8 1 Tunc congregavit Salomon omnes maiores natu
Israel omnes principes tribuum, duces familiarum filiorum Israel
ad regem Salomonem in Ierusalem, ut deferrent arcam foederis
Domini de civitate David, id est de Sion.
2 Convenitque ad regem Salomonem universus Israel in mense Ethanim
in sollemnitate, ipse est mensis septimus.
3 Veneruntque cuncti senes Israel, et tulerunt sacerdotes arcam
4 et portaverunt arcam Domini et tabernaculum conventus et omnia
vasa sanctuarii, quae erant in tabernaculo; et ferebant ea sacerdotes
et Levitae.
5 Rex autem Salomon et universus coetus Israel, qui convenerat
ad eum, cum illo ante arcam immolabant oves et boves absque
aestimatione et numero.
6 Et intulerunt sacerdotes arcam foederis Domini in locum suum
in Dabir templi, in sanctum sanctorum, subter alas cherubim;
7 siquidem cherubim expandebant alas super locum arcae et protegebant
arcam et vectes eius desuper.
8 Cumque eminerent vectes et apparerent summitates eorum foris
in sanctuario ante Dabir, non apparebant ultra extrinsecus;
qui et fuerunt ibi usque in praesentem diem.
9 In arca autem non erat aliud nisi duae tabulae lapideae, quas
posuerat in ea Moyses in Horeb, quando pepigit Dominus foedus
cum filiis Israel, cum egrederentur de terra Aegypti.
10 Factum est autem cum exissent sacerdotes de sanctuario, nebula
implevit domum Domini,
11 et non poterant sacerdotes stare et ministrare propter nebulam;
impleverat enim gloria Domini domum Domini.
12 Tunc ait Salomon: “ Dominus dixit ut habitaret in nebula.
13 Aedificans aedificavi domum in habitaculum tuum, firmissimum
solium tuum in sempiternum ”.
14 Convertitque rex faciem suam et benedixit omni ecclesiae
Israel; omnis enim ecclesia Israel stabat.
15 Et ait: “ Benedictus Dominus, Deus Israel, qui locutus
est ore suo ad David patrem meum et in manibus suis perfecit
dicens:
16 “A die qua eduxi populum meum Israel de Aegypto, non
elegi civitatem de universis tribubus Israel, ut aedificaretur
domus, et esset nomen meum ibi; sed elegi David, ut esset super
populum meum Israel”.
17 Voluitque David pater meus aedificare domum nomini Domini,
Dei Israel,
18 et ait Dominus ad David patrem meum: “Quod cogitasti
in corde tuo aedificare domum nomini meo, bene fecisti hoc ipsum
mente tractans;
19 verumtamen tu non aedificabis domum sed filius tuus, qui
egredietur de lumbis tuis, ipse aedificabit domum nomini meo”.
20 Confirmavit Dominus sermonem suum, quem locutus est; stetique
pro David patre meo et sedi super thronum Israel, sicut locutus
est Dominus, et aedificavi domum nomini Domini, Dei Israel.
21 Et constitui ibi locum arcae, in qua foedus est Domini, quod
percussit cum patribus nostris, quando eduxit eos de terra Aegypti
”.
22 Stetit autem Salomon ante altare Domini in conspectu omnis
ecclesiae Israel et expandit manus suas in caelum
23 et ait: “ Domine, Deus Israel, non est similis tui
Deus in caelo desuper et super terra deorsum, qui custodis pactum
et misericordiam servis tuis, qui ambulant coram te in toto
corde suo;
24 qui custodisti servo tuo David patri meo, quae locutus es
ei; ore locutus es et manibus perfecisti, ut et haec dies probat.
25 Nunc igitur, Domine, Deus Israel, conserva famulo tuo David
patri meo, quae locutus es ei dicens: “Non auferetur de
te vir coram me, qui sedeat super thronum Israel, ita tamen,
si custodierint filii tui viam suam, ut ambulent coram me, sicut
tu ambulasti in conspectu meo”.
26 Et nunc, Domine, Deus Israel, firmentur verba tua, quae locutus
es servo tuo David patri meo.
27 Ergone putandum est quod vere Deus habitet super terram?
Si enim caelum et caeli caelorum te capere non possunt, quanto
magis domus haec, quam aedificavi!
28 Sed respice ad orationem servi tui et ad preces eius, Domine
Deus meus; audi clamorem et orationem, quam servus tuus orat
coram te hodie,
29 ut sint oculi tui aperti super domum hanc nocte ac die, super
locum, de quo dixisti: “Erit nomen meum ibi”, ut
exaudias orationem, qua orat te servus tuus in loco isto,
30 ut exaudias deprecationem servi tui et populi tui Israel,
quodcumque oraverint in loco isto, et exaudies in loco habitaculi
tui in caelo et, cum exaudieris, propitius eris.
31 Si peccaverit homo in proximum suum et habuerit aliquod iuramentum,
quo teneatur astrictus, et venerit propter iuramentum coram
altari tuo in domum istam,
32 tu exaudies in caelo et facies et iudicabis servos tuos condemnans
impium et reddens viam suam super caput eius iustificansque
iustum et retribuens ei secundum iustitiam suam.
33 Si superatus fuerit populus tuus Israel ab inimicis suis,
quia peccaturus est tibi, et agentes paenitentiam et confitentes
nomini tuo venerint et oraverint et deprecati te fuerint in
domo hac,
34 exaudi in caelo et dimitte peccatum populi tui Israel et
reduces eos in terram, quam dedisti patribus eorum.
35 Si clausum fuerit caelum et non pluerit propter peccata eorum,
et oraverint in loco isto confessi nomini tuo et a peccatis
suis conversi propter afflictionem suam,
36 exaudi eos in caelo et dimitte peccata servorum tuorum et
populi tui Israel et ostende eis viam bonam, per quam ambulent,
et da pluviam super terram tuam, quam dedisti populo tuo in
possessionem.
37 Fames si oborta fuerit in terra aut pestilentia aut uredo
aut aurugo aut locusta vel bruchus, et afflixerit eum inimicus
eius portas obsidens, omnis plaga, universa infirmitas,
38 cuncta oratio et deprecatio, quae acciderit omni homini de
populo tuo Israel; si quis cognoverit plagam cordis sui et expanderit
manus suas in domo hac,
39 tu audies in caelo in loco habitationis tuae et repropitiaberis
et facies, ut des unicuique secundum omnes vias suas, sicut
videris cor eius, quia tu nosti solus cor omnium filiorum hominum,
40 ut timeant te cunctis diebus, quibus vivunt super faciem
terrae, quam dedisti patribus nostris.
41 Insuper et alienigena, qui non est de populo tuo Israel,
cum venerit de terra longinqua propter nomen tuum
42 audietur enim nomen tuum magnum et manus tua fortis et brachium
tuum extentum ubique cum venerit ergo et oraverit in hoc loco,
43 tu exaudies in caelo in loco habitationis tuae et facies
omnia, pro quibus invocaverit te alienigena, ut sciant universi
populi terrarum nomen tuum et timeant te, sicut populus tuus
Israel, et probent quia nomen tuum invocatum est super domum
hanc, quam aedificavi.
44 Si egressus fuerit populus tuus ad bellum contra inimicos
suos per viam, quocumque miseris eos, et oraverint te contra
viam civitatis, quam elegisti, et contra domum, quam aedificavi
nomini tuo,
45 exaudies in caelo orationes eorum et preces eorum et facies
iudicium eorum.
46 Quod si peccaverint tibi — non est enim homo qui non
peccet — et iratus tradideris eos inimicis suis, et captivi
ducti fuerint in terram inimicorum longe vel prope
47 et egerint paenitentiam in corde suo in loco captivitatis
et conversi deprecati te fuerint in captivitate sua dicentes:
“Peccavimus, inique egimus, impie gessimus”;
48 et reversi fuerint ad te in universo corde suo et tota anima
sua in terra inimicorum suorum, ad quam captivi ducti sunt,
et oraverint te contra viam terrae suae, quam dedisti patribus
eorum, et civitatis, quam elegisti, et templi, quod aedificavi
nomini tuo,
49 exaudies in caelo in firmamento solii tui orationes eorum
et preces eorum et facies iudicium eorum;
50 et propitiaberis populo tuo, qui peccavit tibi, et omnibus
iniquitatibus eorum, quibus praevaricati sunt in te, et dabis
misericordiam coram eis, qui eos captivos habuerint, ut misereantur
eis
51 populus enim tuus est et hereditas tua, quos eduxisti de
terra Aegypti de medio fornacis ferreae
52 ut sint oculi tui aperti ad deprecationem servi tui et populi
tui Israel, et exaudias eos in universis, pro quibus invocaverint
te.
53 Tu enim separasti eos tibi in hereditatem de universis populis
terrae, sicut locutus es per Moysen servum tuum, quando eduxisti
patres nostros de Aegypto, Domine Deus ”.
54 Factum est autem cum complesset Salomon orans Dominum omnem
orationem et deprecationem hanc, surrexit de conspectu altaris
Domini; utrumque enim genu in terram fixerat et manus expanderat
in caelum.
55 Stetit ergo et benedixit omni ecclesiae Israel voce magna
dicens:
56 “ Benedictus Dominus, qui dedit requiem populo suo
Israel iuxta omnia, quae locutus est; non cecidit ne unus quidem
sermo ex omnibus bonis, quae locutus est per Moysen servum suum.
57 Sit Dominus Deus noster nobiscum, sicut fuit cum patribus
nostris, non derelinquens nos neque proiciens,
58 sed inclinet corda nostra ad se, ut ambulemus in universis
viis eius et custodiamus mandata eius et decreta et iudicia,
quaecumque mandavit patribus nostris.
59 Et sint sermones mei isti, quibus deprecatus sum coram Domino,
appropinquantes Domino Deo nostro die ac nocte, ut faciat iudicium
servo suo et populo suo Israel per singulos dies,
60 ut sciant omnes populi terrae quia Dominus ipse est Deus,
et non est ultra absque eo.
61 Sit quoque cor vestrum perfectum cum Domino Deo nostro, ut
ambuletis in decretis eius et custodiatis mandata eius sicut
et hodie ”.
62 Igitur rex et omnis Israel cum eo immolabant victimas coram
Domino.
63 Mactavitque Salomon hostias pacificas, quas immolavit Domino,
boum viginti duo milia et ovium centum viginti milia. Et dedicaverunt
templum Domini rex et omnes filii Israel.
64 In die illa sanctificavit rex medium atrii, quod erat ante
domum Domini; fecit quippe holocaustum ibi et oblationem et
adipem pacificorum, quoniam altare aereum, quod erat coram Domino,
minus erat et capere non poterat holocaustum et oblationem et
adipem pacificorum.
65 Fecit ergo Salomon in tempore illo festivitatem celebrem,
et omnis Israel cum eo, ecclesia magna ab introitu Emath usque
ad rivum Aegypti, coram Domino Deo nostro septem diebus.
66 Et in die octava dimisit populos; qui benedicentes regi profecti
sunt in tabernacula sua laetantes et alacri corde super omnibus
bonis, quae fecerat Dominus David servo suo et Israel populo
suo.
