ducturus est Dominus.
28 Ibique servietis diis, qui hominum manu fabricati sunt, ligno
et lapidi, qui non vident nec audiunt nec comedunt nec odorantur.
29 Cumque quaesieris ibi Dominum Deum tuum, invenies eum, si
tamen toto corde quaesieris eum et tota anima tua.
30 Postquam in tribulatione tua te invenerint omnia, quae praedicta
sunt, novissimo tempore reverteris ad Dominum Deum tuum et audies
vocem eius;
31 quia Deus misericors Dominus Deus tuus est, non dimittet
te nec omnino delebit neque obliviscetur pacti, in quo iuravit
patribus tuis.
32 Interroga de diebus antiquis, qui fuerunt ante te ex die,
quo creavit Deus hominem super terram, et a summo caeli usque
ad summum eius, si facta est aliquando huiuscemodi res magna,
aut umquam cognitum est,
33 num audivit populus vocem Dei loquentis de medio ignis, sicut
tu audisti et vixisti?
34 Aut tentavit Deus, ut ingrederetur et tolleret sibi gentem
de medio nationis per tentationes, signa atque portenta, per
pugnam et robustam manum extentumque brachium et terrores magnos,
iuxta omnia, quae fecit pro vobis Dominus Deus vester in Aegypto,
videntibus oculis tuis?
35 Tibi monstratum est, ut scires quoniam Dominus ipse est Deus,
et non est alius praeter eum.
36 De caelo te fecit audire vocem suam, ut doceret te, et in
terra ostendit tibi ignem suum maximum; et audisti verba illius
de medio ignis,
37 quia dilexit patres tuos et elegit semen eorum post eos.
Eduxitque te vultu suo in virtute sua magna ex Aegypto,
38 ut expelleret nationes maiores et fortiores te in introitu
tuo et introduceret te daretque tibi terram earum in possessionem,
sicut cernis in praesenti die.
39 Scito ergo hodie et cogitato in corde tuo quod Dominus ipse
sit Deus in caelo sursum et in terra deorsum, et non sit alius.
40 Custodi praecepta eius atque mandata, quae ego praecipio
tibi hodie, ut bene sit tibi et filiis tuis post te, et permaneas
multo tempore super terram, quam Dominus Deus tuus daturus est
tibi”.
41 Tunc separavit Moyses tres civitates trans Iordanem ad orientalem
plagam,
42 ut confugiat ad eas, qui occiderit nolens proximum suum,
nec fuerit inimicus ante unum et alterum diem, et ad harum aliquam
urbium possit evadere et vivat:
43 Bosor in solitudine, quae sita est in terra campestri, pro
tribu Ruben, et Ramoth in Galaad pro tribu Gad et Golan in Basan
pro tribu Manasse.
44 Ista est lex, quam proposuit Moyses coram filiis Israel;
45 haec testimonia et praecepta atque iudicia, quae locutus
est ad filios Israel, quando egressi sunt de Aegypto,
46 trans Iordanem in valle contra Bethphegor, in terra Sehon
regis Amorraei, qui habitavit in Hesebon, quem percussit Moyses
et filii Israel egressi ex Aegypto.
47 Et possederunt terram eius et terram Og regis Basan, duorum
regum Amorraeorum, qui erant trans Iordanem ad solis ortum,
48 ab Aroer, quae sita est super ripam torrentis Arnon, usque
ad montem Sion, qui est Hermon,
49 omnem Arabam trans Iordanem ad orientalem plagam usque ad
mare Arabae et usque ad radices montis Phasga.
4
1 Ora dunque, Israele, ascolta le leggi e le norme che io
vi insegno, perché le mettiate in pratica, perché viviate
ed entriate in possesso del paese che il Signore, Dio dei
vostri padri, sta per darvi.
2 Non aggiungerete nulla a ciò che io vi comando e non ne
toglierete nulla; ma osserverete i comandi del Signore Dio
vostro che io vi prescrivo.
3 I vostri occhi videro ciò che il Signore ha fatto a Baal-Peor:
come il Signore tuo Dio abbia distrutto in mezzo a te quanti
avevano seguito Baal-Peor;
4 ma voi che vi manteneste fedeli al Signore vostro Dio siete
oggi tutti in vita.
5 Vedete, io vi ho insegnato leggi e norme come il Signore
mio Dio mi ha ordinato, perché le mettiate in pratica nel
paese in cui state per entrare per prenderne possesso.
6 Le osserverete dunque e le metterete in pratica perché quella
sarà la vostra saggezza e la vostra intelligenza agli occhi
dei popoli, i quali, udendo parlare di tutte queste leggi,
diranno: Questa grande nazione è il solo popolo saggio e intelligente.
7 Infatti qual grande nazione ha la divinità così vicina a
sé, come il Signore nostro Dio è vicino a noi ogni volta che
lo invochiamo? 8 E qual grande nazione ha leggi
e norme giuste come è tutta questa legislazione che io oggi
vi espongo?
9 Ma guardati e guardati bene dal dimenticare le cose che
i tuoi occhi hanno viste: non ti sfuggano dal cuore, per tutto
il tempo della tua vita. Le insegnerai anche ai tuoi figli
e ai figli dei tuoi figli.
10 Ricordati del giorno in cui sei comparso davanti al Signore
tuo Dio sull`Oreb, quando il Signore mi disse: Radunami il
popolo e io farò loro udire le mie parole, perché imparino
a temermi finché vivranno sulla terra, e le insegnino ai loro
figli.
11 Voi vi avvicinaste e vi fermaste ai piedi del monte; il
monte ardeva nelle fiamme che si innalzavano in mezzo al cielo;
vi erano tenebre, nuvole e oscurità.
12 Il Signore vi parlò dal fuoco; voi udivate il suono delle
parole ma non vedevate alcuna figura; vi era soltanto una
voce.
13 Egli vi annunciò la sua alleanza, che vi comandò di osservare,
cioè i dieci comandamenti, e li scrisse su due tavole di pietra.
14 A me in quel tempo il Signore ordinò di insegnarvi leggi
e norme, perché voi le metteste in pratica nel paese in cui
state per entrare per prenderne possesso.
15 Poiché dunque non vedeste alcuna figura, quando il Signore
vi parlò sull`Oreb dal fuoco, state bene in guardia per la
vostra vita,
16 perché non vi corrompiate e non vi facciate l`immagine
scolpita di qualche idolo, la figura di maschio o femmina,
17 la figura di qualunque animale, la figura di un uccello
che vola nei cieli,
18 la figura di una bestia che striscia sul suolo, la figura
di un pesce che vive nelle acque sotto la terra;
19 perché, alzando gli occhi al cielo e vedendo il sole, la
luna, le stelle, tutto l`esercito del cielo, tu non sia trascinato
a prostrarti davanti a quelle cose e a servirle; cose che
il Signore tuo Dio ha abbandonato in sorte a tutti i popoli
che sono sotto tutti i cieli. 20 Voi invece, il Signore vi ha presi,
vi ha fatti uscire dal crogiuolo di ferro, dall`Egitto, perché
foste un popolo che gli appartenesse, come oggi difatti siete.
