Ego sum Qui sum.
Liber Isaiae
1 2 3
4 5 6 7
8 9 10 11 |
|
Libro di Isaia
1 2 3
4 5 6 7
8 9 10 11 |
1
1 Visio Isaiae filii Amos, quam vidit super Iudam et Ierusalem
in diebus Oziae, Ioatham, Achaz, Ezechiae regum Iudae.
2 Audite, caeli, et auribus percipe, terra,
quoniam Dominus locutus est: “ Filios enutrivi et exaltavi,
ipsi autem spreverunt me.
3 Cognovit bos possessorem suum, et asinus praesepe domini
sui; Israel non cognovit,
populus meus non intellexit ”.
4 Vae genti peccatrici, populo gravi iniquitate,
semini nequam, filiis sceleratis! Dereliquerunt Dominum, blasphemaverunt
Sanctum Israel,
abalienati sunt retrorsum.
5 Super quo percutiemini vos ultra, addentes praevaricationem?
Omne caput languidum, et omne cor maerens.
6 A planta pedis usque ad verticem non est in eo sanitas;
vulnus et livor et plaga tumens non est circumligata nec curata
medicamine neque fota oleo.
7 Terra vestra deserta, civitates vestrae succensae igni;
regionem vestram coram vobis alieni devorant, et desolabitur
sicut in vastitate hostili.
8 Et derelinquetur filia Sion ut umbraculum in vinea, sicut
tugurium in cucumerario, sicut civitas, quae obsessa est.
9 Nisi Dominus exercituum reliquisset nobis semen,
quasi Sodoma fuissemus et quasi Gomorra similes essemus.
10 Audite verbum Domini, principes Sodomorum;
percipite auribus legem Dei nostri, populus Gomorrae.
11 “ Quo mihi multitudinem victimarum vestrarum?, dicit
Dominus. Plenus sum holocaustis arietum et adipe pinguium;
et sanguinem vitulorum
et agnorum et hircorum nolui.
12 Cum veneritis ante conspectum meum, quis quaesivit haec
de manibus vestris, ut ambularetis in atriis meis?
13 Ne afferatis ultra sacrificium vanum; abominatio mihi incensum,
neomenia et sabbatum et conventus; non feram scelus cum coetu
sollemni;
14 calendas vestras et sollemnitates vestras odivit anima
mea, facta sunt mihi molesta, laboravi sustinens.
15 Et cum extenderitis manus vestras, avertam oculos meos
a vobis; et cum multiplicaveritis orationem, non exaudiam:
manus enim vestrae sanguine plenae sunt.
16 Lavamini, mundi estote, auferte malum cogitationum vestrarum
ab oculis meis; quiescite agere perverse,
17 discite benefacere: quaerite iudicium, subvenite oppresso,
iudicate pupillo, defendite viduam.
18 Et venite, et iudicio contendamus, dicit Dominus. Si fuerint
peccata vestra ut coccinum,
quasi nix dealbabuntur; et, si fuerint rubra quasi vermiculus,
velut lana erunt.
19 Si volueritis et audieritis, bona terrae comedetis;
20 quod si nolueritis et me ad iracundiam provocaveritis,
gladius devorabit vos, quia os Domini locutum est ”.
21 Quomodo facta est meretrix civitas fidelis, plena iudicii?
Iustitia habitavit in ea, nunc autem homicidae.
22 Argentum tuum versum est in scoriam, vinum tuum mixtum
est aqua;
23 principes tui infideles, socii furum: omnes diligunt munera,
sequuntur retributiones, pupillo non iudicant, et causa viduae
non ingreditur ad illos.
24 Propter hoc ait Dominus, Deus exercituum, Fortis Israel:
“ Heu, consolabor super hostibus meis et vindicabor
de inimicis meis.
25 Et convertam manum meam ad te et excoquam ad purum scoriam
tuam et auferam omne stannum tuum.
26 Et restituam iudices tuos, ut fuerunt prius, et consiliarios
tuos sicut antiquitus; post haec vocaberis Civitas iustitiae,
Urbs fidelis ”.
27 Sion in iudicio redimetur et, qui in ea reversi sunt, in
iustitia.
28 Erit autem ruina scelestis et peccatoribus simul;
et, qui dereliquerunt Dominum, consumentur.
29 Confundemini enim terebinthis, in quibus delectati estis,
et erubescetis super hortis, quos elegistis.
30 Nam eritis velut quercus, defluentibus foliis,
et velut hortus absque aqua;
31 et erit fortitudo vestra ut favilla stuppae, et opus eius
quasi scintilla, et succendetur utrumque simul, et non erit
qui exstinguat. |
1
1 Visione che Isaia, figlio di Amoz, ebbe su Giuda e su Gerusalemme
nei giorni di Ozia, di Iotam, di Acaz e di Ezechia, re di
Giuda.
2 Udite, cieli; ascolta, terra, perché il Signore dice: "Ho
allevato e fatto crescere figli, ma essi si sono ribellati
contro di me.
3 Il bue conosce il proprietario e l`asino la greppia del
padrone, ma Israele non conosce e il mio popolo non comprende".
4 Guai, gente peccatrice, popolo carico di iniquità! Razza
di scellerati, figli corrotti! Hanno abbandonato il Signore,
hanno disprezzato il Santo di Israele, si sono voltati indietro;
5 perché volete ancora essere colpiti, accumulando ribellioni?
La testa è tutta malata, tutto il cuore langue.
6 Dalla pianta dei piedi alla testa non c`è in esso una parte
illesa, ma ferite e lividure e piaghe aperte, che non sono
state ripulite, né fasciate, né curate con olio.
7 Il vostro paese è devastato, le vostre città arse dal fuoco.
La vostra campagna, sotto i vostri occhi, la divorano gli
stranieri; è una desolazione come Sòdoma distrutta.
8 E` rimasta sola la figlia di Sion come una capanna in una
vigna, come un casotto in un campo di cocomeri, come una città
assediata.
9 Se il Signore degli eserciti non ci avesse lasciato un resto,
già saremmo come Sòdoma, simili a Gomorra.
10 Udite la parola del Signore, voi capi di Sòdoma; ascoltate
la dottrina del nostro Dio, popolo di Gomorra!
11 "Che m`importa dei vostri sacrifici senza numero?" dice
il Signore. "Sono sazio degli olocausti di montoni e del grasso
di giovenchi; il sangue di tori e di agnelli e di capri io
non lo gradisco.
12 Quando venite a presentarvi a me, chi richiede da voi che
veniate a calpestare i miei atri?
13 Smettete di presentare offerte inutili, l`incenso è un
abominio per me; noviluni, sabati, assemblee sacre, non posso
sopportare delitto e solennità.
14 I vostri noviluni e le vostre feste io detesto, sono per
me un peso; sono stanco di sopportarli.
15 Quando stendete le mani, io allontano gli occhi da voi.
Anche se moltiplicate le preghiere, io non ascolto. Le vostre
mani grondano sangue.
16 Lavatevi, purificatevi, togliete il male delle vostre azioni
dalla mia vista. Cessate di fare il male,
17 imparate a fare il bene, ricercate la giustizia, soccorrete
l`oppresso, rendete giustizia all`orfano, difendete la causa
della vedova".
18 "Su, venite e discutiamo" dice il Signore. "Anche se i
vostri peccati fossero come scarlatto, diventeranno bianchi
come neve. Se fossero rossi come porpora, diventeranno come
lana.
19 Se sarete docili e ascolterete, mangerete i frutti della
terra.
20 Ma se vi ostinate e vi ribellate, sarete divorati dalla
spada, perché la bocca del Signore ha parlato".
21 Come mai è diventata una prostituta la città fedele? Era
piena di rettitudine, la giustizia vi dimorava; ora invece
è piena di assassini!
22 Il tuo argento è diventato scoria, il tuo vino migliore
è diluito con acqua.
23 I tuoi capi sono ribelli e complici di ladri; tutti sono
bramosi di regali, ricercano mance, non rendono giustizia
all`orfano e la causa della vedova fino a loro non giunge.
24 Perciò, oracolo del Signore,Dio degli eserciti,il Potente
di Israele:òAh, esigerò soddisfazioni dai miei avversari,mi
vendicherò dei miei nemici.
25 Stenderò la mano su di te,purificherò nel crogiuolo le
tue scorie,eliminerò da te tutto il piombo.
26 Renderò i tuoi giudici come una volta,i tuoi consiglieri
come al principio.Dopo, sarai chiamata città della giustizia,città
fedeleò.
27 Sion sarà riscattata con la giustizia,i suoi convertiti
con la rettitudine.
28 Tutti insieme finiranno in rovina ribelli e peccatori e
periranno quanti hanno abbandonato il Signore.
29 Vi vergognerete delle querce di cui vi siete compiaciuti,arrossirete
dei giardini che vi siete scelti,
30 poiché sarete come quercia dalle foglie avvizzite e come
giardino senza acqua.
