28
1 Viginti annorum erat Achaz, cum regnare coepis set, et sedecim
annis regnavit in Ierusalem. Non fecit rectum in conspectu Domini
sicut David pater eius,
2 sed ambulavit in viis regum Israel. Insuper et simulacra fudit
Baalim.
3 Ipse est, qui adolevit in valle filii Ennom et lustravit filios
suos in igne iuxta abominationes gentium, quas expulit Dominus
coram filiis Israel.
4 Sacrificabat quoque et thymiama succendebat in excelsis et
in collibus et sub omni ligno frondoso.
5 Tradiditque eum Dominus Deus eius in manu regis Syriae, qui
percussit eum multosque captivos de eo cepit et adduxit in Damascum.
Manibus quoque regis Israel traditus est et percussus plaga
grandi.
6 Occidit enim Phacee filius Romeliae de Iuda centum viginti
milia in die uno, omnes viros bellatores, eo quod reliquissent
Dominum, Deum patrum suorum.
7 Eodem tempore occidit Zechri vir potens ex Ephraim Maasiam
filium regis et Ezricam praefectum domus, Elcanam quoque secundum
a rege.
8 Ceperuntque filii Israel de fratribus suis ducenta milia mulierum,
puerorum et puellarum, et infinitam praedam pertuleruntque eam
in Samariam.
9 Erat autem ibi propheta Domini nomine Oded, qui egressus obviam
exercitui venienti in Samariam dixit eis: “ Ecce, iratus
Dominus, Deus patrum vestrorum, contra Iudam tradidit eos in
manibus vestris, et occidistis eos atrociter, ita ut ad caelum
pertingeret vestra crudelitas.
10 Insuper filios Iudae et Ierusalem vultis vobis subicere in
servos et ancillas. Attamen nonne vos ipsi estis in culpa coram
Domino Deo vestro?
11 Audite ergo consilium meum et reducite captivos, quos adduxistis
de fratribus vestris, quia magnus furor Domini imminet vobis
”.
12 Steterunt itaque viri de principibus filiorum Ephraim, Azarias
filius Iohanan, Barachias filius Mosollamoth, Ezechias filius
Sellum et Amasa filius Adali, contra eos, qui veniebant de proelio,
13 et dixerunt eis: “ Non introducetis huc captivos, quia
ad culpam coram Domino, quae iam est super nos, vultis adicere
super peccata nostra et culpam nostram. Grandis quippe culpa
est nobis, et ira furoris Domini super Israel ”.
14 Dimiseruntque viri bellatores captivos et universa, quae
ceperant, coram principibus et omni multitudine.
15 Et surrexerunt viri nominatim designati et confortaverunt
captivos omnesque, qui nudi erant, vestierunt de spoliis. Cumque
vestissent eos et calceassent et refecissent cibo ac potu unxissentque,
deduxerunt eos sollicite, et quidem omnes vacillantes in iumentis,
et adduxerunt Iericho civitatem Palmarum ad fratres eorum. Ipsique
reversi sunt Samariam.
16 Tempore illo misit rex Achaz ad regem Assyriorum auxilium
postulans.
17 Venerunt enim et Idumaei et percusserunt Iudam et ceperunt
captivos.
18 Philisthim quoque diffusi sunt per urbes Sephelae et Nageb
Iudae ceperuntque Bethsames et Aialon et Gederoth, Socho quoque
cum viculis eius et Thamnan et Gamzo cum viculis earum et habitaverunt
in eis.
19 Humiliaverat enim Dominus Iudam propter Achaz regem Israel,
eo quod relaxasset ei frenum et contemptui habuisset Dominum.
20 Venitque contra eum Theglathphalasar rex Assyriorum, qui
afflixit eum, non autem confortavit.
21 Achaz enim, spoliata domo Domini et domo regis et principum,
dedit regi Assyriorum munera, et tamen nihil ei profuit.
22 Insuper et in tempore angustiae suae auxit contemptum in
Dominum. Ipse rex Achaz
23 immolavit diis Damasci victimas percussoribus suis et dixit:
“ Dii regum Syriae auxiliantur eis; quos ego placabo hostiis,
et aderunt mihi ”, cum e contrario ipsi fuerint ruina
ei et universo Israel.
24 Direptis itaque Achaz omnibus vasis domus Dei atque confractis,
clausit ianuas templi Dei et fecit sibi altaria in universis
angulis Ierusalem.
25 In singulis quoque urbibus Iudae exstruxit excelsa ad adolendum
diis alienis atque ad iracundiam provocavit Dominum, Deum patrum
suorum.
26 Reliqua autem gestorum eius et omnium operum suorum priorum
et novissimorum scripta sunt in libro regum Iudae et Israel.
27 Dormivitque Achaz cum patribus suis, et sepelierunt eum in
civitate Ierusalem; non autem posuerunt eum in sepulcra regum
Israel. Regnavitque Ezechias filius eius pro eo.
28
1 Quando Acaz divenne re, aveva vent`anni; regnò sedici anni
in Gerusalemme. Non fece ciò che è retto agli occhi del Signore,
come Davide suo antenato.
2 Seguì le strade dei re di Israele; fece perfino fondere statue
per i Baal.
3 Egli bruciò incenso nella valle di Ben-Hinnòn; bruciò i suoi
figli nel fuoco, imitando gli abomini delle popolazioni che
il Signore aveva scacciate davanti agli Israeliti.
4 Sacrificava e bruciava incenso sulle alture, sui colli e sotto
ogni albero verde.
5 Ma il Signore suo Dio lo mise nelle mani del re degli Aramei,
i quali lo vinsero e gli presero un gran numero di prigionieri,
che condussero in Damasco. Fu consegnato anche nelle mani del
re di Israele, che gli aveva inflitto una grande sconfitta.
6 Pekach, figlio di Romelia, in un giorno uccise centomila uomini
in Giuda, tutti uomini valorosi, perché avevano abbandonato
il Signore Dio dei loro padri.
7 Zicri, un eroe di Efraim, uccise Maaseia figlio del re e Azrikam
maggiordomo, ed Elkana luogotenente del re.
8 Gli Israeliti condussero in prigionia, bottino preso ai propri
fratelli, duecentomila persone fra donne, figli e figlie; essi
raccolsero anche una preda abbondante che portarono in Samaria.
9 C`era là un profeta del Signore, di nome Oded. Costui uscì
incontro all`esercito che giungeva in Samaria e disse: "Ecco,
a causa dello sdegno contro Giuda, il Signore, Dio dei vostri
padri, li ha messi nelle vostre mani; ma voi li avete massacrati
con un furore tale che è giunto fino al cielo.
10 Ora voi dite di soggiogare, come vostri schiavi e schiave,
gli abitanti di Giuda e di Gerusalemme. Ma non siete anche voi
colpevoli nei confronti del Signore vostro Dio?
11 Ora ascoltatemi e rimandate i prigionieri, che avete catturati
in mezzo ai vostri fratelli, perché altrimenti l`ira ardente
del Signore ricadrà su di voi".
12 Alcuni capi tra gli efraimiti, cioè Azaria figlio di Giovanni,
Berechia figlio di Mesillemòt, Ezechia figlio di Sallùm, e Amasa
figlio di Caldài si alzarono contro quanti tornavano dalla guerra,
13 dicendo loro: "Non portate qui i prigionieri, perché su di
noi pesa già una colpa nei riguardi del Signore. Voi intendete
aumentare il numero dei nostri peccati e delle nostre colpe,
mentre la nostra colpa è già grande e su Israele incombe un`ira
ardente".
14 I soldati allora rilasciarono i prigionieri e la preda davanti
ai capi e a tutta l`assemblea.
15 Alcuni uomini, designati per nome, si misero a rifocillare
i prigionieri; quanti erano nudi li rivestirono e li calzarono
con capi di vestiario presi dal bottino; diedero loro da mangiare
e da bere, li medicarono con unzioni; quindi, trasportando su
asini gli inabili a marciare, li condussero in Gerico, città
delle palme, presso i loro fratelli. Poi tornarono in Samaria.
16 In quel tempo il re Acaz mandò a chiedere aiuto al re di
Assiria.
17 Gli Idumei erano venuti ancora una volta e avevano sconfitto
Giuda e fatto prigionieri.
18 Anche i Filistei si erano sparsi per le città della Sefela
e del Negheb di Giuda, occupando Bet-Sè mes, Aialon, Ghederot,
Soco con le dipendenze, Timna con le dipendenze e Ghimzo con
le dipendenze, vi si erano insediati.
19 Poiché il Signore aveva umiliato Giuda a causa di Acaz re
di Giuda, che aveva fomentato l`immoralità in Giuda ed era stato
infedele al Signore.
20 Anche Tiglat-Pilè zer, re d`Assiria, venne contro di lui
e lo oppresse anziché aiutarlo.
21 Acaz spogliò il tempio, il palazzo del re e dei principi
e consegnò tutto all`Assiria, ma non ne ricevette alcun aiuto.
22 Anche quando si trovava alle strette, questo re Acaz continuava
a essere infedele al Signore.
23 Sacrificò agli dei di Damasco, che lo avevano sconfitto,
dicendo: "Poiché gli dei dei re di Aram aiutano i loro fedeli,
io sacrificherò loro ed essi mi aiuteranno". In realtà, essi
provocarono la sua caduta e quella di tutto Israele.
24 Acaz radunò gli arredi del tempio e li fece a pezzi; chiuse
le porte del tempio, mentre eresse altari in tutti i crocicchi
di Gerusalemme.
25 In tutte le città di Giuda eresse alture per bruciare incenso
ad altri dei, provocando così lo sdegno del Signore Dio dei
suoi padri.
26 Le altre gesta di lui e tutte le sue azioni, le prime come
le ultime, ecco, sono descritte nel libro dei re di Giuda e
di Israele.
27 Acaz si addormentò con i suoi padri e lo seppellirono in
città, in Gerusalemme, ma non lo collocarono nei sepolcri dei
re di Israele. Al suo posto divenne re suo figlio Ezechia.
29
1 Igitur Ezechias regnare coepit, cum viginti quinque esset
annorum, et viginti novem annis regnavit in Ierusalem. Nomen
matris eius Abi filia Zachariae.
2 Fecitque, quod erat placitum in conspectu Domini, iuxta omnia,
quae fecerat David pater eius.
3 Ipse anno et mense primo regni sui aperuit valvas domus Domini
et instauravit eas.
4 Adduxitque sacerdotes atque Levitas et congregavit eos in
plateam orientalem
5 dixitque ad eos: “ Audite me, Levitae! Nunc sanctificamini;
mundate domum Domini, Dei patrum vestrorum, et auferte omnem
immunditiam de sanctuario.
6 Peccaverunt patres nostri et fecerunt malum in conspectu Domini
Dei nostri derelinquentes eum; averterunt facies suas a tabernaculo
Domini et praebuerunt dorsum.
7 Insuper clauserunt ostia, quae erant in porticu, et exstinxerunt
lucernas incensumque non adoleverunt et holocausta non obtulerunt
in sanctuario Deo Israel.
8 Concitatus est itaque furor Domini super Iudam et Ierusalem;
tradiditque eos in commotionem et in stuporem et in sibilum,
sicut ipsi cernitis oculis vestris.
9 En, corruerunt patres nostri gladiis, filii nostri et filiae
nostrae et coniuges captivae ductae sunt propter hoc scelus.
10 Nunc igitur placet mihi, ut ineam foedus cum Domino, Deo
Israel, et avertat a nobis furorem irae suae.
11 Filii mei, nolite neglegere; vos enim elegit Dominus, ut
stetis coram eo et ministretis illi colatisque eum et adoleatis
”.
