73
1 Maskil. Asaph. Ut quid, Deus, reppulisti in finem,
iratus est furor tuus super oves pascuae tuae?
2 Memor esto congregationis tuae, quam possedisti ab initio.
Redemisti virgam hereditatis tuae: mons Sion, in quo habitasti.
3 Leva gressus tuos in ruinas sempiternas: omnia vastavit inimicus
in sancto.
4 Rugierunt, qui oderunt te, in medio congregationis tuae; posuerunt
signa sua in signa.
5 Visi sunt quasi in altum securim vibrantes in silva condensa.
6 Exciderunt ianuas eius in idipsum; in securi et ascia deiecerunt.
7 Incenderunt igni sanctuarium tuum, in terram polluerunt tabernaculum
nominis tui;
8 dixerunt in corde suo: “ Opprimamus eos simul ”.
Combusserunt omnes congregationes Dei in terra.
9 Signa nostra non vidimus; iam non est propheta,
et apud nos non est qui cognoscat amplius.
10 Usquequo, Deus, improperabit inimicus, spernet adversarius
nomen tuum in finem?
11 Ut quid avertis manum tuam et tenes dexteram tuam in medio
sinu tuo?
12 Deus autem rex noster ante saecula, operatus est salutes
in medio terrae.
13 Tu conscidisti in virtute tua mare, contribulasti capita
draconum in aquis.
14 Tu confregisti capita Leviathan, dedisti eum escam monstris
maris.
15 Tu dirupisti fontes et torrentes; tu siccasti fluvios perennes.
16 Tuus est dies, et tua est nox, tu fabricatus es luminaria
et solem.
17 Tu statuisti omnes terminos terrae, aestatem et hiemem, tu
plasmasti ea.
18 Memor esto huius: inimicus improperavit Domino, et populus
insipiens sprevit nomen tuum.
19 Ne tradas bestiis animas confitentes tibi et animas pauperum
tuorum ne obliviscaris in finem.
20 Respice in testamentum, quia repleta sunt latibula terrae
tentoriis violentiae.
21 Ne revertatur humilis factus confusus; pauper et inops laudabunt
nomen tuum.
22 Exsurge, Deus, iudica causam tuam; memor esto improperiorum
tuorum, quae ab insipiente fiunt tota die.
23 Ne obliviscaris voces inimicorum tuorum;
tumultus adversariorum tuorum ascendit semper.
73
1 Maskil. Di Asaf. O Dio, perché ci respingi per sempre, perché
divampa la tua ira contro il gregge del tuo pascolo?
2 Ricordati del popolo che ti sei acquistato nei tempi antichi.
Hai riscattato la tribù che è tuo possesso, il monte Sion, dove
hai preso dimora.
3 Volgi i tuoi passi a queste rovine eterne: il nemico ha devastato
tutto nel tuo santuario.
4 Ruggirono i tuoi avversari nel tuo tempio, issarono i loro
vessilli come insegna.
5 Come chi vibra in alto la scure nel folto di una selva,
6 con l`ascia e con la scure frantumavano le sue porte.
7 Hanno dato alle fiamme il tuo santuario, hanno profanato e
demolito la dimora del tuo nome;
8 pensavano: "Distruggiamoli tutti"; hanno bruciato tutti i
santuari di Dio nel paese.
9 Non vediamo più le nostre insegne,non ci sono più profeti
e tra di noi nessuno sa fino a quando...
10 Fino a quando, o Dio, insulterà l`avversario, il nemico continuerà
a disprezzare il tuo nome?
11 Perché ritiri la tua mano e trattieni in seno la destra?
12 Eppure Dio è nostro re dai tempi antichi, ha operato la salvezza
nella nostra terra.
13 Tu con potenza hai diviso il mare, hai schiacciato la testa
dei draghi sulle acque.
14 Al Leviatàn hai spezzato la testa, lo hai dato in pasto ai
mostri marini.
15 Fonti e torrenti tu hai fatto scaturire, hai inaridito fiumi
perenni. 1
6 Tuo è il giorno e tua è la notte, la luna e il sole tu li
hai creati.
17 Tu hai fissato i confini della terra, l`estate e l`inverno
tu li hai ordinati.
18 Ricorda: il nemico ha insultato Dio, un popolo stolto ha
disprezzato il tuo nome.
19 Non abbandonare alle fiere la vita di chi ti loda, non dimenticare
mai la vita dei tuoi poveri.
20 Sii fedele alla tua alleanza; gli angoli della terra sono
covi di violenza.
21 L`umile non torni confuso, l`afflitto e il povero lodino
il tuo nome.
22 Sorgi, Dio, difendi la tua causa, ricorda che lo stolto ti
insulta tutto il giorno.
23 Non dimenticare lo strepito dei tuoi nemici; il tumulto dei
tuoi avversari cresce senza fine.