21 Il Signore si adirò contro di me per causa vostra e giurò
che io non avrei passato il Giordano e non sarei entrato nella
fertile terra che il Signore Dio tuo ti dá in eredità.
22 Perché io devo morire in questo paese, senza passare il
Giordano; ma voi lo dovete passare e possiederete quella fertile
terra.
23 Guardatevi dal dimenticare l`alleanza che il Signore vostro
Dio ha stabilita con voi e dal farvi alcuna immagine scolpita
di qualunque cosa, riguardo alla quale il Signore tuo Dio
ti ha dato un comando.
24 Poiché il Signore tuo Dio è fuoco divoratore, un Dio geloso.
25 Quando avrete generato figli e nipoti e sarete invecchiati
nel paese, se vi corromperete, se vi farete immagini scolpite
di qualunque cosa, se farete ciò che è male agli occhi del
Signore vostro Dio per irritarlo,
26 io chiamo oggi in testimonio contro di voi il cielo e la
terra: voi certo perirete, scomparendo dal paese di cui state
per prendere possesso oltre il Giordano. Voi non vi rimarrete
lunghi giorni, ma sarete tutti sterminati.
27 Il Signore vi disperderà fra i popoli e non resterete più
di un piccolo numero fra le nazioni dove il Signore vi condurrà.
28 Là servirete a dei fatti da mano d`uomo, dei di legno e
di pietra, i quali non vedono, non mangiano, non odorano.
29 Ma di là cercherai il Signore tuo Dio e lo troverai, se
lo cercherai con tutto il cuore e con tutta l`anima.
30 Con angoscia, quando tutte queste cose ti saranno avvenute,
negli ultimi giorni, tornerai al Signore tuo Dio e ascolterai
la sua voce,
31 poiché il Signore Dio tuo è un Dio misericordioso; non
ti abbandonerà e non ti distruggerà, non dimenticherà l`alleanza
che ha giurata ai tuoi padri.
32 Interroga pure i tempi antichi, che furono prima di te:
dal giorno in cui Dio creò l`uomo sulla terra e da un`estremità
dei cieli all`altra, vi fu mai cosa grande come questa e si
udì mai cosa simile a questa?
33 Che cioè un popolo abbia udito la voce di Dio parlare dal
fuoco, come l`hai udita tu, e che rimanesse vivo?
34 O ha mai tentato un dio di andare a scegliersi una nazione
in mezzo a un`altra con prove, segni, prodigi e battaglie,
con mano potente e braccio teso e grandi terrori, come fece
per voi il Signore vostro Dio in Egitto, sotto i vostri occhi?
35 Tu sei diventato spettatore di queste cose, perché tu sappia
che il Signore è Dio e che non ve n`è altri fuori di lui.
36 Dal cielo ti ha fatto udire la sua voce per educarti; sulla
terra ti ha mostrato il suo grande fuoco e tu hai udito le
sue parole di mezzo al fuoco.
37 Perché ha amato i tuoi padri, ha scelto la loro posterità
e ti ha fatto uscire dall`Egitto con la sua stessa presenza
e con grande potenza,
38 per scacciare dinanzi a te nazioni più grandi e più potenti
di te, per farti entrare nel loro paese e dartene il possesso,
come appunto è oggi.
39 Sappi dunque oggi e conserva bene nel tuo cuore che il
Signore è Dio lassù nei cieli e quaggiù sulla terra; e non
ve n`è altro.
40 Osserva dunque le sue leggi e i suoi comandi che oggi ti
dò, perché sia felice tu e i tuoi figli dopo di te e perché
tu resti a lungo nel paese che il Signore tuo Dio ti dá per
sempre".
41 In quel tempo Mosè scelse tre città oltre il Giordano verso
oriente,
42 perché servissero di asilo all`omicida che avesse ucciso
il suo prossimo involontariamente, senza averlo odiato prima,
perché potesse aver salva la vita fuggendo in una di quelle
città.
43 Esse furono Beser, nel deserto, sull`altipiano, per i Rubeniti;
Ramot, in Gàlaad, per i Gaditi, e Golan, in Basan, per i Manassiti.
44 Questa è la legge che Mosè espose agli Israeliti.
45 Queste sono le istruzioni, le leggi e le norme che Mosè
diede agli Israeliti quando furono usciti dall`Egitto,
46 oltre il Giordano, nella valle di fronte a Bet-Peor, nel
paese di Sicon re degli Amorrei che abitava in Chesbon, e
che Mosè e gli Israeliti sconfissero quando furono usciti
dall`Egitto.
47 Essi avevano preso possesso del paese di lui e del paese
di Og re di Basan - due re Amorrei che stavano oltre il Giordano,
verso oriente -,
48 da Aroer, che è sull`orlo della valle dell`Arnon, fino
al monte Sirion, cioè l`Ermon,
49 con tutta l`Araba oltre il Giordano, verso oriente, fino
al mare dell`Araba sotto le pendici del Pisga.
5
1 Vocavitque Moyses omnem Israelem et dixit ad eos: “
Audi, Israel, praecepta atque iudicia, quae ego loquor in auribus
vestris hodie; discite ea et opere complete.
2 Dominus Deus noster pepigit nobiscum foedus in Horeb.
3 Non cum patribus nostris iniit pactum hoc sed nobiscum, qui
in praesentiarum hic sumus, omnibus nobis, qui vivimus.
4 Facie ad faciem locutus est vobis in monte de medio ignis;
5 ego sequester et medius fui inter Dominum et vos in tempore
illo, ut annuntiarem vobis verba eius; timuistis enim ignem
et non ascendistis in montem. Et ait:
6 “Ego Dominus Deus tuus, qui eduxi te de terra Aegypti,
de domo servitutis.
7 Non habebis deos alienos in conspectu meo.
8 Non facies tibi sculptile nec similitudinem omnium, quae in
caelo sunt desuper et quae in terra deorsum et quae versantur
in aquis sub terra.
9 Non adorabis ea et non coles: Ego enim sum Dominus Deus tuus,
Deus aemulator, reddens iniquitatem patrum super filios in tertiam
et quartam generationem his, qui oderunt me,
10 et faciens misericordiam in multa milia diligentibus me et
custodientibus praecepta mea.
11 Non usurpabis nomen Domini Dei tui frustra, quia non erit
impunitus, qui super re vana nomen eius assumpserit.
12 Observa diem sabbati, ut sanctifices eum, sicut praecepit
tibi Dominus Deus tuus.
13 Sex diebus operaberis et facies omnia opera tua.
14 Septimus dies sabbatum est Domino Deo tuo. Non facies in
eo quidquam operis tu et filius tuus et filia, servus et ancilla
et bos et asinus et omne iumentum tuum et peregrinus tuus, qui
est intra portas tuas, ut requiescat servus tuus et ancilla
tua sicut et tu.
