21
1 Et surrexit David et abiit; sed et Ionathan
ingressus est civitatem.
2 Venit autem David in Nob ad Achimelech sacerdotem, et obstupuit
Achimelech eo quod venisset David, et dixit ei: “ Quare
tu solus et nullus est tecum? ”.
3 Et ait David ad Achimelech sacerdotem: “ Rex praecepit
mihi negotium et dixit: “Nemo sciat rem, propter quam
a me missus es, et cuiusmodi tibi praecepta dederim”;
pueris vero condixi in illum et illum locum.
4 Nunc igitur, si habes ad manum quinque panes, da mihi, aut
quidquid inveneris ”.
5 Et respondens sacerdos David ait ei: “ Non habeo panes
laicos ad manum, sed tantum panem sanctum; si mundi sunt pueri
maxime a mulieribus? ”.
6 Et respondit David sacerdoti et dixit ei: “ Equidem,
si de mulieribus agitur, continuimus nos ab heri et nudiustertius.
Quando egrediebar, fuerunt corpora puerorum sancta, quamvis
iter esset profanum. Quanto magis hodie sunt sancti quoad corpora
”.
7 Dedit ergo ei sacerdos sanctificatum panem; neque enim erat
ibi panis, nisi tantum panes propositionis, qui sublati fuerant
a facie Domini, ut ponerentur panes calidi.
8 Erat autem ibi vir de servis Saul in die illa retentus ante
Dominum; et nomen eius Doeg Idumaeus, potentissimus pastorum
Saul.
9 Dixit autem David ad Achimelech: “ Si habes hic ad manum
hastam aut gladium? Quia gladium meum et arma mea non tuli mecum;
negotium enim regis urgebat ”.
10 Et dixit sacerdos: “ Ecce hic gladius Goliath Philisthaei,
quem percussisti in valle Terebinthi; est involutus pallio post
ephod. Si istum vis tollere, tolle, neque enim est alius hic
absque eo ”. Et ait David: “ Non est huic alter
similis; da mihi eum ”.
11 Surrexit itaque David et fugit in die illa a facie Saul et
venit ad Achis regem Geth.
12 Dixeruntque ei servi Achis: “ Numquid non iste est
David rex terrae? Nonne huic cantabant per choros dicentes:
“Percussit Saul milia sua, et David decem milia sua”?
”.
13 Posuit autem David sermones istos in corde suo et extimuit
valde a facie Achis regis Geth.
14 Et immutavit os suum coram eis; et insaniebat inter manus
eorum et impingebat in ostia portae, defluebantque salivae in
barbam.
15 Et ait Achis ad servos suos: “ Vidistis hominem insanum.
Quare adduxistis eum ad me?
16 An desunt nobis furiosi, quod introduxistis istum, ut fureret,
me praesente? Hicine ingredietur domum meam? ”
21
1 Davide si alzò e partì e Giònata tornò in città.
2 Davide si recò a Nob dal sacerdote Achimelech. Achimelech,
turbato, andò incontro a Davide e gli disse: "Perchè sei solo
e non c`è nessuno con te?".
3 Rispose Davide al sacerdote Achimelech: "Il re mi ha ordinato
e mi ha detto: Nessuno sappia niente di questa cosa per la quale
ti mando e di cui ti ho dato incarico. Ai miei uomini ho dato
appuntamento al tal posto.
4 Ora però se hai a disposizione cinque pani, dammeli, o altra
cosa che si possa trovare".
5 Il sacerdote rispose a Davide: "Non ho sottomano pani comuni,
ho solo pani sacri: se i tuoi giovani si sono almeno astenuti
dalle donne, potete mangiarne".
6 Rispose Davide al sacerdote: "Ma certo! Dalle donne ci siamo
astenuti da tre giorni. Come sempre quando mi metto in viaggio,
i giovani sono mondi, sebbene si tratti d`un viaggio profano;
tanto più oggi essi sono mondi".
7 Il sacerdote gli diede il pane sacro, perchè non c`era là
altro pane che quello dell`offerta, ritirato dalla presenza
del Signore, per essere sostituito con pane fresco nel giorno
in cui si toglie.
8 Ma era là in quel giorno uno dei ministri di Saul, trattenuto
presso il Signore, di nome Doeg, Idumeo, capo dei pastori di
Saul.
9 Davide disse ad Achimelech: "Non hai per caso sottomano una
lancia o una spada? Io non ho preso con me né la lancia né altra
arma, perchè l`incarico del re era urgente".
10 Il sacerdote rispose: "Guarda, c`è la spada di Golia, il
Filisteo che tu hai ucciso nella valle del Terebinto; è là dietro
l`efod, avvolta in un manto. Se vuoi, portala via, prendila,
perchè qui non c`è altra spada che questa". Rispose Davide:
"Non ce n`è una migliore; dammela".
11 Quel giorno Davide si alzò e si allontanò da Saul e giunse
da Achis, re di Gat.
12 I ministri di Achis gli dissero: "Non è costui Davide, il
re del paese? Non cantavano in coro in onore di lui: Ha ucciso
Saul i suoi mille e Davide i suoi diecimila?".
13 Davide si preoccupò di queste parole e temette molto Achis
re di Gat.
14 Allora cominciò a fare il pazzo ai loro occhi, a fare il
folle tra le loro mani; tracciava segni sui battenti delle porte
e lasciava colare la saliva sulla barba.
15 Achis disse ai ministri: "Ecco, vedete anche voi che è un
pazzo. Perchè lo avete condotto da me? 16 Non ho abbastanza
pazzi io perchè mi conduciate anche costui per fare il folle
davanti a me? Dovrebbe entrare in casa mia un uomo simile?".
22
1 Abiit ergo inde David et fugit in speluncam
Odollam; quod cum audissent fratres eius et omnis domus patris
eius, descenderunt ad eum illuc.
2 Et convenerunt ad eum omnes, qui erant in angustia constituti
et oppressi aere alieno et amaro animo; et factus est eorum
princeps, fueruntque cum eo quasi quadringenti viri.
3 Et profectus est David inde in Maspha, quae est Moab, et dixit
ad regem Moab: “ Maneat, oro, pater meus et mater mea
vobiscum, donec sciam quid faciat mihi Deus ”.
4 Et reliquit eos ante faciem regis Moab; manseruntque apud
eum cunctis diebus, quibus David fuit in praesidio.
5 Dixitquc Gad propheta ad David: “ Noli manere in praesidio.
Proficiscere et vade in terram Iudae ”. Et profectus David
venit in saltum Haret.
6 Et audivit Saul quod detectus fuisset David et viri, qui erant
cum eo. Saul autem, cum maneret in Gabaa et esset sub myrice,
quae est in excelso, hastam manu tenens, cunctique servi eius
circumstarent eum,
7 ait ad servos suos, qui assistebant ei: “ Audite, Beniaminitae.
Etiam omnibus vobis dabit filius Isai agros et vineas et universos
vos faciet tribunos et centuriones,
8 quoniam coniurastis omnes adversum me. Et non est qui mihi
renuntiet quod filius meus foedus iunxerit cum filio Isai; non
est qui vicem meam doleat ex vobis, nec qui annuntiet mihi quod
suscitaverit filius meus servum meum adversum me insidiantem
mihi sicut hodie ”.
9 Respondens autem Doeg Idumaeus, qui assistebat cum servis
Saul: “ Vidi, inquit, filium Isai in Nob apud Achimelech
filium Achitob;
10 qui consuluit pro eo Dominum et cibaria dedit ei, sed et
gladium Goliath Philisthaei dedit illi ”.
11 Misit ergo rex ad accersendum Achimelech sacerdotem filium
Achitob et omnem domum patris eius, sacerdotum, qui erant in
Nob; qui venerunt universi ad regem.
12 Et ait Saul: “ Audi, fili Achitob ”. Qui respondit:
“ Praesto sum, domine ”.
13 Dixitque ad eum Saul: “ Quare coniurastis adversum
me, tu et filius Isai, et dedisti ei panes et gladium et consuluisti
pro eo Deum, ut consurgeret adversum me insidiator, sicut est
hodie? ”.
14 Respondensque Achimelech regi ait: “ Et quis in omnibus
servis tuis sicut David fidelis et gener regis et dux satellitum
tuorum et gloriosus in domo tua?
15 Num hodie coepi consulere pro eo Deum? Absit hoc a me, ne
suspicetur rex adversus servum suum rem huiuscemodi, adversus
universam domum patris mei; non enim scivit servus tuus quidquam
super hoc negotio, vel modicum vel grande ”.
16 Dixitque rex: “ Morte morieris, Achimelech, tu et omnis
domus patris tui ”.
17 Et ait rex emissariis, qui circumstabant eum: “ Convertimini
et interficite sacerdotes Domini, nam manus eorum cum David
est; scientes quod fugisset, non indicaverunt mihi ”.
Noluerunt autem servi regis extendere manum suam in sacerdotes
Domini.
18 Et ait rex ad Doeg: “ Convertere tu et irrue in sacerdotes
”. Conversusque Doeg Idumaeus irruit in sacerdotes; et
trucidavit in die illa octoginta quinque viros vestitos ephod
lineo.
19 Nob autem civitatem sacerdotum percussit in ore gladii, viros
et mulieres, parvulos et lactantes, bovem et asinum et ovem
in ore gladii.
20 Evadens autem unus filius Achimelech filii Achitob, cuius
nomen erat Abiathar, fugit ad David
21 et annuntiavit ei quod occidisset Saul sacerdotes Domini.
22 Et ait David ad Abiathar: “ Sciebam in die illa quod,
cum ibi esset Doeg Idumaeus, procul dubio annuntiaret Saul;
ego sum reus omnium animarum domus patris tui.
23 Mane mecum, ne timeas; qui enim quaerit animam meam, quaerit
et animam tuam, mecumque servaberis ”
22
1 Davide partì di là e si rifugiò nella grotta di Adullàm. Lo
seppero i suoi fratelli e tutta la casa di suo padre e scesero
là.
2 Si radunarono allora con lui quanti erano in strettezze, quelli
che avevano debiti e tutti gli scontenti, ed egli diventò loro
capo. Stettero così con lui circa quattrocento uomini.
3 Davide partì di là e andò a Mizpa di Moab e disse al re di
Moab: "Permetti che restino con voi mio padre e mia madre, finchè
sappia che cosa Dio vuol fare di me".
4 Li presentò al re di Moab e rimasero con lui finchè Davide
rimase nel rifugio.
5 Il profeta Gad disse a Davide: "Non restare più in questo
rifugio. Parti e và nel paese di Giuda". Davide partì e andò
nella foresta di Cheret.
6 Saul venne a sapere che era stato avvistato Davide con gli
uomini che erano con lui. Saul era seduto in Gàbaa, sotto il
tamarisco sull`altura, con la lancia in mano e i ministri intorno,
7 Saul disse allora ai ministri che gli stavano intorno: "Ascoltate,
voi Beniaminiti, voi tutti che siete qui. Forse il figlio di
Iesse darà a tutti voi campi e vigne, vi farà capi di migliaia
e capi di centinaia,
8 perchè voi tutti siate d`accordo contro di me? Nessuno mi
avverte dell`alleanza di mio figlio con il figlio di Iesse,
nessuno di voi si interessa di me e nessuno mi confida che mio
figlio ha sollevato il mio servo contro di me per ordire insidie,
come avviene oggi".
