11
1 Ascendit autem Naas Am monites et pugnare
coepit ad versum Iabes Galaad. Dixeruntque omnes viri Iabes
ad Naas: “ Habeto nos foederatos, et serviemus tibi ”.
2 Et respondit ad eos Naas Ammonites: “ In hoc feriam
vobiscum foedus, ut eruam omnium vestrum oculos dextros ponamque
vos opprobrium in universo Israel ”.
3 Et dixerunt ad eum seniores Iabes: “ Concede nobis septem
dies, ut mittamus nuntios in universos terminos Israel; et,
si non fuerit qui defendat nos, egrediemur ad te ”.
4 Venerunt ergo nuntii in Gabaa Saulis et locuti sunt verba
audiente populo; et levavit omnis populus vocem suam et flevit.
5 Et ecce Saul veniebat sequens boves de agro et ait: “
Quid habet populus quod plorat? ”. Et narraverunt ei verba
virorum Iabes.
6 Et insilivit spiritus Domini in Saul, cum audisset verba haec;
et iratus est furor eius nimis.
7 Et assumens par boum concidit in frusta misitque in omnes
terminos Israel per manum nuntiorum dicens: “ Quicumque
non exierit secutusque fuerit Saul et Samuel, sic fiet bobus
eius ”. Invasit ergo timor Domini populum, et egressi
sunt quasi vir unus.
8 Et recensuit eos in Bezec: fueruntque filiorum Israel trecenta
milia; virorum autem Iudae triginta milia.
9 Et dixit nuntiis, qui venerant: “ Sic dicetis viris,
qui sunt in Iabes Galaad: Cras erit vobis salus, cum incaluerit
sol ”. Venerunt ergo nuntii et annuntiaverunt viris Iabes,
qui laetati sunt
10 et dixerunt: “Mane exibimus ad vos, et facietis nobis
omne, quod placuerit vobis ”.
11 Et factum est, cum venisset dies crastinus, constituit Saul
populum in tres partes; et ingressi sunt media castra in vigilia
matutina et percusserunt Ammon, usque dum incalesceret dies.
Reliqui autem dispersi sunt, ita ut non relinquerentur in eis
duo pariter.
12 Et ait populus ad Samuel: “ Quis est iste qui dixit:
“Saul num regnabit super nos?”. Date viros, et interficiemus
eos ”.
13 Et ait Saul: “ Non occidetur quisquam in die hac, quia
hodie fecit Dominus salutem in Israel”.
14 Dixit autem Samuel ad populum: “ Venite, et eamus in
Galgala et innovemus ibi regnum ”.
15 Et perrexit omnis populus in Galgala, et fecerunt ibi regem
Saul coram Domino in Galgala; et immolaverunt ibi victimas pacificas
coram Domino. Et laetatus est ibi Saul et cuncti viri Israel
nimis.
11
1 Circa un mese dopo, Nacas l`Ammonita si mosse e pose il campo
contro Iabes di Gàlaad. Tutti i cittadini di Iabes di Gàlaad
dissero allora a Nacas: "Vieni a patti con noi e ti saremo sudditi".
2 Rispose loro Nacas l`Ammonita: "A queste condizioni mi alleerò
con voi: possa io cavare a tutti voi l`occhio destro e porre
tale gesto a sfregio di tutto Israele".
3 Di nuovo chiesero gli anziani di Iabes: "Lasciaci sette giorni
per inviare messaggeri in tutto il territorio d`Israele. Se
nessuno verrà a salvarci, usciremo incontro a te".
4 I messaggeri arrivarono a Gàbaa di Saul e riferirono quelle
parole davanti al popolo e tutto il popolo levò la voce e pianse.
5 Or ecco Saul veniva dalla campagna dietro l`armento. Chiese
dunque Saul: "Che ha il popolo da piangere?". Riferirono a lui
le parole degli uomini di Iabes.
6 Lo spirito di Dio investì allora Saul ed egli, appena udite
quelle parole, si irritò molto.
7 Poi prese un paio di buoi, li fece a pezzi e ne inviò in tutto
il territorio d`Israele mediante messaggeri con questo proclama:
"Se qualcuno non uscirà dietro Saul e dietro Samuele, la stessa
cosa avverrà dei suoi buoi". Si sparse lo spavento del Signore
nel popolo e si mossero come un sol uomo.
8 Saul li passò in rassegna a Bezek e risultarono trecentomila
Israeliti e trentamila di Giuda.
9 Dissero allora ai messaggeri che erano giunti: "Direte ai
cittadini di Iabes di Gàlaad: Domani, quando il sole comincerà
a scaldare, avverrà la vostra salvezza". I messaggeri partirono
e riferirono agli uomini di Iabes, che ne ebbero grande gioia.
10 Allora gli uomini di Iabes diedero risposta a Nacas: "Domani
usciremo incontro a voi e ci farete quanto sembrerà bene ai
vostri occhi".
11 Il giorno dopo Saul divise il grosso in tre schiere e irruppe
in mezzo al campo nemico sul far del mattino; batterono gli
Ammoniti finchè il giorno si fece caldo. Quelli che scamparono
furono dispersi talmente che non ne rimasero due insieme.
12 Il popolo allora disse a Samuele: "Chi ha detto: Dovrà forse
regnare Saul su di noi? Consegnaci costoro e li faremo morire".
13 Ma Saul disse: "Oggi non si deve far morire nessuno, perchè
in questo giorno il Signore ha operato una liberazione in Israele".
14 Samuele ordinò al popolo: "Su, andiamo a Gàlgala: là inaugureremo
il regno".
15 Tutto il popolo si portò a Gàlgala e là davanti al Signore
in Gàlgala riconobbero Saul come re; qui ancora offrirono sacrifici
di comunione davanti al Signore. Qui fecero grande festa Saul
e tutti gli Israeliti.
12
1 Dixit autem Samuel ad universum Israel:
“ Ecce audivi vocem vestram iuxta omnia, quae locuti estis
ad me, et constitui super vos regem;
2 et nunc rex graditur ante vos. Ego autem senui et incanui;
porro filii mei vobiscum sunt. Itaque conversatus coram vobis
ab adulescentia mea usque ad hanc diem;
3 ecce praesto sum. Loquimini contra me coram Domino et coram
christo eius, utrum bovem cuiusquam tulerim an asinum, si quempiam
calumniatus sum, si oppressi aliquem, si de manu cuiusquam munus
accepi, ut oculos meos clauderem in eius causa. Restituam vobis
”.
4 Et dixerunt: “ Non es calumniatus nos neque oppressisti
neque tulisti de manu alicuius quippiam ”.
5 Dixitque ad eos: “ Testis Dominus adversum vos, et testis
christus eius in die hac, quia non inveneritis in manu mea quippiam
”. Et dixerunt: “ Testis ”.
6 Et ait Samuel ad populum: “ Testis est Dominus, qui
fecit Moysen et Aaron et eduxit patres nostros de terra Aegypti.
7 Nunc ergo state, ut iudicio contendam adversum vos coram Domino
de omnibus misericordiis Domini, quas fecit vobiscum et cum
patribus vestris:
8 quomodo ingressus est Iacob in Aegyptum, et oppresserunt eos
Aegyptii; et clamaverunt patres vestri ad Dominum, et misit
Dominus Moysen et Aaron et eduxit patres vestros ex Aegypto
et collocavit eos in loco hoc;
9 qui obliti sunt Domini Dei sui, et tradidit eos in manu Sisarae
magistri militiae Asor et in manu Philisthinorum et in manu
regis Moab, et pugnaverunt adversum eos.
10 Postea autem clamaverunt ad Dominum et dixerunt: “Peccavimus,
quia dereliquimus Dominum et servivimus Baalim et Astharoth;
nunc ergo erue nos de manu inimicorum nostrorum, et serviemus
tibi”.
11 Et misit Dominus Ierobbaal et Barac et Iephte et Samuel et
eruit vos de manu inimicorum vestrorum per circuitum; et habitastis
confidenter.
12 Videntes autem quod Naas rex filiorum Ammon venisset adversum
vos, dixistis mihi: “Nequaquam, sed rex imperabit nobis!”,
cum Dominus Deus vester regnaret in vobis.
13 Nunc ergo praesto est rex vester, quem elegistis et petistis;
ecce dedit vobis Dominus regem.
14 Si timueritis Dominum et servieritis ei et audieritis vocem
eius et non contempseritis sermonem Domini, eritis et vos et
rex, qui imperat vobis, sequentes Dominum Deum vestrum.
15 Si autem non audieritis vocem Domini, sed contempseritis
sermonem Domini, erit manus Domini super vos et super regem
vestrum, ut disperdat vos.
16 Sed et nunc state et videte rem istam grandem, quam facturus
est Dominus in conspectu vestro.
17 Numquid non messis tritici est hodie? Invocabo Dominum, et
dabit tonitrua et pluvias; et scietis et videbitis quia grande
malum feceritis vobis in conspectu Domini petentes super vos
regem ”.
18 Et clamavit Samuel ad Dominum, et dedit Dominus tonitrua
et pluviam in die illa.
19 Et timuit omnis populus nimis Dominum et Samuel; dixitque
universus populus ad Samuel: “ Ora pro servis tuis ad
Dominum Deum tuum, ut non moriamur: addidimus enim universis
peccatis nostris malum, ut peteremus nobis regem ”.
20 Dixit autem Samuel ad populum: “ Nolite timere. Vos
fecistis universum malum hoc; verumtamen nolite recedere a tergo
Domini et servite Domino in omni corde vestro;
21 et nolite declinare post vana, quae non proderunt vobis neque
eruent vos, quia vana sunt;
22 profecto non derelinquet Dominus populum suum propter nomen
suum magnum, quia dignatus est Dominus facere vos sibi populum.
23 Absit autem a me hoc peccatum in Dominum, ut cessem orare
pro vobis et docere vos viam bonam et rectam.
24 Igitur timete Dominum et servite ei in veritate et ex toto
corde vestro; vidistis enim magnifica, quae in vobis gesserit.
25 Quod si perseveraveritis in malitia, et vos et rex vester
pariter peribitis ”
12
1 Allora Samuele disse a tutto Israele: "Ecco ho ascoltato la
vostra voce in tutto quello che mi avete chiesto e ho costituito
su di voi un re.
2 Da questo momento ecco il re procede davanti a voi. Quanto
a me sono diventato vecchio e canuto e i miei figli eccoli tra
di voi. Io ho vissuto dalla mia giovinezza fino ad oggi sotto
i vostri occhi.
3 Eccomi, pronunciatevi a mio riguardo alla presenza del Signore
e del suo consacrato. A chi ho portato via il bue? A chi ho
portato via l`asino? Chi ho trattato con prepotenza? A chi ho
fatto offesa? Da chi ho accettato un regalo per chiudere gli
occhi a suo riguardo? Sono qui a restituire!".
4 Risposero: "Non ci hai trattato con prepotenza, né ci hai
fatto offesa, né hai preso nulla da nessuno".
5 Egli soggiunse loro: "E` testimonio il Signore contro di voi
ed è testimonio oggi il suo consacrato, che non trovate niente
in mano mia?". Risposero: "Sì, è testimonio".
6 Allora Samuele disse al popolo: "E` testimonio il Signore
che ha stabilito Mosè e Aronne e che ha fatto uscire i vostri
padri dal paese d`Egitto.
7 Ora state qui raccolti e io voglio discutere con voi davanti
al Signore a causa di tutti i benefici che il Signore ha operato
con voi e con i vostri padri.
8 Quando Giacobbe andò in Egitto e gli Egiziani li oppressero
e i vostri padri gridarono al Signore, il Signore mandò loro
Mosè e Aronne che li fecero uscire dall`Egitto e li ricondussero
in questo luogo.
9 Ma poiché avevano dimenticato il Signore loro Dio, li abbandonò
in potere di Sisara, capo dell`esercito di Azor e in potere
dei Filistei e in potere del re di Moab, che mossero loro guerra.
10 Essi gridarono al Signore: Abbiamo peccato, perchè abbiamo
abbandonato il Signore e abbiamo servito i Baal e le Astarti!
Ma ora liberaci dalle mani dei nostri nemici e serviremo te.
11 Allora il Signore vi mandò Ierub-Baal e Barak e Iefte e Samuele
e vi liberò dalle mani dei nemici che vi circondavano e siete
tornati a vita tranquilla.
12 Eppure quando avete visto che Nacas re degli Ammoniti muoveva
contro di voi, mi avete detto: No, vogliamo che un re regni
sopra di noi, mentre il Signore vostro Dio è vostro re.
13 Ora eccovi il re che avete scelto e che avevate chiesto.
Vedete che il Signore ha costituito un re sopra di voi.
14 Dunque se temerete il Signore, se lo servirete e ascolterete
la sua voce e non sarete ribelli alla parola del Signore, voi
e il re che regna su di voi vivrete con il Signore vostro Dio.
15 Se invece non ascolterete la voce del Signore e sarete ribelli
alla sua parola, la mano del Signore peserà su di voi, come
pesò sui vostri padri.
16 Ora, state attenti e osservate questa grande cosa che il
Signore vuole operare sotto i vostri occhi.
17 Non è forse questo il tempo della mietitura del grano? Ma
io griderò al Signore ed Egli manderà tuoni e pioggia. Così
vi persuaderete e constaterete che grande è il peccato che avete
fatto davanti al Signore chiedendo un re per voi".
18 Samuele allora invocò il Signore e il Signore mandò subito
tuoni e pioggia in quel giorno.
19 Tutto il popolo fu preso da grande timore del Signore e di
Samuele. Tutto il popolo perciò disse a Samuele: "Prega il Signore
tuo Dio per noi tuoi servi che non abbiamo a morire, poiché
abbiamo aggiunto a tutti i nostri errori il peccato di aver
chiesto per noi un re".
20 Samuele rispose al popolo: "Non temete: voi avete fatto tutto
questo male, ma almeno in seguito non allontanatevi dal Signore,
anzi servite lui, il Signore, con tutto il cuore.
21 Non allontanatevi per seguire vanità che non possono giovare
né salvare, perchè appunto sono vanità.
