42
1 Iudica me, Deus, et discerne causam meam de gente non sancta;
ab homine iniquo et doloso erue me.
2 Quia tu es Deus refugii mei; quare me reppulisti,
et quare tristis incedo, dum affligit me inimicus?
3 Emitte lucem tuam et veritatem tuam; ipsae me deducant et
adducant in montem sanctum tuum et in tabernacula tua.
4 Et introibo ad altare Dei, ad Deum laetitiae exsultationis
meae. Confitebor tibi in cithara, Deus, Deus meus.
5 Quare tristis es, anima mea, et quare conturbaris in me? Spera
in Deo, quoniam adhuc confitebor illi,
salutare vultus mei et Deus meus.
42
1 Fammi giustizia, o Dio, difendi la mia causa contro gente
spietata; liberami dall`uomo iniquo e fallace. 2 Tu sei il Dio della mia difesa;
perché mi respingi, perché triste me ne vado, oppresso dal
nemico?
3 Manda la tua verità e la tua luce; siano esse a guidarmi,
mi portino al tuo monte santo e alle tue dimore.
4 Verrò all`altare di Dio, al Dio della mia gioia, del mio
giubilo. A te canterò con la cetra, Dio, Dio mio.
5 Perché ti rattristi, anima mia, perché su di me gemi? Spera
in Dio: ancora potrò lodarlo, lui, salvezza del mio volto
e mio Dio.
43
1 Magistro chori. Filiorum Core. Maskil.
2 Deus, auribus nostris audivimus; patres nostri annuntiaverunt
nobis opus, quod operatus es in diebus eorum, in diebus antiquis.
3 Tu manu tua gentes depulisti et plantasti illos,
afflixisti populos et dilatasti eos.
4 Nec enim in gladio suo possederunt terram, et brachium eorum
non salvavit eos; sed dextera tua et brachium tuum et illuminatio
vultus tui, quoniam complacuisti in eis.
5 Tu es rex meus et Deus meus, qui mandas salutes Iacob.
6 In te inimicos nostros proiecimus, et in nomine tuo conculcavimus
insurgentes in nos. -
7 Non enim in arcu meo sperabo, et gladius meus non salvabit
me.
8 Tu autem salvasti nos de affligentibus nos et odientes nos
confudisti.
9 In Deo gloriabimur tota die et in nomine tuo confitebimur
in saeculum.
10 Nunc autem reppulisti et confudisti nos et non egredieris,
Deus, cum virtutibus nostris.
11 Convertisti nos retrorsum coram inimicis nostris; et, qui
oderunt nos, diripuerunt sibi.
12 Dedisti nos tamquam oves ad vescendum et in gentibus dispersisti
nos.
13 Vendidisti populum tuum sine lucro nec ditior factus es in
commutatione eorum.
14 Posuisti nos opprobrium vicinis nostris,
subsannationem et derisum his, qui sunt in circuitu nostro.
15 Posuisti nos similitudinem in gentibus, commotionem capitis
in populis.
16 Tota die verecundia mea contra me est, et confusio faciei
meae cooperuit me
17 a voce exprobrantis et obloquentis, a facie inimici et ultoris.
18 Haec omnia venerunt super nos, nec obliti sumus te et inique
non egimus in testamentum tuum.
19 Et non recessit retro cor nostrum, nec declinaverunt gressus
nostri a via tua;
20 sed humiliasti nos in loco vulpium et operuisti nos umbra
mortis.
21 Si obliti fuerimus nomen Dei nostri et si expanderimus manus
nostras ad deum alienum,
22 nonne Deus requiret ista? Ipse enim novit abscondita cordis.
23 Quoniam propter te mortificamur tota die,
aestimati sumus sicut oves occisionis.
24 Evigila, quare obdormis, Domine? Exsurge et ne repellas in
finem.
25 Quare faciem tuam avertis, oblivisceris inopiae nostrae et
tribulationis nostrae?
26 Quoniam humiliata est in pulvere anima nostra,
conglutinatus est in terra venter noster. Exsurge, Domine, adiuva
nos et
27 redime nos propter misericordiam tuam.