9 Rispose Doeg l`Idumeo, che stava con i ministri di Saul: "Ho
visto il figlio di Iesse quando venne a Nob da Achimelech figlio
di Achitub
10 e costui ha consultato il Signore per lui, gli ha dato da
mangiare e gli ha consegnato la spada di Golia il Filisteo".
11 Il re subito convocò il sacerdote Achimelech figlio di Achitub
e tutti i sacerdoti della casa di suo padre che erano in Nob
ed essi vennero tutti dal re.
12 Disse Saul: "Ascolta, figlio di Achitub". Rispose: "Eccomi,
signor mio".
13 Saul gli disse: "Perchè vi siete accordati contro di me,
tu e il figlio di Iesse, dal momento che gli hai fornito pane
e spada e hai consultato l`oracolo di Dio per lui, allo scopo
di sollevarmi oggi un nemico?".
14 Achimelech rispose al re: "E chi è come Davide tra tutti
i ministri del re? E` fedele, è genero del re, capo della tua
guardia e onorato in casa tua.
15 E` forse oggi la prima volta che consulto Dio per lui? Lungi
da me! Non getti il re questa colpa sul suo servo né su tutta
la casa di mio padre, poiché il tuo servo non sapeva di questa
faccenda cosa alcuna, né piccola né grande".
16 Ma il re disse: "Devi morire, Achimelech, tu e tutta la casa
di tuo padre".
17 Il re disse ai corrieri che stavano attorno a lui: "Accostatevi
e mettete a morte i sacerdoti del Signore, perchè hanno prestato
mano a Davide e non mi hanno avvertito pur sapendo che egli
fuggiva". Ma i ministri del re non vollero stendere le mani
per colpire i sacerdoti del Signore.
18 Allora il re disse a Doeg: "Accostati tu e colpisci i sacerdoti".
Doeg l`Idumeo si fece avanti e colpì di sua mano i sacerdoti
e uccise in quel giorno ottantacinque uomini che portavano l`
efod di lino.
19 Saul passò a fil di spada Nob, la città dei sacerdoti: uomini
e donne, fanciulli e lattanti; anche buoi, asini e pecore passò
a fil di spada.
20 Scampò un figlio di Achimelech, figlio di Achitub, che si
chiamava Ebiatar, il quale fuggì presso Davide.
21 Ebiatar narrò a Davide che Saul aveva trucidato i sacerdoti
del Signore.
22 Davide rispose ad Ebiatar: "Quel giorno sapevo, data la presenza
di Doeg l`Idumeo, che avrebbe riferito tutto a Saul. Io devo
rispondere di tutte le vite della casa di tuo padre.
23 Rimani con me e non temere: chiunque vorrà la tua vita, vorrà
la mia, perchè tu starai presso di me come un deposito da custodire".
23
1 Et nuntiaverunt David di centes: “
Ecce Philisthim op pugnant Ceila et diripiunt areas ”.
2 Consuluit igitur David Dominum dicens: “ Num vadam et
percutiam Philisthaeos istos? ”. Et ait Dominus ad David:
“ Vade et percuties Philisthaeos et salvabis Ceila ”.
3 Et dixerunt viri, qui erant cum David, ad eum: “ Ecce
nos hic in Iuda consistentes timemus; quanto magis si ierimus
in Ceila adversum agmina Philisthinorum? ”.
4 Rursum ergo David consuluit Dominum, qui respondens ei ait:
“ Surge et vade in Ceila; ego enim tradam Philisthaeos
in manu tua ”.
5 Abiit ergo David et viri eius in Ceila et pugnavit adversum
Philisthaeos et abegit iumenta eorum et percussit eos plaga
magna: et salvavit David habitatores Ceilae.
6 Porro cum fugisset Abiathar filius Achimelcch ad David, et
ipse cum David in Ceila ephod secum habens descenderat.
7 Nuntiatum est autem Saul quod venisset David in Ceila, et
ait Saul: “ Tradidit eum Deus in manus meas; conclususque
est introgressus urbem, in qua portae et serae sunt ”.
8 Et convocavit Saul omnem populum, ut ad pugnam descenderet
in Ceila et obsideret David et viros eius.
9 Quod cum rescisset David quia praepararet ei Saul clam malum,
dixit ad Abiathar sacerdotem: “ Applica ephod ”.
10 Et ait David: “ Domine, Deus Israel, audivit famam
servus tuus quod disponat Saul venire ad Ceila, ut evertat urbem
propter me.
11 Si tradent me viri Ceilae in manus eius? Et si descendet
Saul, sicut audivit servus tuus? Domine, Deus Israel, indica
servo tuo ”. Et ait Dominus: “ Descendet ”.
12 Dixitque David: “ Si tradent viri Ceilae me et viros,
qui sunt mecum, in manu Saul? ”. Et dixit Dominus: “
Tradent ”.
13 Surrexit ergo David et viri eius quasi sescenti et egressi
de Ceila huc atque illuc vagabantur incerti. Nuntiatumque est
Saul quod fugisset David de Ceila, quam ob rem destitit exire.
14 Morabatur autem David in deserto in locis firmissimis mansitque
in monte, in deserto Ziph; et quaerebat eum Saul cunctis diebus,
sed non tradidit eum Deus in manus eius.
15 Et cognovit David quod egressus esset Saul, ut quaereret
animam eius; porro David erat in deserto Ziph in Horesa.
16 Et surrexit Ionathan filius Saul et abiit ad David in Horesa;
et confortavit manus eius in Deo dixitque ei:
17 “ Ne timeas, neque enim inveniet te manus Saul patris
mei; et tu regnabis super Israel, et ego ero tibi secundus;
sed et Saul pater meus scit hoc ”.
18 Percussit igitur uterque foedus coram Domino; mansitque David
in Horesa, Ionathan autem reversus est in domum suam.
19 Ascenderunt autem Ziphaei ad Saul in Gabaa dicentes: “
Nonne David latitat apud nos in locis tutissimis in Horesa,
in colle Hachila, quae est ad meridiem deserti?
20 Nunc ergo, si desideravit anima tua, rex, ut descenderes,
descende; nostrum autem erit ut tradamus eum in manus regis
”.
21 Dixitque Saul: “ Benedicti vos a Domino, quia doluistis
vicem meam.
22 Abite, oro, et diligentius praeparate et curiosius agite;
et considerate locum, ubi sit pes eius, vel quis viderit eum
ibi; dictum est enim ad me quod callidus sit valde.
23 Considerate et videte omnia latibula eius, in quibus absconditur,
et revertimini ad me ad certum locum, ut vadam vobiscum; quodsi
fuerit in regione, perscrutabor eum in cunctis regionibus Iudae
”.
24 At illi surgentes abierunt in Ziph ante Saul.
David autem et viri eius erant in deserto Maon, in Araba ad
meridiem deserti.
25 Ivit ergo Saul et socii eius ad quaerendum eum, et nuntiatum
est David; descenditque ad petram et versabatur in deserto Maon.
Quod cum audisset Saul, persecutus est David in deserto Maon.
26 Et ibat Saul ad latus montis ex parte una, David autem et
viri eius erant in latere montis ex parte altera; porro David
praeceps fugiebat a facie Saul. Itaque Saul et viri eius in
modum coronae cingebant David et viros eius, ut caperent eos.
27 Et nuntius venit ad Saul dicens: “ Festina et veni,
quoniam infuderunt se Philisthim super terram ”.
28 Reversus est ergo Saul desistens persequi David; et perrexit
in occursum Philisthinorum. Propter hoc vocaverunt locum illum:
“ Petram dividentem ”
23
1 Riferirono a Davide: "Ecco i Filistei assediano Keila e saccheggiano
le aie".
2 Davide consultò il Signore chiedendo: "Devo andare? Riuscirò
a battere questi Filistei?". Rispose il Signore: "Và perchè
sconfiggerai i Filistei e libererai Keila".
3 Ma gli uomini di Davide gli dissero: "Ecco, noi abbiamo già
da temere qui in Giuda, tanto più se andremo a Keila contro
le forze dei Filistei".
4 Davide consultò di nuovo il Signore e il Signore gli rispose:
"Muoviti e scendi a Keila, perchè io metterò i Filistei nelle
tue mani".
5 Davide con i suoi uomini scese a Keila, assalì i Filistei,
portò via il loro bestiame e inflisse loro una grande sconfitta.
Così Davide liberò gli abitanti di Keila.
6 Quando Ebiatar figlio di Achimelech si era rifugiato presso
Davide, l` efod era nelle sue mani e con quello era sceso a
Keila.
7 Fu riferito a Saul che Davide era giunto a Keila e Saul disse:
"Dio l`ha messo nelle mie mani, perchè si è messo in una trappola
venendo in una città con porte e sbarre".
8 Saul chiamò tutto il popolo alle armi per scendere a Keila
e assediare Davide e i suoi uomini.
9 Quando Davide seppe che Saul veniva contro di lui macchinando
disegni iniqui, disse al sacerdote Ebiatar: "Porta qui l` efod
".
10 Davide disse: "Signore, Dio d`Israele, il tuo servo ha sentito
dire che Saul cerca di venire contro Keila e di distruggere
la città per causa mia.
11 Mi metteranno nelle sue mani i cittadini di Keila? Scenderà
Saul, come ha saputo il tuo servo? Signore, Dio d`Israele, fallo
sapere al tuo servo". Il Signore rispose: "Scenderà".
12 Davide aggiunse: "I cittadini di Keila mi consegneranno nelle
mani di Saul con i miei uomini?". Il Signore rispose: "Ti consegneranno".
13 Davide si alzò e uscì da Keila con la truppa, circa seicento
uomini, e andò vagando senza mè ta. Fu riferito a Saul che Davide
era fuggito da Keila ed egli rinunziò all`azione.
14 Davide andò a dimorare nel deserto in luoghi impervii, in
zona montuosa, nel deserto di Zif e Saul lo ricercava sempre;
ma Dio non lo mise mai nelle sue mani.
15 Davide sapeva che Saul era uscito a cercare la sua vita.
Intanto Davide stava nel deserto di Zif, a Corsa.
16 Allora Giònata figlio di Saul si alzò e andò da Davide a
Corsa e ne rinvigorì il coraggio in Dio.
17 Poi gli disse: "Non temere: la mano di Saul mio padre non
potrà raggiungerti e tu regnerai su Israele mentre io sarò a
te secondo. Anche Saul mio padre lo sa bene".
18 Essi strinsero un patto davanti al Signore. Davide rimase
a Corsa e Gionata tornò a casa.
19 Ma alcuni uomini di Zif vennero a Gàbaa da Saul per dirgli:
"Non sai che Davide si nasconde nei luoghi più sicuri
in Horesa sul colle di Achila che si trova e dastra del deserto.
20 Ora, atteso il tuo desiderio di scendere, o re, scendi e
sapremo metterlo nelle mani del re".
21 Rispose Saul: "Benedetti voi nel nome del Signore, perchè
vi siete presi a cuore la mia causa.