74
1 Magistro chori. Secundum " Ne destruxeris ".
PSALMUS. Asaph. Canticum.
2 Confitebimur tibi, Deus; confitebimur et invocabimus nomen
tuum: narrabimus mirabilia tua.
3 Cum statuero tempus, ego iustitias iudicabo.
4 Si liquefacta est terra et omnes, qui habitant in ea, ego
confirmavi columnas eius.
5 Dixi gloriantibus: “ Nolite gloriari! ” et delinquentibus:
“Nolite exaltare cornu!
6 Nolite exaltare in altum cornu vestrum; nolite loqui adversus
Deum proterva ”.
7 Quia neque ab oriente neque ab occidente neque a desertis
exaltatio.
8 Quoniam Deus iudex est: hunc humiliat et hunc exaltat.
9 Quia calix in manu Domini vini meri plenus mixto. Et inclinavit
ex hoc in hoc; verumtamen usque ad faeces epotabunt, bibent
omnes peccatores terrae.
10 Ego autem annuntiabo in saeculum, cantabo Deo Iacob.
11 Et omnia cornua peccatorum confringam, et exaltabuntur cornua
iusti.
74
1 Al maestro del coro. Su "Non dimenticare". Salmo. Di Asaf.
Canto.
2 Noi ti rendiamo grazie, o Dio, ti rendiamo grazie: invocando
il tuo nome, raccontiamo le tue meraviglie.
3 Nel tempo che avrò stabilito io giudicherò con rettitudine.
4 Si scuota la terra con i suoi abitanti, io tengo salde le
sue colonne.
5 Dico a chi si vanta: "Non vantatevi". E agli empi: "Non alzate
la testa!".
6 Non alzate la testa contro il cielo, non dite insulti a Dio.
7 Non dall`oriente, non dall`occidente, non dal deserto, non
dalle montagne
8 ma da Dio viene il giudizio: è lui che abbatte l`uno e innalza
l`altro.
9 Poiché nella mano del Signore è un calice ricolmo di vino
drogato. Egli ne versa: fino alla feccia ne dovranno sorbire,
ne berranno tutti gli empi della terra.
10 Io invece esulterò per sempre, canterò inni al Dio di Giacobbe.
11 Annienterò tutta l`arroganza degli empi, allora si alzerà
la potenza dei giusti.
75
1 Magistro chori. Fidibus. PSALMUS. Asaph. Canticum.
2 Notus in Iudaea Deus, in Israel magnum nomen eius.
3 Et est in Salem tabernaculum eius, et habitatio eius in Sion.
4 Ibi confregit coruscationes arcus, scutum, gladium et bellum.
5 Illuminans tu, Mirabilis, a montibus direptionis.
6 Spoliati sunt potentes corde, dormierunt somnum suum, et non
invenerunt omnes viri fortes manus suas.
7 Ab increpatione tua, Deus Iacob, dormitaverunt auriga et equus.
8 Tu terribilis es, et quis resistet tibi? Ex tunc ira tua.
9 De caelo auditum fecisti iudicium; terra tremuit et quievit,
10 cum exsurgeret in iudicium Deus, ut salvos faceret omnes
mansuetos terrae.
11 Quoniam furor hominis confitebitur tibi, et reliquiae furoris
diem festum agent tibi.
12 Vovete et reddite Domino Deo vestro; omnes in circuitu eius
afferant munera Terribili,
13 ei, qui aufert spiritum principum, terribili apud reges terrae.
75
1 Al maestro del coro. Su strumenti a corda con cetre. Salmo.
Di Asaf. Canto.
2 Dio è conosciuto in Giuda, in Israele è grande il suo nome.
3 E` in Gerusalemme la sua dimora, la sua abitazione, in Sion.
4 Qui spezzò le saette dell`arco, lo scudo, la spada, la guerra.
5 Splendido tu sei, o Potente, sui monti della preda;
6 furono spogliati i valorosi, furono colti dal sonno, nessun
prode ritrovava la sua mano.
7 Dio di Giacobbe, alla tua minaccia, si arrestarono carri e
cavalli.
8 Tu sei terribile; chi ti resiste quando si scatena la tua
ira?
9 Dal cielo fai udire la sentenza: sbigottita la terra tace
10 quando Dio si alza per giudicare, per salvare tutti gli umili
della terra.
11 L`uomo colpito dal tuo furore ti dá gloria, gli scampati
dall`ira ti fanno festa.
12 Fate voti al Signore vostro Dio e adempiteli, quanti lo circondano
portino doni al Terribile,
13 a lui che toglie il respiro ai potenti; è terribile per i
re della terra.
76
1 Magistro chori. Secundum Idithun. Asaph. PSALMUS.
2 Voce mea ad Dominum clamavi; voce mea ad Deum, et intendit
mihi.
3 In die tribulationis meae Deum exquisivi, manus meae nocte
expansae sunt et non fatigantur.