43
1 Al maestro del coro. Dei figli di Core. Maskil.
2 Dio, con i nostri orecchi abbiamo udito, i nostri padri
ci hanno raccontato l`opera che hai compiuto ai loro giorni,
nei tempi antichi.
3 Tu per piantarli, con la tua mano hai sradicato le genti,
per far loro posto, hai distrutto i popoli.
4 Poiché non con la spada conquistarono la terra, né fu il
loro braccio a salvarli; ma il tuo braccio e la tua destra
e la luce del tuo volto, perché tu li amavi.
5 Sei tu il mio re, Dio mio, che decidi vittorie per Giacobbe.
6 Per te abbiamo respinto i nostri avversari nel tuo nome
abbiamo annientato i nostri aggressori.
7 Infatti nel mio arco non ho confidato e non la mia spada
mi ha salvato,
8 ma tu ci hai salvati dai nostri avversari, hai confuso i
nostri nemici.
9 In Dio ci gloriamo ogni giorno,celebrando senza fine il
tuo nome
10 Ma ora ci hai respinti e coperti di vergogna,e più non
esci con le nostre schiere.
11 Ci hai fatti fuggire di fronte agli avversari e i nostri
nemici ci hanno spogliati.
12 Ci hai consegnati come pecore da macello, ci hai dispersi
in mezzo alle nazioni.
13 Hai venduto il tuo popolo per niente, sul loro prezzo non
hai guadagnato.
14 Ci hai resi ludibrio dei nostri vicini, scherno e obbrobrio
a chi ci sta intorno.
15 Ci hai resi la favola dei popoli, su di noi le nazioni
scuotono il capo.
16 L`infamia mi sta sempre davanti e la vergogna copre il
mio volto
17 per la voce di chi insulta e bestemmia, davanti al nemico
che brama vendetta. 18 Tutto questo ci è accaduto e non
ti avevamo dimenticato, non avevamo tradito la tua alleanza.
19 Non si era volto indietro il nostro cuore, i nostri passi
non avevano lasciato il tuo sentiero;
20 ma tu ci hai abbattuti in un luogo di sciacalli e ci hai
avvolti di ombre tenebrose.
21 Se avessimo dimenticato il nome del nostro Dio e teso le
mani verso un dio straniero,
22 forse che Dio non lo avrebbe scoperto, lui che conosce
i segreti del cuore?
23 Per te ogni giorno siamo messi a morte, stimati come pecore
da macello.
24 Svègliati, perché dormi, Signore? Dèstati, non ci respingere
per sempre.
25 Perché nascondi il tuo volto, dimentichi la nostra miseria
e oppressione?
26 Poiché siamo prostrati nella polvere, il nostro corpo è
steso a terra. Sorgi, vieni in nostro aiuto;
27 salvaci per la tua misericordia.
44
1 Magistro chori. Secundum " Lilia... ". Filiorum Core.
Maskil. Canticum amoris.
2 Eructavit cor meum verbum bonum, dico ego opera mea regi.
Lingua mea calamus scribae velociter scribentis.
3 Speciosus forma es prae filiis hominum, diffusa est gratia
in labiis tuis, propterea benedixit te Deus in aeternum.
4 Accingere gladio tuo super femur tuum, potentissime, magnificentia
tua et ornatu tuo.
5 Et ornatu tuo procede, currum ascende propter veritatem et
mansuetudinem et iustitiam. Et doceat te mirabilia dextera tua:
6 sagittae tuae acutae - populi sub te cadent - in corda inimicorum
regis.
7 Sedes tua, Deus, in saeculum saeculi; sceptrum aequitatis
sceptrum regni tui.
8 Dilexisti iustitiam et odisti iniquitatem,
propterea unxit te Deus, Deus tuus, oleo laetitiae prae consortibus
tuis.
9 Myrrha et aloe et casia omnia vestimenta tua;
e domibus eburneis chordae delectant te.
10 Filiae regum in pretiosis tuis; astitit regina a dextris
tuis ornata auro ex Ophir. -
11 Audi, filia, et vide et inclina aurem tuam et obliviscere
populum tuum et domum patris tui;
12 et concupiscet rex speciem tuam. Quoniam ipse est dominus
tuus, et adora eum.
