Ego sum Qui sum.
Liber Isaiae
12 13 14
15 16 17
18 19 20
21 22 |
|
Libro di Isaia
12 13 14
15 16 17
18 19 20
21 22 |
12
1 Et dices in die illa: “ Confitebor tibi, Domine,
quoniam cum iratus eras mihi, conversus est furor tuus, et
consolatus es me.
2 Ecce Deus salutis meae; fiducialiter agam et non timebo,
quia fortitudo mea et laus mea Dominus,
et factus est mihi in salutem ”.
3 Et haurietis aquas in gaudio de fontibus salutis.
4 Et dicetis in die illa: “ Confitemini Domino et invocate
nomen eius, notas facite in populis adinventiones eius; mementote
quoniam excelsum est nomen eius.
5 Cantate Domino, quoniam magnifice fecit; notum sit hoc in
universa terra.
6 Exsulta et lauda, quae habitas in Sion, quia magnus in medio
tui Sanctus Israel ”. |
12
1 Tu dirai in quel giorno: "Ti ringrazio, Signore; tu eri
in collera con me, ma la tua collera si è calmata e tu mi
hai consolato.
2 Ecco, Dio è la mia salvezza; io confiderò, non temerò mai,
perché mia forza e mio canto è il Signore; egli è stato la
mia salvezza.
3 Attingerete acqua con gioia alle sorgenti della salvezza".
4 In quel giorno direte: "Lodate il Signore, invocate il suo
nome; manifestate tra i popoli le sue meraviglie, proclamate
che il suo nome è sublime.
5 Cantate inni al Signore, perché ha fatto cose grandiose,
ciò sia noto in tutta la terra.
6 Gridate giulivi ed esultate, abitanti di Sion, perché grande
in mezzo a voi è il Santo di Israele". |
13
1 Oraculum Babylonis, quod vidit Isaias filius Amos.
2 Super montem decalvatum levate signum,
exaltate vocem, levate manum, et ingrediantur portas ducum.
3 Ego mandavi sanctificatis meis et vocavi fortes meos ad
iram meam, exsultantes in gloria mea.
4 Vox multitudinis in montibus quasi populi ingentis, vox
sonitus regnorum gentium congregatarum. Dominus exercituum
recenset militiam belli;
5 veniunt de terra procul a termino caeli, Dominus et vasa
furoris eius, ut disperdat omnem terram.
6 Ululate, quia prope est dies Domini; quasi vastitas a Domino
veniet.
7 Propter hoc omnes manus dissolventur, et omne cor hominis
tabescet.
8 Perterrebuntur. Torsiones et dolores tenebunt eos, quasi
parturiens dolebunt; unusquisque ad proximum suum stupebit:
facies combustae vultus eorum.
9 Ecce dies Domini venit, crudelis et indignationis plenus
et irae furorisque, ad ponendam terram in solitudinem, et
peccatores eius conteret de ea.
10 Quoniam stellae caeli et sidera eius non expandent lumen
suum; obtenebratus est sol in ortu suo, et luna non splendebit
in lumine suo.
11 Et visitabo super orbem propter mala et super impios propter
iniquitatem eorum; et quiescere faciam superbiam protervorum
et arrogantiam fortium humiliabo.
12 Pretiosior erit vir auro, et homo mundo obryzo.
13 Super hoc caelum turbabo, et movebitur terra de loco suo
in indignatione Domini exercituum et in die irae furoris eius.
14 Et erit quasi damula fugiens et quasi ovis, et non erit
qui congreget; unusquisque ad populum suum convertetur, et
singuli ad terram suam fugient.
15 Omnis, qui inventus fuerit, occidetur, et omnis, qui captus
fuerit, cadet in gladio;
16 infantes eorum allidentur in oculis eorum,
diripientur domus eorum, et uxores eorum violabuntur.
17 Ecce ego suscitabo super eos Medos, qui argentum non quaerant
nec aurum velint;
18 sed arcus pueros prosternent et fructui uteri non miserebuntur.
19 Et erit Babylon, splendor regnorum, inclita superbia Chaldaeorum,
sicut cum subvertit Dominus Sodomam et Gomorram.
20 Non habitabitur usque in finem et non fundabitur usque
ad generationem et generationem, nec ponet ibi tentoria Arabs,
nec pastores accubare facient ibi,
21 sed accubabunt ibi bestiae, et replebunt domus eorum ululae,
et habitabunt ibi struthiones, et pilosi saltabunt ibi;
22 et respondebunt ibi hyaenae in aedibus eius,
et thoes in delubris voluptatis. Prope est ut veniat tempus
eius, et dies eius non elongabuntur. |
13
1 Oracolo su Babilonia, ricevuto in visione da Isaia figlio
di Amoz.
2 Su un monte brullo issate un segnale, alzate per essi un
grido; fate cenni con la mano perché varchino le porte dei
principi.
3 Io ho dato un ordine ai miei consacrati; ho chiamato i miei
prodi a strumento del mio sdegno, entusiasti della mia grandezza.
4 Rumore di folla sui monti, simile a quello di un popolo
immenso. Rumore fragoroso di regni, di nazioni radunate. Il
Signore degli eserciti passa in rassegna un esercito di guerra.
5 Vengono da un paese lontano, dall`estremo orizzonte, il
Signore e gli strumenti della sua collera, per devastare tutto
il paese.
6 Urlate, perché è vicino il giorno del Signore; esso viene
come una devastazione da parte dell`Onnipotente.
7 Perciò tutte le braccia sono fiacche, ogni cuore d`uomo
viene meno;
8 sono costernati, spasimi e dolori li prendono, si contorcono
come una partoriente; ognuno osserva sgomento il suo vicino;
i loro volti sono volti di fiamma.
9 Ecco, il giorno del Signore arriva implacabile, con sdegno,
ira e furore, per fare della terra un deserto, per sterminare
i peccatori.
10 Poiché le stelle del cielo e la costellazione di Orione
non daranno più la loro luce; il sole si oscurerà al suo sorgere
e la luna non diffonderà la sua luce.
11 Io punirò il mondo per il male, gli empi per la loro iniquità;
farò cessare la superbia dei protervi e umilierò l`orgoglio
dei tiranni.
12 Renderò l`uomo più raro dell`oro e i mortali più rari dell`oro
di Ofir.
13 Allora farò tremare i cieli e la terra si scuoterà dalle
fondamenta per lo sdegno del Signore degli eserciti, nel giorno
della sua ira ardente.
14 Allora, come una gazzella impaurita e come un gregge che
nessuno raduna, ognuno si dirigerà verso il suo popolo, ognuno
correrà verso la sua terra.
15 Quanti saranno trovati, saranno trafitti, quanti saranno
presi, periranno di spada.