8
1 A questo punto Salomone convocò in assemblea a Gerusalemme
gli anziani di Israele, tutti i capitribù, i principi dei casati
degli Israeliti, per trasportare l`arca dell`alleanza del Signore
dalla città di Davide, cioè da Sion.
2 Tutto Israele si radunò presso il re Salomone per la festa,
nel mese di Etanim, cioè il settimo mese.
3 Vennero tutti gli anziani di Israele, e i sacerdoti sollevarono
l'arca
4 e trasportarono l'arca del Signore con la tenda del convegno
e con tutti gli arredi sacri che erano nella tenda; e la portavano
i sacerdoti e i leviti.
5 Il re Salomone e tutta la comunità di Israele, convenuta presso
di lui, immolavano davanti all`arca pecore e buoi che non si
contavano né si calcolavano.
6 I sacerdoti introdussero l`arca dell`alleanza del Signore
al suo posto nella cella del tempio, cioè nel Santo dei santi,
sotto le ali dei cherubini;
7 difatti i cherubini stendevano le ali sopra l`arca; essi coprivano
l`arca e le sue stanghe dall`alto.
8 Le stanghe erano più lunghe, per questo le loro punte si vedevano
dal Santo di fronte alla cella, ma non si vedevano di fuori;
tali cose ci sono fino ad oggi.
9 Nell`arca non c`era nulla se non le due tavole di pietra,
che vi aveva deposte Mosè sull`Oreb, cioè le tavole dell`alleanza
conclusa dal Signore con gli Israeliti quando uscirono dal paese
d`Egitto.
10 Appena i sacerdoti furono usciti dal santuario, la nube riempì
il tempio
11 e i sacerdoti non poterono rimanervi per compiere il servizio
a causa della nube, perché la gloria del Signore riempiva il
tempio.
12 Allora Salomone disse: "Il Signore ha deciso di abitare sulla
nube.
13 Io ti ho costruito una casa potente, un luogo per la tua
dimora perenne".
14 Il re si voltò e benedisse tutta l`assemblea di Israele,
mentre tutti i presenti stavano in piedi.
15 Salomone disse: "Benedetto il Signore, Dio di Israele, che
ha adempiuto con potenza quanto aveva promesso con la sua bocca
a Davide mio padre:
16 "Da quando ho fatto uscire Israele mio popolo dall`Egitto,
io non mi sono scelto una città fra tutte le tribù di Israele
perché mi si costruisse una casa, ove abitasse il mio nome;
ora mi sono scelto Gerusalemme perché vi dimori il mio nome
e mi sono scelto Davide perché sia capo del popolo di Israele".
17 Davide mio padre aveva deciso di costruire un tempio al nome
del Signore, Dio di Israele,
18 ma il Signore gli disse: Tu hai pensato di edificare un tempio
al mio nome; hai fatto bene a formulare tale progetto.
19 Tuttavia non costruirai tu il tempio, ma il figlio che uscirà
dai tuoi fianchi, lui costruirà un tempio al mio nome.
20 Il Signore ha attuato la parola che aveva pronunziata; io
ho preso il posto di Davide mio padre, mi sono seduto sul trono
di Israele, come aveva preannunziato il Signore, e ho costruito
il tempio al nome del Signore, Dio di Israele.
21 In esso ho fissato un posto per l`arca, dove c`è l`alleanza
che il Signore aveva conclusa con i nostri padri quando li fece
uscire dal paese di Egitto".
22 Poi Salomone si pose davanti all`altare del Signore, di fronte
a tutta l`assemblea di Israele, e, stese le mani verso il cielo,
23 disse: "Signore, Dio di Israele, non c`è un Dio come te,
né lassù nei cieli né quaggiù sulla terra! Tu mantieni l`alleanza
e la misericordia con i tuoi servi che camminano davanti a te
con tutto il cuore.
24 Tu hai mantenuto nei riguardi del tuo servo Davide mio padre
quanto gli avevi promesso; quanto avevi detto con la bocca l`hai
adempiuto con potenza, come appare oggi.
25 Ora, Signore Dio di Israele, mantieni al tuo servo Davide
mio padre quanto gli hai promesso dicendo: Non ti mancherà un
discendente che stia davanti a me e sieda sul trono di Israele,
purché i tuoi figli veglino sulla loro condotta camminando davanti
a me come vi hai camminato tu.
26 Ora, Signore Dio di Israele, si adempia la parola che tu
hai rivolta a Davide mio padre.
27 Ma è proprio vero che Dio abita sulla terra? Ecco, i cieli
e i cieli dei cieli non possono contenerti, tanto meno questa
casa che io ho costruita!
28 Volgiti alla preghiera del tuo servo e alla sua supplica,
Signore mio Dio; ascolta il grido e la preghiera che il tuo
servo oggi innalza davanti a te!
29 Siano aperti i tuoi occhi notte e giorno verso questa casa,
verso il luogo di cui hai detto: Lì sarà il mio nome! Ascolta
la preghiera che il tuo servo innalza in questo luogo.
30 Ascolta la supplica del tuo servo e di Israele tuo popolo,
quando pregheranno in questo luogo. Ascoltali dal luogo della
tua dimora, dal cielo; ascolta e perdona.
31 Se uno pecca contro il suo fratello e, perché gli è imposto
un giuramento di imprecazione, viene a giurare davanti al tuo
altare in questo tempio, 32 tu ascoltalo dal cielo, intervieni
e fà giustizia con i tuoi servi; condanna l`empio, facendogli
ricadere sul capo la sua condotta, e dichiara giusto l`innocente
rendendogli quanto merita la sua innocenza.
33 Quando il tuo popolo Israele sarà sconfitto di fronte al
nemico perché ha peccato contro di te, se si rivolge a te, se
loda il tuo nome, se ti prega e ti supplica in questo tempio,
34 tu ascolta dal cielo, perdona il peccato di Israele tuo popolo
e fallo tornare nel paese che hai dato ai suoi padri.
35 Quando si chiuderà il cielo e non ci sarà pioggia perché
hanno peccato contro di te, se ti pregano in questo luogo, se
lodano il tuo nome e si convertono dal loro peccato perché tu
li hai umiliati,
36 tu ascolta dal cielo e perdona il peccato dei tuoi servi
e di Israele tuo popolo, ai quali indicherai la strada buona
su cui camminare, e concedi la pioggia alla terra che hai dato
in eredità al tuo popolo.
37 Quando nella regione ci sarà carestia o peste, carbonchio
o ruggine, invasione di locuste o di bruchi; quando il nemico
assedierà il tuo popolo in qualcuna delle sue porte o quando
scoppierà un`epidemia o un flagello qualsiasi;
38 se uno qualunque oppure tutto Israele tuo popolo, dopo avere
provato il rimorso nel cuore, ti prega o supplica con le mani
tese verso questo tempio,
39 tu ascoltalo dal cielo, luogo della tua dimora, perdona,
intervieni e rendi a ognuno secondo la sua condotta, tu che
conosci il suo cuore - tu solo infatti conosci il cuore di ogni
uomo -
40 perché ti temano durante tutti i giorni della loro vita nel
paese che hai dato ai nostri padri.
41 Anche lo straniero, che non appartiene a Israele tuo popolo,
se viene da un paese lontano a causa del tuo nome
42 perché si sentirà parlare del tuo grande nome, della tua
mano potente e del tuo braccio teso, se egli viene a pregare
in questo tempio,
43 tu ascoltalo dal cielo, luogo della tua dimora, e soddisfa
tutte le richieste dello straniero, perché tutti i popoli della
terra conoscano il tuo nome, ti temano come Israele tuo popolo
e sappiano che al tuo nome è stato dedicato questo tempio che
io ho costruito.
44 Quando il tuo popolo uscirà in guerra contro il suo nemico,
seguendo la via in cui l`avrai indirizzato, se ti pregheranno
rivolti verso la città che ti sei scelta e verso il tempio che
io ho costruito al tuo nome,
45 ascolta dal cielo la loro preghiera e la loro supplica e
rendi loro giustizia.
46 Quando peccheranno contro di te, poiché non c`è nessuno che
non pecchi, e tu, adirato contro di loro, li consegnerai a un
nemico e i loro conquistatori li deporteranno in un paese ostile,
lontano o vicino,
47 se nel paese in cui saranno deportati rientreranno in se
stessi e faranno ritorno a te supplicandoti nel paese della
loro prigionia, dicendo: Abbiamo peccato, abbiamo agito da malvagi
e da empi,
48 se torneranno a te con tutto il cuore e con tutta l`anima
nel paese dei nemici che li avranno deportati, e ti supplicheranno
rivolti verso il paese che tu hai dato ai loro padri, verso
la città che ti sei scelta e verso il tempio che io ho costruito
al tuo nome,
49 tu ascolta dal cielo, luogo della tua dimora, la loro preghiera
e la loro supplica e rendi loro giustizia.
50 Perdona al tuo popolo, che ha peccato contro di te, tutte
le ribellioni di cui si è reso colpevole verso di te, fà che
i suoi deportatori gli usino misericordia,
51 perché si tratta del tuo popolo e della tua eredità, di coloro
che hai fatto uscire dall`Egitto, da una fornace per fondere
il ferro.
52 Siano attenti i tuoi occhi alla preghiera del tuo servo e
del tuo popolo Israele e ascoltali in quanto ti chiedono,
53 perché tu li hai separati da tutti i popoli del paese come
tua proprietà secondo quanto avevi dichiarato per mezzo di Mosè
tuo servo, mentre facevi uscire, o Signore, i nostri padri dall`Egitto".
54 Quando Salomone ebbe finito di rivolgere al Signore questa
preghiera e questa supplica, si alzò davanti all`altare del
Signore, dove era inginocchiato con le palme tese verso il cielo,
55 si mise in piedi e benedisse tutta l`assemblea di Israele,
a voce alta:
56 "Benedetto il Signore, che ha concesso tranquillità
a Israele suo popolo, secondo la sua parola. Non è venuta meno
neppure una delle parole buone che aveva pronunziate per mezzo
di Mosè suo servo.
57 Il Signore nostro Dio sia con noi come è stato con i nostri
padri; non ci abbandoni e non ci respinga,
58 ma volga piuttosto i nostri cuori verso di lui, perché seguiamo
tutte le sue vie e osserviamo i comandi, gli statuti e i decreti
che ha imposti ai nostri padri.
59 Queste parole, usate da me per supplicare il Signore, siano
presenti davanti al Signore nostro Dio, giorno e notte, perché
renda giustizia al suo servo e a Israele suo popolo secondo
le necessità di ogni giorno.
60 Allora tutti i popoli della terra sapranno che il Signore
è Dio e che non ce n`è altri.
61 Il vostro cuore sarà tutto dedito al Signore nostro Dio,
perché cammini secondo i suoi decreti e osservi i suoi comandi,
come avviene oggi".
62 Il re e tutto Israele offrirono un sacrificio davanti al
Signore.
63 Salomone immolò al Signore, in sacrificio di comunione, ventiduemila
buoi e centoventimila pecore; così il re e tutti gli Israeliti
dedicarono il tempio al Signore.