12 Surrexerunt ergo Levitae, Mahath filius Amasai et Ioel filius
Azariae de filiis Caath; porro de filiis Merari Cis filius Abdi
et Azarias filius Iallelel; de filiis autem Gerson Ioah filius
Zimma et Eden filius Ioah;
13 at vero de filiis Elisaphan Semri et Iehiel; de filiis quoque
Asaph Zacharias et Matthanias;
14 necnon de filiis Heman Iahiel et Semei; sed et de filiis
Idithun Semeias et Oziel.
15 Congregaveruntque fratres suos et sanctificati sunt et ingressi
iuxta mandatum regis et imperium Domini, ut expiarent domum
Dei.
16 Sacerdotes quoque ingressi intra templum Domini, ut mundarent
illud, extulerunt omnem immunditiam, quam intro reppererant
in vestibulum domus Domini, quam tulerunt Levitae et asportaverunt
ad torrentem Cedron foras.
17 Coeperunt autem prima die mensis primi sanctificare et in
die octava eiusdem mensis ingressi sunt porticum templi Domini
et sanctificaverunt templum Domini diebus octo; et in die sexta
decima mensis eiusdem, quod coeperant, impleverunt.
18 Ingressi quoque sunt ad Ezechiam regem et dixerunt ei: “
Mundavimus omnem domum Domini et altare holocausti vasaque eius
necnon et mensam propositionis cum omnibus vasis suis
19 cunctamque templi supellectilem, quam removerat rex Achaz
in regno suo in praevaricatione sua, restituimus et sanctificavimus.
Ecce exposita sunt omnia coram altari Domini ”.
20 Consurgensque diluculo Ezechias rex adunavit principes civitatis
et ascendit domum Domini.
21 Attuleruntque simul tauros septem, arietes septem, agnos
septem et hircos septem pro peccato, pro regno, pro sanctuario,
pro Iuda; dixit quoque sacerdotibus filiis Aaron, ut offerrent
super altare Domini.
22 Mactaverunt igitur tauros et susceperunt sacerdotes sanguinem
et fuderunt illum super altare; mactaverunt etiam arietes et
illorum sanguinem super altare fuderunt; immolaverunt agnos
et fuderunt super altare sanguinem.
23 Applicaverunt hircos pro peccato coram rege et universa multitudine
imposueruntque manus suas super eos,
24 et immolaverunt illos sacerdotes et asperserunt sanguinem
eorum super altare pro piaculo universi Israelis; pro omni quippe
Israel praeceperat rex, ut holocaustum fieret et pro peccato.
25 Constituit quoque Levitas in domo Domini cum cymbalis et
psalteriis et citharis secundum dispositionem David et Gad videntis
regis et Nathan prophetae; siquidem Domini praeceptum fuit per
manum prophetarum eius.
26 Steteruntque Levitae tenentes organa David, et sacerdotes
tubas.
27 Et iussit Ezechias, ut offerrent holocaustum super altare;
cumque offerretur holocaustum, coeperunt laudes canere Domino
et clangere tubis atque in diversis organis David regis Israel
concrepare.
28 Omni autem turba adorante, cantores et ii, qui tenebant tubas,
erant in officio suo, donec compleretur holocaustum.
29 Cumque finita esset oblatio, incurvatus est rex et omnes,
qui erant cum eo, et adoraverunt.
30 Praecepitque Ezechias et principes Levitis, ut laudarent
Dominum verbis David et Asaph videntis; qui laudaverunt eum
magna laetitia et curvato genu adoraverunt.
31 Ezechias autem etiam haec addidit: “ Nunc, impletis
manibus vestris Domino, accedite et afferte victimas et sacrificia
pro gratiarum actione in domo Domini ”. Attulit ergo universa
multitudo hostias et sacrificia pro gratiarum actione, et omnis
voluntarius et proni animi holocausta.
32 Porro numerus holocaustorum, quae attulit multitudo, hic
fuit: tauros septuaginta, arietes centum, agnos ducentos, in
holocaustum Domino omnia haec.
33 Sanctificaveruntque Domino boves sescentos et oves tria milia.
34 Sacerdotes vero pauci erant nec poterant sufficere, ut pelles
holocaustorum detraherent; unde et Levitae fratres eorum adiuverunt
eos, donec impleretur opus, et sanctificarentur sacerdotes;
Levitae quippe recti corde, ut sanctificarentur magis quam sacerdotes.
35 Fuerunt igitur holocausta plurima, adipes pacificorum et
libamina, quae pertinebant ad holocausta.
Restitutus est ita cultus domus Domini.
36 Laetatusque est Ezechias et omnis populus de eo, quod paravit
Dominus populo; repente quippe hoc factum est.
29
Ezechia divenne re a venticinque anni; regnò ventinove anni
in Gerusalemme. Sua madre si chiamava Abia, figlia di Zaccaria.
2 Egli fece ciò che è retto agli occhi del Signore come aveva
fatto Davide suo antenato. Ezechia purifica il tempio
3 Nel primo anno del suo regno, nel primo mese, aprì le porte
del tempio e le restaurò.
4 Fece venire i sacerdoti e i leviti, ai quali, dopo averli
radunati nella piazza d`oriente,
5 disse: "Ascoltatemi, leviti! Ora purificatevi e poi purificate
il tempio del Signore Dio dei vostri padri, e portate fuori
l`impurità dal santuario.
6 I nostri padri sono stati infedeli e hanno commesso ciò
che è male agli occhi del Signore nostro Dio, che essi avevano
abbandonato, distogliendo lo sguardo dalla dimora del Signore
e voltandole le spalle.
7 Han chiuso perfino le porte del vestibolo, spento le lampade,
non hanno offerto più incenso né olocausti nel santuario al
Dio di Israele.
8 Perciò l`ira del Signore si è riversata su Giuda e su Gerusalemme
ed egli ha reso gli abitanti oggetto di terrore, di stupore
e di scherno, come potete constatare con i vostri occhi.
9 Ora ecco, i nostri padri sono caduti di spada; i nostri
figli, le nostre figlie e le nostre mogli sono andati per
questo in prigionia.
10 Ora io ho deciso di concludere un`alleanza con il Signore,
Dio di Israele, perché si allontani da noi la sua ira ardente.
11 Figli miei, non siate negligenti perché il Signore ha scelto
voi per stare alla sua presenza, per servirlo, per essere
suoi ministri e per offrirgli incenso".
12 Si alzarono allora i leviti Macat figlio di Amasai, Gioele
figlio di Azaria, dei Keatiti; dei figli di Merari: Kis figlio
di Abdi, e Azaria figlio di Ieallelel; dei Ghersoniti: Ioach
figlio di Zimma, ed Eden figlio di Ioach;
13 dei figli di Elizafan, Simri e Ieiel; dei figli di Asaf,
Zaccaria e Mattania;
14 dei figli di Eman, Iechiel e Simei; dei figli di Idutun,
Semaia e Uzziel.
15 Essi riunirono i fratelli e si purificarono; quindi entrarono,
secondo il comando del re e le prescrizioni del Signore, per
purificare il tempio.
16 I sacerdoti entrarono nell`interno del tempio per purificarlo;
portarono fuori, nel cortile del tempio, ogni immondezza trovata
nella navata. I leviti l`ammucchiarono per portarla fuori
nel torrente Cedron.
17 Il primo giorno del primo mese cominciarono la purificazione
e nel giorno ottavo del mese entrarono nel vestibolo del Signore
e purificarono il tempio per otto giorni; e finirono il sedici
dello stesso mese.
18 Quindi entrarono da Ezechia e gli dissero: "Abbiamo purificato
il tempio, l`altare degli olocausti con tutti gli accessori
e la tavola dei pani dell`offerta con tutti gli accessori.
19 Abbiamo rinnovato e consacrato tutti gli oggetti che il
re Acaz con empietà aveva messo da parte durante il suo regno.
Ecco stanno davanti all`altare del Signore".
20 Allora il re Ezechia, alzatosi subito, riunì i capi della
città e salì al tempio.
21 Portarono sette giovenchi, sette arieti, sette agnelli
e sette capri per offrirli in sacrificio espiatorio per la
casa reale, per il santuario e per Giuda. Il re ordinò ai
sacerdoti, figli di Aronne, di offrirli in olocausto sull`altare
del Signore.
22 Scannarono i giovenchi, quindi i sacerdoti ne raccolsero
il sangue e lo sparsero sull`altare. Scannarono gli arieti
e ne sparsero il sangue sull`altare. Scannarono gli agnelli
e ne sparsero il sangue sull`altare.
23 Quindi fecero avvicinare i capri per il sacrificio espiatorio,
davanti al re e all`assemblea, che imposero loro le mani.
24 I sacerdoti li scannarono e ne sparsero il sangue - sacrificio
per il peccato - sull`altare in espiazione per tutto Israele,
perché il re aveva ordinato l`olocausto e il sacrificio espiatorio
per tutto Israele. 25 Il re assegnò il loro posto ai
leviti nel tempio con cembali, arpe e cetre, secondo le disposizioni
di Davide, di Gad veggente del re, e del profeta Natan, poiché
si trattava di un comando del Signore dato per mezzo dei suoi
profeti.
26 Quando i leviti ebbero preso posto con gli strumenti musicali
di Davide e i sacerdoti con le loro trombe,
27 Ezechia ordinò di offrire gli olocausti sull`altare. Quando
iniziò l`olocausto, cominciarono anche i canti del Signore
al suono delle trombe e con l`accompagnamento degli strumenti
di Davide re di Israele.
28 Tutta l`assemblea si prostrò, mentre si cantavano inni
e si suonavano le trombe; tutto questo durò fino alla fine
dell`olocausto.
29 Terminato l`olocausto, il re e tutti i presenti si inginocchiarono
e si prostrarono.
30 Il re Ezechia e i suoi capi ordinarono ai leviti di lodare
il Signore con le parole di Davide e del veggente Asaf; lo
lodarono fino all`entusiasmo, poi si inchinarono e adorarono.
31 Allora Ezechia presa la parola, disse: "Ora siete incaricati
ufficialmente del servizio del Signore. Avvicinatevi e portate
qui le vittime e i sacrifici di lode nel tempio". L`assemblea
portò le vittime e i sacrifici di lode, mentre quelli dal
cuore generoso offrirono olocausti.
32 Il numero degli olocausti offerti dall`assemblea fu: settanta
buoi, cento arieti, duecento agnelli, tutti per l`olocausto
in onore del Signore.
33 Si consacrarono anche seicento buoi e tremila pecore.
34 I sacerdoti erano troppo pochi e non bastavano a scuoiare
tutti gli olocausti, perciò i loro fratelli i leviti li aiutarono
finché non terminò il lavoro e finché i sacerdoti non si furono
purificati; difatti i leviti erano stati più zelanti dei sacerdoti
nel purificarsi.
35 Ci fu anche un abbondante olocausto del grasso dei sacrifici
di comunione e delle libazioni connesse con l`olocausto. Così
fu ristabilito il culto nel tempio.
36 Ezechia con tutto il popolo gioì perché Dio aveva ben disposto
il popolo; tutto infatti si fece senza esitazioni.
30
1 Misit quoque Ezechias ad omnem Israel et Iudam scri psitque
et epistulas ad Ephraim et Manassen, ut venirent ad domum Domini
in Ierusalem et facerent Pascha Domino, Deo Israel.
2 Inito quoque consilio regis et principum et universi coetus
in Ierusalem, decreverunt, ut facerent Pascha mense secundo.
3 Non enim potuerant facere in tempore suo, quia sacerdotes,
qui possent sufficere, sanctificati non fuerant, et populus
necdum congregatus erat in Ierusalem.
4 Placuit ergo sermo regi et omni multitudini,
5 et decreverunt, ut mitterent nuntios in universum Israel de
Bersabee usque Dan, ut venirent et facerent Pascha Domino, Deo
Israel, in Ierusalem; in plurima enim multitudine non fecerant,
sicut lege praescriptum est.