16 I loro piccoli saranno sfracellati davanti ai loro occhi;
saranno saccheggiate le loro case, disonorate le loro mogli.
17 Ecco, io eccito contro di loro i Medi che non pensano all`argento,
né si curano dell`oro.
18 Con i loro archi abbatteranno i giovani, non avranno pietà
dei piccoli appena nati, i loro occhi non avranno pietà dei
bambini.
19 Babilonia, perla dei regni, splendore orgoglioso dei Caldei,
sarà come Sòdoma e Gomorra sconvolte da Dio.
20 Non sarà abitata mai più né popolata di generazione in
generazione. L`Arabo non vi pianterà la sua tenda né i pastori
vi faranno sostare i greggi.
21 Ma vi si stabiliranno gli animali del deserto, i gufi riempiranno
le loro case, vi faranno dimora gli struzzi, vi danzeranno
i sàtiri.
22 Ululeranno le iene nei loro palazzi, gli sciacalli nei
loro edifici lussuosi. La sua ora si avvicina, i suoi giorni
non saranno prolungati. |
14
1 Miserebitur enim Dominus Iacob et eliget adhuc de Israel
et requiescere eos faciet super humum suam; adiungetur advena
ad eos et adhaerebit domui Iacob.
2 Et tenebunt eos populi et adducent eos in locum suum; et
possidebit eos domus Israel super terram Domini in servos
et ancillas; et erunt capientes eos, qui se ceperant, et subicient
exactores suos.
3 Et erit in die illa: cum requiem dederit tibi Dominus a
labore tuo et a concussione tua
et a servitute dura, qua ante servisti,
4 proferes parabolam istam contra regem Babylonis et dices:
“ Quomodo cessavit exactor, quievit oppressio?
5 Contrivit Dominus baculum impiorum, virgam dominantium,
6 caedentem populos in indignatione plaga sine remissione,
subicientem in furore gentes persecutione sine fine.
7 Conquievit et siluit omnis terra, gavisa est, et exsultaverunt.
8 Abietes quoque laetatae sunt super te, et cedri Libani:
“Ex quo dormisti, non ascendit, qui succidat nos”.
9 Infernus subter conturbatus est in occursum adventus tui;
suscitat tibi umbras, omnes principes terrae surgere fecit
de soliis suis, omnes reges nationum.
10 Universi respondebunt et dicent tibi: “Et tu vulneratus
es sicut nos, nostri similis effectus es”.
11 Detracta est ad inferos superbia tua, sonitus nablorum
tuorum; subter te sternitur tinea, et operimentum tuum sunt
vermes.
12 Quomodo cecidisti de caelo, lucifer, fili aurorae?
Deiectus es in terram, qui deiciebas gentes,
13 qui dicebas in corde tuo: “In caelum conscendam,
super astra Dei exaltabo solium meum, sedebo in monte conventus
in lateribus aquilonis;
14 ascendam super altitudinem nubium, similis ero Altissimo”.
15 Verumtamen ad infernum detractus es, in profundum laci.
16 Qui te viderint, te intuentur teque prospicient:
“Numquid iste est vir, qui conturbavit terram,
qui concussit regna,
17 qui posuit orbem desertum et urbes eius destruxit, vinctis
eius non aperuit carcerem?
18 Omnes reges gentium universi dormiunt in gloria, vir in
domo sua;
19 tu autem proiectus es de sepulcro tuo
quasi stirps abominabilis, obvolutus cum his, qui interfecti
sunt gladio et descenderunt ad lapides sepulcri, quasi cadaver
conculcatum.
20 Non habebis consortium cum eis in sepultura;
tu enim terram tuam disperdidisti, tu populum tuum occidisti:
non vocabitur in aeternum semen malefactorum.
21 Praeparate filios eius occisioni ob iniquitatem patrum
suorum; ne consurgant, ut hereditent terram, neque impleant
faciem orbis civitatum” ”.
22 “ Et consurgam contra eos, dicit Dominus exercituum;
et perdam Babylonis nomen et reliquias et germen et progeniem,
dicit Dominus;
23 et ponam eam in possessionem ericii et in paludes aquarum,
et scopabo eam in scopa destructionis ”, dicit Dominus
exercituum.
24 Iuravit Dominus exercituum dicens: “ Profecto, ut
putavi, ita erit; et quomodo mente tractavi, sic eveniet.
25 Conteram Assyrium in terra mea et in montibus meis conculcabo
eum; et auferetur ab eis iugum eius, et onus illius ab umero
eorum tolletur ”.
26 Hoc consilium, quod initum est super omnem terram, et haec
est manus extenta super universas gentes.
27 Dominus enim exercituum decrevit, et quis poterit infirmare?
Et manus eius extenta, et quis avertet eam?
28 In anno, quo mortuus est rex Achaz, factum est oraculum
istud:
29 “ Ne laeteris, Philisthaea omnis tu, quoniam comminuta
est virga percussoris tui; de radice enim colubri egredietur
regulus, et semen eius draco volans.
30 Et pascentur primogeniti egenorum, et pauperes fiducialiter
requiescent; et interire faciam in fame radicem tuam et reliquias
tuas interficiam.
31 Ulula, porta! Clama, civitas! Contremisce, Philisthaea
omnis; ab aquilone enim fumus venit,
et non est fugitivus in agminibus eius ”.
32 Et quid respondebitur nuntiis gentis? “Quia Dominus
fundavit Sion, et in ipsam confugiunt pauperes populi eius
”. |
14
1 Il Signore infatti avrà pietà di Giacobbe e si sceglierà
ancora Israele e li ristabilirà nel loro paese. A loro si
uniranno gli stranieri, che saranno incorporati nella casa
di Giacobbe.
2 I popoli li accoglieranno e li ricondurranno nel loro
paese e se ne impossesserà la casa di Israele nel paese
del Signore come schiavi e schiave; così faranno prigionieri
coloro che li avevano resi schiavi e domineranno i loro
avversari.
3 In quel giorno il Signore ti libererà dalle tue pene e
dal tuo affanno e dalla dura schiavitù con la quale eri
stato asservito.
4 Allora intonerai questa canzone sul re di Babilonia e
dirai: "Ah, come è finito l`aguzzino, è finita l`arroganza!
5 Il Signore ha spezzato la verga degli iniqui, il bastone
dei dominatori,
6 di colui che percuoteva i popoli nel suo furore, con colpi
senza fine, che dominava con furia le genti con una tirannia
senza respiro.
7 Riposa ora tranquilla tutta la terra ed erompe in grida
di gioia.
8 Persino i cipressi gioiscono riguardo a te e anche i cedri
del Libano: Da quando tu sei prostrato, non salgono più
i tagliaboschi contro di noi.
