10
1 Profectus est autem Roboam in Sichem; illuc enim cunctus Israel
convenerat, ut constituerent eum regem.
2 Quod cum audisset Ieroboam filius Nabat, qui erat in Aegypto
— fugerat quippe illuc ante Salomonem — statim reversus
est;
3 vocaveruntque eum, et venit cum universo Israel, et locuti
sunt ad Roboam dicentes:
4 “ Pater tuus durissimo iugo nos pressit; tu leviora
impera patre tuo, qui nobis gravem imposuit servitutem, et paululum
de onere subleva, et serviemus tibi ”.
5 Qui ait: “ Post tres dies revertimini ad me ”.
Cumque abisset populus,
6 iniit rex Roboam consilium cum senibus, qui steterant coram
patre eius Salomone, dum adhuc viveret, dicens: “ Quid
datis consilii, ut respondeam populo? ”.
7 Qui dixerunt ei: “ Si placueris populo huic et lenieris
eos verbis clementibus, servient tibi omni tempore ”.
8 At ille reliquit consilium senum et cum iuvenibus tractare
coepit, qui cum eo nutriti fuerant et erant in comitatu illius.
9 Dixitque ad eos: “ Quid vobis videtur, vel respondere
quid debemus populo huic, qui dixit mihi: “Subleva iugum,
quod imposuit nobis pater tuus”? ”.
10 Et responderunt iuvenes, qui nutriti fuerant cum eo, atque
dixerunt: “ Sic loqueris populo, qui dixit tibi: “Pater
tuus aggravavit iugum nostrum, tu subleva”, et sic respondebis
eis: Minimus digitus meus grossior est lumbis patris mei;
11 pater meus imposuit vobis iugum grave, et ego maius pondus
apponam; pater meus cecidit vos flagellis, ego vero caedam scorpionibus
”.
12 Venit ergo Ieroboam et universus populus ad Roboam die tertio,
sicut praeceperat eis rex dicens: “Revertimini ad me die
tertio ”.
13 Responditque rex dura, derelicto consilio seniorum;
14 locutusque est iuxta iuvenum voluntatem:
“ Pater meus grave vobis imposuit iugum,
quod ego gravius faciam.
Pater meus cecidit vos flagellis,
ego vero caedam scorpionibus ”.
15 Et non acquievit populi precibus. Erat enim voluntatis Dei,
ut compleretur sermo eius, quem locutus fuerat per manum Ahiae
Silonitis ad Ieroboam filium Nabat.
16 Israel autem universus videns quod noluisset eos audire rex,
locutus est ad eum:
“ Non est nobis pars in David, neque hereditas in filio
Isai! Revertere in tabernacula tua, Israel!
Tu autem vide domum tuam, David! ”.
Et abiit Israel in tabernacula sua.
17 Super filios autem Israel, qui habitabant in civitatibus
Iudae, regnavit Roboam.
18 Misitque rex Roboam Adoram, qui praeerat servituti, et lapidaverunt
eum filii Israel, et mortuus est. Porro rex Roboam currum festinavit
ascendere et fugit in Ierusalem.
19 Recessitque Israel a domo David usque ad diem hanc.
10
1 Roboamo andò a Sichem, perché tutti gli Israeliti erano convenuti
in Sichem per proclamarlo re.
2 Quando lo seppe, Geroboamo figlio di Nebàt, che era in Egitto
dove era fuggito per paura del re Salomone, tornò dall`Egitto.
3 Lo avevano mandato a chiamare e perciò Geroboamo si presentò
con tutto Israele e dissero a Roboamo:
4 "Tuo padre ha reso pesante il nostro giogo, ora tu alleggerisci
la dura schiavitù di tuo padre e il giogo gravoso, che quegli
ci ha imposto, e noi ti serviremo".
5 Rispose loro: "Tornate da me fra tre giorni". Il popolo se
ne andò.
6 Il re Roboamo si consigliò con gli anziani, che erano stati
al servizio di Salomone suo padre durante la sua vita e domandò:
"Che mi consigliate di rispondere a questo popolo?".
7 Gli dissero: "Se oggi ti mostrerai benevolo verso questo popolo,
se l`accontenterai e se dirai loro parole gentili, essi saranno
tuoi docili sudditi per sempre".
8 Ma quegli trascurò il consiglio datogli dagli anziani e si
consultò con i giovani, che erano cresciuti con lui ed erano
al suo servizio.
9 Domandò loro: "Che mi consigliate di rispondere a questo popolo
che mi ha chiesto: Alleggerisci il giogo impostoci da tuo padre?".
10 I giovani, che erano cresciuti con lui, gli dissero: "Al
popolo che si è rivolto a te dicendo: Tuo padre ha reso pesante
il nostro giogo, tu alleggeriscilo! annunzierai: Il mio mignolo
è più grosso dei fianchi di mio padre.
11 Ora, se mio padre vi ha caricati di un giogo pesante, io
renderò ancora più grave il vostro giogo. Mio padre vi ha castigati
con fruste, io vi castigherò con flagelli".
12 Geroboamo e tutto il popolo si presentarono a Roboamo il
terzo giorno, come aveva ordinato il re quando affermò: "Tornate
da me il terzo giorno".
13 Il re rispose loro duramente. Il re Roboamo, respinto il
consiglio degli anziani,
14 disse loro secondo il consiglio dei giovani: "Mio padre vi
ha imposto un giogo pesante, io lo renderò ancora più grave.
Mio padre vi ha castigati con fruste, io vi castigherò con flagelli".
15 Il re non ascoltò il popolo, poiché era disposizione divina
che il Signore attuasse la parola che aveva rivolta a Geroboamo,
figlio di Nebàt, per mezzo di Achia di Silo.
16 Tutto Israele, visto che il re non li ascoltava, rispose
al re: "Che c`è fra noi e Davide? Nulla in comune con il figlio
di Iesse! Ognuno alle proprie tende, Israele! Ora pensa alla
tua casa, Davide". Tutto Israele se ne andò alle sue tende.
17 Sugli Israeliti che abitavano nelle città di Giuda regnò
Roboamo.
18 Il re Roboamo mandò Adoram, sovrintendente ai lavori forzati,
ma gli Israeliti lo lapidarono ed egli morì. Il re Roboamo allora
salì in fretta sul suo carro e fuggì in Gerusalemme.
19 Così Israele si ribellò alla casa di Davide; tale situazione
dura fino ad oggi.
11
1 Venit autem Roboam in Ie rusalem et convocavit univer sam
domum Iudae et Beniamin, centum octoginta milia electorum bellantium,
ut dimicaret contra Israel et converteret ad se regnum suum.
2 Factusque est sermo Domini ad Semeiam hominem Dei dicens:
3 “ Loquere ad Roboam filium Salomonis regem Iudae et
ad universum Israel, qui est in Iuda et Beniamin:
4 Haec dicit Dominus: Non ascendetis neque pugnabitis contra
fratres vestros. Revertatur unusquisque in domum suam, quia
mea hoc gestum est voluntate ”. Qui cum audissent sermonem
Domini, reversi sunt nec perrexerunt contra Ieroboam.
5 Habitavit autem Roboam in Ierusalem et aedificavit civitates
muratas in Iuda.
6 Exstruxitque Bethlehem et Etam et Thecue,
7 Bethsur quoque et Socho et Odollam
8 necnon Geth et Maresa et Ziph,
9 sed et Aduram et Lachis et Azeca,
10 Saraa quoque et Aialon et Hebron, quae erant in Iuda et Beniamin
civitates munitissimas.