13 Filia Tyri cum muneribus; vultum tuum deprecabuntur divites
plebis.
14 Gloriosa nimis filia regis intrinsecus, texturis aureis circumamicta.
15 In vestibus variegatis adducetur regi; virgines post eam,
proximae eius, afferuntur tibi.
16 Afferuntur in laetitia et exsultatione, adducuntur in domum
regis.
17 Pro patribus tuis erunt tibi filii; constitues eos principes
super omnem terram.
18 Memor ero nominis tui in omni generatione et generatione;
propterea populi confitebuntur tibi in aeternum et in saeculum
saeculi.
44
1 Al maestro del coro. Su "I gigli...". Dei figli di Core. Maskil.
Canto d`amore.
2 Effonde il mio cuore liete parole, io canto al re il mio poema.
La mia lingua è stilo di scriba veloce.
3 Tu sei il più bello tra i figli dell`uomo, sulle tue labbra
è diffusa la grazia, ti ha benedetto Dio per sempre.
4 Cingi, prode, la spada al tuo fianco, nello splendore della
tua maestà ti arrida la sorte,
5 avanza per la verità, la mitezza e la giustizia.
La tua destra ti mostri prodigi:
6le tue frecce acute colpiscono al cuore i nemici del re; sotto
di te cadono i popoli.
7 Il tuo trono, Dio, dura per sempre; è scettro giusto lo scettro
del tuo regno.
8 Ami la giustizia e l`empietà detesti: Dio, il tuo Dio ti ha
consacrato con olio di letizia, a preferenza dei tuoi eguali.
9 Le tue vesti son tutte mirra, aloè e cassia, dai palazzi d`avorio
ti allietano le cetre.
10 Figlie di re stanno tra le tue predilette; alla tua destra
la regina in ori di Ofir.
11 Ascolta, figlia, guarda, porgi l`orecchio, dimentica il tuo
popolo e la casa di tuo padre;
12 al re piacerà la tua bellezza. Egli è il tuo Signore: pròstrati
a lui.
13 Da Tiro vengono portando doni, i più ricchi del popolo cercano
il tuo volto.
14 La figlia del re è tutta splendore, gemme e tessuto d`oro
è il suo vestito.
15 E` presentata al re in preziosi ricami; con lei le vergini
compagne a te sono condotte;
16 guidate in gioia ed esultanza entrano insieme nel palazzo
del re.
17 Ai tuoi padri succederanno i tuoi figli; li farai capi di
tutta la terra.
18 Farò ricordare il tuo nome per tutte le generazioni, e i
popoli ti loderanno in eterno, per sempre.
45
1 Magistro chori. Filiorum Core. Secundum " Virgines...
". Canticum.
2 Deus est nobis refugium et virtus, adiutorium in tribulationibus
inventus est nimis.
3 Propterea non timebimus, dum turbabitur terra,
et transferentur montes in cor maris.
4 Fremant et intumescant aquae eius, conturbentur montes in
elatione eius.
5 Fluminis rivi laetificant civitatem Dei, sancta tabernacula
Altissimi.
6 Deus in medio eius, non commovebitur; adiuvabit eam Deus mane
diluculo.
7 Fremuerunt gentes, commota sunt regna; dedit vocem suam, liquefacta
est terra.
8 Dominus virtutum nobiscum, refugium nobis Deus Iacob.
9 Venite et videte opera Domini, quae posuit prodigia super
terram. Auferet bella usque ad finem terrae,
10 arcum conteret et confringet arma et scuta comburet igne.
11 Vacate et videte quoniam ego sum Deus:
exaltabor in gentibus et exaltabor in terra.
12 Dominus virtutum nobiscum, refugium nobis Deus Iacob.
45
1 Al maestro del coro. Dei figli di Core. Su "Le vergini...".
Canto.
2 Dio è per noi rifugio e forza, aiuto sempre vicino nelle
angosce.
3 Perciò non temiamo se trema la terra, se crollano i monti
nel fondo del mare.
4 Fremano, si gonfino le sue acque, tremino i monti per i
suoi flutti. 5 Un fiume e i suoi ruscelli rallegrano
la città di Dio, la santa dimora dell`Altissimo.
