Ego sum Qui sum.
Liber Isaiae
23 24 25
26 27 28
29 30 31
32 33 |
|
Libro di Isaia
23 24 25
26 27 28
29 30 31
32 33 |
23
1 Oraculum Tyri. Ululate, naves Tharsis, quia vastatum est
refugium vestrum; cum redirent de terra Cetthim, revelatum
est eis.
2 Obstupescite, qui habitatis in insula; negotiatores Sidonis
transfretantes mare repleverunt te.
3 In aquis multis semen Nili, messis fluminis fruges eius;
et facta est negotiatio gentium.
4 Erubesce, Sidon, ait enim mare, fortitudo maris, dicens:
“ Non parturivi et non peperi; et non enutrivi iuvenes
nec virgines educavi ”.
5 Cum auditum fuerit in Aegypto, dolebunt cum audierint de
Tyro.
6 Transite ad Tharsis, ululate, qui habitatis in insula.
7 Estne vestra haec, quae gloriabatur? A diebus pristinis
antiquitas eius. Ducebant eam pedes sui longe ad peregrinandum.
8 Quis cogitavit hoc super Tyrum quondam coronatam, cuius
negotiatores principes,
institores eius incliti terrae?
9 Dominus exercituum cogitavit hoc, ut detraheret superbiam
omnis gloriae et viles faceret universos inclitos terrae.
10 Excole terram tuam sicut litus Nili, filia Tharsis, iam
non est portus.
11 Manum suam extendit super mare, conturbavit regna. Dominus
mandavit adversus Chanaan,
ut contereret munimenta eius,
12 et dixit: “ Non adicies ultra ut glorieris, violata
virgo filia Sidonis; in Cetthim consurgens transfreta: ibi
quoque non erit requies tibi ”.
13 Ecce terra Chaldaeorum: talis populus non fuit;
Assyria fundavit eam pro feris. Erexerunt turres suas; suffoderunt
domos eius, posuerunt eam in ruinam.
14 Ululate, naves Tharsis, quia devastatum est praesidium
vestrum.
15 Et erit in die illa: in oblivione erit Tyrus septuaginta
annis, sicut dies regis unius. Post septuaginta autem annos
erit Tyro iuxta canticum meretricis:
16 “ Sume citharam, circui civitatem, meretrix oblivioni
tradita; bene cane, frequenta canticum,
ut memoria tui sit ”.
17 Et erit: post septuaginta annos visitabit Dominus Tyrum,
et redibit ad mercedes suas et rursum fornicabitur cum universis
regnis terrae super faciem terrae.
18 Et erunt negotiatio eius et merces eius sanctificatae Domino;
non condentur neque reponentur, quia his, qui habitaverint
coram Domino, erit negotiatio eius, ut manducent in saturitate
et vestiantur splendide. |
23
1 Oracolo su Tiro. Fate il lamento, navi di Tarsis, perché
è stato distrutto il vostro rifugio! Mentre tornavano dal
paese dei Kittim, ne fu data loro notizia.
2 Ammutolite, abitanti della costa, mercanti di Sidòne, i
cui agenti attraversavano
3 grandi acque. Il frumento del Nilo, il raccolto del fiume
era la sua ricchezza; era il mercato dei popoli.
4 Vergognati, Sidòne, perché ha parlato il mare, la fortezza
marinara, dicendo: "Io non ho avuto doglie, non ho partorito,
non ho allevato giovani, non ho fatto crescere ragazze".
5 Appena si saprà in Egitto, saranno addolorati per la notizia
di Tiro.
6 Passate in Tarsis, fate il lamento, abitanti della costa.
7 E` questa la vostra città gaudente, le cui origini risalgono
a un`antichità remota, i cui piedi la portavano lontano per
fissarvi dimore?
8 Chi ha deciso questo contro Tiro l`incoronata, i cui mercanti
erano principi, i cui trafficanti erano i più nobili della
terra?
9 Il Signore degli eserciti lo ha deciso per svergognare l`orgoglio
di tutto il suo fasto, per umiliare i più nobili sulla terra.
10 Coltiva la tua terra come il Nilo, figlia di Tarsis; il
porto non esiste più.
11 Ha steso la mano verso il mare, ha sconvolto i regni, il
Signore ha decretato per Canaan di abbattere le sue fortezze.
12 Egli ha detto: "Non continuerai a far baldoria, tu duramente
oppressa, vergine figlia di Sidòne. Alzati, và pure dai Kittim;
neppure là ci sarà pace per te".
13 Ecco il paese da lui fondato per marinai, che ne avevano
innalzato le torri; ne han demoliti i palazzi: egli l`ha ridotto
a un cumulo di rovine.
14 Fate il lamento, navi di Tarsis, perché è stato distrutto
il vostro rifugio.
15 In quel giorno Tiro sarà dimenticata per settant`anni,
quanti sono gli anni di un re. Alla fine dei settanta anni
a Tiro si applicherà la canzone della prostituta:
16 "Prendi la cetra, gira per la città, prostituta dimenticata;
suona con abilità, moltiplica i canti, perché qualcuno si
ricordi di te".
17 Ma alla fine dei settant`anni il Signore visiterà Tiro,
che ritornerà ai suoi guadagni; essa trescherà con tutti i
regni del mondo sulla terra.
18 Il suo salario e il suo guadagno saranno sacri al Signore.
Non sarà ammassato né custodito il suo salario, ma andrà a
coloro che abitano presso il Signore, perché possano nutrirsi
in abbondanza e vestirsi con decoro. |
24
1 Ecce Dominus dissipat terram et frangit eam
et conturbat faciem eius et dispergit habitatores eius.
2 Et erit sicut populus sic sacerdos, et sicut servus sic
dominus eius, sicut ancilla sic domina eius,
sicut emens sic ille qui vendit, sicut fenerator sic is qui
mutuum accipit, sicut qui repetit sic qui debet.
3 Dissipatione dissipabitur terra et direptione praedabitur:
Dominus enim locutus est verbum hoc.
4 Luget, languet terra, marcescit, languet orbis,
marcescit altitudo simul cum terra.
5 Et terra infecta est sub habitatoribus suis,
quia transgressi sunt leges, violaverunt mandatum,
dissipaverunt foedus sempiternum.
6 Propter hoc maledictio voravit terram, et poenas exsolverunt
habitatores eius; ideoque imminuti sunt cultores eius, et
relicti sunt homines pauci.
7 Luget mustum, emarcuit vitis,
ingemiscunt omnes, qui laetabantur corde.
8 Cessavit gaudium tympanorum, quievit sonitus laetantium,
cessavit gaudium citharae;
9 cum cantico non bibent vinum, amara erit potio bibentibus
illam.
10 Attrita est civitas inanitatis, clausa est omnis domus,
ut nemo introeat;
11 clamor est super vino in plateis, occidit omnis laetitia,
translatum est gaudium terrae.
12 Relicta est in urbe solitudo, et in ruinam confracta est
porta;
13 quia haec erunt in medio terrae, in medio populorum, quomodo
si olivae excutiantur, et finita vindemia colligantur racemi.
14 Hi levabunt vocem suam, laudabunt maiestatem Domini, hinnient
de mari.
15 Propter hoc in regionibus lucis glorificate Dominum, in
insulis maris nomen Domini, Dei Israel.
16 A finibus terrae laudes audivimus: “ Gloria iusto”.
Et dixi: “ Secretum meum mihi, secretum meum mihi. Vae
mihi! ”. Praevaricantes praevaricati sunt et praevaricatione
praevaricantium praevaricati sunt.
17 Formido et fovea et laqueus super te,
habitator terrae.
18 Et erit: qui fugerit a voce formidinis, cadet in foveam;
et, qui ascenderit de fovea, tenebitur laqueo, quia cataractae
de excelsis apertae sunt,
et concussa sunt fundamenta terrae.
19 Confractione confracta est terra, contritione contrita
est terra, commotione commota est terra,
20 agitatione agitabitur terra sicut ebrius et fluctuabit
quasi tabernaculum; et gravis erit super eam iniquitas eius,
et corruet et non adiciet ut resurgat.
21 Et erit in die illa: visitabit Dominus super militiam caeli
in excelso et super reges terrae super terram;
22 et congregabuntur et vincientur in lacu
et claudentur in carcere; et post multos dies visitabuntur.
23 Et erubescet luna, et confundetur sol, quia regnavit Dominus
exercituum in monte Sion et in Ierusalem et in conspectu senum
suorum glorificabitur. |
24
Ecco che il Signore spacca la terra, la squarcia e ne sconvolge
la superficie e ne disperde gli abitanti.