22 Certo il Signore non abbandonerà il suo popolo, per riguardo
al suo nome che è grande, perchè il Signore ha cominciato a
fare di voi il suo popolo.
23 Quanto a me, non sia mai che io pecchi contro il Signore,
tralasciando di supplicare per voi e di indicarvi la via buona
e retta.
24 Vogliate soltanto temere il Signore e servirlo fedelmente
con tutto il cuore, perchè dovete ben riconoscere le grandi
cose che ha operato con voi.
25 Se invece vorrete fare il male, voi e il vostro re sarete
spazzati via".
13
1 Filius annorum Saul, cum regnare coepisset;
duobus au tem annis regnavit super Israel.
2 Et elegit sibi Saul tria milia de Israel: et erant cum Saul
duo milia in Machmas et in monte Bethel, mille autem cum Ionathan
in Gabaa Beniamin. Porro ceterum populum remisit unumquemque
in tabernacula sua.
3 Et percussit Ionathan stationem Philisthinorum, quae erat
in Gabaa. Quod audierunt Philisthim; Saul autem cecinit bucina
in omni terra dicens: “ Audiant Hebraei! ”.
4 Et universus Israel audivit huiuscemodi famam: “ Percussit
Saul stationem Philisthinorum; et factus est Israel odiosus
Philisthim ”. Ergo populus congregatus est post Saul in
Galgala.
5 Et Philisthim congregati sunt ad proeliandum contra Israel:
tria milia curruum et sex milia equitum et reliquum vulgus plurimum
sicut arena, quae est in litore maris. Et ascendentes castrametati
sunt in Machmas ad orientem Bethaven.
6 Quod cum vidissent viri Israel se in arto sitos — afflictus
est enim populus — absconderunt se in speluncis et in
abditis, in petris quoque et in antris et in cisternis.
7 Hebraei autem transierunt Iordanem in terram Gad et Galaad.
Cumque adhuc esset Saul in Galgalis, universus populus perterritus
est, qui sequebatur eum.
8 Et exspectavit septem diebus iuxta placitum Samuel, et non
venit Samuel in Galgala; dilapsusque est populus ab eo.
9 Ait ergo Saul: “ Afferte mihi holocaustum et pacifica
”. Et obtulit holocaustum.
10 Cumque complesset offerens holocaustum, ecce Samuel veniebat;
et egressus est Saul obviam ei, ut salutaret eum.
11 Locutusque est ad eum Samuel: “ Quid fecisti? ”.
Respondit Saul: “ Quia vidi quod dilaberetur populus a
me, et tu non veneras iuxta placitos dies, porro Philisthim
congregati fuerant in Machmas,
12 dixi: Nunc descendent Philisthim ad me in Galgala, et faciem
Domini non placavi. Necessitate compulsus obtuli holocaustum
”.
13 Dixitque Samuel ad Saul: “ Stulte egisti. Utinam custodisses
mandata Domini Dei tui, quae praecepit tibi! Profecto nunc confirmasset
Dominus regnum tuum super Israel in sempiternum;
14 sed nequaquam regnum tuum ultra consurget. Quaesivit sibi
Dominus virum iuxta cor suum; et constituit eum Dominus ducem
super populum suum, eo quod non servaveris, quae praecepit Dominus
”.
15 Surrexit autem Samuel et ascendit de Galgalis et abiit per
viam suam. Et reliquus populus ascendit post Saul obviam exercitui
bellatorum. Et venerunt de Galgalis in Gabaa Beniamin. Et recensuit
Saul populum, qui inventi fuerant cum eo, quasi sescentos viros.
16 Et Saul et Ionathan filius eius populusque, qui erat cum
eis, erat in Gabaa Beniamin; porro Philisthim consederant in
Machmas.
17 Et egressi sunt ad praedandum de castris Philisthinorum tres
cunei: unus cuneus pergebat contra viam Ophra ad terram Sual,
18 porro alius ingrediebatur per viam Bethoron, tertius autem
verterat se ad iter termini imminentis valli Seboim contra desertum.
19 Porro faber ferrarius non inveniebatur in omni terra Israel;
caverant enim Philisthim, ne forte facerent Hebraei gladium
aut lanceam.
20 Descendebat ergo omnis Israel ad Philisthim, ut exacueret
unusquisque vomerem suum et ligonem et securim et falcem.
21 Pretium autem exacutionis erat: pro vomeribus et ligonibus
duae partes sicli, et tertia pars sicli ad acuendas secures
et ad stimulum corrigendum.
22 Cumque venisset dies proelii Machmas, non est inventus ensis
et lancea in manu totius populi, qui erat cum Saul et cum Ionathan,
excepto Saul et Ionathan filio eius.
23 Egressa est autem statio Philisthim ad fauces Machmas.
13
1 Saul aveva trent`anni quando cominciò a regnare e regnò
vent`anni su Israele.
2 Egli si scelse tremila uomini da Israele: duemila stavano
con Saul in Micmas e sul monte di Betel e mille stavano con
Giònata a Gàbaa di Beniamino; rimandò invece il resto del
popolo ciascuno alla sua tenda.
3 Allora Giònata sconfisse la guarnigione dei Filistei che
era in Gàbaa e i Filistei lo seppero subito. Ma Saul suonò
la tromba in tutta la regione gridando: "Ascoltino gli Ebrei!".
4 Tutto Israele udì e corse la voce: "Saul ha battuto la guarnigione
dei Filistei e ormai Israele s`è urtato con i Filistei". Il
popolo si radunò dietro Saul a Gàlgala.
5 Anche i Filistei si radunarono per combattere Israele, con
tremila carri e seimila cavalieri e una moltitudine numerosa
come la sabbia che è sulla spiagga del mare. Così si mossero
e posero il campo a Micmas a oriente di Bet-Aven.
6 Quando gli Israeliti si accorsero di essere in difficoltà,
perchè erano stretti dal nemico, cominciarono a nascondersi
in massa nelle grotte, nelle macchie, fra le rocce, nelle
fosse e nelle cisterne.
7 Alcuni Ebrei passarono oltre il Giordano nella terra di
Gad e Gàlaad. Saul restava in Gàlgala e tutto il popolo che
stava con lui era impaurito.
8 Aspettò tuttavia sette giorni secondo il tempo fissato da
Samuele. Ma Samuele non arrivava a Gàlgala e il popolo si
disperdeva lontano da lui.
9 Allora Saul diede ordine: "Preparatemi l`olocausto e i sacrifici
di comunione". Quindi offrì l`olocausto.
10 Ed ecco, appena ebbe finito di offrire l`olocausto, giunse
Samuele e Saul gli uscì incontro per salutarlo. 11 Samuele disse subito: "Che hai
fatto?". Saul rispose: "Vedendo che il popolo si disperdeva
lontano da me e tu non venivi al termine dei giorni fissati,
mentre i Filistei si addensavano in Micmas,
12 ho detto: ora scenderanno i Filistei contro di me in Gàlgala
mentre io non ho ancora placato il Signore. Perciò mi sono
fatto ardito e ho offerto l`olocausto".
13 Rispose Samuele a Saul: "Hai agito da stolto, non osservando
il comando che il Signore Dio tuo ti aveva imposto, perchè
in questa occasione il Signore avrebbe reso stabile il tuo
regno su Israele per sempre.
14 Ora invece il tuo regno non durerà. Il Signore si è già
scelto un uomo secondo il suo cuore e lo costituirà capo del
suo popolo, perchè tu non hai osservato quanto ti aveva comandato
il Signore".
15 Samuele poi si alzò e salì da Gàlgala per andarsene per
la sua strada. Il resto del popolo salì dietro a Saul incontro
ai guerrieri e vennero da Gàlgala a Gàbaa di Beniamino; Saul
contò la gente che era rimasta con lui: erano seicento uomini.
16 Saul e Giònata e la gente rimasta con loro stavano a Gàbaa
di Beniamino e i Filistei erano accampati in Micmas.
17 Dall`accampamento filisteo uscì una pattuglia d`assalto
divisa in tre schiere: una si diresse sulla via di Ofra verso
il paese di Suàl;
18 un`altra si diresse sulla via di Bet-Coron; la terza schiera
si diresse sulla via del confine che sovrasta la valle di
Zeboim verso il deserto.
19 Allora non si trovava un fabbro in tutto il paese d`Israele:
"Perchè - dicevano i Filistei - gli Ebrei non fabbrichino
spade o lance".
20 Così gli Israeliti dovevano sempre scendere dai Filistei
per affilare chi il vomere, chi la zappa, chi la scure o la
falce.
21 L`affilatura costava due terzi di siclo per i vomeri e
le zappe e un terzo l`affilatura delle scuri e dei pungoli.
22 Nel giorno della battaglia, in tutta la gente che stava
con Saul e Giònata, non si trovò in mano ad alcuno né spada
né lancia. Si potè averne solo per Saul e suo figlio Giònata.
23 Intanto una guarnigione di Filistei era uscita verso il
passo di Micmas.
14
1 Et accidit quadam die, ut diceret Ionathan
filius Saul ad adulescentem armigerum suum: “ Veni, et
transeamus ad stationem Philisthim, quae est ibi ex adverso
”. Patri autem suo hoc ipsum non indicavit.
2 Porro Saul morabatur in extrema parte Gabaa sub malogranato,
quae erat in Magron; et erat populus cum eo quasi sescentorum
virorum.
3 Et Ahias filius Achitob fratris Ichabod filii Phinees, qui
ortus fuerat ex Heli sacerdote Domini in Silo, portabat ephod.
Sed et populus ignorabat quod isset Ionathan.
4 Erant autem inter ascensus, per quos nitebatur Ionathan transire
ad stationem Philisthinorum, dens rupis hinc ex una parte et
dens rupis illinc ex altera parte: nomen uni Boses et nomen
alteri Sene;
5 unus scopulus prominens ad aquilonem ex adverso Machmas et
alter a meridie contra Gabaa.
6 Dixit autem Ionathan ad adulescentem armigerum suum: “
Veni, transeamus ad stationem incircumcisorum horum, si forte
faciat Dominus pro nobis; quia non est Domino difficile salvare
vel in multitudine vel in paucis ”.
7 Dixitque ei armiger suus: “ Fac omnia, quae placent
animo tuo. Perge quo cupis; ego ero tecum ubicumque volueris
”.
8 Et ait Ionathan: “ Ecce nos transimus ad viros istos.
Cumque apparuerimus eis,
9 si taliter locuti fuerint ad nos: “Manete, donec veniamus
ad vos”, stemus in loco nostro nec ascendamus ad eos.
10 Si autem dixerint: “Ascendite ad nos”, ascendamus,
quia tradidit eos Dominus in manibus nostris; hoc erit nobis
signum ”.
11 Apparuit igitur uterque stationi Philisthinorum. Dixeruntque
Philisthim: “ En Hebraei egrediuntur de cavernis, in quibus
absconditi fuerant ”.
12 Et locuti sunt viri de statione ad Ionathan et ad armigerum
eius dixeruntque: “ Ascendite ad nos, et ostendimus vobis
rem ”. Et ait Ionathan ad armigerum suum: “ Ascendamus;
sequere me, tradidit enim eos Dominus in manu Israel ”.
13 Ascendit autem Ionathan reptans manibus et pedibus et armiger
eius post eum; Philisthim cadebant ante Ionathan, et eos armiger
eius interficiebat sequens eum.
14 Et facta est plaga prima, qua percussit Ionathan et armiger
eius quasi viginti viros in media fere parte iugeri.
15 Et factus est terror in castris per agros; sed et omnis populus
stationis eorum et, qui ierant ad praedandum, obstupuerunt;
et conturbata est terra, et factus est terror a Deo.
16 Et respexerunt speculatores Saul, qui erant in Gabaa Beniamin;
et ecce multitudo fluctuabat huc illucque diffugiens.
17 Et ait Saul populo, qui erat cum eo: “ Requirite et
videte quis abierit ex nobis ”. Cumque requisissent, repertum
est non adesse Ionathan et armigerum eius.
18 Et ait Saul ad Ahiam: “ Applica ephod ”. Ipse
enim portabat ephod in die illa in conspectu filiorum Israel.
19 Cumque loqueretur Saul ad sacerdotem, tumultus maior fiebat
in castris Philisthinorum, crescebatque paulatim et clarius
reboabat. Et ait Saul ad sacerdotem: “ Contrahe manum
tuam ”.
20 Congregati ergo sunt Saul et omnis populus, qui erat cum
eo, et venerunt usque ad locum certaminis. Et ecce versus fuerat
gladius uniuscuiusque ad proximum suum: perturbatio magna nimis.
21 Sed et Hebraei, qui fuerant cum Philisthim heri et nudiustertius
ascenderantque cum eis in castris, reversi sunt et ipsi, ut
essent cum Israel, qui erant cum Saul et Ionathan.
22 Omnes quoque Israelitae, qui se absconderant in monte Ephraim,
audientes quod fugissent Philisthim, sociaverunt se et ipsi
cum suis in proelio.
23 Et salvavit Dominus in die illa Israel; pugna autem pervenit
ultra Bethaven.
24 Et viri Israel comprimebant se in die illa. Adiuravit autem
Saul populum dicens: “ Maledictus vir, qui comederit panem
usque ad vesperam, donec ulciscar de inimicis meis! ”.
Et non manducavit universus populus panem.
25 Omneque terrae vulgus venit in saltum, in quo erat mel super
faciem agri.
26 Ingressus est itaque populus saltum, et apparuit fluens mel.
Nullusque applicuit manum ad os suum; timebat enim populus iuramentum.
27 Porro Ionathan non audierat, cum adiuraret pater eius populum;
extenditque summitatem virgae, quam habebat in manu, et intinxit
in favo mellis et convertit manum suam ad os suum, et illuminati
sunt oculi eius.
28 Respondensque unus de populo ait: “ Iureiurando constrinxit
pater tuus populum dicens: “Maledictus, qui comederit
panem hodie!”. Defecit autem populus ”.
29 Dixitque Ionathan: “ Turbavit pater meus terram! Videte
quia illuminati sunt oculi mei, eo quod gustaverim paululum
de melle isto;
30 quanto magis si comedisset hodie populus de praeda inimicorum
suorum, quam repperit? Nonne nunc maior facta fuisset plaga
in Philisthim? ”.
