1
1 Factum est autem, postquam mortuus est Saul, ut David re verteretur
a caede Amalec et maneret in Siceleg dies duos.
2 In die autem tertia apparuit homo veniens de castris Saul
veste conscissa et pulvere aspersus caput; et, ut venit ad David,
cecidit super faciem suam et adoravit.
3 Dixitque ad eum David: “ Unde venis? ”. Qui ait
ad eum: “ De castris Israel fugi ”.
4 Et dixit ad eum David: “ Quid enim factum est? Indica
mihi ”. Qui ait: “ Fugit populus ex proelio, et
multi corruentes e populo mortui sunt; sed et Saul et Ionathan
filius eius interierunt ”.
5 Dixitque David ad adulescentem, qui nuntiabat ei: “
Unde scis quia mortuus est Saul et Ionathan filius eius? ”.
6 Et ait adulescens, qui narrabat ei: “ Casu veni in montem
Gelboe, et Saul incumbebat super hastam suam. Porro currus et
equites appropinquabant ei,
7 et conversus post tergum suum vidensque me vocavit. Cui cum
respondissem: Adsum,
8 dixit mihi: “Quisnam es tu?”. Et dixi ad eum:
Amalecites ego sum.
9 Et locutus est mihi: “Sta super me et interfice me,
quoniam tenent me angustiae, et adhuc tota anima mea in me est”.
10 Stansque super eum occidi illum; sciebam enim quod vivere
non poterat post ruinam. Et tuli diadema, quod erat in capite
eius, et armillam de brachio illius et attuli ad te dominum
meum huc ”.
11 Apprehendens autem David vestimenta sua scidit omnesque viri,
qui erant cum eo;
12 et planxerunt et fleverunt et ieiunaverunt usque ad vesperam
super Saul et super Ionathan filium eius et super populum Domini
et super domum Israel, quod corruissent gladio.
13 Dixitque David ad iuvenem, qui nuntiaverat ei: “ Unde
es? ”. Qui respondit: “ Filius hominis advenae Amalecitae
ego sum ”.
14 Et ait ad eum David: “ Quare non timuisti mittere manum
tuam, ut occideres christum Domini? ”.
15 Vocansque David unum de pueris ait: “ Accedens irrue
in eum ”. Qui percussit illum, et mortuus est.
16 Et ait ad eum David: “ Sanguis tuus super caput tuum;
os enim tuum locutum est adversum te dicens: “Ego interfeci
christum Domini” ”.
17 Planxit autem David planctum huiuscemodi super Saul et super
Ionathan filium eius;
18 et praecepit, ut docerent filios Iudae canticum Arcus, sicut
scriptum est in libro Iusti, et ait:
19 “ Incliti, o Israel, super montes tuos interfecti,
quomodo ceciderunt fortes!
20 Nolite annuntiare in Geth neque annuntietis in compitis Ascalonis,
ne forte laetentur filiae Philisthim, ne exsultent filiae incircumcisorum.
21 Montes Gelboe, nec ros nec pluviae veniant super vos, neque
sint agri oblationum! Quia ibi abiectus est clipeus fortium,
clipeus Saul, quasi non esset unctus oleo.
22 A sanguine interfectorum, ab adipe fortium
arcus Ionathan numquam rediit retrorsum, et gladius Saul non
est reversus inanis.
23 Saul et Ionathan amabiles et decori in vita sua,
in morte quoque non sunt divisi, aquilis velociores, leonibus
fortiores.
24 Filiae Israel, super Saul flete, qui vestiebat vos coccino
in deliciis, qui praebebat ornamenta aurea cultui vestro.
25 Quomodo ceciderunt fortes in proelio! Ionathan in excelsis
tuis occisus est.
26 Doleo super te, frater mi Ionathan,
suavis nimis mihi; mirabilis amor tuus mihi super amorem mulierum.
27 Quomodo ceciderunt fortes, et perierunt arma bellica! ”.
1
1 Dopo la morte di Saul, Davide tornò dalla strage degli Amaleciti
e rimase in Ziklag due giorni.
2 Al terzo giorno ecco arrivare un uomo dal campo di Saul con
la veste stracciata e col capo cosparso di polvere. Appena giunto
presso Davide, cadde a terra e si prostrò.
3 Davide gli chiese: "Da dove vieni?". Rispose: "Sono fuggito
dal campo d`Israele".
4 Davide gli domandò: "Come sono andate le cose? Su, raccontami!".
Rispose: "E` successo che il popolo è fuggito nel corso della
battaglia, molti del popolo sono caduti e sono morti; anche
Saul e suo figlio Giònata sono morti".
5 Davide chiese ancora al giovane che gli portava le notizie:
"Come sai che sono morti Saul e suo figlio Giònata?".
6 Il giovane che recava la notizia rispose: "Ero capitato per
caso sul monte Gelboe ed ecco vidi Saul appoggiato alla lancia,
serrato tra carri e cavalieri.
7 Egli si volse indietro, mi vide e mi chiamò vicino. Dissi:
Eccomi! 8 Mi chiese: Chi sei tu? Gli risposi: Sono un Amalecita.
9 Mi disse: Gettati contro di me e uccidimi: io sento le vertigini,
ma la vita è ancora tutta in me.
10 Io gli fui sopra e lo uccisi, perché capivo che non sarebbe
sopravvissuto alla sua caduta. Poi presi il diadema che era
sul suo capo e la catenella che aveva al braccio e li ho portati
qui al mio signore".
11 Davide afferrò le sue vesti e le stracciò; così fecero tutti
gli uomini che erano con lui.
12 Essi alzarono gemiti e pianti e digiunarono fino a sera per
Saul e Giònata suo figlio, per il popolo del Signore e per la
casa d`Israele, perché erano caduti colpiti di spada.
13 Davide chiese poi al giovane che aveva portato la notizia:
"Di dove sei tu?". Rispose: "Sono figlio di un forestiero amalecita".
14 Davide gli disse allora: "Come non hai provato timore nello
stendere la mano per uccidere il consacrato del Signore?".
15 Davide chiamò uno dei suoi giovani e gli disse: "Accostati
e ammazzalo". Egli lo colpì subito e quegli morì.
16 Davide gridò a lui: "Il tuo sangue ricada sul tuo capo. Attesta
contro di te la tua bocca che ha detto: Io ho ucciso il consacrato
del Signore!".
17 Allora Davide intonò questo lamento su Saul e suo figlio
Giònata
18 e ordinò che fosse insegnato ai figli di Giuda. Ecco, si
trova scritto nel Libro del Giusto:
19 "Il tuo vanto, Israele, sulle tue alture giace trafitto!
Perché sono caduti gli eroi?
20 Non fatelo sapere in Gat, non l`annunziate per le vie di
Ascalon, non ne faccian festa le figlie dei Filistei, non ne
esultino le figlie dei non circoncisi!
21 O monti di Gelboe, non più rugiada né pioggia su di voi né
campi di primizie, perché qui fu avvilito lo scudo degli eroi,
lo scudo di Saul, unto non di olio,
22 ma col sangue dei trafitti, col grasso degli eroi. L`arco
di Giònata non tornò mai indietro, la spada di Saul non tornava
mai a vuoto.
23 Saul e Giònata, amabili e gentili, né in vita né in morte
furon divisi; erano più veloci delle aquile, più forti dei leoni.
24 Figlie d`Israele, piangete su Saul, che vi rivestiva di porpora
e di delizie, che appendeva gioielli d`oro sulle vostre vesti.
25 Perché son caduti gli eroi in mezzo alla battaglia? Giònata,
per la tua morte sento dolore,
26 l`angoscia mi stringe per te, fratello mio Giònata! Tu mi
eri molto caro; la tua amicizia era per me preziosa più che
amore di donna.
27 Perché son caduti gli eroi, son periti quei fulmini di guerra?".
2
1 Igitur post haec consuluit David Dominum dicens: “
Num ascendam in unam de civitatibus Iudae? ”. Et ait
Dominus ad eum: “ Ascende ”. Dixitque David: “
Quo ascendam? ”. Et respondit ei: “ In Hebron
”.
2 Ascendit ergo David et duae uxores eius, Achinoam Iezrahelites
et Abigail uxor Nabal de Carmel;
3 sed et viros, qui erant cum eo, duxit David singulos cum
domo sua, et manserunt in oppidis Hebron.
