1
1 Post mortem Iosue consulue runt filii Israel Dominum dicen
tes: “ Quis nostrum primus ascendet ad Chananaeum ad pugnandum
contra eum? ”.
2 Dixitque Dominus: “ Iudas ascendet: ecce tradidi terram
in manus eius ”.
3 Et ait Iudas Simeoni fratri suo: “ Ascende mecum in
sorte mea, et pugnemus contra Chananaeum, et ego pergam tecum
in sorte tua ”. Et abiit cum eo Simeon.
4 Ascenditque Iudas, et tradidit Dominus Chananaeum ac Pherezaeum
in manus eorum, et percusserunt in Bezec decem milia virorum.
5 Inveneruntque Adonibezec in Bezec et pugnaverunt contra eum
ac percusserunt Chananaeum et Pherezaeum.
6 Fugit autem Adonibezec, quem persecuti comprehenderunt, caesis
pollicibus manuum eius ac pedum.
7 Dixitque Adonibezec: “ Septuaginta reges, amputatis
manuum ac pedum pollicibus, colligebant sub mensa mea ciborum
reliquias. Sicut feci, ita reddidit mihi Deus ”. Adduxeruntque
eum in Ierusalem, et ibi mortuus est.
8 Oppugnantes ergo filii Iudae Ierusalem ceperunt eam; et percusserunt
in ore gladii tradentes incendio civitatem.
9 Et postea descendentes pugnaverunt contra Chananaeum, qui
habitabat in montanis et in Nageb et in Sephela.
10 Pergensque Iuda contra Chananaeum, qui habitabat in Hebron,
cui nomen fuit antiquitus Cariatharbe, percussit Sesai et Ahiman
et Tholmai.
11 Atque inde profectus abiit ad habitatores Dabir, cuius nomen
vetus erat Cariathsepher (id est civitas Litterarum).
12 Dixitque Chaleb: “ Qui percusserit Cariathsepher et
ceperit eam, dabo ei Axam filiam meam uxorem ”.
13 Cumque cepisset eam Othoniel filius Cenez frater Chaleb minor,
dedit ei Axam filiam suam coniugem.
14 Quae cum veniret, incitavit eum, ut peteret a patre suo agrum.
Demisit ergo se de asino, et dixit ei Chaleb: “ Quid habes?
”.
15 At illa respondit: “ Da mihi benedictionem; quia terram
arentem dedisti mihi, da et irriguam aquis ”. Dedit ergo
ei Chaleb irriguum superius et irriguum inferius.
16 Filii autem Hobab Cinaei cognati Moysi ascenderunt de civitate
Palmarum cum filiis Iudae in desertum Iudae, quod est ad meridiem
Arad, et habitaverunt cum Amalecitis.
17 Abiit autem Iudas cum Simeone fratre suo et percusserunt
simul Chananaeum, qui habitabat in Sephath, et percusserunt
urbem anathemate. Vocatumque est nomen eius Horma (id est Anathema).
18 Cepitque Iudas Gazam cum finibus suis et Ascalonem atque
Accaron cum terminis suis.
19 Fuitque Dominus cum Iuda, et montana possedit; nec potuit
expellere habitatores vallis, quia falcatis curribus abundabant.
20 Dederuntque Chaleb Hebron, sicut dixerat Moyses, qui expulit
ex ea tres filios Enac.
21 Iebusaeum autem habitatorem Ierusalem non expulerunt filii
Beniamin, habitavitque Iebusaeus cum filiis Beniamin in Ierusalem
usque in praesentem diem.
22 Domus quoque Ioseph ascendit Bethel, fuitque Dominus cum
eis.
23 Nam, cum explorarent urbem, quae prius Luza vocabatur,
24 viderunt custodes hominem egredientem de civitate dixeruntque
ad eum: “ Ostende nobis introitum civitatis, et faciemus
tecum misericordiam ”.
25 Qui cum ostendisset eis, percusserunt urbem in ore gladii;
hominem autem illum et omnem cognationem eius dimiserunt.
26 Qui dimissus abiit in terram Hetthim et aedificavit ibi civitatem
vocavitque eam Luzam, quae ita appellatur usque in praesentem
diem.
27 Manasses quoque non occupavit Bethsan et Thanach cum viculis
suis nec expulit habitatores Dor et Ieblaam et Mageddo cum viculis
suis; mansitque Chananaeus in terra hac.
28 Postquam autem confortatus est Israel, fecit eos tributarios
et expellere noluit.
29 Ephraim etiam non expulit Chananaeum, qui habitabat in Gazer,
sed habitavit Chananaeus in medio eius in Gazer.
30 Zabulon non expulit habitatores Cetron et Naalol, sed habitavit
Chananaeus in medio eius factusque est ei tributarius.
31 Aser quoque non expulit habitatores Achcho et Sidonis, Ahalab
et Achazib et Helba et Aphec et Rohob;
32 habitavitque Aser in medio Chananaei habitatoris illius terrae,
quia non expulit eum.
33 Nephthali non expulit habitatores Bethsames et Bethanath
et habitavit inter Chananaeum habitatorem terrae, fueruntque
ei Bethsamitae et Bethanitae tributarii.
34 Artavitque Amorraeus filios Dan in montem nec dedit eis locum,
ut ad planiora descenderent.
35 Habitavitque Amorraeus in Hathares, in Aialon et Salebim;
et aggravata est manus domus Ioseph, factusque est ei tributarius.
36 Fuit autem terminus Amorraei ab ascensu Acrabbim ad Petram
et superiora loca.
1
1 Dopo la morte di Giosuè, gli Israeliti consultarono il Signore
dicendo: "Chi di noi andrà per primo a combattere contro i Cananei?".
2 Il Signore rispose: "Andrà Giuda: ecco, ho messo il paese
nelle sue mani".
3 Allora Giuda disse a Simeone suo fratello: "Vieni con me nel
paese, che mi è toccato in sorte, e combattiamo contro i Cananei;
poi anch`io verrò con te in quello che ti è toccato in sorte".
Simeone andò con lui.
4 Giuda dunque si mosse e il Signore mise nelle loro mani ili
Cananeo e i Ferezeo; sconfissero a Bezek diecimila uomini.
5 Incontrato Adoni-Bezek a Bezek, l`attaccarono e sconfissero
i Cananei e i Ferezei.
6 Adoni-Bezek fuggì, ma essi lo inseguirono, lo catturarono
e gli amputarono i pollici delle mani e dei piedi.
7 Adoni-Bezek disse: "Settanta re con i pollici delle mani e
dei piedi amputati, raccattavano gli avanzi sotto la mia tavola.
Quello che ho fatto io, Dio me lo ripaga". Lo condussero poi
a Gerusalemme dove morì.
8 I figli di Giuda attaccarono Gerusalemme e la presero; la
passarono a fil di spada e l`abbandonarono alle fiamme.
9 Poi andarono a combattere contro i Cananei che abitavano le
montagne, il Negheb e la Sefela.
10 Giuda marciò contro i Cananei che abitavano a Ebron, che
prima si chiamava Kiriat-Arba, e sconfisse Sesai, Achiman e
Talmai.
11 Di là andò contro gli abitanti di Debir, che prima si chiamava
Kiriat-Sefer.
12 Allora Caleb disse: "A chi batterà Kiriat-Sefer e la prenderà
io darò in moglie Acsa mia figlia".
13 La prese Otniel, figlio di Kenaz, fratello minore di Caleb,
e questi gli diede in moglie sua figlia Acsa.
14 Ora, mentre andava dal marito, egli la indusse a chiedere
un campo a suo padre. Essa scese dall`asino e Caleb le disse:
"Che hai?".
15 Essa rispose: "Fammi un dono; poichè tu mi hai dato una terra
arida, dammi anche qualche fonte d`acqua". Egli le donò la sorgente
superiore e la sorgente inferiore.
16 I figli del suocero di Mosè , il Kenita, salirono dalla città
delle Palme con i figli di Giuda nel deserto di Giuda, a mezzogiorno
di Arad; andarono dunque e si stabilirono in mezzo al popolo.
17 Poi Giuda marciò con Simeone suo fratello: sconfissero i
Cananei che abitavano in Sefat, votarono allo sterminio la città,
che fu chiamata Corma.
18 Giuda prese anche Gaza con il suo territorio, Ascalon con
il suo territorio ed Ekron con il suo territorio.
19 Il Signore fu con Giuda, che scacciò gli abitanti delle montagne,
ma non potè espellere gli abitanti della pianura, perchè muniti
di carri di ferro.
20 Come Mosè aveva ordinato, Ebron fu data a Caleb, che da essa
scacciò i tre figli di Anak.
21 I figli di Beniamino non scacciarono i Gebusei che abitavano
Gerusalemme, perciò i Gebusei abitano con i figli di Beniamino
in Gerusalemme fino ad oggi.