64 In quel giorno il re consacrò il centro del cortile di fronte
al tempio del Signore; infatti ivi offrì l`olocausto, l`oblazione
e il grasso dei sacrifici di comunione, perché l`altare di bronzo,
che era davanti al Signore, era troppo piccolo per contenere
l`olocausto, l`oblazione e il grasso dei sacrifici di comunione.
65 In quell`occasione Salomone celebrò la festa davanti al Signore
nostro Dio per sette giorni: tutto Israele, dall`ingresso di
Camat al torrente d`Egitto, un`assemblea molto grande, era con
lui.
66 Nel giorno ottavo congedò il popolo. I convenuti, salutato
il re, tornarono alle loro case, contenti e con la gioia nel
cuore per tutto il bene concesso dal Signore a Davide suo servo
e a Israele suo popolo.
9 1 Factum est autem cum perfecisset Salomon
aedificium domus Domini et aedificium regis et omne, quod optaverat
et voluerat facere,
2 apparuit ei Dominus secundo, sicut apparuerat ei in Gabaon.
3 Dixitque Dominus ad eum: “ Exaudivi orationem tuam et
deprecationem tuam, quam deprecatus es coram me; sanctificavi
domum hanc, quam aedificasti, ut ponerem nomen meum ibi in sempiternum;
et erunt oculi mei et cor meum ibi cunctis diebus.
4 Tu quoque, si ambulaveris coram me, sicut ambulavit David
pater tuus in simplicitate cordis et in aequitate, et feceris
omnia, quae praecepi tibi, et legitima mea et iudicia mea servaveris,
5 ponam thronum regni tui super Israel in sempiternum, sicut
locutus sum David patri tuo dicens: Non auferetur de genere
tuo vir de solio Israel.
6 Si autem aversione aversi fueritis vos et filii vestri non
sequentes me nec custodientes mandata mea et decreta mea, quae
proposui vobis, sed abieritis et colueritis deos alienos et
adoraveritis eos,
7 auferam Israel de superficie terrae, quam dedi eis, et templum,
quod sanctificavi nomini meo, proiciam a conspectu meo; eritque
Israel in proverbium et in fabulam cunctis populis,
8 et domus haec erit in ruinas. Omnis, qui transierit per eam,
stupebit et sibilabit et dicet: “Quare fecit Dominus sic
terrae huic et domui huic?”.
9 Et respondebunt: “Quia dereliquerunt Dominum Deum suum,
qui eduxit patres eorum de terra Aegypti, et secuti sunt deos
alienos et adoraverunt eos et coluerunt eos; idcirco induxit
Dominus super eos omne malum hoc” ”.
10 Expletis autem annis viginti, postquam aedificaverat Salomon
duas domos, id est domum Domini et domum regis
11 Hiram rege Tyri praebente Salomoni ligna cedrina et abiegna
et aurum iuxta omne quod opus habuerat tunc dedit Salomon Hiram
viginti oppida in terra Galilaeae.
12 Et egressus est Hiram de Tyro, ut videret oppida, quae dederat
ei Salomon, et non placuerunt ei;
13 et ait: “ Haeccine sunt civitates, quas dedisti mihi,
frater? ”. Et appellavit eas terram Chabul usque in diem
hanc.
14 Misit quoque Hiram ad regem centum viginti talenta auri.
15 Haec est summa indictionis, quam constituit rex Salomon ad
aedificandam domum Domini et domum suam et Mello et murum Ierusalem
et Asor et Mageddo et Gazer.
16 Pharao rex Aegypti ascendit et cepit Gazer succenditque eam
igni et Chananaeum, qui habitabat in civitate, interfecit; et
dedit eam in dotem filiae suae uxori Salomonis.
17 Aedificavit ergo Salomon Gazer et Bethoron inferiorem
18 et Baalath et Thamar in terra solitudinis
19 et omnes civitates horreorum, quae ad se pertinebant, et
civitates curruum et civitates equorum et quodcumque ei placuit,
ut aedificaret in Ierusalem et in Libano et in omni terra potestatis
suae.
20 Universum populum, qui remanserat de Amorraeis et Hetthaeis
et Pherezaeis et Hevaeis et Iebusaeis, qui non erant de filiis
Israel,
21 horum filios, qui remanserant post eos in terra, quos scilicet
non potuerant filii Israel exterminare, fecit Salomon tributarios
usque in diem hanc.
22 De filiis autem Israel non constituit Salomon servire quemquam,
sed erant viri bellatores et ministri eius et principes et pugnatores
eius et praefecti curruum et equitum.
23 Erant autem principes eorum, qui super omnia opera Salomonis
praepositi erant, quingenti quinquaginta; qui habebant subiectum
populum et statutis operibus imperabant.
24 Filia autem pharaonis ascendit de civitate David in domum
suam, quam aedificaverat ei; tunc aedificavit Mello.
25 Offerebat quoque Salomon tribus vicibus per annos singulos
holocausta et pacificas victimas super altare, quod aedificaverat
Domino, et adolebat coram Domino; perfectumque est templum.
26 Classem quoque fecit rex Salomon in Asiongaber, quae est
iuxta Ailath in litore maris Rubri in terra Idumaea.
27 Misitque Hiram in classe illa servos suos viros nauticos
gnaros maris cum servis Salomonis.
28 Qui, cum venissent in Ophir, sumptum inde aurum quadringentorum
viginti talentorum detulerunt ad regem Salomonem.
9
1 Quando Salomone ebbe terminato di costruire il tempio del
Signore, la reggia e quanto aveva voluto attuare,
2 il Signore apparve per la seconda volta a Salomone, come
gli era apparso in Gàbaon.
3 Il Signore gli disse: "Ho ascoltato la preghiera e la supplica
che mi hai rivolto; ho santificato questa casa, che tu hai
costruita perché io vi ponga il mio nome per sempre; i miei
occhi e il mio cuore saranno rivolti verso di essa per sempre.
4 Se tu camminerai davanti a me, come camminò tuo padre, con
cuore integro e con rettitudine, se adempirai quanto ti ho
comandato e se osserverai i miei statuti e i miei decreti,
5 io stabilirò il trono del tuo regno su Israele per sempre,
come ho promesso a Davide tuo padre: Non ti mancherà mai uno
che segga sul trono di Israele.
6 Ma se voi e i vostri figli vi allontanerete da me, se non
osserverete i comandi e i decreti che io vi ho dati, se andrete
a servire altri dei e a prostrarvi davanti ad essi,
7 eliminerò Israele dal paese che ho dato loro, rigetterò
da me il tempio che ho consacrato al mio nome; Israele diventerà
la favola e lo zimbello di tutti i popoli.
8 Riguardo a questo tempio, già così eccelso, chiunque vi
passerà vicino si stupirà e fischierà, domandandosi: Perché
il Signore ha agito così con questo paese e con questo tempio?
9 Si risponderà: Perché hanno abbandonato il Signore loro
Dio che aveva fatto uscire i loro padri dal paese d`Egitto,
si sono legati a dei stranieri, prostrandosi davanti ad essi
e servendoli; per questo il Signore ha fatto piombare su di
loro tutta questa sciagura".
10 Venti anni dopo che Salomone aveva costruito i due edifici,
il tempio del Signore e la reggia,
11 poiché Chiram, re di Tiro, aveva fornito a Salomone legname
di cedro e legname di abete e oro a piacere, Salomone diede
a Chiram venti villaggi nella regione della Galilea.
12 Chiram partì da Tiro per vedere i villaggi che Salomone
gli aveva dati, ma non gli piacquero.
13 Perciò disse: "Sono questi i villaggi che tu mi hai dati,
fratello mio?". Li chiamò paese di Kabul, nome ancora in uso.
14 Chiram mandò al re centoventi talenti d`oro.
15 Questa fu l`occasione del lavoro forzato che reclutò il
re Salomone per costruire il tempio, la reggia, il Millo,
le mura di Gerusalemme, Azor, Meghiddo, Ghezer.
16 Il faraone, re d`Egitto, con una spedizione aveva preso
Ghezer, l`aveva data alle fiamme, aveva ucciso i Cananei che
abitavano nella città e poi l`aveva assegnata in dote alla
figlia, moglie di Salomone.
17 Salomone riedificò Ghezer, Bet-Oron inferiore,
18 Baalat, Tamar nel deserto del paese
19 e tutte le città di rifornimento che gli appartenevano,
le città per i suoi carri, quelle per i suoi cavalli e quanto
Salomone aveva voluto costruire in Gerusalemme, nel Libano
e in tutto il territorio del suo dominio.
20 Quanti rimanevano degli Amorrei, degli Hittiti, dei Perizziti,
degli Evei e dei Gebusei, che non appartenevano agli Israeliti,
21 e cioè i discendenti rimasti dopo di loro nel paese, coloro
che gli Israeliti non erano riusciti a sterminare, Salomone
li costrinse ai lavori forzati, e tale è ancora la loro condizione.
22 Ma degli Israeliti, Salomone non assoggettò nessuno alla
schiavitù: erano suoi guerrieri, suoi ministri, suoi ufficiali,
suoi scudieri, capi dei suoi carri e dei suoi cavalieri.
23 I capi dei prefetti, che dirigevano i lavori per Salomone,
erano cinquecentocinquanta; essi sovrintendevano alla massa
impiegata nei lavori.
24 Dopo che la figlia del faraone
si trasferì dalla città di Davide alla casa che Salomone le
aveva costruita, questi costruì il Millo.
25 Tre volte all`anno Salomone offriva olocausti e sacrifici
di comunione sull`altare che aveva costruito per il Signore
e bruciava incenso su quello che era davanti al Signore. Così
terminò il tempio.
26 Salomone costruì anche una flotta in Ezion-Gheber, cioè
in Elat, sulla riva del Mare Rosso nella regione di Edom.
27 Chiram inviò sulle navi i suoi servi, marinai che conoscevano
il mare, insieme con i servi di Salomone.
28 Andarono in Ofir, ove presero quattrocentoventi talenti
di oro e li portarono al re Salomone.
10
1 Sed et regina Saba, audita fama Salomonis — in hono
rem nominis Domini — venit tentare eum in aenigmatibus.
2 Et ingressa Ierusalem multo cum comitatu et divitiis, camelis
portantibus aromata et aurum infinitum nimis et gemmas pretiosas,
venit ad Salomonem et locuta est ei universa, quae habebat in
corde suo.
3 Et docuit eam Salomon omnia verba, quae proposuerat: non fuit
sermo, qui regem posset latere, et non responderet ei.
4 Videns autem regina Saba omnem sapientiam Salomonis et domum,
quam aedificaverat,
5 et cibos mensae eius et sessionem servorum et ordinem ministrantium
vestesque eorum et pincernas et holocausta, quae offerebat in
domo Domini, non habebat ultra spiritum
6 dixitque ad regem: “ Verus est sermo, quem audivi in
terra mea super rebus tuis et super sapientia tua!
7 Et non credebam narrantibus mihi, donec ipsa veni et vidi
oculis meis et probavi quod media pars mihi nuntiata non fuerit;
maior est sapientia et bona tua quam rumor, quem audivi.
8 Beati viri tui et beati servi tui hi, qui stant coram te semper
et audiunt sapientiam tuam!
9 Sit Dominus Deus tuus benedictus, cui placuisti, et posuit
te super thronum Israel, eo quod dilexerit Dominus Israel in
sempiternum et constituit te regem, ut faceres iudicium et iustitiam
”.