6 Dio sta in essa: non potrà vacillare; la soccorrerà Dio,
prima del mattino.
7 Fremettero le genti, i regni si scossero; egli tuonò, si
sgretolò la terra.
8 Il Signore degli eserciti è con noi, nostro rifugio è il
Dio di Giacobbe. 9 Venite, vedete le opere del Signore,
egli ha fatto portenti sulla terra.
10 Farà cessare le guerre sino ai confini della terra, romperà
gli archi e spezzerà le lance, brucerà con il fuoco gli scudi.
11 Fermatevi e sappiate che io sono Dio, eccelso tra le genti,
eccelso sulla terra.
12 Il Signore degli eserciti è con noi, nostro rifugio è il
Dio di Giacobbe.
46
1 Magistro chori. Filiorum Core. PSALMUS.
2 Omnes gentes, plaudite manibus, iubilate Deo in voce exsultationis,
3 quoniam Dominus Altissimus, terribilis, rex magnus super omnem
terram.
4 Subiecit populos nobis et gentes sub pedibus nostris.
5 Elegit nobis hereditatem nostram, gloriam Iacob, quem dilexit.
6 Ascendit Deus in iubilo, et Dominus in voce tubae.
7 Psallite Deo, psallite; psallite regi nostro, psallite.
8 Quoniam rex omnis terrae Deus, psallite sapienter.
9 Regnavit Deus super gentes, Deus sedet super sedem sanctam
suam.
10 Principes populorum congregati sunt cum populo Dei Abraham,
quoniam Dei sunt scuta terrae: vehementer elevatus est.
46
1 Al maestro del coro. Dei figli di Core. Salmo.
2 Applaudite, popoli tutti, acclamate Dio con voci di gioia;
3 perché terribile è il Signore, l`Altissimo, re grande su
tutta la terra.
4 Egli ci ha assoggettati i popoli, ha messo le nazioni sotto
i nostri piedi.
5 La nostra eredità ha scelto per noi, vanto di Giacobbe suo
prediletto.
6 Ascende Dio tra le acclamazioni, il Signore al suono di
tromba.
7 Cantate inni a Dio, cantate inni; cantate inni al nostro
re, cantate inni;
8 perché Dio è re di tutta la terra, cantate inni con arte.
9 Dio regna sui popoli, Dio siede sul suo trono santo.
10 I capi dei popoli si sono raccolti con il popolo del Dio
di Abramo, perché di Dio sono i potenti della terra: egli
è l`Altissimo.
47
1 Canticum. PSALMUS. Filiorum Core.
2 Magnus Dominus et laudabilis nimis in civitate Dei nostri.
3 Mons sanctus eius collis speciosus, exsultatio universae terrae.
Mons Sion, extrema aquilonis,
civitas regis magni.
4 Deus in domibus eius notus factus est ut refugium.
5 Quoniam ecce reges congregati sunt,convenerunt in unum.
6 Ipsi cum viderunt, sic admirati sunt, conturbati sunt, diffugerunt;
7 illic tremor apprehendit eos, dolores ut parturientis.
8 In spiritu orientis conteres naves Tharsis.
9 Sicut audivimus, sic vidimus in civitate Domini virtutum,
in civitate Dei nostri; Deus fundavit eam in aeternum.
10 Recogitamus, Deus, misericordiam tuam in medio templi tui.
11 Secundum nomen tuum, Deus, sic et laus tua in fines terrae;
iustitia plena est dextera tua.
12 Laetetur mons Sion, et exsultent filiae Iudae
propter iudicia tua.
13 Circumdate Sion et complectimini eam, numerate turres eius.
14 Ponite corda vestra in virtute eius et percurrite domos eius,
ut enarretis in progenie altera.
15 Quoniam hic est Deus, Deus noster in aeternum et in saeculum
saeculi; ipse ducet nos in saecula.
47
1 Cantico. Salmo. Dei figli di Core.
2 Grande è il Signore e degno di ogni lode nella città del nostro
Dio.
3 Il suo monte santo, altura stupenda, è la gioia di tutta la
terra. Il monte Sion, dimora divina, è la città del grande Sovrano.
