Ego sum Qui sum.
Liber Isaiae
45 46 47 48
49 50 51
52 53 54
55 |
|
Libro di Isaia
45 46 47 48
49 50 51
52 53 54
55 |
45
1 Haec dicit Dominus de uncto suo Cyro:“Apprehendi
dexteram eius, ut subiciam ante faciem eius gentes et dorsa
regum vertam et aperiam coram eo ianuas; et portae non claudentur.
2 Ego ante te ibo et montes humiliabo; portas aereas conteram
et vectes ferreos confringam.
3 Et dabo tibi thesauros absconditos et divitias occultas,
ut scias quia ego Dominus, qui vocavi te nomine tuo, Deus
Israel.
4 Propter servum meum Iacob et Israel electum meum, et vocavi
te nomine tuo; designavi te, et non cognovisti me.
5 Ego Dominus, et non est amplius: extra me non est Deus.
Accinxi te, et non cognovisti me,
6 ut sciant ab ortu solis et ab occidente quoniam absque
me nullus est. Ego Dominus, et non est alter,
7 formans lucem et creans tenebras, faciens pacem et creans
malum: ego Dominus faciens omnia haec.
8 Rorate, caeli, desuper, et nubes pluant iustitiam;
aperiatur terra et germinet salvationem; et iustitia oriatur
simul: ego Dominus creavi eam ”.
9 Vae, qui contradicit fictori suo, testa de vasis fictilibus
terrae! Numquid dicet lutum figulo suo: “ Quid facis?
” et “ Opus tuum absque manibus est ”?
10 Vae, qui dicit patri: “ Quid generas? ” et
mulieri: “ Quid parturis? ”.
11 Haec dicit Dominus, Sanctus Israel, plastes eius: “
Numquid ventura interrogatis me super filios meos et super
opus manuum mearum mandatis mihi?
12 Ego feci terram et hominem super eam creavi ego; manus
meae tetenderunt caelos, et omni militiae eorum mandavi.
13 Ego suscitavi eum in iustitia et omnes vias eius dirigam;
ipse aedificabit civitatem meam et captivitatem meam dimittet
non in pretio neque in muneribus ”, dicit Dominus
exercituum.
14 Haec dicit Dominus: “ Labor Aegypti et negotiatio
Aethiopiae et Sabaim viri sublimes
ad te transibunt et tui erunt; post te ambulabunt,
vincti manicis pergent et te adorabunt
teque deprecabuntur: “Tantum in te est Deus, et non
est absque te Deus!”.
15 Vere tu es Deus absconditus, Deus Israel, salvator.
16 Confusi sunt et erubuerunt omnes, simul abierunt in confusionem
fabricatores idolorum.
17 Israel salvatus est in Domino salute aeterna;
non confundemini et non erubescetis usque in saeculum saeculi.
18 Quia haec dicit Dominus, qui creavit caelos, ipse Deus,
qui formavit terram et fecit eam, ipse fundavit eam; non
ut vacua esset, creavit eam,
ut habitaretur, formavit eam: “ Ego Dominus, et non
est alius.
19 Non in abscondito locutus sum, in loco terrae tenebroso;
non dixi semini Iacob: “Frustra quaerite me”.
Ego Dominus loquens iustitiam, annuntians recta.
20 Congregamini et venite et accedite simul, qui salvati
estis ex gentibus. Nescierunt, qui levant lignum sculpturae
suae et rogant deum non salvantem.
21 Annuntiate et venite et consiliamini simul. Quis auditum
fecit hoc ab initio, ex tunc praedixit illud?
Numquid non ego Dominus, et non est ultra Deus absque me?
Deus iustus et salvans non est praeter me.
22 Convertimini ad me et salvi eritis, omnes fines terrae,
quia ego Deus, et non est alius.
23 In memetipso iuravi: Egressa est de ore meo iustitia,
verbum, quod non revertetur; quia mihi curvabitur omne genu,
et iurabit omnis lingua ”.
24 “ Tantum in Domino ” dicent “ sunt
iustitiae et robur! ”. Ad eum venient et confundentur
omnes, qui repugnant ei;
25 in Domino iustificabitur et laudabitur
omne semen Israel. |
45
Dice il Signore del suo eletto, di Ciro: "Io l`ho preso per
la destra, per abbattere davanti a lui le nazioni, per sciogliere
le cinture ai fianchi dei re, per aprire davanti a lui i battenti
delle porte e nessun portone rimarrà chiuso.
2 Io marcerò davanti a te; spianerò le asperità del terreno,
spezzerò le porte di bronzo, romperò le spranghe di ferro.
3 Ti consegnerò tesori nascosti e le ricchezze ben celate,
perché tu sappia che io sono il Signore, Dio di Israele, che
ti chiamo per nome.
4 Per amore di Giacobbe mio servo e di Israele mio eletto
io ti ho chiamato per nome, ti ho dato un titolo sebbene tu
non mi conosca.
5 Io sono il Signore e non v`è alcun altro; fuori di me non
c`è dio; ti renderò spedito nell`agire, anche se tu non mi
conosci,
6 perché sappiano dall`oriente fino all`occidente che non
esiste dio fuori di me. Io sono il Signore e non v`è alcun
altro.
7 Io formo la luce e creo le tenebre, faccio il bene e provoco
la sciagura; io, il Signore, compio tutto questo.
8 Stillate, cieli, dall`alto e le nubi facciano piovere la
giustizia; si apra la terra e produca la salvezza e germogli
insieme la giustizia. Io, il Signore, ho creato tutto questo".
9 Potrà forse discutere con chi lo ha plasmato un vaso fra
altri vasi di argilla? Dirà forse la creta al vasaio: "Che
fai?" oppure: "La tua opera non ha manichi"?
10 Chi oserà dire a un padre: "Che cosa generi?" o a una donna:
"Che cosa partorisci?".
11 Dice il Signore, il Santo di Israele, che lo ha plasmato:
"Volete interrogarmi sul futuro dei miei figli e darmi ordini
sul lavoro delle mie mani?
12 Io ho fatto la terra e su di essa ho creato l`uomo; io
con le mani ho disteso i cieli e do ordini a tutte le loro
schiere.
13 Io l`ho stimolato per la giustizia; spianerò tutte le sue
vie. Egli ricostruirà la mia città e rimanderà i miei deportati,
senza denaro e senza regali", dice il Signore degli eserciti.
14 Così dice il Signore: "Le ricchezze d`Egitto e le merci
dell`Etiopia e i Sabei dall`alta statura passeranno a te,
saranno tuoi; ti seguiranno in catene, si prostreranno davanti
a te, ti diranno supplicanti: Solo in te è Dio; non ce n`è
altri; non esistono altri dei.
15 Veramente tu sei un Dio nascosto, Dio di Israele, salvatore.
16 Saranno confusi e svergognati quanti s`infuriano contro
di lui; se ne andranno con ignominia i fabbricanti di idoli.
17 Israele sarà salvato dal Signore con salvezza perenne.
Non patirete confusione o vergogna per i secoli eterni".
18 Poiché così dice il Signore, che ha creato i cieli; egli,
il Dio che ha plasmato e fatto la terra e l`ha resa stabile
e l`ha creata non come orrida regione, ma l`ha plasmata perché
fosse abitata: "Io sono il Signore; non ce n`è altri.
19 Io non ho parlato in segreto, in un luogo d`una terra tenebrosa.
Non ho detto alla discendenza di Giacobbe: Cercatemi in un`orrida
regione! Io sono il Signore, che parlo con giustizia, che
annunzio cose rette.
20 Radunatevi e venite, avvicinatevi tutti insieme, superstiti
delle nazioni! Non hanno intelligenza coloro che portano un
loro legno scolpito e pregano un dio che non può salvare.
21 Manifestate e portate le prove, consigliatevi pure insieme!
Chi ha fatto sentire quelle cose da molto tempo e predetto
ciò fin da allora? Non sono forse io, il Signore? Fuori di
me non c`è altro Dio; Dio giusto e salvatore non c`è fuori
di me.