15 Memento quod et ipse servieris in Aegypto, et eduxerit te
inde Dominus Deus tuus in manu forti et brachio extento: idcirco
praecepit tibi, ut observares diem sabbati.
16 Honora patrem tuum et matrem, sicut praecepit tibi Dominus
Deus tuus, ut longo vivas tempore et bene sit tibi in terra,
quam Dominus Deus tuus daturus est tibi.
17 Non occides.
18 Neque moechaberis.
19 Furtumque non facies.
20 Nec loqueris contra proximum tuum falsum testimonium.
21 Nec concupisces uxorem proximi tui. Nec desiderabis domum
proximi tui, non agrum, non servum, non ancillam, non bovem,
non asinum et universa, quae illius sunt”.
22 Haec verba locutus est Dominus ad omnem multitudinem vestram
in monte, de medio ignis et nubis et caliginis voce magna nihil
addens amplius; et scripsit ea in duabus tabulis lapideis, quas
tradidit mihi.
23 Vos autem, postquam audistis vocem de medio tenebrarum et
montem ardere vidistis, accessistis ad me omnes principes tribuum
et maiores natu
24 atque dixistis: “Ecce ostendit nobis Dominus Deus noster
maiestatem et magnitudinem suam; vocem eius audivimus de medio
ignis et probavimus hodie quod, loquente Deo cum homine, vixerit
homo.
25 Nunc autem cur moriemur, et devorabit nos ignis hic maximus?
Si enim audierimus ultra vocem Domini Dei nostri, moriemur.
26 Quid est omnis caro, ut audiat vocem Dei viventis, qui de
medio ignis loquitur, sicut nos audivimus, et possit vivere?
27 Tu magis accede et audi cuncta, quae dixerit Dominus Deus
noster, et tu loqueris ad nos cuncta, quae dixerit Dominus Deus
noster tibi, et nos audientes faciemus ea”.
28 Quod cum audisset Dominus, ait ad me: “Audivi vocem
verborum populi huius, quae locuti sunt tibi: bene omnia sunt
locuti.
29 Quis det talem eos habere mentem, ut timeant me et custodiant
universa mandata mea in omni tempore, ut bene sit eis et filiis
eorum in sempiternum?
30 Vade et dic eis: Revertimini in tentoria vestra.
31 Tu vero, hic sta mecum, et loquar tibi omnia mandata et praecepta
atque iudicia, quae docebis eos, ut faciant ea in terra, quam
dabo illis in possessionem”.
32 Custodite igitur et facite, quae praecepit Dominus Deus vester
vobis; non declinabitis neque ad dexteram neque ad sinistram,
33 sed per totam viam, quam praecepit Dominus Deus vester, ambulabitis,
ut vivatis, et bene sit vobis, et protelentur dies in terra
possessionis vestrae.
5
1 Mosè convocò tutto Israele e disse loro: "Ascolta, Israele,
le leggi e le norme che oggi io proclamo dinanzi a voi: imparatele
e custoditele e mettetele in pratica.
2 Il Signore nostro Dio ha stabilito con noi un`alleanza sull`Oreb.
3 Il Signore non ha stabilito questa alleanza con i nostri padri,
ma con noi che siamo qui oggi tutti in vita.
4 Il Signore vi ha parlato faccia a faccia sul monte dal fuoco,
5 mentre io stavo tra il Signore e voi, per riferirvi la parola
del Signore, perché voi avevate paura di quel fuoco e non eravate
saliti sul monte. Egli disse:
6 Io sono il Signore, tuo Dio, che ti ho fatto uscire dal paese
di Egitto, dalla condizione servile.
7 Non avere altri dei di fronte a me.
8 Non ti farai idolo né immagine alcuna di ciò che è lassù in
cielo, né di ciò che è quaggiù sulla terra, né di ciò che è
nelle acque sotto la terra.
9 Non ti prostrerai davanti a quelle cose e non le servirai.
Perché io il Signore tuo Dio sono un Dio geloso, che punisce
la colpa dei padri nei figli fino alla terza e alla quarta generazione
per quanti mi odiano,
10 ma usa misericordia fino a mille generazioni verso coloro
che mi amano e osservano i miei comandamenti.
11 Non pronunciare invano il nome del Signore tuo Dio perché
il Signore non ritiene innocente chi pronuncia il suo nome invano.
12 Osserva il giorno di sabato per santificarlo, come il Signore
Dio tuo ti ha comandato.
13 Sei giorni faticherai e farai ogni lavoro,
14 ma il settimo giorno è il sabato per il Signore tuo Dio:
non fare lavoro alcuno né tu, né tuo figlio, né tua figlia,
né il tuo schiavo, né la tua schiava, né il tuo bue, né il tuo
asino, né alcuna delle tue bestie, né il forestiero, che sta
entro le tue porte, perché il tuo schiavo e la tua schiava si
riposino come te.
15 Ricordati che sei stato schiavo nel paese d`Egitto e che
il Signore tuo Dio ti ha fatto uscire di là con mano potente
e braccio teso; perciò il Signore tuo Dio ti ordina di osservare
il giorno di sabato.
16 Onora tuo padre e tua madre, come il Signore Dio tuo ti ha
comandato, perché la tua vita sia lunga e tu sii felice nel
paese che il Signore tuo Dio ti dá.
17 Non uccidere.
18 Non commettere adulterio.
19 Non rubare.
20 Non pronunciare falsa testimonianza contro il tuo prossimo.
21 Non desiderare la moglie del tuo prossimo. Non desiderare
la casa del tuo prossimo, né il suo campo, né il suo schiavo,
né la sua schiava, né il suo bue, né il suo asino, né alcuna
delle cose che sono del tuo prossimo.
22 Queste parole pronunciò il Signore, parlando a tutta la vostra
assemblea, sul monte, dal fuoco, dalla nube e dall`oscurità,
con voce poderosa, e non aggiunse altro. Le scrisse su due tavole
di pietra e me le diede.
23 All`udire la voce in mezzo alle tenebre, mentre il monte
era tutto in fiamme, i vostri capitribù e i vostri anziani si
avvicinarono tutti a me
24 e dissero: Ecco il Signore nostro Dio ci ha mostrato la sua
gloria e la sua grandezza e noi abbiamo udito la sua voce dal
fuoco; oggi abbiamo visto che Dio può parlare con l`uomo e l`uomo
restare vivo.
25 Ma ora, perché dovremmo morire? Questo grande fuoco infatti
ci consumerà; se continuiamo a udire ancora la voce del Signore
nostro Dio moriremo.
26 Poiché chi tra tutti i mortali ha udito come noi la voce
del Dio vivente parlare dal fuoco ed è rimasto vivo?