2 Avverrà lo stesso al popolo come al sacerdote, allo schiavo
come al suo padrone, alla schiava come alla sua padrona, al
compratore come al venditore, al creditore come al debitore,
a chi riceve come a chi dá in prestito.
3 Sarà tutta spaccata la terra sarà tutta saccheggiata, perché
il Signore ha pronunziato questa parola.
4 E` in lutto, languisce la terra; è squallido, languisce
il mondo, il cielo con la terra perisce.
5 La terra è stata profanata dai suoi abitanti, perché hanno
trasgredito le leggi, hanno disobbedito al decreto, hanno
infranto l`alleanza eterna.
6 Per questo la maledizione divora la terra, i suoi abitanti
ne scontano la pena; per questo sono bruciati gli abitanti
della terra e sono rimasti solo pochi uomini.
7 Lugubre è il mosto, la vigna languisce, gemono tutti.
8 E` cessata la gioia dei timpani, è finito il chiasso dei
gaudenti, è cessata la gioia della cetra.
9 Non si beve più il vino tra i canti, la bevanda inebriante
è amara per chi la beve.
10 E` distrutta la città del caos, è chiuso l`ingresso di
ogni casa.
11 Per le strade si lamentano, perché non c`è vino; ogni gioia
è scomparsa, se ne è andata la letizia dal paese.
12 Nella città è rimasta la desolazione; la porta è stata
abbattuta, fatta a pezzi.
13 Perché così accadrà nel centro della terra, in mezzo ai
popoli, come quando si bacchiano le ulive, come quando si
racimola, finita la vendemmia.
14 Quelli alzeranno la voce, acclameranno alla maestà del
Signore. Gridano dal mare: "Acclamate, pertanto, popoli!
15 Voi in oriente, glorificate il Signore, nelle isole del
mare, il nome del Signore, Dio d`Israele.
16 Dagli angoli estremi della terra abbiamo udito il canto:
Gloria al giusto". Ma io dico: "Guai a me! Guai a me! Ohimè!".
I perfidi agiscono perfidamente, i perfidi operano con perfidia.
17 Terrore, fossa e laccio ti sovrastano, o abitante della
terra.
18 Chi fugge al grido di terrore cadrà nella fossa, chi risale
dalla fossa sarà preso nel laccio. Le cateratte dall`alto
si aprono e si scuotono le fondamenta della terra.
19 A pezzi andrà la terra, in frantumi si ridurrà la terra,
crollando crollerà la terra.
20 Certo, barcollerà la terra come un ubriaco, vacillerà come
una tenda; peserà su di essa la sua iniquità, cadrà e non
si rialzerà.
21 In quel giorno il Signore punirà in alto l`esercito di
lassù e qui in terra i re della terra.
22 Saranno radunati e imprigionati in una fossa, saranno rinchiusi
in un carcere e dopo lungo tempo saranno puniti.
23 Arrossirà la luna, impallidirà il sole, perché il Signore
degli eserciti regna sul monte Sion e in Gerusalemme e davanti
ai suoi anziani sarà glorificato. |
25
1 Domine, Deus meus es tu; exaltabo te, confitebor no mini
tuo, quoniam fecisti mirabilia,
cogitationes antiquas, fideles, veraces.
2 Quia posuisti civitatem in tumulum, urbem munitam in ruinam:
arx superborum non amplius est civitas, in sempiternum non
reaedificabitur.
3 Super hoc glorificabit te populus fortis, civitas gentium
robustarum timebit te;
4 quia factus es fortitudo pauperi, fortitudo egeno in tribulatione
sua, protectio a turbine, umbraculum ab aestu: spiritus enim
robustorum quasi imber hiemalis.
5 Sicut aestus in arida tumultum superborum humiliabis; sicut
aestus in umbra nubis canticum fortium reprimes.
6 Et faciet Dominus exercituum omnibus populis in monte hoc
convivium pinguium, convivium vini meri, pinguium medullatorum,
vini deliquati.
7 Et praecipitabit in monte isto faciem vinculi colligati
super omnes populos et telam, quam orditus est super omnes
nationes.
8 Praecipitabit mortem in sempiternum et absterget Dominus
Deus lacrimam ab omni facie
et opprobrium populi sui auferet de universa terra,
quia Dominus locutus est.
9 Et dicetur in die illa: “ Ecce Deus noster iste,
exspectavimus eum, ut salvaret nos; iste Dominus, sustinuimus
eum: exsultabimus et laetabimur in salutari eius.
10 Quia requiescet manus Domini in monte isto ”.
Et triturabitur Moab in loco suo, sicuti teruntur paleae in
sterquilinio;
11 et extendet manus suas in medio eius, sicut extendit natans
ad natandum; et humiliabitur superbia eius cum allisione manuum
eius.
12 Et firmum munimentum murorum tuorum evertit, deiecit, prostravit
in terram usque ad pulverem. |
25
1 Signore, tu sei il mio Dio; voglio esaltarti e lodare
il tuo nome, perché hai eseguito progetti meravigliosi,
concepiti da lungo tempo, fedeli e veri.
2 Poiché hai ridotto la città ad un mucchio di sassi, la
cittadella fortificata ad una rovina, la fortezza dei superbi
non è più città, non si ricostruirà mai più.
3 Per questo ti glorifica un popolo forte, la città di genti
possenti ti venera.
4 Perché tu sei sostegno al misero, sostegno al povero nella
sua angoscia, riparo dalla tempesta, ombra contro il caldo;
poiché lo sbuffare dei tiranni è come pioggia d`inverno,
5 come arsura in terra arida il clamore dei superbi. Tu
mitighi l`arsura con l`ombra d`una nube, l`inno dei tiranni
si spegne.
6 Preparerà il Signore degli eserciti per tutti i popoli,
su questo monte, un banchetto di grasse vivande, un banchetto
di vini eccellenti, di cibi succulenti, di vini raffinati.
7 Egli strapperà su questo monte il velo che copriva la
faccia di tutti i popoli e la coltre che copriva tutte le
genti.
8 Eliminerà la morte per sempre; il Signore Dio asciugherà
le lacrime su ogni volto; la condizione disonorevole del
suo popolo farà scomparire da tutto il paese, poiché il
Signore ha parlato.
9 E si dirà in quel giorno: "Ecco il nostro Dio; in lui
abbiamo sperato perché ci salvasse; questi è il Signore
in cui abbiamo sperato; rallegriamoci, esultiamo per la
sua salvezza.
10 Poiché la mano del Signore si poserà su questo monte".
Moab invece sarà calpestato al suolo, come si pesta la paglia
nella concimaia.
11 Là esso stenderà le mani, come le distende il nuotatore
per nuotare; ma il Signore abbasserà la sua superbia, nonostante
l`annaspare delle sue mani.
12 L`eccelsa fortezza delle tue
mura egli abbatterà e demolirà, la raderà al suolo.
|
26
1 In die illa cantabitur canticum istud in terra Iudae: “
Urbs fortis nobis in salutem; posuit muros et antemurale.
2 Aperite portas, et ingrediatur gens iusta, quae servat fidem.
3 Propositum eius est firmum; servabis pacem,
quia in te speravit.
4 Sperate in Dominum in saeculis aeternis,
Dominus est petra aeterna.
5 Quia evertit habitantes in excelso, civitatem sublimem humiliabit;
humiliabit eam usque ad terram, detrahet eam usque ad pulverem.
6 Conculcabit eam pes, pedes pauperis, gressus egenorum.
7 Semita iusti recta est; rectum callem iusti complanas.
8 Et in semita iudiciorum tuorum, Domine, speravimus in te;
ad nomen tuum et ad memoriale tuum desiderium animae.
9 Anima mea desiderat te in nocte, sed et spiritu meo in praecordiis
meis te quaero. Cum resplenduerint iudicia tua in terra, iustitiam
discent habitatores orbis.
10 Fit misericordia impio, non discet iustitiam;
in terra probitatis inique gerit et non videt maiestatem Domini.
11 Domine, exaltata est manus tua, et non vident;
videant confusi zelum tuum in populum, et ignis hostium tuorum
devorabit eos.
12 Domine, dabis pacem nobis; omnia enim opera nostra operatus
es nobis.
13 Domine Deus noster, possederunt nos domini absque te; tantum
in te recordemur nominis tui.
14 Mortui non reviviscent, defuncti non resurgent;
propterea visitasti et contrivisti eos et perdidisti omnem
memoriam eorum.
15 Auxisti gentem, Domine, auxisti gentem, glorificatus es;
elongasti omnes terminos terrae.