22 Andate dunque, informatevi ancora, accertatevi bene del luogo
dove muove i suoi passi e chi lo ha visto là, perchè mi hanno
detto che egli è molto astuto.
23 Cercate di conoscere tutti i nascondigli nei quali si rifugia
e tornate a me con la conferma. Allora verrò con voi e, se sarà
nel paese, lo ricercherò in tutti i villaggi di Giuda".
24 Si alzarono e tornarono a Zif precedendo Saul. Davide e i
suoi uomini erano nel deserto di Maon, nell`Araba a meridione
della steppa.
25 Saul andò con i suoi uomini per ricercarlo. Ma la cosa fu
riferita a Davide, il quale scese presso la rupe, rimanendo
nel deserto di Maon. Lo seppe Saul e seguì le tracce di Davide
nel deserto di Maon.
26 Saul procedeva sul fianco del monte da una parte e Davide
e i suoi uomini sul fianco del monte dall`altra parte. Davide
cercava in ogni modo di sfuggire a Saul e Saul e i suoi uomini
accerchiavano Davide e i suoi uomini per prenderli.
27 Ma arrivò un messaggero a dire a Saul: "Vieni in fretta,
perchè i Filistei hanno invaso il paese".
28 Allora Saul cessò di inseguire Davide e andò contro i Filistei.
Per questo chiamarono quel luogo: Pietra della separazione.
24
1 Ascendit ergo David inde et habitavit
in locis tutissimis Engaddi.
2 Cumque reversus esset Saul, postquam persecutus est Philisthaeos,
nuntiaverunt ei dicentes: “ Ecce David in deserto est
Engaddi ”.
3 Assumens ergo Saul tria milia electorum virorum ex omni Israel
perrexit ad investigandum David et viros eius ad rupes ibicum.
4 Et venit ad caulas ovium, quae se offerebant vianti. Eratque
ibi spelunca, quam ingressus est Saul, ut purgaret ventrem;
porro David et viri eius in interiore parte speluncae latebant.
5 Et dixerunt viri David ad eum: “ Ecce dies, de qua locutus
est Dominus ad te: “Ego trado tibi inimicum tuum, ut facias
ei sicut placuerit in oculis tuis” ”. Surrexit ergo
David et praecidit oram chlamydis Saul silenter.
6 Post haec cor David percussit eum, eo quod abscidisset oram
chlamydis Saul,
7 dixitque ad viros suos: “ Propitius mihi sit Dominus,
ne faciam hanc rem domino meo, christo Domini, ut mittam manum
meam in eum, quoniam christus Domini est ”.
8 Et cohibuit David viros suos sermonibus et non permisit eos,
ut consurgerent in Saul.
Porro Saul exsurgens de spelunca pergebat coepto itinere.
9 Surrexit autem et David post eum et egressus de spelunca clamavit
post tergum Saul dicens: “ Domine mi rex! ”. Et
respexit Saul post se, et inclinans se David pronus in terram
adoravit
10 dixitque ad Saul: “ Quare audis verba hominum loquentium:
“David quaerit malum adversum te?”.
11 Ecce hodie viderunt oculi tui quod tradiderit te Dominus
hodie in manu mea in spelunca; et dictum est mihi, ut occiderem
te, sed pepercit tibi oculus meus. Dixi enim: Non extendam manum
meam in dominum meum, quia christus Domini est
12 et pater meus. Quin potius vide et cognosce oram chlamydis
tuae in manu mea, quoniam, cum praeciderem summitatem chlamydis
tuae, nolui occidere te. Animadverte et vide quoniam non est
in manu mea malum neque iniquitas, neque peccavi in te; tu autem
insidiaris animae meae, ut auferas eam.
13 Iudicet Dominus inter me et te et ulciscatur me Dominus ex
te; manus autem mea non sit in te.
14 Sicut et in proverbio antiquo dicitur: “Ab impiis egredietur
impietas”, manus ergo mea non sit in te.
15 Quem sequitur rex Israel? Quem persequeris? Canem mortuum
et pulicem unum.
16 Sit Dominus iudex et iudicet inter me et te et videat et
diiudicet causam meam et eruat me de manu tua ”.
17 Cum autem complesset David loquens sermones huiuscemodi ad
Saul, dixit Saul: “ Numquid vox haec tua est, fili mi
David? ”. Et levavit Saul vocem suam et flevit.
18 Dixitque ad David: “ Iustior tu es quam ego; tu enim
tribuisti mihi bona, ego autem reddidi tibi mala.
19 Et tu indicasti hodie, quae feceris mihi bona, quomodo tradiderit
me Dominus in manu tua, et non occideris me.
20 Quis enim, cum invenerit inimicum suum, dimittet eum in via
bona? Sed Dominus reddat tibi vicissitudinem hanc, pro eo quod
hodie operatus es in me.
21 Et nunc, quia scio quod certissime regnaturus sis et habiturus
in manu tua regnum Israel,
22 iura mihi in Domino, ne deleas semen meum post me neque auferas
nomen meum de domo patris mei ”.
23 Et iuravit David Sauli. Abiit ergo Saul in domum suam, et
David et viri eius ascenderunt ad praesidium.
24
1 Davide da quel luogo salì ad abitare nel deserto di Engàddi.
2 Quando Saul tornò dall`azione contro i Filistei, gli riferirono:
"Ecco, Davide è nel deserto di Engàddi".
3 Saul scelse tremila uomini valenti in tutto Israele e partì
alla ricerca di Davide di fronte alle Rocce dei caprioli.
4 Arrivò ai recinti dei greggi lungo la strada, ove c`era una
caverna. Saul vi entrò per un bisogno naturale, mentre Davide
e i suoi uomini se ne stavano in fondo alla caverna.
5 Gli uomini di Davide gli dissero: "Ecco il giorno in cui il
Signore ti dice: Vedi, metto nelle tue mani il tuo nemico, trattalo
come vuoi". Davide si alzò e tagliò un lembo del mantello di
Saul, senza farsene accorgere.
6 Ma ecco, dopo aver fatto questo, Davide si sentì battere il
cuore per aver tagliato un lembo del mantello di Saul.
7 Poi disse ai suoi uomini: "Mi guardi il Signore dal fare simile
cosa al mio re, al consacrato di Dio, dallo stendere la mano
su di lui, perchè è il consacrato del Signore".
8 Davide dissuase con parole severe i suoi uomini e non permise
che si avventassero contro Saul. Saul uscì dalla caverna e tornò
sulla via.
9 Dopo questo fatto, Davide si alzò, uscì dalla grotta e gridò
a Saul: "O re, mio signore"; Saul si voltò indietro e Davide
si inginocchiò con la faccia a terra e si prostrò.
10 Davide continuò rivolgendosi a Saul: "Perchè ascolti la voce
di chi dice: Ecco Davide cerca la tua rovina?
11 Ecco, in questo giorno i tuoi occhi hanno visto che il Signore
ti aveva messo oggi nelle mie mani nella caverna. Mi fu suggerito
di ucciderti, ma io ho avuto pietà di te e ho detto: Non stenderò
la mano sul mio signore, perchè egli è il consacrato di Dio.
12 Guarda, padre mio, il lembo del tuo mantello nella mia mano:
quando ho staccato questo lembo dal tuo mantello nella caverna,
vedi che non ti ho ucciso. Riconosci dunque e vedi che non c`è
in me alcun disegno iniquo né ribellione, né ho peccato contro
di te; invece tu vai insidiando la mia vita per sopprimerla.
13 Sia giudice il Signore tra me e te e mi faccia giustizia
il Signore nei tuoi confronti, poiché la mia mano non si stenderà
su di te.
14 Come dice il proverbio antico: Dagli empi esce l`empietà
e la mia mano non sarà contro di te.
15 Contro chi è uscito il re d`Israele? Chi insegui? Un cane
morto, una pulce.
16 Il Signore sia arbitro e giudice tra me e te, veda e giudichi
la mia causa e mi faccia giustizia di fronte a te".
17 Quando Davide ebbe finito di pronunziare verso Saul queste
parole, Saul disse: "E` questa la tua voce, Davide figlio mio?".
Saul alzò la voce e pianse.
18 Poi continuò verso Davide: "Tu sei stato più giusto di me,
perchè mi hai reso il bene, mentre io ti ho reso il male.
19 Oggi mi hai dimostrato che agisci bene con me, che il Signore
mi aveva messo nelle tue mani e tu non mi hai ucciso.
20 Quando mai uno trova il suo nemico e lo lascia andare per
la sua strada in pace? Il Signore ti renda felicità per quanto
hai fatto a me oggi.
21 Ora ecco sono persuaso che, certo, regnerai e che sarà saldo
nelle tue mani il regno d`Israele.
22 Ma tu giurami ora per il Signore che non sopprimerai dopo
di me la mia discendenza e non cancellerai il mio nome dalla
casa di mio padre". 23 Davide giurò a Saul. Saul tornò a casa,
mentre Davide con i suoi uomini salì al rifugio.
25
1 Mortuus est autem Samuel; et congregatus
est universus Israel, et planxerunt eum et sepelierunt eum in
domo sua in Rama.
Consurgensque David descendit in desertum Maon.
2 Erat autem vir quispiam in solitudine Maon, et possessio eius
in Carmel; et homo ille magnus nimis; erantque ei oves tria
milia et mille caprae. Et accidit ut tonderet gregem suum in
Carmel.
3 Nomen autem viri illius erat Nabal et nomen uxoris eius Abigail.
Eratque mulier illa prudentissima et speciosa; porro vir eius
durus et moribus malis; erat autem de genere Chaleb.
4 Cum ergo audisset David in deserto quod tonderet Nabal gregem
suum,
5 misit decem iuvenes et dixit eis: “ Ascendite in Carmel
et venietis ad Nabal et salutabitis eum ex nomine meo pacifice
6 et dicetis fratri meo: “Et tibi pax et domui tuae pax
et omnibus, quaecumque habes, sit pax!
7 Et nunc audivi quod tonsores essent apud te. Pastores autem
tui erant nobiscum in deserto; numquam eis molesti fuimus, nec
aliquando defuit eis quidquam de grege omni tempore, quo fuerunt
nobiscum in Carmel.
8 Interroga pueros tuos, et indicabunt tibi. Nunc ergo inveniant
pueri isti gratiam in oculis tuis, in die enim bona venimus;
quodcumque invenerit manus tua, da servis tuis et filio tuo
David” ”.
9 Cumque venissent pueri David, locuti sunt ad Nabal omnia verba
haec ex nomine David et siluerunt.
10 Respondens autem Nabal pueris David ait: “ Quis est
David, et quis est filius Isai? Hodie increverunt servi, qui
fugiunt dominos suos.
11 Tollam ergo panes meos et aquas meas et carnes pecorum, quae
occidi, tonsoribus meis et dabo viris, quos nescio unde sint?
”.
12 Regressi sunt itaque pueri David per viam suam et reversi
venerunt et nuntiaverunt ei omnia verba haec.
13 Tunc David ait viris suis: “ Accingatur unusquisque
gladio suo! ”. Et accincti sunt singuli gladio suo, accinctusque
est et David ense suo, et secuti sunt David quasi quadringenti
viri; porro ducenti remanserunt ad sarcinas.