27 Avvicinati tu e ascolta quanto il Signore nostro Dio dirà;
ci riferirai quanto il Signore nostro Dio ti avrà detto e noi
lo ascolteremo e lo faremo.
28 Il Signore udì le vostre parole, mentre mi parlavate, e mi
disse: Ho udito le parole che questo popolo ti ha rivolte; quanto
hanno detto va bene.
29 Oh, se avessero sempre un tal cuore, da temermi e da osservare
tutti i miei comandi, per essere felici loro e i loro figli
per sempre!
30 Và e dì loro: Tornate alle vostre tende; ma tu resta qui
con me
31 e io ti detterò tutti i comandi, tutte le leggi e le norme
che dovrai insegnare loro, perché le mettano in pratica nel
paese che io sto per dare in loro possesso.
32 Badate dunque di fare come il Signore vostro Dio vi ha comandato;
non ve ne discostate né a destra né a sinistra;
33 camminate in tutto e per tutto per la via che il Signore
vostro Dio vi ha prescritta, perché viviate e siate felici e
rimaniate a lungo nel paese di cui avrete il possesso.
6
1 Haec sunt mandata et praecep ta atque iudicia, quae mandavit
Dominus Deus vester, ut docerem vos, et faciatis ea in terra,
ad quam transgredimini possidendam;
2 ut timeas Dominum Deum tuum et custodias omnia praecepta et
mandata eius, quae ego praecipio tibi et filiis ac nepotibus
tuis, cunctis diebus vitae tuae, ut prolongentur dies tui.
3 Audi, Israel, et observa, ut facias, et bene sit tibi, et
multipliceris amplius, sicut pollicitus est Dominus, Deus patrum
tuorum, tibi terram lacte et melle manantem.
4 Audi, Israel: Dominus Deus noster Dominus unus est.
5 Diliges Dominum Deum tuum ex toto corde tuo et ex tota anima
tua et ex tota fortitudine tua.
6 Eruntque verba haec, quae ego praecipio tibi hodie, in corde
tuo,
7 et inculcabis ea filiis tuis et loqueris ea sedens in domo
tua et ambulans in itinere, decumbens atque consurgens;
8 et ligabis ea quasi signum in manu tua, eruntque quasi appensum
quid inter oculos tuos,
9 scribesque ea in postibus domus tuae et in portis tuis.
10 Cumque introduxerit te Dominus Deus tuus in terram, pro qua
iuravit patribus tuis Abraham, Isaac et Iacob, ut daret tibi,
civitates magnas et optimas, quas non aedificasti,
11 domos plenas cunctarum opum, quas non implevisti, cisternas,
quas non fodisti, vineta et oliveta, quae non plantasti, et
comederis et saturatus fueris,
12 cave diligenter, ne obliviscaris Domini, qui eduxit te de
terra Aegypti, de domo servitutis:
13 Dominum Deum tuum timebis et ipsi servies ac per nomen illius
iurabis.
14 Non ibitis post deos alienos, de diis gentium, quae in circuitu
vestro sunt,
15 quoniam Deus aemulator Dominus Deus tuus in medio tui; ne
quando irascatur furor Domini Dei tui contra te et auferat te
de superficie terrae.
16 Non tentabitis Dominum Deum vestrum, sicut tentastis in Massa.
17 Custodite mandata Domini Dei vestri ac testimonia et praecepta,
quae praecepit tibi;
18 et fac, quod rectum est et bonum in conspectu Domini, ut
bene sit tibi, et ingressus possideas terram optimam, de qua
iuravit Dominus patribus tuis,
19 ut deleret omnes inimicos tuos coram te, sicut locutus est
Dominus.
20 Cumque interrogaverit te filius tuus cras dicens: “Quid
sibi volunt testimonia haec et praecepta atque iudicia, quae
praecepit Dominus Deus noster vobis?”,
21 dices ei: “Servi eramus pharaonis in Aegypto, et eduxit
nos Dominus de Aegypto in manu forti
22 fecitque signa atque prodigia magna et pessima in Aegypto
contra pharaonem et omnem domum illius in conspectu nostro;
23 et eduxit nos inde, ut introductis daret terram, super qua
iuravit patribus nostris.
24 Praecepitque nobis Dominus, ut faciamus omnia praecepta haec
et timeamus Dominum Deum nostrum, et bene sit nobis cunctis
diebus vitae nostrae, sicut est hodie.
25 Eritque iustitia nobis, si custodierimus et fecerimus omnia
mandata haec coram Domino Deo nostro, sicut mandavit nobis”.
6
1 Questi sono i comandi, le leggi e le norme che il Signore
vostro Dio ha ordinato di insegnarvi, perché li mettiate in
pratica nel paese in cui state per entrare per prenderne possesso;
2 perché tu tema il Signore tuo Dio osservando per tutti i giorni
della tua vita, tu, il tuo figlio e il figlio del tuo figlio,
tutte le sue leggi e tutti i suoi comandi che io ti dò e così
sia lunga la tua vita.
3 Ascolta, o Israele, e bada di metterli in pratica; perché
tu sia felice e cresciate molto di numero nel paese dove scorre
il latte e il miele, come il Signore, Dio dei tuoi padri, ti
ha detto.
4 Ascolta, Israele: il Signore è il nostro Dio, il Signore è
uno solo.
5 Tu amerai il Signore tuo Dio con tutto il cuore, con tutta
l`anima e con tutte le forze.
6 Questi precetti che oggi ti dò, ti stiano fissi nel cuore;
7 li ripeterai ai tuoi figli, ne parlerai quando sarai seduto
in casa tua, quando camminerai per via, quando ti coricherai
e quando ti alzerai.
8 Te li legherai alla mano come un segno, ti saranno come un
pendaglio tra gli occhi
9 e li scriverai sugli stipiti della tua casa e sulle tue porte.
10 Quando il Signore tuo Dio ti avrà fatto entrare nel paese
che ai tuoi padri Abramo, Isacco e Giacobbe aveva giurato di
darti; quando ti avrà condotto alle città grandi e belle che
tu non hai edificate,
11 alle case piene di ogni bene che tu non hai riempite, alle
cisterne scavate ma non da te, alle vigne e agli oliveti che
tu non hai piantati, quando avrai mangiato e ti sarai saziato,
12 guardati dal dimenticare il Signore, che ti ha fatto uscire
dal paese d`Egitto, dalla condizione servile.
13 Temerai il Signore Dio tuo, lo servirai e giurerai per il
suo nome.
14 Non seguirete altri dei, divinità dei popoli che vi staranno
attorno,
15 perché il Signore tuo Dio che sta in mezzo a te, è un Dio
geloso; l`ira del Signore tuo Dio si accenderebbe contro di
te e ti distruggerebbe dalla terra.
16 Non tenterete il Signore vostro Dio come lo tentaste a Massa.
17 Osserverete diligentemente i comandi del Signore vostro Dio,
le istruzioni e le leggi che vi ha date.