16 Domine, in angustia quaesierunt te,
fuderunt incantationem, castigatio tua in eis.
17 Sicut quae concipit, cum appropinquaverit ad partum dolens
clamat in doloribus suis, sic facti sumus a facie tua, Domine.
18 Concepimus et parturivimus, quasi peperimus ventum. Salutes
non fecimus in terra, ideo non nati sunt habitatores terrae.
19 Reviviscent mortui tui, interfecti mei resurgent.
Expergiscimini et laudate, qui habitatis in pulvere,
quia ros lucis ros tuus, et terra defunctos suos edet in lucem.
20 Vade, populus meus, intra in cubicula tua,claude ostia
tua super te, abscondere modicum ad momentum, donec pertranseat
indignatio.
21 Ecce enim Dominus egredietur de loco suo, ut visitet iniquitatem
habitatoris terrae contra eum;
et revelabit terra sanguinem suum et non operiet ultra interfectos
suos ”. |
26
1 In quel giorno si canterà questo canto nel paese di Giuda:
Abbiamo una città forte; egli ha eretto a nostra salvezza
mura e baluardo.
2 Aprite le porte: entri il popolo giusto che mantiene la
fedeltà.
3 Il suo animo è saldo; tu gli assicurerai la pace, pace perché
in te ha fiducia.
4 Confidate nel Signore sempre, perché il Signore è una roccia
eterna;
5 perché egli ha abbattuto coloro che abitavano in alto; la
città eccelsa l`ha rovesciata, rovesciata fino a terra, l`ha
rasa al suolo.
6 I piedi la calpestano, i piedi degli oppressi, i passi dei
poveri.
7 Il sentiero del giusto è diritto, il cammino del giusto
tu rendi piano.
8 Sì, nella via dei tuoi giudizi, Signore, noi speriamo in
te; al tuo nome e al tuo ricordo si volge tutto il nostro
desiderio.
9 La mia anima anela a te di notte, al mattino il mio spirito
ti cerca, perché quando pronunzi i tuoi giudizi sulla terra,
giustizia imparano gli abitanti del mondo.
10 Si usi pure clemenza all`empio, non imparerà la giustizia;
sulla terra egli distorce le cose diritte e non guarda alla
maestà del Signore.
11 Signore, sta alzata la tua mano, ma essi non la vedono.
Vedano, arrossendo, il tuo amore geloso per il popolo; anzi,
il fuoco preparato per i tuoi nemici li divori.
12 Signore, ci concederai la pace, poiché tu dài successo
a tutte le nostre imprese.
13 Signore nostro Dio, altri padroni, diversi da te, ci hanno
dominato, ma noi te soltanto, il tuo nome invocheremo.
14 I morti non vivranno più, le ombre non risorgeranno; poiché
tu li hai puniti e distrutti, hai fatto svanire ogni loro
ricordo.
15 Hai fatto crescere la nazione, Signore, hai fatto crescere
la nazione, ti sei glorificato, hai dilatato tutti i confini
del paese.
16 Signore, nella tribolazione ti abbiamo cercato; a te abbiamo
gridato nella prova, che è la tua correzione.
17 Come una donna incinta che sta per partorire si contorce
e grida nei dolori, così siamo stati noi di fronte a te, Signore.
18 Abbiamo concepito, abbiamo sentito i dolori quasi dovessimo
partorire: era solo vento; non abbiamo portato salvezza al
paese e non sono nati abitanti nel mondo.
19 Ma di nuovo vivranno i tuoi morti, risorgeranno i loro
cadaveri. Si sveglieranno ed esulteranno quelli che giacciono
nella polvere, perché la tua rugiada è rugiada luminosa, la
terra darà alla luce le ombre.
20 Và, popolo mio, entra nelle tue stanze e chiudi la porta
dietro di te. Nasconditi per un momento finché non sia passato
lo sdegno.
21 Perché ecco, il Signore esce dalla sua dimora per punire
le offese fatte a lui dagli abitanti della terra; la terra
ributterà fuori il sangue assorbito e più non coprirà i suoi
cadaveri. |
27
1 In die illa visitabit Dominus in gladio suo duro et forti
et grandi super Leviathan serpentem fugacem
et super Leviathan serpentem tortuosum et occidet draconem,
qui in mari est.
2 In die illa vinea erit iucunda; cantate ei.
3 Ego Dominus, qui servo eam; per singula momenta irrigabo
eam. Ne forte visitetur contra eam, nocte et die servo eam.
4 Indignatio non est mihi. Quis dabit mihi spinam et veprem?
In proelio gradiar super eam, succendam eam pariter,
5 nisi forte protectionem meam apprehendat,
faciat pacem mecum, pacem faciat mecum.
6 Diebus futuris radices mittet Iacob, florebit et germinabit
Israel, et implebunt faciem orbis fructibus.
7 Numquid iuxta plagam percutientis eum percussit eum? Aut,
sicut occiduntur occisi eius, occisus est?
8 In mensura punit eum deiciens eum, impellit in spiritu suo
duro, tempore quo spirat eurus.
9 Idcirco super hoc dimittetur iniquitas Iacob,
et hic erit omnis fructus ablationis peccati eius:
ut scilicet ponat omnes lapides altaris sicut lapides calcis
comminutos, ne exstent luci et thymiateria.
10 Civitas enim munita desolata est,
habitaculum derelictum et dimissum quasi desertum; ibi pascetur
vitulus et ibi accubabit
et consumet arbusta eius.
11 In siccitate frondes illius conterentur; mulieres venient
et comburent eas. Ipse enim non est populus sapiens, propterea
non miserebitur eius, qui fecit eum, et, qui formavit eum,
non parcet ei.
12 Et erit: in die illa percutiet spicas Dominus
a Flumine usque ad torrentem Aegypti; et vos congregabimini
unus et unus, filii Israel.
13 Et erit: in die illa clangetur in tuba magna;
et venient, qui perditi fuerant de terra Assyriorum,
et qui eiecti erant in terra Aegypti, et adorabunt Dominum
in monte sancto in Ierusalem. |
27
In quel giorno il Signore punirà con la spada dura, grande
e forte, il Leviatàn serpente guizzante, il Leviatàn serpente
tortuoso e ucciderà il drago che sta nel mare.
2 In quel giorno si dirà: "La vigna deliziosa: cantate di
lei!".
3 Io, il Signore, ne sono il guardiano, a ogni istante la
irrigo; per timore che venga danneggiata, io ne ho cura notte
e giorno.
4 Io non sono in collera. Vi fossero rovi e pruni, io muoverei
loro guerra, li brucerei tutti insieme.
5 O, meglio, si stringa alla mia protezione, faccia la pace
con me, con me faccia la pace!
6 Nei giorni futuri Giacobbe metterà radici, Israele fiorirà
e germoglierà, riempirà il mondo di frutti.
7 Il Signore lo ha forse percosso come i suoi percussori?
O lo ha ucciso come uccise i suoi uccisori?
8 Lo ha punito cacciandolo via, respingendolo, lo ha rimosso
con soffio impetuoso come quando tira il vento d`oriente!
9 Proprio così sarà espiata l`iniquità di Giacobbe e questo
sarà tutto il frutto per la rimozione del suo peccato: mentre
egli ridurrà tutte le pietre dell`altare come si fa delle
pietre che si polverizzano per la calce, non erigeranno più
pali sacri né altari per l`incenso.
10 La fortezza è divenuta desolata, un luogo spopolato e abbandonato
come un deserto; vi pascola il vitello, vi si sdraia e ne
bruca gli arbusti.
11 I suoi rami seccandosi si spezzeranno; le donne verranno
ad accendervi il fuoco. Certo, si tratta di un popolo privo
di intelligenza; per questo non ne avrà pietà chi lo ha creato,
né chi lo ha fatto ne avrà compassione.
12 In quel giorno, dal corso dell`Eufrate al torrente d`Egitto,
il Signore batterà le spighe e voi sarete raccolti uno a uno,
Israeliti.
13 In quel giorno suonerà la grande tromba, verranno gli sperduti
nel paese di Assiria e i dispersi nel paese di Egitto. Essi
si prostreranno al Signore sul monte santo, in Gerusalemme. |
28
1 Vae coronae superbiae ebriorum Ephraim et flori decidenti
gloriae maiestatis eius, qui erant in vertice vallis pinguissimae,
errantes a vino!
2 Ecce validus et fortis Domino sicut impetus grandinis, turbo
confringens, sicut impetus aquarum multarum inundantium, et
deiciet in terram violenter.