11 Cumque clausisset eas muris, posuit in eis principes ciborumque
horrea et olei et vini.
12 Sed et in singulis urbibus fecit armamentarium scutorum et
hastarum firmavitque eas summa diligentia et imperavit super
Iudam et Beniamin.
13 Sacerdotes autem et Levitae, qui erant in universo Israel,
venerunt ad eum de cunctis sedibus suis.
14 Levitae relinquentes suburbana et possessiones suas transierunt
ad Iudam et Ierusalem, eo quod abiecisset eos Ieroboam et posteri
eius, ne sacerdotio Domini fungerentur.
15 Qui constituit sibi sacerdotes excelsorum et daemoniorum
vitulorumque, quos fecerat.
16 Sed sequentes eos et de cunctis tribubus Israel quicumque
dederant cor suum, ut quaererent Dominum, Deum Israel, venerunt
Ierusalem ad immolandum victimas Domino, Deo patrum suorum.
17 Et roboraverunt regnum Iudae et confirmaverunt Roboam filium
Salomonis per tres annos; ambulaverunt enim in viis David et
Salomonis annis tantum tribus.
18 Duxit autem Roboam uxorem Mahalath filiam Ierimoth filii
David et Abihail filiae Eliab filii Isai,
19 quae peperit ei filios Iehus et Samariam et Zoom.
20 Post hanc quoque accepit Maacha filiam Absalom, quae peperit
ei Abia et Ethai et Ziza et Salomith.
21 Amavit autem Roboam Maacha filiam Absalom super omnes uxores
suas et concubinas; nam uxores decem et octo duxerat, concubinas
autem sexaginta. Et genuit viginti octo filios et sexaginta
filias.
22 Constituit vero in capite Abiam filium Maacha ducem super
fratres suos; ipsum enim regem facere cogitabat.
23 Et sapienter filios suos dispersit in cunctis finibus Iudae
et Beniamin in universis civitatibus muratis. Praebuitque eis
escas plurimas et multas petivit uxores.
11
1 Roboamo, giunto in Gerusalemme, vi convocò le tribù di Giuda
e di Beniamino, centottantamila guerrieri scelti, per combattere
contro Israele allo scopo di riconquistare il regno a Roboamo.
2 Ma questa parola del Signore fu rivolta a Semaia:
3 "Annunzia a Roboamo figlio di Salomone, re di Giuda, e a tutti
gli Israeliti che sono in Giuda e in Beniamino:
4 Dice il Signore: Non andate a combattere contro i vostri fratelli.
Ognuno torni a casa, perché questa situazione è stata voluta
da me". Ascoltarono le parole del Signore e rinunziarono a marciare
contro Geroboamo.
5 Roboamo abitò in Gerusalemme. Egli trasformò in fortezze alcune
città di Giuda.
6 Ricostruì Betlemme, Etam, Tekòa,
7 Bet-Zur, Soco, Adullam,
8 Gat, Maresa, Zif,
9 Adoràim, Lachis, Azeka,
10 Zorea, Aialon ed Ebron; queste fortezze erano in Giuda e
in Beniamino.
11 Egli rafforzò queste fortezze, vi prepose comandanti e vi
stabilì depositi di cibarie, di olio e di vino.
12 In ogni città depositò scudi e lance, rendendole fortissime.
Rimasero fedeli Giuda e Beniamino.
13 I sacerdoti e i leviti, che erano in tutto Israele, si radunarono
da tutto il loro territorio per passare dalla sua parte.
14 Sì, i leviti lasciarono i pascoli, le proprietà e andarono
in Giuda e in Gerusalemme, perché Geroboamo e i suoi figli li
avevano esclusi dal sacerdozio del Signore.
15 Geroboamo aveva stabilito suoi sacerdoti per le alture, per
i demoni e per i vitelli che aveva eretti.
16 Dopo, da tutto Israele quanti avevano determinato in cuor
loro di rimanere fedeli al Signore, Dio di Israele, andarono
in Gerusalemme per sacrificare al Signore, Dio dei loro padri.
17 Così rafforzarono il regno di Giuda e sostennero Roboamo
figlio di Salomone, per tre anni, perché per tre anni egli imitò
la condotta di Davide e di Salomone.
18 Roboamo si prese in moglie Macalat figlia di Ierimot, figlio
di Davide, e di Abiàil figlia di Eliàb, figlio di Iesse.
19 Essa gli partorì i figli Ieus, Semaria e Zaam.
20 Dopo di lei prese Maaca figlia di Assalonne, che gli partorì
Abia, Attài, Ziza e Selomìt.
21 Roboamo amò Maaca figlia di Assalonne più di tutte le altre
mogli e concubine; egli prese diciotto mogli e sessanta concubine
e generò ventotto figli e sessanta figlie.
22 Roboamo costituì Abia figlio di Maaca capo, ossia principe
tra i suoi fratelli, perché pensava di farlo re.
23 Con astuzia egli sparse in tutte le contrade di Giuda e di
Beniamino, in tutte le fortezze, alcuni suoi figli. Diede loro
viveri in abbondanza e li provvide di mogli.
12
1 Cumque roboratum fuisset regnum Roboam et conforta tum, dereliquit
legem Domini, et omnis Israel cum eo.
2 Anno autem quinto regni Roboam ascendit Sesac rex Aegypti
in Ierusalem quia peccaverunt Domino
3 cum mille ducentis curribus et sexaginta milibus equitum,
nec erat numerus vulgi, quod venerat cum eo ex Aegypto, Libyes
scilicet et Socciitae et Aethiopes.
4 Cepitque civitates munitissimas in Iuda et venit usque Ierusalem.
5 Semeias autem propheta ingressus est ad Roboam et principes
Iudae, qui congregati fuerant in Ierusalem fugientes Sesac,
dixitque ad eos: “ Haec dicit Dominus: Vos reliquistis
me, et ego reliqui vos in manu Sesac ”.
6 Humiliatique principes Israel et rex dixerunt: “ Iustus
est Dominus! ”.
7 Cumque vidisset Dominus quod humiliati essent, factus est
sermo Domini ad Semeiam dicens: “ Quia humiliati sunt,
non disperdam eos daboque eis mox effugium, et non effundetur
furor meus super Ierusalem per manum Sesac.
8 Verumtamen servient ei, ut sciant distantiam servitutis meae
et servitutis regni terrarum ”.
9 Ascendit itaque Sesac rex Aegypti in Ierusalem, sublatis thesauris
domus Domini et domus regis; omniaque secum tulit et clipeos
aureos, quos fecerat Salomon.
10 Pro quibus fecit rex Roboam aeneos et tradidit illos principibus
cursorum, qui custodiebant vestibulum palatii.
11 Cumque introiret rex domum Domini, veniebant cursores et
tollebant eos; iterumque referebant eos ad armamentarium suum.
12 Verumtamen, quia humiliatus est, aversa est ab eo ira Domini,
nec deletus est penitus; siquidem et in Iuda inventa sunt opera
bona.
13 Confortatus est igitur rex Roboam in Ierusalem atque regnavit.
Quadraginta autem et unius anni erat, cum regnare coepisset,
et decem septemque annis regnavit in Ierusalem urbe, quam elegit
Dominus, ut confirmaret nomen suum ibi de cunctis tribubus Israel.
Nomenque matris eius Naama Ammanitis.