31 Percusserunt ergo in die illa Philisthaeos a Machmis usque
in Aialon; defatigatus est autem populus nimis.
32 Et versus ad praedam tulit oves et boves et vitulos; et mactaverunt
in terra, comeditque populus cum sanguine.
33 Nuntiaverunt autem Saul dicentes: “ Ecce populus peccat
Domino comedens cum sanguine ”. Qui ait: “ Praevaricati
estis! Volvite ad me huc saxum grande ”.
34 Et dixit Saul: “ Dispergimini in vulgus et dicite eis,
ut adducat ad me unusquisque bovem suum et arietem, et occidite
super istud et vescimini; et non peccabitis Domino comedentes
cum sanguine ”. Adduxit itaque omnis populus, unusquisque
quod erat in manu sua illa nocte, et occiderunt ibi.
35 Aedificavit autem Saul altare Domino. Tuncque primum coepit
aedificare altare Domino.
36 Et dixit Saul: “ Irruamus super Philisthim nocte et
vastemus eos, usquedum illucescat mane; nec relinquamus de eis
virum ”. Dixitque populus: “ Omne, quod bonum videtur
in oculis tuis, fac ”. Et ait sacerdos: “ Accedamus
huc ad Deum ”.
37 Et consuluit Saul Deum: “ Num persequar Philisthim?
Numquid trades eos in manu Israel? ”. Et non respondit
ei in die illa.
38 Dixitque Saul: “ Accedite huc, universi duces populi,
et scitote et videte per quem acciderit peccatum hoc hodie.
39 Vivit Dominus, salvator Israel, quia si per Ionathan filium
meum factum est, absque retractatione morietur ”. Ad quod
nullus contradixit ei de omni populo.
40 Et ait ad universum Israel: “ Separamini vos in partem
unam, et ego cum Ionathan filio meo ero in parte altera ”.
Respondit populus ad Saul: “ Quod bonum videtur in oculis
tuis, fac ”.
41 Et dixit Saul ad Dominum, Deum Israel: “ Quid est quod
non responderis servo tuo hodie? Si est in me aut in Ionathan
filio meo iniquitas ista, Domine, Deus Israel, da Urim; sed,
si est haec iniquitas in populo tuo Israel, da Tummim ”.
Et deprehensus est Ionathan et Saul; populus autem salvus evasit.
42 Et ait Saul: “ Mittite sortem inter me et inter Ionathan
filium meum ”. Et captus est Ionathan.
43 Dixit autem Saul ad Ionathan: “ Indica mihi quid feceris
”. Et indicavit ei Ionathan et ait: “ Gustans gustavi
in summitate virgae, quae erat in manu mea, paululum mellis
et ecce ego morior ”.
44 Et ait Saul: “ Haec faciat mihi Deus et haec addat,
nisi morte morieris, Ionathan ”.
45 Dixitque populus ad Saul: “ Ergone Ionathan morietur,
qui fecit salutem hanc magnam in Israel? Hoc nefas est; vivit
Dominus, quia non cadet capillus de capite eius in terram, quia
cum Deo operatus est hodie ”. Liberavit ergo populus Ionathan,
ut non moreretur.
46 Recessitque Saul nec persecutus est Philisthim; porro Philisthim
abierunt in loca sua.
47 At Saul, confirmato regno super Israel, pugnabat per circuitum
adversum omnes inimicos eius: contra Moab et filios Ammon et
Edom et reges Soba et Philisthaeos; et, quocumque se verterat,
superabat.
48 Fortiter egit et percussit Amalec et eruit Israel de manu
vastatorum eius.
49 Fuerunt autem filii Saul Ionathan et Isui et Melchisua. Nomina
duarum filiarum eius: nomen primogenitae Merob et nomen minoris
Michol.
50 Et nomen uxoris Saul Achinoam filia Achimaas, et nomen principis
militiae eius Abner filius Ner patrui Saul.
51 Porro Cis pater Saul et Ner pater Abner fuerunt filii Abiel.
52 Erat autem bellum potens adversum Philisthaeos omnibus diebus
Saul; nam, quemcumque viderat Saul virum fortem et aptum ad
proelium, sociabat eum sibi.
14
1 Un giorno Giònata, figlio di Saul, disse al suo scudiero:
"Su vieni, portiamoci fino all`appostamento dei Filistei che
sta qui di fronte". Ma non disse nulla a suo padre.
2 Saul se ne stava al limitare di Gàbaa sotto il melograno che
si trova in Migron; la sua gente era di circa seicento uomini.
3 Achia figlio di Achitub, fratello di Icabod, figlio di Finees,
figlio di Eli, sacerdote del Signore in Silo, portava l` efod
e il popolo non sapeva che Giònata era andato.
4 Tra i varchi per i quali Giònata cercava di passare, puntando
sull`appostamento dei Filistei, era una sporgenza rocciosa da
una parte e una sporgenza rocciosa dall`altra parte: una si
chiamava Bozez, l`altra Sene.
5 Una delle rocce sporgenti era di fronte a Micmas a settentrione,
l`altra era di fronte a Gàbaa a meridione.
6 Giònata disse allo scudiero: "Su, vieni, passiamo all`appostamento
di questi non circoncisi; forse il Signore ci aiuterà, perchè
non è difficile per il Signore salvare con molti o con pochi".
7 Lo scudiero gli rispose: "Fà quanto hai in animo. Avvìati
e và! Eccomi con te: come il tuo cuore, così è il mio".
8 Allora Giònata disse: "Ecco, noi passeremo verso questi uomini
e ci mostreremo loro.
9 Se ci diranno: Fermatevi finchè veniamo a raggiungervi, restiamo
in basso e non saliamo da loro.
10 Se invece ci diranno: Venite su da noi!, saliamo, perchè
il Signore ce li ha messi nelle mani e questo sarà per noi il
segno".
11 Quindi i due si lasciarono scorgere dall`appostamento filisteo
e i Filistei dissero: "Ecco gli Ebrei che escono dalle caverne
dove si erano nascosti".
12 Poi gli uomini della guarnigione dissero a Giònata e al suo
scudiero: "Salite da noi, che abbiamo qualche cosa da dirvi!".
Giònata allora disse al suo scudiero: "Sali dopo di me, perchè
il Signore li ha messi nelle mani di Israele".
13 Giònata saliva aiutandosi con le mani e con i piedi e lo
scudiero lo seguiva; quelli cadevano davanti a Giònata e, dietro,
lo scudiero li finiva.
14 Questa fu la prima strage nella quale Giònata e il suo scudiero
colpirono una ventina di uomini, in circa mezzo ingero di campo.
15 Si sparse così il terrore nell`accampamento, nella regione
e in tutto il popolo. Anche la guarnigione e i suoi uomini d`assalto
furono atterriti e la terra tremò e ci fu un terrore divino.
16 Le vedette di Saul che stavano in Gàbaa di Beniamino guardarono
e videro la moltitudine che fuggiva qua e là.
17 Allora Saul ordinò alla gente che era con lui: "Su, cercate
e indagate chi sia partito da noi". Cercarono ed ecco non c`erano
né Giònata né il suo scudiero.
18 Saul disse ad Achia: "Avvicina l` efod! " - egli infatti
allora portava l` efod davanti agli Israeliti -.
19 Mentre Saul parlava al sacerdote, il tumulto che era sorto
nel campo filisteo andava propagandosi e crescendo. Saul disse
al sacerdote: "Ritira la mano".
20 A loro volta Saul e la gente che era con lui alzarono grida
e mossero all`attacco, ma ecco trovarono che la spada dell`uno
si rivolgeva contro l`altro in una confusione molto grande.
21 Anche quegli Ebrei che erano con i Filistei da qualche tempo
e che erano saliti con loro all`accampamento, si voltarono,
per mettersi con Israele che era là con Saul e Giònata.
22 Inoltre anche tutti gli Israeliti che si erano nascosti sulle
montagne di Efraim, quando seppero che i Filistei erano in fuga,
si unirono a inseguirli e batterli.
23 Così il Signore in quel giorno salvò Israele e la battaglia
si estese fino a Bet-Aven.
24 Gli Israeliti erano sfiniti in quel giorno e Saul impose
questo giuramento a tutto il popolo: "Maledetto chiunque gusterà
cibo prima di sera, prima che io mi sia vendicato dei miei nemici".
E nessuno del popolo gustò cibo.
25 Tutta la gente passò per una selva dove c`erano favi di miele
sul suolo.
26 Il popolo passò per la selva ed ecco si vedeva colare il
miele, ma nessuno stese la mano e la portò alla bocca, perchè
il popolo temeva il giuramento.
27 Ma Giònata non aveva saputo che suo padre aveva fatto giurare
il popolo, quindi allungò la punta del bastone che teneva in
mano e la intinse nel favo di miele, poi riportò la mano alla
bocca e i suoi occhi si rischiararono.
28 Uno del gruppo s`affrettò a dire: "Tuo padre ha fatto fare
questo solenne giuramento al popolo: Maledetto chiunque toccherà
cibo quest`oggi!, sebbene il popolo fosse sfinito".
29 Rispose Giònata: "Mio padre vuol rovinare il paese! Guardate
come si sono rischiarati i miei occhi, perchè ho gustato un
poco di questo miele.
30 Dunque se il popolo avesse mangiato oggi qualche cosa dei
viveri presi ai nemici, quanto maggiore sarebbe stata ora la
rotta dei Filistei!".
31 In quel giorno percossero i Filistei da Micmas fino ad Aialon
e il popolo era sfinito.
32 Quelli del popolo si gettarono sulla preda e presero pecore,
buoi e vitelli e li macellarono e li mangiarono con il sangue.
33 La cosa fu annunziata a Saul: "Ecco il popolo pecca contro
il Signore, mangiando con il sangue". Rispose: "Avete prevaricato!
Rotolate subito qui una grande pietra".
34 Allora Saul soggiunse: "Passate tra il popolo e dite a tutti:
Ognuno conduca qua il suo bue e il suo montone e li macelli
su questa pietra, poi mangiatene; così non peccherete contro
il Signore, mangiando le carni con il sangue". In quella notte
ogni uomo del popolo condusse a mano ciò che aveva e là lo macellò.
35 Saul innalzò un altare al Signore. Fu questo il primo altare
che egli edificò al Signore.
36 Quindi Saul disse: "Scendiamo dietro i Filistei questa notte
stessa e deprediamoli fino al mattino e non lasciamo scampare
uno solo di loro". Gli risposero: "Fà quanto ti sembra bene".
Ma il sacerdote disse: "Accostiamoci qui a Dio".
37 Saul dunque interrogò Dio: "Devo scendere dietro i Filistei?
Li consegnerai in mano di Israele?". Ma quel giorno non gli
rispose.
38 Allora Saul disse: "Accostatevi qui voi tutti capi del popolo.
Cercate ed esaminate da chi sia stato commesso oggi il peccato,
39 perchè per la vita del Signore salvatore d`Israele certamente
costui morirà, anche se si tratta di Giònata mio figlio". Ma
nessuno del popolo gli rispose.
40 Perciò disse a tutto Israele: "Voi state da una parte: io
e mio figlio Giònata staremo dall`altra". Il popolo rispose
a Saul: "Fà quanto ti sembra bene".
41 Saul parlò al Signore Dio dIsraele e disse:"Per quale
motivo non hai risposto al tuo servo oggi? Se questa colpa è
da imputare a me o a mio figlio Gionata fallo conoscere; ma
se è del tuo popolo manifestacelo". Furono designati
Giònata e Saul e il popolo restò libero.
42 Saul soggiunse: "Tirate a sorte tra me e mio figlio Giònata".
Fu sorteggiato Giònata.
43 Saul disse a Giònata: "Narrami quello che hai fatto". Giònata
raccontò: "Realmente ho assaggiato un pò di miele con la punta
del bastone che avevo in mano. Ecco, morirò".
44 Saul disse: "Faccia Dio a me questo e anche di peggio, se
non andrai a morte, Giònata!".
45 Ma il popolo disse a Saul: "Dovrà forse morire Giònata che
ha ottenuto questa grande vittoria in Israele? Non sia mai!
Per la vita del Signore, non cadrà a terra un capello del suo
capo, perchè in questo giorno egli ha agito con Dio". Così il
popolo salvò Giònata che non fu messo a morte.
46 Saul cessò dall`inseguire i Filistei e questi raggiunsero
il loro paese.
47 Saul si assicurò il regno su Israele e mosse contro tutti
i nemici all`intorno: contro Moab e gli Ammoniti, contro Edom
e i re di Zoba e i Filistei e dovunque si volgeva aveva successo.
48 Compì imprese brillanti, battè gli Amaleciti e liberò Israele
dalle mani degli oppressori.
49 Figli di Saul furono Giònata, Isbaal e Malkisùa; le sue due
figlie si chiamavano Merab la maggiore e Mikal la più piccola.
50 La moglie di Saul si chiamava Achinòam, figlia di Achimaaz.
Il capo delle sue milizie si chiamava Abner figlio di Ner, zio
di Saul.
51 Kis padre di Saul e Ner padre di Abner erano figli di Abièl.
52 Durante tutto il tempo di Saul vi fu guerra aperta con i
Filistei; se Saul scorgeva un uomo valente o un giovane coraggioso,
lo prendeva al suo seguito.
15
1 Et dixit Samuel ad Saul: “ Me
misit Dominus, ut unge rem te in regem super populum eius Israel.
Nunc ergo audi vocem Domini.
2 Haec dicit Dominus exercituum: “Recensui, quaecumque
fecit Amalec Israeli, quomodo restitit ei in via, cum ascenderet
de Aegypto.
3 Nunc igitur vade et demolire Amalec et percute anathemate
universa eius; non parcas ei, sed interfice a viro usque ad
mulierem et parvulum atque lactantem, bovem et ovem, camelum
et asinum” ”.
4 Convocavit itaque Saul populum et recensuit eos in Telem:
ducenta milia peditum et decem milia virorum Iudae.