9 Gli inferi di sotto si agitano per te, per venirti incontro
al tuo arrivo; per te essi svegliano le ombre, tutti i dominatori
della terra, e fanno sorgere dai loro troni tutti i re delle
nazioni.
10 Tutti prendono la parola per dirti: Anche tu sei stato
abbattuto come noi, sei diventato uguale a noi.
11 Negli inferi è precipitato il tuo fasto, la musica delle
tue arpe; sotto di te v`è uno strato di marciume, tua coltre
sono i vermi.
12 Come mai sei caduto dal cielo, Lucifero, figlio dell`aurora?
Come mai sei stato steso a terra, signore di popoli?
13 Eppure tu pensavi: Salirò in
cielo, sulle stelle di Dio innalzerò il trono, dimorerò
sul monte dell`assemblea, nelle parti più remote del settentrione.
14 Salirò sulle regioni superiori delle nubi, mi farò uguale
all`Altissimo.
15 E invece sei stato precipitato negli inferi, nelle profondità
dell`abisso!
16 Quanti ti vedono ti guardano fisso, ti osservano attentamente.
E` questo l`individuo che sconvolgeva la terra, che faceva
tremare i regni, 17 che riduceva
il mondo a un deserto, che ne distruggeva le città, che
non apriva ai suoi prigionieri la prigione?
18 Tutti i re dei popoli, tutti riposano con onore, ognuno
nella sua tomba.
19 Tu, invece, sei stato gettato fuori del tuo sepolcro,
come un virgulto spregevole; sei circondato da uccisi trafitti
da spada, come una carogna calpestata. A coloro che sono
scesi in una tomba di pietre
20 tu non sarai unito nella sepoltura, perché hai rovinato
il tuo paese, hai assassinato il tuo popolo; non sarà più
nominata la discendenza dell`iniquo.
21 Preparate il massacro dei suoi figli a causa dell`iniquità
del loro padre e non sorgano più a conquistare la terra
e a riempire il mondo di rovine".
22 Io insorgerò contro di loro - parola del Signore degli
eserciti -, sterminerò il nome di Babilonia e il resto,
la prole e la stirpe - oracolo del Signore -.
23 Io la ridurrò a dominio dei ricci, a palude stagnante;
la scoperò con la scopa della distruzione - oracolo del
Signore degli eserciti -.
24 Il Signore degli eserciti ha giurato: "In verità come
ho pensato, accadrà e succederà come ho deciso.
25 Io spezzerò l`Assiro nella mia terra e sui miei monti
lo calpesterò. Allora sparirà da loro il suo giogo, il suo
peso dalle loro spalle".
26 Questa è la decisione presa per tutta la terra e questa
è la mano stesa su tutte le genti.
27 Poiché il Signore degli eserciti lo ha deciso; chi potrà
renderlo vano? La sua mano è stesa, chi gliela farà ritirare?
28 Nell`anno in cui morì il re Acaz fu comunicato questo
oracolo:
29 "Non gioire, Filistea tutta, perché si è spezzata la
verga di chi ti percuoteva. Poiché dalla radice del serpe
uscirà una vipera e il suo frutto sarà un drago alato.
30 I poveri pascoleranno sui miei prati e i miseri vi riposeranno
tranquilli; ma farò morire di fame la tua stirpe e ucciderò
il tuo resto.
31 Urla, porta; grida, città; trema, Filistea tutta, perché
dal settentrione si alza il fumo e nessuno si sbanda dalle
sue schiere".
32 Che si risponderà ai messaggeri delle nazioni? "Il Signore
ha fondato Sion e in essa si rifugiano gli oppressi del
suo popolo".
|
15
1 Oraculum Moab. Quia nocte vastata est Ar moab, conticuit;
quia nocte vastata est Cirmoab, conticuit.
2 Ascendit filia Dibon ad excelsa in planctum;
super Nabo et super Medaba Moab ululavit;
in cunctis capitibus eius calvitium, omnis barba rasa.
3 In triviis eius accincti sunt sacco; super tecta eius et
in plateis eius omnes ululant, prorumpunt in fletum.
4 Clamat Hesebon et Eleale, usque Iasa auditur vox eorum;
super hoc expediti Moab fremunt,
anima eius fremit sibi.
5 Cor meum super Moab clamat, vectes eius usque ad Segor,
Eglatselisiam; per ascensum enim Luith flentes ascendunt et
in via Oronaim clamorem contritionis levant.
6 Aquae enim Nemrim desertae erunt, quia aruit herba, defecit
germen, viror omnis interiit.
7 Ideo supellectiles colligunt, copias divitiarum suas trans
torrentem Salicum ducunt.
8 Quoniam circuivit clamor terminum Moab;
usque ad Eglaim ululatus eius, et usque ad Beerelim clamor
eius.
9 Quia aquae Dimon repletae sunt sanguine;
ponam enim super Dimon additamenta
his, qui fugerint de Moab leonem, et reliquiis terrae. |
15
1 Oracolo su Moab. E` stata devastata di notte, Ar-Moab è
stata distrutta; è stata devastata di notte, Kir-Moab è stata
distrutta.
2 E` salita la gente di Dibon sulle alture, per piangere;
su Nebo e su Màdaba Moab innalza un lamento; ogni testa è
stata rasata, ogni barba è stata tagliata.
3 Nelle sue strade si indossa il sacco, sulle sue terrazze
si fa il lamento. Nelle sue piazze ognuno si lamenta, si scioglie
in lacrime.
4 Emettono urla Chesbòn ed Elealè, le loro grida giungono
fino a Iàas. Per questo tremano le viscere di Moab, freme
la sua anima.
5 Il cuore di Moab geme; i suoi fuggiaschi giungono fino a
Zoar. Ah, la salita di Luchìt salgono piangendo. Sulla via
di Coronàim mandano grida strazianti.
6 Le acque di Nimrìm sono un deserto, l`erba si è seccata,
finita è la pastura; non c`è più nulla di verde.
7 Per questo fanno provviste, le loro riserve trasportano
al di là del torrente dei Salici.
8 Risuonano grida per tutto il territorio di Moab; fino a
Eglaim giunge il suo urlo, fino a Bir-Elim il suo urlo.
9 Le acque di Dimòn sono piene di sangue, eppure colpirò Dimòn
con altri mali; un leone per i fuggiaschi di Moab e per il
resto del paese. |
16
1 Emittite agnum dominatori terrae de Petra deserti ad montem
filiae Sion.
2 Et erit: sicut avis fugiens, et pulli de nido avolantes,
sic erunt filiae Moab ad vada Arnon.
3 Affer consilium, fac iudicium; pone quasi noctem umbram
tuam in meridie, absconde fugientes et vagos ne prodas.