22 Anche la casa di Giuseppe marciò contro Betel e il Signore
fu con loro.
23 La casa di Giuseppe mandò a esplorare Betel, città che prima
si chiamava Luz.
24 Gli esploratori videro un uomo che usciva dalla città e gli
dissero: "Insegnaci una via di accesso alla città e noi ti faremo
grazia".
25 Egli insegnò loro la via di accesso alla città ed essi passarono
la città a fil di spada, ma risparmiarono quell`uomo con tutta
la sua famiglia.
26 Quell`uomo andò nel paese degli Hittiti e vi edificò una
città che chiamò Luz: questo è il suo nome fino ad oggi.
27 Manàsse non scacciò gli abitanti di Beisan nè quelli di Taanach
delle loro dipendenze, nè quelli di Dor e delle sue dipendenze,
nè quelli d`Ibleam e quelli di Meghiddo e delle loro dipendenze;
i Cananei continuarono ad abitare in quel paese.
28 Quando Israele divenne più forte, costrinse ai lavori forzati
i Cananei, ma non li scacciò del tutto.
29 Nemmeno Efraim scacciò i Cananei, che abitavano a Ghezer,
perciò i Cananei abitarono in Ghezer in mezzo ad Efraim.
30 Zàbulon non scacciò gli abitanti di Kitron, nè gli abitanti
di Naalol; i Cananei abitarono in mezzo a Zàbulon e furono ridotti
in schiavitù.
31 Aser non scacciò gli abitanti di Acco, nè gli abitanti di
Sidòne, nè quelli di Aclab, di Aczib, di Elba, di Afik, di Recob;
32 i figli di Aser si stabilirono in mezzo ai Cananei che abitavano
il paese, perchè non li avevano scacciati.
33 Neftali non scacciò gli abitanti di Bet-Semes, nè gli abitanti
di Bet-Anat e si stabilì in mezzo ai Cananei che abitavano il
paese; ma gli abitanti di Bet-Semes e di Bet-Anat furono da
loro costretti ai lavori forzati.
34 Gli Amorrei respinsero i figli di Dan sulle montagne e non
li lasciarono scendere nella pianura.
35 Gli Amorrei continuarono ad abitare Ar-Cheres, Aialon e Saalbim;
ma la mano della casa di Giuseppe si aggravò su di loro e furono
costretti ai lavori forzati.
36 Il confine degli Amorrei si estendeva dalla salita di Akrabbim,
da Sela in su.
2
1 Ascenditque angelus Domini de Galgalis in Bochim et ait: “
Eduxi vos de Aegypto et introduxi in terram, pro qua iuravi
patribus vestris et pollicitus sum, ut non facerem irritum pactum
meum vobiscum in sempiternum,
2 ita dumtaxat ut non feriretis foedus cum habitatoribus terrae
huius, sed aras eorum subverteretis. Et noluistis audire vocem
meam. Cur hoc fecistis?
3 Quam ob rem nolui expellere eos a facie vestra, ut sint vobis
in laqueum, et dii eorum in ruinam ”.
4 Cumque loqueretur angelus Domini verba haec ad omnes filios
Israel, elevaverunt vocem suam et fleverunt.
5 Et vocatum est nomen loci illius Bochim (id est locus Flentium);
immolaveruntque ibi hostias Domino.
6 Dimisit ergo Iosue populum, et abierunt filii Israel unusquisque
in possessionem suam, ut obtinerent terram.
7 Servieruntque Domino cunctis diebus Iosue et seniorum, qui
longo post eum vixerunt tempore et viderant universum opus magnum
Domini, quod fecerat cum Israel.
8 Mortuus est autem Iosue filius Nun famulus Domini centum et
decem annorum;
9 et sepelierunt eum in finibus possessionis suae in Thamnathsare
in monte Ephraim a septentrionali plaga montis Gaas.
10 Omnisque illa generatio congregata est ad patres suos, et
surrexerunt alii post illam, qui non noverant Dominum et opus,
quod fecerat cum Israel.
11 Feceruntque filii Israel malum in conspectu Domini et servierunt
Baalim
12 ac dimiserunt Dominum, Deum patrum suorum, qui eduxerat eos
de terra Aegypti, et secuti sunt deos alienos, de diis populorum,
qui habitabant in circuitu eorum, et adoraverunt eos et ad iracundiam
concitaverunt Dominum
13 dimittentes eum et servientes Baal et Astharoth.
14 Iratusque Dominus contra Israel tradidit eos in manibus diripientium,
qui diripuerunt eos, et vendidit eos hostibus, qui habitabant
per gyrum, nec potuerunt resistere adversariis suis;
15 sed, quocumque pergere voluissent, manus Domini erat super
eos ad malum, sicut locutus est et iuravit eis, et vehementer
afflicti sunt.
16 Suscitavitque Dominus iudices, qui liberarent eos de vastantium
manibus;
17 sed nec illos audire voluerunt fornicantes cum diis alienis
et adorantes eos. Cito deseruerunt viam, per quam ingressi fuerant
patres eorum audientes mandata Domini, et omnia fecere contraria.
18 Cumque Dominus iudices suscitaret eis, erat Dominus cum iudice
et liberabat eos de manu hostium eorum toto tempore iudicis,
quia flectebatur misericordia et audiebat gemitus afflictorum.
19 Postquam autem mortuus esset iudex, revertebantur et multo
faciebant peiora quam fecerant patres sui, sequentes deos alienos,
servientes eis et adorantes illos: non dimiserunt opera sua
et viam durissimam, per quam ambulare consueverant.
20 Iratusque est furor Domini in Israel et ait: “ Quia
irritum fecit gens ista pactum meum, quod pepigeram cum patribus
eorum, et vocem meam audire contempsit,
21 et ego non expellam gentes, quas dimisit Iosue et mortuus
est;
22 ut in ipsis experiar Israel, utrum custodiant viam Domini
et ambulent in ea, sicut custodierunt patres eorum, an non ”.
23 Dimisit ergo Dominus has nationes et cito expellere noluit
nec tradidit in manibus Iosue.
2
1 Ora l`angelo del Signore salì da Gàlgala a Bochim e disse:
"Io vi ho fatti uscire dall`Egitto e vi ho condotti nel paese,
che avevo giurato ai vostri padri di darvi. Avevo anche detto:
Non romperò mai la mia alleanza con voi;
2 voi non farete alleanza con gli abitanti di questo paese;
distruggerete i loro altari. Ma voi non avete obbedito alla
mia voce. Perchè avete fatto questo?
3 Perciò anch`io dico: non li scaccerò dinanzi a voi; ma essi
vi staranno ai fianchi e i loro dei saranno per voi un inciampo".
4 Appena l`angelo del Signore disse queste parole a tutti gli
Israeliti, il popolo alzò la voce e pianse.
5 Chiamarono quel luogo Bochim cioè luogo del pianto
e vi offrirono sacrifici al Signore.
6 Quando Giosuè ebbe congedato il popolo, gli Israeliti se ne
andarono, ciascuno nel suo territorio, a prendere in possesso
il paese.
7 Il popolo servì il Signore durante tutta la vita degli anziani
che sopravvissero a Giosuè e che avevano visto tutte le grandi
opere, che il Signore aveva fatte in favore d`Israele.
8 Poi Giosuè, figlio di Nun, servo del Signore, morì a centodieci
anni
9 e fu sepolto nel territorio, che gli era toccato a Timnat-Cheres
sulle montagne di Efraim, a settentrione del monte Gaas.
10 Anche tutta quella generazione fu riunita ai suoi padri;
dopo di essa ne sorse un`altra, che non conosceva il Signore,
nè le opere che aveva compiute in favore d`Israele.
11 Gli Israeliti fecero ciò che è male agli occhi del Signore
e servirono i Baal;
12 abbandonarono il Signore, Dio dei loro padri, che li aveva
fatti uscire dal paese d`Egitto, e seguirono altri dei di quei
popoli che avevano intorno: si prostrarono davanti a loro e
provocarono il Signore,
13 abbandonarono il Signore e servirono Baal e Astarte.
14 Allora si accese l`ira del Signore contro Israele e li mise
in mano a razziatori, che li depredarono; li vendette ai nemici
che stavano loro intorno ed essi non potevano più tener testa
ai nemici.
15 Dovunque uscivano in campo, la mano del Signore era contro
di loro, come il Signore aveva detto, come il Signore aveva
loro giurato: furono ridotti all`estremo.
16 Allora il Signore fece sorgere dei giudici, che li liberassero
dalle mani di quelli che li depredavano.
17 Ma neppure ai loro giudici davano ascolto, anzi si prostituivano
ad altri dei e si prostravano davanti a loro. Abbandonarono
ben presto la via battuta dai loro padri, i quali avevano obbedito
ai comandi del Signore: essi non fecero così.