5 Cumque venisset Saul usque ad civitatem Amalec, tetendit insidias
in torrente
6 dixitque Saul Cinaeo: “ Abite, recedite atque descendite
ab Amalec, ne forte perdam te cum eo; tu enim fecisti misericordiam
cum omnibus filiis Israel, cum ascenderent de Aegypto ”.
Et recessit Cinaeus de medio Amalec.
7 Percussitque Saul Amalec ab Hevila usque ad Sur, quae est
e regione Aegypti.
8 Et apprehendit Agag regem Amalec vivum; omne autem vulgus
interfecit in ore gladii.
9 Et pepercit Saul et populus Agag et optimis gregibus ovium
et armentorum, pinguibus scilicet pecoribus et agnis et universis,
quae pulchra erant, nec voluerunt disperdere ea; quidquid vero
vile fuit et reprobum, hoc demoliti sunt.
10 Factum est autem verbum Domini ad Samuel dicens:
11 “ Paenitet me quod constituerim Saul regem, quia dereliquit
me et verba mea opere non implevit ”. Contristatusque
est Samuel et clamavit ad Dominum tota nocte.
12 Cumque de nocte surrexisset Samuel, ut iret ad Saul mane,
nuntiatum est Samueli quod venisset Saul in Carmel et erexisset
sibi trophaeum et reversus transisset descendissetque in Galgala.
13 Et cum venisset Samuel ad Saul, dixit ei Saul: “ Benedictus
tu Domino; implevi verbum Domini ”.
14 Dixitque Samuel: “ Et quae est haec vox gregum, quae
resonat in auribus meis, et armentorum, quam ego audio? ”.
15 Et ait Saul: “ De Amalec adduxerunt ea; pepercit enim
populus melioribus ovibus et armentis, ut immolarentur Domino
Deo tuo; reliqua vero occidimus ”.
16 Dixit autem Samuel ad Saul: “ Sine me, et indicabo
tibi, quae locutus sit Dominus ad me nocte ”. Dixitque
ei: “ Loquere ”.
17 Et ait Samuel: “ Nonne, cum parvulus esses in oculis
tuis, caput in tribubus Israel factus es? Unxitque te Dominus
regem super Israel
18 et misit te Dominus in viam et ait: “ Vade et interfice
peccatores Amalec et pugnabis contra eos usque ad internecionem
eorum ”.
19 Quare ergo non audisti vocem Domini, sed versus ad praedam
es et fecisti malum in oculis Domini? ”.
20 Et ait Saul ad Samuelem: “ Immo audivi vocem Domini
et ambulavi in via, per quam misit me Dominus; et adduxi Agag
regem Amalec et Amalec interfeci.
21 Tulit autem populus de praeda oves et boves, primitias eorum,
quae caesa sunt, ut immolet Domino Deo tuo in Galgalis ”.
22 Et ait Samuel: “ Numquid vult Dominus holocausta aut
victimas et non potius ut oboediatur voci Domini? Melior est
enim oboedientia quam victimae, et auscultare magis quam offerre
adipem arietum.
23 Vere peccatum hariolandi est repugnare, et scelus idololatriae
nolle acquiescere: pro eo ergo quod abiecisti sermonem Domini,
abiecit te, ne sis rex ”.
24 Dixitque Saul ad Samuelem: “ Peccavi, quia praevaricatus
sum sermonem Domini et verba tua timens populum et oboediens
voci eorum;
25 sed nunc tolle, quaeso, peccatum meum et revertere mecum,
ut adorem Dominum ”.
26 Et ait Samuel ad Saul: “ Non revertar tecum, quia proiecisti
sermonem Domini; et proiecit te Dominus, ne sis rex super Israel
”.
27 Et conversus est Samuel, ut abiret; ille autem apprehendit
summitatem pallii eius, quae et scissa est.
28 Et ait ad eum Samuel: “ Scidit Dominus regnum Israel
a te hodie et tradidit illud proximo tuo meliori te.
29 Porro Gloria Israel non mentitur et paenitudine non flectitur;
neque enim homo est, ut agat paenitentiam ”.
30 At ille ait: “ Peccavi, sed nunc honora me coram senibus
populi mei et coram Israel; et revertere mecum, ut adorem Dominum
Deum tuum ”.
31 Reversus ergo Samuel secutus est Saulem et adoravit Saul
Dominum.
32 Dixitque Samuel: “ Adducite ad me Agag regem Amalec
”. Et oblatus est ei Agag tremens. Et dixit Agag: “
Certe secessit amaritudo mortis! ”.
33 Et ait Samuel: “ Sicut fecit absque liberis mulieres
gladius tuus, sic absque liberis erit inter mulieres mater tua
”. Et in frusta concidit Samuel Agag coram Domino in Galgalis.
34 Abiit autem Samuel in Rama; Saul vero ascendit in domum suam
in Gabaa Saulis.
35 Et non vidit Samuel ultra Saul usque ad diem mortis suae;
verumtamen lugebat Samuel Saul, quoniam Dominum paenitebat quod
constituisset Saul regem super Israel.
15
1 Samuele disse a Saul: "Il Signore ha inviato me per consacrarti
re sopra Israele suo popolo. Ora ascolta la voce del Signore.
2 Così dice il Signore degli eserciti: Ho considerato ciò che
ha fatto Amalek a Israele, ciò che gli ha fatto per via, quando
usciva dall`Egitto.
3 Và dunque e colpisci Amalek e vota allo sterminio quanto gli
appartiene, non lasciarti prendere da compassione per lui, ma
uccidi uomini e donne, bambini e lattanti, buoi e pecore, cammelli
e asini".
4 Saul convocò il popolo e passò in rassegna le truppe in Telaìm:
erano duecentomila fanti e diecimila uomini di Giuda.
5 Saul venne alla città di Amalek e tese un`imboscata nella
valle.
6 Disse inoltre Saul ai Keniti: "Andate via, ritiratevi dagli
Amaleciti prima che vi travolga insieme con loro, poiché avete
usato benevolenza con tutti gli Israeliti, quando uscivano dall`Egitto".
I Keniti si ritirarono da Amalek.
7 Saul colpì Amalek da Avila procedendo verso Sur, che è di
fronte all`Egitto.
8 Egli prese vivo Agag, re di Amalek, e passò a fil di spada
tutto il popolo.
9 Ma Saul e il popolo risparmiarono Agag e il meglio del bestiame
minuto e grosso, gli animali grassi e gli agnelli, cioè tutto
il meglio, e non vollero sterminarli; invece votarono allo sterminio
tutto il bestiame scadente e patito.
10 Allora fu rivolta a Samuele questa parola del Signore:
11 Mi pento di aver costituito Saul re, perchè si è allontanato
da me e non ha messo in pratica la mia parola". Samuele rimase
turbato e alzò grida al Signore tutta la notte.
12 Al mattino presto Samuele si alzò per andare incontro a Saul,
ma fu annunziato a Samuele: "Saul è andato a Carmel, ed ecco
si è fatto costruire un trofeo, poi è tornato passando altrove
ed è sceso a Gàlgala".
13 Samuele raggiunse Saul e Saul gli disse: "Benedetto tu davanti
al Signore; ho eseguito gli ordini del Signore".
14 Rispose Samuele: "Ma che è questo belar di pecore, che mi
giunge all`orecchio, e questi muggiti d`armento che odo?".
15 Disse Saul: "Li hanno condotti qui dagli Amaleciti, come
il meglio del bestiame grosso e minuto, che il popolo ha risparmiato
per sacrificarli al Signore, tuo Dio. Il resto l`abbiamo votato
allo sterminio".
16 Rispose Samuele a Saul: "Basta! Lascia che ti annunzi ciò
che il Signore mi ha rivelato questa notte". E Saul gli disse:
"Parla!".
17 Samuele cominciò: "Non sei tu capo delle tribù d`Israele,
benchè piccolo ai tuoi stessi occhi? Non ti ha forse il Signore
consacrato re d`Israele?
18 Il Signore ti aveva mandato per una spedizione e aveva detto:
Và, vota allo sterminio quei peccatori di Amaleciti, combattili
finchè non li avrai distrutti.
19 Perchè dunque non hai ascoltato la voce del Signore e ti
sei attaccato al bottino e hai fatto il male agli occhi del
Signore?".
20 Saul insistè con Samuele: "Ma io ho obbedito alla parola
del Signore, ho fatto la spedizione che il Signore mi ha ordinato,
ho condotto Agag re di Amalek e ho sterminato gli Amaleciti.
21 Il popolo poi ha preso dal bottino pecore e armenti, primizie
di ciò che è votato allo sterminio per sacrificare al Signore
tuo Dio in Gàlgala".
22 Samuele esclamò: "Il Signore forse gradisce gli olocausti
e i sacrifici come obbedire alla voce del Signore? Ecco, l`obbedire
è meglio del sacrificio, l`essere docili è più del grasso degli
arieti.
23 poiché peccato di divinazione è la ribellione, e iniquità
e terafim l`insubordinazione. Perchè hai rigettato la parola
del Signore, Egli ti ha rigettato come re".
24 Saul disse allora a Samuele: "Ho peccato per avere trasgredito
il comando del Signore e i tuoi ordini, mentre ho temuto il
popolo e ho ascoltato la sua voce.
25 Ma ora, perdona il mio peccato e ritorna con me, perchè mi
prostri al Signore".
26 Ma Samuele rispose a Saul: "Non posso ritornare con te, perchè
tu stesso hai rigettato la parola del Signore e il Signore ti
ha rigettato perchè tu non sia più re sopra Israele".
27 Samuele si voltò per andarsene ma Saul gli afferrò un lembo
del mantello, che si strappò.
28 Samuele gli disse: "Il Signore ha strappato da te il regno
d`Israele e l`ha dato ad un altro migliore di te.
29 D`altra parte la Gloria di Israele non mentisce né può ricredersi,
perchè Egli non è uomo per ricredersi".
30 Saul disse: "Ho peccato sì, ma onorami davanti agli anziani
del mio popolo e davanti a Israele; ritorna con me perchè mi
prostri al Signore tuo Dio".
31 Samuele ritornò con Saul e questi si prostrò al Signore.
32 Poi Samuele disse: "Conducetemi Agag, re di Amalek". Agag
avanzò verso di lui tutto tremante, dicendo: "Certo è passata
l`amarezza della morte!".
33 Samuele l`apostrofò: "Come la tua spada ha privato di figli
le donne, così tra le donne sarà privata di figli tua madre".
E Samuele trafisse Agag davanti al Signore in Gàlgala.
34 Samuele andò quindi a Rama e Saul salì a casa sua a Gàbaa
di Saul.
35 né Samuele tornò a rivedere Saul fino al giorno della sua
morte, ma Samuele piangeva per Saul, perchè il Signore si era
pentito di aver fatto regnare Saul su Israele.
16
1 Dixitque Dominus ad Samuelem: “
Usquequo tu luges Saul, cum ego proiecerim eum, ne regnet super
Israel? Imple cornu tuum oleo et veni, ut mittam te ad Isai
Bethlehemitem; providi enim in filiis eius mihi regem ”.
2 Et ait Samuel: “ Quomodo vadam? Audiet enim Saul et
interficiet me ”. Et ait Dominus: “ Vitulam de armento
tolles in manu tua et dices: “Ad immolandum Domino veni”.
3 Et vocabis Isai ad victimam; et ego ostendam tibi quid facias,
et unges quemcumque monstravero tibi ”.
4 Fecit ergo Samuel, sicut locutus est ei Dominus, venitque
in Bethlehem. Et expaverunt seniores civitatis occurrentes ei
dixeruntque: “ Pacificusne ingressus tuus? ”.
5 Et ait: “ Pacificus; ad immolandum Domino veni. Sanctificamini
et venite mecum, ut immolem ”. Sanctificavit ergo Isai
et filios eius et vocavit eos ad sacrificium.
6 Cumque ingressi essent, vidit Eliab et ait: “ Absque
dubio coram Domino est christus eius! ”.
7 Et dixit Dominus ad Samuelem: “ Ne respicias vultum
eius neque altitudinem staturae eius, quoniam abieci eum; nec
iuxta intuitum hominis iudico: homo enim videt ea, quae parent,
Dominus autem intuetur cor ”.
8 Et vocavit Isai Abinadab et adduxit eum coram Samuele, qui
dixit: “ Nec hunc elegit Dominus ”.
9 Adduxit autem Isai Samma, de quo ait: “ Etiam hunc non
elegit Dominus ”.
10 Adduxit itaque Isai septem filios suos coram Samuele, et
ait Samuel ad Isai: “ Non elegit Dominus ex istis ”.
11 Dixitque Samuel ad Isai: “ Numquid iam completi sunt
filii? ”. Qui respondit: “ Adhuc reliquus est minimus
et pascit oves ”. Et ait Samuel ad Isai: “ Mitte
et adduc eum; nec enim discumbemus prius quam huc ille venerit
”.
12 Misit ergo et adduxit eum; erat autem rufus et pulcher aspectu
decoraque facie. Et ait Dominus: “ Surge, unge eum; ipse
est enim ”.
13 Tulit igitur Samuel cornu olei et unxit eum in medio fratrum
eius; et directus est spiritus Domini in David a die illa et
in reliquum. Surgensque Samuel abiit in Rama.
14 Spiritus autem Domini recessit a Saul, et exagitabat eum
spiritus nequam a Domino.
15 Dixeruntque servi Saul ad eum: “ Ecce spiritus Dei
malus exagitat te.
16 Iubeat dominus noster, et servi tui, qui coram te sunt, quaerant
hominem scientem psallere cithara, ut, quando arripuerit te
spiritus Dei malus, psallat manu sua, et levius feras ”.
17 Et ait Saul ad servos suos: “ Providete mihi aliquem
bene psallentem et adducite eum ad me ”.
18 Et respondens unus de pueris ait: “ Ecce vidi filium
Isai Bethlehemitae scientem psallere et fortissimum robore et
virum bellicosum et prudentem in verbis et virum pulchrum; et
Dominus est cum eo ”.
19 Misit ergo Saul nuntios ad Isai dicens: “ Mitte ad
me David filium tuum, qui est in pascuis ”.
20 Tulitque Isai asinum cum pane et utre vini et haedo de capris
uno et misit per manum David filii sui Sauli.