4 Habitent apud te profugi Moab; esto latibulum eorum a facie
vastatoris; finitus est enim exactor,
consummata est devastatio, defecit calcator a terra.
5 Et firmabitur in misericordia solium; et sedebit super illud
in veritate, in tabernaculo David, iudicans et quaerens iudicium
et velociter reddens, quod iustum est.
6 Audivimus superbiam Moab superbus est valde
superbiam eius et arrogantiam eius et indignationem eius et
iactantiam eius non rectam.
7 Idcirco ululabit Moab super Moab, omnes ululabunt; super
placentas Cirhareseth
lamentantur percussi.
8 Quoniam suburbana Hesebon deserta sunt et vinea Sabama;
dominos gentium perdiderunt uvae eius; usque ad Iazer pervenerunt,
erraverunt in deserto: propagines eius diffusae sunt,
transierunt mare.
9 Super hoc plorabo in fletu Iazer vineam Sabama;
inebriabo te lacrima mea, Hesebon et Eleale,
quoniam super vindemiam tuam et super messem tuam clamor cecidit.
10 Et ablata est laetitia et exsultatio de hortis,
et in vineis non exsultant neque iubilant.
Vinum in torculari non calcabit, qui calcare consueverat;
clamor cessavit.
11 Ideo venter meus super Moab quasi cithara fremit, et viscera
mea super Cirhareseth.
12 Et erit: cum apparuerit et laboraverit Moab super excelsis,
ingredietur ad sancta sua, ut obsecret, et non valebit.
13 Et hoc verbum, quod locutus est Dominus ad Moab ex tunc;
14 nunc autem loquitur Dominus dicens: “ In tribus annis,
quasi anni mercennarii, auferetur gloria Moab cum omni populo
multo, et residuum parvum et modicum nequaquam ingens erit
”. |
16
1 Mandate l`agnello al signore del paese, dalla rupe verso
il deserto al monte della figlia di Sion.
2 Come un uccello fuggitivo, come una nidiata dispersa saranno
le figlie di Moab ai guadi dell`Arnon.
3 Dacci un consiglio, prendi una decisione! Rendi come la
notte la tua ombra in pieno mezzogiorno; nascondi i dispersi,
non tradire i fuggiaschi.
4 Siano tuoi ospiti i dispersi di Moab; sii loro rifugio di
fronte al devastatore. Quando sarà estinto il tiranno e finita
la devastazione, scomparso il distruttore della regione,
5 allora sarà stabilito un trono sulla mansuetudine, vi siederà
con tutta fedeltà, nella tenda di Davide, un giudice sollecito
del diritto e pronto alla giustizia.
6 Abbiamo udito l`orgoglio di Moab, l`orgogliosissimo, la
sua alterigia, la sua superbia, la sua tracotanza, la vanità
delle sue chiacchiere.
7 Per questo i Moabiti innalzano un lamento per Moab, si lamentano
tutti; per le focacce di uva di Kir-Carèset gemono tutti costernati.
8 Sono squallidi i campi di Chesbòn, languiscono le viti di
Sibmà. Signori di popoli ne hanno spezzato i tralci che raggiungevano
Iazèr, penetravano fin nel deserto; i loro rami si estendevano
liberamente, giungevano al mare.
9 Per questo io piangerò con il pianto di Iazèr sui vigneti
di Sibmà. Ti inonderò con le mie lacrime, Chesbòn, Elealè,
perché sui tuoi frutti e sulla tua vendemmia è piombato il
grido dei vignaioli.
10 Sono scomparse gioia e allegria dai frutteti; nelle vigne
non si levano più lieti clamori, né si grida più allegramente.
Il vino nei tini nessuno lo ammosta, l`evviva di gioia è cessato.
11 Perciò le mie viscere fremono per Moab come una cetra,
il mio intimo freme per Kir-Carèset.
12 Moab si mostrerà e si stancherà sulle alture, verrà nel
suo santuario per pregare, ma senza successo.
13 Questo è il messaggio che pronunziò un tempo il Signore
su Moab.
14 Ma ora il Signore dice: "In tre anni, come gli anni di
un salariato, sarà deprezzata la gloria di Moab con tutta
la sua numerosa popolazione. Ne rimarrà solo un resto, piccolo
e impotente". |
17
1 Oraculum Damasci. “ Ecce Damascus desinet esse civitas
et erit sicut acervus ruinarum.
2 Derelictae civitates Aroer gregibus erunt;
et requiescent ibi, et non erit qui exterreat.
3 Et auferetur munimentum ab Ephraim
et regnum a Damasco, et reliquiae Syriae sicut gloria filiorum
Israel erunt, dicit Dominus exercituum.
4 Et erit in die illa: attenuabitur gloria Iacob, et pinguedo
carnis eius marcescet;
5 et erit, sicut cum messor arripit culmos, et brachium eius
spicas legit; et erit, sicut cum quis quaerit spicas in valle
Raphaim.
6 Et relinquetur in eo racemus, et sicut cum excutitur olea:
duae vel tres olivae in summitate rami sive quattuor aut quinque
in cacuminibus arboris fructiferae ”, dicit Dominus
Deus Israel.
7 In die illa attendet homo ad factorem suum,
et oculi eius ad Sanctum Israel respicient;
8 et non attendet ad altaria, quae fecerunt manus eius, et
quae operati sunt digiti eius; non respiciet lucos et thymiateria.
9 In die illa erunt civitates fortitudinis eius derelictae,
sicut civitates, quas dereliquerunt Hevaei et Amorraei a facie
filiorum Israel;
et erit desolatio,
10 quia oblita es Dei salutis tuae et petrae fortitudinis
tuae non es recordata: propterea plantabis plantationes iucundas
et germen alienum seminabis.
11 In ipso die plantationis tuae saepies eas et mane semen
tuum florere facies; evanescet messis in die penuriae, et
dolor insanabilis erit.
12 Heu!, strepitus populorum multorum; strepunt quasi strepitu
maris, et tumultus turbarum quasi sonitu aquarum sonabunt.
13 Sonabunt populi sicut sonitus aquarum inundantium, et increpabit
eum, et fugiet procul;
et rapietur sicut pulvis montium a facie venti et sicut turbo
coram tempestate.
14 In tempore vespere, et ecce turbatio, ante matutinum non
subsistet: haec est pars eorum, qui vastaverunt nos, et sors
diripientium nos |
17
1 Oracolo su Damasco. Ecco, Damasco sarà eliminata dal numero
delle città, diverrà un cumulo di rovine.
2 Le sue borgate saranno abbandonate per sempre; saranno
pascolo dei greggi che vi riposeranno senza esserne scacciati.
3 A Efraim sarà tolta la cittadella, a Damasco la sovranità.
Al resto degli Aramei toccherà la stessa sorte della gloria
degli Israeliti, oracolo del Signore degli eserciti.
