11
1 Statera dolosa abominatio est apud Dominum,
et pondus aequum voluntas eius.
2 Venit superbia, veniet et contumelia;
apud humiles autem sapientia.
3 Simplicitas iustorum diriget eos,
et supplantatio perversorum vastabit illos.
4 Non proderunt divitiae in die ultionis,
iustitia autem liberabit a morte.
5 Iustitia simplicis diriget viam eius,
et in impietate sua corruet impius.
6 Iustitia rectorum liberabit eos,
et in insidiis suis capientur iniqui.
7 Mortuo homine impio, nulla erit ultra spes;
et exspectatio divitiarum peribit.
8 Iustus de angustia liberatus est,
et tradetur impius pro eo.
9 Simulator ore decipit amicum suum,
iusti autem liberabuntur scientia.
10 In bonis iustorum exsultabit civitas,
et in perditione impiorum erit laudatio.
11 Benedictione iustorum exaltabitur civitas
et ore impiorum subvertetur.
12 Qui despicit amicum suum, indigens corde est,
vir autem prudens tacebit.
13 Qui ambulat susurrans, revelat arcana;
qui autem fidelis est animi, celat commissum.
14 Ubi non adsunt dispositiones, populus corruet;
salus autem, ubi multa consilia.
15 Affligetur malo, qui fidem facit pro extraneo;
qui autem odit sponsores, securus erit.
16 Mulier gratiosa inveniet gloriam,
et robusti habebunt divitias.
17 Benefacit animae suae vir misericors;
qui autem crudelis est, carnem suam affligit.
18 Impius facit opus fallax,
seminanti autem iustitiam merces fidelis.
19 Firmus in iustitia praeparat vitam,
et sectator malorum mortem.
20 Abominabile Domino cor pravum,
et voluntas eius in iis, qui simpliciter ambulant.
21 Manus in manu, non erit impunitus malus,
semen autem iustorum salvabitur.
22 Circulus aureus in naribus suis
mulier pulchra et fatua.
23 Desiderium iustorum omne bonum est,
praestolatio impiorum furor.
24 Alii dividunt propria et ditiores fiunt,
alii parciores iusto semper in egestate sunt.
25 Anima, quae benedicit, impinguabitur;
et, qui inebriat, ipse quoque inebriatur.
26 Qui abscondit frumenta, maledicetur in populis,
benedictio autem super caput vendentium.
27 Qui instanter quaerit bonum, quaerit beneplacitum; qui autem
investigator malorum est, haec advenient ei.
28 Qui confidit in divitiis suis, corruet, iusti autem quasi
virens folium germinabunt.
29 Qui conturbat domum suam, possidebit ventos;
et, qui stultus est, serviet sapienti.
30 Fructus iusti lignum vitae; et suscipit animas, qui sapiens
est.
31 Si iustus in terra rependitur, quanto magis impius et peccator.
11
1 La bilancia falsa è in abominio al Signore, ma del peso esatto
egli si compiace.
2 Viene la superbia, verrà anche l`obbrobrio, mentre la saggezza
è presso gli umili.
3 L`integrità degli uomini retti li guida, la perversità dei
perfidi li rovina.
4 Non serve la ricchezza nel giorno della collera, ma la giustizia
libera dalla morte.
5 La giustizia dell`uomo onesto gli spiana la via; per la sua
empietà cade l`empio.
6 La giustizia degli uomini retti li salva, nella cupidigia
restano presi i perfidi.
7 Con la morte dell`empio svanisce ogni sua speranza, la fiducia
dei malvagi scompare.
8 Il giusto sfugge all`angoscia, al suo posto subentra l`empio.
9 Con la bocca l`empio rovina il suo prossimo, ma i giusti si
salvano con la scienza.
10 Della prosperità dei giusti la città si rallegra, per la
scomparsa degli empi si fa festa.
11 Con la benedizione degli uomini retti si innalza una città,
la bocca degli empi la demolisce.
12 Chi disprezza il suo prossimo è privo di senno, l`uomo prudente
invece tace.
13 Chi va in giro sparlando svela il segreto, lo spirito fidato
nasconde ogni cosa.
14 Senza una direzione un popolo decade, il successo sta nel
buon numero di consiglieri.
15 Chi garantisce per un estraneo si troverà male, chi avversa
le strette di mano a garanzia, vive tranquillo.
16 Una donna graziosa ottiene gloria, ma gli uomini laboriosi
acquistano ricchezza.
17 Benefica se stesso l`uomo misericordioso, il crudele invece
tormenta la sua stessa carne.
18 L`empio realizza profitti fallaci, ma per chi semina la giustizia
il salario è sicuro.
19 Chi pratica la giustizia si procura la vita, chi segue il
male va verso la morte.
20 I cuori depravati sono in abominio al Signore che si compiace
di chi ha una condotta integra.
21 Certo non resterà impunito il malvagio, ma la discendenza
dei giusti si salverà.
22 Un anello d`oro al naso d`un porco, tale è la donna bella
ma priva di senno.
23 La brama dei giusti è solo il bene, la speranza degli empi
svanisce.
24 C`è chi largheggia e la sua ricchezza aumenta, c`è chi risparmia
oltre misura e finisce nella miseria.
25 La persona benefica avrà successo e chi disseta sarà dissetato.
26 Chi accaparra il grano è maledetto dal popolo, la benedizione
è invocata sul capo di chi lo vende.
27 Chi è sollecito del bene trova il favore, chi ricerca il
male, male avrà.
28 Chi confida nella propria ricchezza cadrà; i giusti invece
verdeggeranno come foglie.
29 Chi crea disordine in casa erediterà vento e lo stolto sarà
schiavo dell`uomo saggio.
30 Il frutto del giusto è un albero di vita, il saggio conquista
gli animi.
31 Ecco, il giusto è ripagato sulla terra, tanto più lo saranno
l`empio e il peccatore.
12
1 Qui diligit disciplinam, diligit scientiam;
qui autem odit increpationes, insipiens est.
2 Qui bonus est, hauriet gratiam a Domino,
virum autem versutum ipse condemnabit.
3 Non roborabitur homo ex impietate,
et radix iustorum non commovebitur.
4 Mulier diligens corona est viro suo, et quasi putredo in ossibus
eius, quae est inhonesta.
5 Cogitationes iustorum iudicia,
et consilia impiorum fraudulentia.
6 Verba impiorum insidiantur sanguini,
os iustorum liberabit eos.
7 Subvertuntur impii et iam non sunt,
domus autem iustorum permanebit.
8 Ad doctrinam suam laudabitur vir;
qui autem perversus corde est, patebit contemptui.
9 Melior est pauper, qui ministrat sibi,
quam gloriosus et indigens pane.
10 Curat iustus iumentorum suorum animas,
viscera autem impiorum crudelia.
11 Qui operatur terram suam, satiabitur panibus;
qui autem sectatur vana, vecors est.
12 Desiderat impius laqueum pessimorum,
radix autem iustorum proficiet.