10 Dedit ergo regi centum viginti talenta auri et aromata multa
nimis et gemmas pretiosas; non sunt allata ultra aromata tam
multa quam ea, quae dedit regina Saba regi Salomoni.
11 Sed et classis Hiram, quae portabat aurum de Ophir, attulit
ex Ophir ligna thyina multa nimis et gemmas pretiosas.
12 Fecitque rex de lignis thyinis fulcra domus Domini et domus
regiae et citharas lyrasque cantoribus. Non sunt allata huiuscemodi
ligna thyina neque visa usque in praesentem diem.
13 Rex autem Salomon dedit reginae Saba omnia, quae voluit et
petivit ab eo, praeter ea, quae ultro obtulerat ei munere regio.
Quae reversa est et abiit in terram suam cum servis suis.
14 Erat autem pondus auri, quod afferebatur Salomoni per annos
singulos, sescentorum sexaginta sex talentorum auri,
15 praeter id, quod proveniebat ex tributis subiectorum et commercio
negotiatorum et omnium regum Arabiae et ducum terrae.
16 Fecit quoque rex Salomon ducenta scuta de auro puro, sescentos
auri siclos dedit in laminas scuti unius;
17 et trecentas peltas ex auro probato, tres minae auri unam
peltam vestiebant; posuitque ea rex in domo Saltus Libani.
18 Fecit etiam rex Salomon thronum de ebore grandem et vestivit
eum auro fulvo nimis.
19 Qui habebat sex gradus, et summitas throni rotunda erat in
parte posteriori, et duae manus hinc atque inde tenentes sedile,
et duo leones stabant iuxta manus;
20 et duodecim leunculi stantes super sex gradus hinc atque
inde. Non est factum tale opus in universis regnis.
21 Sed et omnia vasa, quibus potabat rex Salomon, erant aurea,
et universa supellex domus Saltus Libani de auro purissimo;
non erat argentum nec alicuius pretii putabatur in diebus Salomonis,
22 quia classis Tharsis, quae regi erat, per mare cum classe
Hiram semel per tres annos redibat deferens aurum et argentum
et ebur et simias et pavos.
23 Magnificatus est ergo rex Salomon super omnes reges terrae
divitiis et sapientia.
24 Et universa terra desiderabat vultum Salomonis, ut audiret
sapientiam eius, quam dederat Deus in corde eius.
25 Et singuli deferebant ei munera, vasa argentea et aurea,
vestes et arma bellica, aromata quoque et equos et mulos per
annos singulos.
26 Congregavitque Salomon currus et equites, et facti sunt ei
mille quadringenti currus et duodecim milia equitum; et disposuit
eos per civitates quadrigarum et cum rege in Ierusalem.
27 Fecitque ut tanta esset abundantia argenti in Ierusalem quanta
et lapidum; et cedrorum praebuit multitudinem quasi sycomoros,
quae nascuntur in Sephela.
28 Et educebantur equi Salomoni de Aegypto et de Coa; negotiatores
enim regis emebant de Coa statuto pretio.
29 Constabat autem et egrediebatur quadriga ex Aegypto sescentis
siclis argenti, et equus centum quinquaginta; atque in hunc
modum cunctis regibus Hetthaeorum et Syriae per manus suas venundabant.
10
1 La regina di Saba, sentita la fama di Salomone, venne per
metterlo alla prova con enigmi.
2 Venne in Gerusalemme con ricchezze molto grandi, con cammelli
carichi di aromi, grande quantità di oro e di pietre preziose.
Si presentò a Salomone e gli disse quanto aveva pensato.
3 Salomone rispose a tutte le sue domande, nessuna ve ne fu
che non avesse risposta o che restasse insolubile per Salomone.
4 La regina di Saba, quando ebbe ammirato tutta la saggezza
di Salomone, il palazzo che egli aveva costruito,
5 i cibi della sua tavola, gli alloggi dei suoi dignitari, l`attività
dei suoi ministri, le loro divise, i suoi coppieri e gli olocausti
che egli offriva nel tempio del Signore, rimase senza fiato.
6 Allora disse al re: "Era vero, dunque, quanto avevo sentito
nel mio paese sul tuo conto e sulla tua saggezza!
7 Io non avevo voluto credere a quanto si diceva, finché non
sono giunta qui e i miei occhi non hanno visto; ebbene non me
n`era stata riferita neppure una metà! Quanto alla saggezza
e alla prosperità, tu superi la fama che io ne ho udita.
8 Beati i tuoi uomini, beati questi tuoi ministri che stanno
sempre davanti a te e ascoltano la tua saggezza!
9 Sia benedetto il Signore tuo Dio, che si è compiaciuto di
te sì da collocarti sul trono di Israele. Nel suo amore eterno
per Israele il Signore ti ha stabilito re perché tu eserciti
il diritto e la giustizia".
10 Essa diede al re centoventi talenti d`oro, aromi in gran
quantità e pietre preziose. Non arrivarono mai tanti aromi quanti
ne portò la regina di Saba a Salomone.
11 Inoltre, la flotta di Chiram, che caricava oro in Ofir, portò
da Ofir legname di sandalo in gran quantità e pietre preziose.
12 Con il legname di sandalo il re fece ringhiere per il tempio
e per la reggia, cetre e arpe per i cantori. Mai più arrivò,
né mai più si vide fino ad oggi, tanto legno di sandalo.
13 Il re Salomone diede alla regina di Saba quanto essa desiderava
e aveva domandato, oltre quanto le aveva dato con mano regale.
Quindi essa tornò nel suo paese con i suoi servi.
14 La quantità d`oro che affluiva nelle casse di Salomone ogni
anno era di seicentosessantasei talenti,
15 senza contare quanto ne proveniva dai trafficanti e dai commercianti,
da tutti i re dell`Arabia e dai governatori del paese.
16 Il re Salomone fece duecento scudi grandi d`oro battuto,
per ciascuno dei quali adoperò seicento sicli d`oro,
17 e trecento scudi piccoli d`oro battuto, per ciascuno dei
quali adoperò tre mine d`oro, e il re li collocò nel palazzo
della Foresta del Libano.
18 Inoltre, il re fece un grande trono d`avorio che rivestì
d`oro puro.
19 Il trono aveva sei gradini; sullo schienale c`erano teste
di vitello; il sedile aveva due bracci laterali, ai cui fianchi
si ergevano due leoni.
20 Dodici leoni si ergevano di qua e di là, sui sei gradini;
non ne esistevano di simili in nessun regno.
21 Tutti i vasi per le bevande del re Salomone erano d`oro;
tutti gli arredi del palazzo della Foresta del Libano erano
d`oro fino; al tempo di Salomone l`argento non si stimava nulla.
22 Difatti il re aveva in mare la flotta di Tarsis, oltre la
flotta di Chiram; ogni tre anni la flotta di Tarsis portava
carichi d`oro e d`argento, d`avorio, di scimmie e di babbuini.
23 Il re Salomone superò, dunque, per ricchezza e saggezza,
tutti i re della terra.
24 In ogni parte della terra si desiderava di avvicinare Salomone
per ascoltare la saggezza che Dio aveva messo nel suo cuore.
25 Ognuno gli portava, ogni anno, offerte d`argento e oggetti
d`oro, vesti, armi, aromi, cavalli e muli.
26 Salomone radunò carri e cavalli; aveva millequattrocento
carri e dodicimila cavalli, distribuiti nelle città per i carri
e presso il re in Gerusalemme.
27 Fece sì che in Gerusalemme l`argento abbondasse come le pietre
e rese il legname di cedro tanto comune quanto i sicomòri che
crescono nella Sefela.
28 I cavalli di Salomone provenivano da Muzri e da Kue; i mercanti
del re li compravano in Kue.
29 Un carro, importato da Muzri, costava seicento sicli d`argento,
un cavallo centocinquanta. In tal modo tutti i re degli Hittiti
e i re di Aram vendevano i loro cavalli.
11
1 Rex autem Salomon amavit mulieres alienigenas multas, filiam
quoque pharaonis et Moabitidas et Ammonitidas, Idumaeas et Sidonias
et Hetthaeas,
2 de gentibus, super quibus dixit Dominus filiis Israel: “
Non ingrediemini ad eas, neque de illis ingredientur ad vestras;
certissime enim avertent corda vestra, ut sequamini deos earum
”. His itaque copulatus est Salomon amore;
3 fueruntque ei uxores quasi reginae septingentae et concubinae
trecentae, et averterunt mulieres cor eius.
4 Cumque iam esset senex, depravatum est cor eius per mulieres,
ut sequeretur deos alienos; nec erat cor eius perfectum cum
Domino Deo suo sicut cor David patris eius,
5 sed colebat Salomon Astharthen, deam Sidoniorum, et Melchom
idolum Ammonitarum.
6 Fecitque Salomon quod non placuerat coram Domino et non adimplevit
ut sequeretur Dominum sicut David pater eius.
7 Tunc aedificavit Salomon fanum Chamos idolo Moab in monte,
qui est contra Ierusalem, et Melchom idolo filiorum Ammon;
8 atque in hunc modum fecit universis uxoribus suis alienigenis,
quae adolebant et immolabant diis suis.
9 Igitur iratus est Dominus Salomoni, quod aversa esset mens
eius a Domino, Deo Israel, qui apparuerat ei bis
10 et praeceperat de verbo hoc, ne sequeretur deos alienos;
et non custodivit, quae mandavit ei Dominus.
11 Dixit itaque Dominus Salomoni: “ Quia habuisti hoc
apud te et non custodisti pactum meum et praecepta mea, quae
mandavi tibi, disrumpens scindam regnum tuum a te et dabo illud
servo tuo.
12 Verumtamen in diebus tuis non faciam propter David patrem
tuum; de manu filii tui scindam illud.
13 Nec totum regnum auferam, sed tribum unam dabo filio tuo
propter David servum meum et Ierusalem, quam elegi ”.
14 Suscitavit autem Dominus adversarium Salomoni Adad Idumaeum,
qui erat de semine regio, in Edom.
15 Cum enim vicisset David Idumaeam, et ascendisset Ioab princeps
militiae ad sepeliendum eos, qui fuerant interfecti, et occidisset
omne masculinum in Idumaea
16 sex enim mensibus ibi moratus est Ioab et omnis Israel, donec
interimerent omne masculinum in Idumaea
17 fugit Adad ipse et viri Idumaei de servis patris eius cum
eo, ut ingrederetur Aegyptum; erat autem Adad puer parvulus.
18 Cumque surrexissent de Madian, venerunt in Pharan tuleruntque
secum viros de Pharan et introierunt Aegyptum ad pharaonem regem
Aegypti, qui dedit ei domum et cibos constituit et terram delegavit.
19 Et invenit Adad gratiam coram pharao valde, in tantum ut
daret ei uxorem sororem uxoris suae germanam Taphnes reginae.
20 Genuitque ei soror Taphnes Genubath filium et ablactavit
eum Taphnes in domo pharaonis, eratque Genubath habitans apud
pharaonem cum filiis eius.
21 Cumque audisset Adad in Aegypto dormisse David cum patribus
suis et mortuum esse Ioab principem militiae, dixit pharaoni:
“ Dimitte me, ut vadam in terram meam ”.
