Motore di ricerca interno
Ultima modifica: 04.11.2010
Home Revigozzo Valnure Gastronomia Castelli S.P.Q.R. Contatti Link Autori
A B C D E F G H I L M N O P Q R S T U V
Nondum matura
Aggiornamenti
Publilio Siro
Locuzioni
Curiosità
Proverbi
Motti e meridiane
Ego sum Qui sum
Antico Testamento
Nuovo Testamento
         
Capitoli 1-11
Capitoli 12-22
Capitoli 23-33
Capitoli 34-44
Capitoli 45-55
Capitoli 56-66
         
         
         
         
         
         
         
         
         
         
         
         
         
         
a-absit
Ego sum Qui sum.
Liber Isaiae
12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22
  Libro di Isaia
12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22
12
1 Et dices in die illa: “ Confitebor tibi, Domine,
quoniam cum iratus eras mihi, conversus est furor tuus, et consolatus es me.
2 Ecce Deus salutis meae; fiducialiter agam et non timebo, quia fortitudo mea et laus mea Dominus,
et factus est mihi in salutem ”.
3 Et haurietis aquas in gaudio de fontibus salutis.

4 Et dicetis in die illa: “ Confitemini Domino et invocate nomen eius, notas facite in populis adinventiones eius; mementote quoniam excelsum est nomen eius.
5 Cantate Domino, quoniam magnifice fecit; notum sit hoc in universa terra.
6 Exsulta et lauda, quae habitas in Sion, quia magnus in medio tui Sanctus Israel ”.
12
1 Tu dirai in quel giorno: "Ti ringrazio, Signore; tu eri in collera con me, ma la tua collera si è calmata e tu mi hai consolato.
2 Ecco, Dio è la mia salvezza; io confiderò, non temerò mai, perché mia forza e mio canto è il Signore; egli è stato la mia salvezza.
3 Attingerete acqua con gioia alle sorgenti della salvezza".
4 In quel giorno direte: "Lodate il Signore, invocate il suo nome; manifestate tra i popoli le sue meraviglie, proclamate che il suo nome è sublime.

5 Cantate inni al Signore, perché ha fatto cose grandiose, ciò sia noto in tutta la terra.
6 Gridate giulivi ed esultate, abitanti di Sion, perché grande in mezzo a voi è il Santo di Israele".
13
1 Oraculum Babylonis, quod vidit Isaias filius Amos.
2 Super montem decalvatum levate signum,
exaltate vocem, levate manum, et ingrediantur portas ducum.
3 Ego mandavi sanctificatis meis et vocavi fortes meos ad iram meam, exsultantes in gloria mea.

4 Vox multitudinis in montibus quasi populi ingentis, vox sonitus regnorum gentium congregatarum. Dominus exercituum recenset militiam belli;
5 veniunt de terra procul a termino caeli, Dominus et vasa furoris eius, ut disperdat omnem terram.

6 Ululate, quia prope est dies Domini; quasi vastitas a Domino veniet.

7 Propter hoc omnes manus dissolventur, et omne cor hominis tabescet.
8 Perterrebuntur. Torsiones et dolores tenebunt eos, quasi parturiens dolebunt; unusquisque ad proximum suum stupebit: facies combustae vultus eorum.
9 Ecce dies Domini venit, crudelis et indignationis plenus et irae furorisque, ad ponendam terram in solitudinem, et peccatores eius conteret de ea.
10 Quoniam stellae caeli et sidera eius non expandent lumen suum; obtenebratus est sol in ortu suo, et luna non splendebit in lumine suo.

11 Et visitabo super orbem propter mala et super impios propter iniquitatem eorum; et quiescere faciam superbiam protervorum et arrogantiam fortium humiliabo.
12 Pretiosior erit vir auro, et homo mundo obryzo.

13 Super hoc caelum turbabo, et movebitur terra de loco suo in indignatione Domini exercituum et in die irae furoris eius.
14 Et erit quasi damula fugiens et quasi ovis, et non erit qui congreget; unusquisque ad populum suum convertetur, et singuli ad terram suam fugient.
15 Omnis, qui inventus fuerit, occidetur, et omnis, qui captus fuerit, cadet in gladio;
16 infantes eorum allidentur in oculis eorum,
diripientur domus eorum, et uxores eorum violabuntur.
17 Ecce ego suscitabo super eos Medos, qui argentum non quaerant nec aurum velint;
18 sed arcus pueros prosternent et fructui uteri non miserebuntur.

19 Et erit Babylon, splendor regnorum, inclita superbia Chaldaeorum, sicut cum subvertit Dominus Sodomam et Gomorram.
20 Non habitabitur usque in finem et non fundabitur usque ad generationem et generationem, nec ponet ibi tentoria Arabs, nec pastores accubare facient ibi,
21 sed accubabunt ibi bestiae, et replebunt domus eorum ululae, et habitabunt ibi struthiones, et pilosi saltabunt ibi;
22 et respondebunt ibi hyaenae in aedibus eius,
et thoes in delubris voluptatis. Prope est ut veniat tempus eius, et dies eius non elongabuntur.
13
1 Oracolo su Babilonia, ricevuto in visione da Isaia figlio di Amoz.
2 Su un monte brullo issate un segnale, alzate per essi un grido; fate cenni con la mano perché varchino le porte dei principi.
3 Io ho dato un ordine ai miei consacrati; ho chiamato i miei prodi a strumento del mio sdegno, entusiasti della mia grandezza.
4 Rumore di folla sui monti, simile a quello di un popolo immenso. Rumore fragoroso di regni, di nazioni radunate. Il Signore degli eserciti passa in rassegna un esercito di guerra.
5 Vengono da un paese lontano, dall`estremo orizzonte, il Signore e gli strumenti della sua collera, per devastare tutto il paese.
6 Urlate, perché è vicino il giorno del Signore; esso viene come una devastazione da parte dell`Onnipotente.
7 Perciò tutte le braccia sono fiacche, ogni cuore d`uomo viene meno;
8 sono costernati, spasimi e dolori li prendono, si contorcono come una partoriente; ognuno osserva sgomento il suo vicino; i loro volti sono volti di fiamma.
9 Ecco, il giorno del Signore arriva implacabile, con sdegno, ira e furore, per fare della terra un deserto, per sterminare i peccatori.
10 Poiché le stelle del cielo e la costellazione di Orione non daranno più la loro luce; il sole si oscurerà al suo sorgere e la luna non diffonderà la sua luce.
11 Io punirò il mondo per il male, gli empi per la loro iniquità; farò cessare la superbia dei protervi e umilierò l`orgoglio dei tiranni.