18 Quando il Signore suscitava loro dei giudici, il Signore
era con il giudice e li liberava dalla mano dei loro nemici
durante tutta la vita del giudice; perchè il Signore si lasciava
commuovere dai loro gemiti sotto il giogo dei loro oppressori.
19 Ma quando il giudice moriva, tornavano a corrompersi più
dei loro padri, seguendo altri dei per servirli e prostrarsi
davanti a loro, non desistendo dalle loro pratiche e dalla loro
condotta ostinata.
20 Perciò l`ira del Signore si accese contro Israele e disse:
"Poichè questa nazione ha violato l`alleanza che avevo stabilita
con i loro padri e non hanno obbedito alla mia voce,
21 nemmeno io scaccerò più dinanzi a loro nessuno dei popoli,
che Giosuè lasciò quando morì.
22 Così, per mezzo loro, metterò alla prova Israele, per vedere
se cammineranno o no sulla via del Signore, come fecero i loro
padri".
23 Il Signore lasciò quelle nazioni senza affrettarsi a scacciarle
e non le mise nelle mani di Giosuè.
3
1 Hae sunt gentes, quas Dominus dereliquit, ut erudiret in eis
Is raelem, omnes, qui non noverant bella Chananaeorum,
2 ut discerent certare cum hostibus generationes filiorum Israel,
quae non habebant consuetudinem proeliandi:
3 quinque satrapae Philisthinorum omnisque Chananaeus et Sidonius
atque Hevaeus, qui habitabat in monte Libano de monte Baalhermon
usque ad introitum Emath.
4 Dimisitque eos, ut in ipsis experiretur Israelem, utrum audiret
mandata Domini, quae praeceperat patribus eorum per manum Moysi,
an non.
5 Itaque filii Israel habitaverunt in medio Chananaei et Hetthaei
et Amorraei et Pherezaei et Hevaei et Iebusaei
6 et duxerunt uxores filias eorum, ipsique filias suas eorum
filiis tradiderunt, et servierunt diis eorum.
7 Feceruntque filii Israel malum in conspectu Domini et obliti
sunt Domini Dei sui servientes Baalim et Astharoth.
8 Iratusque Dominus contra Israel tradidit eos in manus Chusanrasathaim
regis Mesopotamiae, servieruntque ei octo annis.
9 Et clamaverunt ad Dominum, qui suscitavit eis salvatorem et
liberavit eos, Othoniel videlicet filium Cenez fratrem Chaleb
minorem.
10 Fuitque in eo spiritus Domini, et iudicavit Israelem egressusque
est ad pugnam; et tradidit Dominus in manu eius Chusanrasathaim
regem Mesopotamiae, et praevaluit adversus eum.
11 Quievitque terra quadraginta annis, et mortuus est Othoniel
filius Cenez.
12 Addiderunt autem filii Israel facere malum in conspectu Domini,
qui confortavit adversum eos Eglon regem Moab, quia fecerunt
malum in conspectu Domini.
13 Et copulavit sibi Eglon filios Ammon et Amalec abiitque et
percussit Israel atque possedit urbem Palmarum.
14 Servieruntque filii Israel Eglon regi Moab decem et octo
annis.
15 Et clamaverunt filii Israel ad Dominum, qui suscitavit eis
salvatorem Aod filium Gera de Beniamin, qui sinistra manu utebatur
pro dextera. Miseruntque filii Israel per illum munera Eglon
regi Moab.
16 Fecitque Aod sibi gladium ancipitem longitudinis palmae manus
et accinctus est eo subter vestem in dextro femore
17 obtulitque munera Eglon regi Moab. Erat autem Eglon crassus
nimis.
18 Cumque obtulisset ei munera, dimisit socios, qui illa portaverant;
19 et reversus de Galgalis, ubi erant idola, dixit ad regem:
“ Verbum secretum habeo ad te, o rex ”. Et ille
imperavit silentium; egressique sunt omnes, qui circa eum erant.
20 Aod autem ingressus erat ad eum, cum sederet in aestivo cenaculo,
quod ipsi soli erat, dixitque: “ Verbum Dei habeo ad te
”. Qui statim surrexit de throno.
21 Extenditque Aod manum sinistram et tulit sicam de dextro
femore suo infixitque eam in ventre eius
22 tam valide, ut capulus ferrum sequeretur in vulnere ac pinguissimo
adipe stringeretur. Nec eduxit gladium, sed ita, ut percusserat,
reliquit in corpore; statimque per secreta naturae alvi stercora
proruperunt.
23 Aod autem egressus in atrium clausit ostium cenaculi post
se et obfirmavit sera.
24 Egresso illo, servi regis venerunt et, cum viderent clausas
fores cenaculi, dixerunt: “ Certe purgat alvum in aestivo
cubiculo ”.
25 Exspectantesque diu, donec erubescerent, et videntes quod
nullus aperiret, tulerunt clavem et aperientes invenerunt dominum
suum iacentem in terra mortuum.
26 Aod autem, dum illi cunctarentur, effugerat et pertransiit
locum idolorum, unde reversus fuerat, venitque in Seira.
27 Et statim insonuit bucina in monte Ephraim; descenderuntque
cum eo filii Israel, ipso in fronte gradiente.
28 Qui dixit ad eos: “ Sequimini me; tradidit enim Dominus
inimicos vestros Moabitas in manus vestras ”. Descenderuntque
post eum et occupaverunt vada Iordanis, quae transmittunt in
Moab, et non dimiserunt transire quemquam,
29 sed percusserunt Moabitas in tempore illo circiter decem
milia, omnes robustos et fortes viros. Nullus eorum evadere
potuit.
30 Humiliatusque est Moab die illo sub manu Israel; et quievit
terra octoginta annis.
31 Post hunc fuit Samgar filius Anath, qui percussit de Philisthim
sescentos viros stimulo boum; et ipse quoque salvum fecit Israel.
3
1 Queste sono le nazioni che il Signore risparmiò allo scopo
di mettere alla prova Israele per mezzo loro, cioè quanti non
avevano visto le guerre di Canaan.
2 Ciò avvenne soltanto per l`istruzione delle nuove generazioni
degli Israeliti, perchè imparassero la guerra, quelli, per lo
meno, che prima non l`avevano mai vista:
3 i cinque capi dei Filistei, tutti i Cananei, quei di Sidòne
e gli Evei, che abitavano le montagne del Libano, dal monte
Baal-Ermon fino all`ingresso di Amat.
4 Queste nazioni servirono a mettere Israele alla prova per
vedere se Israele avrebbe obbedito ai comandi, che il Signore
aveva dati ai loro padri per mezzo di Mosè .
5 Così gli Israeliti abitarono in mezzo ai Cananei, agli Hittiti,
agli Amorrei, ai Perizziti, agli Evei e ai Gebusei;
6 presero in mogli le figlie di essi, maritarono le proprie
figlie con i loro figli e servirono i loro dei.
7 Gli Israeliti fecero ciò che è male agli occhi del Signore;
dimenticarono il Signore loro Dio e servirono i Baal e le Asere.
8 Perciò l`ira del Signore si accese contro Israele e li mise
nelle mani di Cusan-Risataim, re del Paese dei due fiumi; gli
Israeliti furono servi di Cusan-Risataim per otto anni.
9 Poi gli Israeliti gridarono al Signore, e il Signore suscitò
loro un liberatore, Otniel, figlio di Kenaz, fratello minore
di Caleb, ed egli li liberò.
10 Lo spirito del Signore fu su di lui ed egli fu giudice d`Israele;
uscì a combattere e il Signore gli diede nelle mani Cusan-Risataim,
re di Aram; la sua mano fu potente contro Cusan-Risataim.
11 Il paese rimase in pace per quarant`anni, poi Otniel, figlio
di Kenaz, morì.
12 Gli Israeliti ripresero a fare ciò che è male agli occhi
del Signore; il Signore rese forte Eglon, re di Moab, contro
Israele, perchè facevano ciò che è male agli occhi del Signore.
13 Eglon radunò intorno a sè gli Ammoniti e gli Amaleciti, fece
una spedizione contro Israele, lo battè e si impadronì della
città delle Palme.
14 Gli Israeliti furono schiavi di Eglon, re di Moab, per diciotto
anni.
15 Poi gridarono al Signore ed egli suscitò loro un liberatore,
Eud, figlio di Ghera, Beniaminita, che era mancino. Gli Israeliti
mandarono per mezzo di lui un tributo a Eglon re di Moab.
16 Eud si fece una spada a due tagli, lunga un gomed, e se la
cinse sotto la veste, al fianco destro.
17 Poi presentò il tributo a Eglon, re di Moab, che era uomo
molto grasso.
18 Finita la presentazione del tributo, ripartì con la gente
che l`aveva portato.