4 Dio nei suoi baluardi è apparso fortezza inespugnabile.
5 Ecco, i re si sono alleati, sono avanzati insieme.
6 Essi hanno visto: attoniti e presi dal panico, sono fuggiti.
7 Là sgomento li ha colti, doglie come di partoriente,
8 simile al vento orientale che squarcia le navi di Tarsis.
9 Come avevamo udito, così abbiamo visto nella città del Signore
degli eserciti, nella città del nostro Dio; Dio l`ha fondata
per sempre.
10 Ricordiamo, Dio, la tua misericordia dentro il tuo tempio.
11 Come il tuo nome, o Dio, così la tua lode si estende sino
ai confini della terra; è piena di giustizia la tua destra.
12 Gioisca il monte di Sion, esultino le città di Giuda a motivo
dei tuoi giudizi.
13 Circondate Sion, giratele intorno, contate le sue torri.
14 Osservate i suoi baluardi, passate in rassegna le sue fortezze,
per narrare alla generazione futura:
15 Questo è il Signore, nostro Dio in eterno, sempre: egli è
colui che ci guida.
48
1 Magistro chori. Filiorum Core. PSALMUS.
2 Audite haec, omnes gentes; auribus percipite, omnes, qui habitatis
orbem:
3 quique humiles et viri nobiles, simul in unum dives et pauper!
4 Os meum loquetur sapientiam, et meditatio cordis mei prudentiam.
5 Inclinabo in parabolam aurem meam, aperiam in psalterio aenigma
meum.
6 Cur timebo in diebus malis, cum iniquitas supplantantium circumdabit
me?
7 Qui confidunt in virtute sua et in multitudine divitiarum
suarum gloriantur.
8 Etenim seipsum non redimet homo; non dabit Deo propitiationem
suam.
9 Nimium est pretium redemptionis animae eius:
ad ultimum deficiet,
10 ut vivat usque in finem nec videat interitum.
11 Et videbit sapientes morientes; simul insipiens et stultus
peribunt et relinquent alienis divitias suas.
12 Sepulcra eorum domus illorum in aeternum;
tabernacula eorum in progeniem et progeniem,
etsi vocaverunt nominibus suis terras suas.
13 Et homo, cum sit in honore, non permanebit;
comparatus est iumentis, quae pereunt, et similis factus est
illis.
14 Haec via illorum, quorum fiducia in semetipsis,
et finis eorum, qui complacent in ore suo.
15 Sicut oves in inferno positi sunt, mors depascet eos; descendent
praecipites ad sepulcrum, et figura eorum erit in consumptionem:
infernus habitaculum eorum.
16 Verumtamen Deus redimet animam meam,
de manu inferi vere suscipiet me.
17 Ne timueris, cum dives factus fuerit homo, et cum multiplicata
fuerit gloria domus eius,
18 quoniam, cum interierit, non sumet omnia, neque descendet
cum eo gloria eius.
19 Cum animae suae in vita ipsius benedixerit:
“ Laudabunt te quod benefecisti tibi ”,
20 tamen introibit ad progeniem patrum suorum,
qui in aeternum non videbunt lumen.
21 Homo, cum in honore esset, non intellexit;
comparatus est iumentis, quae pereunt,
et similis factus est illis.
48
1 Al maestro del coro. Dei figli di Core. Salmo.
2 Ascoltate, popoli tutti, porgete orecchio abitanti del mondo,
3 voi nobili e gente del popolo, ricchi e poveri insieme.
4 La mia bocca esprime sapienza, il mio cuore medita saggezza;
5 porgerò l`orecchio a un proverbio, spiegherò il mio enigma
sulla cetra.
6 Perché temere nei giorni tristi, quando mi circonda la malizia
dei perversi?
7 Essi confidano nella loro forza, si vantano della loro grande
ricchezza.
8 Nessuno può riscattare se stesso, o dare a Dio il suo prezzo.
9 Per quanto si paghi il riscatto di una vita,non potrà mai
bastare
10 per vivere senza fine,e non vedere la tomba.