14 Fecit autem malum et non praeparavit cor suum, ut quaereret
Dominum.
15 Opera vero Roboam prima et novissima scripta sunt in verbis
Semeiae prophetae et Addo videntis, genealogia quoque et bella,
quae erant inter Roboam et Ieroboam cunctis diebus.
16 Et dormivit Roboam cum patribus suis sepultusque est in civitate
David; et regnavit Abia filius eius pro eo.
12
1 Quando il regno fu consolidato ed egli si sentì forte, Roboamo
abbandonò la legge del Signore e tutto Israele lo seguì.
2 Nell`anno quinto del re Roboamo, Sisach re d`Egitto marciò
contro Gerusalemme, perché i suoi abitanti si erano ribellati
al Signore.
3 Egli aveva milleduecento carri, sessantamila cavalli. Coloro
che erano venuti con lui dall`Egitto non si contavano: Libi,
Succhei ed Etiopi.
4 Egli prese le fortezze di Giuda e giunse fino a Gerusalemme.
5 Il profeta Semaia si presentò a Roboamo e agli ufficiali di
Giuda, che si erano raccolti in Gerusalemme per paura di Sisach,
e disse loro: "Dice il Signore: Voi mi avete abbandonato, perciò
anch`io vi ho abbandonati nelle mani di Sisach".
6 Allora i capi di Israele e il re si umiliarono e dissero:
"Giusto è il Signore!".
7 Poiché si erano umiliati, il Signore parlò a Semaia: "Si sono
umiliati e io non li distruggerò. Anzi concederò loro la liberazione
fra poco; la mia ira non si rovescerà su Gerusalemme per mezzo
di Sisach.
8 Tuttavia essi saranno a lui sottomessi; così conosceranno
la differenza fra la sottomissione a me e quella ai regni delle
nazioni".
9 Sisach, re d`Egitto, venne a Gerusalemme e prese i tesori
del tempio e i tesori della reggia, li vuotò. Prese anche gli
scudi d`oro fatti da Salomone.
10 Il re Roboamo li sostituì con scudi di bronzo, che affidò
agli ufficiali delle guardie addette alla reggia.
11 Ogni volta che il re andava nel tempio, le guardie li prendevano,
quindi li riportavano nella sala delle guardie.
12 Perché Roboamo si era umiliato, lo sdegno del Signore si
ritirò da lui e non lo distrusse del tutto. Anzi in Giuda ci
furono avvenimenti felici.
13 Il re Roboamo si consolidò in Gerusalemme e regnò. Quando
divenne re, Roboamo aveva quarantun anni; regnò diciassette
anni in Gerusalemme, città scelta dal Signore fra tutte le tribù
di Israele per porvi il suo nome. Sua madre, ammonita, si chiamava
Naama.
14 Egli fece il male, perché non aveva applicato il cuore alla
ricerca del Signore.
15 Le gesta di Roboamo, le prime e le ultime, sono descritte
negli atti del profeta Semaia e del veggente Iddo, secondo le
genealogie. Ci furono guerre continue fra Roboamo e Geroboamo.
16 Roboamo si addormentò con i suoi padri e fu sepolto nella
città di Davide. Al suo posto divenne re suo figlio Abia.
13
1 Anno octavo decimo regis Ieroboam regnavit Abia su per Iudam.
2 Tribus annis regnavit in Ierusalem. Nomenque matris eius Michaia
filia Uriel de Gabaa.
Et erat bellum inter Abiam et Ieroboam.
3 Cumque inisset Abia certamen et haberet bellicosissimos viros
electorum quadringenta milia, Ieroboam instruxit e contra aciem
octingenta milia virorum, qui et ipsi electi erant et ad bella
fortissimi.
4 Stetit igitur Abia super montem Semaraim, qui est in monte
Ephraim, et ait: “ Audi, Ieroboam et omnis Israel:
5 Num ignoratis quod Dominus, Deus Israel, dederit regnum David
super Israel in sempiternum, ipsi et filiis eius, pactum salis?
6 Et surrexit Ieroboam filius Nabat servus Salomonis filii David
et rebellavit contra dominum suum;
7 congregatique sunt ad eum viri vanissimi, filii Belial, et
praevaluerunt contra Roboam filium Salomonis. Porro Roboam erat
iuvenis et corde pavido nec potuit resistere eis.
8 Nunc ergo vos dicitis quod resistere possitis regno Domini,
quod possidet per filios David, habetisque grandem populi multitudinem
atque vitulos aureos, quos fecit vobis Ieroboam in deos.
9 Et eiecistis sacerdotes Domini filios Aaron atque Levitas
et fecistis vobis sacerdotes sicut populi terrarum. Quicumque
venerit et initiaverit manum suam in tauro de bobus et in arietibus
septem, fit sacerdos eorum, qui non sunt dii.
10 Noster autem Deus Dominus est, quem non reliquimus; sacerdotesque
ministrant Domino de filiis Aaron, et Levitae sunt in ordine
suo.
11 Holocausta quoque offerunt Domino per singulos dies, mane
et vespere, et thymiama aromatum, et proponuntur panes in mensa
mundissima. Estque apud nos candelabrum aureum et lucernae eius,
ut accendantur semper ad vesperam; nos quippe custodimus praecepta
Domini Dei nostri, quem vos reliquistis.
12 Ergo in exercitu nostro dux Deus est et sacerdotes eius,
qui clangunt tubis et resonant contra vos, filii Israel; nolite
pugnare contra Dominum, Deum patrum vestrorum, quia non vobis
expedit ”.
13 Ieroboam autem retro moliebatur insidias, ut venirent post
eos, et erant ante Iudam, et insidiae post eos.
14 Respiciensque Iuda vidit instare bellum ex adverso et post
tergum et clamavit ad Dominum, ac sacerdotes tubis canere coeperunt,
15 omnesque viri Iudae vociferati sunt; et ecce, illis clamantibus,
perterruit Deus Ieroboam et omnem Israel coram Abia et Iuda.
16 Fugeruntque filii Israel Iudam, et tradidit eos Deus in manu
eorum.
17 Percussit ergo eos Abia et populus eius plaga magna; et corruerunt
vulnerati ex Israel quingenta milia virorum fortium.
18 Humiliatique sunt filii Israel in tempore illo, et confortati
filii Iudae, eo quod sperassent in Domino, Deo patrum suorum.
19 Persecutus est autem Abia fugientem Ieroboam et cepit civitates
eius Bethel et filias eius et Iesana cum filiabus suis, Ephron
quoque et filias eius.
20 Nec invaluit ultra Ieroboam in diebus Abiae. Quem percussit
Dominus, et mortuus est.
21 Abia autem confortatus est et accepit sibi uxores quattuordecim
procreavitque viginti duos filios et sedecim filias.
22 Reliqua autem gestorum Abiae viarumque et sermonum eius scripta
sunt in enarratione prophetae Addo.
23 Dormivit autem Abia cum patribus suis, et sepelierunt eum
in civitate David; regnavitque Asa filius eius pro eo. In cuius
diebus quievit terra annis decem.
13
1 Nell`anno diciottesimo del re Geroboamo divenne re di Giuda
Abia.
2 Regnò tre anni in Gerusalemme; sua madre, di Gàbaa,
si chiamava Maaca, figlia di Urièl. Ci fu guerra fra
Abia e Geroboamo.