22 Dixitque ei pharao: “ Qua enim re apud me indiges,
ut quaeras ire ad terram tuam? ”. At ille respondit: “
Nulla; sed obsecro, ut dimittas me ”.
23 Suscitavit quoque Deus Salomoni adversarium Razon filium
Eliada, qui fugerat ab Adadezer rege Soba domino suo.
24 Et congregavit ad se viros et factus est princeps turmae,
cum interficeret eos David; abieruntque Damascum et habitaverunt
ibi et regnaverunt in Damasco.
25 Eratque adversarius Israeli cunctis diebus Salomonis; et
hoc cum malo, quod erat Adad. Et detestatus est Israel regnavitque
in Syria.
26 Ieroboam quoque filius Nabat, Ephrathaeus de Sareda, servus
Salomonis, cuius mater erat nomine Sarva mulier vidua, levavit
manum contra regem.
27 Et haec causa rebellionis adversus eum: Salomon aedificavit
Mello et coaequavit voraginem civitatis David patris sui.
28 Erat autem Ieroboam vir fortis et strenuus; vidensque Salomon
adulescentem industrium constituerat eum praefectum super labores
universae domus Ioseph.
29 Factum est igitur in tempore illo, ut Ieroboam egrederetur
de Ierusalem, et inveniret eum Ahias Silonites propheta in via
opertus pallio novo; erant autem duo tantum in agro.
30 Apprehendensque Ahias pallium suum novum, quo coopertus erat,
scidit in duodecim partes
31 et ait ad Ieroboam: “ Tolle tibi decem scissuras; haec
enim dicit Dominus, Deus Israel: Ecce ego scindam regnum de
manu Salomonis et dabo tibi decem tribus.
32 Porro una tribus remanebit ei propter servum meum David et
Ierusalem civitatem, quam elegi ex omnibus tribubus Israel;
33 eo quod dereliquerint me et adoraverint Astharthen deam Sidoniorum
et Chamos deum Moab et Melchom deum filiorum Ammon et non ambulaverint
in viis meis, ut facerent iustitiam coram me et praecepta mea
et iudicia sicut David pater eius.
34 Nec auferam omne regnum de manu eius, sed ducem ponam eum
cunctis diebus vitae suae propter David servum meum, quem elegi,
qui custodivit mandata mea et praecepta mea.
35 Auferam autem regnum de manu filii eius et dabo tibi decem
tribus;
36 filio autem eius dabo tribum unam, ut remaneat lucerna David
servo meo cunctis diebus coram me in Ierusalem civitate, quam
elegi, ut esset nomen meum ibi.
37 Te autem assumam, et regnabis super omnia, quae desiderat
anima tua, erisque rex super Israel.
38 Si igitur audieris omnia, quae praecepero tibi, et ambulaveris
in viis meis et feceris, quod rectum est coram me custodiens
mandata mea et praecepta mea, sicut fecit David servus meus,
ero tecum et aedificabo tibi domum stabilem, quomodo aedificavi
David, et tradam tibi Israel
39 et affligam semen David super hoc, verumtamen non cunctis
diebus ”.
40 Voluit ergo Salomon interficere Ieroboam, qui surrexit et
aufugit in Aegyptum ad Sesac regem Aegypti et fuit in Aegypto
usque ad mortem Salomonis.
41 Reliqua autem gestorum Salomonis, omnia, quae fecit, et sapientia
eius, ecce universa scripta sunt in libro gestorum Salomonis;
42 dies autem, quos regnavit Salomon in Ierusalem super omnem
Israel, quadraginta anni sunt.
43 Dormivitque Salomon cum patribus suis et sepultus est in
civitate David patris sui; regnavitque Roboam filius eius pro
eo.
11
1 Ma il re Salomone amò donne straniere, moabite, ammonite,
idumee, di Sidòne e hittite,
2 appartenenti a popoli, di cui aveva detto il Signore agli
Israeliti: "Non andate da loro ed essi non vengano da voi: perché
certo faranno deviare i vostri cuori dietro i loro dei". Salomone
si legò a loro per amore.
3 Aveva settecento principesse per mogli e trecento concubine;
le sue donne gli pervertirono il cuore.
4 Quando Salomone fu vecchio, le sue donne l`attirarono verso
dei stranieri e il suo cuore non restò più tutto con il Signore
suo Dio come il cuore di Davide suo padre.
5 Salomone seguì Astàrte, dea di quelli di Sidòne, e Milcom,
obbrobrio degli Ammoniti.
6 Salomone commise quanto è male agli occhi del Signore e non
fu fedele al Signore come lo era stato Davide suo padre.
7 Salomone costruì un`altura in onore di Camos, obbrobrio dei
Moabiti, sul monte che è di fronte a Gerusalemme, e anche in
onore di Milcom, obbrobrio degli Ammoniti.
8 Allo stesso modo fece per tutte le sue donne straniere, che
offrivano incenso e sacrifici ai loro dei.
9 Il Signore, perciò, si sdegnò con Salomone, perché aveva distolto
il suo cuore dal Signore Dio d`Israele, che gli era apparso
due volte
10 e gli aveva comandato di non seguire altri dei: egli non
aveva osservato quanto gli aveva comandato il Signore.
11 Allora il Signore disse a Salomone: "Poiché ti sei comportato
così e non hai osservato la mia alleanza né i decreti che ti
avevo impartiti, ti strapperò via il regno e lo consegnerò a
un tuo suddito.
12 Tuttavia non farò ciò durante la tua vita per amore di Davide
tuo padre; lo strapperò dalla mano di tuo figlio.
13 Ma non gli strapperò tutto il regno; una tribù la darò a
tuo figlio per amore di Davide mio servo e per amore di Gerusalemme,
città da me eletta".
14 Il Signore suscitò contro Salomone un avversario, l`idumeo
Adad che era della stirpe regale di Edom.
15 Dopo la disfatta inflitta da Davide a Edom, quando Ioab capo
dell`esercito era andato a seppellire i cadaveri e aveva ucciso
tutti i maschi di Edom -
16 Ioab e tutto Israele vi si erano fermati sei mesi per sterminare
tutti i maschi di Edom -
17 Adad con alcuni Idumei a servizio del padre fuggì in Egitto.
Allora Adad era giovinetto.
18 Essi partirono da Madian e andarono in Paran; presero con
sé uomini di Paran e andarono in Egitto dal faraone, che ospitò
Adad, gli assicurò il mantenimento, parlò con lui e gli assegnò
terreni.
19 Adad trovò grazia agli occhi del faraone, che gli diede in
moglie una sua cognata, la sorella della regina Tafni.
20 La sorella di Tafni gli partorì il figlio Ghenubat, che Tafni
allevò nel palazzo del faraone. Ghenubat visse nella casa del
faraone tra i figli del faraone.
21 Quando Adad seppe in Egitto che Davide si era addormentato
con i suoi padri e che era morto Ioab capo dell`esercito, disse
al faraone: "Lasciami partire; voglio andare nel mio paese".
22 Il faraone gli rispose: "Ti manca forse qualcosa nella mia
casa perché tu cerchi di andare nel tuo paese?". Quegli soggiunse:
"No! ma, ti prego, lasciami andare".
23 Dio suscitò contro Salomone un altro avversario, Razon figlio
di Eliada, che era fuggito da Hadad-Ezer re di Zoba, suo signore.
24 Egli adunò gente contro di lui e divenne capo di una banda,
quando Davide aveva massacrato gli Aramei. Quindi egli prese
Damasco, vi si stabilì e ne divenne re.
25 Fu avversario di Israele per tutta la vita di Salomone.
26 Anche Geroboamo, figlio dell`efraimita Nebat, di Zereda sua
madre, una vedova, si chiamava Zerua, mentre era al servizio
di Salomone, insorse contro il re.
27 La causa della sua ribellione al re fu la seguente: Salomone
costruiva il Millo e chiudeva la breccia apertasi nella città
di Davide suo padre;
28 Geroboamo era un uomo di riguardo; Salomone, visto come il
giovane lavorava, lo nominò sorvegliante di tutti gli operai
della casa di Giuseppe.
29 In quel tempo Geroboamo, uscito da Gerusalemme, incontrò
per strada il profeta Achia di Silo, che indossava un mantello
nuovo; erano loro due soli, in campagna.
30 Achia afferrò il mantello nuovo che indossava e lo lacerò
in dodici pezzi.
31 Quindi disse a Geroboamo: "Prendine dieci pezzi, poiché dice
il Signore, Dio di Israele: Ecco lacererò il regno dalla mano
di Salomone e ne darò a te dieci tribù.
32 A lui rimarrà una tribù a causa di Davide mio servo e a causa
di Gerusalemme, città da me scelta fra tutte le tribù di Israele.
33 Ciò avverrà perché egli mi ha abbandonato, si è prostrato
davanti ad Astarte dea di quelli di Sidòne, a Camos dio dei
Moabiti, e a Milcom dio degli Ammoniti, e non ha seguito le
mie vie compiendo ciò che è retto ai miei occhi, osservando
i miei comandi e i miei decreti, come aveva fatto Davide suo
padre.
34 Non gli toglierò il regno di mano, perché l`ho stabilito
capo per tutti i giorni della sua vita a causa di Davide, mio
servo da me scelto, il quale ha osservato i miei comandi e i
miei decreti.
35 Toglierò il regno dalla mano di suo figlio e ne consegnerò
a te dieci tribù.
36 A suo figlio lascerò una tribù perché a causa di Davide mio
servo ci sia sempre una lampada dinanzi a me in Gerusalemme,
città che mi sono scelta per porvi il mio nome.
37 Io prenderò te e tu regnerai su quanto vorrai; sarai re di
Israele.
38 Se ascolterai quanto ti comanderò, se seguirai le mie vie
e farai quanto è giusto ai miei occhi osservando i miei decreti
e i miei comandi, come ha fatto Davide mio servo, io sarò con
te e ti edificherò una casa stabile come l`ho edificata per
Davide. Ti consegnerò Israele;
39 umilierò la discendenza di Davide per questo motivo, ma non
per sempre".
40 Salomone cercò di uccidere Geroboamo, il quale però trovò
rifugio in Egitto presso Sisach, re di quella regione. Geroboamo
rimase in Egitto fino alla morte di Salomone.
41 Le altre gesta di Salomone, le sue azioni e la sua sapienza,
sono descritte nel libro della gesta di Salomone.
42 Il tempo in cui Salomone aveva regnato in Gerusalemme su
tutto Israele fu di quaranta anni.
43 Salomone si addormentò con i suoi padri e fu sepolto nella
città di Davide suo padre; gli succedette nel regno il figlio
Roboamo.
12
1 Venit autem Roboam in Sichem; illuc enim congregatus erat
omnis Israel ad constituendum eum regem.
2 At Ieroboam filius Nabat, cum adhuc esset in Aegypto profugus
a facie regis Salomonis, audito hoc nuntio, reversus est de
Aegypto.
3 Miseruntque et vocaverunt eum. Venit ergo Ieroboam et omnis
multitudo Israel, et locuti sunt ad Roboam dicentes:
4 “ Pater tuus durissimum iugum imposuit nobis; tu itaque
nunc imminue paululum de imperio patris tui durissimo et de
iugo gravissimo, quod imposuit nobis, et serviemus tibi ”.