3 Pedibus conculcabitur corona superbiae ebriorum Ephraim;
4 et erit flos decidens gloriae maiestatis eius, qui est super
verticem vallis pinguium, quasi ficus praecox ante messem,
quam quis, ut viderit,
manu statim arreptam devorabit.
5 In die illa erit Dominus exercituum corona gloriae
et sertum maiestatis residuo populi sui
6 et spiritus iudicii sedenti ad iudicandum et fortitudo vertentibus
proelium usque ad portam.
7 Verum hi quoque prae vino vacillant et prae ebrietate nutant;
sacerdos et propheta vacillant prae ebrietate, absorpti sunt
a vino, nutant in ebrietate, vacillant in visione, fluctuant
in iudicio.
8 Omnes enim mensae repletae sunt vomitu sordiumque, ita ut
non esset ultra locus.
9 Quem docebit scientiam? Et quem intellegere faciet auditum?
Ablactatos a lacte, avulsos ab uberibus.
10 Etenim praeceptum ad praeceptum, praeceptum ad praeceptum,
regula ad regulam, regula ad regulam, modicum ibi, modicum
ibi.
11 Balbis enim labiis et lingua altera loquetur ad populum
istum,
12 cui dixerat: “ Haec requies, reficite lassum;
et hoc est refrigerium ”. Et noluerunt audire.
13 Et erit eis verbum Domini: “ Praeceptum ad praeceptum,
praeceptum ad praeceptum, regula ad regulam, regula ad regulam,
modicum ibi, modicum ibi ”, ut vadant et cadant retrorsum
et conterantur et illaqueentur et capiantur.
14 Propter hoc audite verbum Domini,
viri illusores, qui dominamini super populum meum, qui est
in Ierusalem.
15 Dixistis enim: “ Percussimus foedus cum morte
et cum inferno fecimus pactum; flagellum inundans cum transierit,
non veniet super nos, quia posuimus mendacium spem nostram
et in fallacia absconditi sumus ”.
16 Idcirco haec dicit Dominus Deus: “ Ecce ego fundamentum
ponam in Sion, lapidem, lapidem probatum, angularem, pretiosum,
fundatum;
qui crediderit, non turbabitur.
17 Et ponam iudicium tamquam normam et iustitiam tamquam perpendiculum;
et subvertet grando spem mendacii, et latibulum aquae inundabunt.
18 Et delebitur foedus vestrum cum morte, et pactum vestrum
cum inferno non stabit; flagellum inundans cum transierit,
eritis ei in conculcationem.
19 Quandocumque pertransierit, tollet vos;
quoniam mane diluculo pertransibit, in die et in nocte, et
erit tantummodo horrendum intellegere auditum ”.
20 Coangustatum est enim stratum, ut quis se extendat, et
pallium brevius, ut quis se operire possit.
21 Sicut enim in monte Pharasim stabit Dominus,
sicut in valle, quae est in Gabaon, irascetur, ut faciat opus
suum, novum opus suum, ut operetur operationem suam, peregrinam
operationem suam.
22 Et nunc nolite illudere, ne forte constringantur vincula
vestra; decretum enim destructionis audivi
a Domino, Deo exercituum, super universam terram.
23 Auribus percipite et audite vocem meam,
attendite et audite eloquium meum.
24 Numquid tota die arat arans, ut serat,
proscindit et sarrit humum suam?
25 Nonne, cum adaequaverit faciem eius, spargit nigellam et
serit cuminum, ponit triticum et hordeum et far in finibus
suis?
26 Erudit enim illum recte, Deus suus docet illum.
27 Non enim in serris trituratur nigella, nec rota plaustri
super cuminum circuit; sed in virga excutitur nigella, et
cuminum in baculo.
28 Numquid comminuitur triticum? Verum non in perpetuum triturans
triturabit illum, neque vexabit eum rota plaustri, nec ungulis
suis comminuet eum.
29 Et hoc a Domino, Deo exercituum, exivit;
mirabile fecit consilium, magnificavit sapientiam.
|
28
1 Guai alla corona superba degli ubriachi di Efraim, al fiore
caduco, suo splendido ornamento, che domina la fertile valle,
o storditi dal vino!
2 Ecco, inviato dal Signore, un uomo potente e forte, come
nembo di grandine, come turbine rovinoso, come nembo di acque
torrenziali e impetuose, getta tutto a terra con violenza.
3 Dai piedi verrà calpestata la corona degli ubriachi di Efraim.
4 E avverrà al fiore caduco del suo splendido ornamento, che
domina la valle fertile, come a un fico primaticcio prima
dell`estate: uno lo vede, lo coglie e lo mangia appena lo
ha in mano.
5 In quel giorno sarà il Signore degli eserciti una corona
di gloria, uno splendido diadema per il resto del suo popolo,
6 ispiratore di giustizia per chi siede in tribunale, forza
per chi respinge l`assalto alla porta.
7 Anche costoro barcollano per il vino, vanno fuori strada
per le bevande inebrianti. Sacerdoti e profeti barcollano
per la bevanda inebriante, affogano nel vino; vanno fuori
strada per le bevande inebrianti, s`ingannano mentre hanno
visioni, dondolano quando fanno da giudici.
8 Tutte le tavole sono piene di fetido vomito; non c`è un
posto pulito.
9 "A chi vuole insegnare la scienza? A chi vuole spiegare
il discorso? Ai bambini divezzati, appena staccati dal seno?
10 Sì: precetto su precetto, precetto su precetto, norma su
norma, norma su norma, un pò qui, un pò là".
11 Con labbra balbettanti e in lingua straniera parlerà a
questo popolo
12 colui che aveva detto loro: "Ecco il riposo! Fate riposare
lo stanco. Ecco il sollievo!". Ma non vollero udire.
13 E sarà per loro la parola del Signore: "precetto su precetto,
precetto su precetto, norma su norma, norma su norma, un pò
qui, un pò là", perché camminando cadano all`indietro, si
producano fratture, siano presi e fatti prigionieri.
14 Perciò ascoltate la parola del Signore, uomini arroganti,
signori di questo popolo che sta in Gerusalemme:
15 "Voi dite: Abbiamo concluso un`alleanza con la morte, e
con gli inferi abbiamo fatto lega; il flagello del distruttore,
quando passerà, non ci raggiungerà; perché ci siamo fatti
della menzogna un rifugio e nella falsità ci siamo nascosti".
16 Dice il Signore Dio: "Ecco io pongo una pietra in Sion,
una pietra scelta, angolare, preziosa, saldamente fondata:
chi crede non vacillerà.
17 Io porrò il diritto come misura e la giustizia come una
livella. La grandine spazzerà via il vostro rifugio fallace,
le acque travolgeranno il vostro riparo.
18 Sarà cancellata la vostra alleanza con la morte; la vostra
lega con gli inferi non reggerà. Quando passerà il flagello
del distruttore, voi sarete la massa da lui calpestata.
19 Ogni volta che passerà, vi prenderà, poiché passerà ogni
mattino, giorno e notte. E solo il terrore farà capire il
discorso".
20 Troppo corto sarà il letto per distendervisi, troppo stretta
la coperta per avvolgervisi.
21 Poiché come sul monte Perasìm si leverà il Signore; come
nella valle di Gàbaon si adirerà per compiere l`opera, la
sua opera singolare, e per eseguire il lavoro, il suo lavoro
inconsueto.
22 Ora cessate di agire con arroganza perché n
on si stringano di più le vostre catene, perché un decreto
di rovina io ho udito, da parte del Signore, Dio degli eserciti,
riguardo a tutta la terra.
23 Porgete l`orecchio e ascoltate la mia voce, fate attenzione
e sentite le mie parole.
24 Ara forse tutti i giorni l'aratore,rompe e sarchia la terra?
25 Forse non ne spiana la superficie,non vi semina l'anèto
e non vi sparge il cumino? E non vi pone grano e orzo e spelta
lungo i confini?
26 E la sua perizia rispetto alla regola gliela insegna il
suo Dio.
27 Certo, l'anèto non si batte con il tribbio,né si fa girare
sul cumino il rullo,ma con una bacchetta si batte l'anèto
e con la verga il cumino.
28 Il frumento vien forse schiacciato?Certo, non lo si pesta
senza fine,ma vi si spinge sopra il rullo e gli zoccoli delle
bestie senza schiacciarlo.
29 Anche questo proviene dal Signore degli eserciti:egli si
mostra mirabile nel consiglio,grande nella sapienza. |
29
1 Vae Ariel, Ariel, civitas, quam circumdedit David!
Addite annum ad annum, sollemnitates evolvantur;
2 et circumvallabo Ariel, et erit maeror et maestitia, et
erit mihi quasi Ariel.