4 Veneruntque viri Iudae et unxerunt ibi David, ut regnaret
super domum Iudae.
Et nuntiatum est David quod viri Iabes Galaad sepelissent
Saul.
5 Misit ergo David nuntios ad viros Iabes Galaad dixitque
ad eos: “ Benedicti vos Domino, qui fecistis misericordiam
hanc cum domino vestro Saul et sepelistis eum.
6 Et nunc faciat quidem vobis Dominus misericordiam et veritatem;
sed et ego reddam vobis similiter bonum, eo quod feceritis
istud.
7 Nunc autem confortentur manus vestrae, et estote fortes;
licet enim mortuus sit dominus vester Saul, tamen me unxit
domus Iudae in regem sibi ”.
8 Abner autem filius Ner princeps exercitus Saul tulit Isbaal
filium Saul et duxit eum in Mahanaim
9 regemque constituit super Galaad et super Aser et super
Iezrahel et super Ephraim et super Beniamin et super Israel
universum.
10 Quadraginta annorum erat Isbaal filius Saul, cum regnare
coepisset super Israel, et duobus annis regnavit; sola autem
domus Iudae sequebatur David.
11 Et fuit numerus dierum, quos commoratus est David imperans
in Hebron super domum Iudae, septem annorum et sex mensium.
12 Egressusque est Abner filius Ner et pueri Isbaal filii
Saul de Mahanaim in Gabaon.
13 Porro Ioab filius Sarviae et pueri David egressi sunt et
occurrerunt eis iuxta piscinam Gabaon; et, cum in unum convenissent
e regione, constiterunt hi ex una parte piscinae et illi ex
altera.
14 Dixitque Abner ad Ioab: “ Surgant pueri et ludant
coram nobis ”. Et respondit Ioab: “ Surgant”.
15 Surrexerunt ergo et transierunt numero duodecim de Beniamin
ex parte Isbaal filii Saul, et duodecim de pueris David.
16 Apprehensoque unusquisque capite comparis sui, defixit
gladium in latus contrarii, et ceciderunt simul; vocatumque
est nomen loci illius ager Laterum in Gabaon.
17 Et ortum est bellum durum valde in die illa, fugatusque
est Abner et viri Israel a pueris David.
18 Erant autem ibi tres filii Sarviae: Ioab et Abisai et Asael.
Porro Asael cursor velocissimus fuit quasi unus ex capreis,
quae morantur in campis.
19 Persequebatur autem Asael Abner et non declinavit ad dextram
sive ad sinistram omittens persequi Abner.
20 Respexit itaque Abner post tergum suum et ait: “
Tune es Asael? ”. Qui respondit: “ Ego sum ”.
21 Dixitque ei Abner: “ Vade ad dextram sive ad sinistram
et apprehende unum de adulescentibus et tolle tibi spolia
eius ”. Noluit autem Asael omittere quin urgeret eum.
22 Rursumque locutus est Abner ad Asael: “ Recede, noli
me sequi, ne compellar confodere te in terram et levare non
potero faciem meam ad Ioab fratrem tuum ”.
23 Qui audire contempsit et noluit declinare. Percussit ergo
eum Abner, aversa hasta in inguine, et exiit hasta retrorsum,
et mortuus est ibi. Omnesque qui transibant per locum, in
quo ceciderat Asael et mortuus erat, subsistebant.
24 Persequentibus autem Ioab et Abisai fugientem Abner, sol
occubuit; et venerunt usque ad collem Amma, qui est ex adverso
Gaiah in via deserti in Gabaon.
25 Congregatique sunt filii Beniamin ad Abner et conglobati
in unum cuneum steterunt in summitate tumuli unius.
26 Et exclamavit Abner ad Ioab et ait: “ Num usque ad
internecionem tuus mucro desaeviet? An ignoras quod periculosa
sit desperatio? Usquequo non dicis populo, ut omittat persequi
fratres suos? ”.
27 Et ait Ioab: “ Vivit Deus, nisi locutus fuisses,
usque mane non recessisset populus persequens unusquisque
fratrem suum ”.
28 Insonuit ergo Ioab bucina, et stetit omnis exercitus; nec
persecuti sunt ultra Israel neque certaverunt amplius.
29 Abner autem et viri eius abierunt per Arabam tota nocte
illa et transierunt Iordanem et, lustrato toto saltu Bethron,
venerunt Mahanaim.
30 Porro Ioab reversus, omisso Abner, congregavit omnem populum;
et defuerunt de pueris David decem et novem viri, excepto
Asaele;
31 servi autem David percusserunt de Beniamin et ex viris,
qui erant cum Abner, trecentos sexaginta, qui et mortui sunt.
32 Tuleruntque Asael et sepelierunt eum in sepulcro patris
sui in Bethlehem. Et ambulaverunt tota nocte Ioab et viri,
qui erant cum eo, et in ipso crepusculo pervenerunt in Hebron.
2
1 Dopo questi fatti, Davide consultò il Signore dicendo: "Devo
andare in qualcuna delle città di Giuda?". Il Signore gli rispose:
"Và!". Chiese ancora Davide: "Dove andrò?". Rispose: "A Ebron".
2 Davide dunque andò là con le sue due mogli, Achinoam di Izreel
e Abigail, già moglie di Nabal da Carmel.
3 Davide portò con sé anche i suoi uomini, ognuno con la sua
famiglia, e abitarono nella città di Ebron.
4 Vennero allora gli uomini di Giuda e qui unsero Davide re
sulla casa di Giuda. Come fu noto a Davide che gli uomini di
Iabes di Gàlaad avevano sepolto Saul,
5 Davide inviò messaggeri agli uomini di Iabes di Gàlaad per
dir loro: "Benedetti voi dal Signore, perché avete fatto quest`opera
di misericordia a Saul, vostro signore, e gli avete dato sepoltura.
6 Vi renda dunque il Signore misericordia e fedeltà. Anch`io
farò a voi del bene perché avete compiuto quest`opera.
7 Ora riprendano coraggio le vostre mani e siate uomini forti.
E` morto Saul vostro signore, ma quelli della tribù di Giuda
hanno unto me come re sopra di loro".
8 Intanto Abner figlio di Ner, capo dell`esercito di Saul, prese
Is-Baal, figlio di Saul e lo condusse a Macanaim.
9 Poi lo costituì re su Gàlaad, sugli Asuriti, su Izreel, su
Efraim e su Beniamino, cioè su tutto Israele.
10 Is-Baal, figlio di Saul, aveva quarant`anni quando fu fatto
re di Israele e regnò due anni. Solo la casa di Giuda seguiva
Davide.
11 Il periodo di tempo durante il quale Davide fu re di Ebron
fu di sette anni e sei mesi.
12 Abner figlio di Ner e i ministri di Is-Baal, figlio di Saul,
si mossero da Macanaim verso Gabaon.
13 Anche Ioab, figlio di Zeruia, e i seguaci di Davide si mossero
e li incontrarono presso la piscina di Gabaon. Questi stavano
presso la piscina da una parte e quelli dall`altra parte.
14 Abner gridò a Ioab: "Potrebbero alzarsi i giovani e scontrarsi
davanti a noi".
Ioab rispose: "Si alzino pure".
15 Si alzarono e sfilarono in rassegna: dodici dalla parte di
Beniamino e di Is-Baal figlio di Saul e dodici tra i seguaci
di Davide.
16 Ciascuno afferrò la testa dell`avversario e gli cacciò la
spada nel fianco: così caddero tutti insieme e quel luogo fu
chiamato Campo dei Fianchi, che si trova in Gabaon.
17 La battaglia divenne in quel giorno molto dura e furono sconfitti
Abner e gli Israeliti dai seguaci di Davide.
18 Vi erano là tre figli di Zeruia, Ioab, Abisai e Asael. Asael
era veloce nella corsa come una gazzella selvatica.
19 Asael si era messo ad inseguire Abner e non deviava né a
destra né a sinistra nell`inseguire Abner.
20 Abner si volse indietro e gli gridò: "Tu sei Asael?". Rispose:
"Sì".
21 Abner aggiunse: "Volgiti a destra o a sinistra, afferra qualcuno
dei giovani e porta via le sue spoglie". Ma Asael non volle
cessare di inseguirlo.
22 Abner tornò a dirgli: "Smetti di inseguirmi. Perché vuoi
che ti stenda a terra? Come potrò alzare lo sguardo verso Ioab
tuo fratello?".