12 Renderò l`uomo più raro dell`oro e i mortali più rari dell`oro di Ofir.
13 Allora farò tremare i cieli e la terra si scuoterà dalle fondamenta per lo sdegno del Signore degli eserciti, nel giorno della sua ira ardente.
14 Allora, come una gazzella impaurita e come un gregge che nessuno raduna, ognuno si dirigerà verso il suo popolo, ognuno correrà verso la sua terra.
15 Quanti saranno trovati, saranno trafitti, quanti saranno presi, periranno di spada.
16 I loro piccoli saranno sfracellati davanti ai loro occhi; saranno saccheggiate le loro case, disonorate le loro mogli.
17 Ecco, io eccito contro di loro i Medi che non pensano all`argento, né si curano dell`oro.
18 Con i loro archi abbatteranno i giovani, non avranno pietà dei piccoli appena nati, i loro occhi non avranno pietà dei bambini.
19 Babilonia, perla dei regni, splendore orgoglioso dei Caldei, sarà come Sòdoma e Gomorra sconvolte da Dio.
20 Non sarà abitata mai più né popolata di generazione in generazione. L`Arabo non vi pianterà la sua tenda né i pastori vi faranno sostare i greggi.
21 Ma vi si stabiliranno gli animali del deserto, i gufi riempiranno le loro case, vi faranno dimora gli struzzi, vi danzeranno i sàtiri.
22 Ululeranno le iene nei loro palazzi, gli sciacalli nei loro edifici lussuosi. La sua ora si avvicina, i suoi giorni non saranno prolungati.
14
1 Miserebitur enim Dominus Iacob et eliget adhuc de Israel et requiescere eos faciet super humum suam; adiungetur advena ad eos et adhaerebit domui Iacob.
2 Et tenebunt eos populi et adducent eos in locum suum; et possidebit eos domus Israel super terram Domini in servos et ancillas; et erunt capientes eos, qui se ceperant, et subicient exactores suos.

3 Et erit in die illa: cum requiem dederit tibi Dominus a labore tuo et a concussione tua
et a servitute dura, qua ante servisti,
4 proferes parabolam istam contra regem Babylonis et dices: “ Quomodo cessavit exactor, quievit oppressio?
5 Contrivit Dominus baculum impiorum, virgam dominantium,
6 caedentem populos in indignatione plaga sine remissione, subicientem in furore gentes persecutione sine fine.
7 Conquievit et siluit omnis terra, gavisa est, et exsultaverunt.
8 Abietes quoque laetatae sunt super te, et cedri Libani: “Ex quo dormisti, non ascendit, qui succidat nos”.
9 Infernus subter conturbatus est in occursum adventus tui; suscitat tibi umbras, omnes principes terrae surgere fecit de soliis suis, omnes reges nationum.
10 Universi respondebunt et dicent tibi: “Et tu vulneratus es sicut nos, nostri similis effectus es”.

11 Detracta est ad inferos superbia tua, sonitus nablorum tuorum; subter te sternitur tinea, et operimentum tuum sunt vermes.
12 Quomodo cecidisti de caelo, lucifer, fili aurorae?
Deiectus es in terram, qui deiciebas gentes,

13 qui dicebas in corde tuo: “In caelum conscendam, super astra Dei exaltabo solium meum, sedebo in monte conventus in lateribus aquilonis;
14 ascendam super altitudinem nubium, similis ero Altissimo”.
15 Verumtamen ad infernum detractus es, in profundum laci.
16 Qui te viderint, te intuentur teque prospicient:
“Numquid iste est vir, qui conturbavit terram,
qui concussit regna,
17 qui posuit orbem desertum et urbes eius destruxit, vinctis eius non aperuit carcerem?

18 Omnes reges gentium universi dormiunt in gloria, vir in domo sua;
19 tu autem proiectus es de sepulcro tuo
quasi stirps abominabilis, obvolutus cum his, qui interfecti sunt gladio et descenderunt ad lapides sepulcri, quasi cadaver conculcatum.

20 Non habebis consortium cum eis in sepultura;
tu enim terram tuam disperdidisti, tu populum tuum occidisti: non vocabitur in aeternum semen malefactorum.
21 Praeparate filios eius occisioni ob iniquitatem patrum suorum; ne consurgant, ut hereditent terram, neque impleant faciem orbis civitatum” ”.

22 “ Et consurgam contra eos, dicit Dominus exercituum; et perdam Babylonis nomen et reliquias et germen et progeniem, dicit Dominus;
23 et ponam eam in possessionem ericii et in paludes aquarum, et scopabo eam in scopa destructionis ”, dicit Dominus exercituum.
24 Iuravit Dominus exercituum dicens: “ Profecto, ut putavi, ita erit; et quomodo mente tractavi, sic eveniet.
25 Conteram Assyrium in terra mea et in montibus meis conculcabo eum; et auferetur ab eis iugum eius, et onus illius ab umero eorum tolletur ”.
26 Hoc consilium, quod initum est super omnem terram, et haec est manus extenta super universas gentes.
27 Dominus enim exercituum decrevit, et quis poterit infirmare? Et manus eius extenta, et quis avertet eam?
28 In anno, quo mortuus est rex Achaz, factum est oraculum istud:
29 “ Ne laeteris, Philisthaea omnis tu, quoniam comminuta est virga percussoris tui; de radice enim colubri egredietur regulus, et semen eius draco volans.
30 Et pascentur primogeniti egenorum, et pauperes fiducialiter requiescent; et interire faciam in fame radicem tuam et reliquias tuas interficiam.
31 Ulula, porta! Clama, civitas! Contremisce, Philisthaea omnis; ab aquilone enim fumus venit,
et non est fugitivus in agminibus eius ”.
32 Et quid respondebitur nuntiis gentis? “Quia Dominus fundavit Sion, et in ipsam confugiunt pauperes populi eius ”.