21 Et venit David ad Saul et stetit coram eo; at ille dilexit
eum nimis, et factus est eius armiger.
22 Misitque Saul ad Isai dicens: “ Stet David in conspectu
meo; invenit enim gratiam in oculis meis”.
23 Igitur, quandocumque spiritus Dei arripiebat Saul, David
tollebat citharam et percutiebat manu sua; et refocillabatur
Saul et levius habebat: recedebat enim ab eo spiritus malus.
16
1 E il Signore disse a Samuele: "Fino a quando piangerai su
Saul, mentre io l`ho ripudiato perchè non regni su Israele?
Riempi di olio il tuo corno e parti. Ti ordino di andare da
Iesse il Betlemmita, perchè tra i suoi figli mi sono scelto
un re".
2 Samuele rispose: "Come posso andare? Saul lo verrà a sapere
e mi ucciderà". Il Signore soggiunse: "Prenderai con te una
giovenca e dirai: Sono venuto per sacrificare al Signore.
3 Inviterai quindi Iesse al sacrificio. Allora io ti indicherò
quello che dovrai fare e tu ungerai colui che io ti dirò".
4 Samuele fece quello che il Signore gli aveva comandato e venne
a Betlemme; gli anziani della città gli vennero incontro trepidanti
e gli chiesero: "E` di buon augurio la tua venuta?".
5 Rispose: "E` di buon augurio. Sono venuto per sacrificare
al Signore. Provvedete a purificarvi, poi venite con me al sacrificio".
Fece purificare anche Iesse e i suoi figli e li invitò al sacrificio.
6 Quando furono entrati, egli osservò Eliab e chiese: "E` forse
davanti al Signore il suo consacrato?".
7 Il Signore rispose a Samuele: "Non guardare al suo aspetto
né all`imponenza della sua statura. Io l`ho scartato, perchè
io non guardo ciò che guarda l`uomo. L`uomo guarda l`apparenza,
il Signore guarda il cuore".
8 Iesse fece allora venire Abìnadab e lo presentò a Samuele,
ma questi disse: "Nemmeno su costui cade la scelta del Signore".
9 Iesse fece passare Samma e quegli disse: "Nemmeno su costui
cade la scelta del Signore".
10 Iesse presentò a Samuele i suoi sette figli e Samuele ripetè
a Iesse: "Il Signore non ha scelto nessuno di questi".
11 Samuele chiese a Iesse: "Sono qui tutti i giovani?". Rispose
Iesse: "Rimane ancora il più piccolo che ora sta a pascolare
il gregge". Samuele ordinò a Iesse: "Manda a prenderlo, perchè
non ci metteremo a tavola prima che egli sia venuto qui".
12 Lo mandò a chiamare e lo fece venire. Era fulvo, con begli
occhi e gentile di aspetto. Disse il Signore: "Alzati e ungilo:
è lui!".
13 Samuele prese il corno dell`olio e lo consacrò con l`unzione
in mezzo ai suoi fratelli, e lo spirito del Signore si posò
su Davide da quel giorno in poi. Samuele si alzò e tornò a Rama.
14 Lo spirito del Signore si era ritirato da Saul ed egli veniva
atterrito da uno spirito cattivo, da parte del Signore.
15 Allora i servi di Saul gli dissero: "Vedi, un cattivo spirito
sovrumano ti turba.
16 Comandi il signor nostro ai ministri che gli stanno intorno
e noi cercheremo un uomo abile a suonare la cetra. Quando il
sovrumano spirito cattivo ti investirà, quegli metterà mano
alla cetra e ti sentirai meglio".
17 Saul rispose ai ministri: "Ebbene cercatemi un uomo che suoni
bene e fatelo venire da me".
18 Rispose uno dei giovani: "Ecco, ho visto il figlio di Iesse
il Betlemmita: egli sa suonare ed è forte e coraggioso, abile
nelle armi, saggio di parole, di bell`aspetto e il Signore è
con lui".
19 Saul mandò messaggeri a Iesse con quest`invito: "Mandami
Davide tuo figlio, quello che sta con il gregge".
20 Iesse preparò un asino e provvide pane e un otre di vino
e un capretto, affidò tutto a Davide suo figlio e lo inviò a
Saul.
21 Davide giunse da Saul e cominciò a stare alla sua presenza.
Saul gli si affezionò molto e Davide divenne suo scudiero.
22 E Saul mandò a dire a Iesse: "Rimanga Davide con me, perchè
ha trovato grazia ai miei occhi".
23 Quando dunque lo spirito sovrumano investiva Saul, Davide
prendeva in mano la cetra e suonava: Saul si calmava e si sentiva
meglio e lo spirito cattivo si ritirava da lui.
17
1 Congregantes vero Phili sthim agmina sua in proe lium, convenerunt
in Socho Iudae et castrametati sunt inter Socho et Azeca in
Aphesdommim.
2 Porro Saul et viri Israel congregati venerunt in vallem Terebinthi
et instruxerunt aciem ad pugnandum contra Philisthim.
3 Et Philisthim stabant super montem ex hac parte, et Israel
stabat super montem ex altera parte; vallisque erat inter eos.
4 Et egressus est vir propugnator de castris Philisthinorum
nomine Goliath de Geth altitudinis sex cubitorum et palmi.
5 Et cassis aerea super caput eius, et lorica squamata induebatur;
porro pondus loricae eius quinque milia siclorum aeris.
6 Et ocreas aereas habebat in cruribus, et acinaces aereus erat
inter umeros eius.
7 Hastile autem hastae eius erat quasi liciatorium texentium,
ipsum autem ferrum hastae eius sescentos siclos habebat ferri;
et armiger eius antecedebat eum.
8 Stansque clamabat adversum agmina Israel et dicebat eis: “
Quare venitis parati ad proelium? Numquid ego non sum Philisthaeus,
et vos servi Saul? Eligite ex vobis virum, et descendat ad singulare
certamen!
9 Si quiverit pugnare mecum et percusserit me, erimus vobis
servi; si autem ego praevaluero et percussero eum, vos servi
eritis et servietis nobis”.
10 Et aiebat Philisthaeus: “ Ego exprobravi agminibus Israel
hodie: Date mihi virum, et ineat mecum singulare certamen! ”.
11 Audiens autem Saul et omnes Israelitae sermones Philisthaei
huiuscemodi stupebant et metuebant nimis.
12 David autem erat filius viri Ephrathaei, de quo supra dictum
est, de Bethlehem Iudae, cui erat nomen Isai; qui habebat octo
filios et erat vir in diebus Saul senex et grandaevus inter
viros.
13 Abierunt autem tres filii eius maiores post Saul in proelium;
et nomina trium filiorum eius, qui perrexerant ad bellum: Eliab
primogenitus et secundus Abinadab tertiusque Samma.
14 David autem erat minimus; tribus ergo maioribus secutis Saulem,
15 ibat David et revertebatur a Saul, ut pasceret gregem patris
sui in Bethlehem.
16 Procedebat vero Philisthaeus mane et vespere et stabat quadraginta
diebus.
17 Dixit autem Isai ad David filium suum: “ Accipe fratribus
tuis ephi frumenti tosti et decem panes istos et curre in castra
ad fratres tuos.
18 Et decem formellas casei has deferes ad tribunum, et fratres
tuos visitabis, si recte agant; et pignus ab eis referes ”.
19 Saul autem et illi et omnes filii Israel in valle Terebinthi
pugnabant adversum Philisthim.
20 Surrexit itaque David mane et commendavit gregem custodi
et onustus abiit, sicut praeceperat ei Isai. Et venit ad carraginem,
dum exercitus egrediebatur ad pugnam et vociferabatur in certamine.
21 Direxerunt ergo Israel et Philisthim aciem adversus aciem.
22 Derelinquens autem David vasa, quae attulerat, sub manu custodis
ad sarcinas, cucurrit ad locum certaminis et interrogabat, si
omnia recte agerentur erga fratres suos.
23 Cumque adhuc ille loqueretur eis, apparuit vir ille propugnator
ascendens, Goliath nomine, Philisthaeus de Geth, ex castris
Philisthinorum; et loquente eo haec eadem verba, audivit David.
24 Omnes autem Israelitae, cum vidissent virum, fugerunt a facie
eius timentes eum valde.
25 Et dixit unus quispiam de Israel: “ Num vidistis virum hunc,
qui ascendit? Ad exprobrandum enim Israeli ascendit. Virum ergo,
qui percusserit eum, ditabit rex divitiis magnis et filiam suam
dabit ei; et domum patris eius faciet absque tributo in Israel
”.
26 Et ait David ad viros, qui stabant secum, dicens: “ Quid
dabitur viro, qui percusserit Philisthaeum hunc et tulerit opprobrium
de Israel? Quis est enim hic Philisthaeus incircumcisus, qui
exprobravit acies Dei viventis? ”.
27 Referebat autem ei populus eundem sermonem dicens: “ Haec
dabuntur viro, qui percusserit eum”.
28 Quod cum audisset Eliab frater eius maior, loquente eo cum
aliis, iratus est contra David et ait: “ Quare venisti et cui
dereliquisti pauculas oves illas in deserto? Ego novi superbiam
tuam et nequitiam cordis tui, quia ut videres proelium descendisti
”.
29 Et dixit David: “ Quid feci? Numquid non verbum est? ”.
30 Et declinavit paululum ab eo ad alium dixitque eundem sermonem;
et respondit ei populus verbum sicut prius.
31 Audita sunt autem verba, quae locutus est David, et annuntiata
in conspectu Saul.
32 Ad quem cum fuisset adductus, locutus est ei: “ Non concidat
cor cuiusquam in eo; ego servus tuus vadam et pugnabo adversus
Philisthaeum istum ”.
33 Et ait Saul ad David: “ Non vales resistere Philisthaeo isti
nec pugnare adversus eum, quia puer es; hic autem vir bellator
ab adulescentia sua”.
34 Dixitque David ad Saul: “ Pascebat servus tuus patris sui
gregem, et veniebat leo vel ursus tollebatque arietem de medio
gregis.
35 Et sequebar eos et percutiebam eruebamque de ore eorum; et
illi consurgebant adversum me, et apprehendebam mentum eorum
et percutiebam interficiebamque eos.
36 Nam et leonem et ursum interfecit servus tuus; erit igitur
et Philisthaeus hic incircumcisus quasi unus ex eis, quia ausus
est maledicere exercitum Dei viventis ”.
37 Et ait David: “ Dominus, qui eruit me de manu leonis et de
manu ursi, ipse liberabit me de manu Philisthaei huius ”. Dixit
autem Saul ad David: “ Vade, et Dominus tecum sit ”.
38 Et induit Saul David vestimentis suis et imposuit galeam
aeream super caput eius et vestivit eum lorica.
39 Accinctus ergo David gladio eius super vestem suam coepit
tentare, si armatus posset incedere; non enim habebat consuetudinem.
Dixitque David ad Saul: “ Non possum sic incedere, quia nec
usum habeo ”. Et deposuit ea
40 et tulit baculum suum in manu sua; et elegit sibi quinque
levissimos lapides de torrente et misit eos in peram pastoralem,
qua ut sacculo lapidum utebatur, et fundam manu tulit et processit
adversum Philisthaeum.
41 Ibat autem Philisthaeus incedens et appropinquans adversum
David, et armiger eius ante eum.
42 Cumque inspexisset Philisthaeus et vidisset David, despexit
eum; erat enim adulescens rufus et pulcher aspectu.
43 Et dixit Philisthaeus ad David: “ Numquid ego canis sum,
quod tu venis ad me cum baculo? ”. Et maledixit Philisthaeus
David in diis suis;
44 dixitque ad David: “ Veni ad me, et dabo carnes tuas volatilibus
caeli et bestiis terrae ”.
45 Dixit autem David ad Philisthaeum: “ Tu venis ad me cum gladio
et hasta et acinace; ego autem venio ad te in nomine Domini
exercituum, Dei agminum Israel, quibus exprobrasti.
46 Hodie dabit te Dominus in manu mea, et percutiam te et auferam
caput tuum a te; et dabo cadaver tuum et cadavera castrorum
Philisthim hodie volatilibus caeli et bestiis terrae, ut sciat
omnis terra quia est Deus in Israel,
47 et noverit universa ecclesia haec quia non in gladio nec
in hasta salvat Dominus: ipsius enim est bellum, et tradet vos
in manus nostras ”.
48 Cum ergo surrexisset Philisthaeus et veniret et appropinquaret
contra David, festinavit David et cucurrit ad pugnam adversum
Philisthaeum.
49 Et misit manum suam in peram tulitque unum lapidem et funda
iecit; et percussit Philisthaeum in fronte, et infixus est lapis
in fronte eius, et cecidit in faciem suam super terram.
50 Praevaluitque David adversum Philisthaeum in funda et in
lapide; percussumque Philisthaeum interfecit. Cumque gladium
non haberet in manu, David
51 cucurrit et stetit super Philisthaeum; et tulit gladium eius
et eduxit eum de vagina sua et interfecit eum praeciditque caput
eius. Videntes autem Philisthim quod mortuus esset fortissimus
eorum fugerunt.
52 Et consurgentes viri Israel et Iudae vociferati sunt et persecuti
Philisthaeos usque dum venirent ad Geth et usque ad portas Accaron.
Cecideruntque vulnerati de Philisthim in via a Saarim usque
ad Geth et usque ad Accaron.
53 Et revertentes filii Israel, postquam persecuti fuerant Philisthaeos,
praedati sunt castra eorum.
54 Assumens autem David caput Philisthaei attulit illud in Ierusalem;
arma vero eius posuit in tabernaculo.
55 Eo autem tempore, quo viderat Saul David egredientem contra
Philisthaeum, ait ad Abner principem militiae: “ De qua stirpe
descendit hic adulescens, Abner? ”. Dixitque Abner: “ Vivit
anima tua, rex, quia non novi ”.
56 Et ait rex: “ Interroga tu, cuius filius sit iste pue”.
57 Cumque regressus esset David, percusso Philisthaeo, tulit
eum Abner et introduxit coram Saul caput Philisthaei habentem
in manu.