Renuit consolari anima mea;
4 memor sum Dei et ingemisco, exerceor, et deficit spiritus
meus.
5 Vigiles tenuisti palpebras oculi mei; turbatus sum et non
sum locutus.
6 Cogitavi dies antiquos et annos aeternos in mente habui.
7 Meditatus sum nocte cum corde meo et exercitabar et scobebam
spiritum meum.
8 Numquid in aeternum proiciet Deus, aut non apponet, ut complacitior
sit adhuc?
9 Aut deficiet in finem misericordia sua, cessabit verbum a
generatione in generationem?
10 Aut obliviscetur misereri Deus, aut continebit in ira sua
misericordias suas?
11 Et dixi: “ Hoc vulnus meum: mutatio dexterae Excelsi
”.
12 Memor ero operum Domini, memor ero ab initio mirabilium tuorum.
13 Et meditabor in omnibus operibus tuis et in adinventionibus
tuis exercebor.
14 Deus, in sancto via tua; quis deus magnus sicut Deus noster?
15 Tu es Deus, qui facis mirabilia, notam fecisti in populis
virtutem tuam.
16 Redemisti in brachio tuo populum tuum, filios Iacob et Ioseph.
17 Viderunt te aquae, Deus, viderunt te aquae et doluerunt;
etenim commotae sunt abyssi.
18 Effuderunt aquas nubila, vocem dederunt nubes, etenim sagittae
tuae transeunt.
19 Vox tonitrui tui in rota; illuxerunt coruscationes tuae orbi
terrae, commota est et contremuit terra.
20 In mari via tua, et semitae tuae in aquis multis;
et vestigia tua non cognoscuntur.
21 Deduxisti sicut oves populum tuum in manu Moysi et Aaron.
76
1 Al maestro del coro. Su "Idutum". Di Asaf. Salmo.
2 La mia voce sale a Dio e grido aiuto; la mia voce sale a
Dio, finché mi ascolti.
3 Nel giorno dell`angoscia io cerco il Signore, tutta la notte
la mia mano è tesa e non si stanca; io rifiuto ogni conforto.
4 Mi ricordo di Dio e gemo, medito e viene meno il mio spirito.
5 Tu trattieni dal sonno i miei occhi, sono turbato e senza
parole.
6 Ripenso ai giorni passati, ricordo gli anni lontani.
7 Un canto nella notte mi ritorna nel cuore: rifletto e il
mio spirito si va interrogando.
8 Forse Dio ci respingerà per sempre, non sarà più benevolo
con noi?
9 E` forse cessato per sempre il suo amore, è finita la sua
promessa per sempre?
10 Può Dio aver dimenticato la misericordia,aver chiuso nell`ira
il suo cuore?
11 E ho detto: "Questo è il mio tormento: è mutata la destra
dell`Altissimo".
12 Ricordo le gesta del Signore, ricordo le tue meraviglie
di un tempo.
13 Mi vado ripetendo le tue opere, considero tutte le tue
gesta.
14 O Dio, santa è la tua via; quale dio è grande come il nostro
Dio? 15 Tu sei il Dio che opera meraviglie,
manifesti la tua forza fra le genti.
16 E` il tuo braccio che ha salvato il tuo popolo, i figli
di Giacobbe e di Giuseppe.
17 Ti videro le acque, Dio, ti videro e ne furono sconvolte;
sussultarono anche gli abissi.
18 Le nubi rovesciarono acqua, scoppiò il tuono nel cielo;
le tue saette guizzarono.
19 Il fragore dei tuoi tuoni nel turbine, i tuoi fulmini rischiararono
il mondo, la terra tremò e fu scossa.
20 Sul mare passava la tua via, i tuoi sentieri sulle grandi
acque e le tue orme rimasero invisibili.
21 Guidasti come gregge il tuo popolo per mano di Mosè e di
Aronne.
77
1 Maskil. Asaph. Attendite, popule meus, doctrinam meam;
inclinate aurem vestram in verba oris mei.
2
Aperiam in parabolis os meum, eloquar arcana aetatis antiquae.
3 Quanta audivimus et cognovimus ea, et patres nostri narraverunt
nobis,
4 non occultabimus a filiis eorum, generationi alteri narrantes
laudes Domini et virtutes eius et mirabilia eius, quae fecit.
5 Constituit testimonium in Iacob et legem posuit in Israel;
quanta mandaverat patribus nostris nota facere ea filiis suis,
6 ut cognoscat generatio altera, filii, qui nascentur.
Exsurgent et narrabunt filiis suis,
7 ut ponant in Deo spem suam et non obliviscantur operum Dei
et mandata eius custodiant.
8 Ne fiant sicut patres eorum, generatio rebellis et exasperans;
generatio, quae non firmavit cor suum, et non fuit fidelis Deo
spiritus eius.