13 Propter peccata labiorum irretitur malus,
effugiet autem iustus de angustia.
14 De fructu oris sui unusquisque replebitur bonis,
et iuxta opera manuum suarum retribuetur ei.
15 Via stulti recta in oculis eius;
qui autem sapiens est, audit consilia.
16 Fatuus statim indicat iram suam,
dissimulat autem iniuriam callidus.
17 Qui spirat veritatem, index iustitiae est,
testis autem mendax, fraudulentiae.
18 Est qui temere loquitur et quasi gladio pungit,
lingua autem sapientium sanitas est.
19 Labium veritatis firmum erit in perpetuum,
ad momentum autem lingua mendacii.
20 Dolus in corde cogitantium mala; qui autem pacis ineunt consilia,
sequitur eos gaudium.
21 Nulla calamitas obveniet iusto,
impii autem replebuntur malo.
22 Abominatio est Domino labia mendacia,
qui autem fideliter agunt, placent ei.
2
3 Homo versutus celat scientiam, et cor insipientium provocat
stultitiam.
24 Manus fortium dominabitur,
quae autem remissa est, tributis serviet.
25 Maeror in corde viri humiliabit illum,
et sermo bonus laetificabit eum.
26 In rectum ducit amicum iustus,
iter autem impiorum decipiet eos.
27 Non assabit ignavia praedam suam,
sed substantia pretiosa erit viro industrio.
28 In semita iustitiae vita,
est autem etiam iter apertum ad mortem.
12
1 Chi ama la disciplina ama la scienza, chi odia la correzione
è stolto.
2 Il buono si attira il favore del Signore, ma egli condanna
l`intrigante.
3 Non resta saldo l`uomo con l`empietà, ma la radice dei giusti
non sarà smossa.
4 La donna perfetta è la corona del marito, ma quella che lo
disonora è come carie nelle sue ossa.
5 I pensieri dei giusti sono equità, i propositi degli empi
sono frode.
6 Le parole degli empi sono agguati sanguinari, ma la bocca
degli uomini retti vi si sottrarrà.
7 Gli empi, una volta abbattuti, più non sono, ma la casa dei
giusti sta salda.
8 Un uomo è lodato per il senno, chi ha un cuore perverso è
disprezzato.
9 Un uomo di poco conto che basta a se stesso vale più di un
uomo esaltato a cui manca il pane.
10 Il giusto ha cura del suo bestiame, ma i sentimenti degli
empi sono spietati.
11 Chi coltiva la sua terra si sazia di pane, chi insegue chimere
è privo di senno.
12 Le brame dell`empio sono una rete di mali, la radice dei
giusti produce frutti.
13 Nel peccato delle sue labbra si impiglia il malvagio, ma
il giusto sfuggirà a tale angoscia.
14 Ognuno si sazia del frutto della sua bocca, ma ciascuno sarà
ripagato secondo le sue opere.
15 Lo stolto giudica diritta la sua condotta, il saggio, invece,
ascolta il consiglio.
16 Lo stolto manifesta subito la sua collera, l`accorto dissimula
l`offesa.
17 Chi aspira alla verità proclama la giustizia, il falso testimone
proclama l`inganno.
18 V`è chi parla senza riflettere: trafigge come una spada;
ma la lingua dei saggi risana.
19 La bocca verace resta ferma per sempre, la lingua bugiarda
per un istante solo.
20 Amarezza è nel cuore di chi trama il male, gioia hanno i
consiglieri di pace.
21 Al giusto non può capitare alcun danno, gli empi saranno
pieni di mali.
22 Le labbra menzognere sono un abominio per il Signore che
si compiace di quanti agiscono con sincerità.
23 L`uomo accorto cela il sapere, il cuore degli stolti proclama
la stoltezza.
24 La mano operosa ottiene il comando, quella pigra sarà per
il lavoro forzato.
25 L`affanno deprime il cuore dell`uomo, una parola buona lo
allieta.
26 Il giusto è guida per il suo prossimo, ma la via degli empi
fa smarrire.
27 Il pigro non troverà selvaggina; la diligenza è per l`uomo
un bene prezioso.
28 Nella strada della giustizia è la vita, il sentiero dei perversi
conduce alla morte.
13
1 Filius sapiens disciplina patris;
qui autem illusor est, non audit, cum arguitur.
2 De fructu oris sui homo satiabitur bonis,
anima autem praevaricatorum violentia.
3 Qui custodit os suum, custodit animam suam;
qui autem incautus est eloquio, ruina est ei.
4 Vult et non habet piger, anima autem operantium impinguabitur.
5 Verbum mendax iustus detestabitur,
impius autem confundit et dehonestat.
6 Iustitia custodit innocentem in via,
impietas autem peccatorem supplantat.
7 Est qui quasi dives habetur, cum nihil habeat;
et est qui quasi pauper, cum in multis divitiis sit.
8 Redemptio animae viri divitiae suae;
qui autem pauper est, increpationem non sustinet.
9 Lux iustorum laetificat,
lucerna autem impiorum exstinguetur.
10 Inter superbos tantum iurgia sunt, et apud humiles sapientia.
11 Substantia festinata minuetur; qui autem colligit manu, multiplicat.
12 Spes, quae differtur, affligit animam,
lignum vitae desiderium veniens.
13 Qui contemnit verbum, ipse se obligat;
qui autem timet praeceptum, retribuetur ei.
14 Lex sapientis fons vitae,
ut declinet a laqueis mortis.
15 Intellegentia bona dabit gratiam,
in itinere infidelium vorago.
16 Omnis astutus agit cum consilio;
qui autem fatuus est, aperit stultitiam.
17 Nuntius impius cadet in malum,
legatus autem fidelis sanitas.
18 Egestas et ignominia ei, qui deserit disciplinam;
qui autem acquiescit arguenti, glorificabitur.
19 Desiderium, si compleatur, delectat animam;
detestantur stulti fugere mala.
20 Qui cum sapientibus graditur, sapiens erit;
amicus stultorum malus efficietur.
21 Peccatores persequitur malum,
et iustis retribuentur bona.
22 Bonus relinquit heredes filios et nepotes;
et custoditur iusto substantia peccatoris.
23 Multi cibi in novalibus pauperum,
et est qui perit, deficiente iudicio.
24 Qui parcit virgae, odit filium suum;
qui autem diligit illum, instanter erudit.
25 Iustus comedit et replet animam suam,
venter autem impiorum insaturabilis.
13
1 Il figlio saggio ama la disciplina, lo spavaldo non ascolta
il rimprovero.
2 Del frutto della sua bocca l`uomo mangia ciò che è buono;
l`appetito dei perfidi si soddisfa con i soprusi.
3 Chi sorveglia la sua bocca conserva la vita, chi apre troppo
le labbra incontra la rovina.
4 Il pigro brama, ma non c`è nulla per il suo appetito; l`appetito
dei diligenti sarà soddisfatto.
