Ego sum Qui sum.
Liber Ezechielis
1 2 3
4 5 6 7
8 9 10 |
|
Libro di Ezechiele
1 2 3
4 5 6 7
8 9 10 |
1
1 Et factum est in tricesimo anno, in quarto mense, in quinta
men sis, cum essem in medio captivorum iuxta fluvium Chobar,
aperti sunt caeli, et vidi visiones Dei.
2 In quinta mensis, ipse est annus quintus transmigrationis
regis Ioachin,
3 factum est verbum Domini ad Ezechielem filium Buzi, sacerdotem,
in terra Chaldaeorum secus flumen Chobar, et facta est super
eum ibi manus Domini.
4 Et vidi: et ecce ventus turbinis veniebat ab aquilone et
nubes magna et ignis conglobatus, et splendor in circuitu
eius, et de medio eius quasi species electri, id est de medio
ignis;
5 et ex medio eius similitudo quattuor animalium, et hic aspectus
eorum: similitudo hominis erat eis.
6 Quattuor facies uni et quattuor pennae uni;
7 pedes eorum pedes recti, et planta pedis eorum quasi planta
pedis vituli, et scintillabant quasi aspectus aeris candentis.
8 Et manus hominis erant sub pennis eorum in quattuor partibus.
Facies autem et pennae illorum quattuor:
9 iunctae erant pennae eorum altera ad alteram; non revertebantur,
cum incederent, sed unumquodque ante faciem suam gradiebatur.
10 Similitudo autem vultus eorum: facies hominis et facies
leonis a dextris ipsorum quattuor, facies autem bovis a sinistris
ipsorum quattuor et facies aquilae ipsorum quattuor.
11 Et pennae eorum extentae desuper; duae pennae singulorum
iungebantur, et duae tegebant corpora eorum.
12 Et unumquodque coram facie sua ambulabat: ubi erat impetus
spiritus, illuc gradiebantur nec revertebantur, cum ambularent.
13 Et in medio animalium, aspectus quasi carbonum ignis ardentium,
quasi aspectus lampadarum discurrentium in medio animalium;
et splendor erat ignis, et de igne fulgur egrediens.
14 Et animalia ibant et revertebantur in similitudinem fulguris
coruscantis.
15 Cumque aspicerem animalia, apparuit rota una super terram
iuxta singula animalia.
16 Et aspectus rotarum et opus earum quasi species chrysolithi,
et una similitudo ipsarum quattuor; et aspectus earum et opera,
quasi sit rota in medio rotae.
17 Per quattuor partes earum euntes ibant et non revertebantur,
cum ambularent.
18 Canthis autem earum erat altitudo et horribilis aspectus;
et canthi earum erant oculis pleni in circuitu ipsarum quattuor.
19 Cumque ambularent animalia, ambulabant pariter et rotae
iuxta ea; et cum elevarentur animalia de terra, elevabantur
simul et rotae.
20 Quocumque impellebat spiritus ut irent, ibant, et rotae
pariter levabantur sequentes eum; spiritus enim animalium
erat in rotis.
21 Cum euntibus ibant et cum stantibus stabant; et cum elevatis
a terra pariter elevabantur, et rotae sequentes ea, quia spiritus
animalium erat in rotis.
22 Et similitudo super capita animalium firmamenti quasi aspectus
crystalli horribilis et extenti super capita eorum desuper.
23 Sub firmamento autem pennae eorum rectae altera ad alteram;
unumquodque duabus alis velabat corpus suum.
24 Et audiebam sonum alarum quasi sonum aquarum multarum,
quasi sonum Omnipotentis: cum ambularent, erat strepitus vehemens
ut sonus castrorum; cumque starent, demittebantur pennae eorum.
25 Nam cum fieret vox supra firmamentum, quod erat super caput
eorum, stabant et submittebant alas suas.
26 Et super firmamentum, quod erat imminens capiti eorum,
quasi aspectus lapidis sapphiri similitudo throni; et super
similitudinem throni similitudo quasi aspectus hominis desuper.
27 Et vidi quasi speciem electri, velut aspectum ignis per
circuitum ab aspectu lumborum eius et desuper; et ab aspectu
lumborum eius usque deorsum vidi quasi speciem ignis splendentis
in circuitu.
28 Velut aspectus arcus, cum fuerit in nube in die pluviae:
sic erat aspectus splendoris per gyrum. Haec visio similitudinis
gloriae Domini. Et vidi et cecidi in faciem meam et audivi
vocem loquentis. |
1
1 Il cinque del quarto mese dell`anno trentesimo, mentre
mi trovavo fra i deportati sulle rive del canale Chebàr,
i cieli si aprirono ed ebbi visioni divine.