58 Et ait ad eum Saul: “ De qua progenie es, o adulescens? ”.
Dixitque David: “ Filius servi tui Isai Bethlehemitae ego sum
”.
17
1 I Filistei radunarono di nuovo l`esercito per la guerra e
si ammassarono a Soco di Giuda e si accamparono tra Soco e Azeka,
a Efes-Dammìm.
2 Anche Saul e gli Israeliti si radunarono e si accamparono
nella valle del Terebinto e si schierarono a battaglia di fronte
ai Filistei.
3 I Filistei stavano sul monte da una parte e Israele sul monte
dall`altra parte e in mezzo c`era la valle.
4 Dall`accampamento dei Filistei uscì un campione, chiamato
Golia, di Gat; era alto sei cubiti e un palmo.
5 Aveva in testa un elmo di bronzo ed era rivestito di una corazza
a piastre, il cui peso era di cinquemila sicli di bronzo.
6 Portava alle gambe schinieri di bronzo e un giavellotto di
bronzo tra le spalle.
7 L`asta della sua lancia era come un subbio di tessitori e
la lama dell`asta pesava seicento sicli di ferro; davanti a
lui avanzava il suo scudiero.
8 Egli si fermò davanti alle schiere d`Israele e gridò loro:
"Perchè siete usciti e vi siete schierati a battaglia? Non sono
io Filisteo e voi servi di Saul? Scegliete un uomo tra di voi
che scenda contro di me.
9 Se sarà capace di combattere con me e mi abbatterà, noi saremo
vostri schiavi. Se invece prevarrò io su di lui e lo abbatterò,
sarete voi nostri schiavi e sarete soggetti a noi".
10 Il Filisteo aggiungeva: "Io ho lanciato oggi una sfida alle
schiere d`Israele. Datemi un uomo e combatteremo insieme".
11 Saul e tutto Israele udirono le parole del Filisteo; ne rimasero
colpiti ed ebbero grande paura.
12 Davide era figlio di un Efratita da Betlemme di Giuda chiamato
Iesse, che aveva otto figli. Al tempo di Saul, quest`uomo era
anziano e avanti negli anni.
13 I tre figli maggiori di Iesse erano andati con Saul in guerra.
Di questi tre figli, che erano andati in guerra, il maggiore
si chiamava Eliab, il secondo Abinadab, il terzo Samma.
14 Davide era ancor giovane quando i tre maggiori erano partiti
dietro Saul.
15 Egli andava e veniva dal seguito di Saul e badava al gregge
di suo padre in Betlemme.
16 Il Filisteo avanzava mattina e sera; continuò per quaranta
giorni a presentarsi.
17 Ora Iesse disse a Davide suo figlio: "Prendi su per i tuoi
fratelli questa misura di grano tostato e questi dieci pani
e portali in fretta ai tuoi fratelli nell`accampamento.
18 Al capo di migliaia porterai invece queste dieci forme di
cacio. Informati della salute dei tuoi fratelli e prendi la
loro paga.
19 Saul con essi e tutto l`esercito di Israele sono nella valle
del Terebinto a combattere contro i Filistei".
20 Davide si alzò di buon mattino: lasciò il gregge alla cura
di un guardiano, prese la roba e partì come gli aveva ordinato
Iesse. Arrivò all`accampamento quando le truppe uscivano per
schierarsi e lanciavano il grido di guerra.
21 Si disposero in ordine Israele e i Filistei: schiera contro
schiera.
22 Davide si tolse il fardello e l`affidò al custode dei bagagli,
poi corse tra le file e domandò ai suoi fratelli se stavano
bene.
23 Mentre egli parlava con loro, ecco il campione, chiamato
Golia, il Filisteo di Gat, uscì dalle schiere filistee e tornò
a dire le sue solite parole e Davide le intese.
24 Tutti gli Israeliti, quando lo videro, fuggirono davanti
a lui ed ebbero grande paura.
25 Ora un Israelita disse: "Vedete quest`uomo che avanza? Viene
a sfidare Israele. Chiunque lo abbatterà, il re lo colmerà di
ricchezze, gli darà in moglie sua figlia ed esenterà la casa
di suo padre da ogni gravame in Israele".
26 Davide domandava agli uomini che stavano attorno a lui: "Che
faranno dunque all`uomo che eliminerà questo Filisteo e farà
cessare la vergogna da Israele? E chi è mai questo Filisteo
non circonciso per insultare le schiere del Dio vivente?".
27 Tutti gli rispondevano la stessa cosa: "Così e così si farà
all`uomo che lo eliminerà".
28 Lo sentì Eliab, suo fratello maggiore, mentre parlava con
gli uomini, ed Eliab si irritò con Davide e gli disse: "Ma perchè
sei venuto giù e a chi hai lasciato quelle poche pecore nel
deserto? Io conosco la tua boria e la malizia del tuo cuore:
tu sei venuto per vedere la battaglia".
29 Davide rispose: "Che ho dunque fatto? Non si può fare una
domanda?".
30 Si allontanò da lui, si rivolse a un altro e fece la stessa
domanda e tutti gli diedero la stessa risposta.
31 Sentendo le domande che faceva Davide, pensarono di riferirle
a Saul e questi lo fece venire a sè .
32 Davide disse a Saul: "Nessuno si perda d`animo a causa di
costui. Il tuo servo andrà a combattere con questo Filisteo".
33 Saul rispose a Davide: "Tu non puoi andare contro questo
Filisteo a batterti con lui: tu sei un ragazzo e costui è uomo
d`armi fin dalla sua giovinezza".
34 Ma Davide disse a Saul: "Il tuo servo custodiva il gregge
di suo padre e veniva talvolta un leone o un orso a portar via
una pecora dal gregge.
35 Allora lo inseguivo, lo abbattevo e strappavo la preda dalla
sua bocca. Se si rivoltava contro di me, l`afferravo per le
mascelle, l`abbattevo e lo uccidevo.
36 Il tuo servo ha abbattuto il leone e l`orso. Codesto Filisteo
non circonciso farà la stessa fine di quelli, perchè ha insultato
le schiere del Dio vivente".
37 Davide aggiunse: "Il Signore che mi ha liberato dalle unghie
del leone e dalle unghie dell`orso, mi libererà anche dalle
mani di questo Filisteo". Saul rispose a Davide: "Ebbene và
e il Signore sia con te".
38 Saul rivestì Davide della sua armatura, gli mise in capo
un elmo di bronzo e gli fece indossare la corazza.
39 Poi Davide cinse la spada di lui sopra l`armatura, ma cercò
invano di camminare, perchè non aveva mai provato. Allora Davide
disse a Saul: "Non posso camminare con tutto questo, perchè
non sono abituato". E Davide se ne liberò.
40 Poi prese in mano il suo bastone, si scelse cinque ciottoli
lisci dal torrente e li pose nel suo sacco da pastore che gli
serviva da bisaccia; prese ancora in mano la fionda e mosse
verso il Filisteo.
41 Il Filisteo avanzava passo passo, avvicinandosi a Davide,
mentre il suo scudiero lo precedeva.
42 Il Filisteo scrutava Davide e, quando lo vide bene, ne ebbe
disprezzo, perchè era un ragazzo, fulvo di capelli e di bell`aspetto.
43 Il Filisteo gridò verso Davide: "Sono io forse un cane, perchè
tu venga a me con un bastone?". E quel Filisteo maledisse Davide
in nome dei suoi dei.
44 Poi il Filisteo gridò a Davide: "Fatti avanti e darò le tue
carni agli uccelli del cielo e alle bestie selvatiche".
45 Davide rispose al Filisteo: "Tu vieni a me con la spada,
con la lancia e con l`asta. Io vengo a te nel nome del Signore
degli eserciti, Dio delle schiere d`Israele, che tu hai insultato.
46 In questo stesso giorno, il Signore ti farà cadere nelle
mie mani. Io ti abbatterò e staccherò la testa dal tuo corpo
e getterò i cadaveri dell`esercito filisteo agli uccelli del
cielo e alle bestie selvatiche; tutta la terra saprà che vi
è un Dio in Israele.
47 Tutta questa moltitudine saprà che il Signore non salva per
mezzo della spada o della lancia, perchè il Signore è arbitro
della lotta e vi metterà certo nelle nostre mani".
48 Appena il Filisteo si mosse avvicinandosi incontro a Davide,
questi corse prontamente al luogo del combattimento incontro
al Filisteo.
49 Davide cacciò la mano nella bisaccia, ne trasse una pietra,
la lanciò con la fionda e colpì il Filisteo in fronte. La pietra
s`infisse nella fronte di lui che cadde con la faccia a terra.
50 Così Davide ebbe il sopravvento sul Filisteo con la fionda
e con la pietra e lo colpì e uccise, benchè Davide non avesse
spada.
51 Davide fece un salto e fu sopra il Filisteo, prese la sua
spada, la sguainò e lo uccise, poi con quella gli tagliò la
testa. I Filistei videro che il loro eroe era morto e si diedero
alla fuga.
52 Si levarono allora gli uomini d`Israele e di Giuda alzando
il grido di guerra e inseguirono i Filistei fin presso Gat e
fino alle porte di Accaron. I Filistei caddero e lasciarono
i loro cadaveri lungo la via fino a Saaràim, fino a Gat e fino
ad Accaron.
53 Quando gli Israeliti furono di ritorno dall`inseguimento
dei Filistei, saccheggiarono il loro campo.
54 Davide prese la testa del Filisteo e la portò a Gerusalemme.
Le armi di lui invece le pose nella sua tenda.
55 Saul, mentre guardava Davide uscire incontro al Filisteo,
aveva chiesto ad Abner capo delle milizie: "Abner, di chi è
figlio questo giovane?". Rispose Abner: "Per la tua vita, o
re, non lo so".
56 Il re soggiunse: "Chiedi tu di chi sia figlio quel giovinetto".
57 Quando Davide tornò dall`uccisione del Filisteo, Abner lo
prese e lo condusse davanti a Saul mentre aveva ancora in mano
la testa del Filisteo. 58 Saul gli chiese: "Di chi sei figlio,
giovane?". Rispose Davide: "Di Iesse il Betlemmita, tuo servo".
18
1 Et factum est cum complesset loqui ad
Saul, anima Ionathan colligata est animae David, et dilexit
eum Ionathan quasi animam suam.
2 Tulitque eum Saul in die illa et non concessit ei, ut reverteretur
in domum patris sui.
3 Inierunt autem Ionathan et David foedus; diligebat enim eum
quasi animam suam.
4 Et exspoliavit se Ionathan tunicam, qua erat vestitus, et
dedit eam David et reliqua vestimenta sua usque ad gladium et
arcum suum et usque ad balteum.
5 Egrediebatur quoque David ad omnia, quaecumque misisset eum
Saul, et prospere agebat; posuitque eum Saul super viros belli,
et acceptus erat in oculis universi populi, etiam in conspectu
famulorum Saul.
6 Porro cum reverterentur, cum rediret David, percusso Philisthaeo,
egressae sunt mulieres de universis urbibus Israel cantantes
chorosque ducentes in occursum Saul regis in tympanis et in
canticis laetitiae et in sistris.
7 Et praecinebant mulieres ludentes atque dicentes: “
Percussit Saul milia sua, et David decem milia sua ”.
8 Iratus est autem Saul nimis, et displicuit in oculis eius
iste sermo, dixitque: “ Dederunt David decem milia et
mihi dederunt milia; quid ei superest nisi solum regnum? ”.
9 Non rectis ergo oculis Saul aspiciebat David ex die illa et
deinceps.
10 Post diem autem alteram invasit spiritus Dei malus Saul,
et vaticinabatur in medio domus suae; David autem psallebat
manu sua sicut per singulos dies, tenebatque Saul lanceam.
11 Et sustulit eam putans quod configere posset David cum pariete;
et declinavit David a facie eius secundo.
12 Et timuit Saul David, eo quod esset Dominus cum eo et a se
recessisset.
13 Amovit ergo eum Saul a se et fecit eum tribunum super mille
viros; et egrediebatur et intrabat in conspectu populi.
14 In omnibus quoque viis suis David prospere agebat, et Dominus
erat cum eo.
15 Vidit itaque Saul quod prospere ageret nimis et coepit pavere
eum;
16 omnis autem Israel et Iuda diligebat David; ipse enim egrediebatur
et ingrediebatur ante eos.
17 Dixit autem Saul ad David: “ Ecce filia mea maior Merob,
ipsam dabo tibi uxorem; tantummodo esto mihi vir fortis et proeliare
bella Domini ”. Saul autem reputabat dicens: “ Non
sit manus mea in eo, sed sit super illum manus Philisthinorum
”.
18 Ait autem David ad Saul: “ Quis ego sum, aut quae est
vita mea aut cognatio patris mei in Israel, ut fiam gener regis?
”.
19 Factum est autem tempus, cum deberet dari Merob filia Saul
David, data est Hadriel Molathitae uxor.
20 Dilexit autem Michol filia Saul altera David, et nuntiatum
est Saul, et placuit ei;
21 dixitque Saul: “ Dabo eam illi, ut fiat ei in scandalum,
et sit super eum manus Philisthinorum ”. Dixit ergo Saul
ad David altera vice: “ Gener meus eris hodie ”.
22 Et mandavit Saul servis suis: “ Loquimini ad David
secreto dicentes: “Ecce places regi, et omnes servi eius
diligunt te; nunc ergo esto gener regis” ”.
23 Et locuti sunt servi Saul in auribus David omnia verba haec,
et ait David: “ Num parum vobis videtur generum esse regis?
Ego autem sum vir pauper et tenuis ”.
24 Et renuntiaverunt servi Saul dicentes: “ Huiuscemodi
verba locutus est David ”.
25 Dixit autem Saul: “ Sic loquimini ad David: “Non
habet necesse rex sponsalia, nisi tantum centum praeputia Philisthinorum,
ut fiat ultio de inimicis regis” ”. Porro Saul cogitabat
tradere David in manibus Philisthinorum.
26 Cumque renuntiassent servi eius David verba, quae dixerat
Saul, placuit sermo in oculis David, ut fieret gener regis.