4 In quel giorno verrà ridotta la gloria di Giacobbe e la
pinguedine delle sue membra dimagrirà.
5 Avverrà come quando il mietitore prende una manciata di
steli, e con l`altro braccio falcia le spighe, come quando
si raccolgono le spighe nella valle dei Rèfaim,
6 Vi resteranno solo racimoli,
come alla bacchiatura degli ulivi: due o tre bacche sulla
cima dell`albero, quattro o cinque sui rami da frutto. Oracolo
del Signore, Dio di Israele.
7 In quel giorno si volgerà l`uomo al suo creatore e i suoi
occhi guarderanno al Santo di Israele.
8 Non si volgerà agli altari, lavoro delle sue mani; non
guarderà ciò che fecero le sue dita, i pali sacri e gli
altari per l`incenso.
9 In quel giorno avverrà alle tue fortezze come alle città
abbandonate che l`Eveo e l`Amorreo evacuarono di fronte
agli Israeliti e sarà una desolazione.
10 Perché hai dimenticato Dio tuo salvatore e non ti sei
ricordato della Roccia, tua fortezza. Tu pianti perciò piante
amene e innesti tralci stranieri;
11 di giorno le pianti, le vedi crescere e al mattino vedi
fiorire i tuoi semi, ma svanirà il raccolto in un giorno
di malattia e di dolore insanabile.
12 Ah, il rumore di popoli immensi, rumore come il mugghio
dei mari, fragore di nazioni come lo scroscio di acque che
scorrono veementi.
13 Le nazioni fanno fragore come il fragore di molte acque,
ma il Signore le minaccia, esse fuggono lontano; come pula
sono disperse sui monti dal vento e come mulinello di polvere
dinanzi al turbine.
14 Alla sera, ecco era tutto uno spavento, prima del mattino
non è già più. Questo è il destino dei nostri predatori
e la sorte dei nostri saccheggiatori.
|
18
1 Vae terrae alarum strepitantium, quae est trans flumina
Aethiopiae!
2 Quae mittit in mari legatos et in vasis papyri super aquas:
“ Ite, nuntii veloces, ad gentem proceram et lucidam,
ad populum terribilem,
prope et procul, gentem robustam et conculcantem, cuius flumina
scindunt terram ”.
3 Omnes habitatores orbis et in terra commorantes, cum elevatum
fuerit signum in montibus, videbitis et, cum clanguerit tuba,
audietis.
4 Quia haec dixit Dominus ad me: “ Quiescam et considerabo
in loco meo, sicut calor torrens orta iam luce et sicut nubes
roris in aestu messis ”.
5 Etenim ante vindemiam, cum consummatus fuerit flos, et uva
germinans maturescens erit, praecidet ramusculos falcibus
et propagines abscindet et proiciet;
6 et relinquentur simul avibus montium et bestiis terrae;
et aestate erunt super ea volucres,
et omnes bestiae terrae super illa hiemabunt.
7 In tempore illo deferetur munus Domino exercituum a populo
procero et lucido, a populo terribili, prope et procul, a
gente robusta et conculcante, cuius terram flumina scindunt,
ad locum nominis Domini exercituum, montem Sion.
| 18
1 Ah! paese dagli insetti ronzanti, che ti trovi oltre i fiumi
di Etiopia,
2 che mandi ambasciatori per mare, in canotti di papiro sulle
acque: "Andate, messaggeri veloci, verso un popolo alto e
abbronzato, verso un popolo temuto ora e sempre, un popolo
potente e vittorioso, il cui paese è solcato da fiumi".
3 O voi tutti abitanti del mondo, che dimorate sulla terra,
appena si alzerà un segnale sui monti, guardatelo! Appena
squillerà la tromba, ascoltatela!
4 Poiché questo mi ha detto il Signore: "Io osserverò tranquillo
dalla mia dimora, come il calore sereno alla luce del sole,
come una nube di rugiada al calore della mietitura".
5 Poiché prima della raccolta, quando la fioritura è finita
e il fiore è diventato un grappolo maturo, egli taglierà i
tralci con roncole, strapperà e getterà via i pampini.
6 Saranno abbandonati tutti insieme agli avvoltoi dei monti
e alle bestie selvatiche; su di essi gli avvoltoi passeranno
l`estate su di essi tutte le bestie selvatiche passeranno
l`inverno.
7 In quel tempo saranno portate offerte al Signore degli eserciti
da un popolo alto e abbronzato, da un popolo temuto ora e
sempre, da un popolo potente e vittorioso, il cui paese è
solcato da fiumi, saranno portate nel luogo dove è invocato
il nome del Signore degli eserciti, sul monte Sion. |
19
1 Oraculum Aegypti. Ecce Dominus vehitur super nubem levem
et ingreditur Aegyptum; et commovebuntur simulacra Aegypti
a facie eius,
et cor Aegypti tabescet in medio eius.
2 “ Et concurrere faciam Aegyptios adversus Aegyptios;
et pugnabit vir contra fratrem suum,
et vir contra amicum suum, civitas adversus civitatem, regnum
adversus regnum.
3 Et dirumpetur spiritus Aegypti in visceribus eius,
et consilium eius confundam; et interrogabunt simulacra et
divinos et pythones et hariolos.
4 Et tradam Aegyptios in manu domini crudelis,
et rex fortis dominabitur eorum ”, ait Dominus, Deus
exercituum.
5 Et arescet aqua de mari, et fluvius desolabitur atque siccabitur,
6 et putrida fient flumina; attenuabuntur et siccabuntur rivi
Aegypti, calamus et iuncus marcescent;
7 nudabuntur ripae Nili, et omnis planta Nili siccabitur;
arescet et non erit.
8 Et maerebunt piscatores, et lugebunt omnes mittentes in
flumen hamum; et expandentes rete super faciem aquarum languebunt.
9 Confundentur, qui operantur linum, pectentes et texentes
byssum.
10 Et opifices eius deprimentur, omnes mercennarii omnino
deficient.
11 Quam stulti principes Taneos! Sapientes consiliarii pharaonis
dederunt consilium insipiens;
quomodo dicetis pharaoni: “ Filius sapientium ego, filius
regum antiquorum ”?
12 Ubi nunc sunt sapientes tui? Annuntient tibi et indicent
quid cogitaverit Dominus exercituum super Aegyptum.
13 Stulti facti sunt principes Taneos, decepti sunt principes
Mempheos, deceperunt Aegyptum anguli tribuum eius.
14 Dominus miscuit in medio eius spiritum vertiginis, et errare
fecerunt Aegyptum in omni opere suo, sicut errat ebrius in
vomitu suo;
15 et non erit Aegypto opus, quod faciat, caput vel cauda,
palma vel arundo.