5 Il giusto odia la parola falsa, l`empio calunnia e disonora.
6 La giustizia custodisce chi ha una condotta integra, il
peccato manda in rovina l`empio.
7 C`è chi fa il ricco e non ha nulla; c`è chi fa il povero
e ha molti beni. 8 Riscatto della vita d`un uomo è
la sua ricchezza, ma il povero non si accorge della minaccia.
9 La luce dei giusti allieta, la lucerna degli empi si spegne.
10 L`insolenza provoca soltanto contese, la sapienza si trova
presso coloro che prendono consiglio.
11 Le ricchezze accumulate in fretta diminuiscono, chi le
raduna a poco a poco le accresce.
12 Un`attesa troppo prolungata fa male al cuore, un desiderio
soddisfatto è albero di vita.
13 Chi disprezza la parola si rovinerà, chi rispetta un comando
ne avrà premio.
14 L`insegnamento del saggio è fonte di vita per evitare i
lacci della morte.
15 Un aspetto buono procura favore, ma il contegno dei perfidi
è rude.
16 L`accorto agisce sempre con riflessione, lo stolto mette
in mostra la stoltezza.
17 Un cattivo messaggero causa sciagure, un inviato fedele
apporta salute.
18 Povertà e ignominia a chi rifiuta l`istruzione, chi tien
conto del rimprovero sarà onorato.
19 Desiderio soddisfatto è una dolcezza al cuore, ma è abominio
per gli stolti staccarsi dal male.
20 Và con i saggi e saggio diventerai, chi pratica gli stolti
ne subirà danno.
21 La sventura perseguita i peccatori, il benessere ripagherà
i giusti.
22 L`uomo dabbene lascia eredi i nipoti, la proprietà del
peccatore è riservata al giusto.
23 Il potente distrugge il podere dei poveri e c`è chi è eliminato
senza processo.
24 Chi risparmia il bastone odia suo figlio, chi lo ama è
pronto a correggerlo.
25 Il giusto mangia a sazietà, ma il ventre degli empi soffre
la fame.
14
1 Sapientia mulierum aedificat domum suam,
insipientia eam manibus destruet.
2 Ambulans recto itinere timet Deum;
despicit illum, qui infami graditur via.
3 In ore stulti virga superbiae,
labia autem sapientium custodiunt eos.
4 Ubi non sunt boves, praesepe vacuum est;
plurimae autem segetes in fortitudine bovis.
5 Testis fidelis non mentitur,
profert autem mendacium dolosus testis.
6 Quaerit derisor sapientiam et non invenit;
doctrina prudentibus facilis.
7 Cede coram viro stulto, quia nescies labia prudentiae.
8 Sapientia callidi est intellegere viam suam,
et imprudentia stultorum errans.
9 Stulti parvipendent peccatum,
et inter iustos morabitur gratia.
10 Cor novit amaritudinem animae suae,
in gaudio eius non miscebitur extraneus.
11 Domus impiorum delebitur,
tabernacula vero iustorum germinabunt.
12 Est via, quae videtur homini recta,
novissima autem eius deducunt ad mortem.
13 Etiam in risu cor dolore miscebitur,
et extrema gaudii luctus occupat.
14 Viis suis replebitur stultus, s uper eum erit vir bonus.
15 Simplex credit omni verbo, astutus considerat gressus suos.
16 Sapiens timet et declinat a malo, stultus transilit et confidit.
17 Impatiens operabitur stultitiam, et vir versutus odiosus
est.
18 Possidebunt simplices stultitiam, et astuti coronabuntur
scientia.
19 Procumbunt mali ante bonos, et impii ante portas iustorum.
20 Etiam proximo suo pauper odiosus erit, amici vero divitum
multi.
21 Qui despicit proximum suum, peccat; qui autem miseretur pauperis,
beatus erit.
22 Nonne errant, qui operantur malum?
Misericordia et veritas iis, qui praeparant bona.
23 In omni labore erit abundantia; verbum autem labiorum tendit
tantummodo ad egestatem.
24 Corona sapientium divitiae eorum, fatuitas stultorum fatuitas
est.
25 Liberat animas testis fidelis, et profert mendacia versipellis.
26 In timore Domini fiducia fortis, et filiis eius erit spes.
27 Timor Domini fons vitae, declinans a laqueis mortis.
28 In multitudine populi dignitas regis, et in paucitate plebis
ruina principis.
29 Qui patiens est, multa gubernatur prudentia;
qui autem impatiens est, exaltat stultitiam.
30 Vita carnium sanitas cordis, putredo ossium invidia.
31 Qui calumniatur egentem, exprobrat Factori eius;
honorat autem eum, qui miseretur pauperis.
32 In malitia sua impelletur impius,
sperat autem iustus in integritate sua.
33 In corde prudentis requiescit sapientia, at in medio stultorum
agnoscetur?
34 Iustitia elevat gentem, vituperium autem populorum est peccatum.
35 Acceptus est regi minister intellegens,
et iracundia ei, qui turpiter agit.
14
1 La sapienza di una massaia costruisce la casa, la stoltezza
la demolisce con le mani.
2 Chi procede con rettitudine teme il Signore, chi si scosta
dalle sue vie lo disprezza.
3 Nella bocca dello stolto c`è il germoglio della superbia,
ma le labbra dei saggi sono la loro salvaguardia.
4 Senza buoi, niente grano, l`abbondanza del raccolto sta nel
vigore del toro.
5 Il testimone vero non mentisce, quello falso spira menzogne.
6 Il beffardo ricerca la sapienza ma invano, la scienza è cosa
facile per il prudente.
7 Allontànati dall`uomo stolto, e non ignorerai le labbra sapienti.
8 La sapienza dell`accorto sta nel capire la sua via, ma la
stoltezza degli sciocchi è inganno.
9 Fra gli stolti risiede la colpa, fra gli uomini retti la benevolenza.
10 Il cuore conosce la propria amarezza e alla sua gioia non
partecipa l`estraneo.
11 La casa degli empi rovinerà, ma la tenda degli uomini retti
avrà successo.
12 C`è una via che sembra diritta a qualcuno, ma sbocca in sentieri
di morte.
13 Anche fra il riso il cuore prova dolore e la gioia può finire
in pena.
14 Chi è instabile si sazierà dei frutti della sua condotta,
l`uomo dabbene si sazierà delle sue opere.
15 L`ingenuo crede quanto gli dici, l`accorto controlla i propri
passi.
16 Il saggio teme e sta lontano dal male, lo stolto è insolente
e presuntuoso.
17 L`iracondo commette sciocchezze, il riflessivo sopporta.
18 Gli inesperti erediteranno la stoltezza, i prudenti si coroneranno
di scienza.
19 I malvagi si inchinano davanti ai buoni, gli empi davanti
alle porte del giusto.
20 Il povero è odioso anche al suo amico, numerosi sono gli
amici del ricco.