31 Il forte diverrà come stoppa,la sua opera come scintilla;bruceranno
tutte e due insieme e nessuno le spegnerà. |
2
1 Verbum, quod vidit Isaias filius Amos super Iudam et Ieru
salem.
2 Et erit in novissimis diebus praeparatus mons domus Domini
in vertice montium, et elevabitur super colles; et fluent
ad eum omnes gentes.
3 Et ibunt populi multi et dicent: “ Venite, et ascendamus
ad montem Domini, ad domum Dei Iacob, ut doceat nos vias suas,
et ambulemus in semitis eius ”; quia de Sion exibit
lex, et verbum Domini de Ierusalem.
4 Et iudicabit gentes et arguet populos multos; et conflabunt
gladios suos in vomeres et lanceas suas in falces; non levabit
gens contra gentem gladium,
nec exercebuntur ultra ad proelium.
5 Domus Iacob, venite, et ambulemus in lumine Domini.
6 Proiecisti enim populum tuum, domum Iacob,
quia repleti sunt hariolis orientalibus et augures habuerunt
ut Philisthim et manus alienis porrigunt.
7 Repleta est terra eius argento et auro, et non est finis
thesaurorum eius;
8 et repleta est terra eius equis, et innumerabiles quadrigae
eius; et repleta est terra eius idolis:
opus manuum suarum adoraverunt, quod fecerunt digiti eorum.
9 Et incurvavit se homo, et humiliatus est vir: ne dimittas
eis.
10 Ingredere in petram, abscondere in pulvere a facie timoris
Domini et a gloria maiestatis eius.
11 Oculi sublimes hominis humiliabuntur, et incurvabitur altitudo
virorum; exaltabitur autem Dominus solus in die illa.
12 Quia dies Domini exercituum super omnem superbum et excelsum
et super omnem arrogantem, et humiliabitur;
13 et super omnes cedros Libani sublimes et erectas et super
omnes quercus Basan
14 et super omnes montes excelsos et super omnes colles elevatos
15 et super omnem turrim excelsam et super omnem murum munitum
16 et super omnes naves Tharsis et super omnia navigia pulchra.
17 Et incurvabitur sublimitas hominum, et humiliabitur altitudo
virorum; et elevabitur Dominus solus in die illa,
18 et idola penitus conterentur.
19 Et introibunt in speluncas petrarum et in voragines terrae
a facie formidinis Domini et a gloria maiestatis eius, cum
surrexerit percutere terram.
20 In die illa proiciet homo idola sua argentea et simulacra
sua aurea, quae fecerat sibi, ut adoraret, ad talpas et vespertiliones.
21 Et ingredietur scissuras petrarum et cavernas saxorum a
facie formidinis Domini et a gloria
maiestatis eius, cum surrexerit percutere terram.
22 Quiescite ergo ab homine, cuius spiritus in naribus eius.
Quanti enim aestimabitur ipse? |
2
1 Ciò che Isaia, figlio di Amoz, vide riguardo a Giuda e a
Gerusalemme.
2 Alla fine dei giorni, il monte del tempio del Signore sarà
eretto sulla cima dei monti e sarà più alto dei colli; ad
esso affluiranno tutte le genti.
3 Verranno molti popoli e diranno: "Venite, saliamo sul monte
del Signore, al tempio del Dio di Giacobbe, perché ci indichi
le sue vie e possiamo camminare per i suoi sentieri". Poiché
da Sion uscirà la legge e da Gerusalemme la parola del Signore.
4 Egli sarà giudice fra le genti e sarà arbitro fra molti
popoli. Forgeranno le loro spade in vomeri, le loro lance
in falci; un popolo non alzerà più la spada contro un altro
popolo, non si eserciteranno più nell`arte della guerra.
5 Casa di Giacobbe, vieni, camminiamo nella luce del Signore.
6 Tu hai rigettato il tuo popolo, la casa di Giacobbe, perché
rigurgitano di maghi orientali e di indovini come i Filistei;
agli stranieri battono le mani.
7 Il suo paese è pieno di argento e di oro, senza fine sono
i suoi tesori; il suo paese è pieno di cavalli, senza numero
sono i suoi carri.
8 Il suo paese è pieno di idoli; adorano l`opera delle proprie
mani, ciò che hanno fatto le loro dita.
9 Perciò l`uomo sarà umiliato, il mortale sarà abbassato;
tu non perdonare loro.
10 Entra fra le rocce, nasconditi nella polvere, di fronte
al terrore che desta il Signore, allo splendore della sua
maestà, quando si alzerà a scuotere la terra.
11 L`uomo abbasserà gli occhi orgogliosi, l`alterigia umana
si piegherà; sarà esaltato il Signore, lui solo in quel giorno.
12 Poiché ci sarà un giorno del Signore degli eserciti contro
ogni superbo e altero, contro chiunque si innalza ad abbatterlo;
13 contro tutti i cedri del Libano alti ed elevati, contro
tutte le querce del Basan,
14 contro tutti gli alti monti, contro tutti i colli elevati,
15 contro ogni torre eccelsa, contro ogni muro inaccessibile,
16 contro tutte le navi di Tarsis e contro tutte le imbarcazioni
di lusso.
17 Sarà piegato l`orgoglio degli uomini, sarà abbassata l`alterigia
umana; sarà esaltato il Signore, lui solo in quel giorno
18 e gli idoli spariranno del tutto.
19 Rifugiatevi nelle caverne delle rocce e negli antri sotterranei,
di fronte al terrore che desta il Signore e allo splendore
della sua maestà, quando si alzerà a scuotere la terra.
20 In quel giorno ognuno getterà gli idoli d`argento e gli
idoli d`oro, che si era fatto per adorarli, ai topi e ai pipistrelli,
21 per entrare nei crepacci delle rocce e nelle spaccature
delle rupi, di fronte al terrore che desta il Signore e allo
splendore della sua maestà, quando si alzerà a scuotere la
terra.
22 Guardatevi dunque dall`uomo, nelle cui narici non v`è che
un soffio, perché in quale conto si può tenere? |
3
1 Ecce enim Dominator, Dominus exercituum,
aufert a Ierusalem et a Iuda robur et praesidium,
omne robur panis et omne robur aquae,
2 fortem et virum bellatorem, iudicem et prophetam et hariolum
et senem,
3 principem super quinquaginta et honorabilem vultu et consiliarium
et sapientem magum
et prudentem incantatorem.
4 Et dabo pueros principes eorum; et infantes dominabuntur
eis.
5 Et irruet populus, vir ad virum, unusquisque ad proximum
suum: tumultuabitur puer contra senem,
et ignobilis contra nobilem.
6 Apprehendet enim vir fratrem suum in domo patris sui: “
Vestimentum tibi est, princeps esto noster, ruina autem haec
sub manu tua ”.
7 Clamabit in die illa dicens: “ Non sum medicus,
et in domo mea non est panis neque vestimentum;
nolite constituere me principem populi ”.
8 Ruit enim Ierusalem, et Iudas concidit,
quia lingua eorum et adinventiones eorum contra Dominum, ut
provocarent oculos maiestatis eius.
9 Procacitas vultus eorum accusat eos, et peccatum suum quasi
Sodoma praedicaverunt nec absconderunt; vae animae eorum,
quoniam reddita sunt eis mala!
10 Dicite iusto: “ Bene! ”, quoniam fructum adinventionum
suarum comedet.
11 Vae impio in malum: retributio enim manuum eius fiet ei!
12 Populum meum opprimit infans, et mulieres dominantur ei.
Popule meus, qui te beatum dicunt, ipsi te decipiunt et viam
gressuum tuorum dissipant.
13 Surgit ad arguendum Dominus et stat ad iudicandos populos.
14 Dominus ad iudicium veniet cum senibus populi sui et principibus
eius: “ Vos enim depasti estis vineam, et rapina pauperis
in domibus vestris.
15 Quare atteritis populum meum et facies pauperum commolitis?
”, dicit Dominus, Deus exercituum.
16 Et dixit Dominus: “ Pro eo quod elevatae sunt filiae
Sion et ambulaverunt extento collo et nutibus oculorum, parvis
passibus incedebant et catenulis pedum tinniebant,
17 decalvabit Dominus verticem filiarum Sion
et Dominus crinem earum nudabit ”.
18 In die illa auferet Dominus ornamentum calceamentorum et
torques
19 et lunulas et inaures et armillas et mitras,
20 discriminalia et periscelidas et fascias et olfactoriola
21 et anulos et ornamenta narium,
22 mutatoria et palliola et linteamina et marsupia,
23 specula et sindones et vittas et pallia.
24 Et erit pro suavi odore foetor, et pro zona funiculus,
et pro crispante crine calvitium, et pro fascia pectorali
cilicium, stigma pro pulchritudine.