6 Perrexeruntque cursores cum epistulis ex regis manu et principum
eius in universum Israel et Iudam, iuxta quod rex iusserat,
praedicantes: “ Filii Israel, revertimini ad Dominum,
Deum Abraham et Isaac et Israel, ut revertatur ad reliquias,
quae effugerunt manum regum Assyriorum.
7 Nolite fieri sicut patres vestri et fratres, qui recesserunt
a Domino, Deo patrum suorum, et tradidit eos in interitum, ut
ipsi cernitis.
8 Nolite nunc indurare cervices vestras sicut patres vestri.
Tradite manus Domino et venite ad sanctuarium eius, quod sanctificavit
in aeternum; servite Domino Deo vestro, ut avertatur a vobis
ira furoris eius.
9 Si enim vos reversi fueritis ad Dominum, fratres vestri et
filii habebunt misericordiam coram dominis suis, qui illos duxere
captivos, et revertentur in terram hanc: misericors enim et
clemens est Dominus Deus vester et non avertet faciem suam a
vobis, si reversi fueritis ad eum ”.
10 Igitur cursores pergebant de civitate in civitatem per terram
Ephraim et Manasse usque Zabulon, illis irridentibus et subsannantibus
eos.
11 Attamen quidam viri ex Aser et Manasse et Zabulon se humiliaverunt
et venerunt Ierusalem.
12 In Iuda quoque facta est manus Domini, ut daret eis cor unum,
ut facerent praeceptum regis et principum iuxta verbum Domini.
13 Congregatus est ergo in Ierusalem populus multus, ut faceret
sollemnitatem Azymorum in mense secundo, ecclesia magna valde.
14 Et surgentes destruxerunt altaria, quae erant in Ierusalem,
atque universa thymiamateria subvertentes proiecerunt in torrentem
Cedron.
15 Et mactaverunt Pascha quarta decima die mensis secundi; sacerdotes
autem atque Levitae confusi sanctificati sunt et attulerunt
holocausta in domum Domini.
16 Steteruntque in ordine suo iuxta dispositionem et legem Moysi
hominis Dei, sacerdotes vero suscipiebant effundendum sanguinem
de manibus Levitarum,
17 eo quod multi in coetu sanctificati non essent; idcirco Levitae
mactaverunt victimas Paschae omnibus, qui non erant mundi, ut
sanctificarent illas Domino.
18 Valde magna enim pars populi, de Ephraim et Manasse et Issachar
et Zabulon, non erant mundati; et comederunt Pascha non iuxta,
quod scriptum est. Et oravit pro eis Eze chias dicens: “
Dominus bonus propitietur
19 cunctis, qui direxerunt cor suum, ut requirerent Dominum,
Deum patrum suorum, quamvis non secundum munditiam sanctuarii
”.
20 Quem exaudivit Dominus, et placatus est populo.
21 Feceruntque filii Israel, qui inventi sunt in Ierusalem,
sollemnitatem Azymorum septem diebus in laetitia magna, laudaverunt
Dominum et per singulos dies Levitae et sacerdotes per organa
benesonantia.
22 Et locutus est Ezechias ad cor omnium Levitarum, qui habebant
intellegentiam bonam super Domino; et compleverunt sollemnitatem
septem dierum immolantes victimas pacificorum et laudantes Dominum,
Deum patrum suorum.
23 Placuitque universae multitudini, ut celebrarent etiam alios
dies septem, quod et fecerunt cum ingenti gaudio.
24 Ezechias enim rex Iudae praebuerat multitudini mille tauros
et septem milia ovium; principes vero dederant populo tauros
mille et oves decem milia; sanctificata est ergo sacerdotum
plurima multitudo.
25 Et hilaritate perfusa est omnis turba Iudae, tam sacerdotum
et Levitarum quam universae frequentiae, quae venerat ex Israel,
advenae quoque, qui venerant de terra Israel vel habitabant
in Iuda.
26 Factaque est grandis laetitia in Ierusalem, qualis a diebus
Salomonis filii David regis Israel in ea urbe non fuerat.
27 Surrexerunt autem sacerdotes levitici generis benedicentes
populo; et exaudita est vox eorum, pervenitque oratio eorum
in habitaculum sanctum eius in caelum.
30
1 Ezechia mandò messaggeri per tutto Israele e Giuda e scrisse
anche lettere a Efraim e a Manàsse per convocare tutti nel
tempio in Gerusalemme a celebrare la pasqua per il Signore
Dio di Israele. 2 Il re, i suoi ufficiali e tutta
l`assemblea di Gerusalemme decisero di celebrare la pasqua
nel secondo mese,
3 perché non avevano potuto celebrarla nel tempo fissato per
il fatto che i sacerdoti non si erano purificati in numero
sufficiente e il popolo non si era radunato in Gerusalemme.
4 La proposta piacque al re e a tutta l`assemblea.
5 Stabilirono di proclamare con bando in tutto Israele, da
Bersabea a Dan, che tutti venissero a celebrare in Gerusalemme
la pasqua per il Signore Dio di Israele, perché molti non
avevano osservato le norme prescritte.
6 Partirono i corrieri con lettere da parte del re e dei suoi
ufficiali per recarsi in tutto Israele e Giuda. Secondo l`ordine
del re dicevano: "Israeliti, fate ritorno al Signore Dio di
Abramo, di Isacco e di Israele, ed egli ritornerà a quanti
fra voi sono scampati dal pugno dei re d`Assiria.
7 Non siate come i vostri padri e i vostri fratelli, infedeli
al Signore Dio dei loro padri, che perciò li ha abbandonati
alla desolazione, come potete constatare.
8 Ora non siate di dura cervice come i vostri padri, date
la mano al Signore, venite nel santuario che egli ha santificato
per sempre. Servite il Signore vostro Dio e si allontanerà
da voi la sua ira ardente.
9 Difatti, se fate ritorno al Signore, i vostri fratelli e
i vostri figli troveranno compassione presso coloro che li
hanno deportati; ritorneranno in questo paese, poiché il Signore
vostro Dio è clemente e misericordioso e non distoglierà lo
sguardo da voi, se voi farete ritorno a lui".
10 I corrieri passarono di città in città nel paese di Efraim
e di Manàsse fino a Zàbulon, ma la gente li derideva e si
faceva beffe di loro.
11 Solo alcuni di Aser, di Manàsse e di Zàbulon si umiliarono
e vennero a Gerusalemme.
12 In Giuda invece si manifestò la mano di Dio e generò negli
uomini un pentimento concorde per eseguire il comando del
re e degli ufficiali secondo la parola del Signore.
13 Si riunì in Gerusalemme una grande folla per celebrare
la festa degli azzimi nel secondo mese; fu un`assemblea molto
numerosa.
14 Cominciarono a eliminare gli altari che si trovavano in
Gerusalemme; eliminarono anche tutti gli altari dei profumi
e li gettarono nel torrente Cedron.
15 Essi immolarono la pasqua il quattordici del secondo mese;
i sacerdoti e i leviti, pieni di confusione, si purificarono
e quindi presentarono gli olocausti nel tempio.
16 Occuparono il proprio posto, secondo le regole fissate
per loro nella legge di Mosè , uomo di Dio. I sacerdoti facevano
aspersioni con il sangue che ricevevano dai leviti
17 perché molti dell`assemblea non si erano purificati. I
leviti si occupavano dell`uccisione degli agnelli pasquali
per quanti non avevano la purità richiesta per consacrarli
al Signore.
18 In realtà la maggioranza della gente, fra cui molti provenienti
da Efraim, da Manàsse, da Issacar e da Zàbulon, non si era
purificata; mangiarono la pasqua senza fare quanto è prescritto.
Ezechia pregò per loro: "Il Signore che è buono perdoni
19 chiunque abbia il cuore disposto a ricercare Dio, ossia
il Signore Dio dei suoi padri, anche senza la purificazione
necessaria per il santuario".
20 Il Signore esaudì Ezechia e risparmiò il popolo.
21 Così gli Israeliti che si trovavano in Gerusalemme celebrarono
la festa degli azzimi per sette giorni con grande gioia, mentre
i sacerdoti e i leviti lodavano ogni giorno il Signore con
gli strumenti che risuonavano in suo onore.
22 Ezechia parlò al cuore di tutti i leviti, che avevano dimostrato
un profondo senso del Signore; per sette giorni parteciparono
al banchetto solenne, offrirono sacrifici di comunione e lodarono
il Signore, Dio dei loro padri.
23 Tutta l`assemblea decise di festeggiare altri sette giorni;
così passarono ancora sette giorni di gioia. 24 Difatti il re Ezechia aveva donato
alla moltitudine mille giovenchi e settemila pecore; anche
i capi avevano donato alla moltitudine mille giovenchi e diecimila
pecore. I sacerdoti si purificarono in gran numero.
25 Tutta l`assemblea di Giuda, i sacerdoti e i leviti, tutto
il gruppo venuto da Israele, gli stranieri venuti dal paese
di Israele e gli abitanti di Giuda furono in festa.
26 Ci fu una gioia straordinaria in Gerusalemme, perché dal
tempo di Salomone figlio di Davide, re di Israele, non c`era
mai stata una cosa simile in Gerusalemme.
27 I sacerdoti e i leviti si levarono a benedire il popolo;
la loro voce fu ascoltata e la loro preghiera raggiunse la
santa dimora di Dio nel cielo.
31
1 Cumque haec fuissent rite celebrata, egressus est omnis Israel,
qui inventus fuerat in urbibus Iudae, et fregerunt simulacra
succideruntque palos, demoliti sunt excelsa et altaria destruxerunt
non solum de universo Iuda et Beniamin, sed et de Ephraim quoque
et Manasse, donec penitus everterent. Reversique sunt omnes
filii Israel in possessiones et civitates suas.
2 Ezechias autem constituit turmas sacerdotales et leviticas
per divisiones suas, unumquemque in officio proprio tam sacerdotum
videlicet quam Levitarum, ad holocausta et pacifica, ut ministrarent
et confiterentur canerentque laudes in portis castrorum Domini.
3 Pars autem regis erat, ut de propria eius substantia offerretur
holocaustum mane semper et vespere, sabbatis quoque et calendis
et sollemnitatibus ceteris, sicut scriptum est in lege Moysi.
4 Praecepit etiam populo habitanti Ierusalem, ut darent partes
sacerdotibus et Levitis, ut possent vacare legi Domini.
5 Quod cum percrebruisset in auribus multitudinis, plurimas
obtulere primitias filii Israel frumenti, vini et olei, mellis
quoque et omnium, quae gignit humus, et decimas obtulerunt de
omnibus abundanter.
6 Sed et filii Israel et Iudae, qui habitabant in urbibus Iudae,
obtulerunt decimas boum et ovium decimasque sanctorum, quae
sanctificabant Domino Deo suo; atque universa portantes fecerunt
acervos plurimos.
7 Mense tertio coeperunt acervorum iacere fundamenta et mense
septimo compleverunt eos.
8 Cumque ingressi fuissent Ezechias et principes, viderunt acervos
et benedixerunt Domino ac populo Israel.
9 Interrogavitque Ezechias sacerdotes et Levitas, cur ita iacerent
acervi.
10 Respondit illi Azarias sacerdos primus de stirpe Sadoc dicens:
“ Ex quo coeperunt offerre donationem in domum Domini,
comedimus et saturati sumus, et remanserunt plurima, eo quod
benedixerit Dominus populo suo; reliquiarum autem copia est
ista, quam cernis ”.
11 Praecepit igitur Ezechias, ut praepararent cellas in domo
Domini. Quod cum fecissent,
12 intulerunt tam donationem quam decimas et quaecumque sanctificaverant
fideliter. Fuit autem praefectus eorum Chonenias Levita et Semei
frater eius secundus,
13 post quem Iahiel et Azazias et Nahath et Asael et Ierimoth,
Iozabad quoque et Eliel et Iesmachias et Mahath et Banaias praepositi
sub manibus Choneniae et Semei fratris eius ex imperio Ezechiae
regis et Azariae pontificis domus Dei.