21 Chi disprezza il prossimo pecca, beato chi ha pietà degli
umili.
22 Non errano forse quelli che compiono il male? Benevolenza
e favore per quanti compiono il bene.
23 In ogni fatica c`è un vantaggio, ma la loquacità produce
solo miseria.
24 Corona dei saggi è la loro accortezza, corona degli stolti
la loro stoltezza.
25 Salvatore di vite è un testimone vero; chi spaccia menzogne
è un impostore.
26 Nel timore del Signore è la fiducia del forte; per i suoi
figli egli sarà un rifugio.
27 Il timore del Signore è fonte di vita, per evitare i lacci
della morte.
28 Un popolo numeroso è la gloria del re; la scarsità di gente
è la rovina del principe.
29 Il paziente ha grande prudenza, l`iracondo mostra stoltezza.
30 Un cuore tranquillo è la vita di tutto il corpo, l`invidia
è la carie delle ossa.
31 Chi opprime il povero offende il suo creatore, chi ha pietà
del misero lo onora.
32 Dalla propria malvagità è travolto l`empio, il giusto ha
un rifugio nella propria integrità.
33 In un cuore assennato risiede la sapienza, ma in seno agli
stolti può scoprirsi?
34 La giustizia fa onore a una nazione, ma il peccato segna
il declino dei popoli.
35 Il favore del re è per il ministro intelligente, il suo sdegno
è per chi lo disonora.
15
1 Responsio mollis frangit iram,
sermo durus suscitat furorem.
2 Lingua sapientium stillat scientiam,
os fatuorum ebullit stultitiam.
3 In omni loco oculi Domini
contemplantur malos et bonos.
4 Lingua placabilis lignum vitae,
sed obliquitas in ea conteret spiritum.
5 Stultus irridet disciplinam patris sui;
qui autem custodit increpationes, astutior fiet.
6 In domo iusti divitiae plurimae,
et in fructibus impii conturbatio.
7 Labia sapientium disseminabunt scientiam;
cor stultorum non rectum erit.
8 Victimae impiorum abominabiles Domino;
vota iustorum grata sunt ei.
9 Abominatio est Domino via impii;
qui sequitur iustitiam, diligetur.
10 Admonitio mala deserenti viam;
qui increpationes odit, morietur.
11 Infernus et Perditio coram Domino,
quanto magis corda filiorum hominum!
12 Non amat derisor eum, qui se corripit,
nec ad sapientes graditur.
13 Cor gaudens exhilarat faciem,
in maerore animi deicitur spiritus.
14 Cor sapientis quaerit doctrinam,
et os stultorum pascitur stultitia.
15 Omnes dies pauperis mali;
hilaris autem corde quasi iuge convivium.
16 Melius est parum cum timore Domini
quam thesauri magni cum sollicitudine.
17 Melius est demensum holerum cum caritate
quam vitulus saginatus cum odio.
18 Vir iracundus provocat rixas;
qui patiens est, mitigat lites.
19 Iter pigrorum quasi saepes spinarum,
via sollertium complanata.
20 Filius sapiens laetificat patrem,
et stultus homo despicit matrem suam.
21 Stultitia gaudium sensu carenti;
et vir prudens dirigit gressus suos.
22 Dissipantur cogitationes, ubi non est consilium;
ubi vero sunt plures consiliarii, confirmantur.
23 Laetatur homo in responsione oris sui,
et sermo opportunus est optimus.
24 Semita vitae sursum est viro erudito,
ut declinet de inferno deorsum.
25 Domum superborum demolietur Dominus
et firmos faciet terminos viduae.
26 Abominatio Domini cogitationes malae,
et purus sermo pulcherrimus.
27 Conturbat domum suam, qui sectatur avaritiam;
qui autem odit munera, vivet.
28 Mens iusti meditatur, ut respondeat;
os impiorum redundat malis.
29 Longe est Dominus ab impiis
et orationes iustorum exaudiet.
30 Lux oculorum laetificat animam,
fama bona impinguat ossa.
31 Auris, quae audit increpationes vitae,
in medio sapientium commorabitur.
32 Qui abicit disciplinam, despicit animam suam;
qui autem acquiescit increpationibus, possessor est cordis.
33 Timor Domini disciplina sapientiae,
et gloriam praecedit humilitas.
15
1 Una risposta gentile calma la collera, una parola pungente
eccita l`ira.
2 La lingua dei saggi fa gustare la scienza, la bocca degli
stolti esprime sciocchezze.
3 In ogni luogo sono gli occhi del Signore, scrutano i malvagi
e i buoni.
4 Una lingua dolce è un albero di vita, quella malevola è una
ferita al cuore.
5 Lo stolto disprezza la correzione paterna; chi tiene conto
dell`ammonizione diventa prudente.
6 Nella casa del giusto c`è abbondanza di beni, sulla rendita
dell`empio incombe il dissesto.
7 Le labbra dei saggi diffondono la scienza, non così il cuore
degli stolti.
8 Il sacrificio degli empi è in abominio al Signore, la supplica
degli uomini retti gli è gradita.
9 La condotta perversa è in abominio al Signore; egli ama chi
pratica la giustizia.
10 Punizione severa per chi abbandona il retto sentiero, chi
odia la correzione morirà.
11 Gl`inferi e l`abisso sono davanti al Signore, tanto più i
cuori dei figli dell`uomo.
12 Lo spavaldo non vuol essere corretto, egli non si accompagna
con i saggi.
13 Un cuore lieto rende ilare il volto, ma, quando il cuore
è triste, lo spirito è depresso.
14 Una mente retta ricerca il sapere, la bocca degli stolti
si pasce di stoltezza.
15 Tutti i giorni son brutti per l`afflitto, per un cuore felice
è sempre festa.
16 Poco con il timore di Dio è meglio di un gran tesoro con
l`inquietudine.
17 Un piatto di verdura con l`amore è meglio di un bue grasso
con l`odio.
18 L`uomo collerico suscita litigi, il lento all`ira seda le
contese.
19 La via del pigro è come una siepe di spine, la strada degli
uomini retti è una strada appianata.
20 Il figlio saggio allieta il padre, l`uomo stolto disprezza
la madre.
21 La stoltezza è una gioia per chi è privo di senno; l`uomo
prudente cammina diritto.
22 Falliscono le decisioni prese senza consultazione, riescono
quelle prese da molti consiglieri.
23 E` una gioia per l`uomo saper dare una risposta; quanto è
gradita una parola detta a suo tempo!
24 Per l`uomo assennato la strada della vita è verso l`alto,
per salvarlo dagli inferni che sono in basso.
25 Il Signore abbatte la casa dei superbi e rende saldi i confini
della vedova.
26 Sono in abominio al Signore i pensieri malvagi, ma gli sono
gradite le parole benevole.
27 Sconvolge la sua casa chi è avido di guadagni disonesti;
ma chi detesta i regali vivrà.
28 La mente del giusto medita prima di rispondere, la bocca
degli empi esprime malvagità.