25 Viri tui gladio cadent, et fortes tui in proelio,
26 et maerebunt atque lugebunt portae eius, et desolata in
terra sedebit. |
3
1 Ecco infatti, il Signore, Dio degli eserciti, toglie a Gerusalemme
e a Giuda ogni genere di sostegno, ogni riserva di pane e
ogni sostentamento d`acqua,
2 il prode e il guerriero, il giudice e il profeta, l`indovino
e l`anziano,
3 il capo di una cinquantina e il notabile, il consigliere
e il mago sapiente e l`esperto di incantesimi.
4 Io metterò come loro capi ragazzi, monelli li domineranno.
5 Il popolo userà violenza: l`uno contro l`altro, individuo
contro individuo; il giovane tratterà con arroganza l`anziano,
lo spregevole, il nobile.
6 Poiché uno afferra l`altro nella casa del padre: "Tu hai
un mantello: sii nostro capo; prendi in mano questa rovina!".
7 Ma quegli si alzerà in quel giorno per dire: "Non sono un
medico; nella mia casa non c`è pane né mantello; non mi ponete
a capo del popolo!".
8 Certo, Gerusalemme va in rovina e Giuda crolla, perché la
loro lingua e le loro opere sono contro il Signore, fino ad
offendere la vista della sua maestà divina.
9 La loro parzialità verso le persone li condanna ed essi
ostentano il peccato come Sòdoma: non lo nascondono neppure;
disgraziati! Si preparano il male da se stessi.
10 Beato il giusto, perché egli avrà bene, mangerà il frutto
delle sue opere.
11 Guai all`empio! Lo colpirà la sventura, secondo i misfatti
delle sue mani avrà la mercede.
12 Il mio popolo! Un fanciullo lo tiranneggia e le donne lo
dominano. Popolo mio, le tue guide ti traviano, distruggono
la strada che tu percorri.
13 Il Signore appare per muovere causa, egli si presenta per
giudicare il suo popolo.
14 Il Signore inizia il giudizio con gli anziani e i capi
del suo popolo: "Voi avete devastato la vigna; le cose tolte
ai poveri sono nelle vostre case.
15 Qual diritto avete di opprimere il mio popolo, di pestare
la faccia ai poveri?". Oracolo del Signore, Signore degli
eserciti.
16 Dice il Signore: "Poiché si sono insuperbite le figlie
di Sion e procedono a collo teso, ammiccando con gli occhi,
e camminano a piccoli passi facendo tintinnare gli anelli
ai piedi,
17 perciò il Signore renderà tignoso il cranio delle figlie
di Sion, il Signore denuderà le loro tempie".
18 In quel giorno il Signore toglierà l`ornamento di fibbie,
fermagli e lunette,
19 orecchini, braccialetti, veli,
20 bende, catenine ai piedi, cinture, boccette di profumi,
amuleti,
21 anelli, pendenti al naso,
22 vesti preziose e mantelline, scialli, borsette,
23 specchi, tuniche, cappelli e vestaglie.
24 Invece di profumo ci sarà marciume, invece di cintura una
corda, invece di ricci calvizie, invece di vesti eleganti
uno stretto sacco, invece di bellezza bruciatura.
25 "I tuoi prodi cadranno di spada, i tuoi guerrieri in battaglia".
26 Si alzeranno lamenti e gemiti alle tue porte e tu, disabitata,
giacerai a terra. |
4
1 Et apprehendent septem mulieres virum unum in die illa dicentes:
“ Panem nostrum comedemus
et vestimentis nostris operiemur, tantummodo vocetur nomen
tuum super nos: aufer opprobrium nostrum ”.
2 In die illa erit germen Domini in splendorem et gloriam,
et fructus terrae sublimis et exsultatio
his, qui salvati fuerint de Israel.
3 Et erit: omnis, qui relictus fuerit in Sion, et residuus
in Ierusalem, sanctus vocabitur,
omnis, qui scriptus est ad vitam in Ierusalem.
4 Cum abluerit Dominus sordem filiarum Sion
et sanguinem Ierusalem laverit de medio eius
spiritu iudicii et spiritu ardoris,
5 et creabit Dominus super omnem locum montis Sion et super
coetum eius nubem per diem
et fumum et splendorem ignis flammantis in nocte:
super omnem enim gloriam protectio,
6 et tabernaculum erit in umbraculum diei ab aestu
et in securitatem et absconsionem a turbine et a pluvia. |
4
1 Sette donne afferreranno un uomo solo, in quel giorno, e
diranno: "Ci nutriremo del nostro pane e indosseremo le nostre
vesti; soltanto, lasciaci portare il tuo nome. Toglici la
nostra vergogna".
2 In quel giorno, il germoglio del Signore crescerà in onore
e gloria e il frutto della terra sarà a magnificenza e ornamento
per gli scampati di Israele.
3 Chi sarà rimasto in Sion e chi sarà superstite in Gerusalemme
sarà chiamato santo, cioè quanti saranno iscritti per restare
in vita in Gerusalemme.
4 Quando il Signore avrà lavato le brutture delle figlie di
Sion e avrà pulito l`interno di Gerusalemme dal sangue che
vi è stato versato con lo spirito di giustizia e con lo spirito
dello sterminio,
5 allora verrà il Signore su ogni punto del monte Sion e su
tutte le sue assemblee come una nube e come fumo di giorno,
come bagliore di fuoco e fiamma di notte, perché sopra ogni
cosa la gloria del Signore sarà come baldacchino.
6 Una tenda fornirà ombra contro il caldo di giorno e rifugio
e riparo contro i temporali e contro la pioggia. |
5
1 Cantabo dilecto meo canticum amici mei de vinea sua: Vinea
facta est dilecto meo in colle pingui;
2 et saepivit eam et lapides elegit ex illa et plantavit
in ea vites electas et aedificavit turrim in medio eius
et torcular exstruxit in ea; et exspectavit, ut faceret
uvas, et fecit labruscas.
3 Nunc ergo, habitator Ierusalem et vir Iudae,
iudicate inter me et vineam meam.
4 Quid est quod debui ultra facere vineae meae
et non feci ei? Cur exspectavi, ut faceret uvas,
et fecit labruscas?
5 Et nunc ostendam vobis quid ego faciam vineae meae: auferam
saepem eius, et erit in direptionem; diruam maceriam eius,
et erit in conculcationem.
6 Et ponam eam desertam: non putabitur et non fodietur,
et ascendent vepres et spinae; et nubibus mandabo, ne pluant
super eam imbrem.
7 Vinea enim Domini exercituum domus Israel est,
et vir Iudae germen eius delectabile; et exspectavi, ut
faceret iudicium, et ecce iniquitas,
et iustitiam, et ecce nequitia.
8 Vae, qui coniungunt domum ad domum et agrum agro copulant
usque ad terminum loci! Numquid habitabitis vos soli in
medio terrae?
9 In auribus meis iuravit Dominus exercituum:
“ Certe domus multae desertae erunt, grandes et pulchrae
absque habitatore ”.
10 Decem enim iugera vinearum facient lagunculam unam,
et triginta modii sementis facient modios tres.
11 Vae, qui consurgunt mane ad ebrietatem sectandam et ad
potandum usque ad vesperam,
ut vinum inflammet eos!
12 Cithara et lyra et tympanum et tibia et vinum in conviviis
eorum, et opus Domini non respiciunt,
nec opera manuum eius considerant.
13 Propterea captivus ductus est populus meus,
quia non habuit scientiam, et nobiles eius interierunt fame,
et multitudo eius siti exaruit.
14 Propterea dilatavit infernus fauces suas
et aperuit os suum absque ullo termino;
et descendunt fortes Ierusalem, et populus eius,
et sublimes et tripudiantes in ea.
15 Et incurvabitur homo, et humiliabitur vir,
et oculi sublimium deprimentur;
16 et exaltabitur Dominus exercituum in iudicio,
et Deus sanctus sanctificabitur in iustitia,
17 et pascentur agni iuxta ordinem suum velut in prato suo,
et alieni comedent in ruinis pinguium.
18 Vae, qui trahunt iniquitatem in funiculis vanitatis
et quasi vinculum plaustri peccatum!
19 Qui dicunt: “ Festinet et cito veniat opus eius,
ut videamus; et appropiet et veniat consilium Sancti Israel,
et sciemus illud! ”.
20 Vae, qui dicunt malum bonum et bonum malum,
ponentes tenebras in lucem et lucem in tenebras,
ponentes amarum in dulce et dulce in amarum!
21 Vae, qui sapientes sunt in oculis suis
et coram ipsis prudentes!
22 Vae, qui potentes sunt ad bibendum vinum, et viri fortes
ad miscendam ebrietatem!
23 Qui absolvunt impium pro muneribus et iustitiam iusti
auferunt ab eo!
24 Propter hoc, sicut devorat stipulam lingua ignis,
et palea flamma consumitur, sic radix eorum quasi tabes
erit, et flos eorum sicut putredo ascendet;
abiecerunt enim legem Domini exercituum et eloquium Sancti
Israel blasphemaverunt.