14
1 Il Signore infatti avrà pietà di Giacobbe e si sceglierà ancora Israele e li ristabilirà nel loro paese. A loro si uniranno gli stranieri, che saranno incorporati nella casa di Giacobbe.
2 I popoli li accoglieranno e li ricondurranno nel loro paese e se ne impossesserà la casa di Israele nel paese del Signore come schiavi e schiave; così faranno prigionieri coloro che li avevano resi schiavi e domineranno i loro avversari.
3 In quel giorno il Signore ti libererà dalle tue pene e dal tuo affanno e dalla dura schiavitù con la quale eri stato asservito.
4 Allora intonerai questa canzone sul re di Babilonia e dirai: "Ah, come è finito l`aguzzino, è finita l`arroganza!
5 Il Signore ha spezzato la verga degli iniqui, il bastone dei dominatori,
6 di colui che percuoteva i popoli nel suo furore, con colpi senza fine, che dominava con furia le genti con una tirannia senza respiro.
7 Riposa ora tranquilla tutta la terra ed erompe in grida di gioia.
8 Persino i cipressi gioiscono riguardo a te e anche i cedri del Libano: Da quando tu sei prostrato, non salgono più i tagliaboschi contro di noi.
9 Gli inferi di sotto si agitano per te, per venirti incontro al tuo arrivo; per te essi svegliano le ombre, tutti i dominatori della terra, e fanno sorgere dai loro troni tutti i re delle nazioni.
10 Tutti prendono la parola per dirti: Anche tu sei stato abbattuto come noi, sei diventato uguale a noi.
11 Negli inferi è precipitato il tuo fasto, la musica delle tue arpe; sotto di te v`è uno strato di marciume, tua coltre sono i vermi.
12 Come mai sei caduto dal cielo, Lucifero, figlio dell`aurora? Come mai sei stato steso a terra, signore di popoli?
13 Eppure tu pensavi: Salirò in cielo, sulle stelle di Dio innalzerò il trono, dimorerò sul monte dell`assemblea, nelle parti più remote del settentrione.
14 Salirò sulle regioni superiori delle nubi, mi farò uguale all`Altissimo.
15 E invece sei stato precipitato negli inferi, nelle profondità dell`abisso!
16 Quanti ti vedono ti guardano fisso, ti osservano attentamente. E` questo l`individuo che sconvolgeva la terra, che faceva tremare i regni,
17 che riduceva il mondo a un deserto, che ne distruggeva le città, che non apriva ai suoi prigionieri la prigione?
18 Tutti i re dei popoli, tutti riposano con onore, ognuno nella sua tomba.
19 Tu, invece, sei stato gettato fuori del tuo sepolcro, come un virgulto spregevole; sei circondato da uccisi trafitti da spada, come una carogna calpestata. A coloro che sono scesi in una tomba di pietre
20 tu non sarai unito nella sepoltura, perché hai rovinato il tuo paese, hai assassinato il tuo popolo; non sarà più nominata la discendenza dell`iniquo.

21 Preparate il massacro dei suoi figli a causa dell`iniquità del loro padre e non sorgano più a conquistare la terra e a riempire il mondo di rovine".
22 Io insorgerò contro di loro - parola del Signore degli eserciti -, sterminerò il nome di Babilonia e il resto, la prole e la stirpe - oracolo del Signore -.
23 Io la ridurrò a dominio dei ricci, a palude stagnante; la scoperò con la scopa della distruzione - oracolo del Signore degli eserciti -.
24 Il Signore degli eserciti ha giurato: "In verità come ho pensato, accadrà e succederà come ho deciso.
25 Io spezzerò l`Assiro nella mia terra e sui miei monti lo calpesterò. Allora sparirà da loro il suo giogo, il suo peso dalle loro spalle".
26 Questa è la decisione presa per tutta la terra e questa è la mano stesa su tutte le genti.

27 Poiché il Signore degli eserciti lo ha deciso; chi potrà renderlo vano? La sua mano è stesa, chi gliela farà ritirare?
28 Nell`anno in cui morì il re Acaz fu comunicato questo oracolo:
29 "Non gioire, Filistea tutta, perché si è spezzata la verga di chi ti percuoteva. Poiché dalla radice del serpe uscirà una vipera e il suo frutto sarà un drago alato.
30 I poveri pascoleranno sui miei prati e i miseri vi riposeranno tranquilli; ma farò morire di fame la tua stirpe e ucciderò il tuo resto.
31 Urla, porta; grida, città; trema, Filistea tutta, perché dal settentrione si alza il fumo e nessuno si sbanda dalle sue schiere".
32 Che si risponderà ai messaggeri delle nazioni? "Il Signore ha fondato Sion e in essa si rifugiano gli oppressi del suo popolo".

15
1 Oraculum Moab. Quia nocte vastata est Ar moab, conticuit; quia nocte vastata est Cirmoab, conticuit.
2 Ascendit filia Dibon ad excelsa in planctum;
super Nabo et super Medaba Moab ululavit;
in cunctis capitibus eius calvitium, omnis barba rasa.

3 In triviis eius accincti sunt sacco; super tecta eius et in plateis eius omnes ululant, prorumpunt in fletum.
4 Clamat Hesebon et Eleale, usque Iasa auditur vox eorum; super hoc expediti Moab fremunt,
anima eius fremit sibi.
5 Cor meum super Moab clamat, vectes eius usque ad Segor, Eglatselisiam; per ascensum enim Luith flentes ascendunt et in via Oronaim clamorem contritionis levant.
6 Aquae enim Nemrim desertae erunt, quia aruit herba, defecit germen, viror omnis interiit.

7 Ideo supellectiles colligunt, copias divitiarum suas trans torrentem Salicum ducunt.
8 Quoniam circuivit clamor terminum Moab;
usque ad Eglaim ululatus eius, et usque ad Beerelim clamor eius.
9 Quia aquae Dimon repletae sunt sanguine;
ponam enim super Dimon additamenta
his, qui fugerint de Moab leonem, et reliquiis terrae.
15
1 Oracolo su Moab. E` stata devastata di notte, Ar-Moab è stata distrutta; è stata devastata di notte, Kir-Moab è stata distrutta.
2 E` salita la gente di Dibon sulle alture, per piangere; su Nebo e su Màdaba Moab innalza un lamento; ogni testa è stata rasata, ogni barba è stata tagliata.
3 Nelle sue strade si indossa il sacco, sulle sue terrazze si fa il lamento. Nelle sue piazze ognuno si lamenta, si scioglie in lacrime.
4 Emettono urla Chesbòn ed Elealè, le loro grida giungono fino a Iàas. Per questo tremano le viscere di Moab, freme la sua anima.
5 Il cuore di Moab geme; i suoi fuggiaschi giungono fino a Zoar. Ah, la salita di Luchìt salgono piangendo. Sulla via di Coronàim mandano grida strazianti.
6 Le acque di Nimrìm sono un deserto, l`erba si è seccata, finita è la pastura; non c`è più nulla di verde.
7 Per questo fanno provviste, le loro riserve trasportano al di là del torrente dei Salici.
8 Risuonano grida per tutto il territorio di Moab; fino a Eglaim giunge il suo urlo, fino a Bir-Elim il suo urlo.
9 Le acque di Dimòn sono piene di sangue, eppure colpirò Dimòn con altri mali; un leone per i fuggiaschi di Moab e per il resto del paese.
16
1 Emittite agnum dominatori terrae de Petra deserti ad montem filiae Sion.
2 Et erit: sicut avis fugiens, et pulli de nido avolantes, sic erunt filiae Moab ad vada Arnon.