9 Filii Ephraim, intendentes et mittentes arcum,
conversi sunt in die belli.
10 Non custodierunt testamentum Dei et in lege eius renuerunt
ambulare.
11 Et obliti sunt factorum eius et mirabilium eius, quae ostendit
eis.
12 Coram patribus eorum fecit mirabilia in terra Aegypti, in
campo Taneos.
13 Scidit mare et perduxit eos et statuit aquas quasi in utre.
14 Et deduxit eos in nube per diem et per totam noctem in illuminatione
ignis.
15 Scidit petram in eremo et adaquavit eos velut abyssus multa.
16 Et eduxit rivulos de petra et deduxit tamquam flumina aquas.
17 Et apposuerunt adhuc peccare ei, in iram excitaverunt Excelsum
in inaquoso.
18 Et tentaverunt Deum in cordibus suis, petentes escas animabus
suis;
19 et contra Deum locuti sunt, dixerunt: “ Numquid poterit
Deus parare mensam in deserto? ”.
20 Ecce percussit petram, et fluxerunt aquae,
et torrentes inundaverunt. “ Numquid et panem poterit
dare aut parare carnes populo suo? ”.
21 Ideo audivit Dominus et exarsit, et ignis accensus est in
Iacob, et ira ascendit in Israel.
22 Quia non crediderunt in Deo nec speraverunt in salutari eius.
23 Verumtamen mandavit nubibus desuper et ianuas caeli aperuit;
24 et pluit illis manna ad manducandum et panem caeli dedit
eis:
25 panem angelorum manducavit homo; cibaria misit eis ad abundantiam.
26 Excitavit austrum in caelo et induxit in virtute sua africum;
27 et pluit super eos sicut pulverem carnes et sicut arenam
maris volatilia pennata:
28 et ceciderunt in medio castrorum eorum, circa tabernacula
eorum.
29 Et manducaverunt et saturati sunt nimis, et desiderium eorum
attulit eis.
30 Nondum recesserant a desiderio suo, adhuc escae eorum erant
in ore ipsorum,
31 et ira Dei ascendit super eos et occidit pingues eorum et
electos Israel prostravit.
32 In omnibus his peccaverunt adhuc et non crediderunt in mirabilibus
eius;
33 et consumpsit in halitu dies eorum et annos eorum cum festinatione.
34 Cum occideret eos, quaerebant eum et conversi veniebant diluculo
ad eum;
35 et rememorati sunt quia Deus adiutor est eorum, et Deus Excelsus
redemptor eorum est.
36 Et suaserunt ei in ore suo et lingua sua mentiti sunt ei;
37 cor autem eorum non erat rectum cum eo, nec fideles erant
in testamento eius.
38 Ipse autem est misericors et propitiatur iniquitati et non
disperdit. Saepe avertit iram suam
et non accendit omnem furorem suum.
39 Et recordatus est quia caro sunt, spiritus vadens et non
rediens.
40 Quoties exacerbaverunt eum in deserto, in iram concitaverunt
eum in inaquoso!
41 Et reversi sunt et tentaverunt Deum et Sanctum Israel exacerbaverunt.
42 Non sunt recordati manus eius, diei, qua redemit eos de manu
tribulantis.
43 Cum posuit in Aegypto signa sua et prodigia sua in campo
Taneos.
44 Convertit in sanguinem flumina eorum et rivulos eorum, ne
biberent.
45 Misit in eos coenomyiam et comedit eos, ranam et perdidit
eos.
46 Dedit brucho fructus eorum, labores eorum locustae.
47 Occidit in grandine vineas eorum, moros eorum in pruina.
48 Tradidit grandini iumenta eorum et greges eorum flammae ignis.
49 Misit in eos ardorem irae suae, indignationem et comminationem
et angustiam, immissionem angelorum malorum.
50 Complanavit semitam irae suae; non pepercit a morte animabus
eorum et vitam eorum in peste conclusit.
51 Percussit omne primogenitum in terra Aegypti,
primitias roboris eorum in tabernaculis Cham.
52 Abstulit sicut oves populum suum et perduxit eos tamquam
gregem in deserto.
53 Deduxit eos in spe, et non timuerunt, et inimicos eorum operuit
mare.
54 Et induxit eos in fines sanctificationis suae, in montem,
quem acquisivit dextera eius.
55 Et eiecit a facie eorum gentes et divisit eis terram in funiculo
hereditatis et habitare fecit in tabernaculis eorum tribus Israel.
56 Et tentaverunt et exacerbaverunt Deum Excelsum et testimonia
eius non custodierunt.
57 Recesserunt et praevaricati sunt,
quemadmodum patres eorum; conversi sunt retro ut arcus pravus.
58 In iram concitaverunt eum in collibus suis
et in sculptilibus suis ad aemulationem eum provocaverunt.