25 Ideo exarsit furor Domini in populum suum,
et extendit manum suam super eum et percussit eum, et conturbati
sunt montes; et facta sunt morticina eorum quasi stercus
in medio platearum.
In his omnibus non est aversus furor eius,
sed adhuc manus eius extenta.
26 Et levabit signum nationibus procul; et sibilabit ad
eum de finibus terrae; et ecce festinus velociter veniet.
27 Non est deficiens neque laborans in eo, non dormitabit
neque dormiet; neque solvetur cingulum renum eius, nec rumpetur
corrigia calceamenti eius.
28 Sagittae eius acutae, et omnes arcus eius extenti; ungulae
equorum eius ut silex reputantur,
et rotae eius quasi impetus tempestatis.
29 Rugitus eius ut leonis: rugiet ut catuli leonum et frendet;
et arripiet praedam et in tuto collocabit,
et non erit qui eruat.
30 Et sonabit super eum in die illa sicut sonitus maris.
Aspiciet in terram: et ecce tenebrae tribulationis, et lux
obtenebrata est in caligine eius.
|
5
1 Canterò per il mio diletto il mio cantico d`amore per
la sua vigna. Il mio diletto possedeva una vigna sopra un
fertile colle.
2 Egli l`aveva vangata e sgombrata dai sassi e vi aveva
piantato scelte viti; vi aveva costruito in mezzo una torre
e scavato anche un tino. Egli aspettò che producesse uva,
ma essa fece uva selvatica.
3 Or dunque, abitanti di Gerusalemme e uomini di Giuda,
siate voi giudici fra me e la mia vigna.
4 Che cosa dovevo fare ancora alla mia vigna che io non
abbia fatto? Perché, mentre attendevo che producesse uva,
essa ha fatto uva selvatica?
5 Ora voglio farvi conoscere ciò che sto per fare alla mia
vigna: toglierò la sua siepe e si trasformerà in pascolo;
demolirò il suo muro di cinta e verrà calpestata.
6 La renderò un deserto, non sarà potata né vangata e vi
cresceranno rovi e pruni; alle nubi comanderò di non mandarvi
la pioggia.
7 Ebbene, la vigna del Signore degli eserciti è la casa
di Israele; gli abitanti di Giuda la sua piantagione preferita.
Egli si aspettava giustizia ed ecco spargimento di sangue,
attendeva rettitudine ed ecco grida di oppressi.
8 Guai a voi, che aggiungete casa
a casa e unite campo a campo, finché non vi sia più spazio,
e così restate soli ad abitare nel paese.
9 Ho udito con gli orecchi il Signore degli eserciti: "Certo,
molti palazzi diventeranno una desolazione, grandi e belli
saranno senza abitanti".
10 Poiché dieci iugeri di vigna produrranno solo un bat
e un comer di seme produrrà un` efa.
11 Guai a coloro che si alzano presto al mattino e vanno
in cerca di bevande inebrianti e si attardano alla sera
accesi in volto dal vino.
12 Ci sono cetre e arpe, timpani e flauti e vino per i loro
banchetti; ma non badano all`azione del Signore, non vedono
l`opera delle sue mani.
13 Perciò il mio popolo sarà deportato senza che neppure
lo sospetti. I suoi grandi periranno di fame, il suo popolo
sarà arso dalla sete.
14 Pertanto gli inferi dilatano le fauci, spalancano senza
misura la bocca. Vi precipitano dentro la nobiltà e il popolo,
il frastuono e la gioia della città.
15 L`uomo sarà umiliato, il mortale sarà abbassato, gli
occhi dei superbi si abbasseranno.
16 Sarà esaltato il Signore degli eserciti nel giudizio
e il Dio santo si mostrerà santo nella giustizia.
17 Allora vi pascoleranno gli agnelli come nei loro prati,
sulle rovine brucheranno i capretti.
18 Guai a coloro che si tirano addosso il castigo con corde
da buoi e il peccato con funi da carro,
19 che dicono: "Faccia presto, acceleri pure l`opera sua,
perché la vediamo; si facciano più vicini e si compiano
i progetti del Santo di Israele, perché li conosciamo".
20 Guai a coloro che chiamano bene il male e male il bene,
che cambiano le tenebre in luce e la luce in tenebre, che
cambiano l`amaro in dolce e il dolce in amaro.
21 Guai a coloro che si credono sapienti e si reputano intelligenti.
22 Guai a coloro che sono gagliardi nel bere vino, valorosi
nel mescere bevande inebrianti,
23 a coloro che assolvono per regali un colpevole e privano
del suo diritto l`innocente.
24 Perciò, come una lingua di fuoco divora la stoppia e
una fiamma consuma la paglia, così le loro radici diventeranno
un marciume e la loro fioritura volerà via come polvere,
perché hanno rigettato la legge del Signore degli eserciti,
hanno disprezzato la parola del Santo di Israele.
25 Per questo è divampato lo sdegno del Signore contro il
suo popolo, su di esso ha steso la sua mano per colpire;
hanno tremato i monti, i loro cadaveri erano come lordura
in mezzo alle strade. Con tutto ciò non si calma la sua
ira e la sua mano resta ancora tesa.
26 Egli alzerà un segnale a un
popolo lontano e gli farà un fischio all`estremità della
terra; ed ecco verrà veloce e leggero.
27 Nessuno fra essi è stanco o inciampa, nessuno sonnecchia
o dorme, non si scioglie la cintura dei suoi fianchi e non
si slaccia il legaccio dei suoi sandali.
28 Le sue frecce sono acuminate, e ben tesi tutti i suoi
archi; gli zoccoli dei suoi cavalli sono come pietre e le
ruote dei suoi carri come un turbine.
29 Il suo ruggito è come quello di una leonessa, ruggisce
come un leoncello; freme e afferra la preda, la pone al
sicuro, nessuno gliela strappa.
30 Fremerà su di lui in quel giorno come freme il mare;
si guarderà la terra: ecco, saranno tenebre, angoscia e
la luce sarà oscurata dalla caligine.
|
6
1 In anno, quo mortuus est rex Ozias, vidi Dominum edentem
super solium excelsum et elevatum; et fimbriae eius replebant
templum.
2 Seraphim stabant iuxta eum; sex alae uni et sex alae alteri:
duabus velabat faciem suam et duabus velabat pedes suos et
duabus volabat.
3 Et clamabat alter ad alterum et dicebat:
“Sanctus, Sanctus, Sanctus Dominus exercituum;
plena est omnis terra gloria eius ”.
4 Et commota sunt superliminaria cardinum a voce clamantis,
et domus repleta est fumo.
5 Et dixi: “ Vae mihi, quia perii! Quia vir pollutus
labiis ego sum et in medio populi polluta labia habentis ego
habito et regem, Dominum exercituum, vidi oculis meis ”.
6 Et volavit ad me unus de seraphim, et in manu eius calculus,
quem forcipe tulerat de altari,
7 et tetigit os meum et dixit: “ Ecce tetigit hoc labia
tua, et auferetur iniquitas tua, et peccatum tuum mundabitur
”.
8 Et audivi vocem Domini dicentis: “ Quem mittam? Et
quis ibit nobis? ”. Et dixi: “ Ecce ego, mitte
me ”.
9 Et dixit: “ Vade, et dices populo huic: “Audientes
audite et nolite intellegere, et videntes videte et nolite
cognoscere”.
10 Pingue redde cor populi huius et aures eius aggrava et
oculos eius excaeca, ne forte videat oculis suis et auribus
suis audiat et corde suo intellegat et convertatur et sanetur
”.
11 Et dixi: “ Usquequo, Domine? ”. Et dixit: “
Donec desolentur civitates absque habitatore, et domus sine
homine, et terra relinquatur deserta”.
12 Et longe adducet Dominus homines, et magna erit desolatio
in medio terrae;
13 et adhuc in ea decimatio, et rursus excisioni tradetur
sicut terebinthus et sicut quercus, in quibus deiectis manebit
aliquid stabile.
Semen sanctum erit id quod steterit in ea. |
6
1 Nell`anno in cui morì il re Ozia, io vidi il Signore seduto
su un trono alto ed elevato; i lembi del suo manto riempivano
il tempio.
2 Attorno a lui stavano dei serafini, ognuno aveva sei ali;
con due si copriva la faccia, con due si copriva i piedi
e con due volava.
3 Proclamavano l`uno all`altro: "Santo, santo, santo è il
Signore degli eserciti. Tutta la terra è piena della sua
gloria".
4 Vibravano gli stipiti delle porte
alla voce di colui che gridava, mentre il tempio si riempiva
di fumo.
5 E dissi: "Ohimè! Io sono perduto, perché un uomo dalle
labbra impure io sono e in mezzo a un popolo dalle labbra
impure io abito; eppure i miei occhi hanno visto il re,
il Signore degli eserciti".
6 Allora uno dei serafini volò verso di me; teneva in mano
un carbone ardente che aveva preso con le molle dall`altare.