14 Abigail autem uxori Nabal nuntiavit unus de pueris suis dicens:
“ Ecce misit David nuntios de deserto, ut benedicerent
domino nostro, sed aversatus est eos.
15 Homines isti boni satis fuerunt nobis et non molesti; nec
quidquam aliquando periit omni tempore, quo sumus conversati
cum eis in deserto.
16 Pro muro erant nobis tam in nocte quam in die omnibus diebus,
quibus pavimus apud eos greges.
17 Quam ob rem considera et recogita quid facias, quoniam malum
decretum est adversus dominum nostrum et adversus domum eius
universam. Et ipse filius Belial est, ita ut nemo ei possit
loqui ”.
18 Festinavit igitur Abigail et tulit ducentos panes et duos
utres vini et quinque arietes coctos et quinque sata frumenti
tosti et centum ligaturas uvae passae et ducentas massas caricarum
et imposuit super asinos.
19 Dixitque pueris suis: “ Praecedite me, ecce ego post
tergum sequar vos ”. Viro autem suo Nabal non indicavit.
20 Cum ergo ascendisset asinum et descenderet in tegmine montis,
David et viri eius descendebant in occursum eius; quibus et
illa occurrit.
21 Et aiebat David: “ Vere frustra servavi omnia, quae
huius erant in deserto, et non periit quidquam de cunctis, quae
ad eum pertinebant; et reddidit mihi malum pro bono.
22 Haec faciat Deus inimicis David et haec addat, si reliquero
de omnibus, quae ad eum pertinent, usque mane quidquid masculini
sexus ”.
23 Cum autem vidisset Abigail David, festinavit et descendit
de asino et procidit coram David super faciem suam et adoravit
super terram.
24 Et cecidit ad pedes eius et dixit: “ In me sit, domine
mi, haec iniquitas; loquatur, obsecro, ancilla tua in auribus
tuis, et audi verba famulae tuae.
25 Ne ponat, oro, dominus meus cor suum super virum istum iniquum
Nabal, quia secundum nomen suum stultus est, et est stultitia
cum eo; ego autem ancilla tua non vidi pueros domini mei, quos
misisti.
26 Nunc ergo, domine mi, vivit Dominus, et vivit anima tua,
quia Dominus prohibuit te, ne venires in sanguine et salvares
te manu tua; et nunc fiant sicut Nabal inimici tui et qui quaerunt
domino meo malum.
27 Quapropter suscipe benedictionem hanc, quam attulit ancilla
tua domino meo, et da pueris, qui sequuntur dominum meum.
28 Aufer iniquitatem famulae tuae. Faciens enim faciet Dominus
domino meo domum fidelem, quia proelia Domini dominus meus proeliatur;
malitia ergo non inveniatur in te omnibus diebus vitae tuae.
29 Si enim surrexerit aliquando homo persequens te et quaerens
animam tuam, erit anima domini mei custodita in fasciculo vitae
apud Dominum Deum tuum; sed inimicorum tuorum animam ipse iaciat
in impetu et circulo fundae.
30 Cum ergo fecerit Dominus domino meo omnia, quae locutus est,
bona de te et constituerit te ducem super Israel,
31 non erit tibi hoc in singultum et in scrupulum cordis domino
meo, quod effuderis sanguinem innoxium et ipse te ultus fueris;
et cum benefecerit Dominus domino meo, recordaberis ancillae
tuae ”.
32 Et ait David ad Abigail: “ Benedictus Dominus, Deus
Israel, qui misit te hodie in occursum meum. Et benedicta prudentia
tua,
33 et benedicta tu, quae prohibuisti me hodie, ne irem ad sanguinem
et ulciscerer me manu mea.
34 Alioquin, vivit Dominus, Deus Israel, qui prohibuit me malum
facere tibi, nisi cito venisses in occursum mihi, non remansisset
Nabal usque ad lucem matutinam quidquid masculini sexus ”.
35 Suscepit ergo David de manu eius omnia, quae attulerat ei,
dixitque ei: “ Vade pacifice in domum tuam. Ecce audivi
vocem tuam et honoravi faciem tuam ”.
36 Venit autem Abigail ad Nabal; et ecce erat ei convivium in
domo eius quasi convivium regis, et cor Nabal iucundum; erat
enim ebrius nimis. Et non indicavit ei verbum pusillum aut grande
usque in mane.
37 Diluculo autem, cum digessisset vinum Nabal, haec indicavit
ei uxor sua; et emortuum est cor eius intrinsecus, et factus
est quasi lapis.
38 Cumque pertransissent decem dies, percussit Dominus Nabal,
et mortuus est.
39 Quod cum audisset David mortuum Nabal, ait: “ Benedictus
Dominus, qui iudicavit causam opprobrii mei de manu Nabal et
servum suum custodivit a malo et malitiam Nabal reddidit Dominus
in caput eius ”.
Misit ergo David et locutus est ad Abigail, ut sumeret eam sibi
in uxorem.
40 Et venerunt pueri David ad Abigail in Carmel et locuti sunt
ad eam dicentes: “ David misit nos ad te, ut accipiat
te sibi in uxorem ”.
41 Quae consurgens adoravit prona in terram et ait: “
Ecce famula tua sit in ancillam, ut lavet pedes servorum domini
mei ”.
42 Et festinavit et surrexit Abigail et ascendit super asinum,
et quinque puellae ierunt cum ea pedisequae eius; et secuta
est nuntios David et facta est illi uxor.
43 Sed et Achinoam accepit David de Iezrahel, et fuit utraque
uxor eius.
44 Saul autem dedit Michol filiam suam uxorem David Phalti filio
Lais, qui erat de Gallim.
25
1 Samuele morì, e tutto Israele si radunò e lo pianse. Lo seppellirono
presso la sua casa in Rama. Davide si alzò e scese al deserto
di Paran.
2 Vi era in Maon un uomo che possedeva beni a Carmel; costui
era molto ricco, aveva un gregge di tremila pecore e mille capre
e si trovava a Carmel per tosare il gregge.
3 Quest`uomo si chiamava Nabal e sua moglie Abigail. La donna
era di buon senso e di bell`aspetto, ma il marito era brutale
e cattivo; era un Calebita.
4 Davide nel deserto sentì che Nabal era alla tosatura del gregge.
5 Allora Davide inviò dieci giovani; Davide disse a questi giovani:
"Salite a Carmel, andate da Nabal e chiedetegli a mio nome se
sta bene.
6 Voi direte così a mio fratello: Pace a te e pace alla tua
casa e pace a quanto ti appartiene!
7 Ho sentito appunto che stanno tosando le tue pecore. Ebbene,
quando i tuoi pastori sono stati con noi, non li abbiamo molestati
e niente delle loro cose ha subito danno finchè sono stati a
Carmel.
8 Interroga i tuoi uomini e ti informeranno. Questi giovani
trovino grazia ai tuoi occhi, perchè siamo giunti in un giorno
lieto. D , ti prego, quanto puoi dare ai tuoi servi e al tuo
figlio Davide".
9 Gli uomini di Davide andarono e fecero a Nabal tutto quel
discorso a nome di Davide e attesero.
10 Ma Nabal rispose ai servi di Davide: "Chi è Davide e chi
è il figlio di Iesse? Oggi sono troppi i servi che scappano
dai loro padroni.
11 Devo prendere il pane, l`acqua e la carne che ho preparato
per i tosatori e darli a gente che non so da dove venga?".
12 Gli uomini di Davide rifecero la strada, tornarono indietro
e gli riferirono tutto questo discorso.
13 Allora Davide disse ai suoi uomini: "Cingete tutti la spada!".
Tutti cinsero la spada e Davide cinse la sua e partirono dietro
Davide circa quattrocento uomini. Duecento rimasero a guardia
dei bagagli.
14 Ma Abigail, la moglie di Nabal, fu avvertita da uno dei servi,
che le disse: "Ecco Davide ha inviato messaggeri dal deserto
per salutare il nostro padrone, ma egli ha inveito contro di
essi.
15 Veramente questi uomini sono stati molto buoni con noi; non
ci hanno molestati e non ci è venuto a mancare niente finchè
siamo stati con loro, quando eravamo in campagna.
16 Sono stati per noi come un muro di difesa di notte e di giorno,
finchè siamo stati con loro a pascolare il gregge.
17 Sappilo dunque e vedi ciò che devi fare, perchè pende qualche
guaio sul nostro padrone e su tutta la sua casa. Egli poi è
troppo cattivo e non gli si può dire una parola".
18 Abigail allora prese in fretta duecento pani, due otri di
vino, cinque arieti preparati, cinque misure di grano tostato,
cento grappoli di uva passa e duecento schiacciate di fichi
secchi e li caricò sugli asini.
19 Poi disse ai servi: "Precedetemi, io vi seguirò". Ma non
disse nulla al marito Nabal.
20 Ora, mentre essa sul dorso di un asino scendeva lungo un
sentiero nascosto della montagna, Davide e i suoi uomini scendevano
di fronte a lei ed essa s`incontrò con loro.
21 Davide andava dicendo: "Ho dunque custodito invano tutto
ciò che appartiene a costui nel deserto; niente fu danneggiato
di ciò che gli appartiene ed egli mi rende male per bene.
22 Tanto faccia Dio ai nemici di Davide e ancora peggio, se
di tutti i suoi io lascerò sopravvivere fino al mattino un solo
maschio!".
23 Appena Abigail vide Davide, smontò in fretta dall`asino,
cadde con la faccia davanti a Davide e si prostrò a terra.
24 Cadde ai suoi piedi e disse: "Sono io colpevole, mio signore.
Lascia che parli la tua schiava al tuo orecchio e tu dè gnati
di ascoltare le parole della tua schiava.
25 Non faccia caso il mio signore di quell`uomo cattivo che
è Nabal, perchè egli è come il suo nome: stolto si chiama e
stoltezza è in lui; io tua schiava non avevo visto i tuoi giovani,
o mio signore, che avevi mandato.
26 Ora, mio signore, per la vita di Dio e per la tua vita, poiché
Dio ti ha impedito di venire al sangue e farti giustizia con
la tua mano, siano appunto come Nabal i tuoi nemici e coloro
che cercano di fare il male al mio signore.
27 Quanto a questo dono che la tua schiava porta al mio signore,
fà che sia dato agli uomini che seguono i tuoi passi, mio signore.
28 Perdona la colpa della tua schiava. Certo Dio concederà a
te, mio signore, una casa duratura, perchè il mio signore combatte
le battaglie di Dio, né si troverà alcun male in te per tutti
i giorni della tua vita.
29 Se qualcuno insorgerà a perseguitarti e a cercare la tua
vita, la tua anima, o mio signore, sarà conservata nello scrigno
della vita presso il Signore tuo Dio, mentre l`anima dei tuoi
nemici Egli la scaglierà come dal cavo della fionda.
30 Certo, quando Dio ti avrà concesso tutto il bene che ha detto
a tuo riguardo e ti avrà costituito capo d`Israele,
31 non sia di angoscia o di rimorso al tuo cuore questa cosa:
l`aver versato invano il sangue e l`aver fatto giustizia con
la tua mano, mio signore. Dio ti farà prosperare, mio signore,
ma tu vorrai ricordarti della tua schiava".