59 Audivit Deus et exarsit et sprevit valde Israel.
60 Et reppulit habitaculum Silo, tabernaculum, ubi habitavit
in hominibus.
61 Et tradidit in captivitatem virtutem suam et pulchritudinem
suam in manus inimici.
62 Et conclusit in gladio populum suum et in hereditatem suam
exarsit.
63 Iuvenes eorum comedit ignis, et virgines eorum non sunt desponsatae.
64 Sacerdotes eorum in gladio ceciderunt, et viduae eorum non
plorabantur.
65 Et excitatus est tamquam dormiens Dominus,
tamquam potens crapulatus a vino.
66 Et percussit inimicos suos in posteriora,
opprobrium sempiternum dedit illis.
67 Et reppulit tabernaculum Ioseph et tribum Ephraim non elegit,
68 sed elegit tribum Iudae, montem Sion, quem dilexit.
69 Et aedificavit sicut excelsum sanctuarium suum,
sicut terram, quam fundavit in saecula.
70 Et elegit David servum suum et sustulit eum de gregibus ovium,
71 de post fetantes accepit eum: pascere Iacob populum suum
et Israel hereditatem suam.
72 Et pavit eos in innocentia cordis sui et in prudentia manuum
suarum deduxit eos.
77
1 Maskil. Di Asaf. Popolo mio, porgi l`orecchio al mio insegnamento,
ascolta le parole della mia bocca.
2 Aprirò la mia bocca in parabole, rievocherò gli arcani dei
tempi antichi.
3 Ciò che abbiamo udito e conosciuto e i nostri padri ci hanno
raccontato,
4 non lo terremo nascosto ai loro figli; diremo alla generazione
futura le lodi del Signore, la sua potenza e le meraviglie
che egli ha compiuto.
5 Ha stabilito una testimonianza in Giacobbe, ha posto una
legge in Israele: ha comandato ai nostri padri di farle conoscere
ai loro figli,
6 perché le sappia la generazione futura, i figli che nasceran
no. Anch`essi sorgeranno a raccontarlo ai loro figli 7 perché
ripongano in Dio la loro fiducia e non dimentichino le opere
di Dio, ma osservino i suoi comandi.
8 Non siano come i loro padri, generazione ribelle e ostinata,
generazione dal cuore incostante e dallo spirito infedele
a Dio.
9 I figli di Efraim, valenti tiratori d`arco, voltarono le
spalle nel giorno della lotta.
10 Non osservarono l`alleanza di Dio,rifiutando di seguire
la sua legge.
11 Dimenticarono le sue opere, le meraviglie che aveva loro
mostrato.
12 Aveva fatto prodigi davanti ai loro padri, nel paese d`Egitto,
nei campi di Tanis.
13 Divise il mare e li fece passare e fermò le acque come
un argine.
14 Li guidò con una nube di giorno e tutta la notte con un
bagliore di fuoco.
15 Spaccò le rocce nel deserto e diede loro da bere come dal
grande abisso.
16 Fece sgorgare ruscelli dalla rupe e scorrere l`acqua a
torrenti.
17 Eppure continuarono a peccare contro di lui, a ribellarsi
all`Altissimo nel deserto.
18 Nel loro cuore tentarono Dio, chiedendo cibo per le loro
brame;
19 mormorarono contro Dio dicendo: "Potrà forse Dio preparare
una mensa nel deserto?".
20 Ecco, egli percosse la rupe e ne scaturì acqua, e strariparono
torrenti. "Potrà forse dare anche pane o preparare carne al
suo popolo?".
21 All`udirli il Signore ne fu adirato; un fuoco divampò contro
Giacobbe e l`ira esplose contro Israele,
22 perché non ebbero fede in Dio né speranza nella sua salvezza.
23 Comandò alle nubi dall`alto e aprì le porte del cielo;
24 fece piovere su di essi la manna per cibo e diede loro
pane del cielo:
25 l`uomo mangiò il pane degli angeli, diede loro cibo in
abbondanza.
26 Scatenò nel cielo il vento d`oriente, fece spirare l`australe
con potenza;
27 su di essi fece piovere la carne come polvere e gli uccelli
come sabbia del mare;
28 caddero in mezzo ai loro accampamenti, tutto intorno alle
loro tende.
29 Mangiarono e furono ben sazi, li soddisfece nel loro desiderio.
30 La loro avidità non era ancora saziata, avevano ancora
il cibo in bocca,
31 quando l`ira di Dio si alzò contro di essi, facendo strage
dei più vigorosi e abbattendo i migliori d`Israele.
32 Con tutto questo continuarono a peccare e non credettero
ai suoi prodigi.
33 Allora dissipò come un soffio i loro giorni e i loro anni
con strage repentina.