7 Egli mi toccò la bocca e mi disse: "Ecco, questo ha toccato
le tue labbra, perciò è scomparsa la tua iniquità e il tuo
peccato è espiato".
8 Poi io udii la voce del Signore che diceva: "Chi manderò
e chi andrà per noi?". E io risposi: "Eccomi, manda me!".
9 Egli disse: "Và e riferisci a questo popolo: Ascoltate
pure, ma senza comprendere, osservate pure, ma senza conoscere.
10 Rendi insensibile il cuore di questo popolo, fallo duro
d`orecchio e acceca i suoi occhi e non veda con gli occhi
né oda con gli orecchi né comprenda con il cuore né si converta
in modo da esser guarito".
11 Io dissi: "Fino a quando, Signore?". Egli rispose: "Finché
non siano devastate le città, senza abitanti, le case senza
uomini e la campagna resti deserta e desolata".
12 Il Signore scaccerà la gente e grande sarà l`abbandono
nel paese.
13 Ne rimarrà una decima parte, ma di nuovo sarà preda della
distruzione come una quercia e come un terebinto, di cui
alla caduta resta il ceppo. Progenie santa sarà il suo ceppo.
|
7
1 Et factum est in diebus Achaz filii Ioatham filii Oziae
regis Iu dae, ascendit Rasin rex Syriae et Phacee filius Romeliae
rex Israel in Ierusalem ad proeliandum contra eam; et non
potuerunt debellare eam.
2 Et nuntiaverunt domui David dicentes:" Requievit Syria
super Ephraim”. Et commotum est cor eius et cor populi
eius, sicut moventur ligna silvarum a facie venti.
3 Et dixit Dominus ad Isaiam: “ Egredere in occursum
Achaz, tu et Seariasub (id est Reliquiae revertentur) filius
tuus, ad extremum aquaeductus piscinae superioris in viam
agri fullonis;
4 et dices ad eum: Vide, ut sileas; noli timere, et cor tuum
ne formidet a duabus caudis titionum fumigantium istorum,
ob ardorem irae Rasin et Syriae et filii Romeliae,
5 eo quod consilium malum inierit contra te Syria, Ephraim
et filius Romeliae dicentes:
6 “Ascendamus ad Iudam et terrorem iniciamus ei et avellamus
eum ad nos et ponamus regem in medio eius filium Tabeel”
”.
7 Haec dicit Dominus Deus: “ Non stabit et non erit!
8 Caput enim Syriae Damascus, et caput Damasci Rasin; et adhuc
sexaginta et quinque anni et desinet Ephraim esse populus;
9 et caput Ephraim Samaria, et caput Samariae filius Romeliae.
Si non credideritis, non permanebitis ”.
10 Et adiecit Dominus loqui ad Achaz dicens:
11 “ Pete tibi signum a Domino Deo tuo in profundum
inferni sive in excelsum supra ”.
12 Et dixit Achaz: “ Non petam et non tentabo Dominum
”.
13 Et dixit: “ Audite ergo, domus David; numquid parum
vobis est molestos esse hominibus, quia molesti estis et Deo
meo?
14 Propter hoc dabit Dominus ipse vobis signum. Ecce, virgo
concipiet et pariet filium et vocabit nomen eius Emmanuel;
15 butyrum et mel comedet, ut ipse sciat reprobare malum et
eligere bonum.
16 Quia antequam sciat puer reprobare malum et eligere bonum,
desolabitur terra, cuius tu formidas duos reges;
17 adducet Dominus super te et super populum tuum et super
domum patris tui dies, qui non venerunt a diebus separationis
Ephraim a Iuda, regem Assyriorum ”.
18 Et erit in die illa: sibilabit Dominus muscae,
quae est in extremo fluminum Aegypti, et api, quae est in
terra Assur;
19 et venient et requiescent omnes in vallibus praeruptis
et in cavernis petrarum et in omnibus frutetis et in omnibus
pascuis.
20 In die illa radet Dominus in novacula conducta e regione
trans flumen in rege Assyriorum caput et pilos pedum et barbam
quoque abradet.
21 Et erit in die illa: nutriet homo vitulam et duas oves
22 et prae ubertate lactis comedet butyrum;
butyrum enim et mel manducabit omnis, qui relictus fuerit
in medio terrae.
23 Et erit in die illa: omnis locus, ubi fuerint mille vites
mille argenteis, spinae et vepres erunt.
24 Cum sagittis et arcu ingredientur illuc, vepres enim et
spinae erit universa terra.
25 Et in omnes montes, qui in sarculo sarriebantur,
nemo veniet prae terrore spinarum et veprium,
et erit in pascua bovis et in conculcationem pecoris. |
7
1 Nei giorni di Acaz figlio di Iotam, figlio di Ozia, re
di Giuda, Rezìn re di Aram e Pekach figlio di Romelia, re
di Israele, marciarono contro Gerusalemme per muoverle guerra,
ma non riuscirono a espugnarla.
2 Fu dunque annunziato alla casa di Davide: "Gli Aramei
si sono accampati in Efraim". Allora il suo cuore e il cuore
del suo popolo si agitarono, come si agitano i rami del
bosco per il vento.
3 Il Signore disse a Isaia: "Và
incontro ad Acaz, tu e tuo figlio Seariasùb, fino al termine
del canale della piscina superiore sulla strada del campo
del lavandaio.
4 Tu gli dirai: Fà attenzione e stá tranquillo, non temere
e il tuo cuore non si abbatta per quei due avanzi di tizzoni
fumosi, per la collera di Rezìn degli Aramei e del figlio
di Romelia.
5 Poiché gli Aramei, Efraim e il figlio di Romelia hanno
tramato il male contro di te, dicendo:
6 Saliamo contro Giuda, devastiamolo e occupiamolo, e vi
metteremo come re il figlio di Tabeèl.
7 Così dice il Signore Dio: Ciò non avverrà e non sarà!
8 Ancora sessantacinque anni ed Efraim cesserà di essere
un popolo.
9 Capitale di Efraim è Samaria e capo di Samaria il figlio
di Romelia. Ma se non crederete, non avrete stabilità.
10 Il Signore parlò ancora ad Acaz:
11 "Chiedi un segno dal Signore tuo Dio, dal profondo degli
inferi oppure lassù in alto".
12 Ma Acaz rispose: "Non lo chiederò, non voglio tentare
il Signore".
13 Allora Isaia disse: "Ascoltate, casa di Davide! Non vi
basta di stancare la pazienza degli uomini, perché ora vogliate
stancare anche quella del mio Dio?
14 Pertanto il Signore stesso vi darà un segno. Ecco: la
vergine concepirà e partorirà un figlio, che chiamerà Emmanuele.
15 Egli mangerà panna e miele finché non imparerà a rigettare
il male e a scegliere il bene.
16 Poiché prima ancora che il bimbo impari a rigettare il
male e a scegliere il bene, sarà abbandonato il paese di
cui temi i due re.
17 Il Signore manderà su di te, sul tuo popolo e sulla casa
di tuo padre giorni quali non vennero da quando Efraim si
staccò da Giuda: manderà il re di Assiria".
18 Avverrà in quel giorno: il Signore farà un fischio alle
mosche che sono all`estremità dei canali di Egitto e alle
api che si trovano in Assiria.
19 Esse verranno e si poseranno tutte nelle valli ricche
di burroni, nelle fessure delle rocce, su ogni cespuglio
e su ogni pascolo.
20 In quel giorno il Signore raderà con rasoio preso in
affitto oltre il fiume, cioè il re assiro, il capo e il
pelo del corpo, anche la barba toglierà via.
21 Avverrà in quel giorno: ognuno alleverà una giovenca
e due pecore.
22 Per l`abbondanza del latte che faranno, si mangerà la
panna; di panna e miele si ciberà ogni superstite in mezzo
a questo paese.
23 Avverrà in quel giorno: ogni luogo, dove erano mille
viti valutate mille sicli d`argento, sarà preda dei rovi
e dei pruni.
24 Vi si entrerà armati di frecce e di arco, perché tutta
la terra sarà rovi e pruni.
25 In tutti i monti, che erano vangati con la vanga, non
si passerà più per paura delle spine e dei rovi. Serviranno
da pascolo per armenti e da luogo battuto dal gregge.
|
8
1 Et dixit Dominus ad me: “ Sume tibi tabulam grandem
et scribe in ea stilo hominis: Maher Salal Has Baz
2 Et adhibui mihi testes fideles, Uriam sacerdotem et Zachariam
filium Barachiae;
3 et accessi ad prophetissam, et concepit et peperit filium.
Et dixit Dominus ad me: “ Voca nomen eius Maher Salal
Has Baz,
4 quia antequam sciat puer clamare: “Pater mi”
et “Mater mea”, afferentur opes Damasci et spolia
Samariae coram rege Assyriorum ”.