3 Affer consilium, fac iudicium; pone quasi noctem umbram tuam in meridie, absconde fugientes et vagos ne prodas.
4 Habitent apud te profugi Moab; esto latibulum eorum a facie vastatoris; finitus est enim exactor,
consummata est devastatio, defecit calcator a terra.
5 Et firmabitur in misericordia solium; et sedebit super illud in veritate, in tabernaculo David, iudicans et quaerens iudicium et velociter reddens, quod iustum est.
6 Audivimus superbiam Moab superbus est valde
superbiam eius et arrogantiam eius et indignationem eius et iactantiam eius non rectam.
7 Idcirco ululabit Moab super Moab, omnes ululabunt; super placentas Cirhareseth
lamentantur percussi.
8 Quoniam suburbana Hesebon deserta sunt et vinea Sabama; dominos gentium perdiderunt uvae eius; usque ad Iazer pervenerunt, erraverunt in deserto: propagines eius diffusae sunt,
transierunt mare.
9 Super hoc plorabo in fletu Iazer vineam Sabama;
inebriabo te lacrima mea, Hesebon et Eleale,
quoniam super vindemiam tuam et super messem tuam clamor cecidit.
10 Et ablata est laetitia et exsultatio de hortis,
et in vineis non exsultant neque iubilant.
Vinum in torculari non calcabit, qui calcare consueverat; clamor cessavit.
11 Ideo venter meus super Moab quasi cithara fremit, et viscera mea super Cirhareseth.
12 Et erit: cum apparuerit et laboraverit Moab super excelsis, ingredietur ad sancta sua, ut obsecret, et non valebit.
13 Et hoc verbum, quod locutus est Dominus ad Moab ex tunc;
14 nunc autem loquitur Dominus dicens: “ In tribus annis, quasi anni mercennarii, auferetur gloria Moab cum omni populo multo, et residuum parvum et modicum nequaquam ingens erit ”.
16
1 Mandate l`agnello al signore del paese, dalla rupe verso il deserto al monte della figlia di Sion.
2 Come un uccello fuggitivo, come una nidiata dispersa saranno le figlie di Moab ai guadi dell`Arnon.
3 Dacci un consiglio, prendi una decisione! Rendi come la notte la tua ombra in pieno mezzogiorno; nascondi i dispersi, non tradire i fuggiaschi.
4 Siano tuoi ospiti i dispersi di Moab; sii loro rifugio di fronte al devastatore. Quando sarà estinto il tiranno e finita la devastazione, scomparso il distruttore della regione,
5 allora sarà stabilito un trono sulla mansuetudine, vi siederà con tutta fedeltà, nella tenda di Davide, un giudice sollecito del diritto e pronto alla giustizia.
6 Abbiamo udito l`orgoglio di Moab, l`orgogliosissimo, la sua alterigia, la sua superbia, la sua tracotanza, la vanità delle sue chiacchiere.
7 Per questo i Moabiti innalzano un lamento per Moab, si lamentano tutti; per le focacce di uva di Kir-Carèset gemono tutti costernati.
8 Sono squallidi i campi di Chesbòn, languiscono le viti di Sibmà. Signori di popoli ne hanno spezzato i tralci che raggiungevano Iazèr, penetravano fin nel deserto; i loro rami si estendevano liberamente, giungevano al mare.
9 Per questo io piangerò con il pianto di Iazèr sui vigneti di Sibmà. Ti inonderò con le mie lacrime, Chesbòn, Elealè, perché sui tuoi frutti e sulla tua vendemmia è piombato il grido dei vignaioli.
10 Sono scomparse gioia e allegria dai frutteti; nelle vigne non si levano più lieti clamori, né si grida più allegramente. Il vino nei tini nessuno lo ammosta, l`evviva di gioia è cessato.
11 Perciò le mie viscere fremono per Moab come una cetra, il mio intimo freme per Kir-Carèset.
12 Moab si mostrerà e si stancherà sulle alture, verrà nel suo santuario per pregare, ma senza successo.
13 Questo è il messaggio che pronunziò un tempo il Signore su Moab.
14 Ma ora il Signore dice: "In tre anni, come gli anni di un salariato, sarà deprezzata la gloria di Moab con tutta la sua numerosa popolazione. Ne rimarrà solo un resto, piccolo e impotente".
17
1 Oraculum Damasci. “ Ecce Damascus desinet esse civitas et erit sicut acervus ruinarum.

2 Derelictae civitates Aroer gregibus erunt;
et requiescent ibi, et non erit qui exterreat.

3 Et auferetur munimentum ab Ephraim
et regnum a Damasco, et reliquiae Syriae sicut gloria filiorum Israel erunt, dicit Dominus exercituum.
4 Et erit in die illa: attenuabitur gloria Iacob, et pinguedo carnis eius marcescet;
5 et erit, sicut cum messor arripit culmos, et brachium eius spicas legit; et erit, sicut cum quis quaerit spicas in valle Raphaim.

6 Et relinquetur in eo racemus, et sicut cum excutitur olea: duae vel tres olivae in summitate rami sive quattuor aut quinque in cacuminibus arboris fructiferae ”, dicit Dominus Deus Israel.
7 In die illa attendet homo ad factorem suum,
et oculi eius ad Sanctum Israel respicient;
8 et non attendet ad altaria, quae fecerunt manus eius, et quae operati sunt digiti eius; non respiciet lucos et thymiateria.
9 In die illa erunt civitates fortitudinis eius derelictae, sicut civitates, quas dereliquerunt Hevaei et Amorraei a facie filiorum Israel;
et erit desolatio,
10 quia oblita es Dei salutis tuae et petrae fortitudinis tuae non es recordata: propterea plantabis plantationes iucundas et germen alienum seminabis.
11 In ipso die plantationis tuae saepies eas et mane semen tuum florere facies; evanescet messis in die penuriae, et dolor insanabilis erit.
12 Heu!, strepitus populorum multorum; strepunt quasi strepitu maris, et tumultus turbarum quasi sonitu aquarum sonabunt.
13 Sonabunt populi sicut sonitus aquarum inundantium, et increpabit eum, et fugiet procul;
et rapietur sicut pulvis montium a facie venti et sicut turbo coram tempestate.