32 Davide esclamò rivolto ad Abigail: "Benedetto il Signore,
Dio d`Israele, che ti ha mandato oggi incontro a me.
33 Benedetto il tuo senno e benedetta tu che mi hai impedito
oggi di venire al sangue e di fare giustizia da me.
34 Viva sempre il Signore, Dio d`Israele, che mi ha impedito
di farti il male; perchè se non fossi venuta in fretta incontro
a me, non sarebbe rimasto a Nabal allo spuntar del giorno un
solo maschio".
35 Davide prese poi dalle mani di lei quanto gli aveva portato
e le disse: "Torna a casa in pace. Vedi: ho ascoltato la tua
voce e ho rasserenato il tuo volto".
36 Abigail tornò da Nabal: questi teneva in casa un banchetto
come un banchetto da re. Il suo cuore era allegro ed egli era
ubriaco fradicio. Essa non gli disse né tanto né poco fino allo
spuntar del giorno.
37 Il mattino dopo, quando Nabal ebbe smaltito il vino, la moglie
gli narrò la faccenda; il cuore gli si tramortì nel petto ed
egli rimase come una pietra.
38 Dieci giorni dopo il Signore colpì Nabal ed egli morì.
39 Quando Davide sentì che Nabal era morto, esclamò: "Benedetto
il Signore che ha fatto giustizia dell`ingiuria che ho ricevuto
da Nabal; ha trattenuto il suo servo dal male e ha rivolto sul
capo di Nabal la sua iniquità". Poi Davide mandò messaggeri
e annunziò ad Abigail che voleva prenderla in moglie.
40 I servi di Davide andarono a Carmel e le dissero: "Davide
ci ha mandati a prenderti perchè tu sia sua moglie".
41 Essa si alzò, si prostrò con la faccia a terra e disse: "Ecco,
la tua schiava sarà come una schiava per lavare i piedi ai servi
del mio signore".
42 Abigail si preparò in fretta poi salì su un asino e, seguita
dalle sue cinque giovani ancelle, tenne dietro ai messaggeri
di Davide e divenne sua moglie.
43 Davide aveva preso anche Achinoam da Izreel e furono tutte
e due sue mogli.
44 Saul aveva dato Mikal sua figlia, già moglie di Davide, a
Palti figlio di Lais, che abitava in Gallim.
26
1 Et venerunt Ziphaei ad Saul in Gabaa
dicentes: “ Ecce David absconditus est in colle Hachila,
quae est ex adverso solitudinis ”.
2 Et surrexit Saul et descendit in desertum Ziph, et cum eo
tria milia virorum de electis Israel, ut quaereret David in
deserto Ziph.
3 Et castrametatus est Saul in colle Hachila, quae erat ex adverso
solitudinis in via. David autem habitabat in deserto; videns
autem quod venisset Saul post se in desertum,
4 misit exploratores et didicit quod illuc venisset certissime.
5 Et surrexit David et venit ad locum, ubi erat Saul. Cumque
vidisset locum, in quo dormiebat Saul et Abner filius Ner princeps
militiae eius, Saulem dormientem in carragine et reliquum vulgus
per circuitum eius,
6 ait David ad Achimelech Hetthaeum et Abisai filium Sarviae
fratrem Ioab dicens: “ Quis descendet mecum ad Saul in
castra? ”. Dixitque Abisai: “ Ego descendam tecum
”.
7 Venerunt ergo David et Abisai ad populum nocte et invenerunt
Saul iacentem et dormientem in carragine et hastam fixam in
terra ad caput eius, Abner autem et populum dormientes in circuitu
eius.
8 Dixitque Abisai ad David: “ Conclusit Deus hodie inimicum
tuum in manus tuas; nunc ergo perfodiam eum lancea in terra
semel, et secundo opus non erit ”.
9 Et dixit David ad Abisai: “ Ne interficias eum; quis
enim extendit manum suam in christum Domini et innocens erit?
”.
10 Et dixit David: “ Vivit Dominus quia Dominus percutiet
eum, aut dies eius veniet, ut moriatur, aut in proelium descendens
peribit.
11 Propitius mihi sit Dominus, ne extendam manum meam in christum
Domini. Nunc igitur tolle hastam, quae est ad caput eius, et
scyphum aquae, et abeamus ”.
12 Tulit ergo David hastam et scyphum aquae, qui erat ad caput
Saul, et abierunt; et non erat quisquam, qui videret et intellegeret
et vigilaret, sed omnes dormiebant, quia sopor Domini irruerat
super eos.
13 Cumque transisset David ex adverso et stetisset in vertice
montis de longe, et esset grande intervallum inter eos,
14 clamavit David ad populum et ad Abner filium Ner dicens:
“ Nonne respondebis, Abner? ”. Et respondens Abner
ait: “ Quis es tu? Clamasti ad regem! ”.
15 Et ait David ad Abner: “ Numquid non vir tu es? Et
quis alius similis tui in Israel? Quare ergo non custodisti
dominum tuum regem? Ingressus est enim unus de turba, ut interficeret
regem dominum tuum.
16 Non est bonum hoc, quod fecisti. Vivit Dominus quoniam filii
mortis estis vos, qui non custodistis dominum vestrum, christum
Domini. Nunc ergo vide, ubi sit hasta regis et ubi scyphus aquae,
qui erat ad caput eius ”.
17 Cognovit autem Saul vocem David et dixit: “ Num vox
tua haec est, fili mi David? ”. Et ait David: “
Vox mea, domine mi rex ”.
18 Et ait: “ Quam ob causam dominus meus persequitur servum
suum? Quid feci? Aut quod est in manu mea malum?
19 Nunc ergo audiat, oro, dominus meus rex verba servi sui:
Si Dominus incitat te adversum me, odoretur sacrificium; si
autem filii hominum, maledicti sint in conspectu Domini, quia
eiecerunt me hodie, ut non habitem in hereditate Domini dicentes:
“Vade, servi diis alienis”.
20 Et nunc non effundatur sanguis meus in terra longe a facie
Domini; quia egressus est rex Israel, ut quaerat pulicem unum,
sicut persequitur quis perdicem in montibus ”.
21 Et ait Saul: “ Peccavi. Revertere, fili mi David; nequaquam
enim ultra malefaciam tibi, eo quod pretiosa fuerit anima mea
in oculis tuis hodie; apparet quod stulte egerim et erraverim
multum nimis ”.
22 Et respondens David ait: “ Ecce hasta regis; transeat
unus de pueris et tollat eam.
23 Dominus autem retribuet unicuique secundum iustitiam suam
et fidem; tradidit enim te Dominus hodie in manu mea, et nolui
extendere manum meam in christum Domini.
24 Et sicut magnificata est anima tua hodie in oculis meis,
sic magnificetur anima mea in oculis Domini, et liberet me de
omni angustia ”.
25 Ait ergo Saul ad David: “ Benedictus tu, fili mi David;
et quidem faciens facies et potens poteris ”. Abiit autem
David in viam suam, et Saul reversus est in locum suum.
26
1 Gli abitanti di Zif si recarono da Saul in Gàbaa e gli dissero:
"Non è forse Davide nascosto sull`altura di Cachila, di fronte
al deserto?".
2 Saul si mosse e scese al deserto di Zif conducendo con sè
tremila uomini scelti di Israele, per ricercare Davide nel deserto
di Zif.
3 Saul si accampò sull`altura di Cachilà di fronte al deserto
presso la strada mentre Davide si trovava nel deserto. Quando
si accorse che Saul lo inseguiva nel deserto,
4 Davide mandò alcune spie ed ebbe conferma che Saul era arrivato
davvero.
5 Allora Davide si alzò e venne al luogo dove era giunto Saul;
là Davide notò il posto dove dormivano Saul e Abner figlio di
Ner, capo dell`esercito di lui. Saul riposava tra i carriaggi
e la truppa era accampata all`intorno.
6 Davide si rivolse ad Achimelech, l`Hittita e ad Abisai, figlio
di Zeruia, fratello di Ioab, dicendo: "Chi vuol scendere con
me da Saul nell`accampamento?". Rispose Abisai: "Scenderò io
con te".
7 Davide e Abisai scesero tra quella gente di notte ed ecco
Saul giaceva nel sonno tra i carriaggi e la sua lancia era infissa
a terra a capo del suo giaciglio mentre Abner con la truppa
dormiva all`intorno.
8 Abisai disse a Davide: "Oggi Dio ti ha messo nelle mani il
tuo nemico. Lascia dunque che io l`inchiodi a terra con la lancia
in un sol colpo e non aggiungerò il secondo".
9 Ma Davide disse ad Abisai: "Non ucciderlo! Chi mai ha messo
la mano sul consacrato del Signore ed è rimasto impunito?".
10 Davide soggiunse: "Per la vita del Signore, solo il Signore
lo toglierà di mezzo o perchè arriverà il suo giorno e morirà
o perchè scenderà in battaglia e sarà ucciso.
11 Il Signore mi guardi dallo stendere la mano sul consacrato
del Signore! Ora prendi la lancia che sta a capo del suo giaciglio
e la brocca dell`acqua e andiamocene".
12 Così Davide portò via la lancia e la brocca dell`acqua che
era dalla parte del capo di Saul e tutti e due se ne andarono;
nessuno vide, nessuno se ne accorse, nessuno si svegliò: tutti
dormivano, perchè era venuto su di loro un torpore mandato dal
Signore.
13 Davide passò dall`altro lato e si fermò lontano sulla cima
del monte; vi era grande spazio tra di loro.
14 Allora Davide gridò alla truppa e ad Abner, figlio di Ner:
"Non risponderai, Abner?". Abner rispose: "Chi sei tu che gridi
verso il re?".
15 Davide rispose ad Abner: "Non sei un uomo tu? E chi è come
te in Israele? E perchè non hai fatto guardia al re tuo signore?
E` venuto infatti uno del popolo per uccidere il re tuo signore.
16 Non hai fatto certo una bella cosa. Per la vita del Signore,
siete degni di morte voi che non avete fatto guardia al vostro
signore, all`unto del Signore. E ora guarda dov`è la lancia
del re e la brocca che era presso il suo capo".
17 Saul riconobbe la voce di Davide e gridò: "E` questa la tua
voce, Davide, figlio mio?". Rispose Davide: "E` la mia voce,
o re mio signore".
18 Aggiunse: "Perchè il mio signore perseguita il suo servo?
Che ho fatto? Che male si trova in me?
19 Ascolti dunque il re mio signore la parola del suo servo:
se il Signore ti eccita contro di me, voglia accettare il profumo
di un`offerta. Ma se sono gli uomini, siano maledetti davanti
al Signore, perchè oggi mi scacciano lontano, impedendomi di
partecipare all`eredità del Signore. E` come se dicessero: Và
a servire altri dei.
20 Almeno non sia versato sulla terra il mio sangue lontano
dal Signore, ora che il re d`Israele è uscito in campo per ricercare
una pulce, come si insegue una pernice sui monti".
21 Il re rispose: "Ho peccato, ritorna, Davide figlio mio. Non
ti farò più del male, perchè la mia vita oggi è stata tanto
preziosa ai tuoi occhi. Ho agito da sciocco e mi sono molto,
molto ingannato".