5 Et adiecit Dominus loqui ad me adhuc dicens:
6 “ Pro eo quod abiecit populus iste aquas Siloae,
quae vadunt cum silentio, et defecit coram Rasin et filio
Romeliae,
7 propter hoc ecce Dominus adducet super eos
aquas Fluminis fortes et multas, regem Assyriorum et omnem
gloriam eius, et ascendet super omnes rivos eius et fluet
super universas ripas eius;
8 et ibit per Iudam inundans et diffluens,
usque ad collum veniet. Et erit extensio alarum eius implens
latitudinem terrae tuae, o Emmanuel”.
9 Clamorem tollite, populi, et consternemini;
et audite, universae procul terrae: accingimini et perterremini,
accingimini et perterremini.
10 Inite consilium, et dissipabitur; loquimini verbum, et
non fiet, quia nobiscum Deus.
11 Haec enim ait Dominus ad me, cum apprehendit me manu et
monuit, ne irem in via populi huius, dicens:
12 “ Ne vocetis coniurationem, quodcumque populus iste
vocat coniurationem, et timorem eius ne timeatis neque paveatis
”.
13 Dominum exercituum ipsum sanctificate:
ipse pavor vester, et ipse terror vester;
14 et erit in sanctuarium, in lapidem offensionis et in petram
scandali duabus domibus Israel,
in laqueum et in insidias habitantibus Ierusalem.
15 Et offendent ex eis plurimi et cadent et conterentur et
irretientur et capientur.
16 Liga testimonium, signa legem in discipulis meis.
17 Et exspectabo Dominum, qui abscondit faciem suam a domo
Iacob, et praestolabor eum.
18 Ecce ego et pueri, quos dedit mihi Dominus in signum et
in portentum Israel a Domino exercituum, qui habitat in monte
Sion.
19 Et cum dixerint ad vos: “ Quaerite a pythonibus et
a divinis, qui susurrant et murmurant; numquid non populus
a deo suo requiret, pro vivis a mortuis? ”.
20 Ad legem et ad testimonium! Quod si non dixerint iuxta
verbum hoc, non erit eis matutina lux.
21 Et transibit per eam afflictus et esuriens; et, cum esurierit,
irascetur et maledicet regi suo et deo suo et suspiciet sursum
22 et ad terram intuebitur: et ecce tribulatio et tenebrae,
caligo opprimens et obscuritas diffusa.
23 Non erit enim amplius caligo, ubi erat oppressio.
Primo tempore contemptibilem reddidit terram Zabulon et terram
Nephthali; et novissimo glorificavit viam maris, trans Iordanem,
Galilaeam gentium. |
8
1 Il Signore mi disse: "Prenditi una grande tavoletta e scrivici
con caratteri ordinari: A Mahèr-salàl-cash-baz ".
2 Io mi presi testimoni fidati, il sacerdote Uria e Zaccaria
figlio di Iebarachìa.
3 Poi mi unii alla profetessa, la quale concepì e partorì
un figlio. Il Signore mi disse: "Chiamalo Mahèr-salàl-cash-baz,
4 poiché, prima che il bambino sappia dire babbo e mamma,
le ricchezze di Damasco e le spoglie di Samaria saranno portate
davanti al re di Assiria".
5 Il Signore mi disse di nuovo:
6 "Poiché questo popolo ha rigettato le acque di Siloe, che
scorrono piano, e trema per Rezìn e per il figlio di Romelia,
7 per questo, ecco, il Signore gonfierà contro di loro le
acque del fiume, impetuose e abbondanti: cioè il re assiro
con tutto il suo splendore, irromperà in tutti i suoi canali
e strariperà da tutte le sue sponde.
8 Penetrerà in Giuda, lo inonderà e lo attraverserà fino a
giungere al collo. Le sue ali distese copriranno tutta l`estensione
del tuo paese, Emmanuele.
9 Sappiatelo, popoli: sarete frantumati; ascoltate voi tutte,
nazioni lontane, cingete le armi e sarete frantumate. 1
0 Preparate un piano, sarà senza effetti; fate un proclama,
non si realizzerà, perché Dio è con noi".
11 Poiché così il Signore mi disse, quando mi aveva preso
per mano e mi aveva proibito di incamminarmi nella via di
questo popolo:
12 "Non chiamate congiura ciò che questo popolo chiama congiura,
non temete ciò che esso teme e non abbiate paura".
13 Il Signore degli eserciti, lui solo ritenete santo. Egli
sia l`oggetto del vostro timore, della vostra paura.
14 Egli sarà laccio e pietra d`inciampo e scoglio che fa cadere
per le due case di Israele, laccio e trabocchetto per chi
abita in Gerusalemme.
15 Tra di loro molti inciamperanno, cadranno e si sfracelleranno,
saranno presi e catturati.
16 Si chiuda questa testimonianza, si sigilli questa rivelazione
nel cuore dei miei discepoli.
17 Io ho fiducia nel Signore, che ha nascosto il volto alla
casa di Giacobbe, e spero in lui.
18 Ecco, io e i figli che il Signore mi ha dato, siamo segni
e presagi per Israele da parte del Signore degli eserciti,
che abita sul monte Sion.
19 Quando vi diranno: "Interrogate gli spiriti e gli indovini
che bisbigliano e mormorano formule. Forse un popolo non deve
consultare i suoi dei? Per i vivi consultare i morti?",
20 attenetevi alla rivelazione, alla testimonianza. Certo,
faranno questo discorso che non offre speranza d`aurora.
21 Egli si aggirerà nel paese oppresso e affamato, e, quando
sarà affamato e preso dall`ira, maledirà il suo re e il suo
dio. Guarderà in alto
22 e rivolgerà lo sguardo sulla terra ed ecco angustia e tenebre
e oscurità desolante. Ma la caligine sarà dissipata,
23 poiché non ci sarà più oscurità dove ora è angoscia. In
passato umiliò la terra di Zàbulon e la terra di Nèftali,
ma in futuro renderà gloriosa la via del mare, oltre il Giordano
e la curva di Goim. |
9
1 Populus, qui ambulabat in tenebris, vidit lucem magnam;
habitantibus in regione umbrae mortis
lux orta est eis.
2 Multiplicasti exsultationem et magnificasti laetitiam; laetantur
coram te sicut laetantes in messe, sicut exsultant, quando
dividunt spolia.
3 Iugum enim oneris eius et virgam umeri eius
et sceptrum exactoris eius fregisti, sicut in die Madian.
4 Quia omnis caliga incedentis cum tumultu et vestimentum
mixtum sanguine erit in combustionem, cibus ignis.
5 Parvulus enim natus est nobis, filius datus est nobis; et
factus est principatus super umerum eius;
et vocabitur nomen eius admirabilis Consiliarius, Deus fortis,
Pater aeternitatis, Princeps pacis.
6 Magnum erit eius imperium, et pacis non erit finis
super solium David et super regnum eius,
ut confirmet illud et corroboret in iudicio et iustitia
amodo et usque in sempiternum:
zelus Domini exercituum faciet hoc.
7 Verbum misit Dominus in Iacob, et cecidit in Israel.
8 Et sciet omnis populus Ephraim et habitantes Samariam
in superbia et magnitudine cordis dicentes:
9 “ Lateres ceciderunt, sed quadris lapidibus aedificabimus;
sycomori succisae sunt, sed cedris commutabimus ”.
10 Et elevavit Dominus hostes super eum
et inimicos eius excitavit,
11 Syriam ab oriente et Philisthim ab occidente,
qui devoraverunt Israel toto ore. In omnibus his non est aversus
furor eius, sed adhuc manus eius extenta.
12 Et populus non est reversus ad percutientem se,
et Dominum exercituum non inquisierunt.
13 Et succidit Dominus ab Israel caput et caudam,
palmam et arundinem die una:
14 longaevus et honorabilis vultu ipse est caput,
et propheta docens mendacium ipse est cauda;
15 rectores populi istius seducentes et, qui regebantur, perierunt.
16 Propter hoc super adulescentulis eius non laetabitur Dominus
et pupillorum eius et viduarum non miserebitur, quia omnis
impius est et nequam,
et universum os loquitur stultitiam. In omnibus his non est
aversus furor eius, sed adhuc manus eius extenta.
17 Succensa est enim quasi ignis impietas,
veprem et spinam vorat, et succenditur in densitate saltus,
et convolvuntur columnae fumi.
18 In ira Domini exercituum incenditur terra;
et est populus quasi esca ignis: vir fratri suo non parcit.
19 Et devorat ad dexteram et esurit et comedit ad sinistram
et non saturatur; unusquisque carnem proximi sui vorat:
20 Manasses Ephraim, et Ephraim Manassen,
simul ipsi contra Iudam. In omnibus his non est aversus furor
eius, sed adhuc manus eius extenta. |
9
1 Il popolo che camminava nelle tenebre vide una grande luce;
su coloro che abitavano in terra tenebrosa una luce rifulse.