23 Ma siccome quegli non voleva saperne di ritirarsi, lo colpì
con la punta della lancia al basso ventre, così che la lancia
gli uscì di dietro ed egli cadde sul posto. Allora quanti arrivarono
al luogo dove Asael era caduto e morto si fermarono.
24 Ma Ioab e Abisai inseguirono Abner, finché, al tramonto del
sole, essi giunsero alla collina di Amma, di fronte a Ghiach,
sulla strada del deserto di Gabaon.
25 I Beniaminiti si radunarono dietro Abner formando un gruppo
compatto e si fermarono in cima ad una collina.
26 Allora Abner gridò a Ioab: "Dovrà continuare per sempre la
spada a divorare? Non sai che alla fine sarà una sventura? Quando
finalmente darai ordine alla truppa di cessare l`inseguimento
dei loro fratelli?".
27 Rispose Ioab: "Per la vita di Dio, se tu non avessi parlato
così, nessuno della truppa avrebbe cessato fino al mattino di
inseguire il proprio fratello".
28 Allora Ioab fece suonare la tromba e tutta la truppa si fermò
e non inseguì più Israele e non combattè più.
29 Abner e i suoi uomini marciarono per l`Araba tutta quella
notte; passarono il Giordano, camminarono tutta la mattinata
e arrivarono a Macanaim.
30 Ioab, tornato dall`inseguimento di Abner, radunò tutta la
truppa. Degli uomini di Davide ne mancavano diciannove oltre
Asael.
31 Ma i servi di Davide avevano colpito e ucciso trecentosessanta
uomini tra i Beniaminiti e la gente di Abner.
32 Essi presero Asael e lo seppellirono nel sepolcro di suo
padre, che è in Betlemme. Ioab e i suoi uomini marciarono tutta
la notte; spuntava il giorno quando furono in Ebron.
3
1 Facta est ergo longa concertatio inter domum Saul et inter
do mum David: David semper invalescens, domus autem Saul decrescens
cotidie.
2 Nati quoque sunt filii David in Hebron. Fuitque primogenitus
eius Amnon de Achinoam Iezrahelitide,
3 et post eum Cheleab de Abigail uxore Nabal de Carmel, porro
tertius Absalom filius Maacha filiae Tholmai regis Gesur,
4 quartus autem Adonias filius Haggith et quintus Saphatia
filius Abital,
5 sextus quoque Iethraam de Egla uxore David. Hi nati sunt
David in Hebron.
6 Cum ergo esset proelium inter domum Saul et domum David,
Abner filius Ner regebat domum Saul.
7 Fuerat autem Sauli concubina nomine Respha filia Aia. Dixitque
Isbaal ad Abner:
8 “Quare ingressus es ad concubinam patris mei?”.
Qui iratus nimis propter verba Isbaal ait: “ Numquid
caput canis ego sum de Iuda? Hodie facio misericordiam super
domum Saul patris tui et super fratres et proximos eius et
non tradidi te in manu David. Et tu requisisti in me quod
argueres pro muliere hodie.
9 Haec faciat Deus Abner et haec addat ei, nisi, quomodo iuravit
Dominus David, sic faciam cum eo,
10 ut transferatur regnum de domo Saul, et confirmetur thronus
David super Israel et super Iudam a Dan usque Bersabee ”.
11 Et non potuit respondere ei quidquam, quia metuebat illum.
12 Misit ergo Abner nuntios ad David pro se dicentes: “
Cuius est terra? ”, et ut loquerentur: “ Fac mecum
amicitias, et erit manus mea tecum, et reducam ad te universum
Israel ”.
13 Qui ait: “ Optime, ego faciam tecum amicitias, sed
unam rem peto a te dicens: Non videbis faciem meam, nisi prius
adduxeris Michol filiam Saul; et sic venies et videbis me
”.
14 Misit autem David nuntios ad Isbaal filium Saul dicens:
“Redde uxorem meam Michol, quam despondi mihi centum
praeputiis Philisthim ”.
15 Misit ergo Isbaal et tulit eam a viro suo Phaltiel filio
Lais.
16 Sequebaturque eam vir suus plorans usque Bahurim; et dixit
ad eum Abner: “ Vade, revertere”. Qui reversus
est.
17 Sermonem quoque intulit Abner ad seniores Israel dicens:
“ Tam heri quam nudiustertius quaerebatis David, ut
regnaret super vos;
18 nunc ergo facite, quoniam Dominus locutus est ad David
dicens: “In manu servi mei David salvabo populum meum
Israel de manu Philisthim et omnium inimicorum eius”
”.
19 Locutus est autem Abner etiam ad Beniamin; et abiit, ut
loqueretur ad David in Hebron omnia, quae placuerant Israel
et universo Beniamin.
20 Venitque ad David in Hebron cum viginti viris, et fecit
David Abner et viris eius, qui venerant cum eo, convivium.
21 Et dixit Abner ad David: “ Surgam, ut congregem ad
te dominum meum regem omnem Israel, et ineant tecum foedus,
et imperes omnibus, sicut desiderat anima tua ”. Cum
ergo deduxisset David Abner, et ille isset in pace,
22 pueri David et Ioab venerunt ab expeditione cum praeda
magna. Abner autem non erat cum David in Hebron, quia iam
dimiserat eum, et profectus fuerat in pace,
23 et Ioab et omnis exercitus, qui erat cum eo, postea venerant.
Nuntiatum est itaque Ioab a narrantibus: “ Venit Abner
filius Ner ad regem, et dimisit eum, et abiit in pace ”.
24 Et ingressus est Ioab ad regem et ait: “ Quid fecisti?
Ecce venit Abner ad te; quare dimisisti eum, et abiit et recessit?
25 Ignoras Abner filium Ner? Certe ad hoc venit, ut deciperet
te et sciret exitum tuum et introitum tuum et nosset omnia
quae agis ”.
26 Egressus itaque Ioab a David misit nuntios post Abner,
et reduxerunt eum a cisterna Sira, ignorante David.
27 Cumque redisset Abner in Hebron, seorsum abduxit eum Ioab
ad medium portae, ut loqueretur ei quiete, et percussit illum
ibi in inguine, et mortuus est in ultionem sanguinis Asael
fratris eius.
28 Quod cum audisset David rem iam gestam, ait: “ Mundus
ego sum et regnum meum apud Dominum usque in sempiternum a
sanguine Abner filii Ner;
29 et veniat super caput Ioab et super omnem domum patris
eius, nec deficiat de domo Ioab fluxum morbidum sustinens,
leprosus et tenens fusum et cadens gladio et indigens pane
”.
30 Igitur Ioab et Abisai frater eius interfecerunt Abner,
eo quod occidisset Asael fratrem eorum in Gabaon in proelio.
31 Dixit autem David ad Ioab et ad omnem populum, qui erat
cum eo: “ Scindite vestimenta vestra et accingimini
saccis et plangite ante exequias Abner ”. Porro rex
David sequebatur feretrum.
32 Cumque sepelissent Abner in Hebron, levavit rex David vocem
suam et flevit super tumulum Abner; flevit autem et omnis
populus.
33 Plangensque rex et lugens Abner ait:“Numquid,
ut mori solent insensati, mori debuit Abner?
34 Manus tuae ligatae non erant,
et pedes tui non erant compedibus aggravati;
sed, sicut solent cadere coram filiis iniquitatis, corruisti
”. Congeminansque omnis populus flevit super eum.
35 Cumque venisset universa multitudo reficere David pane
clara adhuc die, iuravit David dicens: “ Haec faciat
mihi Deus et haec addat, si ante occasum solis gustavero panem
vel aliud quidquam”.
36 Omnisque populus audivit; et placuit eis, sicut cuncta,
quae fecit rex, bona erant in conspectu totius populi.
37 Et cognovit omne vulgus et universus Israel in die illa
quoniam non actum fuisset a rege, ut occideretur Abner filius
Ner.
38 Dixit quoque rex ad servos suos: “ Num ignoratis
quoniam princeps et maximus cecidit hodie in Israel?
39 Ego vero adhuc debilis sum, quamvis sim unctus rex; viri
autem isti filii Sarviae duriores sunt quam ego. Retribuat
Dominus facienti malum iuxta malitiam suam ”.
3
1 La guerra tra la casa di Saul e la casa di Davide si protrasse
a lungo. Davide con l`andar del tempo si faceva più forte, mentre
la casa di Saul andava indebolendosi.