18 Farai ciò che è giusto e buono agli occhi del Signore, perché
tu sia felice ed entri in possesso della fertile terra che il
Signore giurò ai tuoi padri di darti,
19 dopo che egli avrà scacciati tutti i tuoi nemici davanti
a te, come il Signore ha promesso.
20 Quando in avvenire tuo figlio ti domanderà: Che significano
queste istruzioni, queste leggi e queste norme che il Signore
nostro Dio vi ha date?
21 tu risponderai a tuo figlio: Eravamo schiavi del faraone
in Egitto e il Signore ci fece uscire dall`Egitto con mano potente.
22 Il Signore operò sotto i nostri occhi segni e prodigi grandi
e terribili contro l`Egitto, contro il faraone e contro tutta
la sua casa.
23 Ci fece uscire di là per condurci nel paese che aveva giurato
ai nostri padri di darci.
24 Allora il Signore ci ordinò di mettere in pratica tutte queste
leggi, temendo il Signore nostro Dio così da essere sempre felici
ed essere conservati in vita, come appunto siamo oggi.
25 La giustizia consisterà per noi nel mettere in pratica tutti
questi comandi, davanti al Signore Dio nostro, come ci ha ordinato.
7
1 Cum introduxerit te Dominus Deus tuus in terram, quam pos
sessurus ingredieris, et deleverit gentes multas coram te, Hetthaeum
et Gergesaeum et Amorraeum, Chananaeum et Pherezaeum et Hevaeum
et Iebusaeum, septem gentes multo maioris numeri quam tu es
et robustiores te,
2 tradideritque eas Dominus Deus tuus tibi, percuties eas usque
ad internecionem. Non inibis cum eis foedus nec misereberis
earum
3 neque sociabis cum eis coniugia; filiam tuam non dabis filio
eius nec filiam illius accipies filio tuo,
4 quia seducet filium tuum, ne sequatur me et ut serviat diis
alienis, irasceturque furor Domini contra vos et delebit te
cito.
5 Quin potius haec facietis eis: aras eorum subvertite et confringite
lapides et palos lucosque succidite et sculptilia comburite;
6 quia populus sanctus es Domino Deo tuo. Te elegit Dominus
Deus tuus, ut sis ei populus peculiaris de cunctis populis,
qui sunt super terram.
7 Non quia cunctas gentes numero vincebatis, vobis iunctus est
Dominus et elegit vos, cum omnibus sitis populis pauciores,
8 sed quia dilexit vos Dominus et custodivit iuramentum, quod
iuravit patribus vestris, eduxit vos in manu forti et redemit
te de domo servitutis, de manu pharaonis regis Aegypti.
9 Et scies quia Dominus Deus tuus ipse est Deus, Deus fidelis,
custodiens pactum et misericordiam diligentibus se et his, qui
custodiunt mandata eius, in mille generationes
10 et reddens odientibus se protinus, ita ut disperdat eos et
ultra non differat, protinus eis restituens, quod merentur.
11 Custodi ergo mandata et praecepta atque iudicia, quae ego
mando tibi hodie, ut facias.
12 Si audieritis haec iudicia et custodieritis ea et feceritis,
custodiet et Dominus Deus tuus tibi pactum et misericordiam,
quam iuravit patribus tuis,
13 et diliget te et benedicet tibi ac multiplicabit te benedicetque
fructui ventris tui et fructui terrae tuae, frumento tuo atque
vindemiae, oleo et partui armentorum et incremento ovium tuarum
super terram, pro qua iuravit patribus tuis, ut daret eam tibi.
14 Benedictus eris prae omnibus populis. Non erit apud te sterilis
utriusque sexus, tam in hominibus quam in gregibus tuis.
15 Auferet Dominus a te omnem languorem; et infirmitates Aegypti
pessimas, quas novisti, non inferet tibi, sed cunctis hostibus
tuis.
16 Devorabis omnes populos, quos Dominus Deus tuus daturus est
tibi; non parcet eis oculus tuus, nec servies diis eorum, ne
sint in ruinam tui.
17 Si dixeris in corde tuo: “Plures sunt gentes istae
quam ego; quomodo potero delere eas?”,
18 noli metuere eas, sed recordare, quae fecerit Dominus Deus
tuus pharaoni et cunctis Aegyptiis,
19 plagas maximas, quas viderunt oculi tui, et signa atque portenta
manumque robustam et extentum brachium, ut educeret te Dominus
Deus tuus; sic faciet cunctis populis, quos metuis.
20 Insuper et crabrones mittet Dominus Deus tuus in eos, donec
deleat omnes atque disperdat, qui te fugerint et latere potuerint.
21 Non timebis eos, quia Dominus Deus tuus in medio tui est,
Deus magnus et terribilis.
22 Ipse consumet nationes has in conspectu tuo paulatim atque
per partes. Non poteris delere eas cito, ne multiplicentur contra
te bestiae terrae.
23 Dabitque eos Dominus Deus tuus in conspectu tuo et conturbabit
illos conturbatione magna, donec penitus deleantur.
24 Tradetque reges eorum in manus tuas, et disperdes nomina
eorum sub caelo; nullus poterit resistere tibi, donec conteras
eos.
25 Sculptilia eorum igne combures; non concupisces argentum
et aurum, quibus vestita sunt, neque assumes ex eis tibi quidquam,
ne offendas propterea, quia abominatio est Domini Dei tui.
26 Nec inferes abominationem in domum tuam, ne fias anathema
sicut et illa est; quasi spurcitiam detestaberis et velut inquinamentum
ac sordes abominationi habebis, quia anathema est
7
1 Quando il Signore tuo Dio ti avrà introdotto nel paese che
vai a prendere in possesso e ne avrà scacciate davanti a te
molte nazioni: gli Hittiti, i Gergesei, gli Amorrei, i Perizziti,
gli Evei, i Cananei e i Gebusei, sette nazioni più grandi
e più potenti di te,
2 quando il Signore tuo Dio le avrà messe in tuo potere e
tu le avrai sconfitte, le voterai allo sterminio; non farai
con esse alleanza né farai loro grazia.
3 Non ti imparenterai con loro, non darai le tue figlie ai
loro figli e non prenderai le loro figlie per i tuoi figli,
4 perché allontanerebbero i tuoi figli dal seguire me, per
farli servire a dei stranieri, e l`ira del Signore si accenderebbe
contro di voi e ben presto vi distruggerebbe.
5 Ma voi vi comporterete con loro così: demolirete i loro
altari, spezzerete le loro stele, taglierete i loro pali sacri,
brucerete nel fuoco i loro idoli.
6 Tu infatti sei un popolo consacrato al Signore tuo Dio;
il Signore tuo Dio ti ha scelto per essere il suo popolo privilegiato
fra tutti i popoli che sono sulla terra.