14 Core vero filius Iemna Levites et ianitor orientalis portae
praepositus erat iis, quae sponte offerebantur Domino, ad distribuendum
donationem Domini et sanctissima.
15 Et sub cura eius Eden et Beniamin, Iesua et Semeias, Amarias
quoque et Sechenias in civitatibus sacerdotum, ut fideliter
distribuerent fratribus suis tam maioribus quam minoribus in
divisionibus suis,
16 dummodo recensiti essent mares ab annis tribus et supra,
cuncti qui ingrediebantur templum Domini, ut singulorum dierum
ministeria observarent iuxta divisiones suas.
17 Sacerdotes recensiti erant per familias, et Levitae a vicesimo
anno et supra per ministeria et turmas suas.
18 Et recensita erat universa familia omnis turmae, tam pro
uxoribus quam liberis eorum utriusque sexus, quia in fidelitate
servitii ipsorum sanctificati erant omnes.
19 Porro pro filiis Aaron, sacerdotibus in agris et suburbanis
urbium singularum dispositi erant nominatim viri, qui partes
distribuerent universo sexui masculino de sacerdotibus et omni,
qui recensitus erat inter Levitas.
20 Fecit ergo Ezechias secundum haec in omni Iuda operatusque
est bonum et rectum et verum coram Domino Deo suo.
21 Et in universo opere, quod coepit in servitio domus Dei,
et iuxta legem et praeceptum volens requirere Deum suum, in
toto corde suo operatus et prosperatus est.
31
1 Quando tutto fu finito, gli Israeliti presenti andarono
tutti nelle città di Giuda a infrangere le stele, a tagliare
i pali sacri e a distruggere completamente le alture e gli
altari in tutto Giuda, nel territorio di Beniamino, di Efraim
e di Manàsse. Poi gli Israeliti tornarono nelle loro città,
ognuno nella sua proprietà.
2 Ezechia ricostituì le classi dei sacerdoti e dei leviti
secondo le loro funzioni, assegnando a ognuno, ai sacerdoti
e ai leviti, il proprio servizio riguardo all`olocausto e
ai sacrifici di comunione per celebrare e lodare con inni
e per servire alle porte degli accampamenti del Signore.
3 Il re determinò quanto dei suoi beni dovesse essere destinato
agli olocausti del mattino e della sera, agli olocausti dei
sabati, dei noviluni e delle feste, come sta scritto nella
legge del Signore.
4 Egli ordinò al popolo, agli abitanti di Gerusalemme, di
consegnare ai sacerdoti e ai leviti la loro parte perché questi
potessero attendere alla legge del Signore.
5 Appena si diffuse quest`ordine, gli Israeliti offrirono
in abbondanza le primizie del grano, del mosto, dell`olio,
del miele e di ogni altro prodotto agricolo e la decima abbondante
di ogni cosa.
6 Anche gli Israeliti e i Giudei, che abitavano nelle città
di Giuda, portarono la decima degli armenti e dei greggi;
portarono la decima dei doni consacrati al Signore loro Dio,
facendone grandi ammassi.
7 Nel terzo mese si cominciò a fare gli ammassi, che furono
completati nel settimo mese.
8 Vennero Ezechia e i capi; visti gli ammassi, benedissero
il Signore e il popolo di Israele.
9 Ezechia interrogò i sacerdoti e
i leviti riguardo agli ammassi
10 e il sommo sacerdote Azaria della casa di Zadòk gli rispose:
"Da quando si è cominciato a portare l`offerta nel tempio,
noi abbiamo mangiato e ci siamo saziati, ma ne è rimasto in
abbondanza, perché il Signore ha benedetto il suo popolo;
ne è rimasta questa grande quantità".
11 Ezechia allora ordinò che si preparassero stanze nel tempio;
le prepararono.
12 Vi depositarono scrupolosamente le offerte, le decime e
le cose consacrate. A tali cose presiedeva il levita Conania,
alle cui dipendenze era il fratello Simei.
13 Iechiel, Azaria, Nacat, Asaè l, Ierimòt, Iozabàd, Eliel,
Ismachia, Macat e Benaià erano impiegati sotto la direzione
di Conania e di suo fratello Simei per ordine del re Ezechia
e di Azaria preposto al tempio.
14 Kore figlio di Imna, levita custode della porta d`oriente,
si occupava delle offerte spontanee fatte a Dio; egli distribuiva
quanto si prelevava per l`offerta al Signore e le cose santissime.
15 Da lui dipendevano Eden, Miniàmin, Giosuè , Semaia, Amaria
e Secania nelle città sacerdotali come distributori fedeli
tra i loro fratelli, grandi e piccoli, secondo le loro classi,
16 oltre ai maschi registrati dai tre anni in su; questi entravano
ogni giorno nel tempio per il loro servizio, secondo le loro
funzioni e secondo le loro classi.
17 La registrazione dei sacerdoti era fatta secondo i loro
casati; quella dei leviti, dai vent`anni in su, secondo le
loro funzioni e secondo le loro classi.
18 Erano registrati con tutti i bambini, le mogli, i figli
e le figlie di tutta la comunità, poiché dovevano consacrarsi
con fedeltà a ciò che è sacro.
19 Per i figli di Aronne, ossia per i sacerdoti residenti
in campagna, nelle zone attorno alle loro città, in ogni città
c`erano uomini designati nominalmente per distribuire la parte
dovuta a ogni maschio fra i sacerdoti e a ogni registrato
fra i leviti.
20 Ezechia fece lo stesso in tutto Giuda; egli fece ciò che
è buono e retto davanti al Signore suo Dio.
21 Quanto aveva intrapreso per il servizio del tempio, per
la legge e per i comandi, lo fece cercando il suo Dio con
tutto il cuore; per questo ebbe successo.
32
1 Post quae et huiuscemodi fidem venit Sennacherib rex Assyriorum
et ingressus Iudam obsedit civitates munitas volens eas capere.
2 Quod cum vidisset Ezechias, venisse scilicet Sennacherib
et totum belli impetum verti contra Ierusalem,
3 inito cum principibus consilio virisque fortissimis, ut
obturarent capita fontium, qui erant extra urbem, et, hoc
omnium decernente sententia,
4 congregata est plurima multitudo, et obturaverunt cunctos
fontes et rivum, qui fluebat in medio terrae, dicentes: “
Ne veniant reges Assyriorum et inveniant aquarum abundantiam!
”.
5 Aedificavit quoque agens industrie omnem murum, qui fuerat
dissipatus, et exstruxit turres desuper et forinsecus alterum
murum instauravitque Mello in civitate David et fecit iacula
plurima et clipeos.
6 Constituitque principes belli super populum et convocavit
illos ad se in platea portae civitatis ac locutus est ad cor
eorum dicens:
7 “ Viriliter agite et confortamini! Nolite timere nec
paveatis regem Assyriorum et universam multitudinem, quae
est cum eo. Multo enim plures nobiscum sunt quam cum illo:
8 cum illo est brachium carneum, nobiscum autem Dominus Deus
noster, qui auxiliator est noster pugnatque pro nobis ”.
Confortatusque est populus huiuscemodi verbis Ezechiae regis
Iudae.
9 Quae postquam gesta sunt, misit Sennacherib rex Assyriorum
servos suos Ierusalem — ipse enim cum universo exercitu
obsidebat Lachis — ad Ezechiam regem Iudae et ad omnem
populum, qui erat in urbe, dicens:
10 “ Haec dicit Sennacherib rex Assyriorum: In quo habentes
fiduciam sedetis obsessi in Ierusalem?
11 Nonne Ezechias decipit vos, ut tradat morti in fame et
siti affirmans quod Dominus Deus vester liberet vos de manu
regis Assyriorum?
12 Numquid non iste est Ezechias, qui destruxit excelsa illius
et altaria et praecepit Iudae et Ierusalem dicens: “Coram
altari uno adorabitis et in ipso comburetis sacrificia”?
13 An ignoratis quae ego fecerim et patres mei cunctis terrarum
populis? Numquid praevaluerunt dii gentium terrarum liberare
regionem suam de manu mea?
14 Quis est de universis diis gentium, quas deleverunt patres
mei, qui potuerit eruere populum suum de manu mea, ut possit
etiam Deus vester eruere vos de hac manu?
15 Non vos ergo decipiat Ezechias nec vana persuasione deludat,
neque credatis ei! Si enim nullus potuit deus cunctarum gentium
atque regnorum liberare populum suum de manu mea et de manu
patrum meorum, quanto minus Deus vester poterit eruere vos
de manu mea! ”.
16 Sed et alia multa locuti sunt servi eius contra Dominum
Deum et contra Ezechiam servum eius.
17 Epistulas quoque scripsit plenas blasphemiae in Dominum,
Deum Israel, et locutus est adversus eum: “ Sicut dii
gentium terrarum non potuerunt liberare populos suos de manu
mea, sic et Deus Ezechiae eruere non poterit populum suum
de manu ista ”.
18 Insuper et clamore magno, lingua Iudaica, ad populum Ierusalem,
qui sedebat in muro, personabant, ut terrerent et perturbarent
eos et caperent civitatem.
19 Locutusque est Sennacherib contra Deum Ierusalem sicut
adversum deos populorum terrae opera manuum hominum.
20 Oraverunt igitur Ezechias rex et Isaias filius Amos prophetes
adversum hanc blasphemiam ac vociferati sunt in caelum.
21 Et misit Dominus angelum, qui percussit omnem virum robustum
et bellatorem et principem in castris regis Assyriorum; reversusque
est cum ignominia in terram suam. Cumque ingressus esset domum
dei sui, filii, qui egressi fuerant de visceribus eius, interfecerunt
eum ibi gladio.
22 Salvavit ergo Dominus Ezechiam et habitatores Ierusalem
de manu Sennacherib regis Assyriorum et de manu omnium et
praestitit eis quietem per circuitum.
23 Multi etiam deferebant munera Domino in Ierusalem et res
pretiosas Ezechiae regi Iudae, qui exaltatus est post haec
coram cunctis gentibus.
24 In diebus illis aegrotavit Ezechias usque ad mortem et
oravit Dominum; exaudivitque eum et dedit ei signum.
25 Sed non iuxta beneficia, quae acceperat, retribuit, quia
elevatum est cor eius; et facta est contra eum ira et contra
Iudam et Ierusalem.
26 Humiliatusque est postea, eo quod exaltatum fuisset cor
eius, tam ipse quam habitatores Ierusalem; et idcirco non
venit super eos ira Domini in diebus Ezechiae.
27 Fuit autem Ezechias dives et inclitus valde; et thesauros
sibi plurimos congregavit argenti, auri et lapidis pretiosi,
aromatum et clipeorum omnisque generis rerum pretiosarum.
28 Apothecas quoque frumenti, vini et olei et praesepia omnium
iumentorum caulasque pecoribus
29 et urbes exaedificavit sibi; habebat quippe greges ovium
et armentorum innumerabiles, eo quod dedisset ei Deus substantiam
multam nimis.
30 Ipse est Ezechias, qui obturavit superiorem exitum aquarum
Gihon et avertit eas subter ad occidentem urbis David. In
omnibus operibus suis prosperatus est.
31 Attamen sic in legatione principum Babylonis, qui missi
fuerant ad eum, ut interrogarent de portento, quod acciderat
super terram, dereliquit eum Deus, ut tentaretur, et nota
fierent omnia, quae erant in corde eius.
32 Reliqua autem gestorum Ezechiae et misericordiarum eius
scripta sunt in visione Isaiae filii Amos prophetae et in
libro regum Iudae et Israel.