2 In Ebron nacquero a Davide dei figli e furono: il maggiore
Amnon, nato da Achinoam di Izreel;
3 il secondo Kileab, da Abigail già moglie di Nabal da Carmel;
il terzo Assalonne, nato da Maaca, figlia di Talmai re di Ghesur;
4 il quarto Adonia nato da Agghit; il quinto Sefatia, figlio
di Abital;
5 il sesto Itream, nato da Egla moglie di Davide. Questi nacquero
a Davide in Ebron.
6 Mentre durava la lotta tra la casa di Saul e quella di Davide,
Abner era diventato potente nella casa di Saul.
7 Saul aveva avuto una concubina chiamata Rizpa, figlia di Aia.
Ora Is-Baal disse ad Abner:
8 "Perché ti sei unito alla concubina di mio padre?". Abner
si adirò molto per le parole di Is-Baal e disse: "Sono io la
testa di un cane di Giuda? Fino ad oggi ho usato benevolenza
alla casa di Saul tuo padre, favorendo i suoi fratelli e i suoi
amici, e non ti ho fatto cadere nelle mani di Davide; oggi tu
mi rimproveri una colpa di donna.
9 Tanto faccia Dio ad Abner e anche peggio, se io non farò per
Davide ciò che il Signore gli ha giurato:
10 trasferire cioè il regno dalla casa di Saul e stabilire il
trono di Davide su Israele e su Giuda, da Dan fino a Bersabea".
11 Quegli non fu capace di rispondere una parola ad Abner, perché
aveva paura di lui.
12 Abner inviò subito messaggeri a Davide per dirgli: "A chi
il paese?". Intendeva dire: "Fà alleanza con me ed ecco, la
mia mano sarà con te per ricondurre a te tutto Israele".
13 Rispose: "Bene! Io farò alleanza con te. Però ho una cosa
da chiederti ed è questa: non verrai alla mia presenza, se prima
non mi condurrai davanti Mikal figlia di Saul, quando verrai
a vedere il mio volto".
14 Davide spedì messaggeri a Is-Baal, figlio di Saul, intimandogli:
"Restituisci mia moglie Mikal, che feci mia sposa al prezzo
di cento membri di Filistei".
15 Is-Baal mandò incaricati a toglierla al suo marito, Paltiel
figlio di Lais.
16 Suo marito la seguì, camminando e piangendo dietro di lei
fino a Bacurim. Poi Abner gli disse: "Torna indietro!" e quegli
tornò.
17 Intanto Abner rivolse questo discorso agli anziani d`Israele:
"Da tempo voi ricercate Davide come vostro re.
18 Ora mettetevi al lavoro, perché il Signore ha detto e confermato
a Davide: Per mezzo di Davide mio servo libererò Israele mio
popolo dalle mani dei Filistei e dalle mani di tutti i suoi
nemici".
19 Abner ebbe colloqui anche con gli uomini di Beniamino. Poi
Abner tornò solo da Davide in Ebron a riferirgli quanto era
stato approvato da Israele e da tutta la casa di Beniamino.
20 Abner venne dunque a Davide in Ebron con venti uomini e Davide
fece servire un banchetto ad Abner e ai suoi uomini.
21 Abner disse poi a Davide: "Sono pronto! Vado a radunare tutto
Israele intorno al re mio signore. Essi faranno alleanza con
te e regnerai su quanto tu desideri". Davide congedò poi Abner,
che partì in pace.
22 Ed ecco, gli uomini di Davide e Ioab tornavano da una scorreria
e portavano con sé grande bottino. Abner non era più con Davide
in Ebron, perché questi lo aveva congedato, ed egli era partito
in pace.
23 Quando arrivarono Ioab e la sua truppa, fu riferito a Ioab:
"E` venuto dal re Abner figlio di Ner ed egli l`ha congedato
e se n`è andato in pace".
24 Ioab si presentò al re e gli disse: "Che hai fatto? Ecco,
è venuto Abner da te; perché l`hai congedato ed egli se n`è
andato?
25 Non sai chi è Abner figlio di Ner? E` venuto per ingannarti,
per conoscere le tue mosse, per sapere ciò che fai".
26 Ioab si allontanò da Davide e mandò messaggeri dietro Abner
e lo fece tornare indietro dalla cisterna di Sira, senza che
Davide lo sapesse.
27 Abner tornò a Ebron e Ioab lo prese in disparte in mezzo
alla porta, come per parlargli in privato, e qui lo colpì al
basso ventre e lo uccise, per vendicare il sangue di Asael suo
fratello.
28 Davide seppe più tardi la cosa e protestò: "Sono innocente
io e il mio regno per sempre davanti al Signore del sangue di
Abner figlio di Ner.
29 Ricada sulla testa di Ioab e su tutta la casa di suo padre.
Nella casa di Ioab non manchi mai chi soffra gonorrea o sia
colpito da lebbra o maneggi il fuso, chi cada di spada o chi
sia senza pane".
30 Ioab e suo fratello Abisai avevano trucidato Abner, perché
aveva ucciso Asael loro fratello a Gabaon in battaglia.
31 Davide disse a Ioab e a tutta la gente che era con lui: "Stracciatevi
le vesti, vestitevi di sacco e fate lutto davanti ad Abner".
Anche il re Davide seguiva la bara.
32 Seppellirono Abner in Ebron e il re levò la sua voce e pianse
davanti al sepolcro di Abner; pianse tutto il popolo.
33 Il re intonò un lamento funebre su Abner e disse: "Come muore
un insensato, doveva dunque Abner morire?
34 Le tue mani non erano state legate, i tuoi piedi non erano
stati stretti in catene! Sei caduto come si cade davanti ai
malfattori!". Tutto il popolo riprese a piangere su di lui.
35 Tutto il popolo venne a invitare Davide perché prendesse
cibo, mentre era ancora giorno; ma Davide giurò: "Tanto mi faccia
Dio e anche di peggio, se io gusterò pane o qualsiasi altra
cosa prima del tramonto del sole".
36 Tutto il popolo notò la cosa e la trovò giusta; quanto fece
il re ebbe l`approvazione del popolo intero.
37 Tutto il popolo, cioè tutto Israele, fu convinto in quel
giorno che la morte di Abner figlio di Ner non era stata provocata
dal re.
38 Disse ancora il re ai suoi ministri: "Sappiate che oggi è
caduto un capo, un grande in Israele.
39 Io, oggi, mi sono comportato dolcemente, sebbene già consacrato
re, mentre questi uomini, i figli di Zeruia, sono stati più
duri di me. Provveda il Signore a trattare il malvagio secondo
la sua malvagità".
4
1 Audivit autem Isbaal filius Saul quod cecidisset Abner in
He bron, et dissolutae sunt manus eius, omnisque Israel perturbatus
est.
2 Duo autem viri duces turmarum erant filio Saul, nomen uni
Baana et nomen alteri Rechab filii Remmon Berothitae de filiis
Beniamin; siquidem et Beroth reputata est in Beniamin.
3 Fugerant enim Berothitae in Getthaim, factique sunt ibi advenae
usque in tempus hoc.
4 Erat autem Ionathan filio Saul filius debilis pedibus. Quinquennis
enim fuit, quando venit nuntius de Saul et Ionathan ex Iezrahel.
Tollens itaque eum nutrix sua fugit; cumque festinaret, ut fugeret,
cecidit et claudus effectus est habuitque vocabulum Meribbaal.
5 Venientes igitur filii Remmon Berothitae, Rechab et Baana,
ingressi sunt, fervente die, domum Isbaal, qui dormiebat super
stratum suum meridie; et ostiaria domus purgans triticum obdormivit.
6 Ingressi sunt ergo usque interiora domus et percusserunt eum
in inguine Rechab et Baana frater eius et fugerunt.
7 Cum autem ingressi fuissent domum, ille dormiebat super lectum
suum in conclavi, et percutientes interfecerunt eum; sublatoque
capite eius, abierunt per viam Arabae tota nocte.
8 Et attulerunt caput Isbaal ad David in Hebron dixeruntque
ad regem: “ Ecce caput Isbaal filii Saul inimici tui,
qui quaerebat animam tuam; et dedit Dominus domino meo regi
ultiones hodie de Saul et de semine eius ”.