29 Il Signore è lontano dagli empi, ma egli ascolta la preghiera
dei giusti.
30 Uno sguardo luminoso allieta il cuore; una notizia lieta
rianima le ossa.
31 L`orecchio che ascolta un rimprovero salutare avrà la dimora
in mezzo ai saggi.
32 Chi rifiuta la correzione disprezza se stesso, chi ascolta
il rimprovero acquista senno.
33 Il timore di Dio è una scuola di sapienza, prima della gloria
c`è l`umiltà.
16
1 Hominis est animum praeparare,
et Domini est responsio linguae.
2 Omnes viae hominis purae sunt oculis eius,
spirituum ponderator est Dominus.
3 Revela Domino opera tua,
et dirigentur cogitationes tuae.
4 Universa secundum proprium finem operatus est Dominus;
impium quoque ad diem malum.
5 Abominatio Domini est omnis arrogans;
manus in manu, non erit innocens.
6 Misericordia et veritate redimitur iniquitas,
et in timore Domini declinatur a malo.
7 Cum placuerint Domino viae hominis,
inimicos quoque eius convertet ad pacem.
8 Melius est parum cum iustitia
quam multi fructus sine aequitate.
9 Cor hominis disponit viam suam,
sed Domini est dirigere gressus eius.
10 Divinatio in labiis regis,
in iudicio non errabit os eius.
11 Pondus et statera iusta Domini sunt,
et opera eius omnes lapides sacculi.
12 Abominantur reges agere impie,
quoniam iustitia firmatur solium.
13 Voluntas regum labia iusta;
qui recta loquitur, diligetur.
14 Indignatio regis nuntii mortis,
et vir sapiens placabit eam.
15 In lumine vultus regis vita,
et voluntas eius quasi imber serotinus.
16 Possidere sapientiam quanto melius est auro;
et acquirere prudentiam pretiosius est argento.
17 Semita iustorum declinare a malo;
custos animae suae, qui servat viam suam.
18 Contritionem praecedit superbia,
et ante ruinam exaltatio spiritus.
19 Melius est humiliari cum mitibus
quam dividere spolia cum superbis.
20 Eruditus in verbo reperiet bona;
et, qui sperat in Domino, beatus est.
21 Qui sapiens est corde, appellabitur prudens;
et dulcedo labiorum addet doctrinam.
22 Fons vitae eruditio possidentis;
poena stultorum stultitia.
23 Cor sapientis erudiet os eius
et labiis eius addet doctrinam.
24 Favus mellis composita verba,
dulcedo animae et sanitas ossium.
25 Est via, quae videtur homini recta,
et novissima eius ducunt ad mortem.
26 Anima laborantis laborat sibi,
quia compulit eum os suum.
27 Vir impius fodit malum,
et in labiis eius quasi ignis ardens.
28 Homo perversus suscitat lites,
et mussitator separat familiares.
29 Vir iniquus lactat amicum suum
et ducit eum per viam non bonam.
30 Qui attonitis oculis cogitat prava,
comprimens labia sua perficit malum.
31 Corona dignitatis canities,
quae in viis iustitiae reperietur.
32 Melior est patiens viro forti,
et, qui dominatur animo suo, expugnatore urbium.
33 Sortes mittuntur in sinum,
sed a Domino temperantur.
16
1 All`uomo appartengono i progetti della mente, ma dal Signore
viene la risposta.
2 Tutte le vie dell`uomo sembrano pure ai suoi occhi, ma chi
scruta gli spiriti è il Signore.
3 Affida al Signore la tua attività e i tuoi progetti riusciranno.
4 Il Signore ha fatto tutto per un fine, anche l`empio per il
giorno della sventura.
5 E` un abominio per il Signore ogni cuore superbo, certamente
non resterà impunito.
6 Con la bontà e la fedeltà si espia la colpa, con il timore
del Signore si evita il male.
7 Quando il Signore si compiace della condotta di un uomo, riconcilia
con lui anche i suoi nemici.
8 Poco con onestà è meglio di molte rendite senza giustizia.
9 La mente dell`uomo pensa molto alla sua via, ma il Signore
dirige i suoi passi.
10 Un oracolo è sulle labbra del re, in giudizio la sua bocca
non sbaglia.
11 La stadera e le bilance giuste appartengono al Signore, sono
opera sua tutti i pesi del sacchetto.
12 E` in abominio ai re commettere un`azione iniqua, poiché
il trono si consolida con la giustizia.
13 Delle labbra giuste si compiace il re e ama chi parla con
rettitudine.
14 L`ira del re è messaggera di morte, ma l`uomo saggio la placherà.
15 Nello splendore del volto del re è la vita, il suo favore
è come nube di primavera.
16 E` molto meglio possedere la sapienza che l`oro, il possesso
dell`intelligenza è preferibile all`argento.
17 La strada degli uomini retti è evitare il male, conserva
la vita chi controlla la sua via.
18 Prima della rovina viene l`orgoglio e prima della caduta
lo spirito altero.
19 E` meglio abbassarsi con gli umili che spartire la preda
con i superbi.
20 Chi è prudente nella parola troverà il bene e chi confida
nel Signore è beato.
21 Sarà chiamato intelligente chi è saggio di mente; il linguaggio
dolce aumenta la dottrina.
22 Fonte di vita è la prudenza per chi la possiede, castigo
degli stolti è la stoltezza.
23 Una mente saggia rende prudente la bocca e sulle sue labbra
aumenta la dottrina.
24 Favo di miele sono le parole gentili, dolcezza per l`anima
e refrigerio per il corpo.
25 C`è una via che pare diritta a qualcuno, ma sbocca in sentieri
di morte.
26 L`appetito del lavoratore lavora per lui, perché la sua bocca
lo stimola.
27 L`uomo perverso produce la sciagura, sulle sue labbra c`è
come un fuoco ardente.
28 L`uomo ambiguo provoca litigi, chi calunnia divide gli amici.
29 L`uomo violento seduce il prossimo e lo spinge per una via
non buona.
30 Chi socchiude gli occhi medita inganni, chi stringe le labbra
ha già commesso il male.
31 Corona magnifica è la canizie, ed essa si trova sulla via
della giustizia.
32 Il paziente val più di un eroe, chi domina se stesso val
più di chi conquista una città.
33 Nel grembo si getta la sorte, ma la decisione dipende tutta
dal Signore.
17
1 Melior est buccella sicca cum pace
quam domus plena victimis cum iurgio.
2 Servus sapiens dominabitur filiis inhonestis
et inter fratres hereditatem dividet.
3 Sicut igne probatur argentum et aurum camino,
ita corda probat Dominus.
4 Malus oboedit labio iniquo,
et fallax obtemperat linguae mendaci.
5 Qui despicit pauperem, exprobrat Factori eius;
et, qui in ruina laetatur alterius, non erit impunitus.
6 Corona senum filii filiorum,
et gloria filiorum patres eorum.