22 Volgetevi a me e sarete salvi, paesi tutti della terra,
perché io sono Dio; non ce n`è altri.
23 Lo giuro su me stesso, dalla mia bocca esce la verità,
una parola irrevocabile: davanti a me si piegherà ogni ginocchio,
per me giurerà ogni lingua".
24 Si dirà: "Solo nel Signore si trovano vittoria e potenza!".
Verso di lui verranno, coperti di vergogna, quanti fremevano
d`ira contro di lui.
25 Nel Signore saranno vittoriosi e si glorieranno tutti i
discendenti di Israele. |
46
1 Concidit Bel, incurvavit se Nabo; fuerunt simulacra eorum
bestiis et iumentis. Statuae vestrae portantur, onera lassis.
2 Se incurvaverunt et conciderunt simul; non potuerunt salvare
onus et ipsi in captivitatem ibunt.
3 Audite me, domus Iacob et omne residuum domus Israel, qui
portamini ab utero, qui gestamini a vulva.
4 Usque ad senectam ego ipse et usque ad canos ego portabo;
et ego feci et ego feram, ego portabo et salvabo.
5 Cui assimilatis me et adaequatis et comparatis me, et erimus
similes?
6 Qui effundunt aurum de sacculo et argentum statera ponderant,
conducunt aurificem, ut faciat deum, et procidunt et adorant.
7 Portant illum in umeris gestantes et ponentes in loco suo;
et stabit ac de loco suo non movebitur;
sed et si quis clamat ad eum, non respondet; de tribulatione
eius non salvabit eum.
8 Mementote istud et confundamini; redite, praevaricatores,
ad cor.
9 Recordamini prioris saeculi, quoniam ego sum Deus, et non
est ultra Deus, nec est similis mei.
10 Annuntians ab exordio novissimum et ab initio, quae necdum
facta sunt, dicens: “ Consilium meum stabit, et omnem
voluntatem meam faciam ”.
11 Vocans ab oriente avem rapacem et de terra longinqua virum
consilii mei; et locutus sum et adducam illud, decrevi et
faciam illud.
12 Audite me, duri corde, qui longe estis a iustitia.
13 Prope feci iustitiam meam, non elongabitur;
et salus mea non morabitur: et dabo in Sion salutem et Israeli
gloriam meam. |
46
A terra è Bel, rovesciato è Nebo; i loro idoli sono per gli
animali e le bestie, caricati come loro fardelli, come peso
sfibrante.
2 Sono rovesciati, sono a terra insieme, non hanno potuto
salvare chi li portava ed essi stessi se ne vanno in schiavitù.
3 Ascoltatemi, casa di Giacobbe e voi tutti, superstiti della
casa di Israele; voi, portati da me fin dal seno materno,
sorretti fin dalla nascita.
4 Fino alla vostra vecchiaia io sarò sempre lo stesso, io
vi porterò fino alla canizie. Come ho già fatto, così io vi
sosterrò, vi porterò e vi salverò.
5 A chi mi paragonate e mi assomigliate? A chi mi confrontate,
quasi fossimo simili?
6 Traggono l`oro dal sacchetto e pesano l`argento con la bilancia;
pagano un orefice perché faccia un dio, che poi venerano e
adorano.
7 Lo sollevano sulle spalle e lo portano, poi lo ripongono
sulla sua base e sta fermo: non si muove più dal suo posto.
Ognuno lo invoca, ma non risponde; non libera nessuno dalla
sua angoscia.
8 Ricordatevelo e agite da uomini; rifletteteci, o prevaricatori.
9 Ricordatevi i fatti del tempo antico, perché io sono Dio
e non ce n`è altri. Sono Dio, nulla è uguale a me.
10 Io dal principio annunzio la fine e, molto prima, quanto
non è stato ancora compiuto; io che dico: "Il mio progetto
resta valido, io compirò ogni mia volontà!".
11 Io chiamo dall`oriente l`uccello da preda, da una terra
lontana l`uomo dei miei progetti. Così ho parlato e così avverrà;
l`ho progettato, così farò.
12 Ascoltatemi, voi che vi perdete di coraggio, che siete
lontani dalla giustizia.
13 Faccio avvicinare la mia giustizia: non è lontana; la mia
salvezza non tarderà. Io dispenserò in Sion la salvezza a
Israele, oggetto della mia gloria. |
47
1 Descende, sede in pulvere, virgo filia Babylon;
sede in terra sine solio, filia Chaldaeorum, quia ultra non
vocaberis mollis et tenera.
2 Tolle molam et mole farinam; depone velum tuum, subleva
stolam, revela crura, transi flumina.
3 Revelabitur ignominia tua, et videbitur opprobrium tuum.
“ Ultionem capiam, nemini parcam ”,
4 dicit Redemptor noster, Dominus exercituum nomen illius,
Sanctus Israel.
5 Sede tacens et intra in tenebras, filia Chaldaeorum, quia
non vocaberis ultra Domina regnorum.
6 Iratus sum super populum meum, contaminavi hereditatem meam
et dedi eos in manu tua;
non posuisti eis misericordias, super senem aggravasti iugum
tuum valde
7 et dixisti: “ In sempiternum ero domina ” Non
posuisti haec super cor tuum neque recordata es novissimi
tui.
8 Et nunc audi haec, delicata, quae habitas confidenter et
dicis in corde tuo: “ Ego, et praeter me non est altera,
non sedebo vidua et orbitatem ignorabo ”.
9 Venient tibi duo haec subito in die una, orbitas et viduitas;
repente venerunt super te propter multitudinem maleficiorum
tuorum, propter abundantiam incantationum tuarum.
10 Et fiduciam habuisti in malitia tua et dixisti: “
Non est qui videat me ”. Sapientia tua et scientia tua,
haec decepit te. Et dixisti in corde tuo:
“ Ego, et praeter me non est altera ”.
11 Veniet super te malum, et nescies avertere; et irruet super
te calamitas, quam non poteris expiare; veniet super te repente
miseria, quam nescies.
12 Sta cum incantationibus tuis et cum multitudine maleficiorum
tuorum, in quibus laborasti ab adulescentia tua: forte poteris
iuvari, forte terrebis.
13 Defecisti in multitudine consiliorum tuorum;
stent et salvent te, qui metiuntur caelum, qui contemplantur
sidera et annuntiant singulis noviluniis ventura tibi.
14 Ecce facti sunt quasi stipula, ignis combussit eos. Non
liberabunt seipsos de manu flammae;
non sunt prunae, quibus calefiant, nec focus, ut sedeant ad
eum.
15 Sic fiunt tibi incantatores tui, in quibuscumque laborasti
ab adulescentia tua; unusquisque in via sua errat, non est
qui salvet te. |
47
Scendi e siedi sulla polvere, vergine figlia di Babilonia.
Siedi a terra, senza trono, figlia dei Caldei, poiché non
sarai più chiamata tenera e voluttuosa.
2 Prendi la mola e macina la farina, togliti il velo, solleva
i lembi della veste, scopriti le gambe, attraversa i fiumi.
3 Si scopra la tua nudità, si mostri la tua vergogna. "Prenderò
vendetta e nessuno interverrà",
4 dice il nostro redentore che si chiama Signore degli eserciti,
il Santo di Israele.
5 Siedi in silenzio e scivola nell`ombra, figlia dei Caldei,
perché non sarai più chiamata Signora di regni.
6 Ero adirato contro il mio popolo, avevo lasciato profanare
la mia eredità; perciò lo misi in tuo potere, ma tu non mostrasti
loro pietà; perfino sui vecchi facesti gravare il tuo giogo
pesante.
7 Tu pensavi: "Sempre io sarò signora, sempre". Non ti sei
mai curata di questi avvenimenti, non hai mai pensato quale
sarebbe stata la fine.
8 Ora ascolta questo, o voluttuosa che te ne stavi sicura,
che pensavi: "Io e nessuno fuori di me! Non resterò vedova,
non conoscerò la perdita dei figli".