5 Qui ait eis: “ Ite usque ad tertium diem et revertimini
ad me ”.
Cumque abisset populus,
6 iniit consilium rex Roboam cum senioribus, qui assistebant
coram Salomone patre eius, cum adhuc viveret, et ait: “
Quod mihi datis consilium, ut respondeam populo huic? ”.
7 Qui dixerunt ei: “ Si hodie oboedieris populo huic et
servieris et petitioni eorum cesseris locutusque fueris ad eos
verba lenia, erunt tibi servi cunctis diebus ”.
8 Qui dereliquit consilium senum, quod dederant ei, et adhibuit
adulescentes, qui nutriti fuerant cum eo et assistebant illi,
9 dixitque ad eos: “ Quod mihi datis consilium, ut respondeam
populo huic, qui dixerunt mihi: “Levius fac iugum, quod
imposuit pater tuus super nos”? ”.
10 Et dixerunt ei iuvenes, qui nutriti fuerant cum eo: “
Sic loquere populo huic, qui locuti sunt ad te dicentes: “Pater
tuus aggravavit iugum nostrum, tu releva nos”; sic loqueris
ad eos: Minimus digitus meus grossior est lumbis patris mei.
11 Et nunc, pater meus posuit super vos iugum grave, ego autem
addam super iugum vestrum; pater meus cecidit vos flagellis,
ego autem caedam scorpionibus ”.
12 Venit ergo Ieroboam et omnis populus ad Roboam die tertia,
sicut locutus fuerat rex dicens: “ Revertimini ad me die
tertia ”.
13 Responditque rex populo dura, derelicto consilio seniorum,
quod ei dederant,
14 et locutus est eis secundum consilium iuvenum dicens:
“ Pater meus aggravavit iugum vestrum, ego autem addam
iugo vestro; pater meus cecidit vos flagellis, ego autem caedam
vos scorpionibus ”.
15 Ergo non acquievit rex populo, quoniam dispositum erat a
Domino, ut suscitaret verbum suum, quod locutus fuerat in manu
Ahiae Silonitae ad Ieroboam filium Nabat.
16 Videns itaque omnis Israel quod noluisset eos audire rex,
respondit ei dicens: “ Quae nobis pars in David, vel quae
hereditas in filio Isai? Vade in tabernacula tua, Israel! Nunc
vide domum tuam, David! ”. Et abiit Israel in tabernacula
sua.
17 Super filios autem Israel, quicumque habitabant in civitatibus
Iudae, regnavit Roboam.
18 Misit rex Roboam Adoniram, qui erat super servitutem; et
lapidavit eum omnis Israel, et mortuus est. Porro rex Roboam
festinus ascendit currum et fugit in Ierusalem.
19 Recessitque Israel a domo David usque in praesentem diem.
20 Factum est autem cum audisset omnis Israel quod reversus
esset Ieroboam, miserunt et vocaverunt eum, congregato coetu,
et constituerunt eum regem super omnem Israel; nec secutus est
quisquam domum David praeter tribum Iudae solam.
21 Venit autem Roboam Ierusalem et congrcgavit universam domum
Iudae et tribum Beniamin, centum octoginta milia electorum virorum
bellatorum, ut pugnaret contra domum Israel et reduceret regnum
Roboam filio Salomonis.
22 Factus est vero sermo Domini ad Semeiam virum Dei dicens:
23 “ Loquere ad Roboam filium Salomonis regem Iudae et
ad omnem domum Iudae et Beniamin et reliquos de populo dicens:
24 Haec dicit Dominus: Non ascendetis neque bellabitis contra
fratres vestros, filios Israel; revertatur vir in domum suam;
a me enim factum est hoc ”. Audierunt sermonem Domini
et reversi sunt de itinere, sicut eis praeceperat Dominus.
25 Aedificavit autem Ieroboam Sichem in monte Ephraim et habitavit
ibi; et egressus inde aedificavit Phanuel.
26 Dixitque Ieroboam in corde suo: “ Nunc revertetur regnum
ad domum David,
27 si ascenderit populus iste, ut faciat sacrificia in domo
Domini in Ierusalem, et convertetur cor populi huius ad dominum
suum Roboam regem Iudae, interficientque me et revertentur ad
Roboam regem Iudae ”.
28 Et excogitato consilio, fecit rex duos vitulos aureos et
dixit ad populum: “ Nolite ultra ascendere in Ierusalem!
Ecce dii tui, Israel, qui te eduxerunt de terra Aegypti ”.
29 Posuitque unum in Bethel et alterum donavit in Dan;
30 et factum est hoc in peccatum: ibat enim populus coram uno
usque in Dan.
31 Et fecit fana in excelsis et sacerdotes de extremis populi,
qui non erant de filiis Levi.
32 Constituitque diem sollemnem in mense octavo, quinta decima
die mensis, in similitudinem sollemnitatis, quae celebratur
in Iuda. Et ascendit altare; sic fecit in Bethel, ut immolaret
vitulis, quos fabricatus erat; constituitque in Bethel sacerdotes
excelsorum, quae fecerat.
33 Et ascendit super altare, quod exstruxerat in Bethel, quinta
decima die mensis octavi, quem finxerat de corde suo; et fecit
sollemnitatem filiis Israel et ascendit super altare, ut adoleret.
12
1 Roboamo andò in Sichem, perché tutto Israele era convenuto
in Sichem per proclamarlo re.
2 Quando lo seppe, Geroboamo figlio di Nebat, che era ancora
in Egitto ove si era rifugiato per paura del re Salomone, tornò
dall`Egitto.
3 Lo mandarono a chiamare e Geroboamo venne con tutta l`assemblea
di Israele e dissero a Roboamo:
4 Tuo padre ci ha imposto un pesante giogo; ora tu alleggerisci
la dura schiavitù di tuo padre e il giogo pesante che quegli
ci ha imposto e noi ti serviremo".
5 Rispose loro: "Andate e depo tre giorni tornate da me". Il
popolo se ne andò.
6 Il re Roboamo si consigliò con gli anziani, che erano stati
al servizio di Salomone suo padre durante la sua vita, domandando:
"Che cosa mi consigliate di rispondere a questo popolo?".
7 Gli dissero: "Se oggi ti mostrerai arrendevole verso questo
popolo, se darai loro soddisfazione, se dirai loro parole gentili,
essi saranno tuoi servi per sempre".
8 Ma egli trascurò il consiglio che gli anziani gli avevano
dato e si consultò con giovani che erano cresciuti con lui ed
erano al suo servizio.
9 Domandò loro: "Che cosa mi consigliate di rispondere a questo
popolo che mi ha chiesto di alleggerire il giogo imposto loro
da mio padre?".
10 I giovani che erano cresciuti con lui gli dissero: "Così
risponderai a questo popolo, che ti ha chiesto: Tuo padre ha
reso pesante il nostro giogo, tu alleggeriscilo! così dirai
loro: Il mio mignolo è più grosso dei fianchi di mio padre.
11 Ora, se mio padre vi caricò di un giogo pesante, io renderò
ancora più grave il vostro giogo; mio padre vi castigò con fruste,
io vi castigherò con flagelli".
12 Quando Geroboamo e tutto il popolo si presentarono a Roboamo
il terzo giorno, come il re aveva ordinato affermando: "Ritornate
da me il terzo giorno",
13 il re rispose duramente al popolo respingendo il consiglio
degli anziani;
14 egli disse loro secondo il consiglio dei giovani: "Mio padre
vi ha imposto un giogo pesante; io renderò ancora più grave
il vostro giogo. Mio padre vi ha castigati con fruste, io vi
castigherò con flagelli".
15 Il re non ascoltò il popolo; ciò accadde per disposizione
del Signore, perché si attuasse la parola che il Signore aveva
rivolta a Geroboamo, figlio di Nebat, per mezzo di Achia di
Silo. Scisma politico
16 Quando compresero che il re non dava loro ascolto, tutti
gli Israeliti risposero al re: "Che parte abbiamo con Davide?
Non abbiamo eredità con il figlio di Iesse! Alle tue tende,
Israele! Ora pensa alla tua casa, Davide!". Israele andò alle
sue tende.
17 Sugli Israeliti che abitavano nelle città di Giuda regnò
Roboamo.
18 Il re Roboamo mandò Adoniram, che era sovrintendente ai lavori
forzati, ma tutti gli Israeliti lo lapidarono ed egli morì.
Allora il re Roboamo salì in fretta sul carro per fuggire in
Gerusalemme.
19 Israele si ribellò alla casa di Davide fino ad oggi.
20 Quando tutto Israele aveva saputo che era tornato Geroboamo,
lo avevano mandato a chiamare perché partecipasse all`assemblea;
lo proclamarono re di tutto Israele. Nessuno seguì la casa di
Davide, se non la tribù di Giuda.
21 Roboamo, giunto in Gerusalemme, convocò tutta la casa di
Giuda e la tribù di Beniamino, centottantamila guerrieri scelti,
per combattere contro Israele e per restituire il regno a Roboamo,
figlio di Salomone.
22 Ma il Signore disse a Semeia, uomo di Dio:
23 Riferisci a Roboamo figlio di Salomone, re di Giuda, a tutta
la casa di Giuda e di Beniamino e al resto del popolo:
24 Dice il Signore: Non marciate per combattere contro i vostri
fratelli israeliti; ognuno ritorni a casa, perché questa situazione
è stata voluta da me". Ascoltarono la parola del Signore e tornarono
indietro come aveva ordinato loro il Signore.
25 Geroboamo fortificò Sichem sulle montagne di Efraim e vi
pose la residenza. Uscito di lì, fortificò Penuel.
26 Geroboamo pensò: "In questa situazione il regno potrebbe
tornare alla casa di Davide.
27 Se questo popolo verrà a Gerusalemme per compiervi sacrifici
nel tempio, il cuore di questo popolo si rivolgerà verso il
suo signore, verso Roboamo re di Giuda; mi uccideranno e ritorneranno
da Roboamo, re di Giuda".
28 Consigliatosi, il re preparò due vitelli d`oro e disse al
popolo: "Siete andati troppo a Gerusalemme! Ecco, Israele, il
tuo dio, che ti ha fatto uscire dal paese d`Egitto".
29 Ne collocò uno a Betel e l`altro lo pose in Dan.
30 Questo fatto portò al peccato; il popolo, infatti, andava
sino a Dan per prostrarsi davanti a uno di quelli.
31 Egli edificò templi sulle alture e costituì sacerdoti, presi
qua e là dal popolo, i quali non erano discendenti di Levi.
32 Geroboamo istituì una festa nell`ottavo mese, il quindici
del mese, simile alla festa che si celebrava in Giuda. Egli
stesso salì sull`altare; così fece a Betel per sacrificare ai
vitelli che aveva eretti; a Betel stabilì sacerdoti dei templi
da lui eretti sulle alture.
33 Il quindici dell`ottavo mese salì sull`altare che aveva eretto
a Betel; istituì una festa per gli Israeliti e salì sull`altare
per offrire incenso.