14 In tempore vespere, et ecce turbatio, ante matutinum non subsistet: haec est pars eorum, qui vastaverunt nos, et sors diripientium nos

17
1 Oracolo su Damasco. Ecco, Damasco sarà eliminata dal numero delle città, diverrà un cumulo di rovine.
2 Le sue borgate saranno abbandonate per sempre; saranno pascolo dei greggi che vi riposeranno senza esserne scacciati.
3 A Efraim sarà tolta la cittadella, a Damasco la sovranità. Al resto degli Aramei toccherà la stessa sorte della gloria degli Israeliti, oracolo del Signore degli eserciti.
4 In quel giorno verrà ridotta la gloria di Giacobbe e la pinguedine delle sue membra dimagrirà.
5 Avverrà come quando il mietitore prende una manciata di steli, e con l`altro braccio falcia le spighe, come quando si raccolgono le spighe nella valle dei Rèfaim,
6 Vi resteranno solo racimoli, come alla bacchiatura degli ulivi: due o tre bacche sulla cima dell`albero, quattro o cinque sui rami da frutto. Oracolo del Signore, Dio di Israele.
7 In quel giorno si volgerà l`uomo al suo creatore e i suoi occhi guarderanno al Santo di Israele.
8 Non si volgerà agli altari, lavoro delle sue mani; non guarderà ciò che fecero le sue dita, i pali sacri e gli altari per l`incenso.
9 In quel giorno avverrà alle tue fortezze come alle città abbandonate che l`Eveo e l`Amorreo evacuarono di fronte agli Israeliti e sarà una desolazione.
10 Perché hai dimenticato Dio tuo salvatore e non ti sei ricordato della Roccia, tua fortezza. Tu pianti perciò piante amene e innesti tralci stranieri;

11 di giorno le pianti, le vedi crescere e al mattino vedi fiorire i tuoi semi, ma svanirà il raccolto in un giorno di malattia e di dolore insanabile.
12 Ah, il rumore di popoli immensi, rumore come il mugghio dei mari, fragore di nazioni come lo scroscio di acque che scorrono veementi.
13 Le nazioni fanno fragore come il fragore di molte acque, ma il Signore le minaccia, esse fuggono lontano; come pula sono disperse sui monti dal vento e come mulinello di polvere dinanzi al turbine.
14 Alla sera, ecco era tutto uno spavento, prima del mattino non è già più. Questo è il destino dei nostri predatori e la sorte dei nostri saccheggiatori.

18
1 Vae terrae alarum strepitantium, quae est trans flumina Aethiopiae!
2 Quae mittit in mari legatos et in vasis papyri super aquas: “ Ite, nuntii veloces, ad gentem proceram et lucidam, ad populum terribilem,
prope et procul, gentem robustam et conculcantem, cuius flumina scindunt terram ”.
3 Omnes habitatores orbis et in terra commorantes, cum elevatum fuerit signum in montibus, videbitis et, cum clanguerit tuba, audietis.
4 Quia haec dixit Dominus ad me: “ Quiescam et considerabo in loco meo, sicut calor torrens orta iam luce et sicut nubes roris in aestu messis ”.

5 Etenim ante vindemiam, cum consummatus fuerit flos, et uva germinans maturescens erit, praecidet ramusculos falcibus et propagines abscindet et proiciet;
6 et relinquentur simul avibus montium et bestiis terrae; et aestate erunt super ea volucres,
et omnes bestiae terrae super illa hiemabunt.

7 In tempore illo deferetur munus Domino exercituum a populo procero et lucido, a populo terribili, prope et procul, a gente robusta et conculcante, cuius terram flumina scindunt, ad locum nominis Domini exercituum, montem Sion.
18
1 Ah! paese dagli insetti ronzanti, che ti trovi oltre i fiumi di Etiopia,
2 che mandi ambasciatori per mare, in canotti di papiro sulle acque: "Andate, messaggeri veloci, verso un popolo alto e abbronzato, verso un popolo temuto ora e sempre, un popolo potente e vittorioso, il cui paese è solcato da fiumi".
3 O voi tutti abitanti del mondo, che dimorate sulla terra, appena si alzerà un segnale sui monti, guardatelo! Appena squillerà la tromba, ascoltatela!
4 Poiché questo mi ha detto il Signore: "Io osserverò tranquillo dalla mia dimora, come il calore sereno alla luce del sole, come una nube di rugiada al calore della mietitura".
5 Poiché prima della raccolta, quando la fioritura è finita e il fiore è diventato un grappolo maturo, egli taglierà i tralci con roncole, strapperà e getterà via i pampini.
6 Saranno abbandonati tutti insieme agli avvoltoi dei monti e alle bestie selvatiche; su di essi gli avvoltoi passeranno l`estate su di essi tutte le bestie selvatiche passeranno l`inverno.
7 In quel tempo saranno portate offerte al Signore degli eserciti da un popolo alto e abbronzato, da un popolo temuto ora e sempre, da un popolo potente e vittorioso, il cui paese è solcato da fiumi, saranno portate nel luogo dove è invocato il nome del Signore degli eserciti, sul monte Sion.
19
1 Oraculum Aegypti. Ecce Dominus vehitur super nubem levem et ingreditur Aegyptum; et commovebuntur simulacra Aegypti a facie eius,
et cor Aegypti tabescet in medio eius.
2 “ Et concurrere faciam Aegyptios adversus Aegyptios; et pugnabit vir contra fratrem suum,
et vir contra amicum suum, civitas adversus civitatem, regnum adversus regnum.
3 Et dirumpetur spiritus Aegypti in visceribus eius,
et consilium eius confundam; et interrogabunt simulacra et divinos et pythones et hariolos.
4 Et tradam Aegyptios in manu domini crudelis,
et rex fortis dominabitur eorum ”, ait Dominus, Deus exercituum.
5 Et arescet aqua de mari, et fluvius desolabitur atque siccabitur,
6 et putrida fient flumina; attenuabuntur et siccabuntur rivi Aegypti, calamus et iuncus marcescent;
7 nudabuntur ripae Nili, et omnis planta Nili siccabitur; arescet et non erit.

8 Et maerebunt piscatores, et lugebunt omnes mittentes in flumen hamum; et expandentes rete super faciem aquarum languebunt.
9 Confundentur, qui operantur linum, pectentes et texentes byssum.
10 Et opifices eius deprimentur, omnes mercennarii omnino deficient.
11 Quam stulti principes Taneos! Sapientes consiliarii pharaonis dederunt consilium insipiens;
quomodo dicetis pharaoni: “ Filius sapientium ego, filius regum antiquorum ”?
12 Ubi nunc sunt sapientes tui? Annuntient tibi et indicent quid cogitaverit Dominus exercituum super Aegyptum.
13 Stulti facti sunt principes Taneos, decepti sunt principes Mempheos, deceperunt Aegyptum anguli tribuum eius.
14 Dominus miscuit in medio eius spiritum vertiginis, et errare fecerunt Aegyptum in omni opere suo, sicut errat ebrius in vomitu suo;

15 et non erit Aegypto opus, quod faciat, caput vel cauda, palma vel arundo.
16 In die illa erunt Aegyptii quasi mulieres et stupebunt et timebunt a facie commotionis manus Domini exercituum, quam ipse movebit super eam.