27 Et nondum erant dies impleti, cum David surgens abiit cum
viris, qui sub eo erant, et percussit ex Philisthim ducentos
viros; et attulit praeputia eorum, et annumeraverunt ea regi,
ut esset gener eius.
Dedit itaque ei Saul Michol filiam suam uxorem.
28 Et vidit Saul et intellexit quia Dominus esset cum David;
Michol autem filia Saul diligebat eum.
29 Et Saul magis coepit timere David; factusque est Saul inimicus
David cunctis diebus.
30 Et egressi sunt principes Philisthinorum; et, quotiescumque
egrediebantur, prospere agebat David magis quam omnes servi
Saul, et celebre factum est nomen eius nimis.
18
1 Quando Davide ebbe finito di parlare con Saul, l`anima di
Giònata s`era già talmente legata all`anima di Davide, che Giònata
lo amò come se stesso.
2 Saul in quel giorno lo prese con sè e non lo lasciò tornare
a casa di suo padre.
3 Giònata strinse con Davide un patto, perchè lo amava come
se stesso.
4 Giònata si tolse il mantello che indossava e lo diede a Davide
e vi aggiunse i suoi abiti, la sua spada, il suo arco e la cintura.
5 Davide riusciva in tutti gli incarichi che Saul gli affidava,
così che Saul lo pose al comando dei guerrieri ed era gradito
a tutto il popolo e anche ai ministri di Saul.
6 Al loro rientrare, mentre Davide tornava dall`uccisione del
Filisteo, uscirono le donne da tutte le città d`Israele a cantare
e a danzare incontro al re Saul, accompagnandosi con i timpani,
con grida di gioia e con sistri.
7 Le donne danzavano e cantavano alternandosi: "Saul ha ucciso
i suoi mille, Davide i suoi diecimila".
8 Saul ne fu molto irritato e gli parvero cattive quelle parole.
Diceva: "Hanno dato a Davide diecimila, a me ne hanno dato mille.
Non gli manca altro che il regno".
9 Così da quel giorno in poi Saul si ingelosì di Davide.
10 Il giorno dopo, un cattivo spirito sovrumano s`impossessò
di Saul, il quale si mise a delirare in casa. Davide suonava
la cetra come i giorni precedenti e Saul teneva in mano la lancia.
11 Saul impugnò la lancia, pensando: "Inchioderò Davide al muro!".
Ma Davide gli sfuggì davanti per due volte.
12 Saul cominciò a sentir timore di fronte a Davide, perchè
il Signore era con lui, mentre si era ritirato da Saul.
13 Saul lo allontanò da sè e lo fece capo di migliaia e Davide
andava e veniva alla testa del suo gruppo.
14 Davide riusciva in tutte le sue imprese, poiché il Signore
era con lui.
15 Saul, vedendo che riusciva proprio sempre, aveva timore di
lui.
16 Ma tutto Israele e Giuda amavano Davide, perchè egli si muoveva
alla loro testa.
17 Ora Saul disse a Davide: "Ecco Merab, mia figlia maggiore.
La do in moglie a te. Tu dovrai essere il mio guerriero e combatterai
le battaglie del Signore". Saul pensava: "Non sia contro di
lui la mia mano, ma contro di lui sia la mano dei Filistei".
18 Davide rispose a Saul: "Chi sono io e che importanza ha la
famiglia di mio padre in Israele, perchè io possa diventare
genero del re?".
19 Ma ecco, quando venne il tempo di dare Merab, figlia di Saul,
a Davide, fu data invece in moglie ad Adriel di Mecola.
20 Intanto Mikal, l`altra figlia di Saul, s`invaghì di Davide;
ne riferirono a Saul e la cosa gli piacque.
21 Saul diceva: "Gliela darò, ma sarà per lui una trappola e
la mano dei Filistei cadrà su di lui". E Saul disse a Davide:
"Oggi hai una seconda occasione per diventare mio genero".
22 Quindi Saul ordinò ai suoi ministri: "Dite di nascosto a
Davide: Ecco, tu piaci al re e i suoi ministri ti amano. Su,
dunque, diventa genero del re".
23 I ministri di Saul sussurrarono all`orecchio di Davide queste
parole e Davide rispose: "Vi pare piccola cosa divenir genero
del re? Io sono povero e uomo di bassa condizione".
24 I ministri di Saul gli riferirono: "Davide ha risposto in
questo modo".
25 Allora Saul disse: "Riferite a Davide: Il re non pretende
il prezzo nuziale, ma solo cento prepuzi di Filistei, perchè
sia fatta vendetta dei nemici del re". Saul pensava di far cadere
Davide in mano ai Filistei.
26 I ministri di lui riferirono a Davide queste parole e piacque
a Davide tale condizione per diventare genero del re.
27 Non erano ancora passati i giorni fissati, quando Davide
si alzò, partì con i suoi uomini e uccise tra i Filistei duecento
uomini. Davide riportò i loro prepuzi e li contò davanti al
re per diventare genero del re. Saul gli diede in moglie la
figlia Mikal.
28 Saul si accorse che il Signore era con Davide e che Mikal,
sua figlia, lo amava.
29 Saul ebbe ancor più paura nei riguardi di Davide; Saul fu
nemico di Davide per tutti i suoi giorni.
30 I capi dei Filistei facevano sortite, ma Davide, ogni volta
che uscivano, riportava successi maggiori di tutti i ministri
di Saul e in tal modo si acquistò grande fama.
19
1 Locutus est autem Saul ad Ionathan filium
suum et ad omnes servos suos de occisione David; porro Ionathan
filius Saul diligebat David valde.
2 Et indicavit Ionathan David dicens: “ Quaerit Saul pater
meus occidere te; quapropter observa te, quaeso, mane; et manebis
clam et absconderis.
3 Ego autem egrediens stabo iuxta patrem meum in agro, ubicumque
fueris; et ego loquar de te ad patrem meum et, quodcumque videro,
nuntiabo tib”.
4 Locutus est ergo Ionathan de David bona ad Saul patrem suum
dixitque ad eum: “ Ne peccet rex in servum suum David,
quia non peccavit tibi, et opera eius bona sunt tibi valde.
5 Et posuit animam suam in manu sua et percussit Philisthaeum,
et fecit Dominus victoriam magnam universo Israeli; vidisti
et laetatus es. Quare ergo peccas in sanguine innoxio interficiens
David, qui est absque culpa? ”.
6 Quod cum audisset Saul, placatus voce Ionathan iuravit: “
Vivit Dominus quia non occidetur ”.
7 Vocavit itaque Ionathan David et indicavit ei omnia verba
haec; et introduxit lonathan David ad Saul, et fuit ante eum,
sicut fuerat heri et nudiustertius.
8 Motum est autem rursum bellum, et egressus David pugnavit
adversum Philisthim percussitque eos plaga magna; et fugerunt
a facie eius.
9 Et factus est spiritus Domini malus in Saul; sedebat autem
in domo sua et tenebat lanceam, porro David psallebat in manu
sua.
10 Nisusque est Saul configere lancea David in pariete; et declinavit
David a facie Saul, lancea autem, casso vulnere, perlata est
in parietem. Et David fugit et salvatus est nocte illa.
11 Misit ergo Saul satellites suos in domum David, ut custodirent
eum, et interficeretur mane.
Quod cum annuntiasset David Michol uxor sua dicens: “
Nisi salvaveris te nocte hac, cras morieris”,
12 deposuit eum per fenestram. Porro ille abiit et aufugit atque
salvatus est.
13 Tulit autem Michol theraphim et posuit eum super lectum;
et pellem pilosam caprarum posuit ad caput eius et operuit eum
vestimentis.
14 Misit autem Saul nuntios, qui raperent David, et responsum
est quod aegrotaret.
15 Rursumque misit Saul nuntios, ut viderent David, dicens:
“ Afferte eum ad me in lecto, ut occidatur ”.
16 Cumque venissent nuntii, inventus est theraphim super lectum,
et pellis caprarum ad caput eius.
17 Dixitque Saul ad Michol: “ Quare sic illusisti mihi
et dimisisti inimicum meum, ut fugeret? ”. Et respondit
Michol ad Saul: “ Quia ipse locutus est mihi: “Dimitte
me, alioquin interficiam te” ”.
18 David autem fugiens salvatus est et venit ad Samuel in Rama
et nuntiavit ei omnia, quae fecerat sibi Saul. Et abierunt ipse
et Samuel et morati sunt in Naioth.
19 Nuntiatum est autem Sauli a dicentibus: “ Ecce David
in Naioth in Rama ”.
20 Misit ergo Saul nuntios, ut raperent David. Qui cum vidissent
cuneum prophetarum vaticinantium et Samuel stantem super eos,
factus est in illis spiritus Dei, et vaticinari coeperunt etiam
ipsi.
21 Quod cum nuntiatum esset Sauli, misit alios nuntios; vaticinati
sunt autem et illi. Et rursum Saul misit tertios nuntios, qui
et ipsi vaticinati sunt.
22 Abiit autem etiam ipse in Rama et venit usque ad cisternam
magnam, quae est in Socho; et interrogavit et dixit: “
In quo loco sunt Samuel et David? ”. Dictumque est ei:
“ Ecce in Naioth sunt in Rama ”.
23 Et abiit inde in Naioth in Rama; et factus est etiam super
eum spiritus Dei, et ambulabat ingrediens et vaticinans, usquedum
veniret in Naioth in Rama.
24 Et exspoliavit se etiam ipse vestimentis suis et vaticinatus
est cum ceteris coram Samuel; et cecidit nudus tota die illa
et nocte, unde et exivit proverbium: “ Num et Saul inter
prophetas? ”.
19
1 Saul comunicò a Giònata suo figlio e ai suoi ministri di aver
deciso di uccidere Davide. Ma Giònata figlio di Saul nutriva
grande affetto per Davide.
2 Giònata informò Davide dicendo: "Saul mio padre cerca di ucciderti.
St in guardia da domani all`alba, st fermo in un luogo nascosto
e non farti vedere.
3 Io uscirò e starò al fianco di mio padre nella campagna dove
sarai tu e parlerò in tuo favore a mio padre. Vedrò ciò che
succede e te lo farò sapere".
4 Giònata parlò difatti a Saul suo padre in favore di Davide
e gli disse: "Non si renda colpevole il re contro il suo servo
Davide, che non ha peccato contro di te, che anzi ti ha reso
un servizio molto grande.
5 Egli ha esposto la vita, quando sconfisse il Filisteo, e il
Signore ha concesso una grande vittoria a tutto Israele. Hai
visto e hai gioito. Dunque, perchè pecchi contro un innocente,
uccidendo Davide senza motivo?".
6 Saul ascoltò la voce di Giònata e giurò: "Per la vita del
Signore, non morirà!".
7 Giònata chiamò Davide e gli riferì questo colloquio. Poi Giònata
introdusse presso Saul Davide, che rimase al suo seguito esattamente
come ieri e ieri l'altro.
8 La guerra si riaccese e Davide uscì a combattere i Filistei
e inflisse loro una grande sconfitta, sicchè si dettero alla
fuga davanti a lui.
9 Ma un sovrumano spirito cattivo si impadronì di Saul. Egli
stava in casa e teneva in mano la lancia, mentre Davide suonava
la cetra.
10 Saul tentò di colpire Davide con la lancia contro il muro.
Ma Davide si scansò da Saul, che infisse la lancia nel muro.
Davide fuggì e quella notte fu salvo.
11 Saul mandò messaggeri alla casa di Davide per sorvegliarlo
e ucciderlo il mattino dopo. Mikal moglie di Davide lo avvertì
dicendo: "Se non metti al sicuro la tua vita questa notte, domani
sarai ucciso",
12 lo calò dalla finestra e quegli partì di corsa e si mise
in salvo.
13 Mikal prese allora i terafim e li pose presso il letto. Mise
dalla parte del capo un tessuto di pelo di capra e coprì il
letto con una coltre.
14 Saul mandò dunque messaggeri a prendere Davide ma essa disse:
"E` malato".
15 Saul rimandò i messaggeri a vedere Davide con questo ordine:
"Portatelo qui da me nel suo letto, perchè lo faccia morire".
16 Tornarono i messaggeri ed ecco presso il letto c`erano i
terafim e il tessuto di pelo di capra dalla parte del capo.
17 Saul disse a Mikal: "Perchè mi hai ingannato a questo modo
e hai fatto fuggire il mio nemico, perchè si mettesse in salvo?".
Rispose Mikal a Saul: "Egli mi ha detto: Lasciami fuggire, altrimenti
ti uccido".
18 Davide dunque fuggì e si mise in salvo. Andò da Samuele in
Rama e gli narrò quanto gli aveva fatto Saul; poi Davide e Samuele
andarono ad abitare a Naiot.
19 La cosa fu riferita a Saul: "Ecco, Davide sta a Naiot presso
Rama".
20 Allora Saul spedì messaggeri a catturare Davide, ma quando
videro profetare la comunità dei profeti, mentre Samuele stava
in piedi alla loro testa, lo spirito di Dio investì i messaggeri
di Saul e anch`essi fecero i profeti.
21 Annunziarono a Saul questa cosa ed egli spedì altri messaggeri,
ma anch`essi fecero i profeti. Saul mandò di nuovo messaggeri
per la terza volta, ma anch`essi fecero i profeti.
22 Allora venne egli stesso a Rama e si portò alla grande cisterna
che si trova a Secu e domandò: "C`è qui forse Samuele con Davide?".
Gli risposero: "Eccoli: sono a Naiot di Rama".
23 Egli si incamminò verso Naiot di Rama, ma cadde anche su
di lui lo spirito di Dio e andava avanti facendo il profeta
finchè giunse a Naiot di Rama.
24 Anch`egli si tolse gli abiti e continuò a fare il profeta
davanti a Samuele; poi crollò e restò nudo tutto quel giorno
e tutta la notte. Da qui è venuto il detto: "Anche Saul è tra
i profeti?".
20
1 Fugit autem David de Naioth, quae est
in Rama, veniensque locutus est coram Ionathan: “ Quid
feci? Quae est iniquitas mea et quod peccatum meum in patrem
tuum, quia quaerit animam meam? ”.