3 Abia attaccò battaglia con un esercito di valorosi,
quattrocentomila uomini scelti. Geroboamo si schierò
in battaglia contro di lui con ottocentomila uomini scelti.
4 Abia si pose sul monte Semaraim, che è sulle montagne
di Efraim e gridò: "Ascoltatemi, Geroboamo e tutto
Israele!
5 Non sapete forse che il Signore, Dio di Israele, ha concesso
il regno a Davide su Israele per sempre, a lui e ai suoi figli
con un`alleanza inviolabile?
6 Geroboamo figlio di Nebàt, ministro di Salomone figlio
di Davide, è sorto e si è ribellato contro il
suo padrone.
7 Presso di lui si sono radunati uomini sfaccendati e iniqui;
essi si fecero forti contro Roboamo figlio di Salomone. Roboamo
era giovane, timido di carattere; non fu abbastanza forte
di fronte a loro.
8 Ora voi pensate di imporvi sul regno del Signore, che è
nelle mani dei figli di Davide, perché siete una grande
moltitudine e con voi sono i vitelli d`oro, che Geroboamo
vi ha fatti come dei. 9 Non avete forse voi scacciato i
sacerdoti del Signore, figli di Aronne, e i leviti e non vi
siete costituiti sacerdoti come i popoli degli altri paesi?
Chiunque si è presentato con un giovenco di armento
e con sette arieti a farsi consacrare è divenuto sacerdote
di chi non è Dio.
10 Quanto a noi, il Signore è nostro Dio; non l`abbiamo
abbandonato. I sacerdoti, che prestano servizio al Signore,
sono figli di Aronne e leviti sono gli addetti alle funzioni.
11 Essi offrono al Signore olocausti ogni mattina e ogni sera,
il profumo fragrante, i pani dell`offerta su una tavola monda,
dispongono i candelabri d`oro con le lampade da accendersi
ogni sera, perché noi osserviamo i comandi del Signore
nostro Dio, mentre voi lo avete abbandonato.
12 Ecco noi abbiamo, alla nostra testa, Dio con noi; i suoi
sacerdoti e le trombe squillanti stanno per suonare la carica
contro di voi. Israeliti, non combattete contro il Signore,
Dio dei vostri padri, perché non avrete successo".
13 Geroboamo li aggirò con un agguato per assalirli
alle spalle. Le truppe stavano di fronte a Giuda, mentre coloro
che erano in agguato si trovavano alle spalle.
14 Quelli di Giuda si volsero. Avendo da combattere di fronte
e alle spalle, gridarono al Signore e i sacerdoti suonarono
le trombe.
15 Tutti quelli di Giuda alzarono grida. Mentre quelli di
Giuda emettevano grida, Dio sconfisse Geroboamo e tutto Israele
di fronte ad Abia e a Giuda.
16 Gli Israeliti fuggirono di fronte a Giuda; Dio li aveva
messi in potere di costoro.
17 Abia e la sua truppa inflissero loro una grave sconfitta;
fra gli Israeliti caddero morti cinquecentomila uomini scelti.
18 In quel tempo furono umiliati gli Israeliti, mentre si
rafforzarono quelli di Giuda, perché avevano confidato
nel Signore, Dio dei loro padri.
19 Abia inseguì Geroboamo; gli prese le seguenti città:
Betel con le dipendenze, Iesana con le dipendenze ed Efron
con le dipendenze.
20 Durante la vita di Abia Geroboamo non ebbe più forza
alcuna; il Signore lo colpì ed egli morì.
21 Abia, invece, si rafforzò; egli prese quattordici
mogli e generò ventidue figli e sedici figlie.
22 Le altre gesta di Abia, le sue azioni e le sue parole,
sono descritte nella memoria del profeta Iddo.
23 Abia si addormentò con i suoi padri; lo seppellirono
nella città di Davide. Al suo posto divenne re suo
figlio Asa. Ai suoi tempi il paese restò tranquillo
per dieci anni.
14
1 Fecit autem Asa, quod bo num et placitum erat in con spectu
Domini Dei sui, et subvertit altaria peregrini cultus et excelsa
2 et confregit lapides palosque succidit
3 ac praecepit Iudae, ut quaereret Dominum, Deum patrum suorum,
et faceret legem et universa mandata,
4 et abstulit e cunctis urbibus Iudae excelsa et thymiateria
et regnavit in pace.
5 Aedificavit quoque urbes munitas in Iuda, quia quievit terra,
et nulla temporibus eius bella surrexerant, pacem Domino ei
largiente.
6 Dixit autem Iudae: “ Aedificemus civitates istas et
vallemus muris et roboremus turribus et portis et seris, donec
a bellis quieta sunt omnia; quia quaesivimus Dominum Deum nostrum,
quaesivit nos et dedit nobis pacem per gyrum ”. Aedificaverunt
igitur et prosperati sunt.
7 Habuit autem Asa exercitum portantium scuta et hastas de Iuda
trecenta milia, de Beniamin vero scutariorum et sagittariorum
ducenta octoginta milia; omnes isti viri fortissimi.
8 Egressus est autem contra eos Zara Aethiops cum exercitu,
decies centena milia et curribus trecentis, et venit usque Maresa.
9 Porro Asa perrexit obviam ei, et instruxerunt aciem ad bellum
in valle, quae est ad septentrionem Maresa,
10 et invocavit Asa Dominum Deum suum et ait: “ Domine,
non est apud te ulla distantia, utrum paucis auxilieris an pluribus;
adiuva nos, Domine Deus noster. In te enim et in tuo nomine
habentes fiduciam venimus contra hanc multitudinem. Domine,
Deus noster tu es, non praevaleat contra te homo ”.
11 Exterruit itaque Dominus Aethiopes coram Asa et Iuda; fugeruntque
Aethiopes.
12 Et persecutus est eos Asa et populus, qui cum eo erat, usque
Gerar; et ruerunt Aethiopes usque ad internecionem, quia Domino
caedente contriti sunt et exercitu illius proeliante. Tulerunt
ergo spolia multa
13 et percusserunt omnes civitates per circuitum Gerarae; terror
quippe Domini eos invaserat. Et diripuerunt omnes urbes et multam
praedam asportaverunt.
14 Sed et caulas ovium destruentes tulerunt pecorum infinitam
multitudinem et camelorum reversique sunt Ierusalem.
14
1 Asa fece ciò che è bene e giusto agli occhi del Signore suo
Dio e allontanò gli altari stranieri e le alture;
2 e spezzò le stele ed eliminò i pali sacri.
3 Egli ordinò a Giuda di ricercare il Signore, Dio dei loro
padri, e di eseguirne la legge e i comandi.
4 Da tutte le città di Giuda allontanò le alture e gli altari
per l`incenso e regnò in pace.
5 Ricostruì le fortezze in Giuda, poiché il paese era tranquillo
e in quegli anni non si trovava in guerra; il Signore gli aveva
concesso pace.
6 Egli disse a Giuda: "Ricostruiamo quelle città circondandole
di mura e di torri con porte e sbarre, mentre il paese è ancora
in nostro potere perché abbiamo ricercato il Signore nostro
Dio; noi l`abbiamo ricercato ed egli ci ha concesso la pace
alle frontiere". Ricostruirono e prosperarono.
7 Asa aveva un esercito di trecentomila uomini di Giuda con
grandi scudi e lance e di duecentottantamila Beniaminiti con
piccoli scudi e archi. Tutti costoro erano uomini valorosi.