22 Rispose Davide: "Ecco la lancia del re, passi qui uno degli
uomini e la prenda!
23 Il Signore renderà a ciascuno secondo la sua giustizia e
la sua fedeltà, dal momento che oggi il Signore ti aveva messo
nelle mie mani e non ho voluto stendere la mano sul consacrato
del Signore.
24 Ed ecco, come è stata preziosa oggi la tua vita ai miei occhi,
così sia preziosa la mia vita agli occhi del Signore ed egli
mi liberi da ogni angoscia".
25 Saul rispose a Davide: "Benedetto tu sia, Davide figlio mio.
Certo saprai fare e riuscirai in tutto". Davide andò per la
sua strada e Saul tornò alla sua dimora.
27
1 Et ait David in corde suo: “ Aliquando
incidam in uno die in manu Saul; nonne melius est ut fugiam
et salver in terra Philisthinorum, ut desperet Saul cessetque
me quaerere in cunctis finibus Israel? Fugiam ergo manus eius
”.
2 Et surrexit David et abiit ipse et sescenti viri cum eo ad
Achis filium Maoch regem Geth.
3 Et habitavit David cum Achis in Geth ipse et viri eius unusquisque
cum domo sua; David et duae uxores eius, Achinoam Iezrahelites
et Abigail uxor Nabal de Carmel.
4 Et nuntiatum est Saul quod fugisset David in Geth, et non
addidit ultra ut quaereret eum.
5 Dixit autem David ad Achis: “ Si inveni gratiam in oculis
tuis, detur mihi locus in una urbium regionis huius, ut habitem
ibi. Cur enim manet servus tuus in civitate regis tecum? ”.
6 Dedit itaque ei Achis in die illa Siceleg; propter quam causam
facta est Siceleg regum Iudae usque in diem hanc.
7 Fuit autem numerus dierum, quibus habitavit David in regione
Philisthinorum, annus et quattuor menses.
8 Et ascendit David et viri eius et agebant praedas de Gesuri
et de Gerzi et de Amalecitis; hae enim gentes habitabant terram,
quae est a Telem in via Sur et usque ad terram Aegypti.
9 Et percutiebat David omnem terram nec relinquebat viventem
virum et mulierem; tollensque oves et boves et asinos et camelos
et vestes revertebatur et veniebat ad Achis.
10 Dicebat autem ei Achis: “ In quem irruistis hodie?
”. Respondebatque David: “ Contra Nageb Iudae vel
contra Nageb Ierameel vel contra Nageb Ceni ”.
11 Viro et mulieri non parcebat David nec adducebat in Geth
dicens: “ Ne forte loquantur adversum nos: “Haec
fecit David” ”. Et hoc erat decretum illi omnibus
diebus, quibus habitavit in regione Philisthinorum.
12 Credidit ergo Achis David dicens: “ Valde odiosum se
fecit populo suo Israel; erit
igitur mihi servus sempiternus ”.
27
1 Davide pensò: "Certo un giorno o l`altro perirò per mano di
Saul. Non ho miglior via d`uscita che cercare scampo nel paese
dei Filistei; Saul rinunzierà a ricercarmi in tutto il territorio
d`Israele e sfuggirò dalle sue mani".
2 Così Davide si mosse e si portò, con i seicento uomini che
aveva con sè , presso Achis, figlio di Moach, re di Gat.
3 Davide rimase presso Achis in Gat, lui e i suoi uomini, ciascuno
con la famiglia; Davide con le due mogli, Achinoàm di Izreel
e Abigail, già moglie di Nabal da Carmel.
4 Fu riferito a Saul che Davide si era rifugiato in Gat e non
lo cercò più.
5 Davide disse ad Achis: "Se ho trovato grazia ai tuoi occhi,
mi sia concesso un luogo in una città del tuo territorio dove
io possa abitare. Perchè dovrà stare il tuo servo presso di
te nella tua città reale?".
6 E Achis quello stesso giorno gli diede Ziklag; per questo
Ziklag è rimasta in possesso di Giuda fino a oggi.
7 La durata del soggiorno di Davide nel territorio dei Filistei
fu di un anno e quattro mesi.
8 Davide e i suoi uomini partivano a fare razzie contro i Ghesuriti,
i Ghirziti e gli Amaleciti: questi appunto sono gli abitanti
di quel territorio che si estende da Telam verso Sur fino al
paese d`Egitto.
9 Davide batteva quel territorio e non lasciava in vita né uomo
né donna; prendeva greggi e armenti, asini e cammelli e vesti,
poi tornava indietro e veniva da Achis.
10 Quando Achis chiedeva: "Dove avete fatto scorrerie oggi?",
Davide rispondeva: "Contro il Negheb di Giuda, contro il Negheb
degli Ierahmeeliti, contro il Negheb dei Keniti".
11 Davide non lasciava sopravvivere né uomo né donna da portare
a Gat, pensando: "Non vorrei che riferissero contro di noi:
Così ha fatto Davide". Tale fu la sua condotta finchè dimorò
nel territorio dei Filistei.
12 Achis faceva conto su Davide, pensando: "Certo si è attirato
l`odio del suo popolo, di Israele e così sarà per sempre mio
servo".
28
1 Factum est autem in diebus illis, congregaverunt
Phili sthim agmina sua, ut praepararentur ad bellum contra Israel.
Dixitque Achis ad David: “ Sciens nunc scito quoniam mecum
egredieris in castris tu et viri tui ”.
2 Dixitque David ad Achis: “ Ideo tu quoque scies, quae
facturus est servus tuus ”. Et ait Achis ad David: “
Ideo custodem capitis mei ponam te cunctis diebus ”.
3 Samuel autem mortuus erat; planxeratque eum omnis Israel,
et sepelierant eum in Rama urbe sua. Et Saul abstulerat magos
et hariolos de terra.
4 Congregatique sunt Philisthim et venerunt et castrametati
sunt in Sunam. Congregavit autem et Saul universum Israel, et
castrametati sunt in Gelboe.
5 Et vidit Saul castra Philisthim et timuit, et expavit cor
eius nimis.
6 Consuluitque Dominum, et non respondit ei neque per somnia
neque per Urim neque per prophetas.
7 Dixitque Saul servis suis: “ Quaerite mihi mulierem
habentem pythonem, et vadam ad eam et sciscitabor per illam
”. Et dixerunt servi eius ad eum: “ Est mulier habens
pythonem in Endor ”.
8 Mutavit ergo habitum suum vestitusque est aliis vestimentis
et abiit ipse et duo viri cum eo; veneruntque ad mulierem nocte,
et ait: “ Divina mihi in pythone et suscita mihi, quem
dixero tibi ”.
9 Et ait mulier ad eum: “ Ecce tu nosti, quanta fecerit
Saul et quomodo eraserit magos et hariolos de terra; quare ergo
insidiaris animae meae, ut occidar? ”.
10 Et iuravit ei Saul in Domino dicens: “ Vivit Dominus
quia non veniet tibi quidquam mali propter hanc rem ”.
11 Dixitque ei mulier: “ Quem suscitabo tibi? ”.
Qui ait: “ Samuelem suscita mihi ”.
12 Cum autem vidisset mulier Samuelem, exclamavit voce magna
et dixit ad Saul: “ Quare imposuisti mihi? Tu es enim
Saul! ”.
13 Dixitque ei rex: “ Noli timere. Quid vidisti? ”.
Et ait mulier ad Saul: “ Hominem divinum vidi ascendentem
de terra ”.
14 Dixitque ei: “ Qualis est forma eius? ”. Quae
ait: “ Vir senex ascendit et ipse amictus est pallio ”.
Intellexit Saul quod Samuel esset et inclinavit se super faciem
suam in terra et adoravit.
15 Dixit autem Samuel ad Saul: “ Quare inquietasti me,
ut suscitarer? ”. Et ait Saul: “ Coartor nimis.
Siquidem Philisthim pugnant adversum me, et Deus recessit a
me et exaudire me noluit neque in manu prophetarum neque per
somnia; vocavi ergo te, ut ostenderes mihi quid faciam ”.
16 Et ait Samuel: “ Quid interrogas me, cum Dominus recesserit
a te et factus est adversarius tuus?
17 Fecit enim Dominus, sicut locutus est in manu mea, et scidit
regnum de manu tua et dedit illud proximo tuo David,
18 quia non oboedisti voci Domini neque fecisti iram furoris
eius in Amalec. Idcirco quod pateris, fecit tibi Dominus hodie.
19 Et dabit Dominus etiam Israel tecum in manu Philisthim; cras
autem tu et filii tui mecum eritis, sed et castra Israel tradet
Dominus in manu Philisthim ”.
20 Statimque Saul cecidit porrectus in terram; extimuerat enim
verba Samuel, et robur non erat in eo, quia non comederat panem
tota die illa et tota nocte illa.
21 Accessit itaque mulier ad Saul et vidit quod conturbatus
esset valde; dixitque ad eum: “ Ecce audivit ancilla tua
vocem tuam, et posui animam meam in manu mea et oboedivi sermonibus
tuis, quos locutus es ad me.
22 Nunc igitur audi et tu vocem ancillae tuae, ut ponam coram
te buccellam panis, et comedens convalescas, ut possis iter
facere ”.
23 Qui renuit et ait: “ Non comedam ”. Coegerunt
autem eum servi sui et mulier; et tandem, audita voce eorum,
surrexit de terra et sedit super lectum.
24 Mulier autem illa habebat vitulum pascualem in domo; et festinavit
et occidit eum, tollensque farinam miscuit eam et coxit azyma.
25 Et posuit ante Saul et ante servos eius. Qui cum comedissent,
surrexerunt et abierunt hac eadem nocte.
28
1 In quei giorni i Filistei radunarono l`esercito per combattere
contro Israele e Achis disse a Davide: "Tieni bene a mente che
devi uscire in campo con me insieme con i tuoi uomini".
2 Davide rispose ad Achis: "Tu sai già quello che farà il tuo
servo". Achis disse: "Bene! Ti faccio per sempre mia guardia
del corpo".
3 Samuele era morto e tutto Israele aveva fatto il lamento su
di lui; poi l`avevano seppellito in Rama sua città. Saul aveva
bandito dal paese i negromanti e gl`indovini.
4 I Filistei si radunarono, si mossero e posero il campo in
Sunam. Saul radunò tutto Israele e si accampò sul Gelboe.
5 Quando Saul vide il campo dei Filistei, rimase atterrito e
il suo cuore tremò di paura. 6 Saul consultò il Signore e il
Signore non gli rispose né attraverso sogni, né mediante gli
Urim, né per mezzo dei profeti.
7 Allora Saul disse ai suoi ministri: "Cercatemi una negromante,
perchè voglio andare a consultarla". I suoi ministri gli risposero:
"Vi è una negromante nella città di Endor".
8 Saul si camuffò, si travestì e partì con due uomini. Arrivò
da quella donna di notte. Disse: "Pratica la divinazione per
me con uno spirito. Evocami colui che io ti dirò".
9 La donna gli rispose: "Tu sai bene quello che ha fatto Saul:
ha eliminato dal paese i negromanti e gli indovini e tu perchè
tendi un tranello alla mia vita per uccidermi?".