9 Respondens autem David Rechab et Baana fratri eius filiis
Remmon Berothitae dixit ad eos: “ Vivit Dominus, qui eruit
animam meam de omni angustia,
10 quoniam eum, qui annuntiaverat mihi et dixerat: “Mortuus
est Saul”, qui putabat se prospera nuntiare, tenui et
occidi in Siceleg, cui oportebat me dare mercedem pro nuntio;
11 quanto magis nunc, cum homines impii interfecerunt virum
innoxium in domo sua super lectum suum, non quaeram sanguinem
eius de manu vestra et auferam vos de terra? ”.
12 Praecepit itaque David pueris, et interfecerunt eos; praecidentesque
manus et pedes eorum suspenderunt eos super piscinam in Hebron.
Caput autem Isbaal tulerunt et sepelierunt in sepulcro Abner
in Hebron.
4
1 Quando il figlio di Saul seppe della morte di Abner in Ebron,
gli cascarono le braccia e tutto Israele si sentì scoraggiato.
2 Il figlio di Saul aveva due uomini, capi di bande, chiamati
l`uno Baanà e il secondo Recab, figli di Rimmon da Beeròt, della
tribù di Beniamino, perché anche Beeròt era computata fra le
città di Beniamino.
3 I Beerotiti si erano rifugiati a Ghittaim e vi sono rimasti
come forestieri fino ad oggi.
4 Giònata, figlio di Saul, aveva un figlio storpio di ambedue
i piedi. Egli aveva cinque anni, quando giunsero da Izreel le
notizie circa i fatti di Saul e di Giònata. La nutrice l`aveva
preso ed era fuggita, ma nella fretta della fuga il bambino
era caduto e rimasto storpio. Si chiamava Merib-Baal.
5 Si mossero dunque i figli di Rimmon il Beerotita, Recab e
Baanà, e vennero nell`ora più calda del giorno alla casa di
Is-Baal mentre egli stava facendo la siesta.
6 Or ecco, la portinaia della casa, mentre mondava il grano,
si era assopita e dormiva: perciò Recab e Baanà suo fratello,
poterono introdursi inosservati.
7 Entrarono dunque in casa, mentre egli giaceva sul suo letto
e riposava; lo colpirono, l`uccisero e gli tagliarono la testa;
poi, portando via la testa di lui, presero la via dell`Araba,
camminando tutta la notte.
8 Portarono la testa di Is-Baal a Davide in Ebron e dissero
al re: "Ecco la testa di Is-Baal figlio di Saul, tuo nemico,
che cercava la tua vita. Oggi il Signore ha concesso al re mio
signore la vendetta contro Saul e la sua discendenza".
9 Ma Davide rispose a Recab e a Baanà suo fratello, figli di
Rimmon il Beerotita: "Per la vita del Signore che mi ha liberato
da ogni angoscia:
10 se ho preso e ucciso in Ziklag colui che mi annunziava: Ecco
è morto Saul, credendo di portarmi una lieta notizia, per cui
gli dovessi un compenso,
11 ora che uomini iniqui hanno ucciso un giusto in casa mentre
dormiva, non dovrò a maggior ragione chiedere conto del suo
sangue alle vostre mani ed eliminarvi dalla terra?".
12 Davide diede ordine ai suoi giovani; questi li uccisero,
tagliarono loro le mani e i piedi e li appesero presso la piscina
di Ebron. Presero poi il capo di Is-Baal e lo seppellirono nel
sepolcro di Abner in Ebron.
5
1 Et venerunt universae tribus Is rael ad David in Hebron dicen
tes: “ Ecce nos os tuum et caro tua sumus.
2 Sed et heri et nudiustertius, cum esset Saul rex super nos,
tu eras educens et reducens Israel. Dixit autem Dominus ad te:
“Tu pasces populum meum Israel et tu eris dux super Israel”
”.
3 Venerunt quoque omnes senes Israel ad regem in Hebron, et
percussit cum eis rex David foedus in Hebron coram Domino; unxeruntque
David in regem super Israel.
4 Triginta annorum erat David, cum regnare coepisset, et quadraginta
annis regnavit:
5 in Hebron regnavit super Iudam septem annis et sex mensibus;
in Ierusalem autem regnavit triginta tribus annis super omnem
Israel et Iudam.
6 Et abiit rex et omnes viri, qui erant cum eo, in Ierusalem
ad Iebusaeum habitatorem terrae. Qui dixit ad David: “Non
ingredieris huc, sed depellent te caeci et claudi ”, significantes:
“ Non ingredietur David huc ”.
7 Cepit autem David arcem Sion: haec est civitas David.
8 Dixerat enim David in die illa: “ Omnis, qui percutiet
Iebusaeum, attingat per cuniculum fontis claudos et caecos exosos
animae David ”. Idcirco dicitur in proverbio: “
Caecus et claudus non intrabunt in domum ”.
9 Habitavit autem David in arce et vocavit eam Civitatem David;
et aedificavit per gyrum a Mello et intrinsecus.
10 Et ibat proficiens atque succrescens, et Dominus, Deus exercituum,
erat cum eo.
11 Misit quoque Hiram rex Tyri nuntios ad David et ligna cedrina
et artifices lignorum artificesque lapidum pro parietibus; et
aedificaverunt domum David.
12 Et cognovit David quoniam confirmasset eum Dominus regem
super Israel et quoniam exaltasset regnum eius super populum
suum Israel.
13 Accepitque David adhuc concubinas et uxores de Ierusalem,
postquam venerat de Hebron; natique sunt David et alii filii
et filiae.
14 Et haec nomina eorum, qui nati sunt ei in Ierusalem: Samua
et Sobab et Nathan et Salomon
15 et Iebahar et Elisua et Napheg
16 et Iaphia et Elisama et Eliada et Eliphalet.
17 Audierunt vero Philisthim quod unxissent David regem super
Israel et ascenderunt universi, ut quaererent David. Quod cum
audisset David, descendit in praesidium;
18 Philisthim autem venientes diffusi sunt in valle Raphaim.
19 Et consuluit David Dominum dicens: “ Si ascendam ad
Philisthim? Et si dabis eos in manu mea? ”. Et dixit Dominus
ad David: “Ascende, quia tradens dabo Philisthim in manu
tua ”.
20 Venit ergo David in Baalpharasim (id est Dominus diruptionum);
et percussit eos ibi et dixit: “Divisit Dominus inimicos
meos coram me, sicut dividuntur aquae ”. Propterea vocatum
est nomen loci illius Baalpharasim.
21 Et reliquerunt ibi sculptilia sua, quae tulit David et viri
eius.
22 Et addiderunt adhuc Philisthim ut ascenderent et diffusi
sunt in valle Raphaim.
23 Consuluit autem David Dominum, qui respondit: “ Non
ascendas, sed gyra post tergum eorum et venies ad eos ex adverso
arborum celthium
24 et, cum audieris sonitum gradientis in cacumine arborum celthium,
tunc inibis proelium, quia tunc egredietur Dominus ante faciem
tuam, ut percutiat castra Philisthim ”.
25 Fecit itaque David, sicut praeceperat ei Dominus; et percussit
Philisthim de Gabaon usque dum venias Gazer.
5
1 Vennero allora tutte le tribù d`Israele da Davide in Ebron
e gli dissero: "Ecco noi ci consideriamo come tue ossa e tua
carne.
2 Già prima, quando regnava Saul su di noi, tu conducevi e
riconducevi Israele. Il Signore ti ha detto: Tu pascerai Israele
mio popolo, tu sarai capo in Israele".
3 Vennero dunque tutti gli anziani d`Israele dal re in Ebron
e il re Davide fece alleanza con loro in Ebron davanti al
Signore ed essi unsero Davide re sopra Israele.
4 Davide aveva trent`anni quando fu fatto re e regnò quarant`anni.
5 Regnò in Ebron su Giuda sette anni e sei mesi e in Gerusalemme
regnò trentatre anni su tutto Israele e su Giuda.
6 Il re e i suoi uomini mossero verso Gerusalemme contro i
Gebusei che abitavano in quel paese. Costoro dissero a Davide:
"Non entrerai qui: basteranno i ciechi e gli zoppi a respingerti",
per dire: "Davide non potrà entrare qui".
7 Ma Davide prese la rocca di Sion, cioè la città di Davide.
8 Davide proclamò in quel giorno: "Chiunque colpirà i Gebusei
e li raggiungerà attraverso il canale... Quanto ai ciechi
e agli zoppi, sono in odio a Davide". Per questo dicono: "Il
cieco e lo zoppo non entreranno nella casa".