8 Contro di loro marciò Zerach l`Etiope con un esercito di un
milione di uomini e con trecento carri; egli giunse fino a Maresa.
9 Asa gli andò incontro; si schierarono a battaglia nella valle
di Sefata presso Maresa.
10 Asa domandò al Signore, suo Dio: "Signore, fuori di te, nessuno
può soccorrere nella lotta fra il potente e chi è senza forza;
soccorrici, Signore nostro Dio, perché noi confidiamo in te
e nel tuo nome marciamo contro questa moltitudine; Signore,
tu sei nostro Dio; un uomo non prevalga su di te!".
11 Il Signore sconfisse gli Etiopi di fronte ad Asa e di fronte
a Giuda. Gli Etiopi si diedero alla fuga.
12 Asa e quanti erano con lui li inseguirono fino a Gherar.
Degli Etiopi ne caddero tanti da non restarne uno vivo, perché
fatti a pezzi di fronte al Signore e al suo esercito. Quelli
riportarono molto bottino.
13 Conquistarono anche tutte le città intorno a Gherar, poiché
lo spavento del Signore si era diffuso in esse; saccheggiarono
tutte le città, nelle quali c`era grande bottino.
14 Si abbatterono anche sulle tende dei pastori, facendo razzie
di pecore e di cammelli in grande quantità, quindi tornarono
a Gerusalemme.
15
1 Azarias autem filius Oded, facto in se spiritu Dei,
2 egressus est in occursum Asa et dixit ei: “ Audite me,
Asa et omnis Iuda et Beniamin! Dominus vobiscum, quia fuistis
cum eo. Si quaesieritis eum, invenietur a vobis; si autem dereliqueritis
eum, derelinquet vos.
3 Transierunt autem multi dies in Israel absque Deo veritatis
et absque sacerdote doctore et absque lege.
4 Cumque reversi essent in angustia sua ad Dominum, Deum Israel,
et quaesivissent eum, inventus est ab eis.
5 In temporibus illis non erat pax egredienti et ingredienti
sed perturbatio magna multa in cunctis habitatoribus terrarum;
6 contundebatur enim gens contra gentem, et civitas contra civitatem,
quia Dominus conturbabat eos in omni angustia.
7 Vos autem confortamini, et non dissolvantur manus vestrae;
erit enim merces operi vestro ”.
8 Cum audisset Asa verba haec et prophetiam, confortatus est
et abstulit idola de omni terra Iudae et Beniamin et ex urbibus,
quas ceperat montis Ephraim, et dedicavit altare Domini, quod
erat ante porticum Domini.
9 Congregavitque universum Iudam et Beniamin et advenas cum
eis de Ephraim et de Manasse et de Simeon; plures enim ad eum
confugerant ex Israel videntes quod Dominus Deus illius esset
cum eo.
10 Cumque convenissent in Ierusalem mense tertio anno quinto
decimo regni Asa,
11 immolaverunt Domino in die illa de manubiis, quas adduxerant:
boves septingentos et oves septem milia.
12 Et inierunt foedus, ut quaererent Dominum, Deum patrum suorum,
in toto corde et in tota anima sua:
13 si quis autem non quaesierit Dominum, Deum Israel, moriatur
a minimo usque ad maximum, a viro usque ad mulierem.
14 Iuraveruntque Domino voce magna in iubilo et in clangore
tubarum et in sonitu bucinarum.
15 Omnes, qui erant in Iuda, gavisi sunt de iuramento; in omni
enim corde suo iuraverant et in tota voluntate quaesierant eum,
et inventus fuerat ab eis. Praestititque eis Dominus requiem
per circuitum.
16 Sed et Maacham matrem Asa rex amovit, ne esset domina, eo
quod fecisset simulacrum Aserae; quod contrivit Asa et in frusta
comminuens combussit in torrente Cedron.
17 Excelsa autem derelicta sunt in Israel; attamen cor Asa erat
perfectum cunctis diebus eius.
18 Ea quae voverat pater suus et ipse, intulit in domum Dei,
argentum et aurum vasorumque diversam supellectilem.
19 Bellum vero non fuit usque ad tricesimum quintum annum regni
Asa.
15
1 Lo spirito di Dio investì Azaria, figlio di Obed.
2 Costui, uscito incontro ad Asa, gli disse: "Asa e voi tutti
di Giuda e di Beniamino, ascoltatemi! Il Signore sarà con voi,
se voi sarete con lui; se lo ricercherete, si lascerà trovare
da voi, ma se lo abbandonerete, vi abbandonerà.
3 Per lungo tempo in Israele non c`era il vero Dio, né un sacerdote
che insegnasse, né una legge.
4 Ma, nella miseria, egli fece ritorno al Signore, Dio di Israele;
lo ricercarono ed Egli si lasciò trovare da loro.
5 In quei tempi non c`era pace per nessuno, perché grandi perturbazioni
c`erano fra gli abitanti dei vari paesi.
6 Una nazione cozzava contro l`altra, una città contro l`altra,
perché Dio li affliggeva con tribolazioni di ogni genere.
7 Ma voi siate forti e le vostre mani non crollino, perché ci
sarà un salario per il vostro lavoro".
8 Quando Asa ebbe udito queste parole e la profezia, riprese
animo. Eliminò gli idoli da tutto il paese di Giuda e di Beniamino
e dalle città che egli aveva conquistate sulle montagne di Efraim;
rinnovò l`altare del Signore, che si trovava di fronte al vestibolo
del Signore.
9 Radunò tutti gli abitanti di Giuda e di Beniamino e quanti,
provenienti da Efraim, da Manàsse e da Simeone, abitavano in
mezzo a loro come stranieri; difatti da Israele erano venuti
da lui in grande numero, avendo constatato che il Signore era
con lui.
10 Si radunarono in Gerusalemme nel terzo mese dell`anno quindicesimo
del regno di Asa.
11 In quel giorno sacrificarono al Signore parte della preda
che avevano riportata: settecento buoi e settemila pecore.
12 Si obbligarono con un`alleanza a ricercare il Signore, Dio
dei loro padri, con tutto il cuore e con tutta l`anima.
13 Per chiunque, grande o piccolo, uomo o donna, non avesse
ricercato il Signore, Dio di Israele, c`era la morte.
14 Giurarono al Signore a voce alta e con acclamazioni, fra
suoni di trombe e di corni.
15 Tutto Giuda gioì per il giuramento, perché avevano giurato
con tutto il cuore e avevano ricercato il Signore con tutto
l`ardore e questi si era lasciato trovare da loro e aveva concesso
la pace alle frontiere.
16 Il re destituì dalla sua dignità di regina Maaca, madre di
Asa, perché aveva eretto un abominio in onore di Asera. Asa
demolì questo abominio, lo fece a pezzi e lo bruciò nel torrente
Cedron.
17 Ma non scomparvero le alture da Israele, anche se il cuore
di Asa si mantenne integro per tutta la vita.
18 Egli fece portare nel tempio le cose consacrate da suo padre
e quelle consacrate da lui stesso, consistenti in argento, oro
e vasellame.
19 Non ci fu guerra fino all`anno trentacinquesimo del regno
di Asa.
16
1 Anno autem tricesimo sexto regni eius ascendit Baasa rex Israel
in Iudam; et muro circumdabat Rama, ut nullus tute posset egredi
et ingredi de regno Asa.