13
1 Et ecce vir Dei venit de Iuda in sermone Domini in Bethel,
Ieroboam stante super altare ad adolendum;
2 et exclamavit contra altare in sermone Domini et ait: “
Altare, altare, haec dicit Dominus: Ecce filius nascetur domui
David, Iosias nomine, et immolabit super te sacerdotes excelsorum,
qui nunc in te immolant, et ossa hominum super te incendent
”.
3 Deditque in illa die signum dicens: “ Hoc erit signum,
quod locutus est Dominus: ecce altare scindetur, et effundetur
cinis, qui in eo est ”.
4 Cumque audisset rex sermonem hominis Dei, quem inclamaverat
contra altare in Bethel, extendit manum suam de altari dicens:
“ Apprehendite eum! ”. Et exaruit manus eius, quam
extenderat contra eum, nec valuit retrahere eam ad se.
5 Altare quoque scissum est, et effusus est cinis de altari
iuxta signum, quod praedixerat vir Dei in sermone Domini.
6 Et ait rex ad virum Dei: “ Deprecare faciem Domini Dei
tui et ora pro me, ut restituatur manus mea mihi ”. Oravit
vir Dei faciem Domini, et reversa est manus regis ad eum et
facta est sicut prius fuerat.
7 Locutus est autem rex ad virum Dei: “ Veni mecum domum,
ut prandeas, et dabo tibi munera”.
8 Responditque vir Dei ad regem: “ Si dederis mihi mediam
partem domus tuae, non veniam tecum nec comedam panem neque
bibam aquam in loco isto;
9 sic enim mandatum est mihi in sermone Domini praecipientis:
“Non comedes panem neque bibes aquam nec reverteris per
viam, qua venisti” ”.
10 Abiit ergo per aliam viam et non est reversus per iter, quo
venerat in Bethel.
11 Prophetes autem quidam senex habitabat in Bethel; ad quem
venerunt filii sui et narraverunt ei omnia opera, quae fecerat
vir Dei illa die in Bethel, et verba, quae locutus fuerat ad
regem, narraverunt quoque patri suo.
12 Et dixit eis pater eorum: “ Per quam viam abiit? ”.
Ostenderunt ei filii sui viam, per quam abierat vir Dei, qui
venerat de Iuda.
13 Et ait filiis suis: “ Sternite mihi asinum ”.
Qui cum stravissent, ascendit
14 et abiit post virum Dei et invenit eum sedentem subtus terebinthum
et ait illi: “ Tune es vir Dei, qui venisti de Iuda?”.
Respondit ille: “ Ego sum ”.
15 Dixit ad eum: “ Veni mecum domum, ut comedas panem
”.
16 Qui ait: “ Non possum reverti neque venire tecum nec
comedam panem neque bibam aquam in loco isto;
17 sic enim dictum est mihi in sermone Domini: “Non comedes
panem et non bibes ibi aquam nec reverteris per viam, qua ieris”
”.
18 Qui ait illi: “ Et ego propheta sum similis tui; et
angelus locutus est mihi in sermone Domini dicens: “Reduc
eum tecum in domum tuam, et comedat panem et bibat aquam”
”. Fefellit eum
19 et reduxit secum; comedit ergo panem in domo eius et bibit
aquam.
20 Cumque sederent ad mensam, factus est sermo Domini ad prophetam,
qui reduxerat eum,
21 et exclamavit ad virum Dei, qui venerat de Iuda, dicens:
“ Haec dicit Dominus: Quia non oboediens fuisti ori Domini
et non custodisti mandatum, quod praecepit tibi Dominus Deus
tuus,
22 et reversus es et comedisti panem et bibisti aquam in loco,
in quo praecepit tibi, ne comederes panem neque biberes aquam,
non inferetur cadaver tuum in sepulcrum patrum tuorum ”.
23 Cumque comedisset panem et bibisset, stravit sibi asinum
prophetae, qui reduxerat eum;
24 et, cum abisset, invenit eum leo in via et occidit, et erat
cadaver eius proiectum in itinere; asinus autem stabat iuxta
illum, et leo stabat iuxta cadaver.
25 Et ecce viri transeuntes viderunt cadaver proiectum in via
et leonem stantem iuxta cadaver; et venerunt et divulgaverunt
in civitate, in qua prophetes ille senex habitabat.
26 Quod cum audisset propheta ille, qui reduxerat eum de via,
ait: “ Vir Dei est, qui inoboediens fuit ori Domini, et
tradidit eum Dominus leoni; et confregit eum et occidit iuxta
verbum Domini, quod locutus est ei ”.
27 Dixitque ad filios suos: “ Sternite mihi asinum! ”.
Qui cum stravissent,
28 et ille abisset, invenit cadaver eius proiectum in via et
asinum et leonem stantes iuxta cadaver; non comedit leo de cadavere
nec laesit asinum.
29 Tulit ergo prophetes cadaver viri Dei et posuit illud super
asinum et reversus intulit in civitatem prophetae senis, ut
plangerent eum et sepelirent.
30 Et posuit cadaver eius in sepulcro suo, et planxerunt eum:
“ Heu, heu, mi frater! ”.
31 Cumque sepelissent eum, dixit ad filios suos: “ Cum
mortuus fuero, sepelite me in sepulcro, in quo vir Dei sepultus
est; iuxta ossa eius ponite ossa mea.
32 Profecto enim veniet sermo, quem praedixit in sermone Domini
contra altare, quod est in Bethel, et contra omnia fana excelsorum,
quae sunt in urbibus Samariae ”.
33 Post haec non est reversus Ieroboam de via sua pessima, sed
iterum faciebat de novissimis populi sacerdotes excelsorum;
quicumque volebat, implebat eius manum, ut fieret sacerdos excelsorum.
34 Et propter hanc causam peccavit domus Ieroboam, et eversa
est et deleta de superficie terrae.
13
1 Un uomo di Dio, per comando del Signore, si portò da Giuda
a Betel, mentre Geroboamo stava sull`altare per offrire incenso.
2 Per comando del Signore, quegli gridò verso l`altare: "Altare,
altare, così dice il Signore: Ecco nascerà un figlio nella casa
di Davide, chiamato Giosia, il quale immolerà su di te i sacerdoti
delle alture che hanno offerto incenso su di te, e brucerà su
di te ossa umane".
3 E ne diede una prova, dicendo: "Questa è la prova che il Signore
parla: ecco l`altare si spaccherà e si spanderà la cenere che
vi è sopra".
4 Appena sentì il messaggio che l`uomo di Dio aveva proferito
contro l`altare di Betel, il re Geroboamo tese la mano dall`altare
dicendo: "Afferratelo!". Ma la sua mano, tesa contro di quello,
gli si paralizzò e non la potè ritirare a sé.
5 L`altare si spaccò e si sparse la cenere dell`altare secondo
il segno dato dall`uomo di Dio per comando del Signore.
6 Presa la parola, il re disse all`uomo di Dio: "Placa il volto
del Signore tuo Dio e prega per me perché mi sia resa la mia
mano". L`uomo di Dio placò il volto del Signore e la mano del
re tornò come era prima.
7 All`uomo di Dio il re disse: "Vieni a casa con me per rinfrancarti;
ti darò un regalo".
8 L`uomo di Dio rispose al re: "Anche se mi dessi metà della
tua casa, non verrei con te e non mangerei né berrei nulla in
questo luogo,
9 perché mi è stato ordinato per comando del Signore: Non mangiare
e non bere nulla e non tornare per la strada percorsa nell`andata".
10 Se ne andò per un`altra strada e non tornò per quella che
aveva percorsa venendo a Betel.
11 Ora viveva a Betel un vecchio profeta, al quale i figli andarono
a riferire quanto aveva fatto quel giorno l`uomo di Dio a Betel;
essi riferirono al loro padre anche le parole che quegli aveva
dette al re.
12 Il vecchio profeta domandò loro: "Quale via ha preso?". I
suoi figli gli indicarono la via presa dall`uomo di Dio, che
era venuto da Giuda.
13 Ed egli disse ai suoi figli: "Sellatemi l`asino!". Gli sellarono
l`asino ed egli vi montò sopra
14 per inseguire l`uomo di Dio che trovò seduto sotto una quercia.
Gli domandò: "Sei tu l`uomo di Dio, venuto da Giuda?". Rispose:
"Sono io".
15 L`altro gli disse: "Vieni a casa con me per mangiare qualcosa".
16 Egli rispose: "Non posso venire con te né mangiare o bere
nulla in questo luogo,
17 perché ho ricevuto questo comando per ordine del Signore:
Non mangiare e non bere là nulla e non ritornare per la strada
percorsa nell`andata".
18 Quegli disse: "Anch`io sono profeta come te; ora un angelo
mi ha detto per ordine di Dio: Fallo tornare con te nella tua
casa, perché mangi e beva qualcosa". Egli mentiva a costui,
19 che ritornò con lui, mangiò e bevve nella sua casa.
20 Mentre essi stavano seduti a tavola, il Signore parlò al
profeta che aveva fatto tornare indietro l`altro
21 ed egli gridò all`uomo di Dio che era venuto da Giuda: "Così
dice il Signore: Poiché ti sei ribellato all`ordine del Signore,
non hai ascoltato il comando che ti ha dato il Signore tuo Dio,
22 sei tornato indietro, hai mangiato e bevuto in questo luogo,
sebbene ti fosse stato prescritto di non mangiarvi o bervi nulla,
il tuo cadavere non entrerà nel sepolcro dei tuoi padri".
23 Dopo che ebbero mangiato e bevuto, l`altro sellò l`asino
per il profeta che aveva fatto ritornare
24 e quegli partì. Un leone lo trovò per strada e l`uccise;
il suo cadavere rimase steso sulla strada, mentre l`asino se
ne stava là vicino e anche il leone stava vicino al cadavere.
25 Ora alcuni passanti videro il cadavere steso sulla strada
e il leone che se ne stava vicino al cadavere. Essi andarono
e divulgarono il fatto nella città ove dimorava il vecchio profeta.
26 Avendolo saputo, il profeta che l`aveva fatto ritornare dalla
strada disse: "Quello è un uomo di Dio, che si è ribellato all`ordine
del Signore; per questo il Signore l`ha consegnato al leone,
che l`ha abbattuto e ucciso secondo la parola comunicatagli
dal Signore".
27 Egli aggiunse ai figli: "Sellatemi l`asino". Quando l`asino
fu sellato,
28 egli andò e trovò il cadavere di lui steso sulla strada con
l`asino e il leone accanto. Il leone non aveva mangiato il cadavere
né sbranato l`asino.
29 Il profeta prese il cadavere dell`uomo di Dio, lo sistemò
sull`asino e se lo portò nella città dove abitava, per piangerlo
e seppellirlo.
30 Depose il cadavere nel proprio sepolcro e fece il lamento
su di lui: "Ohimè , fratello mio!".
31 Dopo averlo sepolto, disse ai figli: "Alla mia morte mi seppellirete
nel sepolcro in cui è stato sepolto l`uomo di Dio; porrete le
mie ossa vicino alle sue,
32 poiché certo si avvererà la parola che egli gridò, per ordine
del Signore, contro l`altare di Betel e contro tutti i santuari
delle alture che sono nelle città di Samaria".