17 Et erit terra Iudae Aegypto in pavorem: omnis, qui illius fuerit recordatus, pavebit a facie consilii Domini exercituum, quod ipse cogitavit super eam.

18 In die illa erunt quinque civitates in terra Aegypti loquentes lingua Chanaan et iurantes per Dominum exercituum. Civitas Solis vocabitur una.

19 In die illa erit altare Domino in medio terrae Aegypti, et titulus iuxta terminum eius Domino.

20 Et erit in signum et in testimonium Domino exercituum in terra Aegypti. Clamabunt enim ad Dominum a facie tribulantium, et mittet eis salvatorem et propugnatorem, qui liberet eos.

21 Et cognoscetur Dominus ab Aegypto, et cognoscent Aegyptii Dominum in die illa; et colent eum in hostiis et in muneribus et vota vovebunt Domino et solvent.
22 Et percutiet Dominus Aegyptum plaga et sanabit; et revertentur ad Dominum, et placabitur eis et sanabit eos.
23 In die illa erit via de Aegypto in Assyriam; et intrabit Assyrius Aegyptum, et Aegyptius in Assyriam, et servient Aegyptii cum Assyriis.

24 In die illa erit Israel tertius cum Aegypto et Assyria; benedictio in medio terrae,
25 cui benedicet Dominus exercituum dicens: “ Benedictus populus meus Aegyptius, et opus manuum mearum Assyrius, et hereditas mea Israel ”.
19
1 Oracolo sull`Egitto. Ecco, il Signore cavalca una nube leggera ed entra in Egitto. Crollano gli idoli d`Egitto davanti a lui e agli Egiziani vien meno il cuore nel petto.
2 Aizzerò gli Egiziani contro gli Egiziani: combatterà fratello contro fratello, uomo contro uomo, città contro città, regno contro regno.

3 Gli Egiziani perderanno il senno e io distruggerò il loro consiglio; per questo ricorreranno agli idoli e ai maghi, ai negromanti e agli indovini.
4 Ma io metterò gli Egiziani in mano a un duro padrone, un re crudele li dominerà. Oracolo del Signore, Dio degli eserciti.
5 Si prosciugheranno le acque del mare, il fiume si inaridirà e seccherà.
6 I suoi canali diventeranno putridi, diminuiranno e seccheranno i torrenti dell`Egitto, canne e giunchi ingialliranno.
7 I giunchi sulle rive e alla foce del Nilo e tutti i seminati del Nilo seccheranno, saranno dispersi dal vento, non saranno più.
8 I pescatori si lamenteranno, gemeranno quanti gettano l`amo nel Nilo, quanti stendono le reti sull`acqua saranno desolati.
9 Saranno delusi i lavoratori del lino, le cardatrici e i tessitori impallidiranno;
10 i tessitori saranno avviliti, tutti i salariati saranno costernati.
11 Quanto sono stolti i principi di Tanis! I più saggi consiglieri del faraone sono uno stupido consiglio. Come osate dire al faraone: "Sono figlio di saggi, figlio di re antichi"?
12 Dove sono, dunque, i tuoi saggi? Ti rivelino e manifestino quanto ha deciso il Signore degli eserciti a proposito dell`Egitto.
13 Stolti sono i principi di Tanis; si ingannano i principi di Menfi. Hanno fatto traviare l`Egitto i capi delle sue tribù.
14 Il Signore ha mandato in mezzo a loro uno spirito di smarrimento; essi fanno smarrire l`Egitto in ogni impresa, come barcolla un ubriaco nel vomito.
15 Non riuscirà all`Egitto qualunque opera faccia: il capo o la coda, la palma o il giunco.
16 In quel giorno gli Egiziani diventeranno come femmine, tremeranno e temeranno all`agitarsi della mano che il Signore degli eserciti agiterà contro di loro.
17 Il paese di Giuda sarà il terrore degli Egiziani; quando se ne parlerà, ne avranno spavento, a causa del proposito che il Signore degli eserciti ha formulato sopra di esso.
18 In quel giorno ci saranno cinque città nell`Egitto che parleranno la lingua di Canaan e giureranno per il Signore degli eserciti; una di esse si chiamerà Città del sole.
19 In quel giorno ci sarà un altare dedicato al Signore in mezzo al paese d`Egitto e una stele in onore del Signore presso la sua frontiera:
20 sarà un segno e una testimonianza per il Signore degli eserciti nel paese d`Egitto. Quando, di fronte agli avversari, invocheranno il Signore, allora egli manderà loro un salvatore che li difenderà e li libererà.
21 Il Signore si rivelerà agli Egiziani e gli Egiziani riconosceranno in quel giorno il Signore, lo serviranno con sacrifici e offerte, faranno voti al Signore e li adempiranno.
22 Il Signore percuoterà ancora gli Egiziani ma, una volta colpiti, li risanerà. Essi faranno ritorno al Signore ed egli si placherà e li risanerà.
23 In quel giorno ci sarà una strada dall`Egitto verso l`Assiria; l`Assiro andrà in Egitto e l`Egiziano in Assiria; gli Egiziani serviranno il Signore insieme con gli Assiri.
24 In quel giorno Israele sarà il terzo con l`Egitto e l`Assiria, una benedizione in mezzo alla terra.
25 Li benedirà il Signore degli eserciti: "Benedetto sia l`Egiziano mio popolo, l`Assiro opera delle mie mani e Israele mia eredità".
20
1 In anno quo ingressus est Tharthan in Azotum, cum misisset eum Sargon rex Assyriorum, et pugnasset contra Azotum et cepisset eam,
2 in tempore illo locutus est Dominus in manu Isaiae filii Amos dicens: “ Vade et solve saccum de lumbis tuis et calceamenta tua tolle de pedibus tuis”. Et fecit sic, vadens nudus et discalceatus.
3 Et dixit Dominus: “ Sicut ambulavit servus meus Isaias nudus et discalceatus tribus annis signum et portentum super Aegyptum et super Aethiopiam,
4 sic minabit rex Assyriorum captivos Aegypti et exsules Aethiopiae, iuvenes et senes, nudos et discalceatos, discoopertis natibus ad ignominiam Aegypti.
5 Et timebunt et confundentur ab Aethiopia spe sua et ab Aegypto gloria sua.
6 Et dicet habitator maritimae regionis huius in die illa: “Ecce, haec erat spes nostra, quo confugimus in auxilium, ut liberaremur a facie regis Assyriorum; et quomodo effugere poterimus nos?”.
20
1 Nell`anno in cui il Tartàn, mandato ad Asdòd da Sargon re di Assiria, giunse ad Asdòd, la assalì e la prese.
2 In quel tempo il Signore disse per mezzo di Isaia figlio di Amoz: "Và, sciogliti il sacco dai fianchi e togliti i sandali dai piedi!". Così egli fece, andando spoglio e scalzo.
3 Il Signore poi disse: "Come il mio servo Isaia è andato spoglio e scalzo per tre anni, come segno e simbolo per l`Egitto e per l`Etiopia,
4 così il re di Assiria condurrà i prigionieri d`Egitto e i deportati dell`Etiopia, giovani e vecchi, spogli e scalzi e con le natiche scoperte, vergogna per l`Egitto.
5 Allora saranno abbattuti e confusi a causa dell`Etiopia, loro speranza, e a causa dell`Egitto, di cui si vantavano.
6In quel giorno gli abitanti di questo lido diranno: Ecco che cosa è successo al paese al quale ci eravano rivolti e nel quale cercavamo rifugio per essere aiutati e liberati dal re di Assiria! Ora come ci salveremo?".
21
1 Oraculum deserti maris. Sicut turbines per austrum transeuntes, de deserto venit, de terra horribili.
2 Visio dura nuntiata est mihi: praedo praedatur,
et vastator vastat. Ascende, Elam; obside, Media;
omnem gemitum eius cessare feci.