9 Ma ti accadranno queste due cose, d`improvviso, in un sol
giorno; perdita dei figli e vedovanza piomberanno su di te,
nonostante la moltitudine delle tue magie, la forza dei tuoi
molti scongiuri.
10 Confidavi nella tua malizia, dicevi: "Nessuno mi vede".
La tua saggezza e il tuo sapere ti hanno sviato. Eppure dicevi
in cuor tuo: "Io e nessuno fuori di me".
11 Ti verrà addosso una sciagura che non saprai scongiurare;
ti cadrà sopra una calamità che non potrai evitare. Su di
te piomberà improvvisa una catastrofe che non prevederai.
12 Stá pure ferma nei tuoi incantesimi e nella moltitudine
delle magie, per cui ti sei affaticata dalla giovinezza: forse
potrai giovartene, forse potrai far paura!
13 Ti sei stancata dei tuoi molti consiglieri: si presentino
e ti salvino gli astrologi che osservano le stelle, i quali
ogni mese ti pronosticano che cosa ti capiterà.
14 Ecco, essi sono come stoppia: il fuoco li consuma; non
salveranno se stessi dal potere delle fiamme. Non ci sarà
bracia per scaldarsi, né fuoco dinanzi al quale sedersi.
15 Così sono diventati per te i tuoi maghi, con i quali ti
sei affaticata fin dalla giovinezza; ognuno se ne va per suo
conto, nessuno ti viene in aiuto. |
48
1 Audite hoc, domus Iacob, qui vocamini nomine Israel et de
aquis Iudae existis, qui iuratis in nomine Domini et Deum
Israel invocatis non in veritate neque in iustitia.
2 De civitate enim sancta vocati sunt et super Deum Israel
constabiliti sunt; Dominus exercituum nomen eius.
3 Priora ex tunc annuntiavi, et ex ore meo exierunt, et audita
feci ea; repente operatus sum, et venerunt.
4 Scivi enim quia durus es tu, et nervus ferreus cervix tua,
et frons tua aerea.
5 Praedixi tibi ex tunc; antequam venirent, indicavi tibi,
ne forte diceres: “Idolum meum operatum est haec, et
sculptile meum et conflatile mandaverunt ista ”.
6 Quae audisti, vide omnia; vos autem num annuntiabitis? Audita
facio tibi nova ex nunc
et occulta, quae nescis.
7 Nunc creata sunt et non ex tunc,
et ante eorum diem, et non audisti ea,
ne forte diceres: “Ecce ego cognovi ea ”.
8 Neque audisti neque cognovisti, neque ex tunc aperta est
auris tua; scio enim quia praevaricans praevaricaris et transgressor
ex utero vocaris.
9 Propter nomen meum longe faciam furorem meum et propter
laudem meam infrenabo me super te, ne perdam te.
10 Ecce excoxi te, sed non quasi argentum;
probavi te in camino paupertatis.
11 Propter me, propter me faciam, ut non blasphemer; et gloriam
meam alteri non dabo.
12 Audi me, Iacob, et Israel, quem ego vocavi;
ego, ego primus et ego novissimus.
13 Manus mea fundavit terram, et dextera mea expandit caelos;
ego voco eos, et stant simul.
14 Congregamini, omnes vos, et audite:
Quis de eis annuntiavit haec? Dominus dilexit eum;
faciet voluntatem suam in Babylone et brachium suum in Chaldaeis.
15 Ego, ego locutus sum et vocavi eum; adduxi eum, et prospera
fuit via eius.
16 Accedite ad me et audite hoc: Non a principio in abscondito
locutus sum; ex tempore, antequam fieret, ibi eram; et nunc
Dominus Deus misit me cum spiritu suo.
17 Haec dicit Dominus, redemptor tuus, Sanctus Israel: Ego
Dominus Deus tuus docens te utilia,
gubernans te in via, qua ambulas.
18 Utinam attendisses mandata mea! Facta fuisset sicut flumen
pax tua, et iustitia tua sicut gurgites maris;
19 et fuisset quasi arena semen tuum, et stirps uteri tui
ut lapilli eius; non interisset et non fuisset attritum nomen
eius a facie mea.
20 Egredimini de Babylone, fugite a Chaldaeis, in voce exsultationis
annuntiate; auditum facite hoc, efferte illud usque ad extrema
terrae,
dicite: “ Redemit Dominus servum suum Iacob ”.
21 Non sitierunt, cum per desertum duceret eos;
aquam de petra produxit eis et scidit petram, et fluxerunt
aquae.
22 Non est pax impiis, dicit Dominus. |
48
1 Ascoltate ciò, casa di Giacobbe, voi che siete chiamati
Israele e che traete origine dalla stirpe di Giuda, voi
che giurate nel nome del Signore e invocate il Dio di Israele,
ma senza sincerità e senza rettitudine,
2 poiché prendete il nome dalla città santa e vi appoggiate
sul Dio di Israele che si chiama Signore degli eserciti.
3 Io avevo annunziato da tempo le cose passate, erano uscite
dalla mia bocca, le avevo fatte udire. D`improvviso io ho
agito e sono accadute.
4 Poiché sapevo che tu sei ostinato e che la tua nuca è
una sbarra di ferro e la tua fronte è di bronzo,
5 io te le annunziai da tempo,
prima che avvenissero te le feci udire, per timore che dicessi:
"Il mio idolo le ha fatte, la mia statua e il dio da me
fuso le hanno ordinate".
6 Tutto questo hai udito e visto; non vorresti testimoniarlo?
Ora ti faccio udire cose nuove e segrete che tu nemmeno
sospetti.
7 Ora sono create e non da tempo; prima di oggi tu non le
avevi udite, perché tu non dicessi: "Già lo sapevo".
8 No, tu non le avevi mai udite né sapute né il tuo orecchio
era già aperto da allora poiché io sapevo che sei davvero
perfido e che ti si chiama sleale fin dal seno materno.
9 Per il mio nome rinvierò il mio sdegno, per il mio onore
lo frenerò a tuo riguardo, per non annientarti.
10 Ecco, ti ho purificato per me come argento, ti ho provato
nel crogiuolo dell`afflizione.
11 Per riguardo a me, per riguardo a me lo faccio; come
potrei lasciar profanare il mio nome? Non cederò ad altri
la mia gloria.
12 Ascoltami, Giacobbe, Israele che ho chiamato: Sono io,
io solo, il primo e anche l`ultimo.
13 Sì, la mia mano ha posto le fondamenta della terra, la
mia destra ha disteso i cieli. Quando io li chiamo, tutti
insieme si presentano.
14 Radunatevi, tutti voi, e ascoltatemi. Chi di essi ha
predetto tali cose? Uno che io amo compirà il mio volere
su Babilonia e, con il suo braccio, sui Caldei.
15 Io, io ho parlato; io l`ho chiamato, l`ho fatto venire
e ho dato successo alle sue imprese.
16 Avvicinatevi a me per udire questo. Fin dal principio
non ho parlato in segreto; dal momento in cui questo è avvenuto
io sono là. Ora il Signore Dio ha mandato me insieme con
il suo spirito.
17 Dice il Signore tuo redentore, il Santo di Israele: "Io
sono il Signore tuo Dio che ti insegno per il tuo bene,
che ti guido per la strada su cui devi andare.
18 Se avessi prestato attenzione ai miei comandi, il tuo
benessere sarebbe come un fiume, la tua giustizia come le
onde del mare.
19 La tua discendenza sarebbe come la sabbia e i nati dalle
tue viscere come i granelli d`arena; non sarebbe mai radiato
né cancellato il tuo nome davanti a me".
20 Uscite da Babilonia, fuggite dai Caldei; annunziatelo
con voce di gioia, diffondetelo, fatelo giungere fino all`estremità
della terra. Dite: "Il Signore ha riscattato il suo servo
Giacobbe".
21 Non soffrono la sete mentre li conduce per deserti; acqua
dalla roccia egli fa scaturire per essi; spacca la roccia,
sgorgano le acque.