3 Et circumdabo te quasi sphaeram et iaciam contra te aggerem
et munimenta ponam in obsidionem tuam.
4 Humiliaberis, de terra loqueris, et de pulvere vix audietur
eloquium tuum, et erit quasi pythonis de terra vox tua,
et de humo eloquium tuum mussitabit.
5 Et erit sicut pulvis tenuis multitudo superborum tuorum,
et sicut palea volans multitudo fortium.
Eritque repente confestim,
6 a Domino exercituum visitaberis in tonitruo et commotione
terrae, magno fragore, turbine et tempestate et flamma ignis
devorantis.
7 Et erit sicut somnium visionis nocturnae
multitudo omnium gentium, quae dimicant contra Ariel, et
omnes, qui pugnant contra eam et contra munimenta eius et
oppressores eius;
8 Et sicut somniat esuriens, et ecce comedit,
cum autem fuerit expergefactus, vacua est anima eius; et
sicut somniat sitiens, et ecce bibit
et, postquam fuerit expergefactus, lassus adhuc sitit, et
anima eius vacua est, sic erit multitudo omnium gentium
dimicantium contra montem Sion.
9 Obstupescite et admiramini, excaecamini et caeci estote,
inebriamini et non a vino, vacillate et non ab ebrietate.
10 Quoniam miscuit vobis Dominus spiritum soporis, clausit
oculos vestros et capita vestra operuit.
11 Et erit vobis visio omnis sicut verba libri signati;
quem cum dederint scienti litteras dicentes: “ Lege
istum ”, respondebit: “ Non possum, signatus
est enim ”.
12 Et dabitur liber nescienti litteras diceturque ei: “
Lege ”, et respondebit: “ Nescio litteras ”.
13 Et dixit Dominus: “ Eo quod appropinquat populus
iste ore suo et labiis suis glorificat me,
cor autem eius longe est a me, et est timor eorum erga me
velut mandatum hominum perceptum,
14 ideo ecce ego addam ut admirationem faciam
populo huic miraculo grandi et stupendo: peribit sapientia
sapientium eius, et prudentia prudentium eius abscondetur
”.
15 Vae, qui profunde a Domino consilium abscondunt, quorum
sunt in tenebris opera, et dicunt: “ Quis videt nos,
et quis novit nos? ”.
16 Perversa cogitatio vestra! Numquid quasi lutum reputabitur
figulus, ut dicat opus factori suo:
“ Non fecisti me ”; et figmentum dicat fictori
suo:
“ Non intellegis ”?
17 Nonne adhuc in modico et in brevi convertetur Libanus
in hortum, et hortus in saltum reputabitur?
18 Et audient in die illa surdi verba libri, et de tenebris
et caligine oculi caecorum videbunt.
19 Et addent mites in Domino laetitiam, et pauperrimi hominum
in Sancto Israel exsultabunt;
20 quoniam defecit, qui praevalebat,
consummatus est illusor, et succisi sunt omnes, qui vigilabant
super iniquitatem,
21 qui peccare faciebant homines in verbo et arguentem in
porta supplantabant et deiecerunt inanibus verbis iustum.
22 Propter hoc haec dicit Dominus ad domum Iacob, qui redemit
Abraham: “ Non modo confundetur Iacob, nec modo vultus
eius erubescet;
23 sed, cum viderit opera manuum mearum, in medio sui sanctificabunt
nomen meum et sanctificabunt Sanctum Iacob et Deum Israel
pavebunt,
24 et scient errantes spiritu sapientiam, et mussitatores
discent doctrinam ”.
|
29
1 Guai ad Arièl, ad Arièl, città dove pose il campo Davide!
Aggiungete anno ad anno, si avvicendino i cicli festivi.
2 Io metterò alle strette Arièl, ci saranno gemiti e lamenti.
Tu sarai per me come un vero Arièl,
3 io mi accamperò come Davide contro di te e ti circonderò
di trincee, innalzerò contro di te un vallo.
4 Allora prostrata parlerai da terra e dalla polvere saliranno
fioche le tue parole; sembrerà di un fantasma la tua voce
dalla terra, e dalla polvere la tua parola risuonerà come
bisbiglio.
5 Sarà come polvere fine la massa dei tuoi oppressori e come
pula dispersa la massa dei tuoi tiranni. Ma d`improvviso,
subito,
6 dal Signore degli eserciti sarai visitata con tuoni, rimbombi
e rumore assordante, con uragano e tempesta e fiamma di fuoco
divoratore.
7 E sarà come un sogno, come una visione notturna, la massa
di tutte le nazioni che marciano su Arièl, di quanti la attaccano
e delle macchine poste contro di essa.
8 Avverrà come quando un affamato sogna di mangiare, ma si
sveglia con lo stomaco vuoto; come quando un assetato sogna
di bere, ma si sveglia stanco e con la gola riarsa: così succederà
alla folla di tutte le nazioni che marciano contro il monte
Sion.
9 Stupite pure così da restare sbalorditi, chiudete gli occhi
in modo da rimanere ciechi; ubriacatevi ma non di vino, barcollate
ma non per effetto di bevande inebrianti.
10 Poiché il Signore ha versato su di voi uno spirito di torpore,
ha chiuso i vostri occhi, ha velato i vostri capi.
11 Per voi ogni visione sarà come le parole di un libro sigillato:
si dá a uno che sappia leggere dicendogli: "Leggilo", ma quegli
risponde: "Non posso, perché è sigillato".
12 Oppure si dá il libro a chi non sa leggere dicendogli:
"Leggilo", ma quegli risponde: "Non so leggere".
13 Dice il Signore: "Poiché questo popolo si avvicina a me
solo a parole e mi onora con le labbra, mentre il suo cuore
è lontano da me e il culto che mi rendono è un imparaticcio
di usi umani,
14 perciò, eccomi, continuerò a operare meraviglie e prodigi
con questo popolo; perirà la sapienza dei suoi sapienti e
si eclisserà l`intelligenza dei suoi intelligenti".
15 Guai a quanti vogliono sottrarsi alla vista del Signore
per dissimulare i loro piani, a coloro che agiscono nelle
tenebre, dicendo: "Chi ci vede? Chi ci conosce?".
16 Quanto siete perversi! Forse che il vasaio è stimato pari
alla creta? Un oggetto può dire del suo autore: "Non mi ha
fatto lui"? E un vaso può dire del vasaio: "Non capisce"?
17 Certo, ancora un pò e il Libano si cambierà in un frutteto
e il frutteto sarà considerato una selva.
18 Udranno in quel giorno i sordi le parole di un libro; liberati
dall`oscurità e dalle tenebre, gli occhi dei ciechi vedranno.
19 Gli umili si rallegreranno di nuovo nel Signore, i più
poveri gioiranno nel Santo di Israele.
20 Perché il tiranno non sarà più, sparirà il beffardo, saranno
eliminati quanti tramano iniquità,
21 quanti con la parola rendono colpevoli gli altri, quanti
alla porta tendono tranelli al giudice e rovinano il giusto
per un nulla.
22 Pertanto, dice alla casa di Giacobbe il Signore che riscattò
Abramo: "D`ora in poi Giacobbe non dovrà più arrossire, il
suo viso non impallidirà più,
23 poiché vedendo il lavoro delle mie mani tra di loro, santificheranno
il mio nome, santificheranno il Santo di Giacobbe e temeranno
il Dio di Israele.
24 Gli spiriti traviati apprenderanno la sapienza e i brontoloni
impareranno la lezione". |
30
1 “ Vae, filii desertores, dicit Dominus, eo quod facitis
consilium et non ex me, et pactum statuitis et non per spiritum
meum, ut addatis peccatum super peccatum!
2 Qui ambulatis, ut descendatis in Aegyptum, et os meum non
interrogastis, sperantes auxilium in fortitudine pharaonis
et habentes fiduciam in umbra Aegypti.
3 Et erit vobis fortitudo pharaonis in confusionem,
et fiducia sub umbra Aegypti in ignominiam.
4 Cum fuerint enim in Tani principes tui, et nuntii tui usque
ad Hanes pervenerint,
5 omnes confundentur super populo, qui eis prodesse non potest;
non erit in auxilium et in utilitatem sed in confusionem et
opprobrium ”.
6 Oraculum iumentorum Nageb. In terra tribulationis et angustiae,
leaenae et leonis rugientis, viperae et draconis volantis
portant super umeros iumentorum divitias suas et super gibbum
camelorum thesauros suos ad populum, qui eis prodesse non
poterit.