19 Ma egli, dal luogo detto Idoli, che è presso Gàlgala, tornò
indietro e disse: "O re, ho una cosa da dirti in segreto". Il
re disse: "Silenzio!" e quanti stavano con lui uscirono.
20 Allora Eud si accostò al re che stava seduto nel piano di
sopra, riservato a lui solo, per la frescura, e gli disse: "Ho
una parola da dirti da parte di Dio". Quegli si alzò dal suo
seggio.
21 Allora Eud, allungata la mano sinistra, trasse la spada dal
suo fianco e gliela piantò nel ventre.
22 Anche l`elsa entrò con la lama; l'eccessivo grasso si rinchiuse
intorno alla lama. Non estrasse la spada del ventre , ma lasciandola
così com'era nel corpo gli escrementi del ventre uscirono
per le segrete vie naturali.
23 Eud uscì nel portico, dopo aver chiuso i battenti del piano
di sopra e aver tirato il chiavistello.
24 Quando fu uscito, vennero i servi, i quali guardarono e videro
che i battenti del piano di sopra erano sprangati; dissero:
"Certo attende ai suoi bisogni nel camerino della stanza fresca".
25 Aspettarono fino ad essere inquieti, ma quegli non apriva
i battenti del piano di sopra. Allora presero la chiave, aprirono
ed ecco il loro signore era steso per terra, morto.
26 Mentre essi indugiavano, Eud era fuggito e, dopo aver oltrepassato
gli Idoli, si era messo in salvo nella Seira.
27 Appena arrivato là, suonò la tromba sulle montagne di Efraim
e gli Israeliti scesero con lui dalle montagne ed egli si mise
alla loro testa.
28 Disse loro: "Seguitemi, perchè il Signore vi ha messo nelle
mani i Moabiti, vostri nemici". Quelli scesero dopo di lui,
si impadronirono dei guadi del Giordano, per impedirne il passo
ai Moabiti, e non lasciarono passare nessuno.
29 In quella circostanza sconfissero circa diecimila Moabiti,
tutti robusti e valorosi; non ne scampò neppure uno.
30 Così in quel giorno Moab fu umiliato sotto la mano d`Israele
e il paese rimase tranquillo per ottant`anni.
31 Dopo di lui ci fu Samgar figlio di Anat. Egli sconfisse seicento
Filistei con un pungolo da buoi; anch`egli salvò Israele.
4
1 Addideruntque filii Israel facere malum in conspectu Domini
post mortem Aod,
2 et tradidit illos Dominus in manu Iabin regis Chanaan, qui
regnavit in Asor. Habuitque ducem exercitus sui nomine Sisaram:
ipse autem habitabat in Haroseth gentium.
3 Clamaveruntque filii Israel ad Dominum; nongentos enim habebat
falcatos currus et per viginti annos vehementer oppresserat
eos.
4 Erat autem Debora prophetis, uxor Lapidoth, quae iudicabat
Israel in illo tempore.
5 Et sedebat sub palma Deborae inter Rama et Bethel in monte
Ephraim; ascendebantque ad eam filii Israel in iudicium.
6 Quae misit et vocavit Barac filium Abinoem de Cedes Nephthali
dixitque ad eum: “ Praecepit tibi Dominus, Deus Israel:
Vade et duc exercitum in montem Thabor tollesque tecum decem
milia pugnatorum de filiis Nephthali et de filiis Zabulon.
7 Ego autem ducam ad te in loco torrentis Cison Sisaram principem
exercitus Iabin et currus eius atque omnem multitudinem et tradam
eum in manu tua ”.
8 Dixitque ad eam Barac: “ Si venis mecum, vadam; si nolueris
venire mecum, non pergam ”.
9 Quae dixit ad eum: “ Ibo quidem tecum; sed in hac via
non erit tibi gloria, quia in manu mulieris tradet Dominus Sisaram
”.
Surrexit itaque Debora et perrexit cum Barac in Cedes.
10 Qui, accitis Zabulon et Nephthali in Cedes, ascendit cum
decem milibus pugnatorum habens Deboram in comitatu suo.
11 Haber autem Cinaeus recesserat a ceteris Cinaeis fratribus
suis filiis Hobab cognati Moysi et tetendit tabernaculum usque
ad quercum in Saananim iuxta Cedes.
12 Nuntiatumque est Sisarae quod ascendisset Barac filius Abinoem
in montem Thabor,
13 et congregavit omnes nongentos falcatos currus omnemque exercitum,
qui cum eo erat, de Haroseth gentium ad torrentem Cison.
14 Dixitque Debora ad Barac: “ Surge: haec est enim dies,
in qua tradidit Dominus Sisaram in manus tuas. En ipse ductor
est tuus ”. Descendit itaque Barac de monte Thabor, et
decem milia pugnatorum cum eo.
15 Perterruitque Dominus Sisaram et omnes currus eius universamque
multitudinem in ore gladii ad conspectum Barac, in tantum ut
Sisara de curru desiliens pedibus fugeret,
16 et Barac persequeretur fugientes currus et exercitum usque
ad Haroseth gentium, et omnis hostium multitudo usque ad internecionem
caderet.
17 Sisara autem fugiens pervenit ad tentorium Iahel uxoris Haber
Cinaei; erat enim pax inter Iabin regem Asor et domum Haber
Cinaei.
18 Egressa igitur Iahel in occursum Sisarae dixit ad eum: “
Intra ad me, domine mi; intra, ne timeas ”. Qui ingressus
tabernaculum eius et opertus ab ea panno,
19 dixit ad eam: “ Da mihi, obsecro, paululum aquae, quia
sitio ”. Quae aperuit utrem lactis et dedit ei bibere
et operuit illum.
20 Dixitque Sisara ad eam: “ Sta ante ostium tabernaculi
et, cum venerit aliquis interrogans te et dicens: “Numquid
hic est aliquis?”, respondebis: “Nullus est”
”.
21 Tulit porro Iahel uxor Haber clavum tabernaculi assumens
pariter malleum; et ingressa abscondite et cum silentio, posuit
supra tempus capitis eius clavum, percussumque malleo defixit
in cerebrum usque ad terram; qui soporem morti socians defecit
et mortuus est.
22 Et ecce Barac sequens Sisaram veniebat; egressaque Iahel
in occursum eius dixit ei: “ Veni, et ostendam tibi virum,
quem quaeris ”. Qui cum intrasset ad eam, vidit Sisaram
iacentem mortuum et clavum infixum in tempore eius.
23 Humiliavit ergo Deus in die illo Iabin regem Chanaan coram
filiis Israel,
24 qui crescebant cotidie et forti manu opprimebant Iabin regem
Chanaan, donec delerent eum.
4
1 Eud era morto e gli Israeliti tornarono a fare ciò che è male
agli occhi del Signore.
2 Il Signore li mise nelle mani di Iabin re di Canaan, che regnava
in Cazor. Il capo del suo esercito era Sisara che abitava a
Aroset-Goim.
3 Gli Israeliti gridarono al Signore, perchè Iabin aveva novecento
carri di ferro e già da venti anni opprimeva duramente gli Israeliti.
4 In quel tempo era giudice d`Israele una profetessa, Debora,
moglie di Lappidot. 5 Essa sedeva sotto la palma di Debora,
tra Rama e Betel, sulle montagne di Efraim, e gli Israeliti
venivano a lei per le vertenze giudiziarie.
6 Essa mandò a chiamare Barak, figlio di Abinoam, da Kades di
N`ftali, e gli disse: "Il Signore, Dio d`Israele, ti dà quest`ordine:
Và, marcia sul monte Tabor e prendi con te diecimila figli di
Neftali e figli di Zàbulon.
7 Io attirerò verso di te al torrente Kison Sisara, capo dell`esercito
di Iabin, con i suoi carri e la sua numerosa gente, e lo metterò
nelle tue mani".
8 Barak le rispose: "Se vieni anche tu con me, andrò; ma se
non vieni, non andrò".
9 Rispose: "Bene, verrò con te; però non sarà tua la gloria
sulla via per cui cammini; ma il Signore metterà Sisara nelle
mani di una donna". Debora si alzò e andò con Barak a Kades.
10 Barak convocò Zàbulon e N`ftali a Kades; diecimila uomini
si misero al suo seguito e Debora andò con lui.
11 Ora Eber, il Kenita, si era separato dai Keniti, discendenti
di Obab, suocero di Mosè , e aveva piantato le tende alla Quercia
di Saannaim che è presso Kades.
12 Fu riferito a Sisara che Barak, figlio di Abinoam, era salito
sul monte Tabor.
13 Allora Sisara radunò tutti i suoi carri, novecento carri
di ferro, e tutta la gente che era con lui da Aroset-Goim fino
al torrente Kison.