11 Vedrà morire i sapienti; lo stolto e l`insensato periranno
insieme e lasceranno ad altri le loro ricchezze.
12 Il sepolcro sarà loro casa per sempre, loro dimora per
tutte le generazioni, eppure hanno dato il loro nome alla
terra.
13 Ma l`uomo nella prosperità non comprende, è come gli animali
che periscono.
14 Questa è la sorte di chi confida in se stesso, l`avvenire
di chi si compiace nelle sue parole.
15 Come pecore sono avviati agli inferi, sarà loro pastore
la morte; scenderanno a precipizio nel sepolcro, svanirà ogni
loro parvenza: gli inferi saranno la loro dimora.
16 Ma Dio potrà riscattarmi, mi strapperà dalla mano della
morte.
17 Se vedi un uomo arricchirsi, non temere, se aumenta la
gloria della sua casa.
18 Quando muore con sé non porta nulla, né scende con lui
la sua gloria. 19 Nella sua vita si diceva fortunato:
"Ti loderanno, perché ti sei procurato del bene".
20 Andrà con la generazione dei suoi padri che non vedranno
mai più la luce.
21 L`uomo nella prosperità non comprende, è come gli animali
che periscono.
49
1 PSALMUS. Asaph. Deus deorum, Dominus, locutus est
et vocavit terram a solis ortu usque ad occasum.
2 Ex Sion speciosa decore Deus illuxit,
3 Deus noster veniet et non silebit: ignis consumens est in
conspectu eius, et in circuitu eius tempestas valida.
4 Advocabit caelum desursum et terram discernere populum suum:
5 “ Congregate mihi sanctos meos, qui disposuerunt testamentum
meum in sacrificio ”.
6 Et annuntiabunt caeli iustitiam eius, quoniam Deus iudex est.
7 “ Audi, populus meus, et loquar, Israel, et testificabor
adversum te: Deus, Deus tuus, ego sum.
8 Non in sacrificiis tuis arguam te; holocausta enim tua in
conspectu meo sunt semper.
9 Non accipiam de domo tua vitulos neque de gregibus tuis hircos.
10 Quoniam meae sunt omnes ferae silvarum,
iumentorum mille in montibus.
11 Cognovi omnia volatilia caeli; et, quod movetur in agro,
meum est.
12 Si esuriero non dicam tibi; meus est enim orbis terrae et
plenitudo eius.
13 Numquid manducabo carnes taurorum aut sanguinem hircorum
potabo?
14 Immola Deo sacrificium laudis et redde Altissimo vota tua;
15 et invoca me in die tribulationis: eruam te, et honorificabis
me ”.
16 Peccatori autem dixit Deus: “ Quare tu enarras praecepta
mea et assumis testamentum meum in os tuum?
17 Tu vero odisti disciplinam et proiecisti sermones meos retrorsum.
18 Si videbas furem, currebas cum eo; et cum adulteris erat
portio tua.
19 Os tuum dimittebas ad malitiam, et lingua tua concinnabat
dolos.
20 Sedens adversus fratrem tuum loquebaris
et adversus filium matris tuae proferebas opprobrium.
21 Haec fecisti, et tacui. Existimasti quod eram tui similis.
Arguam te et statuam illa contra faciem tuam.
22 Intellegite haec, qui obliviscimini Deum,
ne quando rapiam, et non sit qui eripiat.
23 Qui immolabit sacrificium laudis, honorificabit me; et, qui
immaculatus est in via, ostendam illi salutare Dei ”.
49
1 Salmo. Di Asaf. Parla il Signore, Dio degli dèi, convoca la
terra da oriente a occidente.
2 Da Sion, splendore di bellezza, Dio rifulge.
3 Viene il nostro Dio e non sta in silenzio; davanti a lui un
fuoco divorante, intorno a lui si scatena la tempesta.
4 Convoca il cielo dall`alto e la terra al giudizio del suo
popolo:
5 Davanti a me riunite i miei fedeli, che hanno sancito con
me l`alleanza offrendo un sacrificio".
6 Il cielo annunzi la sua giustizia, Dio è il giudice.
7 Ascolta, popolo mio, voglio parlare, testimonierò contro di
te, Israele: Io sono Dio, il tuo Dio.