34 Quando li faceva perire, lo cercavano, ritornavano e ancora
si volgevano a Dio;
35 ricordavano che Dio è loro rupe, e Dio, l`Altissimo, il
loro salvatore;
36 lo lusingavano con la bocca e gli mentivano con la lingua;
37 il loro cuore non era sincero con lui e non erano fedeli
alla sua alleanza.
38 Ed egli, pietoso, perdonava la colpa, li perdonava invece
di distruggerli. Molte volte placò la sua ira e trattenne
il suo furore,
39 ricordando che essi sono carne, un soffio che va e non
ritorna.
40 Quante volte si ribellarono a lui nel deserto, lo contristarono
in quelle solitudini!
41 Sempre di nuovo tentavano Dio, esasperavano il Santo di
Israele.
42 Non si ricordavano più della sua mano, del giorno che li
aveva liberati dall`oppressore,
43 quando operò in Egitto i suoi prodigi, i suoi portenti
nei campi di Tanis.
44 Egli mutò in sangue i loro fiumi e i loro ruscelli, perché
non bevessero.
45 Mandò tafàni a divorarli e rane a molestarli.
46 Diede ai bruchi il loro raccolto, alle locuste la loro
fatica.
47 Distrusse con la grandine le loro vigne, i loro sicomori
con la brina.
48 Consegnò alla grandine il loro bestiame, ai fulmini i loro
greggi.
49 Scatenò contro di essi la sua ira ardente, la collera,
lo sdegno, la tribolazione, e inviò messaggeri di sventure.
50 Diede sfogo alla sua ira: non li risparmiò dalla morte
e diede in preda alla peste la loro vita.
51 Colpì ogni primogenito in Egitto, nelle tende di Cam la
primizia del loro vigore.
52 Fece partire come gregge il suo popolo e li guidò come
branchi nel deserto.
53 Li condusse sicuri e senza paura e i loro nemici li sommerse
il mare.
54 Li fece salire al suo luogo santo, al monte conquistato
dalla sua destra.
55 Scacciò davanti a loro i popoli e sulla loro eredità gettò
la sorte, facendo dimorare nelle loro tende le tribù di Israele.
56 Ma ancora lo tentarono, si ribellarono a Dio, l`Altissimo,
non obbedirono ai suoi comandi.
57 Sviati, lo tradirono come i loro padri, fallirono come
un arco allentato.
58 Lo provocarono con le loro alture e con i loro idoli lo
resero geloso.
59 Dio, all`udire, ne fu irritato e respinse duramente Israele.
60 Abbandonò la dimora di Silo, la tenda che abitava tra gli
uomini.
61 Consegnò in schiavitù la sua forza, la sua gloria in potere
del nemico.
62 Diede il suo popolo in preda alla spada e contro la sua
eredità si accese d`ira.
63 Il fuoco divorò il fiore dei suoi giovani, le sue vergini
non ebbero canti nuziali.
64 I suoi sacerdoti caddero di spada e le loro vedove non
fecero lamento.
65 Ma poi il Signore si destò come da un sonno, come un prode
assopito dal vino.
66 Colpì alle spalle i suoi nemici, inflisse loro una vergogna
eterna.
67 Ripudiò le tende di Giuseppe, non scelse la tribù di Efraim;
68 ma elesse la tribù di Giuda, il monte Sion che egli ama.
69 Costruì il suo tempio alto come il cielo e come la terra
stabile per sempre.
70 Egli scelse Davide suo servo e lo trasse dagli ovili delle
pecore.
71 Lo chiamò dal seguito delle pecore madri per pascere Giacobbe
suo popolo, la sua eredità Israele.
72 Fu per loro pastore dal cuore integro e li guidò con mano
sapiente.
78
1 PSALMUS. Asaph. Deus, venerunt gentes in hereditatem
tuam, polluerunt templum sanctum tuum, posuerunt Ierusalem in
ruinas.
2 Dederunt morticina servorum tuorum escas volatilibus caeli,
carnes sanctorum tuorum bestiis terrae.
3 Effuderunt sanguinem eorum tamquam aquam
in circuitu Ierusalem, et non erat qui sepeliret.
4 Facti sumus opprobrium vicinis nostris,
subsannatio et illusio his, qui in circuitu nostro sunt.
5 Usquequo, Domine? Irasceris in finem?
Accendetur velut ignis zelus tuus?
6 Effunde iram tuam in gentes, quae te non noverunt, et in regna,
quae nomen tuum non invocaverunt,
7 quia comederunt Iacob et sedem eius desolaverunt.
8 Ne memineris iniquitatum patrum nostrorum,
cito anticipent nos misericordiae tuae, quia pauperes facti
sumus nimis.
9 Adiuva nos, Deus salutaris nostri, propter gloriam nominis
tui et libera nos; et propitius esto peccatis nostris propter
nomen tuum.
10 Quare dicent in gentibus: “ Ubi est Deus eorum?”.
Innotescat in nationibus coram oculis nostris ultio sanguinis
servorum tuorum, qui effusus est.