2 Protulit ergo Asa argentum et aurum de thesauris domus Domini
et domus regis misitque ad Benadad regem Syriae, qui habitabat
in Damasco, dicens:
3 “ Foedus inter me et te est et inter patrem meum et
patrem tuum; quam ob rem misi tibi argentum et aurum, ut, rupto
foedere, quod habes cum Baasa rege Israel, facias eum a me recedere
”.
4 Acquiescens Benadad regi Asa misit principes exercituum suorum
ad urbes Israel, qui percusserunt Ahion et Dan et Abelmaim et
universa horrea urbium Nephthali.
5 Quod cum audisset Baasa, desivit aedificare Rama et intermisit
opus suum.
6 Porro Asa rex assumpsit universum Iudam, et tulerunt lapides
Rama et ligna, quibus aedificaverat Baasa, aedificavitque ex
eis Gabaa et Maspha.
7 In tempore illo venit Hanani videns ad Asa regem Iudae et
dixit ei: “ Quia habuisti fiduciam in rege Syriae et non
in Domino Deo tuo, idcirco evasit Syriae regis exercitus de
manu tua.
8 Nonne Aethiopes et Libyes magnus exercitus erant quadrigis
et equitibus et multitudine nimia, quos, cum Domino credidisses,
tradidit in manu tua?
9 Oculi enim Domini contemplantur universam terram et praebent
fortitudinem his, qui corde perfecto credunt in eum. Stulte
igitur egisti in hoc, quia ex praesenti tempore contra te bella
consurgent ”.
10 Iratusque Asa adversus videntem iussit eum mitti in nervum,
valde quippe super hoc fuerat indignatus; et vexavit Asa quosdam
de populo in tempore illo.
11 Opera autem Asa prima et novissima scripta sunt in libro
regum Iudae et Israel.
12 Aegrotavit etiam Asa anno tricesimo nono regni sui dolore
pedum vehementissimo et nec in infirmitate sua quaesivit Dominum,
sed magis in medicorum arte confisus est.
13 Dormivitque Asa cum patribus suis et mortuus est anno quadragesimo
primo regni sui.
14 Et sepelierunt eum in sepulcro suo, quod foderat sibi in
civitate David; posueruntque eum super lectum plenum aromatibus
et variis unguentis, quae erant pigmentariorum arte confecta,
et fecerunt in exsequiis eius combustionem splendidam valde.
16
1 Nell`anno trentaseiesimo del regno di Asa il re di Israele
Baasa marciò contro Giuda. Egli fortificò Rama per impedire
le comunicazioni con Asa re di Giuda.
2 Asa tirò fuori dai tesori del tempio e della reggia argento
e oro e li mandò a Ben-Hadàd, re di Aram residente in Damasco,
con questa proposta:
3 "Ci sia alleanza fra me e te, come c`era fra mio padre e tuo
padre. Ecco ti mando argento e oro. Su, rompi l`alleanza con
Baasa re di Israele ed egli si ritiri da me".
4 Ben-Hadàd ascoltò il re Asa; mandò contro le città di Israele
i suoi capi delle forze armate, che occuparono Iion, Dan, Abel-Maim
e tutte le città di approvvigionamento di Neftali.
5 Quando lo seppe, Baasa cessò di fortificare Rama, desistette
dalla sua impresa.
6 Il re Asa convocò tutti quelli di Giuda, che andarono a prendere
le pietre e il legname con cui Baasa stava fortificando Rama
e con questo materiale egli fortificò Gheba e Mizpà.
7 In quel tempo il veggente Canàni si presentò ad Asa re di
Giuda e gli disse: "Poiché ti sei appoggiato al re di Aram e
non al Signore tuo Dio, l`esercito del re di Aram è sfuggito
al tuo potere.
8 Etiopi e Libi non costituivano forse un grande esercito, con
numerosissimi carri e cavalli? Poiché ti appoggiasti al Signore,
egli non li consegnò forse in tuo potere?
9 Difatti il Signore con gli occhi scruta tutta la terra per
mostrare la sua potenza a favore di chi si comporta con lui
con cuore sincero. Tu in ciò hai agito da stolto; per questo
d`ora in poi avrai guerre".
10 Asa si sdegnò contro il veggente e lo mise in prigione, essendo
adirato con lui per tali parole. In quel tempo Asa oppresse
anche parte del popolo.
11 Ecco le gesta di Asa, le prime come le ultime, sono descritte
nel libro dei re di Giuda e di Israele.
12 Nell`anno trentanovesimo del suo regno, Asa si ammalò gravemente
ai piedi. Neppure nell`infermità egli ricercò il Signore, ricorrendo
solo ai medici.
13 Asa si addormentò con i suoi padri; morì nell`anno quarantunesimo
del suo regno.
14 Lo seppellirono nel sepolcro che egli si era scavato nella
città di Davide. Lo stesero su un letto pieno di aromi e profumi
lavorati da un esperto di profumeria; ne bruciarono per lui
una quantità immensa.
17
1 Regnavit autem Iosaphat filius eius pro eo et invaluit contra
Israel.
2 Constituitque militum numeros in cunctis urbibus Iudae, quae
erant vallatae muris; praesidiaque disposuit in terra Iudae
et in civitatibus Ephraim, quas ceperat Asa pater eius.
3 Et fuit Dominus cum Iosaphat, quia ambulavit in viis patris
sui primis et non speravit in Baalim
4 sed in Deo patris sui et perrexit in praeceptis illius et
non iuxta peccata Israel.
5 Confirmavitque Dominus regnum in manu eius, et dedit omnis
Iuda munera Iosaphat; factaeque sunt ei infinitae divitiae et
multa gloria.
6 Cumque sumpsisset cor eius audaciam propter vias Domini, etiam
excelsa et palos de Iuda abstulit.
7 Tertio autem anno regni sui misit principes suos Benhail et
Abdiam et Zachariam et Nathanael et Michaiam, ut docerent in
civitatibus Iudae,
8 et cum eis Levitas Semeiam et Nathaniam et Zabadiam, Asael
quoque et Semiramoth et Ionathan Adoniamque et Thobiam Levitas
et cum eis Elisama et Ioram sacerdotes.
9 Docebantque in Iuda habentes librum legis Domini et circuibant
cunctas urbes Iudae atque erudiebant populum.
10 Itaque factus est pavor Domini super omnia regna terrarum,
quae erant per gyrum Iudae, nec audebant bellare contra Iosaphat.
11 Sed et de Philisthim Iosaphat munera deferebant et vectigal
argenti; Arabes quoque adducebant pecora arietum septem milia
septingenta et hircos totidem.
12 Crevit ergo Iosaphat et magnificatus est usque in sublime
atque aedificavit in Iuda castella urbesque horreorum.
13 Et multae copiae praesto erant ei in urbibus Iudae; viri
quoque bellatores et robusti erant in Ierusalem,
14 quorum iste numerus per familias singulorum: in Iuda principes
exercitus, Ednas dux, et cum eo robustissimorum trecenta milia;
15 et ad latus eius Iohanan princeps et cum eo ducenta octoginta
milia;
16 ad latus quoque istius Amasias filius Zechri consecratus
Domino et cum eo ducenta milia virorum fortium;
17 de Beniamin autem robustus ad proelia Eliada et cum eo tenentium
arcum et clipeum ducenta milia;
18 et ad latus eius Iozabad et cum eo centum octoginta milia
expeditorum militum.
19 Hi omnes erant ad manum regis, exceptis aliis, quos posuerat
in urbibus muratis in universo Iuda.