8 Non ti rimprovero per i tuoi sacrifici; i tuoi olocausti mi
stanno sempre davanti.
9 Non prenderò giovenchi dalla tua casa, né capri dai tuoi recinti.
10 Sono mie tutte le bestie della foresta,animali a migliaia
sui monti.
11 Conosco tutti gli uccelli del cielo, è mio ciò che si muove
nella campagna.
12 Se avessi fame, a te non lo direi: mio è il mondo e quanto
contiene.
13 Mangerò forse la carne dei tori, berrò forse il sangue dei
capri?
14 Offri a Dio un sacrificio di lode e sciogli all`Altissimo
i tuoi voti;
15 invocami nel giorno della sventura: ti salverò e tu mi darai
gloria".
16 All`empio dice Dio: "Perché vai ripetendo i miei decreti
e hai sempre in bocca la mia alleanza,
17 tu che detesti la disciplina e le mie parole te le getti
alle spalle?
18 Se vedi un ladro, corri con lui; e degli adùlteri ti fai
compagno.
19 Abbandoni la tua bocca al male e la tua lingua ordisce inganni.
20 Ti siedi, parli contro il tuo fratello, getti fango contro
il figlio di tua madre.
21 Hai fatto questo e dovrei tacere? forse credevi ch`io fossi
come te! Ti rimprovero: ti pongo innanzi i tuoi peccati".
22 Capite questo voi che dimenticate Dio, perché non mi adiri
e nessuno vi salvi.
23 Chi offre il sacrificio di lode, questi mi onora, a chi cammina
per la retta via mostrerò la salvezza di Dio.
50
1 Magistro chori. PSALMUS. David,
2 cum venit ad eum Nathan propheta, postquam cum Bethsabee peccavit.
3 Miserere mei, Deus, secundum misericordiam tuam; et secundum
multitudinem miserationum tuarum dele iniquitatem meam.
4 Amplius lava me ab iniquitate mea et a peccato meo munda me.
5 Quoniam iniquitatem meam ego cognosco, et peccatum meum contra
me est semper.
6 Tibi, tibi soli peccavi et malum coram te feci,
ut iustus inveniaris in sententia tua et aequus in iudicio tuo.
7 Ecce enim in iniquitate generatus sum, et in peccato concepit
me mater mea.
8 Ecce enim veritatem in corde dilexisti et in occulto sapientiam
manifestasti mihi.
9 Asperges me hyssopo, et mundabor; lavabis me, et super nivem
dealbabor.
10 Audire me facies gaudium et laetitiam, et exsultabunt ossa,
quae contrivisti.
11 Averte faciem tuam a peccatis meis et omnes iniquitates meas
dele.
12 Cor mundum crea in me, Deus, et spiritum firmum innova in
visceribus meis.
13 Ne proicias me a facie tua et spiritum sanctum tuum ne auferas
a me.
14 Redde mihi laetitiam salutaris tui et spiritu promptissimo
confirma me.
15 Docebo iniquos vias tuas, et impii ad te convertentur.
16 Libera me de sanguinibus, Deus, Deus salutis meae, et exsultabit
lingua mea iustitiam tuam.
17 Domine, labia mea aperies, et os meum annuntiabit laudem
tuam.
18 Non enim sacrificio delectaris; holocaustum, si offeram,
non placebit.
19 Sacrificium Deo spiritus contribulatus; cor contritum et
humiliatum, Deus, non despicies.
20 Benigne fac, Domine, in bona voluntate tua Sion, ut aedificentur
muri Ierusalem.
21 Tunc acceptabis sacrificium iustitiae, oblationes et holocausta;
tunc imponent super altare tuum vitulos.
50
Al maestro del coro. Salmo. Di Davide.
2 Quando venne da lui il profeta Natan dopo che aveva peccato
con Betsabea.
3 Pietà di me, o Dio, secondo la tua misericordia; nella tua
grande bontà cancella il mio peccato.
4 Lavami da tutte le mie colpe, mondami dal mio peccato.
5 Riconosco la mia colpa, il mio peccato mi sta sempre dinanzi.
6 Contro di te, contro te solo ho peccato, quello che è male
ai tuoi occhi, io l`ho fatto; perciò sei giusto quando parli,
retto nel tuo giudizio.