22 Non c`è pace per i malvagi, dice il Signore.
|
49
1 Audite me, insulae, et attendite, populi de longe;
Dominus ab utero vocavit me, de ventre matris meae recordatus
est nominis mei;
2 et posuit os meum quasi gladium acutum, in umbra manus suae
protexit me et posuit me sicut sagittam electam, in pharetra
sua abscondit me
3 et dixit mihi: “ Servus meus es tu, Israel, in quo
gloriabor ”.
4 Et ego dixi: “ In vacuum laboravi, sine causa et vane
fortitudinem meam consumpsi; verumtamen iudicium meum cum
Domino, et merces mea cum Deo meo ”.
5 Et nunc dicit Dominus, qui formavit me ex utero servum sibi,
ut reducerem Iacob ad eum, et Israel ei congregaretur; et
glorificatus sum in oculis Domini, et Deus meus factus est
fortitudo mea.
6 Et dixit: “ Parum est ut sis mihi servus ad suscitandas
tribus Iacob et reliquias Israel reducendas: dabo te in lucem
gentium, ut sit salus mea usque ad extremum terrae ”.
7 Haec dicit Dominus, redemptor Israel, Sanctus eius, ad contemptum
in anima, ad abominatum in gente, ad servum dominorum: “
Reges videbunt et consurgent, principes quoque et adorabunt,
propter Dominum, quia fidelis est, Sanctum Israel, qui elegit
te ”.
8 Haec dicit Dominus: “ In tempore beneplaciti exaudivi
te et in die salutis auxiliatus sum tui;
et servavi te et dedi te in foedus populi,
ut suscitares terram et distribueres hereditates dissipatas;
9 ut diceres his, qui vincti sunt: “Exite”, et
his, qui in tenebris: “Revelamini”. Super vias
pascentur,
et in omnibus collibus decalvatis pascua eorum;
10 non esurient neque sitient, et non percutiet eos aestus
vel sol, quia miserator eorum reget eos
et ad fontes aquarum adducet eos.
11 Et ponam omnes montes meos in viam, et semitae meae exaltabuntur.
12 Ecce isti de longe venient, et ecce illi ab aquilone et
mari, et isti de terra Sinim ”.
13 Laudate, caeli, et exsulta, terra; iubilate, montes, laudem,
quia consolatur Dominus populum suum et pauperum suorum miseretur.
14 Et dixit Sion: “ Dereliquit me Dominus, et Dominus
oblitus est mei ”.
15 Numquid oblivisci potest mulier infantem suum,
ut non misereatur filio uteri sui? Et si illa oblita fuerit,
ego tamen non obliviscar tui.
16 Ecce in manibus meis descripsi te; muri tui coram me semper.
17 Festinant structores tui; destruentes te et dissipantes
a te exibunt.
18 Leva in circuitu oculos tuos et vide: omnes isti congregati
sunt, venerunt tibi. “ Vivo ego, dicit Dominus, quia
omnibus his velut ornamento vestieris et circumdabis tibi
eos quasi sponsa ”.
19 Quia ruinae tuae et solitudines tuae et terra eversa: nunc
angusta eris prae habitatoribus;
et longe erunt, qui devorabant te.
20 Adhuc dicent in auribus tuis filii orbitatis tuae:
“ Angustus est mihi locus; fac spatium mihi, ut habitem
”.
21 Et dices in corde tuo: “ Quis genuit mihi istos?
Ego orbata et non pariens, transmigrata et captiva;
et istos quis enutrivit? Ecce ego relicta eram sola;
et isti ubi erant? ”.
22 Haec dicit Dominus Deus: “ Ecce levabo ad gentes
manum meam et ad populos exaltabo signum meum; et afferent
filios tuos in ulnis,
et filiae tuae super umeros portabuntur.
23 Et erunt reges nutricii tui, et reginae nutrices tuae;
vultu in terram demisso adorabunt te
et pulverem pedum tuorum lingent. Et scies quia ego Dominus:
non confundentur, qui sperant in me”.
24 Numquid tolletur a forti praeda, aut, quod captum fuerit,
a robusto salvari poterit?
25 Quia haec dicit Dominus: “ Equidem et captivus a
forti tolletur, et, quod ablatum fuerit a robusto, salvabitur;
cum his, qui contendebant tecum, ego contendam et filios tuos
ego salvabo.
26 Et cibabo hostes tuos carnibus suis, et quasi musto sanguine
suo inebriabuntur; et sciet omnis caro quia ego Dominus salvator
tuus, et redemptor tuus Fortis Iacob ”. |
49
Ascoltatemi, o isole, udite attentamente, nazioni lontane;
il Signore dal seno materno mi ha chiamato, fino dal grembo
di mia madre ha pronunziato il mio nome.
2 Ha reso la mia bocca come spada affilata, mi ha nascosto
all`ombra della sua mano, mi ha reso freccia appuntita, mi
ha riposto nella sua faretra.
3 Mi ha detto: "Mio servo tu sei, Israele, sul quale manifesterò
la mia gloria".
4 Io ho risposto: "Invano ho faticato, per nulla e invano
ho consumato le mie forze. Ma, certo, il mio diritto è presso
il Signore, la mia ricompensa presso il mio Dio".
5 Ora disse il Signore che mi ha plasmato suo servo dal seno
materno per ricondurre a lui Giacobbe e a lui riunire Israele,
- poiché ero stato stimato dal Signore e Dio era stato la
mia forza -
6 mi disse: "E` troppo poco che tu sia mio servo per restaurare
le tribù di Giacobbe e ricondurre i superstiti di Israele.
Ma io ti renderò luce delle nazioni perché porti la mia salvezza
fino all`estremità della terra".
7 Dice il Signore, il redentore di Israele, il suo Santo,
a colui la cui vita è disprezzata, al reietto delle nazioni,
al servo dei potenti: "I re vedranno e si alzeranno in piedi,
i principi vedranno e si prostreranno, a causa del Signore
che è fedele, a causa del Santo di Israele che ti ha scelto".
8 Dice il Signore: "Al tempo della misericordia ti ho ascoltato,
nel giorno della salvezza ti ho aiutato. Ti ho formato e posto
come alleanza per il popolo, per far risorgere il paese, per
farti rioccupare l`eredità devastata,
9 per dire ai prigionieri: Uscite, e a quanti sono nelle tenebre:
Venite fuori. Essi pascoleranno lungo tutte le strade, e su
ogni altura troveranno pascoli.
10 Non soffriranno né fame né sete e non li colpirà né l`arsura
né il sole, perché colui che ha pietà di loro li guiderà,
li condurrà alle sorgenti di acqua.
11 Io trasformerò i monti in strade e le mie vie saranno elevate.
12 Ecco, questi vengono da lontano, ed ecco, quelli vengono
da mezzogiorno e da occidente e quelli dalla regione di Assuan".
13 Giubilate, o cieli; rallegrati, o terra, gridate di gioia,
o monti, perché il Signore consola il suo popolo e ha pietà
dei suoi miseri.
14 Sion ha detto: "Il Signore mi ha abbandonato, il Signore
mi ha dimenticato".
15 Si dimentica forse una donna del suo bambino, così da non
commuoversi per il figlio delle sue viscere? Anche se queste
donne si dimenticassero, io invece non ti dimenticherò mai.
16 Ecco, ti ho disegnato sulle palme delle mie mani, le tue
mura sono sempre davanti a me.
17 I tuoi costruttori accorrono, i tuoi distruttori e i tuoi
devastatori si allontanano da te.
18 Alza gli occhi intorno e guarda: tutti costoro si radunano,
vengono da te. "Com`è vero ch`io vivo - oracolo del Signore-
ti vestirai di tutti loro come di ornamento, te ne ornerai
come una sposa".
19 Poiché le tue rovine e le tue devastazioni e il tuo paese
desolato saranno ora troppo stretti per i tuoi abitanti, benché
siano lontani i tuoi divoratori.
20 Di nuovo ti diranno agli orecchi i figli di cui fosti privata:
"Troppo stretto è per me questo posto; scostati, e mi accomoderò".