7 Non decent stultum verba composita,
nec principem labium mentiens.
8 Gemma gratissima munus in oculis domini eius;
quocumque se verterit, prospere aget.
9 Qui celat delictum, quaerit amicitias;
qui sermone repetit, separat foederatos.
10 Plus proficit correptio apud prudentem
quam centum plagae apud stultum.
11 Semper iurgia quaerit malus;
angelus autem crudelis mittetur contra eum.
12 Expedit magis ursae occurrere, raptis fetibus,
quam fatuo confidenti in stultitia sua.
13 Qui reddit mala pro bonis,
non recedet malum de domo eius.
14 Aquarum proruptio initium est iurgiorum;
et, antequam exacerbetur contentio, desere.
15 Qui iustificat impium et qui condemnat iustum,
abominabilis est uterque apud Dominum.
16 Ad quid pretium in manu stulti?
Ad emendam sapientiam, cum careat corde?
17 Omni tempore diligit, qui amicus est,
et frater ad angustiam natus est.
18 Stultus homo iungit manus,
cum spoponderit pro amico suo.
19 Qui diligit delictum, diligit rixas;
et, qui exaltat ostium, quaerit effracturam.
20 Qui perversi cordis est, non inveniet bonum;
et, qui vertit linguam, incidet in malum.
21 Qui generat stultum, maerorem generat sibi,
sed nec pater in fatuo laetabitur.
22 Animus gaudens aetatem floridam facit,
spiritus tristis exsiccat ossa.
23 Munera de sinu impius accipit,
ut pervertat semitas iudicii.
24 In facie prudentis lucet sapientia,
oculi stultorum in finibus terrae.
25 Ira patris filius stultus
et dolor matris, quae genuit eum.
26 Non est bonum multam inferre iusto
nec percutere principem contra rectitudinem.
27 Qui moderatur sermones suos, novit scientiam,
et lenis spiritu est vir prudens.
28 Stultus quoque, si tacuerit, sapiens reputabitur
et, si compresserit labia sua, intellegens.
17
1 Un tozzo di pane secco con tranquillità è meglio di una casa
piena di banchetti festosi e di discordia.
2 Lo schiavo intelligente prevarrà su un figlio disonorato e
avrà parte con i fratelli all`eredità.
3 Il crogiuolo è per l`argento e il forno per l`oro, ma chi
prova i cuori è il Signore.
4 Il maligno presta attenzione a un labbro maledico, il bugiardo
ascolta una lingua nociva.
5 Chi deride il povero offende il suo creatore, chi gioisce
della sciagura altrui non resterà impunito.
6 Corona dei vecchi sono i figli dei figli, onore dei figli
i loro padri.
7 Non conviene all`insensato un linguaggio elevato, ancor meno
al principe un linguaggio falso.
8 Il dono è come un talismano per il proprietario: dovunque
si volga ha successo.
9 Chi copre la colpa si concilia l`amicizia, ma chi la divulga
divide gli amici.
10 Fa più una minaccia all`assennato che cento percosse allo
stolto.
11 Il malvagio non cerca altro che la ribellione, ma gli sarà
mandato contro un messaggero senza pietà.
12 Meglio incontrare un`orsa privata dei figli che uno stolto
in preda alla follia.
13 Chi rende male per bene vedrà sempre la sventura in casa.
14 Iniziare un litigio è come aprire una diga, prima che la
lite si esasperi, troncala.
15 Assolvere il reo e condannare il giusto sono due cose in
abominio al Signore.
16 A che serve il denaro in mano allo stolto? Forse a comprar
la sapienza, se egli non ha senno?
17 Un amico vuol bene sempre, è nato per essere un fratello
nella sventura.
18 E` privo di senno l`uomo che offre garanzie e si dá come
garante per il suo prossimo.
19 Chi ama la rissa ama il delitto, chi alza troppo l`uscio
cerca la rovina.
20 Un cuore perverso non troverà mai felicità, una lingua tortuosa
andrà in malora.
21 Chi genera uno stolto ne avrà afflizione; non può certo gioire
il padre di uno sciocco.
22 Un cuore lieto fa bene al corpo, uno spirito abbattuto inaridisce
le ossa.
23 L`iniquo accetta regali di sotto il mantello per deviare
il corso della giustizia.
24 L`uomo prudente ha la sapienza davanti a sé, ma gli occhi
dello stolto vagano in capo al mondo.
25 Un figlio stolto è un tormento per il padre e un`amarezza
per colei che lo ha partorito.
26 Non sta bene multare chi ha ragione e peggio ancora colpire
gli innocenti.
27 Chi è parco di parole possiede la scienza; uno spirito calmo
è un uomo intelligente.
28 Anche lo stolto, se tace, passa per saggio e, se tien chiuse
le labbra, per intelligente.
18
1 Occasiones quaerit, qui vult recedere ab amico;
omni consilio exacerbatur.
2 Non delectatur stultus prudentia
sed in revelatione cordis sui.
3 Cum venerit impius, veniet et contemptio,
et cum ignominia opprobrium.
4 Aqua profunda verba ex ore viri,
et torrens redundans fons sapientiae.
5 Accipere personam impii non est bonum,
ut declines iustum in iudicio.
6 Labia stulti miscent se rixis,
et os eius plagas provocat.
7 Os stulti ruina eius,
et labia ipsius laqueus animae eius.
8 Verba susurronis quasi dulcia,
et ipsa perveniunt usque ad interiora ventris.
9 Qui mollis et dissolutus est in opere suo,
frater est viri dissipantis.
10 Turris fortissima nomen Domini;
ad ipsum currit iustus et exaltabitur.
11 Substantia divitis urbs roboris eius
et quasi murus excelsus in cogitatione eius.
12 Antequam conteratur, exaltatur cor hominis;
et, antequam glorificetur, humiliatur.
13 Qui prius respondet quam audiat,
stultitia est ei et contumelia.
14 Spiritus viri sustentat imbecillitatem suam;
spiritum vero confractum, quis poterit sustinere?
15 Cor prudens possidebit scientiam,
et auris sapientium quaerit doctrinam.
16 Donum hominis dilatat viam eius
et ante principes deducit eum.
17 Qui prior in contentione loquitur, putatur iustus;
venit amicus eius et arguet eum.
18 Lites comprimit sors
et inter potentes quoque diiudicat.
19 Frater, qui offenditur, durior est civitate firma,
et lites quasi vectes urbium.
20 De fructu oris viri replebitur venter eius,
et genimina labiorum ipsius saturabunt eum.
21 Mors et vita in manu linguae;
qui diligunt eam, comedent fructus eius.
22 Qui invenit mulierem bonam, invenit bonum
et hausit gratiam a Domino.
23 Cum obsecrationibus loquetur pauper,
et dives effabitur rigide.
24 Vir cum amicis concuti potest,
sed est amicus, qui adhaereat magis quam frater.
18
Chi si tiene appartato cerca pretesti e con ogni mezzo attacca
brighe.