33 Dormivitque Ezechias cum patribus suis, et sepelierunt
eum in ascensu ad sepulcra filiorum David; et celebravit eius
exsequias universus Iuda et omnes habitatores Ierusalem. Regnavitque
Manasses filius eius pro eo.
32
1 Dopo questi fatti e queste prove di fedeltà, ci fu l`invasione
di Sennàcherib re d`Assiria. Penetrato in Giuda, assediò le
città fortificate per forzarne le mura.
2 Ezechia vide l`avanzata di Sennàcherib, che si dirigeva
verso Gerusalemme per assediarla.
3 Egli decise con i suoi ufficiali e con i suoi prodi di ostruire
le acque sorgive, che erano fuori della città. Essi l`aiutarono.
4 Si radunò un popolo numeroso per ostruire tutte le sorgenti
e il torrente che attraversava il centro del paese, dicendo:
"Perché dovrebbero venire i re d`Assiria e trovare acqua in
abbondanza?".
5 Ezechia si rafforzò; ricostruì tutta la parte diroccata
delle mura, vi innalzò torri, costruì un secondo muro, fortificò
il Millo della città di Davide e preparò armi in abbondanza
e scudi.
6 Designò capi militari sopra il popolo; li radunò presso
di sé nella piazza della porta della città e così parlò al
loro cuore:
7 "Siate forti e coraggiosi! Non temete e non abbattetevi
davanti al re d`Assiria e davanti a tutta la moltitudine che
l`accompagna, perché con noi c`è uno più grande di chi è con
lui.
8 Con lui c`è un braccio di carne, con noi c`è il Signore
nostro Dio per aiutarci e per combattere le nostre battaglie".
Il popolo rimase rassicurato dalle parole di Ezechia, re di
Giuda.
9 In seguito Sennàcherib, re d`Assiria, mandò i suoi ministri
a Gerusalemme, mentre egli con tutte le forze assaliva Lachis,
per dire a Ezechia re di Giuda e a tutti quelli di Giuda che
erano in Gerusalemme:
10 "Dice Sennàcherib re d`Assiria: Di chi avete fiducia voi
per restare in Gerusalemme assediata?
11 Ezechia non vi inganna forse per farvi morire di fame e
di sete quando asserisce: Il Signore nostro Dio ci libererà
dalle mani del re di Assiria?
12 Egli non è forse lo stesso Ezechia che ha eliminato le
sue alture e i suoi altari dicendo a Giuda e a Gerusalemme:
Vi prostrerete davanti a un solo altare e su di esso soltanto
offrirete incenso?
13 Non sapete che cosa abbiamo fatto io e i miei padri a tutti
i popoli di tutti i paesi? Forse gli dei dei popoli di quei
paesi hanno potuto liberare i loro paesi dalla mia mano?
14 Quale, fra tutti gli dei dei popoli di quei paesi che i
miei padri avevano votato allo sterminio, ha potuto liberare
il suo popolo dalla mia mano? Potrà il vostro Dio liberarvi
dalla mia mano?
15 Ora, non vi inganni Ezechia e non vi seduca in questa maniera!
Non credetegli, perché nessun dio di qualsiasi popolo o regno
ha potuto liberare il suo popolo dalla mia mano e dalle mani
dei miei padri. Nemmeno i vostri dei vi libereranno dalla
mia mano!".
16 Parlarono ancora i suoi ministri contro il Signore Dio
e contro Ezechia suo servo.
17 Sennàcherib aveva scritto anche lettere insultando il Signore
Dio di Israele e sparlando di lui in questi termini: "Come
gli dei dei popoli di quei paesi non hanno potuto liberare
i loro popoli dalla mia mano, così il Dio di Ezechia non libererà
dalla mia mano il suo popolo".
18 Gli inviati gridarono a gran voce in ebraico al popolo
di Gerusalemme che stava sulle mura, per spaventarlo e atterrirlo
al fine di occuparne la città.
19 Essi parlarono del Dio di Gerusalemme come di uno degli
dei degli altri popoli della terra, opera di mani d`uomo.
20 Allora il re Ezechia e il profeta Isaia figlio di Amoz,
pregarono a questo fine e gridarono al Cielo.
21 Il Signore mandò un angelo, che sterminò tutti i guerrieri
valorosi, ogni capo e ogni ufficiale, nel campo del re d`Assiria.
Questi se ne tornò, con la vergogna sul volto, nel suo paese.
Entrò nel tempio del suo dio, dove alcuni suoi figli, nati
dalle sue viscere, l`uccisero di spada.
22 Così il Signore liberò Ezechia e gli abitanti di Gerusalemme
dalla mano di Sennàcherib re d`Assiria e dalla mano di tutti
gli altri e concesse loro la pace alle frontiere.
23 Allora molti portarono offerte al Signore in Gerusalemme
e oggetti preziosi a Ezechia re di Giuda, che, dopo simili
cose, aumentò in prestigio agli occhi di tutti i popoli.
24 In quei giorni Ezechia si ammalò di malattia mortale. Egli
pregò il Signore, che l`esaudì e operò un prodigio per lui.
25 Ma la riconoscenza di Ezechia non fu proporzionata al beneficio,
perché il suo cuore si era insuperbito; per questo su di lui,
su Giuda e su Gerusalemme si riversò l`ira divina.
26 Tuttavia Ezechia si umiliò della superbia del suo cuore
e a lui si associarono gli abitanti di Gerusalemme; per questo
l`ira del Signore non si abbattè su di essi finché Ezechia
restò in vita. 27 Ezechia ebbe ricchezze e gloria
in abbondanza. Egli si costruì depositi per l`argento, l`oro,
le pietre preziose, gli aromi, gli scudi e per qualsiasi cosa
pregevole,
28 magazzini per i prodotti del grano, del mosto e dell`olio,
stalle per ogni genere di bestiame, ovili per le pecore.
29 Si edificò città; ebbe molto bestiame minuto e grosso,
perché Dio gli aveva concesso beni molto grandi.
30 Ezechia chiuse l`apertura superiore delle acque del Ghicon,
convogliandole in basso attraverso il lato occidentale nella
città di Davide. Ezechia riuscì in ogni sua impresa.
31 Ma quando i capi di Babilonia gli inviarono messaggeri
per informarsi sul prodigio avvenuto nel paese, Dio l`abbandonò
per metterlo alla prova e conoscerne completamente il cuore.
32 Le altre gesta di Ezechia e le sue opere di pietà ecco
sono descritte nella visione del profeta Isaia, figlio di
Amoz, e nel libro dei re di Giuda e di Israele.
33 Ezechia si addormentò con i suoi padri e lo seppellirono
nella salita dei sepolcri dei figli di Davide. Alla sua morte
gli resero omaggio tutto Giuda e gli abitanti di Gerusalemme.
Al suo posto divenne re suo figlio Manàsse.
33
1 Duodecim annorum erat Manasses, cum regnare coe pisset, et
quinquaginta quinque annis regnavit in Ierusalem.
2 Fecit autem malum coram Domino iuxta abominationes gentium,
quas expulit Dominus coram filiis Israel.
3 Et conversus instauravit excelsa, quae demolitus fuerat Ezechias
pater eius, construxitque aras Baalim et fecit palos et adoravit
omnem militiam caeli et coluit eam.
4 Aedificavit quoque altaria in domo Domini, de qua dixerat
Dominus: “ In Ierusalem erit nomen meum in aeternum ”.
5 Aedificavit autem ea cuncto exercitui caeli in duobus atriis
domus Domini.
6 Transireque fecit filios suos per ignem in valle filii Ennom.
Hariolatus est, sectabatur auguria, maleficis artibus inserviebat,
habebat secum pythones et aruspices; multaque mala operatus
est coram Domino, ut irritaret eum.
7 Posuit quoque sculptile, idolum, quod fecerat, in domo Dei,
de qua locutus est Deus ad David et ad Salomonem filium eius
dicens: “ In domo hac et in Ierusalem, quam elegi de cunctis
tribubus Israel, ponam nomen meum in sempiternum.
8 Et moveri non faciam pedem Israel de terra, quam tradidi patribus
eorum, ita dumtaxat si custodierint facere, quae praecepi eis,
cunctamque legem et praecepta atque iudicia, per manum Moysi
”.
9 Igitur Manasses seduxit Iudam et habitatores Ierusalem, ut
facerent malum super omnes gentes, quas subverterat Dominus
a facie filiorum Israel.
10 Locutusque est Dominus ad eum et ad populum illius, et attendere
noluerunt.
11 Idcirco superinduxit eis principes exercitus regis Assyriorum;
ceperuntque Manassen compedibus et vinctum catenis duxerunt
Babylonem.
12 Qui, postquam coangustatus est, oravit Dominum Deum suum
et egit paenitentiam valde coram Deo patrum suorum.
13 Deprecatusque est eum, et placatus ei exaudivit orationem
eius reduxitque eum Ierusalem in regnum suum; et cognovit Manasses
quod Dominus ipse esset Deus.
14 Post haec aedificavit murum extra civitatem David ad occidentem
Gihon in convalle et ad introitum portae Piscium per circuitum
Ophel et exaltavit illum vehementer; constituitque principes
exercitus in cunctis civitatibus Iudae munitis.
15 Et abstulit deos alienos et idolum de domo Domini, aras quoque,
quas fecerat in monte domus Domini et in Ierusalem, et proiecit
omnia extra urbem.
16 Porro instauravit altare Domini et immolavit super illud
victimas pacificorum et pro gratiarum actione praecepitque Iudae,
ut serviret Domino, Deo Israel.
17 Attamen adhuc populus immolabat in excelsis Domino Deo suo.
18 Reliqua autem gestorum Manasse et obsecratio eius ad Deum
suum, verba quoque videntium, qui loquebantur ad eum in nomine
Domini, Dei Israel, continentur in sermonibus regum Israel.
19 Oratio quoque eius et exauditio et cuncta peccata atque contemptus,
loca etiam, in quibus aedificavit excelsa et fecit palos et
statuas, antequam ageret paenitentiam, scripta sunt in sermonibus
Hozai.
20 Dormivit ergo Manasses cum patribus suis, et sepelierunt
eum in domo sua. Regnavitque pro eo filius eius Amon.
21 Viginti duorum annorum erat Amon, cum regnare coepisset,
et duobus annis regnavit in Ierusalem.
22 Fecitque malum in conspectu Domini, sicut fecerat Manasses
pater eius, et cunctis idolis, quae Manasses fuerat fabricatus,
immolavit atque servivit.
23 Et non humiliavit se ante faciem Domini, sicut humiliaverat
se Manasses pater eius, et multo maiora deliquit.
24 Cumque coniurassent adversus eum servi sui, interfecerunt
eum in domo sua.
25 Porro populus terrae, caesis omnibus, qui conspiraverant
contra regem Amon, consti tuit regem Iosiam filium eius pro
eo.
33
1 Quando Manàsse divenne re, aveva dodici anni; regnò cinquantacinque
anni in Gerusalemme.
2 Egli fece ciò che è male agli occhi del Signore, secondo
gli abomini dei popoli che il Signore aveva scacciato di fronte
agli Israeliti.
3 Ricostruì le alture demolite da suo padre Ezechia, eresse
altari ai Baal, piantò pali sacri, si prostrò davanti a tutta
la milizia del cielo e la servì.
4 Costruì altari nel tempio, del
quale il Signore aveva detto: "In Gerusalemme sarà il mio
nome per sempre".
5 Eresse altari a tutta la milizia del cielo nei due cortili
del tempio.
6 Fece passare i suoi figli per il fuoco nella Valle di Ben-Hinnòn.
Praticò la magia, gli incantesimi e la stregoneria; istituì
negromanti e indovini. Compì in molte maniere ciò che è male
agli occhi del Signore provocando il suo sdegno.