21 Tu penserai: "Chi mi ha generato costoro? Io ero priva
di figli e sterile; questi chi li ha allevati? Ecco, ero rimasta
sola e costoro dove erano?".
22 Così dice il Signore Dio: "Ecco, io farò cenno con la mano
ai popoli, per le nazioni isserò il mio vessillo. Riporteranno
i tuoi figli in braccio, le tue figlie saran portate sulle
spalle.
23 I re saranno i tuoi tutori, le loro principesse tue nutrici.
Con la faccia a terra essi si prostreranno davanti a te, baceranno
la polvere dei tuoi piedi; allora tu saprai che io sono il
Signore e che non saranno delusi quanti sperano in me".
24 Si può forse strappare la preda al forte?Oppure può un
prigioniero sfuggire al tiranno?
25 Eppure dice il Signore:Anche il prigioniero sarà strappato
al forte,la preda sfuggirà al tiranno.Io avverserò i tuoi
avversari;o salverò i tuoi figli.
26 Farò mangiare le loro stesse carni ai tuoi oppressori,si
ubriacheranno del proprio sangue come di mosto.Allora ogni
uomo saprà che io sono il Signore, tuo salvatore, io il tuo
redentore e il Forte di Giacobbe". |
50
1 Haec dicit Dominus: “ Ubinam est liber repudii matris
vestrae, quo dimisi eam? Aut quis est creditor meus, cui vendidi
vos? Ecce in iniquitatibus vestris venditi estis, et in sceleribus
vestris dimissa est mater vestra.
2 Cur veni, et non erat vir, vocavi, et non erat qui responderet?
Numquid abbreviata est manus mea,
ut non possim redimere? Aut non est in me virtus ad liberandum?
Ecce in increpatione mea exsiccabo mare, ponam flumina in
siccum; computrescent pisces sine aqua et morientur in siti.
3 Induam caelos luctu et saccum ponam operimentum eorum ”.
4 Dominus Deus dedit mihi linguam eruditam,
ut sciam sustentare eum, qui lassus est, verbo;
excitat mane, mane excitat mihi aurem, ut audiam quasi discipulus.
5 Dominus Deus aperuit mihi aurem; ego autem non rebellavi,
retrorsum non abii.
6 Dorsum meum dedi percutientibus et genas meas vellentibus:
faciem meam non averti
ab increpationibus et sputis.
7 Dominus Deus auxiliator meus; ideo non sum confusus, ideo
posui faciem meam ut petram durissimam et scio quoniam non
confundar.
8 Iuxta est qui iustificat me; quis contradicet mihi? Stemus
simul. Quis est adversarius meus? Accedat ad me.
9 Ecce Dominus Deus auxiliator meus; quis est qui condemnet
me? Ecce omnes quasi vestimentum conterentur, tinea comedet
eos.
10 Quis ex vobis timet Dominum, audiens vocem servi sui? Qui
ambulavit in tenebris, et non est lumen ei, speret in nomine
Domini et innitatur super Deum suum.
11 Ecce vos omnes, qui accenditis ignem, accincti sagittis,
ambulate in lumine ignis vestri et in sagittis, quas succendistis.
De manu mea factum est hoc vobis; in doloribus recumbetis. |
50
Dice il Signore: "Dov`è il documento di ripudio di vostra
madre, con cui l`ho scacciata? Oppure a quale dei miei creditori
io vi ho venduti? Ecco, per le vostre iniquità siete stati
venduti, per le vostre scelleratezze è stata scacciata vostra
madre.
2 Per qual motivo non c`è nessuno, ora che io sono venuto?
Perché, ora che chiamo, nessuno risponde? E` forse la mia
mano troppo corta per riscattare oppure io non ho la forza
per liberare? Ecco, con una minaccia prosciugo il mare, faccio
dei fiumi un deserto. I loro pesci, per mancanza d`acqua,
restano all`asciutto, muoiono di sete.
3 Rivesto i cieli di oscurità, do loro un sacco per mantello".
4 Il Signore Dio mi ha dato una lingua da iniziati, perché
io sappia indirizzare allo sfiduciato una parola. Ogni mattina
fa attento il mio orecchio perché io ascolti come gli iniziati.
5 Il Signore Dio mi ha aperto l`orecchio e io non ho opposto
resistenza, non mi sono tirato indietro.
6 Ho presentato il dorso ai flagellatori, la guancia a coloro
che mi strappavano la barba; non ho sottratto la faccia agli
insulti e agli sputi.
7 Il Signore Dio mi assiste, per questo non resto confuso,
per questo rendo la mia faccia dura come pietra, sapendo di
non restare deluso.
8 E` vicino chi mi rende giustizia; chi oserà venire a contesa
con me? Affrontiamoci. Chi mi accusa? Si avvicini a me.
9 Ecco, il Signore Dio mi assiste: chi mi dichiarerà colpevole?
Ecco, come una veste si logorano tutti, la tignola li divora.
10 Chi tra di voi teme il Signore, ascolti la voce del suo
servo! Colui che cammina nelle tenebre, senza avere luce,
speri nel nome del Signore, si appoggi al suo Dio.
11 Ecco, voi tutti che accendete il fuoco, e tenete tizzoni
accesi, andate alle fiamme del vostro fuoco, tra i tizzoni
che avete acceso. Dalla mia mano vi è giunto questo; voi giacerete
fra le torture. |
51
1 Audite me, qui sequimini iustitiam, qui quaeritis Dominum;
attendite ad petram, unde excisi estis,
et ad cavernam laci, de qua praecisi estis.
2 Attendite ad Abraham patrem vestrum et ad Saram, quae peperit
vos; quia unum vocavi eum
et benedixi ei et multiplicavi eum.
3 Consolatur enim Dominus Sion, consolatur omnes ruinas eius;
et ponit desertum eius quasi Eden et solitudinem eius quasi
hortum Domini.
Gaudium et laetitia invenietur in ea, gratiarum actio et vox
laudis.
4 Attendite ad me, popule meus; et nationes, me audite, quia
lex a me exiet, et iudicium meum in lucem populorum statuam.
5 Prope est iustitia mea, egressa est salus mea,
et brachia mea populos iudicabunt; in me insulae sperabunt
et ad brachium meum attendent.
6 Levate in caelum oculos vestros et inspicite in terram deorsum,
quia caeli sicut fumus liquescent,
et terra sicut vestimentum atteretur, et habitatores eius
sicut haec interibunt. Salus autem mea in sempiternum erit,
et iustitia mea non deficiet.
7 Audite me, qui scitis iustitiam, popule, in cuius corde
est lex mea: nolite timere opprobrium hominum et blasphemias
eorum ne metuatis.
8 Sicut enim vestimentum sic comedet eos vermis,
et sicut lanam sic devorabit eos tinea; iustitia autem mea
in sempiternum erit, et salus mea in generationes generationum.
9 Consurge, consurge, induere fortitudinem,
brachium Domini; consurge sicut in diebus antiquis,
in generationibus saeculorum. Numquid non tu percussisti Rahab,
vulnerasti draconem?
10 Numquid non tu siccasti mare, aquam abyssi vehementis,
qui posuisti profundum maris viam,
ut transirent liberati?
11 Et redempti a Domino revertentur et venient in Sion laudantes;
et laetitia sempiterna super capita eorum, gaudium et laetitiam
obtinebunt;
fugiet dolor et gemitus.
12 Ego, ego ipse consolator vester. Quis tu, ut timeas ab
homine mortali et a filio hominis, qui quasi fenum ita arescet?
13 Et oblitus es Domini factoris tui, qui tetendit caelos
et fundavit terram; et formidasti iugiter tota die a facie
furoris eius, qui te tribulabat,
cum parabat ad perdendum. Ubi nunc est furor tribulantis?
14 Cito captivus liberabitur et non morietur in fovea, nec
deficiet panis eius.
15 Ego enim sum Dominus Deus tuus, qui conturbo mare, et intumescunt
fluctus eius; Dominus exercituum nomen eius.