9 Davide abitò nella rocca e la chiamò Città di Davide. Egli
vi fece intorno costruzioni, dal Millo verso l`interno.
10 Davide andava sempre crescendo in potenza e il Signore
Dio degli eserciti era con lui.
11 Chiram re di Tiro inviò a Davide messaggeri con legno di
cedro, carpentieri e muratori, i quali costruirono una casa
a Davide.
12 Davide seppe allora che il Signore lo confermava re di
Israele e innalzava il suo regno per amore di Israele suo
popolo.
13 Davide prese ancora concubine e mogli di Gerusalemme, dopo
il suo arrivo da Ebron: queste generarono a Davide altri figli
e figlie.
14 I figli che gli nacquero in Gerusalemme si chiamano Sammua,
Sobab, Natan e Salomone;
15 Ibcar, Elisua, Nefeg, Iafia; 16 Elisama, Eliada ed Elifelet.
17 Quando i Filistei vennero a sapere che avevano consacrato
Davide re d`Israele, salirono tutti per dargli la caccia,
ma appena Davide ne fu informato, discese alla fortezza.
18 Vennero i Filistei e si sparsero nella valle di Rè faim.
19 Davide consultò il Signore chiedendo: "Devo andare contro
i Filistei? Li metterai nelle mie mani?". Il Signore rispose
a Davide: "Và pure, perché certo consegneròmetterò i Filistei
nelle tue mani".
20 Davide si recò a Baal-Perazim e là Davide li sconfisse
ed esclamò: "Il Signore ha aperto una breccia tra i nemici
davanti a me, come una breccia aperta dalle acque". Per questo
chiamò quel luogo Baal-Perazim.
21 I Filistei abbandonarono là i loro dei e Davide e la sua
gente li portarono via. 22 I Filistei salirono poi di nuovo
e si sparsero nella valle di Rè faim.
23 Davide consultò il Signore, il quale gli disse: "Non andare;
gira alle loro spalle e piomba su di loro dalla parte dei
Balsami.
24 Quando udrai un rumore di passi sulle cime dei Balsami,
lanciati subito all`attacco, perché allora il Signore uscirà
davanti a te per sconfiggere l`esercito dei Filistei".
25 Davide fece come il Signore gli aveva ordinato e sconfisse
i Filistei da Gàbaa fino all`ingresso di Ghezer.
6
1 Congregavit autem rursum Da vid omnes electos ex Israel tri
ginta milia.
2 Surrexitque David et abiit, et universus populus, qui erat
cum eo, in Baala Iudae, ut adducerent inde arcam Dei, super
quam invocatum est nomen Domini exercituum sedentis in cherubim
super eam.
3 Et imposuerunt arcam Dei super plaustrum novum tuleruntque
eam de domo Abinadab, qui erat in colle. Oza autem et Ahio filii
Abinadab minabant plaustrum:
4 Oza ambulabat iuxta arcam, et Ahio praecedebat eam.
5 David autem et omnis Israel ludebant coram Domino omni virtute
in canticis et citharis et lyris et tympanis et sistris et cymbalis.
6 Postquam autem venerunt ad aream Nachon, extendit manum Oza
ad arcam Dei et tenuit eam, quoniam boves lascivientes proruperunt.
7 Iratusque est indignatione Dominus contra Ozam et percussit
eum super temeritate; qui mortuus est ibi iuxta arcam Dei.
8 Contristatus autem est David, eo quod diruptionem dirupisset
Dominus in Ozam; et vocatum est nomen loci illius Pharesoza
(id est Diruptio Ozae) usque in diem hanc.
9 Et extimuit David Dominum in die illa dicens: “ Quomodo
ingredietur ad me arca Domini? ”.
10 Et noluit divertere ad se arcam Domini in civitate David,
sed divertit eam in domum Obededom Getthaei.
11 Et habitavit arca Domini in domo Obededom Getthaei tribus
mensibus, et benedixit Dominus Obededom et omnem domum eius.
12 Nuntiatumque est regi David: “ Benedixit Dominus Obededom
et omnia eius propter arcam Dei ”. Abiit ergo David et
adduxit arcam Dei de domo Obededom in civitatem David cum gaudio.
13 Cumque progressi essent, qui portabant arcam Domini, sex
passus, immolavit bovem et vitulum saginatum,
14 et David saltabat totis viribus ante Dominum. Porro David
erat accinctus ephod lineo.
15 Et David et omnis domus Israel ducebant arcam Domini in iubilo
et in clangore bucinae.
16 Cumque intrasset arca Domini in civitatem David, Michol filia
Saul prospiciens per fenestram vidit regem David subsilientem
atque saltantem coram Domino et despexit eum in corde suo.
17 Et introduxerunt arcam Domini et posuerunt eam in loco suo
in medio tabernaculi, quod tetenderat ei David; et obtulit David
coram Domino holocausta et pacifica.
18 Cumque complesset offerens holocaustum et pacifica, benedixit
populo in nomine Domini exercituum.
19 Et partitus est multitudini universae Israel tam viro quam
mulieri singulis collyridam panis unam et laganum palmarum unum
et palatham unam. Et abiit omnis populus unusquisque in domum
suam.
20 Reversusque est et David, ut benediceret domui suae, et egressa
Michol filia Saul in occursum David ait: “ Quam gloriosus
fuit hodie rex Israel discooperiens se ante ancillas servorum
suorum, quasi si nudetur unus de scurris! ”.
21 Dixitque David ad Michol: “ Ante Dominum salto. Benedictus
Dominus, qui elegit me potius quam patrem tuum et quam omnem
domum eius, ut constitueret me ducem super populum Domini, super
Israel!
22 Ludam in conspectu Domini et vilior fiam plus quam factus
sum et ero deiectus in oculis meis, sed apud ancillas, de quibus
locuta es, gloriosior apparebo ”.
23 Igitur Michol filiae Saul non est natus filius usque ad diem
mortis suae
6
1 Davide radunò di nuovo tutti gli uomini migliori d`Israele,
in numero di trentamila.
2 Poi si alzò e partì con tutta la sua gente da Baala di Giuda,
per trasportare di là l`arca di Dio, che è designato con il
nome, il nome del Signore degli eserciti, che siede su di essa
sui cherubini.
3 Posero l`arca di Dio sopra un carro nuovo e la tolsero dalla
casa di Abinadab che era sul colle; Uzza e Achio, figli di Abinadab,
conducevano il carro nuovo:
4 Uzza stava presso l`arca di Dio e Achio precedeva l`arca.
5 Davide e tutta la casa d`Israele facevano festa davanti al
Signore con tutte le forze, con canti e con cetre, arpe, timpani,
sistri e cembali.
6 Ma quando furono giunti all`aia di Nacon, Uzza stese la mano
verso l`arca di Dio e vi si appoggiò perché i buoi la facevano
piegare.
7 L`ira del Signore si accese contro Uzza; Dio lo percosse per
la sua colpa ed egli morì sul posto, presso l`arca di Dio.
8 Davide si rattristò per il fatto che il Signore si era scagliato
con impeto contro Uzza; quel luogo fu chiamato Perez-Uzza fino
ad oggi.
9 Davide in quel giorno ebbe paura del Signore e disse: "Come
potrà venire da me l`arca del Signore?".
10 Davide non volle trasferire l`arca del Signore presso di
sé nella città di Davide, ma la fece portare in casa di Obed-Edom
di Gat.
11 L`arca del Signore rimase tre mesi in casa di Obed-Edom di
Gat e il Signore benedisse Obed-Edom e tutta la sua casa.
12 Ma poi fu detto al re Davide: "Il Signore ha benedetto la
casa di Obed-Edom e quanto gli appartiene, a causa dell`arca
di Dio". Allora Davide andò e trasportò l`arca di Dio dalla
casa di Obed-Edom nella città di Davide, con gioia.
13 Quando quelli che portavano l`arca del Signore ebbero fatto
sei passi, egli immolò un bue e un ariete grasso.
14 Davide danzava con tutte le forze davanti al Signore. Davide
era cinto di un efod di lino.
15 Così Davide e tutta la casa d`Israele trasportavano l`arca
del Signore con tripudi e a suon di tromba.
16 Mentre l`arca del Signore entrava nella città di David, Mikal,
figlia di Saul, guardò dalla finestra; vedendo il re Davide
che saltava e danzava dinanzi al Signore, lo disprezzò in cuor
suo.