7 E collocò la statua dell`idolo che aveva fatto, nel tempio,
di cui Dio aveva detto a Davide e al figlio Salomone: "In
questo tempio e in Gerusalemme, che mi sono scelta fra tutte
le tribù di Israele, porrò il mio nome per sempre.
8 Non lascerò più che il piede degli Israeliti si allontani
dal paese che io ho concesso ai loro padri, purché procurino
di eseguire quanto ho comandato loro nell`intera legge, ossia
negli statuti e nei decreti dati loro per mezzo di Mosè ".
9 Manàsse fece traviare Giuda e gli abitanti di Gerusalemme
spingendoli ad agire peggio delle popolazioni che il Signore
aveva sterminate di fronte agli Israeliti.
10 Il Signore parlò a Manàsse e al suo popolo, ma non gli
badarono.
11 Allora il Signore mandò contro di loro i capi dell`esercito
del re assiro; essi presero Manàsse con uncini, lo legarono
con catene di bronzo e lo condussero in Babilonia.
12 Ridotto in tale miseria, egli placò il volto del Signore
suo Dio e si umiliò molto di fronte al Dio dei suoi padri.
13 Egli lo pregò e Dio si lasciò commuovere, esaudì la sua
supplica e lo fece tornare in Gerusalemme nel suo regno; così
Manàsse riconobbe che solo il Signore è Dio.
14 In seguito, egli costruì il muro esteriore della città
di Davide, a occidente del Ghicon, nella valle fino alla porta
dei Pesci, che circondava l`Ofel; Manàsse lo tirò su a notevole
altezza. In tutte le fortezze di Giuda egli pose capi militari.
15 Rimosse gli dei stranieri e l`idolo dal tempio insieme
con tutti gli altari che egli aveva costruito sul monte del
tempio e in Gerusalemme e gettò tutto fuori della città.
16 Restaurò l`altare del Signore e vi offrì sacrifici di comunione
e di lode e comandò a Giuda di servire il Signore, Dio di
Israele.
17 Tuttavia il popolo continuava a sacrificare sulle alture,
anche se lo faceva per il Signore.
18 Le altre gesta di Manàsse, la sua preghiera a Dio e le
parole che i veggenti gli comunicarono a nome del Signore
Dio di Israele, ecco sono descritte nelle gesta dei re di
Israele.
19 La sua preghiera e come fu esaudito, tutta la sua colpa
e la sua infedeltà, le località ove costruì alture, eresse
pali sacri e statue prima della sua umiliazione, ecco sono
descritte negli atti di Cozai.
20 Manàsse si addormentò con i suoi padri e lo seppellirono
nel suo palazzo. Al suo posto divenne re suo figlio Amòn.
21 Quando Amòn divenne re, aveva ventidue anni; regnò due
anni in Gerusalemme.
22 Egli fece ciò che è male agli occhi del Signore, come l`aveva
fatto Manàsse suo padre. Amòn offrì sacrifici a tutti gli
idoli eretti da Manàsse suo padre e li servì.
23 Non si umiliò davanti al Signore, come si era umiliato
Manàsse suo padre; anzi Amòn aumentò le sue colpe.
24 I suoi ministri ordirono una congiura contro di lui e l`uccisero
nella reggia,
25 ma il popolo del paese uccise quanti avevano congiurato
contro Amòn. Lo stesso popolo del paese proclamò re, al posto
di lui, suo figlio Giosia.
34
1 Octo annorum erat Iosias, cum regnare coepisset, et tri
ginta et uno annis regnavit in Ierusalem.
2 Fecitque quod erat rectum in conspectu Domini, et ambulavit
in viis David patris sui; non declinavit neque ad dextram
neque ad sinistram.
3 Octavo autem anno regni sui, cum adhuc esset puer, coepit
quaerere Deum patris sui David; et duodecimo anno coepit mundare
Iudam et Ierusalem ab excelsis et palis sculptilibusque et
conflatilibus.
4 Destruxeruntque coram eo aras Baalim; et thymiamateria,
quae eis superposita fuerant, demolitus est; palos etiam et
sculptilia et conflatilia succidit atque comminuit et super
tumulos eorum, qui eis immolare consueverant, fragmenta dispersit.
5 Ossa praeterea sacerdotum combussit in altaribus ipsorum;
mundavitque Iudam et Ierusalem,
6 sed et in urbibus Manasse et Ephraim et Simeon usque Nephthali,
in plateis eorum undique
7 dissipavit altaria et palos et sculptilia contrivit in frusta;
cunctaque thymiamateria demolitus est de universa terra Israel
et reversus est Ierusalem.
8 Igitur anno octavo decimo regni sui, cum mundaret terram
et domum, misit Saphan filium Eseliae et Maasiam principem
civitatis et Ioah filium Ioachaz a commentariis, ut instaurarent
domum Domini Dei sui.
9 Qui venerunt ad Helciam sacerdotem magnum acceptamque ab
eo pecuniam, quae illata fuerat in domum Domini, et quam congregaverant
Levitae ianitores de Manasse et Ephraim et universis reliquiis
Israel ab omni quoque Iuda et Beniamin et habitatoribus Ierusalem,
10 tradiderunt in manibus opificum, qui praeerant in domo
Domini, et illi dederunt eam operariis, qui operabantur in
domo Domini, ut instaurarent templum et infirma quaeque sarcirent;
11 dederunt scilicet eam lignariis et caementariis, ut emerent
lapides dolatos et ligna ad commissuras aedificii et ad contignationem
domorum, quas destruxerant reges Iudae.
12 Qui fideliter cuncta faciebant. Erant autem praepositi
operantium Iahath et Abdias Levitae de filiis Merari, Zacharias
et Mosollam de filiis Caath, qui dirigebant opus. Omnes autem
Levitae scientes organis canere
13 erant super eos, qui onera portabant et dirigebant omnes,
qui varia opera faciebant. De Levitis quoque erant scribae
et praefecti et ianitores.
14 Cumque efferrent pecuniam, quae illata fuerat in templum
Domini, repperit Helcias sacerdos librum legis Domini per
manum Moysi
15 et ait ad Saphan scribam: “ Librum legis inveni in
domo Domini ”. Et tradidit ei.
16 At ille intulit volumen ad regem et insuper nuntiavit ei
dicens: “ Omnia, quae dedisti in manu servorum tuorum,
ecce complentur.
17 Argentum, quod repertum est in domo Domini, effuderunt,
datum que est praefectis et operariis ”.
18 Et nuntiavit Saphan scriba regi dicens: “ Librum
tradidit mihi Helcias sacerdos ”. Et legebat illum Saphan
coram rege.
19 Et factum est, cum audisset rex verba legis, scidit vestimenta
sua
20 et praecepit Helciae et Ahicam filio Saphan et Abdon filio
Micha, Saphan quoque scribae et Asaiae servo regis dicens:
21 “ Ite et consulite Dominum pro me et pro reliquiis
Israel et Iudae super sermonibus libri, qui repertus est.
Magnus enim furor Domini effusus est super nos, eo quod non
custodierint patres nostri verba Domini, ut facerent iuxta
omnia, quae scripta sunt in isto volumine ”.
22 Abiit igitur Helcias et hi, qui simul a rege missi fuerant,
ad Holdam propheten uxorem Sellum filii Thecuae filii Haraas
custodis vestium, quae habitabat in Ierusalem in secunda,
et locuti sunt ei iuxta verba haec.
23 Et illa respondit eis: “ Haec dicit Dominus, Deus
Israel: Dicite viro, qui misit vos ad me:
24 Haec dicit Dominus: Ecce ego inducam mala super locum istum
et super habitatores eius, cuncta maledicta, quae scripta
sunt in libro hoc, quem legerunt coram rege Iudae,
25 quia dereliquerunt me et sacrificaverunt diis alienis,
ut me ad iracundiam provocarent in cunctis operibus manuum
suarum; idcirco effundetur furor meus super locum istum et
non exstinguetur.
26 Ad regem autem Iudae, qui misit vos pro Domino consulendo,
sic loquimini: Haec dicit Dominus, Deus Israel: Quoniam audisti
verba voluminis,
27 atque emollitum est cor tuum, et humiliatus es in conspectu
Dei super his, quae dicta sunt contra locum hunc et habitatores
Ierusalem, humiliatusque coram me scidisti vestimenta tua
et flevisti coram me, ego quoque audivi, dicit Dominus.
28 Ecce colligam te ad patres tuos, et infereris in sepulcrum
tuum in pace; nec videbunt oculi tui omne malum, quod ego
inducturus sum super locum istum et super habitatores eius
”.
Rettuleruntque itaque regi cuncta, quae dixerat.
29 At ille, convocatis universis maioribus natu Iudae et Ierusalem,
30 ascendit domum Domini, unaque omnes viri Iudae et habitatores
Ierusalem, sacerdotes et Levitae et cunctus populus a minimo
usque ad maximum. Quibus audientibus, in domo Domini legit
rex omnia verba voluminis foederis inventi in domo Domini.
31 Et stans in gradu suo percussit foedus coram Domino, ut
ambularet post eum et custodiret praecepta et testimonia et
iustificationes eius in toto corde suo et in tota anima sua
faceretque verba foederis scripta in hoc libro.
32 Adiuravit quoque super hoc omnes, qui reperti fuerant in
Ierusalem et Beniamin; et fecerunt habitatores Ierusalem iuxta
pactum Domini, Dei patrum suorum.
33 Abstulit ergo Iosias cunctas abominationes de universis
regionibus filiorum Israel et fecit omnes, qui inventi erant
in Israel, servire Domino Deo suo. Cunctis diebus eius non
recesserunt a Domino, Deo patrum suorum.
34
1 Quando Giosia divenne re, aveva otto anni; regnò trentun
anni in Gerusalemme.
2 Egli fece ciò che è retto agli occhi del Signore e seguì
le strade di Davide suo antenato, senza fuorviare in nulla.
3 Nell`anno ottavo del suo regno, era ancora un ragazzo, cominciò
a ricercare il Dio di Davide suo padre. Nell`anno decimosecondo
cominciò a purificare Giuda e Gerusalemme, eliminando le alture,
i pali sacri e gli idoli scolpiti o fusi.
4 Sotto i suoi occhi furono demoliti gli altari di Baal; infranse
gli altari per l`incenso, che vi erano sopra; distrusse i
pali sacri e gli idoli scolpiti o fusi, riducendoli in polvere
che sparse sui sepolcri di coloro che avevano sacrificato
a tali cose.
5 Le ossa dei sacerdoti le bruciò sui loro altari; così purificò
Giuda e Gerusalemme.
6 Lo stesso fece nella città di Manàsse, di Efraim e di Simeone
fino a Neftali, nei loro villaggi devastati.
7 Demolì gli altari; fece a pezzi i pali sacri e gli idoli
in modo da ridurli in polvere; demolì tutti gli altari per
l`incenso in tutto il paese di Israele; poi fece ritorno a
Gerusalemme.
8 Nell`anno decimottavo del suo regno, dopo aver purificato
il paese e il tempio, affidò a Safàn figlio di Asalia, a Maaseia
governatore della città, e a Ioach figlio di Ioacaz, archivista,
il restauro del tempio del Signore suo Dio.
9 Costoro si presentarono al sommo sacerdote Chelkia e gli
consegnarono il denaro depositato nel tempio; l`avevano raccolto
i leviti custodi della soglia da Manàsse, da Efraim e da tutto
il resto di Israele, da tutto Giuda, da Beniamino e dagli
abitanti di Gerusalemme.
10 Lo misero in mano ai direttori dei lavori che sovraintendevano
al tempio ed essi l`utilizzarono per gli operai che lavoravano
nel tempio per restaurarlo e rafforzarlo.
11 Lo diedero ai falegnami e ai muratori per l`acquisto di
pietre da taglio e di legname per l`armatura e la travatura
dei locali lasciati rovinare dai re di Giuda.