33 Dopo questo fatto, Geroboamo non si convertì dalla sua condotta
perversa. Egli continuò a prendere qua e là dal popolo i sacerdoti
delle alture e a chiunque lo desiderasse dava l`investitura
e quegli diveniva sacerdote delle alture.
34 Tale condotta costituì, per la casa di Geroboamo, il peccato
che ne provocò la distruzione e lo sterminio dalla terra.
14
1 In tempore illo aegrotavit Abia filius Ieroboam,
2 dixitque Ieroboam uxori suae: “ Surge et commuta habitum,
ne cognoscaris quod sis uxor Ieroboam, et vade in Silo, ubi
est Ahias propheta, qui locutus est mihi quod regnaturus essem
super populum hunc.
3 Tolle quoque in manu tua decem panes et crustula et vas mellis
et vade ad illum: ipse indicabit tibi quid eventurum sit puero
”.
4 Fecit, ut dixerat, uxor Ieroboam et consurgens abiit in Silo
et venit in domum Ahiae; at ille non poterat videre, quia caligaverant
oculi eius prae senectute.
5 Dixerat autem Dominus ad Ahiam: “ Ecce uxor Ieroboam
ingredietur, ut consulat te super filio suo, qui aegrotat; haec
et haec loqueris ei. Cum intret, simulabit se peregrinam esse
”.
6 Cum ergo audiret Ahias sonitum pedum eius introeuntis per
ostium, ait: “ Ingredere, uxor Ieroboam. Quare aliam te
esse simulas? Ego autem missus sum ad te durus nuntius.
7 Vade et dic Ieroboam: “Haec dicit Dominus, Deus Israel:
Quia exaltavi te de medio populi et dedi te ducem super populum
meum Israel
8 et scidi regnum a domo David et dedi illud tibi, et non fuisti
sicut servus meus David, qui custodivit mandata mea et secutus
est me in toto corde suo faciens quod placitum esset in conspectu
meo,
9 sed operatus es mala super omnes, qui fuerunt ante te, et
fecisti tibi deos alienos et conflatiles, ut me ad iracundiam
provocares, me autem proiecisti post tergum tuum:
10 idcirco ecce ego inducam mala super domum Ieroboam et percutiam
de Ieroboam quidquid masculini sexus, impuberem et puberem in
Israel; et mundabo reliquias domus Ieroboam, sicut mundari solet
fimus usque ad purum.
11 Qui mortui fuerint de Ieroboam in civitate, comedent eos
canes; qui autem mortui fuerint in agro, vorabunt eos aves caeli,
quia Dominus locutus est.
12 Tu igitur surge et vade in domum tuam, et in ipso introitu
pedum tuorum in urbem morietur puer,
13 et planget eum omnis Israel et sepeliet; iste enim solus
inferetur de Ieroboam in sepulcrum, quia inventum est in eo,
quod bonum erat Domino, Deo Israel, in domo Ieroboam.
14 Constituet autem sibi Dominus regem super Israel, qui percutiat
domum Ieroboam.
15 Et percutiet Dominus Israel, ut moveatur sicut arundo in
aqua, et evellet Israel de terra bona hac, quam dedit patribus
eorum; et ventilabit eos trans Flumen, quia fecerunt sibi palos,
ut irritarent Dominum.
16 Et tradet Dominus Israel propter peccata Ieroboam, qui peccavit
et peccare fecit Israel” ”.
17 Surrexit itaque uxor Ieroboam et abiit et venit in Thersa;
cumque illa ingrederetur limen domus, puer mortuus est.
18 Et sepelierunt eum, et planxit illum omnis Israel iuxta sermonem
Domini, quem locutus est in manu servi sui Ahiae prophetae.
19 Reliqua autem gestorum Ieroboam, quomodo pugnaverit et quomodo
regnaverit, ecce scripta sunt in libro annalium regum Israel.
20 Dies autem, quibus regnavit Ieroboam, viginti duo anni sunt;
et dormivit cum patribus suis. Regnavitque Nadab filius eius
pro eo.
21 Porro Roboam filius Salomonis regnavit in Iuda. Quadraginta
et unius anni erat Roboam, cum regnare coepisset, et decem et
septem annos regnavit in Ierusalem civitate, quam elegit Dominus,
ut poneret nomen suum ibi ex omnibus tribubus Israel. Nomen
autem matris eius Naama Ammanites.
22 Et fecit Iuda malum coram Domino, et irritaverunt eum super
omnibus, quae fecerant patres eorum in peccatis suis, quae peccaverant;
23 aedificaverunt enim et ipsi sibi excelsa et lapides et palos
super omnem collem excelsum et subter omnem arborem frondosam.
24 Sed et prostibula fuerunt in terra; feceruntque omnes abominationes
gentium, quas attrivit Dominus ante faciem filiorum Israel.
25 In quinto autem anno regni Roboam ascendit Sesac rex Aegypti
in Ierusalem
26 et tulit thesauros domus Domini et thesauros regios et universa
diripuit, scuta quoque aurea omnia, quae fecerat Salomon.
27 Pro quibus fecit rex Roboam scuta aerea et tradidit ea in
manu ducum cursorum, qui excubabant ante ostium domus regis.
28 Cumque ingrederetur rex in domum Domini, portabant ea cursores
et postea reportabant ad armamentarium cursorum.
29 Reliqua autem gestorum Roboam et omnia, quae fecit, ecce
scripta sunt in libro annalium regum Iudae.
30 Fuitque bellum inter Roboam et Ieroboam cunctis diebus.
31 Dormivit itaque Roboam cum patribus suis et sepultus est
cum eis in civitate David; nomen autem matris eius Naama Ammanites.
Et regnavit Abiam filius eius pro eo.
14
1 In quel tempo si ammalò Abia, figlio di Geroboamo.
2 Geroboamo disse alla moglie: "Alzati, cambia vestito perché
non si sappia che tu sei la moglie di Geroboamo e và a Silo.
Là c`è il profeta Achia, colui che mi disse che avrei regnato
su questo popolo.
3 Prendi con te dieci pani, focacce e un vaso di miele; và da
lui. Egli ti rivelerà che cosa avverrà del ragazzo".
4 La moglie di Geroboamo fece così. Si alzò, andò in Silo ed
entrò nella casa di Achia, il quale non poteva vedere, perché
i suoi occhi erano offuscati per la vecchiaia.
5 Il Signore aveva detto ad Achia: "Ecco, la moglie di Geroboamo
viene per chiederti un oracolo sul figlio, che è malato; tu
le dirai questo e questo. Arriva travestita".
6 Appena Achia sentì il rumore dei piedi di lei che arrivava
alla porta, disse: "Entra, moglie di Geroboamo. Perché ti sei
travestita così? Io ho per te cattive notizie.
7 Su, riferisci a Geroboamo: Dice il Signore, Dio di Israele:
Io ti ho innalzato dalla turba del popolo costituendoti capo
del popolo di Israele,
8 ho strappato il regno dalla casa di Davide e l`ho consegnato
a te. Ma tu non ti sei comportato come il mio servo Davide,
che osservò i miei comandi e mi seguì con tutto il cuore, facendo
solo quanto è giusto davanti ai miei occhi,
9 anzi hai agito peggio di tutti i tuoi predecessori e sei andato
a fabbricarti altri dei e immagini fuse per provocarmi, mentre
hai gettato me dietro alle tue spalle.
10 Per questo, ecco, manderò la sventura sulla casa di Geroboamo,
distruggerò nella casa di Geroboamo ogni maschio, schiavo o
libero in Israele, e spazzerò la casa di Geroboamo come si spazza
lo sterco fino alla sua totale scomparsa.
11 I cani divoreranno quanti della casa di Geroboamo moriranno
in città; quelli morti in campagna li divoreranno gli uccelli
dell`aria, perché il Signore ha parlato.
12 Ma tu alzati, torna a casa; quando i tuoi piedi raggiungeranno
la città, il bambino morirà.
13 Ne faranno il lamento tutti gli Israeliti e lo seppelliranno,
perché soltanto lui della famiglia di Geroboamo entrerà in un
sepolcro, perché in lui solo si è trovato qualcosa di buono
da parte del Signore Dio di Israele nella famiglia di Geroboamo.
14 Il Signore stabilirà su Israele un suo re, che distruggerà
la famiglia di Geroboamo.
15 Inoltre il Signore percuoterà Israele, il cui agitarsi sarà
simile all`agitarsi di una canna sull`acqua. Eliminerà Israele
da questo ottimo paese da lui dato ai loro padri e li disperderà
oltre il Fiume perché si sono eretti i loro pali sacri, provocando
così il Signore.
16 Il Signore abbandonerà Israele a causa dei peccati di Geroboamo,
commessi da lui e fatti commettere a Israele".
17 La moglie di Geroboamo si alzò e se ne andò a Tirza. Proprio
mentre essa entrava nella soglia di casa, il giovinetto morì.
18 Lo seppellirono e tutto Israele ne fece il lamento, secondo
la parola del Signore comunicata per mezzo del suo servo, il
profeta Achia.
19 Le altre gesta di Geroboamo, le sue guerre e il suo regno,
sono descritte nel libro delle Cronache dei re di Israele.
20 La durata del regno di Geroboamo fu di ventidue anni; egli
si addormentò con i suoi padri e gli succedette nel regno Nadab
suo figlio. Regno di Roboamo in Giuda
21 Roboamo, figlio di Salomone, regnò in Giuda. Aveva quarantun
anni quando divenne re; regnò diciassette anni in Gerusalemme,
città scelta dal Signore fra tutte le tribù di Israele per collocarvi
il suo nome. Sua madre, ammonita, si chiamava Naama.
22 Giuda fece ciò che è male agli occhi del Signore; essi provocarono
il Signore a gelosia più di quanto non l`avessero fatto tutti
i loro padri, con i loro peccati.
23 Anch`essi si costruirono alture, stele e pali sacri su ogni
alto colle e sotto ogni albero verde.
24 Inoltre nel paese c`erano prostituti sacri, i quali rinnovarono
tutti gli abomini dei popoli che il Signore aveva scacciati
davanti agli Israeliti.
25 Nell`anno quinto del re Roboamo, il re di Egitto, Sisach,
assalì Gerusalemme.
26 Depredò i tesori del tempio e vuotò la reggia dei suoi tesori.
Prese anche gli scudi d`oro fatti da Salomone.
27 Roboamo li sostituì con scudi di bronzo, che affidò agli
ufficiali delle guardie addette alle porte della reggia.
28 Ogni volta che il re andava nel tempio, le guardie li prendevano,
poi li riportavano nella sala delle guardie.
29 Le altre gesta di Roboamo, tutte le sue azioni, sono descritte
nel libro delle Cronache dei re di Giuda.
30 Ci fu guerra continua fra Roboamo e Geroboamo.
31 Roboamo si addormentò con i suoi padri e fu sepolto con loro
nella città di Davide; il nome poi di sua madre era Naama l'ammanita.
Al suo posto divenne re suo figlio Abiam.
Realizzato
da Luca, Catia, Mariuccia e Antonio.
Ottimizzato per Internet Explorer e Mozilla Firefox, risoluzione consigliata
800*600 - 1024*768 pixel.
Tutti i diritti riservati.