3 Propterea repleti sunt lumbi mei tremore,
angustia possedit me sicut angustia parientis;
corrui, cum audirem; conturbatus sum, cum viderem.
4 Vacillat cor meum, pavor invadit me:
crepusculum optatum posuit mihi in terrorem.

5 Ponunt mensam, stragulum pandunt, comedunt, bibunt. Surgite, principes, ungite clipeum.

6 Haec enim dixit mihi Dominus: “ Vade et pone speculatorem; quodcumque viderit, annuntiet.
7 Si viderit currum, bigam equitum, ascensorem asini et ascensorem cameli, intueatur diligenter multo intuitu ”.
8 Et clamavit speculator: “ Super specula, Domine,
ego sum stans iugiter per diem, et super custodiam meam ego sum stans totis noctibus.
9 Ecce, huc venit agmen virorum, biga equitum ”.
Et respondit et dixit: “ Cecidit, cecidit Babylon,
et omnia sculptilia deorum eius contrita sunt in terram ”.
10 Tritura mea et fili areae meae, quae audivi a Domino exercituum, Deo Israel, annuntiavi vobis.

11 Oraculum Duma. Ad me clamat ex Seir: “Custos, quid de nocte? Custos, quid de nocte? ”.

12 Dixit custos: “ Venit mane, sed etiam nox;
si quaeritis, quaerite, revertimini, venite ”.

13 Oraculum in solitudine. In saltu, in solitudine dormietis, turmae Dedanim.
14 Occurrentes sitienti ferte aquam, qui habitatis terram Thema; cum panibus occurrite fugienti:

15 a facie enim gladiorum fugerunt, a facie gladii nudati, a facie arcus extenti, a facie gravis proelii.

16 Quoniam haec dicit Dominus ad me: “ Adhuc anno sicut anni mercennarii, et auferetur omnis gloria Cedar;
17 et reliquiae numeri arcuum fortium filiorum Cedar imminuentur; Dominus enim, Deus Israel, locutus est ”.
21
1 Oracolo sul deserto del mare. Come i turbini che si scatenano nel Negheb, così egli viene dal deserto, da una terra orribile.
2 Una visione angosciosa mi fu mostrata: il saccheggiatore che saccheggia, il distruttore che distrugge. Salite, o Elamiti, assediate, o Medi! Io faccio cessare ogni gemito.
3 Per questo i miei reni tremano, mi hanno colto i dolori come di una partoriente; sono troppo sconvolto per udire, troppo sbigottito per vedere.

4 Smarrito è il mio cuore, la costernazione mi invade; il crepuscolo tanto desiderato diventa il mio terrore.
5 Si prepara la tavola, si stende la tovaglia, si mangia, si beve. "Alzatevi, o capi, ungete gli scudi!".
6 Poiché così mi ha detto il Signore: "Và, metti una sentinella che annunzi quanto vede.
7 Se vede cavalleria, coppie di cavalieri, gente che cavalca asini, gente che cavalca cammelli, osservi attentamente, con grande attenzione".
8 La vedetta ha gridato: "Al posto di osservazione, Signore, io sto sempre, tutto il giorno, e nel mio osservatorio sto in piedi, tutta la notte.
9 Ecco, arriva una schiera di cavalieri, coppie di cavalieri". Essi esclamano e dicono: "E` caduta, è caduta Babilonia! Tutte le statue dei suoi dèi sono a terra, in frantumi".
10 O popolo mio, calpestato, che ho trebbiato come su un`aia, ciò che ho udito dal Signore degli eserciti, Dio di Israele, a voi ho annunziato.
11 Oracolo sull`Idumea. Mi gridano da Seir: "Sentinella, quanto resta della notte? Sentinella, quanto resta della notte?".
12 La sentinella risponde: "Viene il mattino, poi anche la notte; se volete domandare, domandate, convertitevi, venite!".
13 Oracolo sull`Arabia. Nel bosco, nell`Arabia, passate la notte, carovane di Dedan;
14 andando incontro agli assetati, portate acqua. Abitanti del paese di Tema, presentatevi ai fuggiaschi con pane per loro.
15 Perché essi fuggono di fronte alle spade, di fronte alla spada affilata, di fronte all`arco teso, di fronte al furore della battaglia.
16 Poiché mi ha detto il Signore: "Ancora un anno, contato alla maniera degli anni di un salariato, e scomparirà tutta la potenza gloriosa di Kedàr.
17 E il numero degli archi dei prodi di Kedàr resterà molto esiguo, perché il Signore Dio di Israele ha parlato".
22
1 Oraculum vallis Visionis. Quidnam tibi est,
quia ascendisti omnis in tecta,
2 clamoris plena, urbs tumultuans, civitas exsultans? Interfecti tui non interfecti gladio
nec mortui in bello;
3 cuncti principes tui fugerunt simul sine arcu capti;
omnes, qui inventi sunt, capti sunt simul, procul fugerunt.
4 Propterea dixi: “ Recedite a me, amare flebo;
nolite incumbere, ut consolemini me super vastitate filiae populi mei ”.
5 Dies enim confusionis et conculcationis et fletus
Domino, Deo exercituum, in valle Visionis,
eversio murorum et vociferatio ad montem.