2 Lo stolto non ama la prudenza, ma vuol solo far mostra dei
suoi sentimenti.
3 Con l`empietà viene il disprezzo, con il disonore anche
l`ignominia.
4 Le parole della bocca dell`uomo sono acqua profonda, la
fonte della sapienza è un torrente che straripa.
5 Non è bene usar riguardi all`empio per far torto al giusto
in un giudizio.
6 Le labbra dello stolto provocano liti e la sua bocca gli
provoca percosse.
7 La bocca dello stolto è la sua rovina e le sue labbra sono
un laccio per la sua vita.
8 Le parole del calunniatore sono come ghiotti bocconi che
scendono in fondo alle viscere.
9 Chi è indolente nel lavoro è fratello del dissipatore.
10 Torre fortissima è il nome del Signore: il giusto vi si
rifugia ed è al sicuro.
11 I beni del ricco sono la sua roccaforte, come un`alta muraglia,
a suo parere.
12 Prima della caduta il cuore dell`uomo si esalta, ma l`umiltà
viene prima della gloria. 13 Chi risponde prima di avere ascoltato
mostra stoltezza a propria confusione.
14 Lo spirito dell`uomo lo sostiene nella malattia, ma uno
spirito afflitto chi lo solleverà?
15 La mente intelligente acquista la scienza, l`orecchio dei
saggi ricerca il sapere.
16 Il dono fa largo all`uomo e lo introduce alla presenza
dei grandi.
17 Il primo a parlare in una lite sembra aver ragione, ma
viene il suo avversario e lo confuta.
18 La sorte fa cessar le discussioni e decide fra i potenti.
19 Un fratello offeso è più irriducibile d`una roccaforte,
le liti sono come le sbarre di un castello.
20 Con la bocca l`uomo sazia il suo stomaco, egli si sazia
con il prodotto delle labbra.
21 Morte e vita sono in potere della lingua e chi l`accarezza
ne mangerà i frutti.
22 Chi ha trovato una moglie ha trovato una fortuna, ha ottenuto
il favore del Signore.
23 Il povero parla con suppliche, il ricco risponde con durezza.
24 Ci sono compagni che conducono alla rovina, ma anche amici
più affezionati di un fratello.
19
1 Melior est pauper, qui ambulat in simplicitate sua,
quam qui torquet labia et est insipiens.
2 Ubi non est scientia animae, non est bonum;
et, qui festinus est pedibus, offendit.
3 Stultitia hominis supplantat gressus eius,
et contra Deum fervet animo suo.
4 Divitiae addunt amicos plurimos;
pauper autem ab amico suo separatur.
5 Testis falsus non erit impunitus;
et, qui mendacia loquitur, non effugiet.
6 Multi blandiuntur faciei potentis,
et omnes amici sunt dona tribuenti.
7 Omnes fratres hominis pauperis oderunt eum,
insu7per et amici procul recesserunt ab eo;
qui tantum verba sectatur, nihil habebit.
8 Qui autem possessor est mentis, diligit animam suam, et custos
prudentiae inveniet bona.
9 Falsus testis non erit impunitus;
et, qui loquitur mendacia, peribit.
10 Non decent stultum deliciae,
nec servum dominari principibus.
11 Doctrina viri mitigat iram eius,
et gloria eius est iniqua praetergredi.
12 Sicut fremitus leonis ita et regis ira,
et sicut ros super herbam ita et gratia eius.
13 Calamitas patris filius stultus;
et tecta iugiter perstillantia litigiosa mulier.
14 Domus et divitiae hereditas patrum,
a Domino autem uxor prudens.
15 Pigredo immittit soporem,
et anima dissoluta esuriet.
16 Qui custodit mandatum, custodit animam suam;
qui autem neglegit viam suam, mortificabitur.
17 Feneratur Domino, qui miseretur pauperis,
et vicissitudinem suam reddet ei.
18 Erudi filium tuum, dum spes est; ad interfectionem autem
eius ne ponas animam tuam.
19 Qui impatiens est, sustinebit multam;
et, si eum abripere vis, aliud appones.
20 Audi consilium et suscipe disciplinam,
ut sis sapiens in novissimis tuis.
21 Multae cogitationes in corde viri,
voluntas autem Domini permanebit.
22 Desiderabile in homine est misericordia eius;
et melior est pauper quam vir mendax.
23 Timor Domini ad vitam, et in plenitudine commorabitur absque
visitatione mali.
24 Abscondit piger manum suam in catino
nec ad os suum applicat eam.
25 Derisore flagellato vel parvulus sapientior erit;
si autem corripueris sapientem, intelleget disciplinam.
26 Qui affligit patrem et fugat matrem,
filius inhonestus et ignominiosus.
27 Acquiesce, fili, ut audias doctrinam nec erres a sermonibus
scientiae.
28 Testis iniquus deridet iudicium, et os impiorum devorat iniquitatem.
29 Paratae sunt derisoribus virgae, et plagae stultorum corporibus.
19
1 Meglio un povero di condotta integra che un ricco di costumi
perversi.
2 Lo zelo senza riflessione non è cosa buona, e chi va a passi
frettolosi inciampa. 3 La stoltezza intralcia il cammino dell`uomo
e poi egli si adira contro il Signore.
4 Le ricchezze moltiplicano gli amici, ma il povero è abbandonato
anche dall`amico che ha. 5 Il falso testimone non resterà
impunito, chi diffonde menzogne non avrà scampo.
6 Molti sono gli adulatori dell`uomo generoso e tutti sono
amici di chi fa doni.
7 Il povero è disprezzato dai suoi stessi fratelli, tanto
più si allontanano da lui i suoi amici. Egli va in cerca di
parole, ma non ci sono.
8 Chi acquista senno ama se stesso e chi agisce con prudenza
trova fortuna. 9 Il falso testimone non resterà
impunito, chi diffonde menzogne perirà.
10 Allo stolto non conviene una vita agiata, ancor meno a
un servo comandare ai prìncipi.
11 E` avvedutezza per l`uomo rimandare lo sdegno ed è sua
gloria passar sopra alle offese.
12 Lo sdegno del re è simile al ruggito del leone e il suo
favore è come la rugiada sull`erba.
13 Un figlio stolto è una calamità per il padre e i litigi
della moglie sono come stillicidio incessante.
14 La casa e il patrimonio si ereditano dai padri, ma una
moglie assennata è dono del Signore.
15 La pigrizia fa cadere in torpore, l`indolente patirà la
fame.
16 Chi custodisce il comando custodisce se stesso, chi trascura
la propria condotta morirà.
17 Chi fa la carità al povero fa un prestito al Signore che
gli ripagherà la buona azione.
18 Correggi tuo figlio finché c`è speranza, ma non ti trasporti
l`ira fino a ucciderlo.
19 Il violento deve essere punito, se lo risparmi, lo diventerà
ancora di più.
20 Ascolta il consiglio e accetta la correzione, per essere
saggio in avvenire.