2 Hai moltiplicato la gioia, hai aumentato la letizia. Gioiscono
davanti a te come si gioisce quando si miete e come si gioisce
quando si spartisce la preda.
3 Poiché il giogo che gli pesava e la sbarra sulle sue spalle,
il bastone del suo aguzzino tu hai spezzato come al tempo
di Madian.
4 Poiché ogni calzatura di soldato nella mischia e ogni mantello
macchiato di sangue sarà bruciato, sarà esca del fuoco.
5 Poiché un bambino è nato per noi, ci è stato dato un figlio.
Sulle sue spalle è il segno della sovranità ed è chiamato:
Consigliere ammirabile, Dio potente, Padre per sempre, Principe
della pace;
6 grande sarà il suo dominio e la pace non avrà fine sul trono
di Davide e sul regno, che egli viene a consolidare e rafforzare
con il diritto e la giustizia, ora e sempre; questo farà lo
zelo del Signore degli eserciti.
7 Una parola mandò il Signore contro Giacobbe, essa cadde
su Israele.
8 La conoscerà tutto il popolo, gli Efraimiti e gli abitanti
di Samaria, che dicevano nel loro orgoglio e nell`arroganza
del loro cuore:
9 "I mattoni sono caduti, ricostruiremo in pietra; i sicomori
sono stati abbattuti, li sostituiremo con cedri".
10 Il Signore suscitò contro questo popolo i suoi nemici,
stimolò i suoi avversari:
11 gli Aramei dall`oriente, da occidente i Filistei che divorano
Israele a grandi morsi. Con tutto ciò non si calma la sua
ira e ancora la sua mano rimane stesa.
12 Il popolo non è tornato a chi lo percuoteva; non ha ricercato
il Signore degli eserciti.
13 Pertanto il Signore ha amputato a Israele capo e coda,
palma e giunco in un giorno.
14 L`anziano e i notabili sono il capo, il profeta, maestro
di menzogna, è la coda.
15 Le guide di questo popolo lo hanno fuorviato e i guidati
si sono perduti.
16 Perciò il Signore non avrà pietà dei suoi giovani, non
si impietosirà degli orfani e delle vedove, perché tutti sono
empi e perversi; ogni bocca proferisce parole stolte. Con
tutto ciò non si calma la sua ira e ancora la sua mano rimane
stesa.
17 Brucia l`iniquità come fuoco che divora rovi e pruni, divampa
nel folto della selva, da dove si sollevano colonne di fumo.
18 Per l`ira del Signore brucia la terra e il popolo è come
un`esca per il fuoco; nessuno ha pietà del proprio fratello.
19 Dilania a destra, ma è ancora affamato, mangia a sinistra,
ma senza saziarsi; ognuno mangia la carne del suo vicino.
20 Manàsse contro Efraim ed Efraim contro Manàsse, tutti e
due insieme contro Giuda. Con tutto ciò non si calma la sua
ira e ancora la sua mano rimane stesa. |
10
1 Vae, qui condunt leges iniquas et scribentes iniustitiam
scribunt,
2 ut opprimant in iudicio pauperes et vim faciant causae humilium
populi mei, ut fiant viduae praeda eorum, et pupillos diripiant!
3 Quid facietis in die visitationis et calamitatis de longe
venientis? Ad cuius confugietis auxilium
et ubi derelinquetis gloriam vestram?
4 Nam incurvabimini subter captivos et infra occisos cadetis.
In omnibus his non est aversus furor eius, sed adhuc manus
eius extenta.
5 Vae Assur, virga furoris mei et baculus in manu mea, indignatio
mea!
6 Ad gentem impiam mitto eum et contra populum furoris mei
mando illi, ut auferat spolia et diripiat praedam et ponat
illum in conculcationem
quasi lutum platearum.
7 Ipse autem non sic arbitratur, et cor eius non ita existimat;
sed in corde suo ad conterendum
et ad internecionem gentium non paucarum.
8 Dicet enim: “ Numquid non principes mei omnes reges
sunt?
9 Numquid non ut Charcamis sic Chalano? Numquid non ut Arphad
sic Emath? Numquid non ut Damascus sic Samaria?
10 Quomodo apprehendit manus mea regna idololatra, quorum
simulacra plura sunt quam in Ierusalem et in Samaria,
11 numquid non sicut feci Samariae et idolis eius,
sic faciam Ierusalem et simulacris eius? ”.
12 Et erit: cum impleverit Dominus cuncta opera sua in monte
Sion et in Ierusalem, visitabo super fructum superbiae cordis
regis Assyriae et super arrogantiam altitudinis oculorum eius.
13 Dixit enim: “ In fortitudine manus meae feci
et in sapientia mea, prudens sum enim; et abstuli terminos
populorum et scrinia eorum depraedatus sum et detraxi quasi
potens in sublimi sedentes;
14 et apprehendit quasi nidum manus mea fortitudinem populorum;
et sicut colliguntur ova derelicta, sic universam terram ego
congregavi,
et non fuit qui moveret pennam aut aperiret os et ganniret
”.
15 Numquid gloriabitur securis contra eum, qui secat in ea?
Aut exaltabitur serra contra eum, qui trahit eam? Quomodo
si agitet virga elevantem eam, et exaltet baculus eum, qui
non est lignum.
16 Propter hoc mittet Dominator, Dominus exercituum, in pingues
eius tenuitatem; et subtus gloriam eius ardor ardebit quasi
combustio ignis.
17 Et erit Lumen Israel ignis, et Sanctus eius flamma; et
succendetur et devorabit spinas eius
et vepres in die una.
18 Et gloriam saltus eius et horti eius ab anima usque ad
carnem consumet, et erit sicut aeger tabescens;
19 et reliquiae ligni saltus eius tam paucae erunt,
ut puer scribat ea.
20 Et erit in die illa: non adiciet residuum Israel
et, qui effugerint de domo Iacob, inniti super eo, qui percutit
eos, sed innitentur super Dominum,
Sanctum Israel, in veritate.
21 Reliquiae revertentur, reliquiae, inquam, Iacob, ad Deum
fortem.
22 Si enim fuerit populus tuus, Israel, quasi arena maris,
reliquiae revertentur ex eo; consummatio decreta redundat
in iustitia:
23 interitum enim, qui decretus est, Dominus, Deus exercituum,
faciet in medio omnis terrae.
24 Propter hoc haec dicit Dominus, Deus exercituum: “
Noli timere, populus meus habitator Sion, ab Assur; in virga
percutiet te et baculum suum levabit super te sicut Aegyptus.
25 Adhuc enim paululum modicumque, et consummabitur indignatio
et furor meus ad destructionem eorum ”.
26 Et suscitabit super eum Dominus exercituum flagellum iuxta
plagam Madian in Petra Oreb et virgam suam super mare et levabit
eam sicut in Aegypto.
27 Et erit in die illa: auferetur onus eius de umero tuo,
et iugum eius de collo tuo. Et vastator ascendit a Remmon.
28 Veniet in Aiath, transibit per Magron, apud Machmas deponit
sarcinas suas;
29 transeunt vadum cursim; in Geba pernoctabimus; trepidat
Rama, Gabaa Saulis fugit.
30 Hinni voce tua, Bathgallim; attende, Laisa; responde, Anathoth.
31 Migrat Medemena, habitatores Gabim fugiunt;
32 hodie in Nob stabit: agitabit manum suam ad montem filiae
Sion, collem Ierusalem.
33 Ecce Dominator, Dominus exercituum,
amputat ramos in terrore, et extrema acumina succiduntur,
et sublimes humiliantur;
34 et caeduntur condensa saltus ferro, et Libanus cum excelsis
suis cadet. |
10
1 Guai a coloro che fanno decreti iniqui e scrivono in fretta
sentenze oppressive,
2 per negare la giustizia ai miseri e per frodare del diritto
i poveri del mio popolo, per fare delle vedove la loro preda
e per spogliare gli orfani.
3 Ma che farete nel giorno del castigo, quando da lontano
sopraggiungerà la rovina? A chi ricorrerete per protezione?
Dove lascerete la vostra ricchezza?
4 Non vi resterà che piegarvi tra i prigionieri o cadere tra
i morti. Con tutto ciò non si calma la sua ira e ancora la
sua mano rimane stesa.
5 Oh! Assiria, verga del mio furore, bastone del mio sdegno.
6 Contro una nazione empia io la mando e la comando contro
un popolo con cui sono in collera perché lo saccheggi, lo
depredi e lo calpesti come fango di strada.
7 Essa però non pensa così e così non giudica il suo cuore,
ma vuole distruggere e annientare non poche nazioni.
8 Anzi dice: "Forse i miei capi non sono altrettanti re?
9 Forse come Càrchemis non è anche Calne? Come Arpad non è
forse Amat? Come Damasco non è forse Samaria?
10 Come la mia mano ha raggiunto quei regni degli idoli, le
cui statue erano più numerose di quelle di Gerusalemme e di
Samaria,
11 non posso io forse, come ho fatto a Samaria e ai suoi idoli,
fare anche a Gerusalemme e ai suoi simulacri?".