7 Il Signore si è legato a voi e vi ha scelti, non perché
siete più numerosi di tutti gli altri popoli - siete infatti
il più piccolo di tutti i popoli -,
8 ma perché il Signore vi ama e perché ha voluto mantenere
il giuramento fatto ai vostri padri, il Signore vi ha fatti
uscire con mano potente e vi ha riscattati liberandovi dalla
condizione servile, dalla mano del faraone, re di Egitto.
9 Riconoscete dunque che il Signore vostro Dio è Dio, il Dio
fedele, che mantiene la sua alleanza e benevolenza per mille
generazioni, con coloro che l`amano e osservano i suoi comandamenti;
10 ma ripaga nella loro persona coloro che lo odiano, facendoli
perire; non concede una dilazione a chi lo odia, ma nella
sua stessa persona lo ripaga.
11 Osserverai dunque i comandi, le leggi e le norme che oggi
ti dò, mettendole in pratica.
12 Per aver voi dato ascolto a queste norme e per averle osservate
e messe in pratica, il Signore tuo Dio conserverà per te l`alleanza
e la benevolenza che ha giurato ai tuoi padri.
13 Egli ti amerà, ti benedirà, ti moltiplicherà; benedirà
il frutto del tuo seno e il frutto del tuo suolo: il tuo frumento,
il tuo mosto e il tuo olio, i parti delle tue vacche e i nati
del tuo gregge, nel paese che ha giurato ai tuoi padri di
darti.
14 Tu sarai benedetto più di tutti i popoli e non ci sarà
in mezzo a te né maschio né femmina sterile e neppure fra
il tuo bestiame.
15 Il Signore allontanerà da te ogni infermità e non manderà
su di te alcuna di quelle funeste malattie d`Egitto, che bene
conoscesti, ma le manderà a quanti ti odiano.
16 Sterminerai dunque tutti i popoli che il Signore Dio tuo
sta per consegnare a te; il tuo occhio non li compianga; non
servire i loro dei, perché ciò è una trappola per te.
17 Forse penserai: Queste nazioni sono più numerose di me;
come potrò scacciarle?
18 Non temerle! Ricordati di quello che il Signore tuo Dio
fece al faraone e a tutti gli Egiziani;
19 ricordati delle grandi prove che hai viste con gli occhi,
dei segni, dei prodigi, della mano potente e del braccio teso,
con cui il Signore tuo Dio ti ha fatto uscire; così farà il
Signore tuo Dio a tutti i popoli, dei quali hai timore.
20 Anche i calabroni manderà contro di loro il Signore tuo
Dio finché non siano periti quelli che saranno rimasti illesi
o nascosti al tuo passaggio.
21 Non tremare davanti ad essi, perché il Signore tuo Dio
è in mezzo a te, Dio grande e terribile.
22 Il Signore tuo Dio scaccerà a poco a poco queste nazioni
dinanzi a te; tu non le potrai distruggere in fretta, altrimenti
le bestie selvatiche si moltiplicherebbero a tuo danno;
23 ma il Signore tuo Dio le metterà in tuo potere e le getterà
in grande spavento, finché siano distrutte. 24 Ti metterà nelle mani i loro re
e tu farai perire i loro nomi sotto il cielo; nessuno potrà
resisterti, finché tu le abbia distrutte.
25 Darai alle fiamme le sculture dei loro dei; non bramerai
e non prenderai per te il loro argento e oro che è su di quelle,
altrimenti ne resteresti come preso in trappola, perché sono
un abominio per il Signore tuo Dio;
26 non introdurrai quest`abominio in casa tua, perché sarai
come esso votato allo sterminio; lo detesterai e lo avrai
in abominio, perché è votato allo sterminio.
8
1 Omne mandatum, quod ego praecipio tibi hodie, cave dili genter
ut facias, ut possitis vivere et multiplicemini ingressique
possideatis terram, pro qua iuravit Dominus patribus vestris.
2 Et recordaberis cuncti itineris, per quod adduxit te Dominus
Deus tuus his quadraginta annis per desertum, ut affligeret
te atque tentaret, et nota fierent, quae in tuo animo versabantur,
utrum custodires mandata illius an non.
3 Afflixit te penuria et dedit tibi cibum manna, quem ignorabas
tu et patres tui, ut ostenderet tibi quod non in solo pane vivat
homo, sed in omni verbo, quod egreditur de ore Domini.
4 Vestimentum tuum, quo operiebaris, nequaquam defecit, et pes
tuus non intumuit his quadraginta annis.
5 Recogites ergo in corde tuo quia, sicut erudit homo filium
suum, sic Dominus Deus tuus erudivit te,
6 ut custodias mandata Domini Dei tui et ambules in viis eius
et timeas eum.
7 Dominus enim Deus tuus introducet te in terram bonam, terram
rivorum aquarum et fontium, in cuius campis et montibus erumpunt
fluviorum abyssi,
8 terram frumenti, hordei ac vinearum, in qua ficus et malogranata
et oliveta nascuntur, terram olei ac mellis,
9 ubi absque ulla penuria comedes panem tuum et rerum omnium
abundantia perfrueris; cuius lapides ferrum sunt, et de montibus
eius aeris metalla fodiuntur;
10 ut, cum comederis et satiatus fueris, benedicas Domino Deo
tuo pro terra optima, quam dedit tibi.
11 Observa et cave, ne quando obliviscaris Domini Dei tui et
neglegas mandata eius atque iudicia et praecepta, quae ego praecipio
tibi hodie;
12 ne, postquam comederis et satiatus fueris, domos pulchras
aedificaveris et habitaveris in eis
13 habuerisque armenta et ovium greges multos, argenti et auri
cunctarumque rerum copiam,
14 elevetur cor tuum, et obliviscaris Domini Dei tui, qui eduxit
te de terra Aegypti, de domo servitutis,
15 et ductor tuus fuit in solitudine magna atque terribili,
in qua erat serpens adurens et scorpio ac terra arida et nullae
omnino aquae; qui eduxit tibi rivos de petra durissima
16 et cibavit te manna in solitudine, quod nescierunt patres
tui, et, postquam afflixit ac probavit te, ad extremum misertus
est tui,
17 ne diceres in corde tuo: “Fortitudo mea et robur manus
meae haec mihi omnia praestiterunt”;
18 sed recorderis Domini Dei tui, quod ipse vires tibi praebuerit,
ut consequereris prosperitatem, ut impleret pactum suum, super
quo iuravit patribus tuis, sicut praesens indicat dies.
19 Sin autem oblitus Domini Dei tui secutus fueris deos alienos
coluerisque illos et adoraveris, ecce nunc testificor vobis
quod omnino dispereatis:
20 sicut gentes, quas delevit Dominus in introitu vestro, ita
et vos peribitis, si inoboedientes fueritis voci Domini Dei
vestri.
8
1 Baderete di mettere in pratica tutti i comandi che oggi vi
dò, perché viviate, diveniate numerosi ed entriate in possesso
del paese che il Signore ha giurato di dare ai vostri padri.