17 Introdussero dunque l`arca del Signore e la collocarono al
suo posto, in mezzo alla tenda che Davide aveva piantata per
essa; Davide offrì olocausti e sacrifici di comunione davanti
al Signore.
18 Quando ebbe finito di offrire gli olocausti e i sacrifici
di comunione, Davide benedisse il popolo nel nome del Signore
degli eserciti
19 e distribuì a tutto il popolo, a tutta la moltitudine d`Israele,
uomini e donne, una focaccia di pane per ognuno, una porzione
di carne e una schiacciata di uva passa. Poi tutto il popolo
se ne andò, ciascuno a casa sua.
20 Ma a Davide che tornava per benedire la sua famiglia, uscì
incontro Mikal figlia di Saul e gli disse: "Bell`onore si è
fatto oggi il re di Israele a mostrarsi scoperto davanti agli
occhi delle serve dei suoi servi, come si scoprirebbe un uomo
da nulla!".
21 Davide rispose a Mikal: "L`ho fatto dinanzi al Signore, che
mi ha scelto invece di tuo padre e di tutta la sua casa per
stabilirmi capo sul popolo del Signore, su Israele; ho fatto
festa davanti al Signore.
22 Anzi mi abbasserò anche più di così e mi renderò vile ai
tuoi occhi, ma presso quelle serve di cui tu parli, proprio
presso di loro, io sarò onorato!".
23 Mikal, figlia di Saul, non ebbe figli fino al giorno della
sua morte.
7
1 Factum est autem cum sedisset rex in domo sua, et Dominus
de disset ei requiem undique ab universis inimicis suis,
2 dixit ad Nathan prophetam: “ Videsne quod ego habitem
in domo cedrina, et arca Dei posita sit in medio pellium? ”.
3 Dixitque Nathan ad regem: “ Omne, quod est in corde
tuo, vade, fac, quia Dominus tecum est ”.
4 Factum est autem in nocte illa, et ecce sermo Domini ad Nathan
dicens:
5 “ Vade et loquere ad servum meum David: Haec dicit Dominus:
Numquid tu aedificabis mihi domum ad habitandum?
6 Numquam enim habitavi in domo ex die, qua eduxi filios Israel
de terra Aegypti, usque in diem hanc, sed ambulabam in tabernaculo
et in tentorio.
7 Per cuncta loca, quae transivi cum omnibus filiis Israel,
numquid loquens locutus sum ad unum de iudicibus Israel, cui
praecepi, ut pasceret populum meum Israel, dicens: Quare non
aedificastis mihi domum cedrinam?
8 Et nunc haec dices servo meo David: Haec dicit Dominus exercituum:
Ego tuli te de pascuis sequentem greges, ut esses dux super
populum meum Israel,
9 et fui tecum in omnibus, ubicumque ambulasti, et interfeci
universos inimicos tuos a facie tua; fecique tibi nomen grande
iuxta nomen magnorum, qui sunt in terra.
10 Et ponam locum populo meo Israel et plantabo eum, et habitabit
in eo et non turbabitur amplius; nec addent filii iniquitatis
ut affligant eum sicut prius
11 et ex die, qua constitui iudices super populum meum Israel,
et requiem dabo tibi ab omnibus inimicis tuis. Praedicitque
tibi Dominus quod domum faciat tibi Dominus.
12 Cumque completi fuerint dies tui, et dormieris cum patribus
tuis, suscitabo semen tuum post te, quod egredietur de visceribus
tuis; et firmabo regnum eius.
13 Ipse aedificabit domum nomini meo, et stabiliam thronum regni
eius usque in sempiternum.
14 Ego ero ei in patrem, et ipse erit mihi in filium; qui si
inique aliquid gesserit, arguam eum in virga virorum et in plagis
filiorum hominum.
15 Misericordiam autem meam non auferam ab eo, sicut abstuli
a Saul, quem amovi a facie tua;
16 et stabilis erit domus tua et regnum tuum usque in aeternum
ante faciem meam, et thronus tuus erit firmus iugiter ”.
17 Secundum omnia verba haec et iuxta universam visionem istam
sic locutus est Nathan ad David.
18 Ingressus est autem rex David et sedit coram Domino et dixit:
“ Quis ego sum, Domine Deus, et quae domus mea, quia adduxisti
me hucusque?
19 Sed et hoc parum visum est in conspectu tuo, Domine Deus,
et locutus es etiam de domo servi tui in longinquum, et ista
est lex hominis, Domine Deus!
20 Quid ergo addere poterit adhuc David, ut loquatur ad te?
Tu enim scis servum tuum, Domine Deus.
21 Propter verbum tuum et secundum cor tuum fecisti omnia magnalia
haec, ita ut nota faceres servo tuo.
22 Idcirco magnus es, Domine Deus, quia non est similis tui;
neque est Deus extra te, iuxta omnia, quae audivimus auribus
nostris.
23 Quae est autem ut populus tuus Israel una gens in terra,
propter quam ivit Deus, ut redimeret eam sibi in populum et
poneret sibi nomen faceretque eis magnalia et horribilia, ut
eiceres a facie populi tui, quem redemisti tibi ex Aegypto,
gentes et deos eorum?
24 Et firmasti tibi populum tuum Israel in populum sempiternum;
et tu, Domine, factus es eis in Deum.
25 Nunc ergo, Domine Deus, verbum, quod locutus es super servum
tuum et super domum eius, confirma in sempiternum et fac, sicut
locutus es!
26 Et magnificetur nomen tuum usque in sempiternum, atque dicatur:
“Dominus exercituum est Deus super Israel”. Et domus
servi tui David erit stabilita coram te,
27 quia tu, Domine exercituum, Deus Israel, revelasti aurem
servi tui dicens: “Domum aedificabo tibi”. Propterea
invenit servus tuus cor suum, ut oraret te oratione hac.
28 Nunc ergo, Domine Deus, tu es Deus, et verba tua erunt vera;
cum ergo locutus sis ad servum tuum bona haec,
29 dignare igitur benedicere domui servi tui, ut sit in sempiternum
coram te, quia tu, Domine Deus, locutus es, et benedictione
tua benedicetur domus servi tui in sempiternum ”.
7
1 Il re, quando si fu stabilito nella sua casa, e il Signore
gli ebbe dato tregua da tutti i suoi nemici all`intorno,
2 disse al profeta Natan: "Vedi, io abito in una casa di cedro,
mentre l`arca di Dio sta sotto una tenda".
3 Natan rispose al re: "Và, fà quanto hai in mente di fare,
perché il Signore è con te".
4 Ma quella stessa notte fu rivolta a Natan questa parola del
Signore:
5 "Và e riferisci al mio servo Davide: Dice il Signore: Forse
tu mi costruirai una casa, perché io vi abiti?
6 Ma io non ho abitato in una casa da quando ho fatto uscire
gli Israeliti dall`Egitto fino ad oggi; sono andato vagando
sotto una tenda, in un padiglione.
7 Finché ho camminato, ora qua, ora là, in mezzo a tutti gli
Israeliti, ho forse mai detto ad alcuno dei Giudici, a cui avevo
comandato di pascere il mio popolo Israele: Perché non mi edificate
una casa di cedro?
8 Ora dunque riferirai al mio servo Davide: Così dice il Signore
degli eserciti: Io ti presi dai pascoli, mentre seguivi il gregge,
perché tu fossi il capo d`Israele mio popolo;
9 sono stato con te dovunque sei andato; anche per il futuro
distruggerò davanti a te tutti i tuoi nemici e renderò il tuo
nome grande come quello dei grandi che sono sulla terra.
10 Fisserò un luogo a Israele mio popolo e ve lo pianterò perché
abiti in casa sua e non sia più turbato e gli iniqui non lo
opprimano come in passato,
11 al tempo in cui avevo stabilito i Giudici sul mio popolo
Israele, e gli darò riposo liberandolo da tutti i suoi nemici.
Il Signore ti farà grande, poiché ti farà una casa.
12 Quando i tuoi giorni saranno compiuti e tu giacerai con i
tuoi padri, io assicurerò dopo di te la discendenza uscita dalle
tue viscere, e renderò stabile il suo regno.
13 Egli edificherà una casa al mio nome e io renderò stabile
per sempre il trono del suo regno.