14 Debora disse a Barak: "Alzati, perchè questo è il giorno
in cui il Signore ha messo Sisara nelle tue mani. Il Signore
non esce forse in campo davanti a te?". Allora Barak scese dal
monte Tabor, seguito da diecimila uomini.
15 Il Signore sconfisse, davanti a Barak, Sisara con tutti i
suoi carri e con tutto il suo esercito; Sisara scese dal carro
e fuggì a piedi.
16 Barak inseguì i carri e l`esercito fino ad Aroset-Goim; tutto
l`esercito di Sisara cadde a fil di spada e non ne scampò neppure
uno.
17 Intanto Sisara era fuggito a piedi verso la tenda di Giaele,
moglie di Eber il Kenita, perchè vi era pace fra Iabin, re di
Cazor, e la casa di Eber il Kenita.
18 Giaele uscì incontro a Sisara e gli disse: "Fermati, mio
signore, fermati da me: non temere". Egli entrò da lei nella
sua tenda ed essa lo nascose con una coperta.
19 Egli le disse: "Dammi un pò d`acqua da bere perchè ho sete".
Essa aprì l`otre del latte, gli diede da bere e poi lo ricoprì.
20 Egli le disse: "Stà all`ingresso della tenda; se viene qualcuno
a interrogarti dicendo: Ce` qui un uomo?, dirai: Nessuno".
21 Ma Giaele, moglie di Eber, prese un picchetto della tenda,
prese in mano il martello, venne pian piano a lui e gli conficcò
il picchetto nella tempia, fino a farlo penetrare in terra.
Egli era profondamente addormentato e sfinito; così morì.
22 Ed ecco Barak inseguiva Sisara; Giaele gli uscì incontro
e gli disse: "Vieni e ti mostrerò l`uomo che cerchi". Egli entrò
da lei ed ecco Sisara era steso morto con il picchetto nella
tempia.
23 Così Dio umiliò quel giorno Iabin, re di Canaan, davanti
agli Israeliti.
24 La mano degli Israeliti si fece sempre più pesante su Iabin,
re di Canaan, finchè ebbero sterminato Iabin re di Canaan.
5
1 Cecineruntque Debora et Barac filius Abinoem in die illo dicen
tes:
2 “ Quia comae excussae sunt in Israel,
cum sponte se obtulit populus,
benedicite Domino!
3 Audite, reges, percipite auribus, principes;
ego sum, ego sum, quae Domino canam,
psallam Domino, Deo Israel!
4 Domine, cum exires de Seir,
incederes de regione Edom,
terra mota est, caelique stillaverunt, ac nubes stillaverunt
aquis;
5 montes fluxerunt a facie Domini Sinai,
a facie Domini, Dei Israel.
6 In diebus Samgar filii Anath, in diebus Iahel quieverunt semitae;
et, qui ingrediebantur per eas,
ambulaverunt per calles devios.
7 Cessaverunt fortes in Israel et quieverunt,
donec surgeres, Debora, surgeres mater in Israel.
8 Elegerunt deos novos; tunc erat pugna in portis.
Clipeus et hasta non apparuerunt in quadraginta milibus Israel.
9 Cor meum diligit principes Israel. Qui sponte obtulistis vos
in populo, benedicite Domino!
10 Qui ascenditis super nitentes asinas et sedetis super tapetia
et ambulatis in via, loquimini.
11 Ad vocem eorum, qui distribuunt aquas ad canales, ibi narrant
iustitias Domini, iustitias fortitudinis eius in Israel:
tunc descendit populus Domini ad portas.
12 Surge, surge, Debora; surge, surge et loquere canticum! Surge,
Barac, et apprehende captivos tuos, fili Abinoem!
13 Tunc descenderunt reliquiae ad inclitos,
populus Domini descendit pro eo in fortibus.
14 Ex Ephraim venerunt principes in vallem
post te, Beniamin, in populis tuis. De Machir principes descenderunt,
et de Zabulon, qui tenent sceptrum, praefecti.
15 Duces Issachar fuere cum Debora;
sic Barac in vallem missus cum peditibus suis.
In pagis Ruben magna consilia cordis.
16 Quare sedebas inter caulas, ut audires sibilos tibiae apud
greges? Pagis Ruben magnae investigationes cordis.
17 Galaad trans Iordanem quiescebat; et Dan cur peregrinus vacabat
navibus? Aser habitabat in litore maris et in portibus morabatur.
18 Zabulon vero obtulit animam suam morti,
et Nephthali super excelsa regionis.
19 Venerunt reges et pugnaverunt, pugnaverunt reges Chanaan
in Thanach iuxta aquas Mageddo, praedam argenti non tulere!
20 De caelo dimicaverunt stellae,
cursu suo adversus Sisaram pugnaverunt.
21 Torrens Cison traxit cadavera eorum,
torrens proeliorum, torrens Cison; incede, anima mea, fortiter.
22 Tunc calcaverunt ungulae equorum in cursu praecipiti fortium
suorum.
23 Maledicite, Meroz, dixit angelus Domini,
maledicite habitatoribus eius, quia non venerunt ad auxilium
Domini, in adiutorium Domini in fortibus.
24 Benedicta prae mulieribus Iahel uxor Haber Cinaei, prae mulieribus
tabernaculi benedicatur!
25 Aquam petenti lac dedit et in phiala principum obtulit butyrum.
26 Sinistram manum misit ad clavum
et dextram ad fabrorum malleum: percussitque Sisaram quaerens
in capite vulneri locum et tempus valide perforans.
27 Inter pedes eius ruit, cecidit, iacebat;
inter pedes eius ruit, cecidit;
ubi ruit, ibi iacebat exanimis.
28 Per fenestram prospiciens eiulabat mater Sisarae per cancellos:
“Cur moratur regredi currus eius? Quare tardant rotae
quadrigarum illius?”.
29 Una sapientior ceteris uxoribus respondit ei,
et ipsa sibi repetit verba illius:
30 “Certo nunc dividunt inventa spolia, unam, duas feminas
singulis viris; duas vestes diversorum colorum Sisarae in praedam;
unam, duas texturas discolores collo meo in praedam”.
31 Sic pereant omnes inimici tui, Domine!
Qui autem diligunt eum, rutilent, sicut sol in ortu suo splendet
”. 32 Quievitque terra per
quadraginta annos.
5
1 In quel giorno Debora, con Barak, figlio di Abinoam, pronunciò
questo canto:
2 "Ci furono capi in Israele per assumere il comando; ci furono
volontari per arruolarsi in massa: Benedite il Signore!
3 Ascoltate, re, porgete gli orecchi, o principi; io voglio
cantare al Signore, voglio cantare inni al Signore, Dio d`Israele!
4 Signore, quando uscivi dal Seir, quando avanzavi dalla steppa
di Edom, la terra tremò, i cieli si scossero, le nubi si sciolsero
in acqua.
5 Si stemperarono i monti davanti al Signore, Signore del Sinai,
davanti al Signore, Dio d`Israele.
6 Ai giorni di Samgar, figlio di Anat, ai giorni di Giaele,
erano deserte le strade e i viandanti deviavano su sentieri
tortuosi.
7 Era cessata ogni autorità di governo, era cessata in Israele,
fin quando sorsi io, Debora, fin quando sorsi come madre in
Israele.
8 Si preferivano divinità straniere e allora la guerra fu alle
porte, ma scudo non si vedeva nè lancia nè quarantamila in Israele.
9 Il mio cuore si volge ai comandanti d`Israele, ai volontari
tra il popolo; benedite il Signore!
10 Voi, che cavalcate asine bianche, seduti su gualdrappe, voi
che procedete sulla via, raccontate;
11 unitevi al grido degli uomini schierati fra gli abbeveratoi:
là essi proclamano le vittorie del Signore, le vittorie del
suo governo in Israele, quando scese alle porte il popolo del
Signore.
12 destati, destati, o Debora, destati, destati, intona un canto!
Sorgi, Barak, e cattura i tuoi prigionieri, o figlio di Abinoam!
13 Allora scesero i fuggiaschi per unirsi ai principi; il popolo
del Signore scese a sua difesa tra gli eroi. 14 Quelli della
stirpe di Efraim scesero nella pianura, ti seguì Beniamino fra
le tue genti. Dalla stirpe di Machir scesero i comandanti e
da Zàbulon chi impugna lo scettro del comando.
15 I principi di Issacar mossero con Debora; Barak si lanciò
sui suoi passi nella pianura. Presso i ruscelli di Ruben grandi
erano le esitazioni.
16 Perchè sei rimasto seduto tra gli ovili, ad ascoltare le
zampogne dei pastori? Presso i ruscelli di Ruben erano ben grandi
le dispute...
17 Gàlaad dimora oltre il Giordano e Dan perchè vive straniero
sulle navi? Aser si è stabilito lungo la riva del grande mare
e presso le sue insenature dimora.