21 Molte sono le idee nella mente dell`uomo, ma solo il disegno
del Signore resta saldo.
22 Il pregio dell`uomo è la sua bontà, meglio un povero che
un bugiardo.
23 Il timore di Dio conduce alla vita e chi ne è pieno riposerà
non visitato dalla sventura.
24 Il pigro tuffa la mano nel piatto, ma stenta persino a
riportarla alla bocca.
25 Percuoti il beffardo e l`ingenuo diventerà accorto, rimprovera
l`intelligente e imparerà la lezione.
26 Chi rovina il padre e fa fuggire la madre è un figlio disonorato
e infame.
27 Figlio mio, cessa pure di ascoltare l`istruzione, se vuoi
allontanarti dalle parole della sapienza.
28 Il testimone iniquo si beffa della giustizia e la bocca
degli empi ingoia l`iniquità.
29 Per i beffardi sono pronte le verghe e il bastone per le
spalle degli stolti.
20
1 Luxuriosa res vinum, et tumultuosa sicera;
quicumque his delectatur, non erit sapiens.
2 Sicut rugitus leonis ita et terror regis:
qui provocat eum, peccat in animam suam.
3 Honor est homini separari a contentionibus;
omnes autem stulti miscentur contumeliis.
4 Propter frigus piger arare noluit;
mendicabit ergo aestate, et non dabitur illi.
5 Sicut aqua profunda consilium in corde viri,
sed homo sapiens exhauriet illud.
6 Multi homines misericordes vocantur;
virum autem fidelem quis inveniet?
7 Iustus, qui ambulat in simplicitate sua,
beatos post se filios derelinquet.
8 Rex, qui sedet in solio iudicii,
dissipat omne malum intuitu suo.
9 Quis potest dicere: “ Mundavi cor meum,
purus sum a peccato ”?
10 Pondus et pondus, mensura et mensura,
utrumque abominabile est apud Dominum.
11 Ex studiis suis intellegitur puer,
si munda et recta sint opera eius.
12 Aurem audientem et oculum videntem,
Dominus fecit utrumque.
13 Noli diligere somnum, ne te egestas opprimat;
aperi oculos tuos et saturare panibus.
14 “ Malum est, malum est! ” dicit omnis emptor
et, cum recesserit, tunc gloriabitur.
15 Est aurum et multitudo gemmarum
et vas pretiosum labia scientiae.
16 Tolle vestimentum eius, quia fideiussor exstitit alieni,
et pro extraneis aufer pignus ab eo.
17 Suavis est homini panis mendacii,
et postea implebitur os eius calculo.
18 Cogitationes consiliis firmantur,
et dispensationibus tractanda sunt bella.
19 Ei, qui revelat mysteria et calumniatur
et dilatat labia sua, ne commiscearis.
20 Qui maledicit patri suo et matri, exstinguetur lucerna eius
in mediis tenebris.
21 Hereditas, ad quam festinatur in principio,
in novissimo benedictione carebit.
22 Ne dicas: “ Reddam malum ”; exspecta Dominum,
et liberabit te.
23 Abominatio est apud Dominum pondus et pondus; statera dolosa
non est bona in oculis eius.
24 A Domino diriguntur gressus viri; quis autem hominum intellegere
potest viam suam?
25 Laqueus est homini inconsulte dicere:“Sanctum!"
et post vota retractare.
26 Ventilat impios rex sapiens et incurvat super eos rotam.
27 Lucerna Domini spiraculum hominis,
quae investigat omnia secreta ventris.
28 Misericordia et veritas custodiunt regem,
et roboratur clementia thronus eius.
29 Ornamentum iuvenum fortitudo eorum, et honor senum canities.
30 Livor vulneris absterget mala, et plagae in secretioribus
ventris.
20
1 Il vino è rissoso, il liquore è tumultuoso; chiunque se
ne inebria non è saggio. 2 La collera del re è simile al ruggito
del leone; chiunque lo eccita rischia la vita.
3 E` una gloria per l`uomo astenersi dalle contese, attaccar
briga è proprio degli stolti.
4 Il pigro non ara d`autunno, e alla mietitura cerca, ma non
trova nulla.
5 Come acque profonde sono i consigli nel cuore umano, l`uomo
accorto le sa attingere.
6 Molti si proclamano gente per bene, ma una persona fidata
chi la trova? 7 Il giusto si regola secondo la
sua integrità; beati i figli che lascia dietro di sé!
8 Il re che siede in tribunale dissipa ogni male con il suo
sguardo.
9 Chi può dire: "Ho purificato il cuore, sono mondo dal mio
peccato?".
10 Doppio peso e doppia misura sono due cose in abominio al
Signore.
11 Già con i suoi giochi il fanciullo dimostra se le sue azioni
saranno pure e rette.
12 L`orecchio che ascolta e l`occhio che vede: l`uno e l`altro
ha fatto il Signore.
13 Non amare il sonno per non diventare povero, tieni gli
occhi aperti e avrai pane a sazietà.
14 "Robaccia, robaccia" dice chi compra: ma mentre se ne va,
allora se ne vanta.
15 C`è oro e ci sono molte perle, ma la cosa più preziosa
sono le labbra istruite.
16 Prendigli il vestito perché si è fatto garante per un altro
e tienilo in pegno per gli estranei.
17 E` piacevole all`uomo il pane procurato con frode, ma poi
la sua bocca sarà piena di granelli di sabbia.
18 Pondera bene i tuoi disegni, consigliandoti, e fà la guerra
con molta riflessione.
19 Chi va in giro sparlando rivela un segreto, non associarti
a chi ha sempre aperte le labbra.
20 Chi maledice il padre e la madre vedrà spegnersi la sua
lucerna nel cuore delle tenebre.
21 I guadagni accumulati in fretta da principio non saranno
benedetti alla fine.
22 Non dire: "Voglio ricambiare il male", confida nel Signore
ed egli ti libererà.
23 Il doppio peso è in abominio al Signore e le bilance false
non sono un bene.
24 Dal Signore sono diretti i passi dell`uomo e come può l`uomo
comprender la propria via?
25 E` un laccio per l`uomo esclamare subito: "Sacro!" e riflettere
solo dopo aver fatto il voto.
26 Un re saggio passa al vaglio i malvagi e ritorna su di
loro con la ruota.
27 Lo spirito dell`uomo è una fiaccola del Signore che scruta
tutti i segreti recessi del cuore.
28 Bontà e fedeltà vegliano sul re, sulla bontà è basato il
suo trono.
29 Vanto dei giovani è la loro forza, ornamento dei vecchi
è la canizie.
30 Le ferite sanguinanti spurgano il male, le percosse purificano
i recessi del cuore.
Realizzato
da Luca, Catia, Mariuccia e Antonio.
Ottimizzato per Internet Explorer e Mozilla Firefox, risoluzione consigliata
800*600 - 1024*768 pixel.
Tutti i diritti riservati.