7 Aegyptus enim frustra et vane auxiliabitur; ideo vocavi
Rahab otiosam.
8 Nunc ingredere, scribe coram eis super buxum
et in libro diligenter exara illud, et erit in posterum
in testimonium usque in aeternum.
9 Populus enim rebellis est, et filii mendaces, filii nolentes
audire legem Domini;
10 qui dicunt videntibus: “ Nolite videre ” et
aspicientibus: “ Nolite aspicere nobis ea, quae recta
sunt; loquimini nobis placentia, aspicite nobis illusiones.
11 Recedite a via, declinate a semita, tollite a facie nostra
Sanctum Israel ”.
12 Propterea haec dicit Sanctus Israel: “ Pro eo quod
reprobastis verbum hoc et sperastis in perversitatem et in
perfidiam et innixi estis super eis,
13 propterea erit vobis iniquitas haec sicut interruptio cadens,
locus tumens in muro excelso,
cuius confractio subito, dum non speratur, venit improviso;
14 et comminuetur, sicut conteritur lagoena figuli,
contritione absque misericordia, et non invenietur de fragmentis
eius testa, in qua capiatur igniculus de incendio, aut hauriatur
aqua de fovea ”.
15 Quia haec dixit Dominus Deus, Sanctus Israel:
“ In conversione et quiete salvi eritis; in silentio
et in spe erit fortitudo vestra ”. Et noluistis
16 et dixistis: “ Nequaquam, sed super equis fugiemus
”, ideo fugietis; et: “ Super veloces ascendemus
”, ideo veloces erunt, qui persequentur vos.
17 Mille pavebunt a facie terroris unius, et a facie terroris
quinque fugietis, donec relinquamini
quasi malus in vertice montis et quasi signum super collem.
18 Propterea exspectat Dominus, ut misereatur vestri, et ideo
exaltabitur parcens vobis, quia Deus iudicii Dominus; beati
omnes, qui exspectant eum.
19 Nam, popule Sion, qui habitas in Ierusalem,
plorans nequaquam plorabis: miserans miserebitur tui ad vocem
clamoris tui; statim ut audierit, respondebit tibi.
20 Et dabit vobis Dominus panem angustiae et aquam afflictionis,
sed non amplius avolabit a te doctor tuus; et erunt oculi
tui videntes praeceptorem tuum,
21 et aures tuae audient verbum post tergum monentis: “
Haec via, ambulate in ea ”, si declinaveritis ad dexteram
vel ad sinistram.
22 Et contaminabis laminas sculptilium argentorum tuorum et
vestimentum conflatilis aurei tui;
disperges ea sicut immunditiam menstruatae.
“ Egredere ” dices ei.
23 Et dabit pluviam semini tuo, quod seminaveris in terra,
et panis frugum terrae erit uberrimus et pinguis; pascetur
pecus tuum in die illo, agnus in pascuis spatiosis,
24 et boves tui et asini, qui operantur terram,
commixtum migma comedent ventilatum in pala et ventilabro.
25 Et erunt super omnem montem excelsum
et super omnem collem elevatum rivi currentium aquarum in
die interfectionis multorum, cum ceciderint turres.
26 Et erit lux lunae sicut lux solis, et lux solis erit septempliciter
sicut lux septem dierum in die, qua alligaverit Dominus vulnus
populi sui et percussuram plagae eius sanaverit.
27 Ecce nomen Domini venit de longinquo,
ardens furor eius, et gravis eius fragor; labia eius repleta
sunt indignatione, et lingua eius quasi ignis devorans.
28 Spiritus eius velut torrens inundans, usque ad collum pertingens,
ad cribrandas gentes in cribro funesto, et frenum dolosum
in maxillis populorum.
29 Canticum erit vobis sicut nox sanctificatae sollemnitatis,
et laetitia cordis sicut eius, qui ad sonum tibiae pergit
in montem Domini, ad petram Israel.
30 Et auditam faciet Dominus gloriam vocis suae
et terrorem brachii sui ostendet in comminatione furoris et
flamma ignis devorantis, in turbine et in imbre et in lapide
grandinis.
31 A voce enim Domini pavebit Assyrius virga percussus.
32 Et erit omnis ictus baculi percutientis, quem requiescere
faciet Dominus super eum in tympanis et citharis, et in bellis
agitatis expugnabit eos.
33 Praeparata est enim ab heri Topheth,
praeparata, profunda et dilatata, in pyra eius ignis et ligna
multa; flatus Domini sicut torrens sulphuris
succendit eam. |
30
1 "Guai a voi, figli ribelli -oracolo del Signore - che
fate progetti da me non suggeriti, vi legate con alleanze
che io non ho ispirate così da aggiungere peccato a peccato.
2 Siete partiti per scendere in Egitto senza consultarmi,
per mettervi sotto la protezione del faraone e per ripararvi
all`ombra dell`Egitto.
3 La protezione del faraone sarà la vostra vergogna e il riparo
all`ombra dell`Egitto la vostra confusione.
4 Quando i suoi capi saranno giunti a Tanis e i messaggeri
avranno raggiunto Canès,
5 tutti saran delusi di un popolo che non gioverà loro, che
non porterà né aiuto né vantaggio ma solo confusione e ignominia.
6 Oracolo sulle bestie del Negheb. In una terra di angoscia
e di miseria, adatta a leonesse e leoni ruggenti, a vipere
e draghi volanti, essi portano le loro ricchezze sul dorso
di asini, i tesori sulla gobba di cammelli a un popolo che
non giova a nulla.
7 Vano e inutile è l`aiuto dell`Egitto; per questo lo chiamo:
Raab l`ozioso.
8 Su, vieni, scrivi questo su una tavoletta davanti a loro,
incidilo sopra un documento, perché resti per il futuro in
testimonianza perenne.
9 Poiché questo è un popolo ribelle, sono figli bugiardi,
figli che non vogliono ascoltare la legge del Signore.
10 Essi dicono ai veggenti: "Non abbiate visioni" e ai profeti:
"Non fateci profezie sincere, diteci cose piacevoli, profetateci
illusioni!
11 Scostatevi dalla retta via, uscite dal sentiero, toglieteci
dalla vista il Santo di Israele".
12 Pertanto dice il Santo di Israele: "Poiché voi rigettate
questo avvertimento e confidate nella perversità e nella perfidia,
ponendole a vostro sostegno,
13 ebbene questa colpa diventerà per voi come una breccia
che minaccia di crollare, che sporge su un alto muro, il cui
crollo avviene in un attimo, improvviso,
14 e si infrange come un vaso di creta, frantumato senza misericordia,
così che non si trova tra i suoi frantumi neppure un coccio
con cui si possa prendere fuoco dal braciere o attingere acqua
dalla cisterna".
15 Poiché dice il Signore Dio, il Santo di Israele: "Nella
conversione e nella calma sta la vostra salvezza, nell`abbandono
confidente sta la vostra forza". Ma voi non avete voluto,
16 anzi avete detto: "No, noi fuggiremo su cavalli". - Ebbene,
fuggite! - "Cavalcheremo su destrieri veloci". Ebbene più
veloci saranno i vostri inseguitori.
17 Mille si spaventeranno per la minaccia di uno, per la minaccia
di cinque vi darete alla fuga, finché resti di voi qualcosa
come un palo sulla cima di un monte e come un`asta sopra una
collina.
18 Eppure il Signore aspetta per farvi grazia, per questo
sorge per aver pietà di voi, perché un Dio giusto è il Signore;
beati coloro che sperano in lui!
19 Popolo di Sion che abiti in Gerusalemme, tu non dovrai
più piangere; a un tuo grido di supplica ti farà grazia; appena
udrà, ti darà risposta.
20 Anche se il Signore ti darà il pane dell`afflizione e l`acqua
della tribolazione, tuttavia non si terrà più nascosto il
tuo maestro; i tuoi occhi vedranno il tuo maestro,
21 i tuoi orecchi sentiranno questa parola dietro di te: "Questa
è la strada, percorretela", caso mai andiate a destra o a
sinistra.
22 Considererai cose immonde le tue immagini ricoperte d`argento;
i tuoi idoli rivestiti d`oro getterai via come un oggetto
immondo. "Fuori!" tu dirai loro.
23 Allora egli concederà la pioggia per il seme che avrai
seminato nel terreno; il pane, prodotto della terra, sarà
abbondante e sostanzioso; in quel giorno il tuo bestiame pascolerà
su un vasto prato.