2 Ricordati di tutto il cammino che il Signore tuo Dio ti ha
fatto percorrere in questi quarant`anni nel deserto, per umiliarti
e metterti alla prova, per sapere quello che avevi nel cuore
e se tu avresti osservato o no i suoi comandi.
3 Egli dunque ti ha umiliato, ti ha fatto provare la fame, poi
ti ha nutrito di manna, che tu non conoscevi e che neppure i
tuoi padri avevano mai conosciuto, per farti capire che l`uomo
non vive soltanto di pane, ma che l`uomo vive di quanto esce
dalla bocca del Signore.
4 Il tuo vestito non ti si è logorato addosso e il tuo piede
non si è gonfiato durante questi quarant`anni.
5 Riconosci dunque in cuor tuo che, come un uomo corregge il
figlio, così il Signore tuo Dio corregge te.
6 Osserva i comandi del Signore tuo Dio, camminando nelle sue
vie e temendolo;
7 perché il Signore tuo Dio sta per farti entrare in un paese
fertile: paese di torrenti, di fonti e di acque sotterranee
che scaturiscono nella pianura e sulla montagna;
8 paese di frumento, di orzo, di viti, di fichi e di melograni;
paese di ulivi, di olio e di miele;
9 paese dove non mangerai con scarsità il pane, dove non ti
mancherà nulla; paese dove le pietre sono ferro e dai cui monti
scaverai il rame.
10 Mangerai dunque a sazietà e benedirai il Signore Dio tuo
a causa del paese fertile che ti avrà dato.
11 Guardati bene dal dimenticare il Signore tuo Dio così da
non osservare i suoi comandi, le sue norme e le sue leggi che
oggi ti dò.
12 Quando avrai mangiato e ti sarai saziato, quando avrai costruito
belle case e vi avrai abitato,
13 quando avrai visto il tuo bestiame grosso e minuto moltiplicarsi,
accrescersi il tuo argento e il tuo oro e abbondare ogni tua
cosa,
14 il tuo cuore non si inorgoglisca in modo da dimenticare il
Signore tuo Dio che ti ha fatto uscire dal paese d`Egitto, dalla
condizione servile;
15 che ti ha condotto per questo deserto grande e spaventoso,
luogo di serpenti velenosi e di scorpioni, terra assetata, senz`acqua;
che ha fatto sgorgare per te l`acqua dalla roccia durissima;
16 che nel deserto ti ha nutrito di manna sconosciuta ai tuoi
padri, per umiliarti e per provarti, per farti felice nel tuo
avvenire.
17 Guardati dunque dal pensare: La mia forza e la potenza della
mia mano mi hanno acquistato queste ricchezze.
18 Ricordati invece del Signore tuo Dio perché Egli ti dá la
forza per acquistare ricchezze, al fine di mantenere, come fa
oggi, l`alleanza che ha giurata ai tuoi padri.
19 Ma se tu dimenticherai il Signore tuo Dio e seguirai altri
dei e li servirai e ti prostrerai davanti a loro, io attesto
oggi contro di voi che certo perirete!
20 Perirete come le nazioni che il Signore fa perire davanti
a voi, perché non avrete dato ascolto alla voce del Signore
vostro Dio.
9
1 Audi, Israel: Tu transgredieris hodie Iordanem, ut possideas
nationes maximas et fortiores te, civitates ingentes et ad
caelum usque muratas,
2 populum magnum atque sublimem, filios Enacim, quos ipse
nosti et audisti, quibus nullus potest ex adverso resistere.
3 Scies ergo hodie quod Dominus Deus tuus ipse transibit ante
te ignis devorans, qui conteret eos atque subiciet ante faciem
tuam, ut velociter expellas et deleas eos, sicut locutus est
tibi.
4 Ne dicas in corde tuo, cum deleverit eos Dominus Deus tuus
in conspectu tuo: “Propter iustitiam meam introduxit
me Dominus, ut terram hanc possiderem”, cum propter
impietates nationum istarum expellat eas Dominus ante te.
5 Neque enim propter iustitiam tuam et aequitatem cordis tui
ingredieris, ut possideas terras earum, sed quia illae egerunt
impie, introeunte te, Dominus Deus tuus expellet eos ante
te, et ut compleat verbum suum Dominus, quod sub iuramento
pollicitus est patribus tuis, Abraham, Isaac et Iacob.
6 Scito igitur quod non propter iustitiam tuam Dominus Deus
tuus dederit tibi terram hanc optimam in possessionem, cum
durissimae cervicis sis populus.
7 Memento et ne obliviscaris quomodo ad iracundiam provocaveris
Dominum Deum tuum in solitudine; ex eo die, quo egressus es
ex Aegypto, usque ad locum istum adversum Dominum contendistis.
8 Nam et in Horeb provocastis eum, et iratus delere vos voluit,
9 quando ascendi in montem, ut acciperem tabulas lapideas,
tabulas pacti, quod pepigit vobiscum Dominus, et perseveravi
in monte quadraginta diebus ac noctibus panem non comedens
et aquam non bibens.
10 Deditque mihi Dominus duas tabulas lapideas scriptas digito
Dei et continentes omnia verba, quae vobis locutus est in
monte de medio ignis, quando contio populi congregata est.
11 Cumque transissent quadraginta dies et totidem noctes,
dedit mihi Dominus duas tabulas lapideas, tabulas foederis,
12 dixitque mihi: “Surge et descende hinc cito, quia
peccavit populus tuus, quem eduxisti de Aegypto: deseruerunt
velociter viam, quam praecepi eis, feceruntque sibi conflatile”.
13 Rursumque ait Dominus ad me: “Cerno quod populus
iste durae cervicis sit;
14 dimitte me, ut conteram eos et deleam nomen eorum sub caelo
et faciam te in gentem, quae hac fortior et maior sit”.
15 Cumque reversus de monte ardente descenderem et duas tabulas
foederis utraque tenerem manu
16 vidissemque vos peccasse Domino Deo vestro et fecisse vobis
vitulum conflatilem ac deseruisse velociter viam eius, quam
Dominus vobis praeceperat,
17 arripui duas tabulas et proieci eas de manibus meis confregique
eas in conspectu vestro;
18 et procidi ante Dominum, sicut prius quadraginta diebus
et noctibus panem non comedens et aquam non bibens propter
omnia peccata vestra, quae gessistis contra Dominum et eum
ad iracundiam provocastis;
19 timui enim indignationem et iram
illius, qua adversum vos concitatus delere vos voluit. Et
exaudivit me Dominus etiam hac vice.
20 Adversum Aaron quoque vehementer iratus voluit eum conterere;
et pro illo similiter tunc deprecatus sum.
21 Peccatum autem vestrum, quod feceratis, id est vitulum,
arripiens igne combussi et in frusta comminuens omninoque
in pulverem redigens proieci in torrentem, qui de monte descendit.