16 Posui verba mea in ore tuo et in umbra manus meae protexi
te, cum extendebam caelos et fundabam terram et dicebam ad
Sion: “Populus meus es tu ”.
17 Elevare, elevare, consurge, Ierusalem, quae bibisti de
manu Domini calicem irae eius;
poculum soporis bibisti, epotasti.
18 Non est qui sustentet eam ex omnibus filiis, quos genuit;
et non est qui apprehendat manum eius ex omnibus filiis, quos
enutrivit.
19 Duo sunt quae occurrerunt tibi; quis contristabitur super
te? Vastitas et contritio et fames et gladius; quis consolabitur
te?
20 Filii tui defecerunt, iacent in capite omnium viarum sicut
oryx illaqueatus, pleni indignatione Domini, increpatione
Dei tui.
21 Idcirco audi hoc, paupercula et ebria, sed non a vino.
22 Haec dicit dominator tuus, Dominus et Deus tuus, qui contendit
pro populo suo: “ Ecce tuli de manu tua calicem soporis,
poculum indignationis meae; non adicies, ut bibas illum ultra.
23 Et ponam illum in manu eorum, qui te humiliaverunt et dixerunt
tibi: “Incurvare, ut transeamus”; et ponebas ut
terram dorsum tuum
et quasi viam transeuntibus ”. |
51
1 Ascoltatemi, voi che siete in cerca di giustizia, voi che
cercate il Signore; guardate alla roccia da cui siete stati
tagliati, alla cava da cui siete stati estratti.
2 Guardate ad Abramo vostro padre, a Sara che vi ha partorito;
poiché io chiamai lui solo, lo benedissi e lo moltiplicai.
3 Davvero il Signore ha pietà di Sion, ha pietà di tutte le
sue rovine, rende il suo deserto come l`Eden, la sua steppa
come il giardino del Signore. Giubilo e gioia saranno in essa,
ringraziamenti e inni di lode!
4 Ascoltatemi attenti, o popoli; nazioni, porgetemi l`orecchio.
Poiché da me uscirà la legge, il mio diritto sarà luce dei
popoli.
5 La mia vittoria è vicina, si manifesterà come luce la mia
salvezza; le mie braccia governeranno i popoli. In me spereranno
le isole, avranno fiducia nel mio braccio.
6 Alzate al cielo i vostri occhi e guardate la terra di sotto,
poiché i cieli si dissolveranno come fumo, la terra si logorerà
come una veste e i suoi abitanti moriranno come larve. Ma
la mia salvezza durerà sempre, la mia giustizia non sarà annientata.
7 Ascoltatemi, esperti della giustizia, popolo che porti nel
cuore la mia legge. Non temete l`insulto degli uomini, non
vi spaventate per i loro scherni;
8 poiché le tarme li roderanno come una veste e la tignola
li roderà come lana, ma la mia giustizia durerà per sempre,
la mia salvezza di generazione in generazione. e
9 Svegliati, svegliati, rivestiti di forza, o braccio del
Signore. Svegliati come nei giorni antichi, come tra le generazioni
passate. Non hai tu forse fatto a pezzi Raab, non hai trafitto
il drago?
10 Forse non hai prosciugato il mare, le acque del grande
abisso e non hai fatto delle profondità del mare una strada,
perché vi passassero i redenti?
11 I riscattati dal Signore ritorneranno e verranno in Sion
con esultanza; felicità perenne sarà sul loro capo; giubilo
e felicità li seguiranno; svaniranno afflizioni e sospiri.
12 Io, io sono il tuo consolatore. Chi sei tu perché tema
uomini che muoiono e un figlio dell`uomo che avrà la sorte
dell`erba?
13 Hai dimenticato il Signore tuo creatore, che ha disteso
i cieli e gettato le fondamenta della terra. Avevi sempre
paura, tutto il giorno, davanti al furore dell`avversario,
perché egli tentava di distruggerti. Ma dove è ora il furore
dell`avversario?
14 Il prigioniero sarà presto liberato; egli non morirà nella
fossa né mancherà di pane.
15 Io sono il Signore tuo Dio, che sconvolge il mare così
che ne fremano i flutti, e si chiama Signore degli eserciti.
16 Io ho posto le mie parole sulla tua bocca, ti ho nascosto
sotto l`ombra della mia mano, quando ho disteso i cieli e
fondato la terra, e ho detto a Sion: "Tu sei mio popolo".
17 Svegliati, svegliati, alzati, Gerusalemme, che hai bevuto
dalla mano del Signore il calice della sua ira; la coppa della
vertigine hai bevuto, l`hai vuotata.
18 Nessuno la guida tra tutti i figli che essa ha partorito;
nessuno la prende per mano tra tutti i figli che essa ha allevato.
19 Due mali ti hanno colpito, chi avrà pietà di te? Desolazione
e distruzione, fame e spada, chi ti consolerà?
20 I tuoi figli giacciono privi di forze agli angoli di tutte
le strade, come antilope in una rete, pieni dell`ira del Signore,
della minaccia del tuo Dio.
21 Perciò ascolta anche questo, o misera, o ebbra, ma non
di vino.
22 Così dice il tuo Signore Dio, il tuo Dio che difende la
causa del suo popolo: "Ecco io ti tolgo di mano il calice
della vertigine, la coppa della mia ira; tu non lo berrai
più.
23 Lo metterò in mano ai tuoi torturatori che ti dicevano:
Cùrvati che noi ti passiamo sopra. Tu facevi del tuo dorso
un suolo e come una strada per i passanti". |
52
1 Consurge, consurge, induere fortitudine tua, Sion; induere
vestimentis gloriae tuae, Ierusalem, civitas sanctitatis,
quia non adiciet ultra, ut pertranseat per te incircumcisus
et immundus.
2 Excutere de pulvere, consurge, captiva Ierusalem; solve
vincula colli tui, captiva filia Sion.
3 Quia haec dicit Dominus: “ Gratis venumdati estis
et sine argento redimemini ”.
4 Quia haec dicit Dominus Deus: “ In Aegyptum descendit
populus meus in principio, ut colonus esset ibi; et Assur
sine causa oppressit eum.
5 Et nunc quid mihi est hic, dicit Dominus, quoniam ablatus
est populus meus gratis? Dominatores eius ululant, dicit Dominus,
et iugiter tota die nomen meum blasphematur.
6 Propter hoc sciet populus meus nomen meum in die illa, quia
ego ipse, qui loquebar: “Ecce adsum”.
7 Quam pulchri super montes pedes annuntiantis, praedicantis
pacem, annuntiantis bonum, praedicantis salutem, dicentis
Sion: “Regnavit Deus tuus!”.
8 Vox speculatorum tuorum: levaverunt vocem,
simul exsultabunt, quia oculo ad oculum videbunt,
cum redierit Dominus ad Sion.
9 Gaudete et exsultate simul, deserta Ierusalem,
quia consolatus est Dominus populum suum,
redemit Ierusalem.
10 Nudavit Dominus brachium sanctum suum in oculis omnium
gentium; et videbunt omnes fines terrae salutare Dei nostri.
11 Recedite, recedite, exite inde, pollutum nolite tangere;
exite de medio eius, mundamini, qui fertis vasa Domini.
12 Quoniam non in festinatione exibitis nec in fuga properabitis;
praecedet enim vos Dominus, et colliget vos Deus Israel.
13 Ecce prospere aget servus meus; exaltabitur et elevabitur
et sublimis erit valde.
14 Sicut obstupuerunt super eum multi, sic deformis erat,
quasi non esset hominis species eius, filiorum hominis aspectus
eius,
15 sic disperget gentes multas. Super ipsum continebunt reges
os suum, quia, quae non sunt narrata eis, viderunt et, quae
non audierunt, contemplati sunt. |
52
1 Svegliati, svegliati, rivestiti della tua magnificenza,
Sion; indossa le vesti più belle, Gerusalemme, città santa;
perché mai più entrerà in te il non circonciso né l`impuro.
2 Scuotiti la polvere, alzati, Gerusalemme schiava! Sciogliti
dal collo i legami, schiava figlia di Sion!