7 Ecco, nella colpa sono stato generato, nel peccato mi ha concepito
mia madre.
8 Ma tu vuoi la sincerità del cuore e nell`intimo m`insegni
la sapienza.
9 Purificami con issopo e sarò mondo;lavami e sarò più bianco
della neve.
10 Fammi sentire gioia e letizia,esulteranno le ossa che hai
spezzato.
11 Distogli lo sguardo dai miei peccati, cancella tutte le mie
colpe.
12 Crea in me, o Dio, un cuore puro, rinnova in me uno spirito
saldo.
13 Non respingermi dalla tua presenza e non privarmi del tuo
santo spirito.
14 Rendimi la gioia di essere salvato, sostieni in me un animo
generoso.
15 Insegnerò agli erranti le tue vie e i peccatori a te ritorneranno.
16 Liberami dal sangue, Dio, Dio mia salvezza, la mia lingua
esalterà la tua giustizia.
17 Signore, apri le mie labbra e la mia bocca proclami la tua
lode;
18 poiché non gradisci il sacrificio e, se offro olocausti,
non li accetti.
19 Uno spirito contrito è sacrificio a Dio, un cuore affranto
e umiliato, Dio, tu non disprezzi.
20 Nel tuo amore fa grazia a Sion, rialza le mura di Gerusalemme.
21 Allora gradirai i sacrifici prescritti, l`olocausto e l`intera
oblazione, allora immoleranno vittime sopra il tuo altare.
51
1 Magistro chori. Maskil. David,
2 postquam Doeg Edomita ad Saul venit eique narravit dicens:
" David intravit in domum Abimelech ".
3 Quid gloriaris in malitia, qui potens es iniquitate?
4 Tota die insidias cogitasti; lingua tua sicut novacula acuta,
qui facis dolum.
5 Dilexisti malitiam super benignitatem, mendacium magis quam
loqui aequitatem.
6 Dilexisti omnia verba perditionis, lingua dolosa.
7 Propterea Deus destruet te in finem; evellet te et emigrabit
te de tabernaculo et radicem tuam de terra viventium.
8 Videbunt iusti et timebunt et super eum ridebunt:
9 “ Ecce homo, qui non posuit Deum refugium suum, sed
speravit in multitudine divitiarum suarum et praevaluit in insidiis
suis ”.
10 Ego autem sicut virens oliva in domo Dei.
Speravi in misericordia Dei in aeternum et in saeculum saeculi.
11 Confitebor tibi in saeculum, quia fecisti; et exspectabo
nomen tuum, quoniam bonum est, in conspectu sanctorum tuorum.
51
Al maestro del coro. Maskil. Di Davide.
2 Dopo che l`idumeo Doeg venne da Saul per informarlo e dirgli:
"Davide è entrato in casa di Abimelech".
3 Perché ti vanti del male o prepotente nella tua iniquità?
4 Ordisci insidie ogni giorno; la tua lingua è come lama affilata,
artefice di inganni.
5 Tu preferisci il male al bene, la menzogna al parlare sincero.
6 Ami ogni parola di rovina, o lingua di impostura.
7 Perciò Dio ti demolirà per sempre, ti spezzerà e ti strapperà
dalla tenda e ti sradicherà dalla terra dei viventi.
8 Vedendo, i giusti saran presi da timore e di lui rideranno:
9 Ecco l`uomo che non ha posto in Dio la sua difesa, ma confidava
nella sua grande ricchezza e si faceva forte dei suoi crimini".
10 Io invece come olivo verdeggiante nella casa di Dio. Mi abbandono
alla fedeltà di Dio ora e per sempre.
11 Voglio renderti grazie in eterno per quanto hai operato;
spero nel tuo nome, perché è buono, davanti ai tuoi fedeli.
Realizzato
da Luca, Catia, Mariuccia e Antonio.
Ottimizzato per Internet Explorer e Mozilla Firefox, risoluzione consigliata
800*600 - 1024*768 pixel.
Tutti i diritti riservati.