6 Et Elam sumpsit pharetram, in agmine hominum equitum, et Cir nudavit clipeum.
7 Et electae valles tuae plenae sunt quadrigarum,
et equites ponunt sedes suas in porta.
8 Et revelatum est operimentum Iudae, et respexisti in die illa armamentarium domus Saltus;

9 et scissuras civitatis David vidistis, quia multiplicatae sunt; et congregastis aquas piscinae inferioris.
10 Et domos Ierusalem numerastis et destruxistis domos ad muniendum murum;
11 et lacum fecistis inter duos muros pro aqua piscinae veteris; sed non suspexistis ad eum, qui fecit haec, et eum, qui haec de longe formavit, non vidistis.
12 Et vocavit Dominus, Deus exercituum, in die illa
ad fletum et ad planctum, ad calvitium et ad cingendum saccum;
13 et ecce gaudium et laetitia, occidere boves et iugulare pecus, comedere carnes et bibere vinum:
“ Comedamus et bibamus, cras enim moriemur ”.

14 Et revelatum est in auribus meis a Domino exercituum: “ Certe non dimittetur iniquitas haec vobis, donec moriamini! ”, dicit Dominus, Deus exercituum.
15 Haec dicit Dominus, Deus exercituum: “ Vade, ingredere ad procuratorem istum, ad Sobnam praepositum palatii:

16 “Quid tibi hic? Aut quis tibi hic, quia excidisti tibi hic sepulcrum?”. Effodiens in excelso sepulcrum suum, excavabat in petra tabernaculum sibi.
17 Ecce Dominus vehementer proiciet te, homo,
violenter te apprehendens.
18 In globum te convolvet glomerans; quasi pilam mittet te in terram latam et spatiosam: ibi morieris,
et ibi erunt currus gloriae tuae, ignominia domus domini tui.
19 Et expellam te de statione tua et de ministerio tuo deponam te.
20 Et erit in die illa: vocabo servum meum Eliachim filium Helciae
21 et induam illum tunicam tuam et cingulo tuo cingam eum et potestatem tuam dabo in manu eius; et erit in patrem habitantibus Ierusalem
et domui Iudae.
22 Et dabo clavem domus David super umerum eius; et aperiet, et non erit qui claudat; et claudet, et non erit qui aperiat.
23 Et figam illum paxillum in loco securo, et erit in solium gloriae domui patris sui.
24 Et suspendent super eum omnem gloriam domus patris sui, propagines et stirpes, omne vas parvulum, a pelvibus ad amphoras.
25 In die illa, dicit Dominus exercituum, auferetur paxillus, qui fixus fuerat in loco securo, et frangetur et cadet; et peribit, quod pependerat in eo, quia Dominus locutus est ”.
22
Oracolo sulla valle della Visione. Che hai tu dunque, che sei salita tutta sulle terrazze,
2 città rumorosa e tumultuante, città gaudente? I tuoi caduti non sono caduti di spada né sono morti in battaglia.
3 Tutti i tuoi capi sono fuggiti insieme, fatti prigionieri senza un tiro d`arco; tutti i tuoi prodi sono stati catturati insieme, o fuggirono lontano.
4 Per questo dico: "Stornate lo sguardo da me, che io pianga amaramente; non cercate di consolarmi per la desolazione della figlia del mio popolo".
5 Poiché è un giorno di panico, di distruzione e di smarrimento, voluto dal Signore, Dio degli eserciti. Nella valle della Visione un diroccare di mura e un invocare aiuto verso i monti.
6 Gli Elamiti hanno preso la faretra; gli Aramei montano i cavalli, Kir ha tolto il fodero allo scudo.
7 Le migliori tra le tue valli sono piene di carri; i cavalieri si sono disposti contro la porta.
8 Così egli toglie la protezione di Giuda. Voi guardavate in quel giorno alle armi del palazzo della Foresta;
9 le brecce della città di Davide avete visto quante fossero; avete raccolto le acque della piscina inferiore,
10 avete contato le case di Gerusalemme e demolito le case per fortificare le mura;
11 avete costruito un serbatoio fra i due muri per le acque della piscina vecchia; ma voi non avete guardato a chi ha fatto queste cose, né avete visto chi ha preparato ciò da tempo.
12 Vi invitava il Signore, Dio degli eserciti, in quel giorno al pianto e al lamento, a rasarvi il capo e a vestire il sacco.
13 Ecco invece si gode e si sta allegri, si sgozzano buoi e si scannano greggi, si mangia carne e si beve vino: "Si mangi e si beva, perché domani moriremo!".
14 Ma il Signore degli eserciti si è rivelato ai miei orecchi: "Certo non sarà espiato questo vostro peccato, finché non sarete morti", dice il Signore, Dio degli eserciti.
15 Così dice il Signore, Dio degli eserciti: "Rècati da questo ministro, presso Sebnà, il maggiordomo,
16 bche si taglia in alto il sepolcro e si scava nella rupe la tomba:
16 aChe cosa possiedi tu qui e chi hai tu qui, che ti stai scavando qui un sepolcro?

17 Ecco, il Signore ti scaglierà giù a precipizio, o uomo, ti afferrerà saldamente,
18 ti rotolerà ben bene a rotoli come palla, verso un esteso paese. Là morirai e là finiranno i tuoi carri superbi, o ignominia del palazzo del tuo padrone!
19 Ti toglierò la carica, ti rovescerò dal tuo posto.

20 In quel giorno chiamerò il mio servo Eliakìm, figlio di Chelkia;
21 lo rivestirò con la tua tunica, lo cingerò della tua sciarpa e metterò il tuo potere nelle sue mani. Sarà un padre per gli abitanti di Gerusalemme e per il casato di Giuda.
22 Gli porrò sulla spalla la chiave della casa di Davide; se egli apre, nessuno chiuderà; se egli chiude, nessuno potrà aprire.
23 Lo conficcherò come un paletto in luogo solido e sarà un trono di gloria per la casa di suo padre.
24 A lui attaccheranno ogni gloria della casa di suo padre: discendenti e nipoti, ogni vaso anche piccolo, dalle tazze alle anfore".
25 In quel giorno - oracolo del Signore degli eserciti - cederà il paletto conficcato in luogo solido, si spezzerà, cadrà e andrà in frantumi tutto ciò che vi era appeso, perché il Signore ha parlato.
   
12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22
   


A B C D E F G H I L M N O P Q R S T U V
Home Revigozzo Valnure Gastronomia Castelli S.P.Q.R. Contatti Link Autori
Grazie per la visita: pagine viste dal 20.02.06
Alcuni diritti riservati come da Creative Commons License
CreativeCommons License
Realizzato da Luca, Catia e Antonio.
Ottimizzato per Internet Explorer e Mozilla firefox.
Risoluzione consigliata 800*600 - 1024*768 pixel.
Per una migliore visualizzazione premere F11
Tutti i diritti riservati.