2 Qui dixit ei: “ Absit, non morieris; neque enim faciet
pater meus quidquam grande vel parvum, nisi prius indicaverit
mihi; hoc ergo celavit me pater meus tantummodo? Nequaquam erit
istud ”.
3 Et rursum respondit David et ait: “ Scit profecto pater
tuus quia inveni gratiam in oculis tuis et dixit: “Nesciat
hoc Ionathan, ne forte tristetur”. Quinimmo vivit Dominus,
et vivit anima tua, quia uno tantum gradu ego morsque dividimur
”.
4 Et ait Ionathan ad David: “ Quid desiderat anima tua,
ut faciam tibi? ”.
5 Dixit autem David ad Ionathan: “ Ecce neomenia est crastino,
et ego ex more sedere soleo iuxta regem ad vescendum; dimitte
ergo me, ut abscondar in agro usque ad vesperam diei tertiae.
6 Si requisierit me pater tuus, respondebis ei: “Rogavit
me David, ut iret celeriter in Bethlehem civitatem suam, quia
victimae annuae ibi sunt universis contribulibus eius”.
7 Si dixerit: “Bene”, pax erit servo tuo; si autem
fuerit iratus, scito quia malum decretum est ab eo.
8 Fac ergo misericordiam in servum tuum, quia foedus Domini
me famulum tuum tecum inire fecisti; si autem est in me aliqua
iniquitas, tu me interfice et ad patrem tuum ne introducas me
”.
9 Et ait Ionathan: “ Absit hoc a te; neque enim fieri
potest ut, si certo cognovero malum decretum esse a patre meo
contra te, non annuntiem tibi ”.
10 Responditque David ad Ionathan: “ Quis nuntiabit mihi,
si quid forte responderit tibi pater tuus dure? ”.
11 Et ait Ionathan ad David: “ Veni, egrediamur foras
in agrum ”. Cumque exissent ambo in agrum,
12 ait Ionathan ad David: “ Vivit Dominus, Deus Israel,
investigabo sententiam patris mei hoc fere tempore cras vel
perendie; et si aliquid boni fuerit super David, et non statim
miserim ad te et notum tibi fecerim,
13 haec faciat Dominus in Ionathan et haec augeat! Si autem
perseveraverit patris mei malitia adversum te, hoc quoque notum
faciam tibi et dimittam te, ut vadas in pace. Et sit Dominus
tecum, sicut fuit cum patre meo.
14 Et, si vixero, facies mihi misericordiam Domini; si vero
mortuus fuero,
15 non auferas misericordiam tuam a domo mea usque in sempiternum,
quando eradicaverit Dominus inimicos David unumquemque de terra
”.
16 Pepigit ergo foedus Ionathan cum domo David dicens: “
Requirat Dominus de manu inimicorum David! ”.
17 Et addidit Ionathan ut faceret David iurare per dilectionem
suam erga illum; sicut animam enim suam, ita diligebat eum.
18 Dixitque ad eum Ionathan: “ Cras neomenia est, et requireris;
19 vacua erit enim sessio tua. Perendie descendes festinus et
venies in locum, ubi abscondisti te in die facti illius; et
sedebis iuxta acervum illum.
20 Et ego tres sagittas mittam iuxta eum et iaciam quasi exercens
me ad signum.
21 Mittam quoque et puerum dicens ei: “Vade et affer mihi
sagittas”.
22 Si dixero puero: “Ecce sagittae intra te sunt, tolle
eas”, tu veni ad me, quia pax tibi est, et nihil est mali,
vivit Dominus. Si autem sic locutus fuero puero: “Ecce
sagittae ultra te sunt”, vade, quia dimisit te Dominus.
23 De verbo autem, quod locuti fuimus, ego et tu, sit Dominus
inter me et te usque in sempiternum ”.
24 Absconditus est ergo David in agro; et venit neomenia, et
sedit rex ad mensam ad comedendum.
25 Cumque sedisset rex super cathedram suam secundum consuetudinem,
quae erat iuxta parietem, sedit Ionathan ex adverso, et sedit
Abner ex latere Saul; vacuusque apparuit locus David.
26 Et non est locutus Saul quidquam in die illa; cogitabat enim
quod forte evenisset ei, ut non esset mundus nec purificatus.
27 Cumque illuxisset dies secunda post neomeniam, rursum vacuus
apparuit locus David; dixitque Saul ad Ionathan filium suum:
“ Cur non venit filius Isai nec heri nec hodie ad vescendum?”.
28 Et respondit Ionathan Sauli: “ Rogavit me obnixe, ut
iret in Bethlehem,
29 et ait: “Dimitte me, quoniam sacrificium familiae est
in civitate, et frater meus ipse accersivit me; nunc ergo, si
inveni gratiam in oculis tuis, vadam cito et videbo fratres
meos”. Ob hanc causam non venit ad mensam regis ”.
30 Iratus autem Saul adversum Ionathan dixit ei: “ Fili
mulieris perversae, numquid ignoro quia diligis filium Isai
in confusionem tuam et in confusionem nuditatis matris tuae?
31 Omnibus enim diebus, quibus filius Isai vixerit super terram,
non stabilieris tu neque regnum tuum; itaque iam nunc mitte
et adduc eum ad me, quia filius mortis est ”.
32 Respondens autem Ionathan Sauli patri suo ait: “ Quare
morietur? Quid fecit? ”.
33 Et arripuit Saul lanceam, ut percuteret eum; et intellexit
Ionathan quod definitum esset patri suo, ut interficeret David.
34 Surrexit ergo Ionathan a mensa in ira furoris et non comedit
in die neomeniae secunda panem; contristatus est enim super
David, eo quod confudisset eum pater suus.
35 Cumque illuxisset mane, venit Ionathan in agrum ad locum
constitutum a David et puer parvulus cum eo;
36 et ait ad puerum suum: “ Vade et affer mihi sagittas,
quas ego iacio ”. Cumque puer cucurrisset, iecit sagittam
trans puerum.
37 Venit itaque puer ad locum sagittae, quam miserat Ionathan,
et clamavit Ionathan post tergum pueri et ait: “ Ecce
ibi est sagitta porro ultra te ”.
38 Clamavitque Ionathan post tergum pueri: “ Festina velociter,
ne steteris ”. Sustulit autem puer Ionathae sagittam et
attulit ad dominum suum
39 et quid ageretur penitus ignorabat, tantummodo enim Ionathan
et David rem noverant.
40 Dedit igitur Ionathan arma sua puero et dixit ei: “
Vade, defer in civitatem ”.
41 Cumque abisset puer, surrexit David de latere acervi et cadens
pronus in terram adoravit tertio; et osculantes alterutrum fleverunt
pariter, David autem amplius.
42 Dixit ergo Ionathan ad David: “ Vade in pace; iuravimus
enim ambo in nomine Domini dicentes: Dominus erit inter me et
te et inter semen meum et semen tuum usque in sempiternum ”.
20
1 Davide lasciò di nascosto Naiot di Rama, si recò da Giònata
e gli disse: "Che ho fatto, che delitto ho commesso, che colpa
ho avuto nei riguardi di tuo padre, perchè attenti così alla
mia vita?".
2 Rispose: "Non sia mai. Non morirai. Vedi, mio padre non fa
nulla di grande o di piccolo senza confidarmelo. Perchè mi avrebbe
nascosto questa cosa? Non è possibile!".
3 Ma Davide giurò ancora: "Tuo padre sa benissimo che ho trovato
grazia ai tuoi occhi e dice: Giònata non deve sapere questa
cosa perchè si angustierebbe. Ma, per la vita del Signore e
per la tua vita, c`è un sol passo tra me e la morte".
4 Giònata disse: "Che cosa desideri che io faccia per te?".
5 Rispose Davide: "Domani è la luna nuova e io dovrei sedere
a tavola con il re. Ma tu mi lascerai partire e io resterò nascosto
nella campagna fino alla terza sera.
6 Se tuo padre mi cercherà, dirai: Davide mi ha chiesto di lasciarlo
andare in fretta a Betlemme sua città perchè vi si celebra il
sacrificio annuale per tutta la famiglia.
7 Se dirà: Va bene, allora il tuo servo può stare in pace. Se
invece andrà in collera, sii certo che è stato deciso il peggio
da parte sua.
8 Mostra la tua bontà verso il tuo servo, perchè hai voluto
legare a te il tuo servo con un patto del Signore: se ho qualche
colpa, uccidimi tu; ma per qual motivo dovresti condurmi da
tuo padre?".
9 Giònata rispose: "Lungi da te! Se certo io sapessi che da
parte di mio padre è stata decisa una cattiva sorte per te,
non te lo farei forse sapere?".
10 Davide disse a Giònata: "Chi mi avvertirà se tuo padre ti
risponde duramente?".
11 Giònata rispose a Davide: "Vieni, andiamo in campagna". Uscirono
tutti e due nei campi.
12 Allora Giònata disse a Davide: "Per il Signore, Dio d`Israele,
domani o il terzo giorno a quest`ora indagherò le intenzioni
di mio padre. Se saranno favorevoli a Davide e io non manderò
subito a riferirlo al tuo orecchio,
13 tanto faccia il Signore a Giònata e ancora di peggio. Se
invece sembrerà bene a mio padre decidere il peggio a tuo riguardo,
io te lo confiderò e ti farò partire. Tu andrai tranquillo e
il Signore sarà con te come è stato con mio padre.
14 Fin quando sarò in vita, usa verso di me la benevolenza del
Signore. Se sarò morto,
15 non ritirare mai la tua benevolenza dalla mia casa; quando
il Signore avrà sterminato dalla terra ogni uomo nemico di Davide,
16 non sia eliminato il nome di Giònata dalla casa di Davide:
il Signore ne chiederà conto ai nemici di Davide".
17 Giònata volle ancor giurare a Davide, perchè gli voleva bene
e lo amava come se stesso.
18 Giònata disse a Davide: "Domani è la luna nuova e la tua
assenza sarà notata perchè si guarderà al tuo posto.
19 Aspetterai il terzo giorno, poi scenderai in fretta e ti
recherai al luogo dove ti sei nascosto il giorno di quel fatto
e resterai presso quella collinetta.
20 Io tirerò tre frecce da quella parte, come se tirassi al
bersaglio per mio conto.
21 Poi manderò il ragazzo gridando: Và a cercare le frecce!
22 Se dirò al ragazzo: Guarda, le frecce sono più in qua da
dove ti trovi, prendile!, allora vieni, perchè tutto va bene
per te; per la vita del Signore, non ci sarà niente di grave.
Se invece dirò al giovane: Guarda, le frecce sono più avanti
di dove ti trovi!, allora và perchè il Signore ti fa partire.
23 Riguardo alle parole che abbiamo detto io e tu, ecco è testimonio
il Signore tra me e te per sempre".
24 Davide dunque si nascose nel campo. Arrivò la luna nuova
e il re sedette a tavola per mangiare.
25 Il re sedette come al solito sul sedile contro il muro; Giònata
stette di fronte, Abner si sedette al fianco del re e il posto
di Davide rimase vuoto.
26 Ma Saul non disse nulla quel giorno, perchè pensava: "Gli
sarà successo un inconveniente: non sarà mondo. Certo, non è
mondo".
27 Ed ecco l`indomani, il secondo giorno della luna nuova, il
posto di Davide era ancora vuoto. Saul disse allora a Giònata
suo figlio: "Perchè il figlio di Iesse non è venuto a tavola
né ieri né oggi?".
28 Giònata rispose a Saul: "Davide mi ha chiesto con insistenza
di lasciarlo andare a Betlemme.
29 Mi ha detto: Lasciami andare, perchè abbiamo in città il
sacrificio di famiglia e mio fratello me ne ha fatto un obbligo.
Se dunque ho trovato grazia ai tuoi occhi, lasciami libero,
perchè possa vedere i miei fratelli. Per questo non è venuto
alla tavola del re".
30 Saul si adirò molto con Giònata e gli gridò: "Figlio d`una
donna perduta, non so io forse che tu prendi le parti del figlio
di Iesse, a tua vergogna e a vergogna della nudità di tua madre?
31 Perchè fino a quando vivrà il figlio di Iesse sulla terra,
non avrai sicurezza né tu né il tuo regno. Manda dunque a prenderlo
e conducilo qui da me, perchè deve morire".
32 Rispose Giònata a Saul suo padre: "Perchè deve morire? Che
ha fatto?".
33 Saul afferrò la lancia contro di lui per colpirlo e Giònata
capì che l`uccisione di Davide era cosa ormai decisa da parte
di suo padre. 3
4 Giònata si alzò dalla tavola acceso d`ira e non volle prendere
cibo in quel secondo giorno della luna nuova. Era rattristato
per riguardo a Davide perchè suo padre ne violava i diritti.
35 Il mattino dopo Giònata uscì in campagna, per dare le indicazioni
a Davide. Era con lui un ragazzo ancora piccolo.
36 Egli disse al ragazzo: "Corri a cercare le frecce che io
tirerò". Il ragazzo corse ed egli tirò la freccia più avanti
di lui.
37 Il ragazzo corse fino al luogo dov`era la freccia che Giònata
aveva tirata e Giònata gridò al ragazzo: "La freccia non è forse
più avanti di te?".
38 Giònata gridò ancora al ragazzo: "Corri svelto e non fermarti!".
Il ragazzo di Giònata raccolse le frecce e le portò al suo padrone.
39 Il ragazzo non aveva capito niente; soltanto Giònata e Davide
sapevano la cosa.
40 Allora diede le armi al ragazzo che era con lui e gli disse:
"Và e riportale in città".
41 Partito il ragazzo, Davide si mosse da dietro la collinetta,
cadde con la faccia a terra e si prostrò tre volte, poi si baciarono
l`un l`altro e piansero l`uno insieme all`altro, finchè per
Davide si fece tardi.
42 Allora Giònata disse a Davide: "Và in pace, ora che noi due
abbiamo giurato nel nome del Signore: il Signore sia con me
e con te, con la mia discendenza e con la tua discendenza per
sempre".
Realizzato
da Luca, Catia, Mariuccia e Antonio.
Ottimizzato per Internet Explorer e Mozilla Firefox, risoluzione consigliata
800*600 - 1024*768 pixel.
Tutti i diritti riservati.