12 Quando il Signore avrà terminato tutta l`opera sua sul
monte Sion e a Gerusalemme, punirà l`operato orgoglioso della
mente del re di Assiria e ciò di cui si gloria l`alterigia
dei suoi occhi.
13 Poiché ha detto: "Con la forza della mia mano ho agito
e con la mia sapienza, perché sono intelligente; ho rimosso
i confini dei popoli e ho saccheggiato i loro tesori, ho abbattuto
come un gigante coloro che sedevano sul trono.
14 La mia mano, come in un nido, ha scovato la ricchezza dei
popoli. Come si raccolgono le uova abbandonate, così ho raccolto
tutta la terra; non vi fu battito d`ala, nessuno apriva il
becco o pigolava".
15 Può forse vantarsi la scure con chi taglia per suo mezzo
o la sega insuperbirsi contro chi la maneggia? Come se un
bastone volesse brandire chi lo impugna e una verga sollevare
ciò che non è di legno!
16 Perciò il Signore, Dio degli eserciti, manderà una peste
contro le sue più valide milizie; sotto ciò che è sua gloria
arderà un bruciore come bruciore di fuoco;
17 La luce di Israele diventerà un fuoco, il suo santuario
una fiamma; essa divorerà e consumerà rovi e pruni in un giorno,
18 E consumerà dall'anima fino alla carne la sua selva e il
suo giardino, e sarà come un malato che sta spegnendosi;
19 il resto degli alberi nella selva si conterà facilmente,
persino un ragazzo potrebbe farne il conto.
20 In quel giorno il resto di Israele e i superstiti della
casa di Giacobbe non si appoggeranno più su chi li ha percossi,
ma si appoggeranno sul Signore, sul Santo di Israele, con
lealtà.
21 Tornerà il resto, il resto di Giacobbe, al Dio forte.
22 Poiché anche se il tuo popolo, o Israele, fosse come la
sabbia del mare, solo un suo resto ritornerà; è decretato
uno sterminio che farà traboccare la giustizia,
23 poiché un decreto di rovina eseguirà il Signore, Dio degli
eserciti, su tutta la regione.
24 Pertanto così dice il Signore, Dio degli eserciti: "Popolo
mio, che abiti in Sion, non temere l`Assiria che ti percuote
con la verga e alza il bastone contro di te come già l`Egitto.
25 Perché ancora un poco, ben poco, e il mio sdegno avrà fine;
la mia ira li annienterà".
26 Contro di essa il Signore degli eserciti agiterà il flagello,
come quando colpì Madian sulla rupe dell`Oreb; alzerà la sua
verga sul mare come fece con l`Egitto.
27 In quel giorno sarà tolto il suo fardello dalla tua spalla
e il suo giogo cesserà di pesare sul tuo collo. Il distruttore
viene da Rimmòn,
28 raggiunge Aiàt, attraversa Migròn, in Micmàs depone il
bagaglio.
29 Attraversano il passo; in Gheba si accampano; Rama trema,
fugge Gàbaa di Saul.
30 Grida con tutta la tua voce, Bat-Gallìm, stá attenta, Làisa,
rispondile, Anatòt!
31 Madmenà è in fuga, e alla fuga si danno gli abitanti di
Ghebim.
32 Oggi stesso farà sosta a Nob, agiterà la mano verso il
monte della figlia di Sion, verso il colle di Gerusalemme.
33 Ecco il Signore, Dio degli eserciti, che strappa i rami
con fracasso; le punte più alte sono troncate, le cime sono
abbattute. 34 E` reciso con il ferro il folto della selva
e il Libano cade con la sua magnificenza. |
11
1 Et egredietur virga de stirpe Iesse, et flos de radice eius
ascendet;
2 et requiescet super eum spiritus Domini: spiritus sapientiae
et intellectus, spiritus consilii et fortitudinis, spiritus
scientiae et timoris Domini;
3 et deliciae eius in timore Domini. Non secundum visionem
oculorum iudicabit neque secundum auditum aurium decernet;
4 sed iudicabit in iustitia pauperes et decernet in aequitate
pro mansuetis terrae; et percutiet terram virga oris sui et
spiritu labiorum suorum interficiet impium.
5 Et erit iustitia cingulum lumborum eius, et fides cinctorium
renum eius.
6 Habitabit lupus cum agno, et pardus cum haedo accubabit;
vitulus et leo simul saginabuntur, et puer parvulus minabit
eos.
7 Vitula et ursus pascentur, simul accubabunt catuli eorum;
et leo sicut bos comedet paleas.
8 Et ludet infans ab ubere super foramine aspidis;
et in cavernam reguli, qui ablactatus fuerit, manum suam mittet.
9 Non nocebunt et non occident in universo monte sancto meo,
quia plena erit terra scientia Domini, sicut aquae mare operiunt.
10 In die illa radix Iesse stat in signum populorum;
ipsam gentes requirent, et erit sedes eius gloriosa.
11 Et erit in die illa: rursus extendet Dominus manum suam
ad possidendum residuum populi sui,
quod relictum erit ab Assyria et ab Aegypto et a Phatros et
ab Aethiopia et ab Elam et a Sennaar
et ab Emath et ab insulis maris;
12 et levabit signum in nationes et congregabit profugos Israel
et dispersos Iudae colliget a quattuor plagis terrae.
13 Et auferetur zelus Ephraim, et hostes Iudae abscindentur;
Ephraim non aemulabitur Iudam, et Iudas non pugnabit contra
Ephraim.
14 Et volabunt in umeros Philisthim ad mare, simul praedabuntur
filios orientis: in Edom et Moab extendent manus suas, et
filii Ammon oboedient eis.
15 Et exsiccabit Dominus linguam maris Aegypti
et levabit manum suam super flumen in fortitudine spiritus
sui et percutiet illud in septem rivos, ita ut transire faciat
eos calceatos.
16 Et erit via residuo populo meo, qui relinquetur ab Assyria,
sicut fuit Israeli in die illa, qua ascendit de terra Aegypti. |
11
1 Un germoglio spunterà dal tronco di Iesse, un virgulto germoglierà
dalle sue radici.
2 Su di lui si poserà lo spirito del Signore, spirito di sapienza
e di intelligenza, spirito di consiglio e di fortezza, spirito
di conoscenza e di timore del Signore.
3 Si compiacerà del timore del Signore. Non giudicherà secondo
le apparenze e non prenderà decisioni per sentito dire;
4 ma giudicherà con giustizia i miseri e prenderà decisioni
eque per gli oppressi del paese. La sua parola sarà una verga
che percuoterà il violento; con il soffio delle sue labbra
ucciderà l`empio.
5 Fascia dei suoi lombi sarà la giustizia, cintura dei suoi
fianchi la fedeltà.
6 Il lupo dimorerà insieme con l`agnello, la pantera si sdraierà
accanto al capretto; il vitello e il leoncello pascoleranno
insieme e un fanciullo li guiderà.
7 La vacca e l`orsa pascoleranno insieme; si sdraieranno insieme
i loro piccoli. Il leone si ciberà di paglia, come il bue.
8 Il lattante si trastullerà sulla buca dell`aspide; il bambino
metterà la mano nel covo di serpenti velenosi.
9 Non agiranno più iniquamente né saccheggeranno in tutto
il mio santo monte, perché la saggezza del Signore riempirà
il paese come le acque ricoprono il mare.
10 In quel giorno la radice di Iesse si leverà a vessillo
per i popoli, le genti la cercheranno con ansia, la sua dimora
sarà gloriosa. Ritorno dall` esilio
11 In quel giorno il Signore stenderà di nuovo la mano per
riscattare il resto del suo popolo superstite dall`Assiria
e dall`Egitto, da Patròs, dall`Etiopia e dall`Elam, da Sènnaar
e da Amat e dalle isole del mare.
12 Egli alzerà un vessillo per le nazioni e raccoglierà gli
espulsi di Israele; radunerà i dispersi di Giuda dai quattro
angoli della terra.
13 Cesserà la gelosia di Efraim e gli avversari di Giuda saranno
sterminati; Efraim non invidierà più Giuda e Giuda non osteggerà
più Efraim.
14 Voleranno verso occidente contro i Filistei, saccheggeranno
insieme le tribù dell`oriente, stenderanno le mani su Edom
e su Moab e gli Ammoniti saranno loro sudditi.
15 Il Signore prosciugherà il golfo del mare d`Egitto e stenderà
la mano contro il fiume con la potenza del suo soffio, e lo
dividerà in sette bracci così che si possa attraversare con
i sandali.
16 Si formerà una strada per il resto del suo popolo che sarà
superstite dall`Assiria, come ce ne fu una per Israele quando
uscì dal paese d`Egitto. |
|
|
1
2 3 4 5
6 7 8 9
10 11 |
1 2
3 4 5 6
7 8 9 10
11 |
|
|
|
|
|