12 Quegli uomini lavoravano con fedeltà; erano stati loro
preposti per la direzione Iacat e Abdia, leviti dei figli
di Merari, Zaccaria e Mesullàm, Keatiti. Leviti esperti di
strumenti musicali
13 sorvegliavano i portatori e dirigevano quanti compivano
lavori di qualsiasi genere; altri leviti erano scribi, ispettori
e portieri.
14 Mentre si prelevava il denaro depositato nel tempio, il
sacerdote Chelkia trovò il libro della legge del Signore,
data per mezzo di Mosè .
15 Chelkia prese la parola e disse allo scriba Safàn: "Ho
trovato nel tempio il libro della legge". Chelkia diede il
libro a Safàn. 16 Safàn portò il libro dal re; egli
inoltre riferì al re: "Quanto è stato ordinato, i tuoi servitori
lo eseguiscono. 17 Hanno versato il denaro trovato nel tempio
e l`hanno consegnato ai sorveglianti e ai direttori dei lavori".
18 Poi lo scriba Safàn annunziò al re: "Il sacerdote Chelkia
mi ha dato un libro". Safàn ne lesse una parte alla presenza
del re.
19 Udite le parole della legge, il re si strappò le vesti
20 e comandò a Chelkia, ad Achikam figlio di Safàn, ad Abdon
figlio di Mica, allo scriba Safàn e ad Asaia ministro del
re:
21 "Andate, consultate il Signore per me e per quanti sono
rimasti in Israele e in Giuda riguardo alle parole di questo
libro ora trovato; grande infatti è la collera del Signore,
che si è accesa contro di noi, poiché i nostri padri non hanno
ascoltato le parole del Signore facendo quanto sta scritto
in questo libro".
22 Chelkia insieme con coloro che il re aveva designati si
recò dalla profetessa Culda moglie di Sallùm, figlio di Tokat,
figlio di Casra, il guardarobiere; essa abitava nel secondo
quartiere di Gerusalemme. Le parlarono in tal senso
23 ed essa rispose loro: "Dice il Signore Dio di Israele:
Riferite all`uomo che vi ha inviati da me:
24 Dice il Signore: Ecco, io farò piombare una sciagura su
questo luogo e sui suoi abitanti, tutte le maledizioni scritte
nel libro letto davanti al re di Giuda,
25 perché hanno abbandonato me e hanno bruciato incenso ad
altri dei provocandomi a sdegno con tutte le opere delle loro
mani. La mia collera si accenderà contro questo luogo e non
si potrà spegnere.
26 Al re di Giuda, che vi ha inviati a consultare il Signore,
riferirete: Dice il Signore, Dio di Israele: A proposito delle
parole che hai udito,
27 poiché il tuo cuore si è intenerito e ti sei umiliato davanti
a Dio, udendo le mie parole contro questo luogo e contro i
suoi abitanti; poiché ti sei umiliato davanti a me, ti sei
strappate le vesti e hai pianto davanti a me, anch`io ho ascoltato.
Oracolo del Signore!
28 Ecco, io ti riunirò con i tuoi padri e sarai deposto nel
tuo sepolcro in pace. I tuoi occhi non vedranno tutta la sciagura
che io farò piombare su questo luogo e sui suoi abitanti".
Quelli riferirono il messaggio al re.
29 Allora il re inviò dei messi e radunò tutti gli anziani
di Giuda e di Gerusalemme.
30 Il re, insieme con tutti gli uomini di Giuda, con gli abitanti
di Gerusalemme, i sacerdoti, i leviti e tutto il popolo, dal
più grande al più piccolo, salì al tempio. Egli fece leggere
ai loro orecchi tutte le parole del libro dell`alleanza, trovato
nel tempio.
31 Il re, stando in piedi presso la colonna, concluse un`alleanza
davanti al Signore, impegnandosi a seguire il Signore, a osservarne
i comandi, le leggi e i decreti con tutto il cuore e con tutta
l`anima, eseguendo le parole dell`alleanza scritte in quel
libro.
32 Fece impegnare quanti si trovavano in Gerusalemme e in
Beniamino. Gli abitanti di Gerusalemme agirono secondo l`alleanza
di Dio, del Dio dei loro padri.
33 Giosia rimosse tutti gli abomini da tutti i territori appartenenti
agli Israeliti; costrinse quanti si trovavano in Israele a
servire il Signore loro Dio. Finché egli visse non desistettero
dal seguire il Signore, Dio dei loro padri.
35
1 Fecit autem Iosias in Ierusalem Pascha Domino, quod immolatum
est quarta decima die mensis primi.
2 Et constituit sacerdotes in officiis suis confortavitque eos,
ut ministrarent in domo Domini.
3 Levitis quoque, qui erudiebant omnem Israel et consecrati
erant Domino, locutus est: “ Ponite arcam sanctam in templum,
quod aedificavit Salomon filius David rex Israel; nequaquam
eam ultra umeris portabitis. Nunc ministrate Domino Deo vestro
et populo eius Israel.
4 Et praeparate vos per familias vestras in divisionibus singulis,
sicut scripsit David rex Israel, et descripsit Salomon filius
eius;
5 et ministrate in sanctuario partibus familiarum fratrum vestrorum,
filiorum populi, singulis pars familiae Levitarum.
6 Mactate ergo Pascha et sanctificamini et praeparate vos pro
fratribus vestris, ut faciatis iuxta verbum, quod locu tus est
Dominus in manu Moysi ”.
7 Dedit praeterea Iosias omni populo, qui ibi inventus fuerat
pro Pascha, agnos et haedos de gregibus triginta milia, boumque
tria milia; haec de regis universa substantia.
8 Duces quoque eius sponte obtulerunt, tam populo quam sacerdotibus
et Levitis; porro Helcias et Zacharias et Iahiel principes domus
Domini dederunt sacerdotibus ad faciendum Pascha pecora commixtim
duo milia sescenta et boves trecentos.
9 Chonenias autem, Semeias etiam et Nathanael fratres eius necnon
Hasabias et Iehiel et Iozabad principes Levitarum dederunt ceteris
Levitis ad celebrandum Pascha quinque milia pecorum et boves
quingentos.
10 Praeparatumque est ministerium, et steterunt sacerdotes in
loco suo, Levitae quoque in turmis iuxta regis imperium.
11 Et mactatum est Pascha; asperseruntque sacerdotes manu sua
sanguinem, et Levitae detraxerunt pelles holocaustorum
12 et separaverunt holocaustum, ut darent partibus familiarum
populi, et offerretur Domino, sicut scriptum est in libro Moysi.
De bobus quoque fecere similiter.
13 Et assaverunt Pascha super ignem, iuxta quod lege praeceptum
est; pacificas vero hostias coxerunt in lebetis et caccabis
et ollis et festinato distribuerunt universae plebi.
14 Sibi autem et sacerdotibus postea paraverunt; nam in oblatione
holocaustorum et adipum usque ad noctem sacerdotes fuerant occupati,
unde Levitae et sibi et sacerdotibus filiis Aaron paraverunt
novissimis.
15 Porro cantores filii Asaph stabant in loco suo, iuxta praeceptum
David et Asaph et Heman et Idithun prophetarum regis; ianitores
vero per portas singulas observabant, ita ut ne puncto quidem
discederent a ministerio, quia fratres eorum Levitae paraverunt
eis cibos.
16 Omnis igitur cultus Domini rite praeparatus est in die illa,
ut facerent Pascha et offerrent holocausta super altare Domini,
iuxta praeceptum regis Iosiae.
17 Feceruntque filii Israel, qui reperti fuerant ibi, Pascha
in tempore illo et sollemnitatem Azymorum septem diebus.
18 Non fuit simile huic in Israel a diebus Samuelis prophetae,
sed nec quisquam de cunctis regibus Israel fecit Pascha sicut
Iosias cum sacerdotibus et Levitis et omni Iuda et Israel, qui
repertus fuerat, et habitantibus in Ierusalem.
19 Octavo decimo anno regni Iosiae hoc Pascha celebratum est.
20 Postquam instauraverat Iosias templum, ascendit Nechao rex
Aegypti ad pugnandum in Charchamis iuxta Euphraten. Et processit
in occursum eius Iosias.
21 At ille, missis ad eum nuntiis, ait: “ Quid mihi et
tibi est, rex Iudae? Non adversum te hodie venio, sed contra
aliam pugno domum, ad quam me Deus festinato ire praecepit.
Desine adversum Deum facere, qui mecum est, ne interficiat te
”.
22 Noluit Iosias reverti, sed audacter praeparavit contra eum
bellum nec acquievit sermonibus Nechao ex ore Dei; verum perrexit,
ut dimicaret in campo Mageddo.
23 Ibique vulneratus a sagittariis dixit pueris suis: “
Educite me de proelio, quia oppido vulneratus sum”.
24 Qui transtulerunt eum de curru in alterum currum eius et
asportaverunt in Ierusalem. Mortuusque est et sepultus in sepulcris
patrum suorum; et universus Iuda et Ierusalem luxerunt eum.
25 Ieremias fecit planctum super Iosiam; et omnes cantores atque
cantrices usque in praesentem diem lamentationes super Iosia
replicant, et quasi lex obtinuit in Israel; ecce scriptum fertur
in Lamentationibus.
26 Reliqua autem gestorum Iosiae et misericordiae eius, quae
lege praecepta sunt Domini,
27 gesta quoque illius prima et novissima scripta sunt in libro
regum Israel et Iudae.
35
1 Giosia celebrò in Gerusalemme la pasqua per il Signore.
Gli agnelli pasquali furono immolati il quattordici del primo
mese.
2 Il re ristabilì i sacerdoti nei loro uffici e li incoraggiò
al servizio del tempio.
3 Egli disse ai leviti che ammaestravano tutto Israele e che
si erano consacrati al Signore: "Collocate l`arca santa nel
tempio costruito da Salomone figlio di Davide, re di Israele;
essa non costituirà più un peso per le vostre spalle. Ora
servite il Signore vostro Dio e il suo popolo Israele.
4 Disponetevi, secondo i vostri casati, secondo le vostre
classi, in base alla prescrizione di Davide, re di Israele,
e alla prescrizione di Salomone suo figlio.
5 State nel santuario a disposizione dei casati dei vostri
fratelli, dei figli del popolo; per i leviti ci sarà una parte
nei singoli casati.
6 Immolate gli agnelli pasquali, purificatevi e mettetevi
a disposizione dei vostri fratelli, secondo la parola del
Signore comunicata per mezzo di Mosè ".
7 Giosia diede ai figli del popolo, a quanti erano lì presenti,
del bestiame minuto, cioè tremila agnelli e capretti come
vittime pasquali, e in più tremila buoi. Tutto questo bestiame
era di proprietà del re.
8 I suoi ufficiali fecero offerte spontanee per il popolo,
per i sacerdoti e per i leviti. Chelkia, Zaccaria, Iechiel,
preposti al tempio, diedero ai sacerdoti, per i sacrifici
pasquali, duemilaseicento agnelli e capretti, oltre trecento
buoi.
9 Conania, Semaia e Netaneè l suoi fratelli, Casabia, Iechiel
e Iozabàd capi dei leviti, diedero ai leviti, per i sacrifici
pasquali, cinquemila agnelli e capretti, oltre cinquecento
buoi.
10 Così tutto fu pronto per il servizio; i sacerdoti si misero
al loro posto, così anche i leviti secondo le loro classi,
secondo il comando del re.
11 Immolarono gli agnelli pasquali: i sacerdoti spargevano
il sangue, mentre i leviti scuoiavano.
12 Misero da parte l`olocausto da distribuire ai figli del
popolo, secondo le divisioni dei vari casati, perché lo presentassero
al Signore, come sta scritto nel libro di Mosè . Lo stesso
fecero per i buoi.