17
1 Al suo posto divenne re suo figlio Giòsafat, che si fortificò
contro Israele.
2 Egli mise guarnigioni militari in tutte le fortezze di Giuda;
nominò governatori per le città di Giuda e per le città di Efraim
occupate dal padre Asa.
3 Il Signore fu con Giòsafat, perché egli seguì la primitiva
condotta di suo padre e non ricercò i Baal,
4 ma piuttosto ricercò il Dio di suo padre e ne seguì i comandi,
senza imitare Israele.
5 Il Signore consolidò il regno nelle mani di Giòsafat e tutto
Giuda gli portava offerte. Egli ebbe ricchezze e gloria in quantità.
6 Il suo cuore divenne forte nel seguire il Signore; eliminò
anche le alture e i pali sacri da Giuda.
7 Nell`anno terzo del suo regno mandò i suoi ufficiali Ben-Cail,
Abdia, Zaccaria, Netaneè l e Michea a insegnare nelle città
di Giuda.
8 Con essi c`erano i leviti Semaia, Natania, Zebadia, Asael,
Semiraimot, Giònata, Adonia e Tobia e i sacerdoti Elisama e
Ioram.
9 Insegnarono in Giuda; avevano con sé il libro della legge
del Signore e percorsero tutte le città di Giuda, istruendo
il popolo.
10 Il terrore del Signore si diffuse per tutti i regni che circondavano
Giuda e così essi non fecero guerra a Giòsafat.
11 Da parte dei Filistei si portavano a Giòsafat tributi e argento
in dono; anche gli Arabi gli portavano bestiame minuto: settemilasettecento
arieti e settemilasettecento capri.
12 Giòsafat cresceva sempre in potenza. Egli costruì in Giuda
castelli e città di approvvigionamento.
13 Disponeva di molta manodopera nelle città di Giuda. In Gerusalemme
risiedevano i suoi guerrieri, uomini valorosi.
14 Ecco il loro censimento secondo i casati: per Giuda, capi
di migliaia: Adna il capo, e con lui trecentomila uomini valorosi.
15 Alle sue dipendenze c`era il comandante Giovanni e con lui
duecentottantamila uomini.
16 Alle sue dipendenze c`era Amasia figlio di Zicrì, votato
al Signore, e con lui duecentomila uomini valorosi;
17 per Beniamino, Eliada, uomo valoroso, e con lui duecentomila
armati di arco e di scudo.
18 Alle sue dipendenze c`era Iozabad e con lui centottantamila
uomini in assetto di guerra.
19 Tutti costoro erano al servizio del re, oltre quelli che
il re aveva stabiliti nelle fortezze in tutto Giuda.
18
1 Fuit ergo Iosaphat dives et inclitus multum et affinitate
coniunctus est Achab.
2 Descenditque post annos ad eum in Samariam, ad cuius adventum
mactavit Achab oves et boves plurimos ipsi et populo, qui venerat
cum eo; persuasitque illi, ut ascenderet in Ramoth Galaad.
3 Dixitque Achab rex Israel ad Iosaphat regem Iudae: “
Veni mecum in Ramoth Galaad ”. Cui ille respondit: “
Ut ego, et tu; sicut populus tuus, sic et populus meus, tecumque
erimus in bello ”.
4 Dixitque Iosaphat ad regem Israel: “ Consule, obsecro,
impraesentiarum sermonem Domini ”.
5 Congregavitque rex Israel prophetarum quadringentos viros
et dixit ad eos: “ In Ramoth Galaad ad bellandum ire debemus
an quiescere? ”. At illi: “ Ascende, inquiunt, et
tradet Deus in manu regis ”.
6 Dixitque Iosaphat: “ Numquid non est hic et alius propheta
Domini, ut ab illo etiam requiramus? ”.
7 Et ait rex Israel ad Iosaphat: “ Adhuc est vir unus,
a quo possumus quaerere Domini voluntatem; sed ego odi eum,
quia non prophetat mihi bonum sed malum omni tempore: est autem
Michaeas filius Iemla ”. Dixitque Iosaphat: “ Ne
loquaris, rex, hoc modo ”.
8 Vocavit ergo rex Israel unum de eunuchis et dixit ei: “
Voca cito Michaeam filium Iemla ”.
9 Porro rex Israel et Iosaphat rex Iudae uterque sedebant in
solio suo vestiti cultu regio; sedebant autem in area iuxta
portam Samariae, omnesque prophetae vaticinabantur coram eis.
10 Sedecias vero filius Chanaana fecit sibi cornua ferrea et
ait: “ Haec dicit Dominus: His ventilabis Syriam, donec
conteras eam ”.
11 Omnesque prophetae similiter prophetabant atque dicebant:
“ Ascende in Ramoth Galaad et prosperaberis; et tradet
Dominus in manu regis ”.
12 Nuntius autem, qui ierat ad vocandum Michaeam, ait illi:
“ En verba omnium prophetarum uno ore bona regi annuntiant;
quaeso ergo te, ut et sermo tuus ab eis non dissentiat, loquarisque
prospera ”.
13 Cui respondit Michaeas: “ Vivit Dominus, quia, quodcumque
dixerit Deus meus, hoc loquar! ”.
14 Venit ergo ad regem. Cui rex ait: “ Michaea, ire debemus
in Ramoth Galaad ad bellandum an quiescere? ”. Cui ille
respondit: “ Ascendite et prosperamini, ut tradantur hostes
in manus vestras".
15 Dixitque rex: “ Iterum atque iterum te adiuro, ut non
mihi loquaris nisi, quod verum est, in nomine Domini ”.
16 At ille ait: “ Vidi universum Israel dispersum in montibus
sicut oves absque pastore. Et dixit Dominus: “Non habent
isti dominum; revertatur unusquisque in domum suam in pace”
”.
17 Et ait rex Israel ad Iosaphat: “ Nonne dixi tibi quod
non prophetaret iste mihi quidquam boni sed ea, quae mala sunt?
”.
18 At ille idcirco ait: “ Audite verbum Domini: Vidi Dominum
sedentem in solio suo et omnem exercitum caeli assistentem ei
a dextris et sinistris.
19 Et dixit Dominus: “Quis decipiet Achab regem Israel,
ut ascendat et corruat in Ramoth Galaad?”. Cumque diceret
unus hoc modo et alter alio,
20 processit spiritus et stetit coram Domino et ait: “Ego
decipiam eum”. Cui Dominus: “In quo, inquit, decipies?”.
21 At ille respondit: “Egrediar et ero spiritus mendax
in ore omnium prophetarum eius”. Dixitque Dominus: “Decipies
et praevalebis; egredere et fac ita”.
22 Nunc igitur, ecce dedit Dominus spiritum mendacii in ore
omnium prophetarum tuorum et Dominus locutus est de te mala
”.
23 Accessit autem Sedecias filius Chanaana et percussit Michaeae
maxillam et ait: “ Per quam viam transivit spiritus Domini
a me, ut loqueretur tibi? ”.
24 Dixitque Michaeas: “ Tu ipse videbis in die illo, quando
ingressus fueris cubiculum intra cubiculum, ut abscondaris ”.
25 Praecepit autem rex Israel dicens: “ Tollite Michaeam
et ducite eum ad Amon principem civitatis et ad Ioas filium
regis
26 et dicetis: “Haec dicit rex: Mittite hunc in carcerem
et date ei panis modicum et aquae pauxillum, donec revertar
in pace” ”.