10 Saul le giurò per il Signore: "Per la vita del Signore, non
avrai alcuna colpa per questa faccenda".
11 Essa disse: "Chi devo evocarti?". Rispose: "Evocami Samuele".
12 La donna vide Samuele e proruppe in un forte grido e disse
quella donna a Saul: "Perchè mi hai ingannata? Tu sei Saul!".
13 Le rispose il re: "Non aver paura, che cosa vedi?". La donna
disse a Saul: "Vedo un essere divino che sale dalla terra".
14 Le domandò: "Che aspetto ha?". Rispose: "E` un uomo anziano
che sale ed è avvolto in un mantello". Saul comprese che era
veramente Samuele e si inginocchiò con la faccia a terra e si
prostrò.
15 Allora Samuele disse a Saul: "Perchè mi hai disturbato e
costretto a salire?". Saul rispose: "Sono in grande difficoltà.
I Filistei mi muovono guerra e Dio si è allontanato da me; non
mi ha più risposto né per mezzo dei profeti, né per mezzo dei
sogni; perciò ti ho evocato, perchè tu mi manifesti quello che
devo fare".
16 Samuele rispose: "Perchè mi vuoi consultare, quando il Signore
si è allontanato da te ed è divenuto tuo nemico?
17 Il Signore ha fatto nei tuoi riguardi quello che ha detto
per mia bocca. Il Signore ha strappato da te il regno e l`ha
dato al tuo prossimo, a Davide.
18 poiché non hai ascoltato il comando del Signore e non hai
dato effetto alla sua ira contro Amalek, per questo il Signore
ti ha trattato oggi in questo modo.
19 Il Signore abbandonerà inoltre Israele insieme con te nelle
mani dei Filistei. Domani tu e i tuoi figli sarete con me; il
Signore consegnerà anche l`accampamento d`Israele in mano ai
Filistei".
20 All`istante Saul cadde a terra lungo disteso, pieno di terrore
per le parole di Samuele; inoltre era già senza forze perchè
non aveva mangiato niente tutto quel giorno e la notte.
21 Allora la donna si accostò a Saul e vedendolo tutto spaventato,
gli disse: "Ecco, la tua serva ha ascoltato i tuoi ordini. Ho
esposto al pericolo la vita per obbedire alla parola che mi
hai detto.
22 Ma ora ascolta anche tu la voce della tua serva. Ti ho preparato
un pezzo di pane: mangia e riprenderai le forze, perchè devi
rimetterti in viaggio".
23 Egli rifiutava e diceva: "Non mangio". Ma i suoi servi insieme
alla donna lo costrinsero e accettò di mangiare. Si alzò da
terra e sedette sul letto.
24 La donna aveva in casa un vitello da ingrasso; si affrettò
a ucciderlo, poi prese la farina, la impastò e gli fece cuocere
pani azzimi.
25 Mise tutto davanti a Saul e ai suoi servi. Essi mangiarono,
poi si alzarono e partirono quella stessa notte.
29
1 Congregata sunt ergo Philisthim universa
agmina in Aphec; sed et Israel castrametatus est super fontem,
qui erat in Iezrahel.
2 Et principes quidem Philisthim incedebant in centuriis et
milibus; David autem et viri eius incedebant in novissimo agmine
cum Achis.
3 Dixeruntque principes Philisthim: “ Quid sibi volunt
Hebraei isti? ”. Et ait Achis ad principes Philisthim:
“ Nonne iste est David, qui fuit servus Saul regis Israel
et est apud me multis diebus vel annis, et non inveni in eo
quidquam ex die, qua transfugit ad me, usque ad diem hanc? ”.
4 Irati sunt autem adversus eum principes Philisthim et dixerunt
ei: “ Revertatur vir iste et sedeat in loco suo, in quo
constituisti eum, et non descendat nobiscum in proelium, ne
fiat nobis adversarius, cum proeliari coeperimus. Quomodo enim
aliter placare poterit dominum suum nisi in capitibus horum
virorum?
5 Nonne iste est David, cui cantabant in choris dicentes: “Percussit
Saul milia sua, et David decem milia sua”? ”.
6 Vocavit ergo Achis David et ait ei: “ Vivit Dominus
quia rectus es tu, et bonus est in conspectu meo exitus tuus
et introitus tuus mecum in castris, et non inveni in te quidquam
mali ex die, qua venisti ad me, usque ad diem hanc. Sed principibus
non places.
7 Revertere ergo et vade in pace et non offendes oculos principum
Philisthim ”.
8 Dixitque David ad Achis: “ Quid enim feci, et quid invenisti
in me servo tuo a die, qua fui in conspectu tuo, usque in diem
hanc, ut non veniam et pugnem contra inimicos domini mei regis?
”.
9 Respondens autem Achis locutus est ad David: “ Scio
quia bonus es tu in oculis meis sicut angelus Dei; sed principes
Philisthim dixerunt: “Non ascendet nobiscum in proelium”.
10 Igitur consurge mane, tu et servi domini tui, qui venerunt
tecum, et, cum de nocte surrexeritis et coeperit dilucescere,
pergite ”.
11 Surrexit itaque de nocte David ipse et viri eius, ut proficiscerentur
mane et reverterentur ad terram Philisthim. Philisthim autem
ascenderunt in Iezrahel.
29
1 I Filistei avevano concentrato tutte le forze in Afek, mentre
gli Israeliti erano accampati presso la sorgente che si trova
in Izreè l.
2 I capi dei Filistei marciavano con le loro centinaia e le
migliaia. Davide e i suoi uomini marciavano alla retroguardia
con Achis.
3 I capi dei Filistei domandarono: "Che cosa fanno questi Ebrei?".
Achis rispose ai capi dei Filistei: "Non è forse costui Davide
servo di Saul re d`Israele? E` stato con me un anno o due e
non ho trovato in lui nulla da ridire dal giorno della sua venuta
fino ad oggi".
4 I capi dei Filistei furono tutti contro di lui e gli intimarono:
"Rimanda quest`uomo: torni al luogo che gli hai assegnato. Non
venga con noi in guerra, perchè non diventi nostro nemico durante
il combattimento. Come riacquisterà costui il favore del suo
signore, se non con la testa di questi uomini?
5 Non è costui quel Davide a cui cantavano tra le danze: "Saul
ha ucciso i suoi mille e Davide i suoi diecimila?".
6 Achis chiamò Davide e gli disse: "Per la vita del Signore,
tu sei leale e io vedo con piacere che tu vada e venga con me
in guerra, perchè non ho trovato in te alcuna malizia, da quando
sei arrivato fino ad oggi. Ma non sei gradito agli occhi dei
capi.
7 Quindi torna indietro, per non passare come nemico agli occhi
dei capi dei Filistei".
8 Rispose Davide ad Achis: "Che cosa ho fatto e che cosa hai
trovato nel tuo servo, da quando sono venuto alla tua presenza
fino ad oggi, perchè io non possa venire a combattere contro
i nemici del re mio signore?".
9 Rispose Achis a Davide: "So bene che tu mi sei prezioso come
un inviato di Dio; ma i capi dei Filistei mi hanno detto: Non
deve venire con noi a combattere.
10 Alzatevi dunque domani mattina tu e i servi del tuo signore
che sono venuti con te. Alzatevi presto e allo spuntar del giorno
partite".
11 Il mattino dopo Davide e i suoi uomini si alzarono presto
per partire e tornarono nel territorio dei Filistei. I Filistei
salirono ad Izreel.
30
1 Cumque venissent David et viri eius
in Siceleg die tertia, Amalecitae impetum fecerant contra Nageb
et contra Siceleg et percusserant Siceleg et succenderant eam
igni;
2 et captivas duxerant mulieres et omnes in ea a minimo usque
ad magnum et non interfecerant quemquam, sed secum duxerant
et pergebant in itinere suo.
3 Cum ergo venisset David et viri eius ad civitatem et invenissent
eam succensam igni et uxores suas et filios suos et filias ductas
esse captivas,
4 levaverunt David et populus, qui erat cum eo, voces suas et
planxerunt, donec deficerent in eis lacrimae.
5 Siquidem et duae uxores David captivae ductae fuerant, Achinoam
Iezrahelites et Abigail uxor Nabal de Carmel.
6 Et angustiatus est David valde; volebat enim eum populus lapidare,
quia amara erat anima uniuscuiusque viri super filiis suis et
filiabus. Confortatus est autem David in Domino Deo suo
7 et ait ad Abiathar sacerdotem filium Achimelech: “ Applica
ad me ephod ”. Et applicuit Abiathar ephod ad David.
8 Et consuluit David Dominum dicens: “ Persequar latrunculos
hos et comprehendam eos an non? ”. Dixitque ei: “
Persequere; absque dubio enim comprehendes eos et excuties praedam
”.
9 Abiit ergo David ipse et sescenti viri, qui erant cum eo,
et venerunt usque ad torrentem Besor, et lassi quidam substiterunt.
10 Persecutus est autem David ipse et quadringenti viri; et
reliqui substiterunt: ducenti, qui lassi transire non poterant
torrentem Besor.
11 Et invenerunt virum Aegyptium in agro et adduxerunt eum ad
David; dederuntque ei panem, et comedit, et dederunt ei aquam
bibere,
12 sed et dederunt ei fragmen massae caricarum et duas ligaturas
uvae passae. Quae cum comedisset, reversus est spiritus eius;
non enim comederat panem neque biberat aquam tribus diebus et
tribus noctibus.
13 Dixit itaque ei David: “ Cuius es tu vel unde? ”.
Qui ait ei: “ Puer Aegyptius ego sum servus viri Amalecitae;
dereliquit autem me dominus meus, quia aegrotare coepi nudiustertius.
14 Siquidem nos erupimus contra Nageb Cherethi et contra Nageb
Iudae et Nageb Chaleb et Siceleg succendimus igni ”.
15 Dixitque ei David: “ Potes me ducere ad istum cuneum?
”. Qui ait: “ Iura mihi per Deum quod non occidas
me et non tradas me in manu domini mei, et ducam te ad cuneum
istum ”. Et iuravit ei David.
16 Qui cum duxisset eum, ecce illi discumbebant super faciem
universae terrae comedentes et bibentes et festum celebrantes
pro cuncta praeda et spoliis, quae ceperant de terra Philisthim
et de terra Iudae.
17 Et percussit eos David die altera a diluculo usque ad vesperam,
et non evasit ex eis quisquam, nisi quadringenti viri adulescentes,
qui ascenderant camelos et fugerant.
18 Eruit ergo David omnia, quae ceperant Amalecitae, et duas
uxores suas eruit.
19 Nec defuit quidquam a parvo usque ad magnum tam de filiis
quam de filiabus et de spoliis, et, quaecumque rapuerant, omnia
reduxit David.
20 Cepit ergo David universos greges et armenta, et minaverunt
ante faciem eius possessionem hanc dixeruntque: “ Haec
est praeda David ”.
21 Venit autem David ad ducentos viros, qui lassi substiterant
nec sequi potuerant David, et residere eos iusserat in torrente
Besor. Qui egressi sunt obviam David et populo, qui erat cum
eo. Accedens autem David ad populum salutavit eos pacifice.