22 In Tabera quoque et in Massa et in Cibrottaava provocastis
Dominum;
23 et quando misit Dominus vos de Cadesbarne dicens: “Ascendite
et possidete terram, quam dedi vobis”, contempsistis
imperium Domini Dei vestri et non credidistis ei neque vocem
eius audire voluistis;
24 semper fuistis rebelles contra Dominum a die, qua nosse
vos coepi.
25 Et iacui coram Domino quadraginta diebus ac noctibus, quibus
eum suppliciter deprecabar, ne deleret vos, ut fuerat comminatus.
26 Et orans dixi: Domine Deus, ne disperdas populum tuum et
hereditatem tuam, quam redemisti in magnitudine tua, quos
eduxisti de Aegypto in manu forti.
27 Recordare servorum tuorum Abraham, Isaac et Iacob; ne aspicias
duritiam populi huius et impietatem atque peccatum,
28 ne forte dicant habitatores terrae, de qua eduxisti nos:
“Non poterat Dominus introducere eos in terram, quam
pollicitus est eis, et oderat illos; idcirco eduxit, ut interficeret
eos in solitudine”.
29 Attamen ipsi sunt populus tuus et hereditas tua, quos eduxisti
in fortitudine tua magna et in brachio tuo extento.
9
1 Ascolta, Israele! Oggi tu attraverserai il Giordano per
andare a impadronirti di nazioni più grandi e più potenti
di te, di città grandi e fortificate fino al cielo,
2 di un popolo grande e alto di statura, dei figli degli Anakiti
che tu conosci e dei quali hai sentito dire: Chi mai può resistere
ai figli di Anak?
3 Sappi dunque oggi che il Signore tuo Dio passerà davanti
a te come fuoco divoratore, li distruggerà e li abbatterà
davanti a te; tu li scaccerai e li farai perire in fretta,
come il Signore ti ha detto.
4 Quando il Signore tuo Dio li avrà scacciati dinanzi a te,
non pensare: A causa della mia giustizia, il Signore mi ha
fatto entrare in possesso di questo paese; mentre per la malvagità
di queste nazioni il Signore le scaccia dinanzi a te. 5 No, tu non entri in possesso del
loro paese a causa della tua giustizia, né a causa della rettitudine
del tuo cuore; ma il Signore tuo Dio scaccia quelle nazioni
dinanzi a te per la loro malvagità e per mantenere la parola
che il Signore ha giurato ai tuoi padri, ad Abramo, a Isacco
e a Giacobbe.
6 Sappi dunque che non a causa della tua giustizia il Signore
tuo Dio ti dá il possesso di questo fertile paese; anzi tu
sei un popolo di dura cervice.
7 Ricordati, non dimenticare, come hai provocato all`ira il
Signore tuo Dio nel deserto. Da quando usciste dal paese d`Egitto
fino al vostro arrivo in questo luogo, siete stati ribelli
al Signore.
8 Anche sull`Oreb provocaste all`ira il Signore; il Signore
si adirò contro di voi fino a volere la vostra distruzione.
9 Quando io salii sul monte a prendere le tavole di pietra,
le tavole dell`alleanza che il Signore aveva stabilita con
voi, rimasi sul monte quaranta giorni e quaranta notti, senza
mangiare pane né bere acqua;
10 il Signore mi diede le due tavole di pietra, scritte dal
dito di Dio, sulle quali stavano tutte le parole che il Signore
vi aveva dette sul monte, in mezzo al fuoco, il giorno dell`assemblea.
11 Alla fine dei quaranta giorni e delle quaranta notti, il
Signore mi diede le due tavole di pietra, le tavole dell`alleanza.
12 Poi il Signore mi disse: Scendi in fretta di qui, perché
il tuo popolo, che hai fatto uscire dall`Egitto, si è traviato;
ben presto si sono allontanati dalla via che io avevo loro
indicata: si sono fatti un idolo di metallo fuso.
13 Il Signore mi aggiunse: Io ho visto questo popolo; ecco,
è un popolo di dura cervice;
14 lasciami fare; io li distruggerò e cancellerò il loro nome
sotto i cieli e farò di te una nazione più potente e più grande
di loro.
15 Così io mi volsi e scesi dal monte, dal monte tutto in
fiamme, tenendo nelle mani le due tavole dell`alleanza.
16 Guardai ed ecco, avevate peccato contro il Signore vostro
Dio; vi eravate fatto un vitello di metallo fuso; avevate
ben presto lasciato la via che il Signore vi aveva imposta.
17 Allora afferrai le due tavole, le gettai con le mie mani
e le spezzai sotto i vostri occhi.
18 Poi mi prostrai davanti al Signore, come avevo fatto la
prima volta, per quaranta giorni e per quaranta notti; non
mangiai pane né bevvi acqua, a causa del gran peccato che
avevate commesso, facendo ciò che è male agli occhi del Signore
per provocarlo.
19 Io avevo paura di fronte all`ira e al furore di cui il
Signore era acceso contro di voi, al punto di volervi distruggere.
Ma il Signore mi esaudì anche quella volta.
20 Anche contro Aronne il Signore si era fortemente adirato,
al punto di volerlo far perire; io pregai in quell`occasione
anche per Aronne.
21 Poi presi l`oggetto del vostro peccato, il vitello che
avevate fatto, lo bruciai nel fuoco, lo feci a pezzi, frantumandolo
finché fosse ridotto in polvere, e buttai quella polvere nel
torrente che scende dal monte.
22 Anche a Tabera, a Massa e a Kibrot-Taava, voi provocaste
il Signore.
23 Quando il Signore volle farvi partire da Kades-Barnea dicendo:
Entrate e prendete in possesso il paese che vi dò, voi vi
ribellaste all`ordine del Signore vostro Dio, non aveste fede
in lui e non obbediste alla sua voce.
24 Siete stati ribelli al Signore da quando vi ho conosciuto.
25 Io stetti prostrato davanti al Signore, quei quaranta giorni
e quelle quaranta notti, perché il Signore aveva minacciato
di distruggervi.
26 Pregai il Signore e dissi: Signore Dio, non distruggere
il tuo popolo, la tua eredità, che hai riscattato nella tua
grandezza, che hai fatto uscire dall`Egitto con mano potente.
27 Ricordati dei tuoi servi Abramo, Isacco e Giacobbe; non
guardare alla caparbietà di questo popolo e alla sua malvagità
e al suo peccato,
28 perché il paese da dove ci hai fatti uscire non dica: Poiché
il Signore non era in grado di introdurli nella terra che
aveva loro promessa e poiché li odiava, li ha fatti uscire
di qui per farli morire nel deserto.
29 Al contrario essi sono il tuo popolo, la tua eredità, che
tu hai fatto uscire dall`Egitto con grande potenza e con braccio
teso.
Realizzato
da Luca, Catia, Mariuccia e Antonio.
Ottimizzato per Internet Explorer e Mozilla Firefox, risoluzione consigliata
800*600 - 1024*768 pixel.
Tutti i diritti riservati.