18 Zàbulon invece è un popolo che si è esposto alla morte, come
Neftali, sui poggi della campagna!
19 Vennero i re, diedero battaglia, combatterono i re di Canaan,
a Taanach sulle acque di Meghiddo, ma non riportarono bottino
d`argento.
20 Dal cielo le stelle diedero battaglia, dalle loro orbite
combatterono contro Sisara.
21 Il torrente Kison li travolse; torrente impetuoso fu il torrente
Kison... Anima mia, calpesta con forza!
22 Allora martellarono gli zoccoli dei cavalli al galoppo, al
galoppo dei corsieri.
23 Maledite Meroz - dice l`angelo del Signore - maledite, maledite
i suoi abitanti, perchè non vennero in aiuto al Signore, in
aiuto al Signore tra gli eroi.
24 Sia benedetta fra le donne Giaele, la moglie di Eber il Kenita,
benedetta fra le donne della tenda!
25 Acqua egli chiese, latte essa diede, in una coppa da principi
offrì latte acido.
26 Una mano essa stese al picchetto e la destra a un martello
da fabbri, e colpì Sisara, lo percosse alla testa, ne fracassò,
ne trapassò la tempia.
27 Ai piedi di lei si contorse, ricadde, giacque; ai piedi di
lei si contorse, ricadde, dove si contorse, là ricadde finito.
28 Dietro la finestra si affaccia e si lamenta la madre di Sisara,
dietro la persiana: Perchè il suo carro tarda ad arrivare? Perchè
così a rilento procedono i suoi carri?
29 Le più sagge sue principesse rispondono e anche lei torna
a dire a se stessa:
30 Certo han trovato bottino, stan facendo le parti: una fanciulla,
due fanciulle per ogni uomo; un bottino di vesti variopinte
per Sisara, un bottino di vesti variopinte a ricamo; una veste
variopinta a due ricami è il bottino per il mio collo…
31 Così periscano tutti i tuoi nemici, Signore! Ma coloro che
ti amano siano come il sole, quando sorge con tutto lo splendore".
32 Poi il paese ebbe pace per quarant`anni.
6
1 Fecerunt autem filii Israel malum in conspectu Domini, qui
tradidit eos in manu Madian septem annis.
2 Et oppressi sunt valde ab eis. Feceruntque sibi antra et speluncas
in montibus et tutissima loca.
3 Cumque sevisset Israel, ascendebat Madian et Amalec ceterique
orientalium nationum
4 et apud eos figentes tentoria, sicut erant in herbis, cuncta
vastabant usque ad introitum Gazae nihilque omnino ad vitam
pertinens relinquebant in Israel, non oves, non boves, non asinos.
5 Ipsi enim et universi greges eorum veniebant cum tabernaculis
suis et, instar locustarum, universa complebant, innumera multitudo
hominum et camelorum, quidquid tetigerant devastantes.
6 Humiliatusque est Israel valde in conspectu Madian.
7 Et clamavit ad Dominum postulans auxilium contra Madianitas.
8 Qui misit ad eos virum prophetam, et locutus est: “
Haec dicit Dominus, Deus Israel: Ego vos feci conscendere de
Aegypto et eduxi vos de domo servitutis
9 et liberavi de manu Aegyptiorum et omnium inimicorum, qui
affligebant vos, eiecique eos ad introitum vestrum et tradidi
vobis terram eorum.
10 Et dixi: Ego Dominus Deus vester, ne timeatis deos Amorraeorum,
in quorum terra habitatis. Et noluistis audire vocem meam ”.
11 Venit autem angelus Domini et sedit sub quercu, quae erat
in Ephra et pertinebat ad Ioas de familia Abiezer. Cumque Gedeon
filius eius excuteret atque purgaret frumenta in torculari,
ut absconderet a Madian,
12 apparuit ei angelus Domini et ait: “ Dominus tecum,
vir fortis! ”.
13 Dixitque ei Gedeon: “ Obsecro, domine mi, si Dominus
nobiscum est, cur apprehenderunt nos haec omnia? Ubi sunt omnia
mirabilia eius, quae narraverunt patres nostri atque dixerunt:
“De Aegypto eduxit nos Dominus”? Nunc autem dereliquit
nos Dominus et tradidit in manu Madian”.
14 Respexitque ad eum Dominus et ait: “ Vade in hac fortitudine
tua et liberabis Israel de manu Madian; scito quod miserim te
”.
15 Qui respondens ait: “ Obsecro, Domine, in quo liberabo
Israel? Ecce familia mea infima est in Manasse, et ego minimus
in domo patris mei ”.
16 Dixitque ei Dominus: “ Ego ero tecum, et percuties
Madian quasi unum virum ”.
17 Et ille: “ Si inveni, inquit, gratiam coram te, da
mihi signum quod tu sis, qui loquaris ad me;
18 ne recedas hinc, donec revertar ad te portans oblationem
et offerens tibi ”. Qui respondit: “ Ego praestolabor
adventum tuum ”.
19 Ingressus est itaque Gedeon et coxit haedum et de farinae
ephi azymos panes; carnesque ponens in canistro et ius carnium
mittens in ollam tulit omnia sub quercum et obtulit ei.
20 Cui dixit angelus Dei: “ Tolle carnes et panes azymos
et pone super petram illam et ius desuper funde ”. Cumque
fecisset ita,
21 extendit angelus Domini summitatem virgae, quam tenebat in
manu, et tetigit carnes et azymos panes, ascenditque ignis de
petra et carnes azymosque panes consumpsit. Angelus autem Domini
evanuit ex oculis eius.
22 Vidensque Gedeon quod esset angelus Domini ait: “Heu
mihi, Domine Deus, quia vidi angelum Domini facie ad faciem!
”.
23 Dixitque ei Dominus: “ Pax tecum, ne timeas, non morieris!
”.
24 Aedificavit ergo ibi Gedeon altare Domino vocavitque illud:
“ Dominus pax ”; usque in praesentem diem adhuc
est in Ephra filiorum Abiezer.
25 Nocte illa dixit Dominus ad eum: “ Tolle taurum patris
tui, alterum taurum scilicet annorum septem, destruesque aram
Baal, quae est patris tui, et palum, qui iuxta aram est, succide;
26 et aedificabis altare Domino Deo tuo in summitate petrae
huius secundum ordinem; tollesque taurum secundum et offeres
holocaustum super struem lignorum pali, quem succideris ”.
27 Assumptis igitur Gedeon decem viris de servis suis, fecit,
sicut praeceperat Dominus; timens autem domum patris sui et
homines illius civitatis per diem facere noluit, sed omnia nocte
complevit.
28 Cumque surrexissent viri oppidi eius mane, viderunt destructam
aram Baal palumque succisum et taurum alterum impositum super
altare, quod tunc aedificatum erat.
29 Dixeruntque ad invicem: “ Quis hoc fecit? ”.
Cumque perquirerent auctorem facti, dictum est: “ Gedeon
filius Ioas fecit haec omnia ”.
30 Et dixerunt ad Ioas: “ Produc filium tuum, ut moriatur,
quia destruxit aram Baal et succidit palum ”.
31 Respondit Ioas omnibus, qui circumdabant eum: “ Numquid
certare vultis pro Baal et salvare eum? Qui certabit pro Baal,
morietur usque mane. Si Deus est, certet pro seipso contra eum,
qui destruxit aram eius ”.
32 Ex illo die vocatus est Gedeon Ierobbaal, eo quod dicebatur:
“ Certet contra eum Baal, quia destruxit altare eius ”.
33 Igitur omnis Madian et Amalec et orientales populi congregati
sunt simul et transeuntes Iordanem castrametati sunt in valle
Iezrahel.
34 Spiritus autem Domini induit Gedeon, qui clangens bucina
convocavit domum Abiezer, ut sequeretur.
35 Misitque nuntios in universum Manassen, qui et ipse secutus
est eum; et alios nuntios in Aser et Zabulon et Nephthali, qui
occurrerunt ei.
36 Dixitque Gedeon ad Deum: “ Si salvum facis per manum
meam Israel, sicut locutus es,
37 ponam vellus lanae in area: si ros in solo vellere fuerit,
et in omni terra siccitas, sciam quod per manum meam, sicut
locutus es,
liberabis Israel ”.
38 Factumque est ita. Et de nocte consurgens, expresso vellere
concham rore complevit.
39 Dixitque rursus ad Deum: “ Ne irascatur furor tuus
contra me, si adhuc semel tentavero signum quaerens in vellere.
Oro, ut solum vellus siccum sit, et omnis terra rore madens
”.
40 Fecitque Deus nocte illa, ut postulaverat; et fuit siccitas
in solo vellere, et ros in omni terra.
6
1 Gli Israeliti fecero ciò che è male agli occhi del Signore
e il Signore li mise nelle mani di Madian per sette anni.