2 Il cinque del mese - era l`anno quinto della deportazione
del re Ioiachìn -
3 la parola del Signore fu rivolta al sacerdote Ezechiele
figlio di Buzì, nel paese dei Caldei, lungo il canale Chebàr.
Qui fu sopra di lui la mano del Signore.
4 Io guardavo ed ecco un uragano avanzare dal settentrione,
una grande nube e un turbinìo di fuoco, che splendeva tutto
intorno, e in mezzo si scorgeva come un balenare di elettro
incandescente.
5 Al centro apparve la figura di quattro esseri animati,
dei quali questo era l`aspetto: avevano sembianza umana
6 e avevano ciascuno quattro facce e quattro ali.
7 Le loro gambe erano diritte e gli zoccoli dei loro piedi
erano come gli zoccoli dei piedi d`un vitello, splendenti
come lucido bronzo.
8 Sotto le ali, ai quattro lati, avevano mani d`uomo; tutti
e quattro avevano le medesime sembianze e le proprie ali,
9 e queste ali erano unite l`una all`altra. Mentre avanzavano,
non si volgevano indietro, ma ciascuno andava diritto avanti
a sé.
10 Quanto alle loro fattezze, ognuno dei quattro aveva fattezze
d`uomo; poi fattezze di leone a destra, fattezze di toro
a sinistra e, ognuno dei quattro, fattezze d`aquila.
11 Le loro ali erano spiegate verso l`alto; ciascuno aveva
due ali che si toccavano e due che coprivano il corpo.
12 Ciascuno si muoveva davanti a sé; andavano là dove lo
spirito li dirigeva e, muovendosi, non si voltavano indietro.
13 Tra quegli esseri si vedevano come carboni ardenti simili
a torce che si muovevano in mezzo a loro. Il fuoco risplendeva
e dal fuoco si sprigionavano bagliori.
14 Gli esseri andavano e venivano come un baleno.
15 Io guardavo quegli esseri ed ecco sul terreno una ruota
al loro fianco, di tutti e quattro.
16 Le ruote avevano l`aspetto e la struttura come di topazio
e tutt`e quattro la medesima forma, il loro aspetto e la
loro struttura era come di ruota in mezzo a un`altra ruota.
17 Potevano muoversi in quattro direzioni, senza aver bisogno
di voltare nel muoversi.
18 La loro circonferenza era assai grande e i cerchi di
tutt`e quattro erano pieni di occhi tutt`intorno.
19 Quando quegli esseri viventi si muovevano, anche le ruote
si muovevano accanto a loro e, quando gli esseri si alzavano
da terra, anche le ruote si alzavano.
20 Dovunque lo spirito le avesse spinte, le ruote andavano
e ugualmente si alzavano, perché lo spirito dell`essere
vivente era nelle ruote.
21 Quando essi si muovevano, esse si muovevano; quando essi
si fermavano, esse si fermavano e, quando essi si alzavano
da terra, anche le ruote ugualmente si alzavano, perché
lo spirito dell`essere vivente era nelle ruote.
22 Al di sopra delle teste degli esseri viventi vi era una
specie di firmamento, simile ad un cristallo splendente,
disteso sopra le loro teste,
23 e sotto il firmamento vi erano le loro ali distese, l`una
di contro all`altra; ciascuno ne aveva due che gli coprivano
il corpo.
24 Quando essi si muovevano, io udivo il rombo delle ali,
simile al rumore di grandi acque, come il tuono dell`Onnipotente,
come il fragore della tempesta, come il tumulto d`un accampamento.
Quando poi si fermavano, ripiegavano le ali.
25 Ci fu un rumore al di sopra del firmamento che era sulle
loro teste.
26 Sopra il firmamento che era sulle loro teste apparve
come una pietra di zaffiro in forma di trono e su questa
specie di trono, in alto, una figura dalle sembianze umane.
27 Da ciò che sembrava essere dai fianchi in su, mi apparve
splendido come l`elettro e da ciò che sembrava dai fianchi
in giù, mi apparve come di fuoco. Era circondato da uno
splendore
28 il cui aspetto era simile a
quello dell`arcobaleno nelle nubi in un giorno di pioggia.
Tale mi apparve l`aspetto della gloria del Signore. Quando
la vidi, caddi con la faccia a terra e udii la voce di uno
che parlava.
|
2
1 Et dixit ad me: “ Fili hominis, sta super pedes tuos,
et loquar tecum ”.
2 Et ingressus est in me spiritus, postquam locutus est mihi
et statuit me supra pedes meos, et audivi loquentem ad me
3 et dicentem: “ Fili hominis, mitto ego te ad filios
Israel, ad gentes apostatrices, quae recesserunt a me; ipsi
et patres eorum praevaricati sunt in me usque ad diem hanc.