16 In die illa erunt Aegyptii quasi mulieres et stupebunt
et timebunt a facie commotionis manus Domini exercituum, quam
ipse movebit super eam.
17 Et erit terra Iudae Aegypto in pavorem: omnis, qui illius
fuerit recordatus, pavebit a facie consilii Domini exercituum,
quod ipse cogitavit super eam.
18 In die illa erunt quinque civitates in terra Aegypti loquentes
lingua Chanaan et iurantes per Dominum exercituum. Civitas
Solis vocabitur una.
19 In die illa erit altare Domino in medio terrae Aegypti,
et titulus iuxta terminum eius Domino.
20 Et erit in signum et in testimonium Domino exercituum in
terra Aegypti. Clamabunt enim ad Dominum a facie tribulantium,
et mittet eis salvatorem et propugnatorem, qui liberet eos.
21 Et cognoscetur Dominus ab Aegypto, et cognoscent Aegyptii
Dominum in die illa; et colent eum in hostiis et in muneribus
et vota vovebunt Domino et solvent.
22 Et percutiet Dominus Aegyptum plaga et sanabit; et revertentur
ad Dominum, et placabitur eis et sanabit eos.
23 In die illa erit via de Aegypto in Assyriam; et intrabit
Assyrius Aegyptum, et Aegyptius in Assyriam, et servient Aegyptii
cum Assyriis.
24 In die illa erit Israel tertius cum Aegypto et Assyria;
benedictio in medio terrae,
25 cui benedicet Dominus exercituum dicens: “ Benedictus
populus meus Aegyptius, et opus manuum mearum Assyrius, et
hereditas mea Israel ”. |
19
1 Oracolo sull`Egitto. Ecco, il Signore cavalca una nube leggera
ed entra in Egitto. Crollano gli idoli d`Egitto davanti a
lui e agli Egiziani vien meno il cuore nel petto.
2 Aizzerò gli Egiziani contro gli Egiziani: combatterà fratello
contro fratello, uomo contro uomo, città contro città, regno
contro regno.
3 Gli Egiziani perderanno il senno e io distruggerò il loro
consiglio; per questo ricorreranno agli idoli e ai maghi,
ai negromanti e agli indovini.
4 Ma io metterò gli Egiziani in mano a un duro padrone, un
re crudele li dominerà. Oracolo del Signore, Dio degli eserciti.
5 Si prosciugheranno le acque del mare, il fiume si inaridirà
e seccherà.
6 I suoi canali diventeranno putridi, diminuiranno e seccheranno
i torrenti dell`Egitto, canne e giunchi ingialliranno.
7 I giunchi sulle rive e alla foce del Nilo e tutti i seminati
del Nilo seccheranno, saranno dispersi dal vento, non saranno
più.
8 I pescatori si lamenteranno, gemeranno quanti gettano l`amo
nel Nilo, quanti stendono le reti sull`acqua saranno desolati.
9 Saranno delusi i lavoratori del lino, le cardatrici e i
tessitori impallidiranno;
10 i tessitori saranno avviliti, tutti i salariati saranno
costernati.
11 Quanto sono stolti i principi di Tanis! I più saggi consiglieri
del faraone sono uno stupido consiglio. Come osate dire al
faraone: "Sono figlio di saggi, figlio di re antichi"?
12 Dove sono, dunque, i tuoi saggi? Ti rivelino e manifestino
quanto ha deciso il Signore degli eserciti a proposito dell`Egitto.
13 Stolti sono i principi di Tanis; si ingannano i principi
di Menfi. Hanno fatto traviare l`Egitto i capi delle sue tribù.
14 Il Signore ha mandato in mezzo a loro uno spirito di smarrimento;
essi fanno smarrire l`Egitto in ogni impresa, come barcolla
un ubriaco nel vomito.
15 Non riuscirà all`Egitto qualunque opera faccia: il capo
o la coda, la palma o il giunco.
16 In quel giorno gli Egiziani diventeranno come femmine,
tremeranno e temeranno all`agitarsi della mano che il Signore
degli eserciti agiterà contro di loro.
17 Il paese di Giuda sarà il terrore degli Egiziani; quando
se ne parlerà, ne avranno spavento, a causa del proposito
che il Signore degli eserciti ha formulato sopra di esso.
18 In quel giorno ci saranno cinque città nell`Egitto che
parleranno la lingua di Canaan e giureranno per il Signore
degli eserciti; una di esse si chiamerà Città del sole.
19 In quel giorno ci sarà un altare dedicato al Signore in
mezzo al paese d`Egitto e una stele in onore del Signore presso
la sua frontiera:
20 sarà un segno e una testimonianza per il Signore degli
eserciti nel paese d`Egitto. Quando, di fronte agli avversari,
invocheranno il Signore, allora egli manderà loro un salvatore
che li difenderà e li libererà.
21 Il Signore si rivelerà agli Egiziani e gli Egiziani riconosceranno
in quel giorno il Signore, lo serviranno con sacrifici e offerte,
faranno voti al Signore e li adempiranno.
22 Il Signore percuoterà ancora gli Egiziani ma, una volta
colpiti, li risanerà. Essi faranno ritorno al Signore ed egli
si placherà e li risanerà.
23 In quel giorno ci sarà una strada dall`Egitto verso l`Assiria;
l`Assiro andrà in Egitto e l`Egiziano in Assiria; gli Egiziani
serviranno il Signore insieme con gli Assiri.
24 In quel giorno Israele sarà il terzo con l`Egitto e l`Assiria,
una benedizione in mezzo alla terra.
25 Li benedirà il Signore degli eserciti: "Benedetto sia l`Egiziano
mio popolo, l`Assiro opera delle mie mani e Israele mia eredità".
|
20
1 In anno quo ingressus est Tharthan in Azotum, cum misisset
eum Sargon rex Assyriorum, et pugnasset contra Azotum et cepisset
eam,
2 in tempore illo locutus est Dominus in manu Isaiae filii
Amos dicens: “ Vade et solve saccum de lumbis tuis et
calceamenta tua tolle de pedibus tuis”. Et fecit sic,
vadens nudus et discalceatus.
3 Et dixit Dominus: “ Sicut ambulavit servus meus Isaias
nudus et discalceatus tribus annis signum et portentum super
Aegyptum et super Aethiopiam,
4 sic minabit rex Assyriorum captivos Aegypti et exsules Aethiopiae,
iuvenes et senes, nudos et discalceatos, discoopertis natibus
ad ignominiam Aegypti.
5 Et timebunt et confundentur ab Aethiopia spe sua et ab Aegypto
gloria sua.