24 I buoi e gli asini che lavorano la terra mangeranno biada
saporita, ventilata con la pala e con il vaglio.
25 Su ogni monte e su ogni colle elevato, scorreranno canali
e torrenti d`acqua nel giorno della grande strage, quando
cadranno le torri.
26 La luce della luna sarà come la luce del sole e la luce
del sole sarà sette volte di più, quando il Signore curerà
la piaga del suo popolo e guarirà le lividure prodotte dalle
sue percosse.
27 Ecco il nome del Signore venire da lontano; ardente è la
sua ira e gravoso il suo divampare; le sue labbra traboccano
sdegno, la sua lingua è come un fuoco divorante.
28 Il suo soffio è come un torrente che straripa, che giunge
fino al collo. Viene per vagliare i popoli con il vaglio distruttore
e per mettere alle mascelle dei popoli una briglia che porta
a rovina.
29 Voi innalzerete il vostro canto come nella notte in cui
si celebra una festa; avrete la gioia nel cuore come chi parte
al suono del flauto, per recarsi al monte del Signore, alla
Roccia d`Israele.
30 Il Signore farà udire la sua voce maestosa e mostrerà come
colpisce il suo braccio con ira ardente, in mezzo a un fuoco
divorante, tra nembi, tempesta e grandine furiosa.
31 Poiché alla voce del Signore tremerà l`Assiria, quando
sarà percossa con la verga.
32 Ogni colpo del bastone punitivo, che il Signore le farà
piombare addosso, sarà accompagnato con timpani e cetre. Egli
combatterà contro di essa con battaglie tumultuose;
33 poiché il Tofet è preparato da tempo, esso è pronto anche
per il re; profondo e largo è il rogo, fuoco e legna abbondano,
lo accenderà, come torrente di zolfo, il soffio del Signore.
|
31
1 Vae, qui descendunt in Aegyptum ad auxilium,
in equis sperantes et habentes fiduciam super quadrigis, quia
multae sunt, et super equitibus, quia praevalidi nimis, et
non intendunt in Sanctum Israel et Dominum non requirunt!
2 Tamen et ipse sapiens adducit malum et verba sua non retractat;
et consurget contra domum pessimorum et contra auxilium operantium
iniquitatem.
3 Aegyptius homo et non Deus, et equi eorum caro et non spiritus;
et Dominus inclinabit manum suam,
et corruet auxiliator, et cadet, cui praestatur auxilium,
simulque omnes consumentur.
4 Quia haec dicit Dominus ad me: “ Quomodo si rugit
leo et catulus leonis super praedam suam,
cum occurrerit ei multitudo pastorum, a voce eorum non formidabit
et a multitudine eorum non pavebit, sic descendet Dominus
exercituum, ut proelietur super montem Sion et super collem
eius.
5 Sicut aves volantes, sic proteget Dominus exercituum Ierusalem,
protegens et liberans,
parcens et salvans ”.
6 Convertimini ad eum, a quo penitus recesseratis,
filii Israel.
7 In die enim illa abiciet vir idola argentea sua et idola
aurea sua, quae fecerunt vobis manus vestrae in peccatum;
8 et cadet Assyria in gladio non viri, et gladius non hominis
vorabit eum, et fugiet a facie gladii,
et iuvenes eius vectigales erunt.
9 Et fortitudo eius prae terrore transibit, et pavebunt signum
principes eius, dixit Dominus, cuius ignis est in Sion, et
caminus eius in Ierusalem. |
31
1 Guai a quanti scendono in Egitto per cercar aiuto, e pongono
la speranza nei cavalli, confidano nei carri perché numerosi
e sulla cavalleria perché molto potente, senza guardare al
Santo di Israele e senza cercare il Signore.
2 Eppure anch`egli è capace di mandare sciagure e non rinnega
le sue parole. Egli si alzerà contro la razza dei malvagi
e contro l`aiuto dei malfattori.
3 L`Egiziano è un uomo e non un dio, i suoi cavalli sono carne
e non spirito. Il Signore stenderà la sua mano: inciamperà
chi porta aiuto e cadrà chi è aiutato, tutti insieme periranno.
4 Poiché così mi ha parlato il Signore: "Come per la sua preda
ruggisce il leone o il leoncello, quando gli si raduna contro
tutta la schiera dei pastori, e non teme le loro grida né
si preoccupa del loro chiasso, così scenderà il Signore degli
eserciti per combattere sul monte Sion e sulla sua collina.
5 Come gli uccelli proteggono i loro pulcini, così il Signore
degli eserciti proteggerà Gerusalemme; egli la proteggerà,
ed essa sarà salvata, la risparmierà ed essa sarà liberata".
6 Ritornate, Israeliti, a colui al quale vi siete profondamente
ribellati.
7 In quel giorno ognuno rigetterà i suoi idoli d`argento e
i suoi idoli d`oro, lavoro delle vostre mani peccatrici.
8 Cadrà l`Assiria sotto una spada che non è di uomo; una spada
non umana la divorerà; se essa sfugge alla spada, i suoi giovani
guerrieri saranno ridotti in schiavitù.
9 Essa abbandonerà per lo spavento la sua rocca e i suoi capi
tremeranno per un`insegna. Oracolo del Signore che ha un fuoco
in Sion e una fornace in Gerusalemme. |
32
1 Ecce in iustitia regnabit rex, et principes in iudicio praee
runt.
2 Et erit vir sicut latibulum a vento et refugium a tempestate,
sicut rivi aquarum in sitiente terra
et umbra petrae magnae in terra arida.
3 Non caligabunt oculi videntium, et aures audientium diligenter
auscultabunt,
4 et cor stultorum intelleget scientiam, et lingua balborum
velociter loquetur et plane.
5 Non vocabitur ultra is, qui insipiens est, nobilis,
neque fraudulentus appellabitur maior;
6 stultus enim fatua loquitur, et cor eius cogitat iniquitatem,
ut perficiat impietatem et loquatur contra Dominum errores
et vacuam faciat animam esurientem et potum sitienti auferat.
7 Fraudulenti fraudes pessimae sunt; ipse enim cogitationes
concinnat ad perdendos mites in sermone mendaci, etiam quando
pauper iudicium vindicat.
8 Nobilis vero consilia nobilia dat et ipse ad nobilia assurget.
9 Mulieres vanae, surgite, audite vocem meam;
filiae confidentes, percipite auribus eloquium meum.
10 Post dies enim et annum vos pavebitis confidentes; consummata
est enim vindemia,
collectio ultra non veniet.
11 Obstupescite, vanae; pavete, confidentes,
exuite vos et nudate vos, accingite lumbos vestros.
12 Super ubera plangite, super regione desiderabili, super
vinea fertili.
13 Super humum populi mei spinae et vepres ascendent, super
omnes domos gaudii, super civitatem exsultantem.
14 Domus enim dimissa est; multitudo urbis relicta est, Ophel
et Bahan erunt speluncae usque in aeternum, gaudium onagrorum,
pascua gregum,
15 donec effundatur super nos spiritus de excelso.
Et erit desertum in hortum, et hortus in saltum reputabitur,
16 et habitabit in solitudine iudicium, et iustitia in horto
sedebit;
17 et erit opus iustitiae pax, et cultus iustitiae silentium,
et securitas usque in sempiternum.
18 Et sedebit populus meus in habitatione pacis
et in tabernaculis fiduciae et in locis securis.
19 Et penitus cadet saltus, et profunde deprimetur civitas.
20 Beati, qui seminatis super omnes aquas,
immittentes pedem bovis et asini. |
32
1 Ecco, un re regnerà secondo giustizia e i principi governeranno
secondo il diritto.
2 Ognuno sarà come un riparo contro il vento e uno schermo
dall`acquazzone, come canali d`acqua in una steppa, come l`ombra
di una grande roccia su arida terra.
3 Non si chiuderanno più gli occhi di chi vede e gli orecchi
di chi sente staranno attenti.
4 Gli animi volubili si applicheranno a comprendere e la lingua
dei balbuzienti parlerà spedita e con chiarezza.
5 L`abietto non sarà chiamato più nobile né l`imbroglione
sarà detto gentiluomo,
6 poiché l`abietto fa discorsi abietti e il suo cuore trama
iniquità, per commettere empietà e affermare errori intorno
al Signore, per lasciare vuoto lo stomaco dell`affamato e
far mancare la bevanda all`assetato.
7 L`imbroglione - iniqui sono i suoi imbrogli - macchina scelleratezze
per rovinare gli oppressi con parole menzognere, anche quando
il povero può provare il suo diritto.