4 Et filii dura facie et obstinato corde sunt, ad quos ego
mitto te; et dices ad eos: Haec dicit Dominus Deus.
5 Ipsi sive audiant, sive contemnant — quoniam domus
exasperans est — sciant tamen quia propheta fuerit in
medio eorum.
6 Tu ergo, fili hominis, ne timeas eos neque sermones eorum
metuas, etsi cardui et spinae te circumdant, et cum scorpionibus
habitas. Verba eorum ne timeas et vultus eorum ne formides,
quia domus exasperans est.
7 Loqueris ergo verba mea ad eos, sive audiant, sive contemnant,
quoniam exasperantes sunt.
8 Tu autem, fili hominis, audi, quaecumque loquor ad te, et
noli esse exasperans, sicut domus exasperatrix est; aperi
os tuum et comede, quaecumque ego do tibi ”.
9 Et vidi: et ecce manus missa ad me, in qua erat involutus
liber; et expandit illum coram me, qui erat scriptus intus
et foris, et scriptae erant in eo lamentationes et gemitus
et vae. |
2
1 Mi disse: "Figlio dell`uomo, alzati, ti voglio parlare".
2 Ciò detto, uno spirito entrò in me, mi fece alzare in piedi
e io ascoltai colui che mi parlava.
3 Mi disse: "Figlio dell`uomo, io ti mando agli Israeliti,
a un popolo di ribelli, che si sono rivoltati contro di me.
Essi e i loro padri hanno peccato contro di me fino ad oggi.
4 Quelli ai quali ti mando sono figli testardi e dal cuore
indurito. Tu dirai loro: Dice il Signore Dio.
5 Ascoltino o non ascoltino - perché sono una genìa di ribelli
- sapranno almeno che un profeta si trova in mezzo a loro.
6 Ma tu, figlio dell`uomo non li temere, non aver paura delle
loro parole; saranno per te come cardi e spine e ti troverai
in mezzo a scorpioni; ma tu non temere le loro parole, non
t`impressionino le loro facce, sono una genìa di ribelli.
7 Tu riferirai loro le mie parole, ascoltino o no, perché
sono una genìa di ribelli.
8 E tu, figlio dell`uomo, ascolta ciò che ti dico e non esser
ribelle come questa genìa di ribelli; apri la bocca e mangia
ciò che io ti do".
9 Io guardai ed ecco, una mano tesa verso di me teneva un
rotolo. Lo spiegò davanti a me; era scritto all`interno e
all`esterno e vi erano scritti lamenti, pianti e guai. |
3
1 Et dixit ad me: “ Fili hominis, quodcumque inveneris,
comede; comede volumen istud et vadens loquere ad filios Israel
”.
2 Et aperui os meum, et cibavit me volumine illo
3 et dixit ad me: “ Fili hominis, venter tuus comedet,
et viscera tua complebuntur volumine isto, quod ego do tibi
”. Et comedi illud, et factum est in ore meo sicut mel
dulce.
4 Et dixit ad me: “ Fili hominis, vade ad domum Israel
et loqueris verba mea ad eos.
5 Non enim ad populum profundi sermonis et ignotae linguae
tu mitteris, ad domum Israel;
6 neque ad populos multos profundi sermonis et ignotae linguae,
quorum non possis audire sermones; et si ad illos mittereris,
ipsi audirent te.
7 Domus autem Israel nolunt audire te, quia nolunt audire
me; omnis quippe domus Israel dura fronte est et obstinato
corde.
8 Ecce dedi faciem tuam valentiorem faciebus eorum et frontem
tuam duriorem frontibus eorum;
9 ut adamantem et duriorem silice dedi faciem tuam: ne timeas
eos neque metuas a facie eorum, quia domus exasperans est
”.
10 Et dixit ad me: “ Fili hominis, omnes sermones meos,
quos loquor ad te, assume in corde tuo et auribus tuis audi.
11 Et vade, ingredere ad transmigrationem, ad filios populi
tui, et loqueris ad eos et dices eis: Haec dicit Dominus Deus;
sive audiant, sive contemnant ”.
12 Et assumpsit me spiritus, et audivi post me vocem commotionis
magnae, cum elevaretur gloria Domini de loco suo;
13 et vocem alarum animalium percutientium alteram ad alteram
et vocem rotarum sequentium animalia et vocem commotionis
magnae.
14 Spiritus quoque levavit me et assumpsit me; et abii amarus
in indignatione spiritus mei: manus enim Domini erat super
me gravis.
15 Et veni ad transmigrationem, ad Telabib, ad eos, qui habitabant
iuxta flumen Chobar; et sedi, ubi illi sedebant, et mansi
ibi septem diebus obstupefactus in medio eorum.