11 Introeat in conspectu tuo gemitus ompeditorum;
secundum magnitudinem brachii tui superstites relinque filios
mortis.
12 Et redde vicinis nostris septuplum in sinu eorum, improperium
ipsorum, quod exprobraverunt tibi, Domine.
13 Nos autem, populus tuus et oves pascuae tuae,
confitebimur tibi in saeculum; in generationem et generationem
annuntiabimus laudem tuam.
78
1 Salmo. Di Asaf. O Dio, nella tua eredità sono entrate le nazioni,
hanno profanato il tuo santo tempio, hanno ridotto in macerie
Gerusalemme.
2 Hanno abbandonato i cadaveri dei tuoi servi in pasto agli
uccelli del cielo, la carne dei tuoi fedeli agli animali selvaggi.
3 Hanno versato il loro sangue come acqua intorno a Gerusalemme,
e nessuno seppelliva.
4 Siamo divenuti l`obbrobrio dei nostri vicini, scherno e ludibrio
di chi ci sta intorno.
5 Fino a quando, Signore, sarai adirato: per sempre? Arderà
come fuoco la tua gelosia?
6 Riversa il tuo sdegno sui popoli che non ti riconoscono e
sui regni che non invocano il tuo nome,
7 perché hanno divorato Giacobbe, hanno devastato la sua dimora.
8 Non imputare a noi le colpe dei nostri padri, presto ci venga
incontro la tua misericordia, poiché siamo troppo infelici.
9 Aiutaci, Dio, nostra salvezza, per la gloria del tuo nome,
salvaci e perdona i nostri peccati per amore del tuo nome.
10 Perché i popoli dovrebbero dire: "Dov`è il loro Dio?". Si
conosca tra i popoli, sotto i nostri occhi, la vendetta per
il sangue dei tuoi servi.
11 Giunga fino a te il gemito dei prigionieri; con la potenza
della tua mano salva i votati alla morte.
12 Fà ricadere sui nostri vicini sette volte l`affronto con
cui ti hanno insultato, Signore.
13 E noi, tuo popolo e gregge del tuo pascolo, ti renderemo
grazie per sempre; di età in età proclameremo la tua lode.
79
1 Magistro chori. Secundum " Lilium praecepti ".
Asaph. PSALMUS.
2 Qui pascis Israel, intende, qui deducis velut ovem Ioseph.
Qui sedes super cherubim, effulge
3 coram Ephraim, Beniamin et Manasse. Excita potentiam tuam
et veni, ut salvos facias nos.
4 Deus, converte nos, illustra faciem tuam, et salvi erimus.
5 Domine, Deus virtutum, quousque irasceris super orationem
populi tui?
6 Cibasti nos pane lacrimarum et potum dedisti nobis in lacrimis
copiose.
7 Posuisti nos in contradictionem vicinis nostris, et inimici
nostri subsannaverunt nos.
8 Deus virtutum, converte nos, illustra faciem tuam, et salvi
erimus.
9 Vineam de Aegypto transtulisti, eiecisti gentes et plantasti
eam.
10 Purgasti locum in conspectu eius, plantasti radices eius,
et implevit terram.
11 Operti sunt montes umbra eius, et ramis eius cedri Dei;
12 extendit palmites suos usque ad mare et usque ad flumen propagines
suas.
13 Ut quid destruxisti maceriam eius, et vindemiant eam omnes,
qui praetergrediuntur viam?
14 Exterminavit eam aper de silva, et singularis ferus depastus
est eam.
15 Deus virtutum, convertere, respice de caelo et vide et visita
vineam istam.
16 Et protege eam, quam plantavit dextera tua,
et super filium hominis, quem confirmasti tibi.
17 Incensa est igni et suffossa; ab increpatione vultus tui
peribunt.
18 Fiat manus tua super virum dexterae tuae,
super filium hominis, quem confirmasti tibi.
19 Et non discedemus a te, vivificabis nos, et nomen tuum invocabimus.
20 Domine, Deus virtutum, converte nos et illustra faciem tuam,
et salvi erimus.
79
Al maestro del coro. Su "Giglio del precetto". Di Asaf. Salmo.
2 Tu, pastore d`Israele, ascolta, tu che guidi Giuseppe come
un gregge. Assiso sui cherubini rifulgi
3 davanti a Efraim, Beniamino e Manasse. Risveglia la tua potenza
e vieni in nostro soccorso.
4 Rialzaci, Signore, nostro Dio, fà splendere il tuo volto e
noi saremo salvi.
5 Signore, Dio degli eserciti, fino a quando fremerai di sdegno
contro le preghiere del tuo popolo?
6 Tu ci nutri con pane di lacrime, ci fai bere lacrime in abbondanza.
7 Ci hai fatto motivo di contesa per i vicini, e i nostri nemici
ridono di noi.