3 Poiché dice il Signore: "Senza prezzo foste venduti e sarete
riscattati senza denaro".
4 Poiché dice il Signore Dio: "In Egitto è sceso il mio popolo
un tempo per abitarvi come straniero; poi l`Assiro senza motivo
lo ha oppresso.
5 Ora, che faccio io qui? - oracolo del Signore - Sì, il mio
popolo è stato deportato per nulla! I suoi dominatori trionfavano
- oracolo del Signore - e sempre, tutti i giorni il mio nome
è stato disprezzato.
6 Pertanto il mio popolo conoscerà il mio nome, comprenderà
in quel giorno che io dicevo: Eccomi qua".
7 Come sono belli sui monti i piedi del messaggero di lieti
annunzi che annunzia la pace, messaggero di bene che annunzia
la salvezza, che dice a Sion: "Regna il tuo Dio".
8 Senti? Le tue sentinelle alzano la voce, insieme gridano
di gioia, poiché vedono con gli occhi il ritorno del Signore
in Sion.
9 Prorompete insieme in canti di gioia, rovine di Gerusalemme,
perché il Signore ha consolato il suo popolo, ha riscattato
Gerusalemme.
10 Il Signore ha snudato il suo santo braccio davanti a tutti
i popoli; tutti i confini della terra vedranno la salvezza
del nostro Dio.
11 Fuori, fuori, uscite di là! Non toccate niente d`impuro.
Uscite da essa, purificatevi, voi che portate gli arredi del
Signore!
12 Voi non dovrete uscire in fretta né andarvene come uno
che fugge, perché davanti a voi cammina il Signore, il Dio
di Israele chiude la vostra carovana.
13 Ecco, il mio servo avrà successo, sarà onorato, esaltato
e molto innalzato.
14 Come molti si stupirono di lui - tanto era sfigurato per
essere d`uomo il suo aspetto e diversa la sua forma da quella
dei figli dell`uomo -
15 così si meraviglieranno di lui molte genti; i re davanti
a lui si chiuderanno la bocca, poiché vedranno un fatto mai
ad essi raccontato e comprenderanno ciò che mai avevano udito.
|
53
1 “ Quis credidit auditui nostro, et brachium Domini
cui revelatum est?
2 Et ascendit sicut virgultum coram eo et sicut radix de terra
sitienti. Non erat species ei neque decor, ut aspiceremus
eum, et non erat aspectus, ut desideraremus eum.
3 Despectus erat et novissimus virorum, vir dolorum et sciens
infirmitatem, et quasi abscondebamus vultum coram eo; despectus,
unde nec reputabamus eum.
4 Vere languores nostros ipse tulit et dolores nostros ipse
portavit; et nos putavimus eum quasi plagatum, percussum a
Deo et humiliatum.
5 Ipse autem vulneratus est propter iniquitates nostras, attritus
est propter scelera nostra;
disciplina pacis nostrae super eum, et livore eius sanati
sumus.
6 Omnes nos quasi oves erravimus, unusquisque in viam suam
declinavit; et posuit Dominus in eo
iniquitatem omnium nostrum ”.
7 Afflictus est et ipse subiecit se et non aperuit os suum;
sicut agnus, qui ad occisionem ducitur,
et quasi ovis, quae coram tondentibus se obmutuit
et non aperuit os suum.
8 Angustia et iudicio sublatus est. De generatione eius quis
curabit? Quia abscissus est de terra viventium; propter scelus
populi mei percussus est ad mortem.
9 Et posuerunt sepulcrum eius cum impiis, cum divitibus tumulum
eius, eo quod iniquitatem non fecerit, neque dolus fuerit
in ore eius.
10 Et Dominus voluit conterere eum infirmitate.
Si posuerit in piaculum animam suam, videbit semen longaevum,
et voluntas Domini in manu eius prosperabitur.
11 Propter laborem animae eius videbit lucem, saturabitur
in scientia sua. Iustificabit iustus servus meus multos et
iniquitates eorum ipse portabit.
12 Ideo dispertiam ei multos, et cum fortibus dividet spolia,
pro eo quod tradidit in mortem animam suam et cum sceleratis
reputatus est;
et ipse peccatum multorum tulit et pro transgressoribus rogat. |
53
1 Chi avrebbe creduto alla nostra rivelazione? A chi sarebbe
stato manifestato il braccio del Signore?
2 E` cresciuto come un virgulto davanti a lui e come una radice
in terra arida. Non ha apparenza né bellezza per attirare
i nostri sguardi, non splendore per provare in lui diletto.
3 Disprezzato e reietto dagli uomini, uomo dei dolori che
ben conosce il patire, come uno davanti al quale ci si copre
la faccia, era disprezzato e non ne avevamo alcuna stima.
4 Eppure egli si è caricato delle nostre sofferenze, si è
addossato i nostri dolori e noi lo giudicavamo castigato,
percosso da Dio e umiliato.
5 Egli è stato trafitto per i nostri delitti, schiacciato
per le nostre iniquità. Il castigo che ci dá salvezza si è
abbattuto su di lui; per le sue piaghe noi siamo stati guariti.
6 Noi tutti eravamo sperduti come un gregge, ognuno di noi
seguiva la sua strada; il Signore fece ricadere su di lui
l`iniquità di noi tutti.
7 Maltrattato, si lasciò umiliare e non aprì la sua bocca;
era come agnello condotto al macello, come pecora muta di
fronte ai suoi tosatori, e non aprì la sua bocca.
8 Con oppressione e ingiusta sentenza fu tolto di mezzo; chi
si affligge per la sua sorte? Sì, fu eliminato dalla terra
dei viventi, per l`iniquità del mio popolo fu percosso a morte.
9 Gli si diede sepoltura con gli empi, con il ricco fu il
suo tumulo, sebbene non avesse commesso violenza né vi fosse
inganno nella sua bocca.
10 Ma al Signore è piaciuto prostrarlo con dolori. Quando
offrirà se stesso in espiazione, vedrà una discendenza, vivrà
a lungo, si compirà per mezzo suo la volontà del Signore.
11 Dopo il suo intimo tormento vedrà la luce e si sazierà
della sua conoscenza; il giusto mio servo giustificherà molti,
egli si addosserà la loro iniquità.
12 Perciò io gli darò in premio le moltitudini, dei potenti
egli farà bottino, perché ha consegnato se stesso alla morte
ed è stato annoverato fra gli empi, mentre egli portava il
peccato di molti e intercedeva per i peccatori. |
54
1 Exsulta, sterilis, quae non peperisti, laetare, gaude, quae
non parturisti, quoniam multi sunt filii desertae magis quam
filii nuptae, dicit Dominus.
2 Dilata locum tentorii tui et pelles tabernaculorum tuorum
extende, ne parcas; longos fac funiculos tuos et clavos tuos
consolida.
3 Ad dexteram enim et ad laevam penetrabis, et semen tuum
hereditabit gentes, quae civitates desertas inhabitabunt.
4 Noli timere, quia non confunderis, neque erubescas, quia
non te pudebit; nam confusionis adulescentiae tuae oblivisceris
et opprobrii viduitatis tuae non recordaberis amplius.
5 Qui enim fecit te, erit sponsus tuus, Dominus exercituum
nomen eius; et redemptor tuus Sanctus Israel, Deus omnis terrae
vocabitur.
6 Quia ut mulierem derelictam et maerentem spiritu vocavit
te Dominus, et uxorem ab adulescentia abiectam dixit Deus
tuus.
7 Ad punctum in modico dereliqui te et in miserationibus magnis
congregabo te.
8 In momento indignationis abscondi faciem meam parumper a
te et in misericordia sempiterna misertus sum tui, dixit redemptor
tuus Dominus.
9 Sicut in diebus Noe istud mihi est, cui iuravi, ne inducerem
aquas Noe ultra supra terram; sic iuravi, ut non irascar tibi
et non increpem te.
10 Montes enim recedent, et colles movebuntur,
misericordia autem mea non recedet a te, et foedus pacis meae
non movebitur, dixit miserator tuus Dominus.