27 Dixitque Michaeas: “ Si reversus fueris in pace, non
est locutus Dominus in me ”. Et ait: “ Audite, populi
omnes! ”.
28 Igitur ascenderunt rex Israel et Iosaphat rex Iudae in Ramoth
Galaad.
29 Dixitque rex Israel ad Iosaphat: “ Mutabo habitum et
sic ad pugnam vadam; tu autem induere vestibus tuis ”.
Mutatoque rex Israel habitu venit ad bellum.
30 Rex autem Syriae praeceperat ducibus curruum suorum dicens:
“ Ne pugnetis contra minimum aut contra maximum, nisi
contra solum regem Israel ”.
31 Itaque, cum vidissent principes curruum Iosaphat, dixerunt:
“ Rex Israel est iste! ”. Et circumdederunt eum
dimicantes. At ille clamavit ad Dominum, et auxiliatus est ei
atque avertit eos Deus ab illo.
32 Cum enim vidissent duces curruum quod non esset rex Israel,
reliquerunt eum.
33 Accidit autem, ut unus e populo sagittam in incertum iaceret
et percuteret regem Israel inter iuncturas et loricam. At ille
aurigae suo ait: “ Converte manum tuam et educ me de acie,
quia vulneratus sum ”.
34 Et aggravata est pugna in die illo; porro rex Israel stabat
in curru suo contra Syros usque ad vesperam et mortuus est occidente
sole.
18
1 Giòsafat, che aveva ricchezza e gloria in abbondanza, si imparentò
con Acab.
2 Dopo alcuni anni scese da Acab in Samaria e Acab uccise per
lui e per la gente del suo seguito pecore e buoi in quantità
e lo persuase ad attaccare con lui Ramot di Gàlaad.
3 Acab re di Israele disse a Giòsafat re di Giuda: "Vuoi venire
con me contro Ramot di Gàlaad?". Gli rispose: "Conta su di me
come su di te, sul mio popolo come sul tuo; sarò con te in battaglia".
4 Allora Giòsafat disse al re di Israele: "Consulta oggi stesso
l`oracolo del Signore".
5 Il re di Israele radunò i profeti, quattrocento circa, e domandò
loro: "Devo marciare contro Ramot di Gàlaad o devo rinunziarvi?".
Gli risposero: "Attacca; Dio la metterà nelle mani del re".
6 Giòsafat disse: "Non c`è qui nessun profeta del Signore da
consultare?".
7 Il re di Israele rispose a Giòsafat: "Ci sarebbe un uomo con
cui consultare il Signore, ma io lo detesto perché non mi predice
il bene ma sempre il male. Si tratta di Michea figlio di Imla".
Giòsafat disse: "Il re mio signore non parli così".
8 Il re di Israele, chiamato un consigliere, gli ordinò: "Convoca
subito Michea figlio di Imla!".
9 Il re di Israele e Giòsafat re di Giuda, seduti ognuno sul
suo trono, vestiti dei loro mantelli sedevano nell`aia di fronte
alla porta di Samaria e tutti i profeti predicevano davanti
a loro.
10 Sedecia, figlio di Chenaana, che si era fatto corna di ferro,
affermava: "Così dice il Signore: Con queste cozzerai contro
gli Aramei sino ad annientarli".
11 Tutti i profeti predicevano allo stesso modo: "Assali Ramot
di Gàlaad, avrai successo; il Signore la metterà nelle mani
del re".
12 Il messaggero, che era andato a chiamare Michea, gli disse:
"Ecco le parole dei profeti sono concordi nel predire il successo
del re; ora la tua parola sia identica alle loro; predici il
successo".
13 Michea rispose: "Per la vita del Signore, io annunzierò solo
quanto mi dirà il mio Dio".
14 Si presentò al re, che gli domandò: "Michea, dobbiamo marciare
contro Ramot di Gàlaad oppure dobbiamo rinunziarvi?". Quegli
rispose: "Attaccatela, avrete successo; i suoi abitanti saranno
messi nelle vostre mani".
15 Il re gli disse: "Quante volte ti devo scongiurare di non
dirmi altro che la verità in nome del Signore?". 16 Allora egli
disse: "Ho visto tutti gli Israeliti vagare sui monti come pecore
senza pastore. Il Signore dice: Non hanno padroni; ognuno torni
a casa in pace!".
17 Il re di Israele disse a Giòsafat: "Non te l`avevo forse
detto che non mi avrebbe predetto nulla di buono, ma solo il
male?".
18 Michea disse: "Pertanto, ascoltate la parola del Signore.
Io ho visto il Signore seduto sul trono; tutto l`esercito celeste
stava alla sua destra e alla sua sinistra.
19 Il Signore domandò: Chi ingannerà Acab re di Israele, perché
marci contro Ramot di Gàlaad e vi perisca? Chi rispose in un
modo e chi in un altro.
20 Si fece avanti uno spirito che - presentatosi al Signore
- disse: Io lo ingannerò. Il Signore gli domandò: Come?
21 Rispose: Andrò e diventerò uno spirito di menzogna sulla
bocca di tutti i suoi profeti. Quegli disse: Lo ingannerai;
certo riuscirai; và e fà così.
22 Ecco, dunque, il Signore ha messo uno spirito di menzogna
nella bocca di tutti questi tuoi profeti, ma il Signore a tuo
riguardo preannunzia una sciagura".
23 Allora Sedecia figlio di Chenaana si avvicinò e percosse
Michea sulla guancia dicendo: "Per quale via lo spirito del
Signore è passato da me per venire a parlare in te?".
24 Michea rispose: "Ecco lo vedrai quando passerai di stanza
in stanza per nasconderti".
25 Il re di Israele disse: "Prendete Michea e conducetelo ad
Amon capo della città e a Ioas figlio del re.
26 Riferite loro: Il re ordina: Mettetelo in prigione e mantenetelo
con il minimo di pane e di acqua finché tornerò in pace".
27 Michea disse: "Se tu tornerai in pace, il Signore non ha
parlato per mezzo mio".
28 Il re di Israele e Giòsafat re di Giuda marciarono su Ramot
di Gàlaad.
29 Il re di Israele disse a Giòsafat: "Io mi travestirò per
andare in battaglia. Tu resta con i tuoi abiti". Il re di Israele
si travestì ed entrarono in battaglia.
30 Il re di Aram aveva ordinato ai suoi capi dei carri: "Non
combattete contro nessuno, piccolo o grande, ma unicamente contro
il re di Israele!".
31 Quando i capi dei carri videro Giòsafat dissero: "E` il re
di Israele!". Lo circondarono per assalirlo; Giòsafat gridò
e il Signore gli venne in aiuto e Dio li allontanò dalla sua
persona.
32 Quando si accorsero che non era il re di Israele, i capi
dei carri si allontanarono da lui.
33 Ma uno, teso a caso l`arco, colpì il re di Israele fra le
maglie dell`armatura e la corazza. Il re disse al suo cocchiere:
"Gira, portami fuori dalla mischia, perché sono ferito".
34 La battaglia infuriò per tutto quel giorno; il re di Israele
stette sul carro di fronte agli Aramei sino alla sera e morì
al tramonto del sole.
Realizzato
da Luca, Catia, Mariuccia e Antonio.
Ottimizzato per Internet Explorer e Mozilla Firefox, risoluzione consigliata
800*600 - 1024*768 pixel.
Tutti i diritti riservati.