14 Io gli sarò padre ed egli mi sarà figlio. Se farà il male,
lo castigherò con verga d`uomo e con i colpi che danno i figli
d`uomo,
15 ma non ritirerò da lui il mio favore, come l`ho ritirato
da Saul, che ho rimosso dal trono dinanzi a te.
16 La tua casa e il tuo regno saranno saldi per sempre davanti
a me e il tuo trono sarà reso stabile per sempre".
17 Natan parlò a Davide con tutte queste parole e secondo questa
visione.
18 Allora il re Davide andò a presentarsi al Signore e disse:
"Chi sono io, Signore Dio, e che cos`è mai la mia casa, perché
tu mi abbia fatto arrivare fino a questo punto?
19 E questo è parso ancora poca cosa ai tuoi occhi, mio Signore:
tu hai parlato anche della casa del tuo servo per un lontano
avvenire: e questa è una legge per dell`uomo, Signore Dio!
20 Che potrebbe dirti di più Davide? Tu conosci il tuo servo,
Signore Dio!
21 Per amore della tua parola e secondo il tuo cuore, hai compiuto
tutte queste grandi cose, manifestandole al tuo servo.
22 Tu sei davvero grande Signore Dio! Nessuno è come te e non
vi è altro Dio fuori di te, proprio come abbiamo udito con i
nostri orecchi.
23 E chi è come il tuo popolo, come Israele, unica nazione sulla
terra che Dio è venuto a riscattare come popolo per sé e a dargli
un nome? In suo favore hai operato cose grandi e tremende, per
il tuo paese, per il tuo popolo che ti sei riscattato dall`Egitto,
dai popoli e dagli dei.
24 Tu hai stabilito il tuo popolo Israele perché fosse tuo popolo
per sempre; tu, Signore, sei divenuto il suo Dio.
25 Ora, Signore, la parola che hai pronunciata riguardo al tuo
servo e alla tua casa, confermala per sempre e fà come hai detto.
26 Allora il tuo nome sarà magnificato per sempre così: Il Signore
degli eserciti è il Dio d`Israele! La casa del tuo servo Davide
sia dunque stabile davanti a te!
27 Poiché tu, Signore degli eserciti, Dio d`Israele, hai fatto
una rivelazione al tuo servo e gli hai detto: Io ti edificherò
una casa! perciò il tuo servo ha trovato l`ardire di rivolgerti
questa preghiera. 28 Ora, Signore, tu sei Dio, le tue parole
sono verità e hai promesso questo bene al tuo servo.
29 Dègnati dunque di benedire ora la casa del tuo servo, perché
sussista sempre dinanzi a te! Poiché tu, Signore, hai parlato
e per la tua benedizione la casa del tuo servo sarà benedetta
per sempre!".
8
1 Factum est autem post haec, percussit David Philisthim et
humiliavit eos; et tulit David Geth et urbes eius de manu Philisthim.
2 Et percussit Moab et mensus est eos funiculo sternens eos
in terra; mensus est autem duos funiculos ad occidendum et unum
funiculum plenum ad vivificandum; factusque est Moab David serviens
sub tributo.
3 Et percussit David Adadezer filium Rohob regem Soba, quando
profectus est, ut dominaretur super flumen Euphraten.
4 Et captis David ex parte eius mille septingentis equitibus
et viginti milibus peditum, subnervavit omnes iugales curruum;
dereliquit autem ex eis centum currus.
5 Venit quoque Syria Damasci, ut praesidium ferret Adadezer
regi Soba, et percussit David de Syria viginti duo milia virorum;
6 et posuit David praesidium in Syria Damasci; factaque est
Syria David serviens sub tributo. Et auxiliatus est Dominus
David in omnibus, ad quaecumque profectus est.
7 Et tulit David arma aurea, quae habebant servi Adadezer, et
detulit ea in Ierusalem;
8 et de Tebah et de Berothai civitatibus Adadezer tulit rex
David aes multum nimis.
9 Audivit autem Thou rex Emath quod percussisset David omne
robur Adadezer
10 et misit Thou Adoram filium suum ad regem David, ut salutaret
eum congratulans et gratias ageret eo quod pugnasset cum Adadezer
et percussisset eum; hostis quippe erat Thou Adadezer. Attulit
autem Adoram et vasa argentea et vasa aurea et vasa aerea,
11 quae et ipsa sanctificavit rex David Domino cum argento et
auro, quae sanctificaverat de universis gentibus, quas subegerat:
12 de Syria et Moab et filiis Ammon et Philisthim et Amalec
et de manibus Adadezer filii Rohob regis Soba.
13 Fecit quoque sibi David nomen cum reverteretur, percussa
Idumaea in valle Salis, caesis decem et octo milibus.
14 Et posuit in Idumaea praesidia; et facta est universa Idumaea
serviens David. Et auxiliatus est Dominus David in omnibus,
ad quaecumque profectus est.
15 Et regnavit David super omnem Israel; faciebat quoque David
iudicium et iustitiam omni populo suo.
16 Ioab autem filius Sarviae erat super exercitum; porro Iosaphat
filius Ahilud erat a commentariis,
17 et Sadoc filius Achitob et Abiathar filius Achimelech sacerdotes,
et Saraias scriba.
18 Banaias autem filius Ioiadae super Cherethi et Phelethi;
filii autem David sacerdotes erant.
8
1 Dopo, Davide sconfisse i Filistei e li sottomise e tolse di
mano ai Filistei Gat e le sue dipendenze.
2 Sconfisse anche i Moabiti e, fattili coricare per terra, li
misurò con la corda; ne misurò due corde per farli mettere a
morte e una corda intera per lasciarli in vita. I Moabiti divennero
sudditi di Davide, a lui tributari.
3 Davide sconfisse anche Adad-Ezer, figlio di Recob, re di Zoba,
mentre egli andava ad estendere il dominio sul fiume Eufrate.
4 Davide gli prese millesettecento combattenti sui carri e ventimila
fanti: tagliò i garretti a tutte le pariglie di cavalli, riservandone
soltanto cento.
5 Quando gli Aramei di Damasco vennero per soccorrere Adad-Ezer,
re di Zoba, Davide ne uccise ventiduemila.
6 Poi Davide stabilì guarnigioni nell`Aram di Damasco e gli
Aramei divennero sudditi di Davide e a lui tributari. Il Signore
rendeva vittorioso Davide dovunque egli andava.
7 Davide tolse ai servitori di Adad-Ezer i loro scudi d`oro
e li portò a Gerusalemme.
8 Il re Davide prese anche grande quantità di rame a Bè tach
e a Berotài, città di Adad-Ezer.
9 Quando Toù, re di Amat, seppe che Davide aveva sconfitto tutto
l`esercito di Adad-Ezer,
10 mandò al re Davide suo figlio Adduram per salutarlo e per
benedirlo perché aveva mosso guerra a Adad-Ezer e l`aveva sconfitto;
infatti Adad-Ezer era sempre in guerra con Toù. Adduram gli
portò vasi d`argento, vasi d`oro e vasi di rame.
11 Il re Davide consacrò anche quelli al Signore, come già aveva
consacrato l`argento e l`oro tolto alle nazioni che aveva soggiogate,
12 agli Aramei, ai Moabiti, agli Ammoniti, ai Filistei, agli
Amaleciti, e come aveva fatto del bottino di Adad-Ezer figlio
di Recob, re di Zoba.
13 Al ritorno dalla sua vittoria sugli Aramei, Davide acquistò
ancora fama, sconfiggendo nella Valle del Sale diciottomila
Idumei.
14 Stabilì guarnigioni in Idumea; ne mise per tutta l`Idumea
e tutti gli Idumei divennero sudditi di Davide; il Signore rendeva
vittorioso Davide dovunque egli andava.
15 Davide regnò su tutto Israele e pronunziava giudizi e faceva
giustizia a tutto il suo popolo.
16 Ioab figlio di Zeruia comandava l`esercito; Giosafat figlio
di Achilud era archivista;
17 Zadok figlio di Achitub e Achimelech figlio di Ebiatar erano
sacerdoti; Seraia era segretario,
18 Benaia, figlio di Ioiada, era capo dei Cretei e dei Peletei
e i figli di Davide erano ministri.
Realizzato
da Luca, Catia, Mariuccia e Antonio.
Ottimizzato per Internet Explorer e Mozilla Firefox, risoluzione consigliata
800*600 - 1024*768 pixel.
Tutti i diritti riservati.