13 Secondo l`usanza arrostirono l`agnello pasquale sul fuoco;
le parti consacrate le cossero in pentole, in caldaie e tegami
e le distribuirono sollecitamente a tutto il popolo.
14 Dopo, prepararono la pasqua per se stessi e per i sacerdoti,
poiché i sacerdoti, figli di Aronne, furono occupati fino
a notte nell`offrire gli olocausti e le parti grasse; per
questo i leviti prepararono per se stessi e per i sacerdoti
figli di Aronne.
15 I cantori, figli di Asaf, occupavano il loro posto, secondo
le prescrizioni di Davide, di Asaf, di Eman e di Idutun veggente
del re; i portieri erano alle varie porte. Costoro non dovettero
allontanarsi dal loro posto, perché i leviti loro fratelli
prepararono tutto per loro.
16 Così in quel giorno fu disposto tutto il servizio del Signore
per celebrare la pasqua e per offrire gli olocausti sull`altare
del Signore, secondo l`ordine del re Giosia.
17 Gli Israeliti presenti celebrarono allora la pasqua e la
festa degli azzimi per sette giorni.
18 Dal tempo del profeta Samuele non era stata celebrata una
pasqua simile in Israele; nessuno dei re di Israele aveva
celebrato una pasqua come questa celebrata da Giosia, insieme
con i sacerdoti, i leviti, tutti quelli di Giuda, i convenuti
da Israele e gli abitanti di Gerusalemme.
19 Questa pasqua fu celebrata nel decimottavo anno del regno
di Giosia.
20 Dopo tutto ciò, dopo che Giosia aveva riorganizzato il
tempio, Necao re d`Egitto andò a combattere in Carchemis sull`Eufrate.
Giosia marciò contro di lui.
21 Quegli mandò messaggeri a dirgli: "Che c`è fra me e te,
o re di Giuda? Io non vengo contro di te, ma contro un`altra
casa sono in guerra e Dio mi ha imposto di affrettarmi. Pertanto
non opporti a Dio che è con me affinchè egli non ti distrugga".
22 Ma Giosia non si ritirò. Deciso ad affrontarlo, non ascoltò
le parole di Necao, che venivano dalla bocca di Dio, e attaccò
battaglia nella valle di Meghiddo.
23 Gli arcieri tirarono sul re Giosia. Il re diede l`ordine
ai suoi ufficiali: "Portatemi via, perché sono ferito gravemente".
24 I suoi ufficiali lo tolsero dal suo carro, lo misero in
un altro carro e lo riportarono in Gerusalemme, ove morì.
Fu sepolto nei sepolcri dei suoi padri. Tutti quelli di Giuda
e di Gerusalemme fecero lutto per Giosia.
25 Geremia compose un lamento su Giosia; tutti i cantori e
le cantanti lo ripetono ancora nei lamenti su Giosia; è diventata
una tradizione in Israele. Esso è inserito fra i lamenti.
26 Le altre gesta di Giosia, le sue opere di pietà secondo
le prescrizioni della legge del Signore,
27 le sue gesta, le prime come le ultime, ecco sono descritte
nel libro dei re di Israele e di Giuda.
36
1 Tulit ergo populus terrae Ioachaz filium Iosiae et con stituit
regem pro patre suo in Ierusalem.
2 Viginti trium annorum erat Ioachaz, cum regnare coepisset,
et tribus mensibus regnavit in Ierusalem.
3 Amovit autem eum rex Aegypti, cum venisset Ierusalem, et condemnavit
terram centum talentis argenti et talento auri.
4 Constituitque regem pro eo Eliachim fratrem eius super Iudam
et Ierusalem et vertit nomen eius Ioachim. Ipsum vero Ioachaz
tulit secum et adduxit in Aegyptum.
5 Viginti quinque annorum erat Ioachim, cum regnare coepisset,
et undecim annis regnavit in Ierusalem; fecitque malum coram
Domino Deo suo.
6 Contra hunc ascendit Nabuchodonosor rex Chaldaeorum et vinctum
catenis duxit in Babylonem,
7 ad quam et ex vasis Domini transtulit et posuit ea in templo
suo.
8 Reliqua autem gestorum Ioachim et abominationum eius, quas
operatus est, et quae inventa sunt contra eum, continentur in
libro regum Israel et Iudae. Regnavitque autem Ioachin filius
eius pro eo.
9 Decem et octo annorum erat Ioachin, cum regnare coepisset,
et tribus mensibus ac decem diebus regnavit in Ierusalem; fecitque
malum in conspectu Domini.
10 Cumque anni circulus volveretur, misit Nabuchodonosor rex,
qui adduxerunt eum in Babylonem, asportatis simul pretiosissimis
vasis domus Domini; regem vero constituit Sedeciam fratrem eius
super Iudam et Ierusalem.
11 Viginti et unius anni erat Sedecias, cum regnare coepisset,
et undecim annis regnavit in Ierusalem.
12 Fecitque malum in oculis Domini Dei sui nec humiliavit se
coram Ieremia propheta loquente ad se ex ore Domini.
13 Contra regem quoque Nabuchodonosor rebellavit, qui adiuraverat
eum per Deum, et induravit cervicem suam et cor, ut non reverteretur
ad Dominum, Deum Israel.
14 Sed et universi principes sacerdotum et populus multiplicaverunt
praevaricationes suas iuxta universas abominationes gentium
et polluerunt domum Domini, quam sanctificaverat in Ierusalem.
15 Mittebat autem Dominus, Deus patrum suorum, ad illos per
manum nuntiorum suorum de nocte consurgens et cotidie commonens,
eo quod parceret populo et habitaculo suo.
16 At illi subsannabant nuntios Dei et parvipendebant sermones
eius illudebantque prophetis, donec ascenderet furor Domini
in populum eius, et esset nulla curatio.
17 Adduxit enim super eos regem Chaldaeorum et interfecit iuvenes
eorum gladio in domo sanctuarii sui; non est misertus adulescentis
et virginis et senis nec decrepiti quidem, sed omnes tradidit
in manibus eius.
18 Universaque vasa domus Dei tam maiora quam minora et thesauros
templi et regis et principum transtulit in Babylonem.
19 Incenderunt hostes domum Dei destruxeruntque murum Ierusalem,
universa palatia combusserunt et, quidquid pretiosum fuerat,
demoliti sunt.
20 Si quis evaserat gladium, ductus in Babylonem servivit regi
et filiis eius, donec imperaret rex Persarum,
21 ut compleretur sermo Domini ex ore Ieremiae: donec terra
acciperet sabbata sua, cunctis diebus devastationis egit sabbatum,
usque dum complerentur septuaginta anni.
22 Anno autem primo Cyri regis Persarum ad explendum sermonem
Domini, quem locutus fuerat per os Ieremiae, suscitavit Dominus
spiritum Cyri regis Persarum, qui iussit praedicari in universo
regno suo etiam per scripturam dicens:
23 “ Haec dicit Cyrus rex Persarum: Omnia regna terrae
dedit mihi Dominus, Deus caeli, et ipse praecepit mihi, ut aedificarem
ei domum in Ierusalem, quae est in Iudaea. Quis ex vobis est
de omni populo eius? Sit Dominus Deus suus cum eo, et ascendat
”.
36
1 Il popolo del paese prese Ioacaz figlio di Giosia e lo proclamò
re, al posto del padre, in Gerusalemme.
2 Quando Ioacaz divenne re, aveva ventitrè anni; regnò tre
mesi in Gerusalemme.
3 Lo spodestò in Gerusalemme il re d`Egitto, che impose al
paese un`indennità di cento talenti d`argento e di un talento
d`oro. Necao impone Ioiakim come re
4 Il re d`Egitto nominò re su Giuda e Gerusalemme il fratello
Eliakìm, cambiandogli il nome in Ioiakìm. Quanto al fratello
di Ioacaz, Necao lo prese e lo deportò in Egitto.
5 Quando Ioiakìm divenne re, aveva venticinque anni; regnò
undici anni in Gerusalemme. Egli fece ciò che è male agli
occhi del Signore suo Dio.
6 Contro di lui marciò Nabucodònosor re di Babilonia, che
lo legò con catene di bronzo per deportarlo in Babilonia.
7 Nabucodònosor portò in Babilonia parte degli oggetti del
tempio, che depose in Babilonia nella sua reggia.
8 Le altre gesta di Ioiakìm, gli abomini da lui commessi e
le colpe che risultarono sul suo conto, ecco sono descritti
nel libro dei re di Israele e di Giuda. Al suo posto divenne
re suo figlio Ioiachìn.
9 Quando Ioiachìn divenne re, aveva diciotto anni; regnò tre
mesi e dieci giorni in Gerusalemme. Egli fece ciò che è male
agli occhi del Signore.
10 All`inizio del nuovo anno il re Nabucodònosor mandò a imprigionarlo
per deportarlo in Babilonia con gli oggetti più preziosi del
tempio. Egli nominò re su Giuda e Gerusalemme il fratello
di suo padre Sedecìa.
11 Quando Sedecìa divenne re, aveva ventun anni; regnò undici
anni in Gerusalemme. 12 Egli fece ciò che è male agli occhi
del Signore suo Dio. Non si umiliò davanti al profeta Geremia
che gli parlava a nome del Signore.
13 Si ribellò anche al re Nabucodònosor, che gli aveva fatto
giurare fedeltà in nome di Dio. Egli si ostinò e decise fermamente
in cuor suo di non far ritorno al Signore Dio di Israele.
14 Anche tutti i capi di Giuda, i sacerdoti e il popolo moltiplicarono
le loro infedeltà, imitando in tutto gli abomini degli altri
popoli, e contaminarono il tempio, che il Signore si era consacrato
in Gerusalemme.
15 Il Signore Dio dei loro padri mandò premurosamente e incessantemente
i suoi messaggeri ad ammonirli, perché amava il suo popolo
e la sua dimora.
16 Ma essi si beffarono dei messaggeri di Dio, disprezzarono
le sue parole e schernirono i suoi profeti al punto che l`ira
del Signore contro il suo popolo raggiunse il culmine, senza
più rimedio.
17 Allora il Signore fece marciare contro di loro il re dei
Caldei, che uccise di spada i loro uomini migliori nel santuario,
senza pietà per i giovani, per le fanciulle, per gli anziani
e per le persone canute. Il Signore mise tutti nelle sue mani.
18 Quegli portò in Babilonia tutti gli oggetti del tempio,
grandi e piccoli, i tesori del tempio e i tesori del re e
dei suoi ufficiali.
19 Quindi incendiarono il tempio, demolirono le mura di Gerusalemme
e diedero alle fiamme tutti i suoi palazzi e distrussero tutte
le sue case più eleganti.
20 Il re deportò in Babilonia gli scampati alla spada, che
divennero schiavi suoi e dei suoi figli fino all`avvento del
regno persiano,
21 attuandosi così la parola del Signore, predetta per bocca
di Geremia: "Finché il paese non abbia scontato i suoi sabati,
esso riposerà per tutto il tempo nella desolazione fino al
compiersi di settanta anni".
22 Nell`anno primo di Ciro, re di Persia, a compimento della
parola del Signore predetta per bocca di Geremia, il Signore
suscitò lo spirito di Ciro re di Persia, che fece proclamare
per tutto il regno, a voce e per iscritto:
23 "Dice Ciro re di Persia: Il Signore, Dio dei cieli, mi
ha consegnato tutti i regni della terra. Egli mi ha comandato
di costruirgli un tempio in Gerusalemme, che è in Giuda. Chiunque
di voi appartiene al suo popolo, il suo Dio sia con lui e
parta!".
Realizzato
da Luca, Catia, Mariuccia e Antonio.
Ottimizzato per Internet Explorer e Mozilla Firefox, risoluzione consigliata
800*600 - 1024*768 pixel.
Tutti i diritti riservati.