11 Paupercula, tempestate convulsa absque ulla consolatione,
ecce ego sternam super carbunculos lapides tuos et fundabo
te in sapphiris;
12 et ponam iaspidem propugnacula tua et portas tuas in lapides
pretiosos et omnes terminos tuos in lapides desiderabiles.
13 Universi filii tui erunt discipuli Domini, et magna erit
pax filiis tuis;
14 in iustitia fundaberis. Procul eris ab oppressione, quia
non timebis, et a pavore, quia non appropinquabit tibi.
15 Ecce, si impetus fiet, non erit ex me; qui impetum fecerit
in te, cadet contra te.
16 Ecce, ego creavi fabrum sufflantem in igne prunas et proferentem
vas in opus suum;
et ego creavi etiam vastatorem ad disperdendum.
17 Omne vas, quod fictum est contra te, frustra erit. Et omnem
linguam insurgentem tibi in iudicio confutabis: haec est hereditas
servorum Domini
et iustitia eorum ex me, dicit Dominus. |
54
1 Esulta, o sterile che non hai partorito, prorompi in grida
di giubilo e di gioia, tu che non hai provato i dolori, perché
più numerosi sono i figli dell`abbandonata che i figli della
maritata, dice il Signore.
2 Allarga lo spazio della tua tenda, stendi i teli della tua
dimora senza risparmio, allunga le cordicelle, rinforza i
tuoi paletti,
3 poiché ti allargherai a destra e a sinistra e la tua discendenza
entrerà in possesso delle nazioni, popolerà le città un tempo
deserte.
4 Non temere, perché non dovrai più arrossire; non vergognarti,
perché non sarai più disonorata; anzi, dimenticherai la vergogna
della tua giovinezza e non ricorderai più il disonore della
tua vedovanza.
5 Poiché tuo sposo è il tuo creatore, Signore degli eserciti
è il suo nome; tuo redentore è il Santo di Israele, è chiamato
Dio di tutta la terra.
6 Come una donna abbandonata e con l`animo afflitto, ti ha
il Signore richiamata. Viene forse ripudiata la donna sposata
in gioventù? Dice il tuo Dio.
7 Per un breve istante ti ho abbandonata, ma ti riprenderò
con immenso amore.
8 In un impeto di collera ti ho nascosto per un poco il mio
volto; ma con affetto perenne ho avuto pietà di te, dice il
tuo redentore, il Signore.
9 Ora è per me come ai giorni di Noè, quando giurai che non
avrei più riversato le acque di Noè sulla terra; così ora
giuro di non più adirarmi con te e di non farti più minacce.
10 Anche se i monti si spostassero e i colli vacillassero,
non si allontanerebbe da te il mio affetto, né vacillerebbe
la mia alleanza di pace; dice il Signore che ti usa misericordia.
11 Afflitta, percossa dal turbine, sconsolata, ecco io pongo
sulla malachite le tue pietre e sugli zaffiri le tue fondamenta.
12 Farò di rubini la tua merlatura, le tue porte saranno di
carbonchi, tutta la tua cinta sarà di pietre preziose.
13 Tutti i tuoi figli saranno discepoli del Signore, grande
sarà la prosperità dei tuoi figli;
14 sarai fondata sulla giustizia. Stá lontana dall`oppressione,
perché non dovrai temere, dallo spavento, perché non ti si
accosterà.
15 Ecco, se ci sarà un attacco, non sarà da parte mia. Chi
ti attacca cadrà contro di te.
16 Ecco, io ho creato il fabbro che soffia sul fuoco delle
braci e ne trae gli strumenti per il suo lavoro, e io ho creato
anche il distruttore per devastare.
17 Nessun`arma affilata contro di te avrà successo, farai
condannare ogni lingua che si alzerà contro di te in giudizio.
Questa è la sorte dei servi del Signore, quanto spetta a loro
da parte mia. Oracolo del Signore. |
55
1 Heu! Omnes sitientes, venite ad aquas; et, qui non habetis
argentum, properate, emite et comedite, venite, emite absque
argento et absque ulla commutatione vinum et lac.
2 Quare appenditis argentum non in panibus et laborem vestrum
non in saturitate?
Audite, audientes me, et comedite bonum, ut delectetur in
crassitudine anima vestra.
3 Inclinate aurem vestram et venite ad me;
audite, ut vivat anima vestra, et feriam vobiscum pactum sempiternum,
misericordias David fideles.
4 Ecce testem populis dedi eum, ducem ac praeceptorem gentibus.
5 Ecce gentem, quam nesciebas, vocabis, et gentes, quae te
non cognoverunt, ad te current,
propter Dominum Deum tuum et Sanctum Israel, quia glorificavit
te.
6 Quaerite Dominum, dum inveniri potest;
invocate eum, dum prope est.
7 Derelinquat impius viam suam, et vir iniquus cogitationes
suas; et revertatur ad Dominum, et miserebitur eius, et ad
Deum nostrum, quoniam multus est ad ignoscendum.
8 Non enim cogitationes meae cogitationes vestrae, neque viae
vestrae viae meae, dicit Dominus.
9 Quia sicut exaltantur caeli a terra, sic exaltatae sunt
viae meae a viis vestris, et cogitationes meae a cogitationibus
vestris.
10 Et quomodo descendit imber et nix de caelo
et illuc ultra non revertitur, sed inebriat terram et infundit
eam et germinare eam facit et dat semen serenti et panem comedenti,
11 sic erit verbum meum, quod egredietur de ore meo: non revertetur
ad me vacuum, sed faciet, quaecumque volui, et prosperabitur
in his, ad quae misi illud.
12 Quia in laetitia egrediemini et in pace deducemini; montes
et colles cantabunt coram vobis laudem, et omnia ligna regionis
plaudent manu.
13 Pro vepribus ascendet cupressus, et pro urtica crescet
myrtus; et erit Domino in gloriam, in signum aeternum, quod
non auferetur. |
55
1 O voi tutti assetati venite all`acqua, chi non ha denaro
venga ugualmente; comprate e mangiate senza denaro e, senza
spesa, vino e latte.
2 Perché spendete denaro per ciò che non è pane, il vostro
patrimonio per ciò che non sazia? Su, ascoltatemi e mangerete
cose buone e gusterete cibi succulenti.
3 Porgete l`orecchio e venite a me, ascoltate e voi vivrete.
Io stabilirò per voi un`alleanza eterna, i favori assicurati
a Davide.
4 Ecco l`ho costituito testimonio fra i popoli, principe e
sovrano sulle nazioni.
5 Ecco tu chiamerai gente che non conoscevi; accorreranno
a te popoli che non ti conoscevano a causa del Signore, tuo
Dio, del Santo di Israele, perché egli ti ha onorato.
6 Cercate il Signore, mentre si fa trovare, invocatelo, mentre
è vicino.
7 L`empio abbandoni la sua via e l`uomo iniquo i suoi pensieri;
ritorni al Signore che avrà misericordia di lui e al nostro
Dio che largamente perdona.
8 Perché i miei pensieri non sono i vostri pensieri, le vostre
vie non sono le mie vie - oracolo del Signore.
9 Quanto il cielo sovrasta la terra, tanto le mie vie sovrastano
le vostre vie, i miei pensieri sovrastano i vostri pensieri.
10 Come infatti la pioggia e la neve scendono dal cielo e
non vi ritornano senza avere irrigato la terra, senza averla
fecondata e fatta germogliare, perché dia il seme al seminatore
e pane da mangiare,
11 così sarà della parola uscita dalla mia bocca: non ritornerà
a me senza effetto, senza aver operato ciò che desidero e
senza aver compiuto ciò per cui l`ho mandata.
12 Voi dunque partirete con gioia, sarete condotti in pace.
I monti e i colli davanti a voi eromperanno in grida di gioia
e tutti gli alberi dei campi batteranno le mani.
13 Invece di spine cresceranno cipressi, invece di ortiche
cresceranno mirti; ciò sarà a gloria del Signore, un segno
eterno che non scomparirà. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|