2 La mano di Madian si fece pesante contro Israele; gli Israeliti
adattarono per sè gli antri dei monti, le caverne e le cime
scoscese.
3 Quando Israele aveva seminato, i Madianiti con i figli di
Amalek e i figli dell`oriente venivano contro di lui,
4 si accampavano sul territorio degli Israeliti, distruggevano
tutti i prodotti del paese fino all`ingresso di Gaza e non lasciavano
in Israele mezzi di sussistenza: nè pecore, nè buoi, nè asini.
5 Poichè venivano con i loro armenti e con le loro tende e arrivavano
numerosi come le cavallette - essi e i loro cammelli erano senza
numero - e venivano nel paese per devastarlo.
6 Israele fu ridotto in grande miseria a causa di Madian e gli
Israeliti gridarono al Signore.
7 Quando gli Israeliti ebbero gridato a causa di Madian,
8 il Signore mandò loro un profeta che disse: "Dice il Signore,
Dio d`Israele: Io vi ho fatti uscire dall`Egitto e vi ho fatti
uscire dalla condizione servile;
9 vi ho liberati dalla mano degli Egiziani e dalla mano di quanti
vi opprimevano; li ho scacciati davanti a voi, vi ho dato il
loro paese
10 e vi ho detto: Io sono il Signore vostro Dio; non venerate
gli dei degli Amorrei, nel paese dei quali abitate. Ma voi non
avete ascoltato la mia voce".
11 Ora l`angelo del Signore venne a sedere sotto il terebinto
di Ofra, che apparteneva a Ioas, Abiezerita; Gedeone, figlio
di Ioas, batteva il grano nel tino per sottrarlo ai Madianiti.
12 L`angelo del Signore gli apparve e gli disse: "Il Signore
è con te, uomo forte è aloroso!".
13 Gedeone gli rispose: "Signor mio, se il Signore è con noi,
perchè ci è capitato tutto questo? Dove sono tutti i suoi prodigi
che i nostri padri ci hanno narrato, dicendo: Il Signore non
ci ha fatto forse uscire dall`Egitto? Ma ora il Signore ci ha
abbandonati e ci ha messi nelle mani di Madian".
14 Allora il Signore si volse a lui e gli disse: "Và con questa
tua forza e salva Israele dalla mano di Madian; non ti mando
forse io?".
15 Gli rispose: "Signor mio, come salverò Israele? Ecco, la
mia famiglia è la più povera di Manàsse e io sono il più piccolo
nella casa di mio padre".
16 Il Signore gli disse: "Io sarò con te e tu sconfiggerai i
Madianiti come se fossero un uomo solo".
17 Gli disse allora: "Se ho trovato grazia ai tuoi occhi, dammi
un segno che proprio tu mi parli.
18 Intanto, non te ne andare di qui prima che io torni da te
e porti la mia offerta da presentarti". Rispose: "Resterò finchè
tu torni".
19 Allora Gedeone entrò in casa, preparò un capretto e con un`
efa di farina preparò focacce azzime; mise la carne in un canestro,
il brodo in una pentola, gli portò tutto sotto il terebinto
e glielo offrì.
20 L`angelo di Dio gli disse: "Prendi la carne e le focacce
azzime, mettile su questa pietra e versavi il brodo". Egli fece
così.
21 Allora l`angelo del Signore stese l`estremità del bastone
che aveva in mano e toccò la carne e le focacce azzime; salì
dalla roccia un fuoco che consumò la carne e le focacce azzime
e l`angelo del Signore scomparve dai suoi occhi.
22 Gedeone vide che era l`angelo del Signore e disse: "Signore,
ho dunque visto l`angelo del Signore faccia a faccia!".
23 Il Signore gli disse: "La pace sia con te, non temere, non
morirai!".
24 Allora Gedeone costruì in quel luogo un altare al Signore
e lo chiamò Signore-Pace. Esso esiste fino ad oggi a Ofra degli
Abiezeriti.
25 In quella stessa notte il Signore gli disse: "Prendi il giovenco
di tuo padre e un secondo giovenco di sette anni, demolisci
l`altare di Baal fatto da tuo padre e taglia il palo sacro che
gli sta accanto.
26 Costruisci un altare al Signore tuo Dio sulla cima di questa
roccia, disponendo ogni cosa con ordine; poi prendi il secondo
giovenco e offrilo in olocausto sulla legna del palo sacro che
avrai tagliato".
27 Allora Gedeone prese dieci uomini fra i suoi servitori e
fece come il Signore gli aveva ordinato; ma temendo di farlo
di giorno, per paura dei suoi parenti e della gente della città,
lo fece di notte.
28 Quando il mattino dopo la gente della città si alzò, vide
che l`altare di Baal era stato demolito, che il palo sacro accanto
era stato tagliato e che il secondo giovenco era offerto in
olocausto sull`altare che era stato costruito.
29 Si dissero l`un altro: "Chi ha fatto questo?". Investigarono,
si informarono e dissero: "Gedeone, figlio di Ioas, ha fatto
questo".
30 Allora la gente della città disse a Ioas: "Conduci fuori
tuo figlio e sia messo a morte, perchè ha demolito l`altare
di Baal e ha tagliato il palo sacro che gli stava accanto".
31 Ioas rispose a quanti insorgevano contro di lui: "Volete
difendere voi la causa di Baal e venirgli in aiuto? Chi vorrà
difendere la sua causa sarà messo a morte prima di domattina;
se è Dio, difenda da sè la sua causa, per il fatto che hanno
demolito il suo altare".
32 Perciò in quel giorno Gedeone fu chiamato Ierub-Baal, perchè
si disse: "Baal difenda la sua causa contro di lui, perchè egli
ha demolito il suo altare".
33 Ora tutti i Madianiti, Amalek e i figli dell`oriente si radunarono,
passarono il Giordano e si accamparono nella pianura di Izreel.
34 Ma lo spirito del Signore investì Gedeone; egli suonò la
tromba e gli Abiezeriti furono convocati per seguirlo.
35 Egli mandò anche messaggeri in tutto Manàsse, che fu pure
chiamato a seguirlo; mandò anche messaggeri nelle tribù di Aser,
di Zàbulon e di Neftali, le quali vennero ad unirsi agli altri.
36 Gedeone disse a Dio: "Se tu stai per salvare Israele per
mia mano, come hai detto,
37 ecco, io metterò un vello di lana sull`aia: se c'è rugiada
soltanto sul vello e tutto il terreno resta asciutto, io saprò
che tu salverai Israele per mia mano, come hai detto".
38 Così avvenne. La mattina dopo, Gedeone si alzò per tempo,
strizzò il vello e ne spremette la rugiada: una coppa piena
d`acqua.
39 Gedeone disse a Dio: "Non adirarti contro di me; io parlerò
ancora una volta. Lasciami fare la prova con il vello, solo
ancora una volta: resti asciutto soltanto il vello e ci sia
la rugiada su tutto il terreno".
40 Dio fece così quella notte: il vello soltanto restò asciutto
e ci fu rugiada su tutto il terreno.
7
1 Igitur Ierobbaal, qui et Gedeon, de nocte consurgens et omnis
populus cum eo castrame tati sunt ad fontem, qui vocatur Harad.
Erant autem castra Madian in valle ad septentrionalem plagam
collis Moreh.
2 Dixitque Dominus ad Gedeon: “ Maior tecum est populus,
quam ut tradatur Madian in manus eius, ne glorietur contra me
Israel et dicat: “Meis viribus liberatus sum”.
3 Loquere ad populum et, cunctis audientibus, praedica: “Qui
formidolosus et timidus est, revertatur et recedat de monte
Gelboe” ”. Et reversa sunt ex populo viginti duo
milia virorum; et tantum decem milia remanserunt.
4 Dixitque Dominus ad Gedeon: “ Adhuc populus multus est;
duc eos ad aquas, et ibi probabo illos, et, de quo dixero tibi
ut tecum vadat, ipse pergat; quem ire prohibuero, revertatur
”.
5 Cumque deduxisset populum ad aquas, dixit Dominus ad Gedeon:
“ Qui lingua lambuerint aquas, sicut solent canes lambere,
separabis eos seorsum; qui autem curvatis genibus biberint,
in altera parte erunt ”.
6 Fuit itaque numerus eorum, qui manu ad os proiciente aquas
lambuerant, trecenti viri; omnis autem reliqua multitudo flexo
poplite biberat.
7 Et ait Dominus ad Gedeon: “ In trecentis viris, qui
lambuerunt aquas, liberabo vos et tradam Madian in manu tua;
omnis autem reliqua multitudo revertatur in locum suum ”.
8 Sumptis itaque pro numero cibariis et tubis, omnem reliquam
multitudinem abire praecepit ad tabernacula sua et ipse trecentos
viros tenuit. Castra autem Madian erant subter eum in valle.