8 Il nobile invece si propone cose nobili e agisce sempre
con nobiltà.
9 Donne spensierate, suvvia ascoltate la mia voce; figlie
baldanzose, porgete l`orecchio alle mie parole.
10 Fra un anno e più giorni voi tremerete, o baldanzose, perché
finita la vendemmia non ci sarà più raccolto.
11 Temete, o spensierate; tremate, o baldanzose, deponete
le vesti, spogliatevi, cingetevi i fianchi di sacco.
12 Battetevi il petto per le campagne amene, per i fertili
vigneti,
13 per la terra del mio popolo, nella quale cresceranno spine
e pruni, per tutte le case in gioia, per la città gaudente;
14 poiché il palazzo sarà abbandonato, la città rumorosa sarà
deserta, l`Ofel e il torrione diventeranno caverne per sempre,
gioia degli asini selvatici, pascolo di mandrie. 1
5 Ma infine in noi sarà infuso uno spirito dall`alto; allora
il deserto diventerà un giardino e il giardino sarà considerato
una selva.
16 Nel deserto prenderà dimora il diritto e la giustizia regnerà
nel giardino.
17 Effetto della giustizia sarà la pace, frutto del diritto
una perenne sicurezza. 1
8 Il mio popolo abiterà in una dimora di pace, in abitazioni
tranquille, in luoghi sicuri,
19 anche se la selva cadrà e la città sarà sprofondata.
20 Beati voi! Seminerete in riva a tutti i ruscelli e lascerete
in libertà buoi e asini. |
33
1 Vae, qui praedaris, cum nemo te praedatus sit;
qui devastas, cum nemo te devastaverit! Cum consummaveris
depraedationem, depraedaberis;
cum perfeceris devastationem, te devastabunt.
2 Domine, miserere nostri, te enim exspectavimus;
esto brachium nostrum in mane et salus nostra in tempore
tribulationis.
3 A voce fragoris fugerunt populi, ab exaltatione tua dispersae
sunt gentes.
4 Et congregabuntur spolia, sicut colligitur bruchus;
sicut discurrunt locustae, ad ea discurritur.
5 Sublimis est Dominus, quoniam habitat in excelso; implet
Sion iudicio et iustitia.
6 Et erit firmitas in temporibus tuis; divitiae salutis
sapientia et scientia: timor Domini ipse est thesaurus eius.
7 Ecce praecones clamabunt foris, angeli pacis amare flebunt.
8 Dissipatae sunt viae, cessavit transiens per semitam;
irritum fecit pactum, reiecit testes, non reputavit homines.
9 Luget et elanguescit terra, confusus est Libanus et obsorduit,
et factus est Saron sicut desertum,
et exaruerunt Basan et Carmelus.
10 “ Nunc consurgam, dicit Dominus, nunc exaltabor,
nunc sublevabor.
11 Concipietis fenum, parietis stipulam; spiritus meus ut
ignis vorabit vos.
12 Et erunt populi fornaces calcis: spinae congregatae igne
comburentur.
13 Audite, qui longe estis, quae fecerim, et cognoscite,
vicini, fortitudinem meam ”.
14 Conterriti sunt in Sion peccatores,
possedit tremor impios. Quis poterit habitare de vobis cum
igne devorante? Quis habitabit ex vobis cum ardoribus sempiternis?
15 Qui ambulat in iustitiis et loquitur aequitates,
qui reicit lucra ex rapinis et excutit manus suas, ne munera
accipiat, qui obturat aures suas, ne audiat sanguinem, et
claudit oculos suos, ne videat malum:
16 iste in excelsis habitabit, munimenta saxorum refugium
eius; panis ei datus est, aquae eius fideles sunt.
17 Regem in decore suo videbunt oculi tui, cernent terram
longinquam.
18 Cor tuum cum timore inquiret: “ Ubi est scriba?
Ubi ponderator? Ubi computator turrium? ”.
19 Populum impudentem non videbis, populum profundi sermonis,
ininterpretabilis, linguae barbarae absque intellegentia.
20 Respice Sion civitatem sollemnitatum nostrarum! Oculi
tui videbunt Ierusalem,
habitationem securam, tabernaculum quod nequaquam transferri
poterit; nec auferentur clavi eius in sempiternum, et omnes
funiculi eius non rumpentur.
21 Quia ibi potens Dominus pro nobis loco fluviorum, rivorum
late patentium; non transibit ibi navis remigum, neque navis
magna transgredietur eum.
22 Dominus enim iudex noster, Dominus legifer noster, Dominus
rex noster: ipse salvabit nos.
23 Laxati sunt funiculi tui nec sustinent malum suum, ut
dilatare velum non queant. Tunc divident caeci praedam multam;
claudi diripient rapinam.
24 Nec dicet incola: “ Elangui ”. Populus, qui
habitat in ea, auferetur ab eo iniquitas.
|
33
1 Guai a te, che devasti e non sei stato devastato, che saccheggi
e non sei stato saccheggiato: sarai devastato, quando avrai
finito di devastare, ti saccheggeranno, quando avrai finito
di saccheggiare.
2 Signore, pietà di noi, in te speriamo; sii il nostro braccio
ogni mattina, nostra salvezza nel tempo dell`angoscia.
3 Al rumore della tua minaccia fuggono i popoli, quando ti
levi si disperdono le nazioni.
4 Si ammucchia la preda come si ammucchiano le cavallette
vi si precipita sopra come vi si precipitano le locuste.
5 Eccelso è il Signore poiché dimora lassù; egli riempie Sion
di diritto e di giustizia.
6 C`è sicurezza nelle sue leggi, ricchezze salutari sono sapienza
e scienza; il timore di Dio è il suo tesoro.
7 Ecco gli araldi gridano di fuori, i messaggeri di pace piangono
amaramente.
8 Sono deserte le strade, non c`è chi passi per la via. Egli
ha violato l`alleanza, ha respinto i testimoni, non si è curato
di alcuno.
9 La terra è in lutto e piena di squallore, si scolora il
Libano e intristisce; la pianura di Saron è simile a una steppa,
brulli sono il Basan e il Carmelo.
10 "Ora mi alzerò", dice il Signore, "ora mi innalzerò, ora
mi esalterò.
11 Avete concepito fieno, partorirete paglia; il mio soffio
vi divorerà come fuoco.
12 I popoli saranno fornaci per calce, spini tagliati da bruciare
nel fuoco.
13 Sentiranno i lontani quanto ho fatto, sapranno i vicini
qual è la mia forza".
14 Hanno paura in Sion i peccatori, lo spavento si è impadronito
degli empi. "Chi di noi può abitare presso un fuoco divorante?
Chi di noi può abitare tra fiamme perenni?".
15 Chi cammina nella giustizia e parla con lealtà, chi rigetta
un guadagno frutto di angherie, scuote le mani per non accettare
regali, si tura gli orecchi per non udire fatti di sangue
e chiude gli occhi per non vedere il male:
16 costui abiterà in alto, fortezze sulle rocce saranno il
suo rifugio, gli sarà dato il pane, avrà l`acqua assicurata.
17 I tuoi occhi vedranno un re nel suo splendore, contempleranno
un paese sconfinato.
18 Il tuo cuore si chiederà nei suoi terrori: "Dov`è colui
che registra? Dov`è colui che pesa il denaro? Dov`è colui
che ispeziona le torri?".
19 Non vedrai più quel popolo straniero, popolo dal linguaggio
oscuro, incomprensibile, dalla lingua barbara che non si capisce.
20 Guarda Sion, la città delle nostre feste! I tuoi occhi
vedranno Gerusalemme, dimora tranquilla, tenda che non sarà
più rimossa, i suoi paletti non saranno divelti, nessuna delle
sue cordicelle sarà strappata.
21 Poiché se là c`è un potente, noi abbiamo il Signore, al
posto di fiumi e larghi canali; non ci passerà nave a remi
né l`attraverserà naviglio più grosso.
22 Poiché il Signore è nostro giudice, il Signore è nostro
legislatore, il Signore è nostro re; egli ci salverà.
23 Sono allentate le sue corde, non tengono più l`albero diritto,
non spiegano più le vele.
Allora anche i ciechi divideranno una preda enorme
e gli zoppi faranno un ricco bottino.
24 Nessuno degli abitanti dirà: "Io sono malato"; il popolo
che vi dimora è stato assolto dalle sue colpe. |
|
|
23 24 25
26 27 28
29 30 31
32 33 |
23 24 25
26 27 28
29 30 31
32 33 |
|
|
|
|
|