6 Et dicet habitator maritimae regionis huius in die illa:
“Ecce, haec erat spes nostra, quo confugimus in auxilium,
ut liberaremur a facie regis Assyriorum; et quomodo effugere
poterimus nos?”.
| 20
1 Nell`anno in cui il Tartàn, mandato ad Asdòd da Sargon re
di Assiria, giunse ad Asdòd, la assalì e la prese.
2 In quel tempo il Signore disse per mezzo di Isaia figlio
di Amoz: "Và, sciogliti il sacco dai fianchi e togliti i sandali
dai piedi!". Così egli fece, andando spoglio e scalzo.
3 Il Signore poi disse: "Come il mio servo Isaia è andato
spoglio e scalzo per tre anni, come segno e simbolo per l`Egitto
e per l`Etiopia,
4 così il re di Assiria condurrà i prigionieri d`Egitto e
i deportati dell`Etiopia, giovani e vecchi, spogli e scalzi
e con le natiche scoperte, vergogna per l`Egitto.
5 Allora saranno abbattuti e confusi a causa dell`Etiopia,
loro speranza, e a causa dell`Egitto, di cui si vantavano.
6In quel giorno gli abitanti di questo lido diranno: Ecco
che cosa è successo al paese al quale ci eravano rivolti e
nel quale cercavamo rifugio per essere aiutati e liberati
dal re di Assiria! Ora come ci salveremo?". |
21
1 Oraculum deserti maris. Sicut turbines per austrum transeuntes,
de deserto venit, de terra horribili.
2 Visio dura nuntiata est mihi: praedo praedatur,
et vastator vastat. Ascende, Elam; obside, Media;
omnem gemitum eius cessare feci.
3 Propterea repleti sunt lumbi mei tremore,
angustia possedit me sicut angustia parientis;
corrui, cum audirem; conturbatus sum, cum viderem.
4 Vacillat cor meum, pavor invadit me:
crepusculum optatum posuit mihi in terrorem.
5 Ponunt mensam, stragulum pandunt, comedunt, bibunt. Surgite,
principes, ungite clipeum.
6 Haec enim dixit mihi Dominus: “ Vade et pone speculatorem;
quodcumque viderit, annuntiet.
7 Si viderit currum, bigam equitum, ascensorem asini et ascensorem
cameli, intueatur diligenter multo intuitu ”.
8 Et clamavit speculator: “ Super specula, Domine,
ego sum stans iugiter per diem, et super custodiam meam ego
sum stans totis noctibus.
9 Ecce, huc venit agmen virorum, biga equitum ”.
Et respondit et dixit: “ Cecidit, cecidit Babylon,
et omnia sculptilia deorum eius contrita sunt in terram ”.
10 Tritura mea et fili areae meae, quae audivi a Domino exercituum,
Deo Israel, annuntiavi vobis.
11 Oraculum Duma. Ad me clamat ex Seir: “Custos, quid
de nocte? Custos, quid de nocte? ”.
12 Dixit custos: “ Venit mane, sed etiam nox;
si quaeritis, quaerite, revertimini, venite ”.
13 Oraculum in solitudine. In saltu, in solitudine dormietis,
turmae Dedanim.
14 Occurrentes sitienti ferte aquam, qui habitatis terram
Thema; cum panibus occurrite fugienti:
15 a facie enim gladiorum fugerunt, a facie gladii nudati,
a facie arcus extenti, a facie gravis proelii.
16 Quoniam haec dicit Dominus ad me: “ Adhuc anno sicut
anni mercennarii, et auferetur omnis gloria Cedar;
17 et reliquiae numeri arcuum fortium filiorum Cedar imminuentur;
Dominus enim, Deus Israel, locutus est ”. |
21
1 Oracolo sul deserto del mare. Come i turbini che si scatenano
nel Negheb, così egli viene dal deserto, da una terra orribile.
2 Una visione angosciosa mi fu mostrata: il saccheggiatore
che saccheggia, il distruttore che distrugge. Salite, o Elamiti,
assediate, o Medi! Io faccio cessare ogni gemito.
3 Per questo i miei reni tremano, mi hanno colto i dolori
come di una partoriente; sono troppo sconvolto per udire,
troppo sbigottito per vedere.
4 Smarrito è il mio cuore, la costernazione mi invade; il
crepuscolo tanto desiderato diventa il mio terrore.
5 Si prepara la tavola, si stende la tovaglia, si mangia,
si beve. "Alzatevi, o capi, ungete gli scudi!".
6 Poiché così mi ha detto il Signore: "Và, metti una sentinella
che annunzi quanto vede.
7 Se vede cavalleria, coppie di cavalieri, gente che cavalca
asini, gente che cavalca cammelli, osservi attentamente, con
grande attenzione".
8 La vedetta ha gridato: "Al posto di osservazione, Signore,
io sto sempre, tutto il giorno, e nel mio osservatorio sto
in piedi, tutta la notte.
9 Ecco, arriva una schiera di cavalieri, coppie di cavalieri".
Essi esclamano e dicono: "E` caduta, è caduta Babilonia! Tutte
le statue dei suoi dèi sono a terra, in frantumi".
10 O popolo mio, calpestato, che ho trebbiato come su un`aia,
ciò che ho udito dal Signore degli eserciti, Dio di Israele,
a voi ho annunziato.
11 Oracolo sull`Idumea. Mi gridano da Seir: "Sentinella, quanto
resta della notte? Sentinella, quanto resta della notte?".
12 La sentinella risponde: "Viene il mattino, poi anche la
notte; se volete domandare, domandate, convertitevi, venite!".
13 Oracolo sull`Arabia. Nel bosco, nell`Arabia, passate la
notte, carovane di Dedan;
14 andando incontro agli assetati, portate acqua. Abitanti
del paese di Tema, presentatevi ai fuggiaschi con pane per
loro.
15 Perché essi fuggono di fronte alle spade, di fronte alla
spada affilata, di fronte all`arco teso, di fronte al furore
della battaglia.
16 Poiché mi ha detto il Signore: "Ancora un anno, contato
alla maniera degli anni di un salariato, e scomparirà tutta
la potenza gloriosa di Kedàr.
17 E il numero degli archi dei prodi di Kedàr resterà molto
esiguo, perché il Signore Dio di Israele ha parlato". |
22
1 Oraculum vallis Visionis. Quidnam tibi est,
quia ascendisti omnis in tecta,
2 clamoris plena, urbs tumultuans, civitas exsultans? Interfecti
tui non interfecti gladio
nec mortui in bello;
3 cuncti principes tui fugerunt simul sine arcu capti;
omnes, qui inventi sunt, capti sunt simul, procul fugerunt.
4 Propterea dixi: “ Recedite a me, amare flebo;
nolite incumbere, ut consolemini me super vastitate filiae
populi mei ”.