9 Eadem nocte dixit Dominus ad eum: “ Surge et descende
in castra, quia tradidi ea in manu tua.
10 Sin autem ire formidas, descendat tecum Phara puer tuus.
11 Et, cum audieris quid loquantur, tunc confortabuntur manus
tuae, et securior ad hostium castra descendes ”. Descendit
ergo ipse et Phara puer eius in partem castrorum, ubi erant
armatorum vigiliae.
12 Madian autem et Amalec et omnes orientales populi fusi iacebant
in valle ut locustarum multitudo; cameli quoque innumerabiles
erant sicut arena, quae iacet in litoribus maris.
13 Cumque venisset Gedeon, narrabat aliquis somnium proximo
suo et dicebat: “ Ecce vidi somnium, et videbatur mihi
quasi subcinericius panis ex hordeo volvi et in Madian castra
descendere; cumque pervenisset ad tabernaculum, percussit illud
atque subvertit et terrae funditus coaequavit ”.
14 Respondit is, cui loquebatur: “Non est hoc aliud nisi
gladius Gedeonis filii Ioas viri Israelitae; tradidit Deus in
manu eius Madian et omnia castra eius ”.
15 Cumque audisset Gedeon somnium et interpretationem eius,
adoravit et reversus ad castra Israel ait: “ Surgite,
tradidit enim Dominus in manus vestras castra Madian ”.
16 Divisitque trecentos viros in tres partes et dedit tubas
in manibus eorum lagoenasque vacuas ac lampades in medio lagoenarum
17 et dixit ad eos: “ Quod me facere videritis, hoc facite;
ingrediar extremam partem castrorum, et, quod fecero, sectamini.
18 Quando personaverit tuba in manu mea et omnium eorum, qui
mecum sunt, vos quoque per castrorum circuitum clangite et conclamate:
“Domino et Gedeoni!” ”.
19 Ingressusque est Gedeon et trecenti viri, qui erant cum eo,
extremam partem castrorum, incipientibus vigiliis noctis mediae,
cum eo ipso tempore custodes mutati essent, et coeperunt bucinis
clangere et conterere lagoenas.
20 Cumque in tribus personarent turmis et hydrias confregissent,
tenuerunt sinistris manibus lampades et dextris sonantes tubas
clamaveruntque: “ Gladius Domino et Gedeoni! ”,
21 stantes singuli in loco suo per circuitum castrorum hostilium.
Omnia itaque castra turbata sunt, et vociferantes ululantesque
fugerunt.
22 Et insistebant trecenti viri bucinis personantes. Immisitque
Dominus gladium in omnibus castris, et mutua se caede truncabant
fugientes usque Bethsetta, Sareda et crepidinem Abelmehula in
Tebbath.
23 Convocati autem viri Israel de Nephthali et Aser et omni
Manasse persequebantur Madian.
24 Misitque Gedeon nuntios in omnem montem Ephraim dicens: “
Descendite in occursum Madian et occupate aquas usque Bethbera
atque Iordanem ”. Omnis Ephraim praeoccupavit aquas usque
Bethbera atque Iordanem.
25 Apprehensosque duos principes Madian Oreb et Zeb interfecit
Oreb in Petra Oreb, Zeb vero in Torculari Zeb; et persecuti
sunt Madian capita Oreb et Zeb portantes ad Gedeon trans fluenta
Iordanis.
7
1 Ierub-Baal dunque, cioè Gedeone, con tutta la gente che
era con lui, alzatosi di buon mattino, si accampò alla fonte
di Carod. Il campo di Madian era al nord, verso la collina
di More, nella pianura.
2 Il Signore disse a Gedeone: "La
gente che è con te è troppo numerosa, perchè io metta Madian
nelle sue mani; Israele potrebbe vantarsi dinanzi a me e dire:
La mia mano mi ha salvato.
3 Ora annunzia davanti a tutto il popolo: Chiunque ha paura
e trema, torni indietro". Gedeone li mise così alla prova.
Tornarono indietro ventiduemila uomini del popolo e ne rimasero
diecimila.
4 Il Signore disse a Gedeone: "La gente è ancora troppo numerosa;
falli scendere all`acqua e te li metterò alla prova. Quegli
del quale ti dirò: Questi venga con te, verrà; e quegli del
quale ti dirò: Questi non venga con te, non verrà".
5 Gedeone fece dunque scendere la gente all`acqua e il Signore
gli disse: "Quanti lambiranno l`acqua con la lingua, come
la lambisce il cane, li porrai da una parte; porrai da un`altra
quanti, per bere, si metteranno in ginocchio".
6 Il numero di quelli che lambirono l`acqua portandosela alla
bocca con la mano, fu di trecento uomini; tutto il resto della
gente si mise in ginocchio per bere l`acqua.
7 Allora il Signore disse a Gedeone: "Con questi trecento
uomini che hanno lambito l`acqua, io vi salverò e metterò
i Madianiti nelle tue mani. Tutto il resto della gente se
ne vada, ognuno a casa sua".
8 Egli prese dalle mani del popolo le brocche e le trombe;
rimandò tutti gli altri Israeliti ciascuno alla sua tenda
e tenne con sè i trecento uomini. L`accampamento di Madian
gli stava al di sotto, nella pianura.
9 In quella stessa notte il Signore disse a Gedeone: "Alzati
e piomba sul campo, perchè io te l`ho messo nelle mani.
10 Ma se hai paura di farlo, scendivi con Pura tuo servo
11 e udrai quello che dicono; dopo, prenderai vigore per piombare
sul campo". Egli scese con Pura suo servo fino agli avamposti
dell`accampamento.
12 I Madianiti, gli Amaleciti e tutti i figli dell`oriente
erano sparsi nella pianura e i loro cammelli erano senza numero
come la sabbia che è sul lido del mare.
13 Quando Gedeone vi giunse, ecco un uomo raccontava un sogno
al suo compagno e gli diceva: "Ho fatto un sogno. Mi pareva
di vedere una pagnotta di orzo rotolare nell`accampamento
di Madian: giunse alla tenda, la urtò e la rovesciò e la tenda
cadde a terra".
14 Il suo compagno gli rispose: "Questo non è altro che la
spada di Gedeone, figlio di Ioas, uomo di Israele; Dio ha
messo nelle sue mani Madian e tutto l`accampamento".
15 Quando Gedeone ebbe udito il racconto del sogno e la sua
interpretazione, si prostrò; poi tornò al campo di Israele
e disse: "Alzatevi, perchè il Signore ha messo nelle vostre
mani l`accampamento di Madian".
16 Divise i trecento uomini in tre schiere, consegnò a tutti
trombe e brocche vuote con dentro fiaccole;
17 disse loro: "Guardate me e fate come farò io, così farete
voi; io entrerò da un lato degli accampamenti e, come
farò io così farete voi.
18 Quando io, con quanti sono con me, suonerò la tromba, anche
voi suonerete le trombe intorno a tutto l`accampamento e griderete:
Per il Signore e per Gedeone!".
19 Gedeone e i cento uomini che erano con lui giunsero all`estremità
dell`accampamento, all`inizio della veglia di mezzanotte,
quando appena avevano cambiato le sentinelle. Egli suonò la
tromba spezzando la brocca che aveva in mano.
20 Allora le tre schiere suonarono le trombe e spezzarono
le brocche, tenendo le fiaccole con la sinistra e con la destra
le trombe per suonare e gridarono: "La spada per il Signore
e per Gedeone!",
21 rimanendo ognuno di essi al suo posto, intorno all`accampamento;
tutto il campo si mise a correre, a gridare, a fuggire.
22 Mentre quelli suonavano le trecento trombe, il Signore
fece volgere la spada di ciascuno contro il compagno, per
tutto l`accampamento. L`esercito fuggì fino a Bet-Sitta a
Zerera fino alla riva di Abel-Mecola, sopra Tabbat.
23 Gli Israeliti di Neftali, di Aser e di tutto Manàsse si
radunarono e inseguirono i Madianiti.
24 Intanto Gedeone aveva mandato messaggeri per tutte le montagne
di Efraim a dire: "Scendete contro i Madianiti e tagliate
loro i guadi sul Giordano fino a Bet-Bara". Così tutti gli
uomini di Efraim si radunarono e si impadronirono dei guadi
sul Giordano fino a Bet-Bara.
25 Presero due capi di Madian, Oreb e Zeeb; uccisero Oreb
alla roccia di Oreb e Zeeb al Torchio di Zeeb. Inseguirono
i Madianiti e portarono le teste di Oreb e di Zeeb a Gedeone,
oltre il Giordano.
Realizzato
da Luca, Catia, Mariuccia e Antonio.
Ottimizzato per Internet Explorer e Mozilla Firefox, risoluzione consigliata
800*600 - 1024*768 pixel.
Tutti i diritti riservati.