22 Respondensque omnis vir pessimus et iniquus de viris, qui
ierant cum David, dixit: “ Quia non venerunt nobiscum,
non dabimus eis quidquam de praeda, quam eruimus; sed sufficiat
unicuique uxor sua et filii; quos cum acceperint, recedant ”.
23 Dixit autem David: “ Non sic facietis, fratres mei,
de his, quae tradidit Dominus nobis, et custodivit nos et dedit
latrunculos, qui eruperant adversum nos, in manu nostra;
24 nec audiet vos quisquam super sermone hoc; aequa enim pars
erit descendentis ad proelium et remanentis ad sarcinas, et
similiter divident ”.
25 Et factum est hoc ex die illa et deinceps constitutum ut
praeceptum et quasi lex in Israel usque ad diem hanc.
26 Venit ergo David in Siceleg et misit dona de praeda senioribus
Iudae proximis suis dicens: “ Accipite benedictionem de
praeda hostium Domin”;
27 his, qui erant in Bethul et qui in Ramathnageb et qui in
Iether
28 et qui in Aroer et qui in Sephamoth et qui in Esthemo
29 et qui in Carmel et qui in urbibus Ierameeli et qui in urbibus
Ceni
30 et qui in Horma et qui in Borasan et qui in Athach
31 et qui in Hebron et reliquis locis, in quibus commoratus
fuerat David ipse et viri eius.
30
1 Quando Davide e i suoi uomini arrivarono a Ziklag il terzo
giorno, gli Amaleciti avevano fatto una razzia nel Negheb e
a Ziklag. Avevano distrutto Ziklag appiccandole il fuoco.
2 Avevano condotto via le donne e quanti vi erano, piccoli e
grandi; non avevano ucciso nessuno, ma li avevano fatti prigionieri
e se n`erano andati.
3 Tornò dunque Davide e gli uomini che erano con lui ed ecco
la città era in preda alle fiamme; le loro donne, i loro figli
e le loro figlie erano stati condotti via.
4 Davide e la sua gente alzarono la voce e piansero finchè ne
ebbero forza.
5 Le due mogli di Davide, Achinoàm di Izreel e Abigail, già
moglie di Nabal da Carmel, erano state condotte via.
6 Davide fu in grande angoscia perchè tutta quella gente parlava
di lapidarlo. Tutti avevano l`animo esasperato, ciascuno per
i suoi figli e le sue figlie. Ma Davide ritrovò forza e coraggio
nel Signore suo Dio.
7 Allora Davide disse al sacerdote Ebiatar figlio di Achimelech:
"Portami l` efod ". Ebiatar accostò l` efod a Davide.
8 Davide consultò il Signore e chiese: "Devo inseguire questa
banda? La raggiungerò?". Gli rispose: "Inseguila, la raggiungerai
e libererai i prigionieri".
9 Davide e i seicento uomini che erano con lui partirono e giunsero
al torrente di Besor, dove quelli rimasti indietro si fermarono.
10 Davide continuò l`inseguimento con quattrocento uomini: si
fermarono invece duecento uomini che erano troppo affaticati
per passare il torrente di Besor.
11 Trovarono nella campagna un Egiziano e lo portarono a Davide.
Gli diedero da mangiare pane e gli diedero da bere acqua.
12 Gli diedero anche una schiacciata di fichi secchi e due grappoli
di uva passa. Mangiò e si sentì rianimato, perchè non aveva
preso cibo e non aveva bevuto acqua da tre giorni e da tre notti.
13 Davide gli domandò: "A chi appartieni tu e di dove sei?".
Rispose: "Sono un giovane egiziano, schiavo di un Amalecita.
Il mio padrone mi ha abbandonato perchè tre giorni fa mi sono
ammalato.
14 Noi abbiamo depredato il Negheb dei Cretei, quello di Giuda
e il Negheb di Caleb e abbiamo appiccato il fuoco a Ziklag".
15 Davide gli disse: "Vuoi tu guidarmi verso quella banda?".
Rispose: "Giurami per Dio che non mi ucciderai e non mi riconsegnerai
al mio padrone e ti condurrò da quella banda".
16 Così fece da guida ed ecco, erano sparsi sulla distesa di
quella regione a mangiare e a bere e a far festa con tutto l`ingente
bottino che avevano preso dal paese dei Filistei e dal paese
di Giuda.
17 Davide li battè dalle prime luci dell`alba fino alla sera
del giorno dopo e non sfuggì alcuno di essi, se non quattrocento
giovani, che montarono sui cammelli e fuggirono.
18 Davide liberò tutti coloro che gli Amaleciti avevano preso
e in particolare Davide liberò le sue due mogli.
19 Non mancò nessuno tra di essi, né piccolo né grande, né figli
né figlie, né la preda né ogni altra cosa che era stata presa
loro: Davide ricuperò tutto.
20 Davide prese tutto il bestiame minuto e grosso: spingevano
davanti a lui tutto questo bestiame e gridavano: "Questo è il
bottino di Davide".
21 Davide poi giunse ai duecento uomini che erano troppo sfiniti
per seguirlo e aveva fatto rimanere al torrente di Besor. Essi
andarono incontro a Davide e a tutta la sua gente: Davide con
la truppa si accostò e domandò loro come stavano le cose.
22 Ma tutti i cattivi e gli iniqui tra gli uomini che erano
andati con Davide si misero a dire: "poiché non sono venuti
con noi, non si dia loro niente della preda, eccetto le mogli
e i figli di ciascuno; li conducano via e se ne vadano".
23 Davide rispose: "Non fate così, fratelli miei, con quello
che il Signore ci ha dato, salvandoci tutti e mettendo nelle
nostre mani quella torma che era venuta contro di noi.
24 Chi vorrà seguire questo vostro parere? Perchè quale la parte
di chi scende a battaglia, tale è la parte di chi fa la guardia
ai bagagli: insieme faranno le parti".
25 Da quel giorno in poi stabilì questo come regola e statuto
in Israele fino ad oggi.
26 Quando fu di ritorno a Ziklag, Davide mandò parte del bottino
agli anziani di Giuda suoi amici, con queste parole: "Eccovi
un dono proveniente dal bottino dei nemici del Signore":
27 a quelli di Betel e a quelli di Rama nel Negheb, a quelli
di Iattir,
28 a quelli di Aroer, a quelli di Sifmot, a quelli di Estemoà,
29 a quelli di Racal, a quelli delle città degli Ieracmeeliti,
a quelli delle città dei Keniti,
30 a quelli di Corma, a quelli di Bor-Asan, a quelli di Atach,
31 a quelli di Ebron e a quelli di tutti i luoghi per cui era
passato Davide con i suoi uomini.
31
1 Philisthim autem pugnabant adversum
Israel; et fugerunt viri Israel ante faciem Philisthim et ceciderunt
interfecti in monte Gelboe.
2 Irrueruntque Philisthim in Saul et filios eius et percusserunt
Ionathan et Abinadab et Melchisua filios Saul.
3 Totumque pondus proelii versum est in Saul; et consecuti sunt
eum viri arcu, et vulneratus est vehementer a sagittariis.
4 Dixitque Saul ad armigerum suum: “ Evagina gladium tuum
et percute me, ne forte veniant incircumcisi isti et confodiant
me et illudant mihi ”. Et noluit armiger eius; erat enim
nimio timore perterritus. Arripuit itaque Saul gladium et irruit
super eum.
5 Quod cum vidisset armiger eius, videlicet quod mortuus esset
Saul, irruit etiam ipse super gladium suum et mortuus est cum
eo.
6 Mortuus est ergo Saul et tres filii eius et armiger illius
et universi viri eius in die illa pariter.
7 Videntes autem viri Israel, qui erant trans vallem et trans
Iordanem, quod fugissent viri Israelitae et quod mortuus esset
Saul et filii eius, reliquerunt civitates suas et fugerunt.
Veneruntque Philisthim et habitaverunt ibi.
8 Facta autem die altera, venerunt Philisthim, ut spoliarent
interfectos, et invenerunt Saul et tres filios eius iacentes
in monte Gelboe.
9 Et praeciderunt caput Saul et exspoliaverunt eum armis, quae
miserunt in terram Philisthinorum per circuitum, ut annuntiaretur
in templis idolorum suorum et populo.
10 Et posuerunt arma eius in templo Astharoth, corpus vero eius
suspenderunt in muro Bethsan.
11 Quod cum audissent habitatores Iabes Galaad, quaecumque fecerant
Philisthim Saul,
12 surrexerunt omnes viri fortissimi et ambulaverunt tota nocte
et tulerunt cadaver Saul et cadavera filiorum eius de muro Bethsan;
veneruntque Iabes et combusserunt ea ibi.
13 Et tulerunt ossa eorum et sepelierunt sub myrice in Iabes
et ieiunaverunt septem diebus.
31
1 I Filistei vennero a battaglia con Israele, ma gli Israeliti
fuggirono davanti ai Filistei e ne caddero trafitti sul monte
Gelboe.
2 I Filistei si strinsero attorno a Saul e ai suoi figli e colpirono
a morte Giònata, Abinadàb e Malkisuà, figli di Saul.
3 La lotta si aggravò contro Saul: gli arcieri lo presero di
mira con gli archi ed egli fu ferito gravemente dagli arcieri.
4 Allora Saul disse al suo scudiero: "Sfodera la spada e trafiggimi,
prima che vengano quei non circoncisi a trafiggermi e a schernirmi".
Ma lo scudiero non volle, perchè era troppo spaventato. Allora
Saul prese la spada e vi si gettò sopra.
5 Quando lo scudiero vide che Saul era morto, si gettò anche
lui sulla sua spada e morì con lui.
6 Così morirono insieme in quel giorno Saul e i suoi tre figli,
lo scudiero e ancora tutti i suoi uomini.
7 Quando gli Israeliti che erano dall`altra parte della valle
e quelli che erano oltre il Giordano, videro che l`esercito
d`Israele era in fuga ed erano morti Saul e i suoi figli, abbandonarono
le loro città e fuggirono. I Filistei vennero e vi si stabilirono.
8 Il giorno dopo, quando i Filistei vennero per depredare i
cadaveri, trovarono Saul e i suoi tre figli caduti sul monte
Gelboe.
9 Essi tagliarono la testa di lui, lo spogliarono dell`armatura
e inviarono queste cose nel paese dei Filistei, girando dovunque
per dare il felice annunzio ai templi dei loro idoli e a tutto
il popolo.
10 Posero poi le sue armi nel tempio di Astàrte e appesero il
suo corpo alle mura di Beisan.
11 I cittadini di Iabes di Gàlaad vennero a sapere quello che
i Filistei avevano fatto a Saul.
12 Allora tutti gli uomini valorosi si mossero: partirono nel
pieno della notte e sottrassero il corpo di Saul e i corpi dei
suoi figli dalle mura di Beisan, li portarono a Iabes e qui
li bruciarono.
13 Poi presero le loro ossa, le seppellirono sotto il tamarisco
a Iabes e digiunarono per sette giorni.
Realizzato
da Luca, Catia, Mariuccia e Antonio.
Ottimizzato per Internet Explorer e Mozilla Firefox, risoluzione consigliata
800*600 - 1024*768 pixel.
Tutti i diritti riservati.