5 Dies enim confusionis et conculcationis et fletus
Domino, Deo exercituum, in valle Visionis,
eversio murorum et vociferatio ad montem.
6 Et Elam sumpsit pharetram, in agmine hominum equitum, et
Cir nudavit clipeum.
7 Et electae valles tuae plenae sunt quadrigarum,
et equites ponunt sedes suas in porta.
8 Et revelatum est operimentum Iudae, et respexisti in die
illa armamentarium domus Saltus;
9 et scissuras civitatis David vidistis, quia multiplicatae
sunt; et congregastis aquas piscinae inferioris.
10 Et domos Ierusalem numerastis et destruxistis domos ad
muniendum murum;
11 et lacum fecistis inter duos muros pro aqua piscinae veteris;
sed non suspexistis ad eum, qui fecit haec, et eum, qui haec
de longe formavit, non vidistis.
12 Et vocavit Dominus, Deus exercituum, in die illa
ad fletum et ad planctum, ad calvitium et ad cingendum saccum;
13 et ecce gaudium et laetitia, occidere boves et iugulare
pecus, comedere carnes et bibere vinum:
“ Comedamus et bibamus, cras enim moriemur ”.
14 Et revelatum est in auribus meis a Domino exercituum: “
Certe non dimittetur iniquitas haec vobis, donec moriamini!
”, dicit Dominus, Deus exercituum.
15 Haec dicit Dominus, Deus exercituum: “ Vade, ingredere
ad procuratorem istum, ad Sobnam praepositum palatii:
16 “Quid tibi hic? Aut quis tibi hic, quia excidisti
tibi hic sepulcrum?”. Effodiens in excelso sepulcrum
suum, excavabat in petra tabernaculum sibi.
17 Ecce Dominus vehementer proiciet te, homo,
violenter te apprehendens.
18 In globum te convolvet glomerans; quasi pilam mittet te
in terram latam et spatiosam: ibi morieris,
et ibi erunt currus gloriae tuae, ignominia domus domini tui.
19 Et expellam te de statione tua et de ministerio tuo deponam
te.
20 Et erit in die illa: vocabo servum meum Eliachim filium
Helciae
21 et induam illum tunicam tuam et cingulo tuo cingam eum
et potestatem tuam dabo in manu eius; et erit in patrem habitantibus
Ierusalem
et domui Iudae.
22 Et dabo clavem domus David super umerum eius; et aperiet,
et non erit qui claudat; et claudet, et non erit qui aperiat.
23 Et figam illum paxillum in loco securo, et erit in solium
gloriae domui patris sui.
24 Et suspendent super eum omnem gloriam domus patris sui,
propagines et stirpes, omne vas parvulum, a pelvibus ad amphoras.
25 In die illa, dicit Dominus exercituum, auferetur paxillus,
qui fixus fuerat in loco securo, et frangetur et cadet; et
peribit, quod pependerat in eo, quia Dominus locutus est ”.
| 22
Oracolo sulla valle della Visione. Che hai tu dunque, che
sei salita tutta sulle terrazze,
2 città rumorosa e tumultuante, città gaudente? I tuoi caduti
non sono caduti di spada né sono morti in battaglia.
3 Tutti i tuoi capi sono fuggiti insieme, fatti prigionieri
senza un tiro d`arco; tutti i tuoi prodi sono stati catturati
insieme, o fuggirono lontano.
4 Per questo dico: "Stornate lo sguardo da me, che io pianga
amaramente; non cercate di consolarmi per la desolazione della
figlia del mio popolo".
5 Poiché è un giorno di panico, di distruzione e di smarrimento,
voluto dal Signore, Dio degli eserciti. Nella valle della
Visione un diroccare di mura e un invocare aiuto verso i monti.
6 Gli Elamiti hanno preso la faretra; gli Aramei montano i
cavalli, Kir ha tolto il fodero allo scudo.
7 Le migliori tra le tue valli sono piene di carri; i cavalieri
si sono disposti contro la porta.
8 Così egli toglie la protezione di Giuda. Voi guardavate
in quel giorno alle armi del palazzo della Foresta;
9 le brecce della città di Davide avete visto quante fossero;
avete raccolto le acque della piscina inferiore,
10 avete contato le case di Gerusalemme e demolito le case
per fortificare le mura;
11 avete costruito un serbatoio fra i due muri per le acque
della piscina vecchia; ma voi non avete guardato a chi ha
fatto queste cose, né avete visto chi ha preparato ciò da
tempo.
12 Vi invitava il Signore, Dio degli eserciti, in quel giorno
al pianto e al lamento, a rasarvi il capo e a vestire il sacco.
13 Ecco invece si gode e si sta allegri, si sgozzano buoi
e si scannano greggi, si mangia carne e si beve vino: "Si
mangi e si beva, perché domani moriremo!".
14 Ma il Signore degli eserciti si è rivelato ai miei orecchi:
"Certo non sarà espiato questo vostro peccato, finché non
sarete morti", dice il Signore, Dio degli eserciti.
15 Così dice il Signore, Dio degli eserciti: "Rècati da questo
ministro, presso Sebnà, il maggiordomo,
16 bche si taglia in alto il sepolcro e si scava nella rupe
la tomba:
16 aChe cosa possiedi tu qui e chi hai tu qui, che ti stai
scavando qui un sepolcro?
17 Ecco, il Signore ti scaglierà giù a precipizio, o uomo,
ti afferrerà saldamente,
18 ti rotolerà ben bene a rotoli come palla, verso un esteso
paese. Là morirai e là finiranno i tuoi carri superbi, o ignominia
del palazzo del tuo padrone!
19 Ti toglierò la carica, ti rovescerò dal tuo posto.
20 In quel giorno chiamerò il mio servo Eliakìm, figlio di
Chelkia;
21 lo rivestirò con la tua tunica, lo cingerò della tua sciarpa
e metterò il tuo potere nelle sue mani. Sarà un padre per
gli abitanti di Gerusalemme e per il casato di Giuda.
22 Gli porrò sulla spalla la chiave della casa di Davide;
se egli apre, nessuno chiuderà; se egli chiude, nessuno potrà
aprire.
23 Lo conficcherò come un paletto in luogo solido e sarà un
trono di gloria per la casa di suo padre.
24 A lui attaccheranno ogni gloria della casa di suo padre:
discendenti e nipoti, ogni vaso anche piccolo, dalle tazze
alle anfore".
25 In quel giorno - oracolo del Signore degli eserciti - cederà
il paletto conficcato in luogo solido, si spezzerà, cadrà
e andrà in frantumi tutto ciò che vi era appeso, perché il
Signore ha parlato. |
|
|
12 13 14
15 16 17
18 19 20
21 22 |
12 13 14
15 16 17
18 19 20
21 22 |
|
|
|
|
|