8 Rialzaci, Dio degli eserciti, fà risplendere il tuo volto
e noi saremo salvi.
9 Hai divelto una vite dall`Egitto, per trapiantarla hai espulso
i popoli.
10 Le hai preparato il terreno, hai affondato le sue radici
e ha riempito la terra.
11 La sua ombra copriva le montagne e i suoi rami i più alti
cedri.
12 Ha esteso i suoi tralci fino al mare e arrivavano al fiume
i suoi germogli.
13 Perché hai abbattuto la sua cinta e ogni viandante ne fa
vendemmia?
14 La devasta il cinghiale del bosco e se ne pasce l`animale
selvatico.
15 Dio degli eserciti, volgiti, guarda dal cielo e vedi e visita
questa vigna,
16 proteggi il ceppo che la tua destra ha piantato, il germoglio
che ti sei coltivato.
17 Quelli che l`arsero col fuoco e la recisero, periranno alla
minaccia del tuo volto.
18 Sia la tua mano sull`uomo della tua destra, sul figlio dell`uomo
che per te hai reso forte.
19 Da te più non ci allontaneremo, ci farai vivere e invocheremo
il tuo nome.
20 Rialzaci, Signore, Dio degli eserciti, fà splendere il tuo
volto e noi saremo salvi.
80
1 Magistro chori. Secundum " Torcularia... ". Asaph.
2 Exsultate Deo adiutori nostro; iubilate Deo Iacob.
3 Sumite psalmum et date tympanum, psalterium iucundum cum cithara.
4 Bucinate in neomenia tuba, in die plenae lunae, in sollemnitate
nostra.
5 Quia praeceptum in Israel est, et iudicium Deo Iacob.
6 Testimonium in Ioseph posuit illud, cum exiret de terra Aegypti;
sermonem, quem non noveram, audivi:
7 “ Diverti ab oneribus dorsum eius; manus eius a cophino
recesserunt.
8 In tribulatione invocasti me, et liberavi te,
exaudivi te in abscondito tempestatis, probavi te apud aquam
Meriba.
9 Audi, populus meus, et contestabor te; Israel, utinam audias
me!
10 Non erit in te deus alienus, neque adorabis deum extraneum.
11 Ego enim sum Dominus Deus tuus, qui eduxi te de terra Aegypti;
dilata os tuum, et implebo illud.
12 Et non audivit populus meus vocem meam,
et Israel non intendit mihi.
13 Et dimisi eos secundum duritiam cordis eorum,
ibunt in adinventionibus suis.
14 Si populus meus audisset me, Israel si in viis meis ambulasset!
15 In brevi inimicos eorum humiliassem et super tribulantes
eos misissem manum meam.
16 Inimici Domini blandirentur ei, et esset sors eorum in saecula;
17 et cibarem eos ex adipe frumenti et de petra melle saturarem
eos ”.
80
1 Al maestro del coro. Su "I torchi...". Di Asaf.
2 Esultate in Dio, nostra forza, acclamate al Dio di Giacobbe.
3 Intonate il canto e suonate il timpano, la cetra melodiosa
con l`arpa.
4 Suonate la tromba nel plenilunio, nostro giorno di festa.
5 Questa è una legge per Israele, un decreto del Dio di Giacobbe.
6 Lo ha dato come testimonianza a Giuseppe, quando usciva dal
paese d`Egitto. Un linguaggio mai inteso io sento:
7 Ho liberato dal peso la sua spalla, le sue mani hanno deposto
la cesta.
8 Hai gridato a me nell`angoscia e io ti ho liberato, avvolto
nella nube ti ho dato risposta, ti ho messo alla prova alle
acque di Meriba.
9 Ascolta, popolo mio, ti voglio ammonire; Israele, se tu mi
ascoltassi!
10 Non ci sia in mezzo a te un altro dio e non prostrarti a
un dio straniero.
11 Sono io il Signore tuo Dio, che ti ho fatto uscire dal paese
d`Egitto; apri la tua bocca, la voglio riempire.
12 Ma il mio popolo non ha ascoltato la mia voce, Israele non
mi ha obbedito.
13 L`ho abbandonato alla durezza del suo cuore, che seguisse
il proprio consiglio.
14 Se il mio popolo mi ascoltasse, se Israele camminasse per
le mie vie!
15 Subito piegherei i suoi nemici e contro i suoi avversari
porterei la mia mano.
16 I nemici del Signore gli sarebbero sottomessi e la loro sorte
sarebbe segnata per sempre;
17 li nutrirei con fiore di frumento, li sazierei con miele
di roccia".
Realizzato
da Luca, Catia, Mariuccia e Antonio.
Ottimizzato per Internet Explorer e Mozilla Firefox, risoluzione consigliata
800*600 - 1024*768 pixel.
Tutti i diritti riservati.