16 Cum autem pertransissent septem dies, factum est verbum
Domini ad me dicens:
17 “ Fili hominis, speculatorem dedi te domui Israel;
et audies de ore meo verbum et commonebis eos ex me.
18 Si, dicente me ad impium: Morte morieris, non commonueris
eum neque locutus fueris ei, ut avertatur a via sua impia
et vivat, ipse impius in iniquitate sua morietur, sanguinem
autem eius de manu tua requiram.
19 Si autem tu commonueris impium, et ille non fuerit conversus
ab impietate sua et a via sua impia, ipse quidem in iniquitate
sua morietur, tu autem animam tuam liberasti.
20 Sed et si conversus iustus a iustitia sua, fecerit iniquitatem,
ponam offendiculum coram eo; ipse morietur, quia non commonuisti
eum: in peccato suo morietur, et non erunt in memoria iustitiae
eius, quas fecit; sanguinem vero eius de manu tua requiram.
21 Si autem tu commonueris iustum, ut non peccet iustus, et
ille non peccaverit, vivens vivet, quia commonuisti eum et
tu animam tuam liberasti ”.
22 Et facta est super me manus Domini, et dixit ad me: “
Surgens egredere in campum, et ibi loquar tecum ”.
23 Et surgens egressus sum in campum, et ecce ibi gloria Domini
stabat quasi gloria, quam vidi iuxta fluvium Chobar, et cecidi
in faciem meam.
24 Et ingressus est in me spiritus et statuit me super pedes
meos et locutus est mihi et dixit ad me: “ Ingredere
et includere in medio domus tuae.
25 Et tu, fili hominis, ecce data sunt super te vincula, et
ligabunt te in eis, et non egredieris in medio eorum;
26 et linguam tuam adhaerere faciam palato tuo, et eris mutus
nec quasi vir obiurgans, quia domus exasperans est.
27 Cum autem locutus fuero tibi, aperiam os tuum, et dices
ad eos: Haec dicit Dominus Deus. Qui audit, audiat; et, qui
contemnit, contemnat, quia domus exasperans est ”. |
3
1 Mi disse: "Figlio dell`uomo, mangia ciò che hai davanti,
mangia questo rotolo, poi và e parla alla casa d`Israele".
2 Io aprii la bocca ed egli mi fece mangiare quel rotolo,
3 dicendomi: "Figlio dell`uomo, nutrisci il ventre e riempi
le viscere con questo rotolo che ti porgo". Io lo mangiai
e fu per la mia bocca dolce come il miele.
4 Poi egli mi disse: "Figlio dell`uomo, và, recati dagli Israeliti
e riferisci loro le mie parole,
5 poiché io non ti mando a un popolo dal linguaggio astruso
e di lingua barbara, ma agli Israeliti:
6 non a grandi popoli dal linguaggio astruso e di lingua barbara,
dei quali tu non comprendi le parole: se a loro ti avessi
inviato, ti avrebbero ascoltato;
7 ma gli Israeliti non vogliono ascoltar te, perché non vogliono
ascoltar me: tutti gli Israeliti sono di dura cervice e di
cuore ostinato.
8 Ecco io ti do una faccia tosta quanto la loro e una fronte
dura quanto la loro fronte.
9 Come diamante, più dura della selce ho reso la tua fronte.
Non li temere, non impaurirti davanti a loro; sono una genìa
di ribelli".
10 Mi disse ancora: "Figlio dell`uomo, tutte le parole che
ti dico accoglile nel cuore e ascoltale con gli orecchi:
11 poi và, recati dai deportati, dai figli del tuo popolo,
e parla loro. Dirai: Così dice il Signore, ascoltino o non
ascoltino".
12 Allora uno spirito mi sollevò e dietro a me udii un grande
fragore: "Benedetta la gloria del Signore dal luogo della
sua dimora!".
13 Era il rumore delle ali degli esseri viventi che le battevano
l`una contro l`altra e contemporaneamente il rumore delle
ruote e il rumore di un grande frastuono.
14 Uno spirito dunque mi sollevò e mi portò via; io ritornai
triste e con l`animo eccitato, mentre la mano del Signore
pesava su di me.
15 Giunsi dai deportati di Tel-Avìv, che abitano lungo il
canale Chebàr, dove hanno preso dimora, e rimasi in mezzo
a loro sette giorni come stordito.
16 Al termine di questi sette giorni mi fu rivolta questa
parola del Signore: "Figlio dell`uomo, ti ho posto per sentinella
alla casa d`Israele.
17 Quando sentirai dalla mia bocca una parola, tu dovrai avvertirli
da parte mia.
18 Se io dico al malvagio: Tu morirai! e tu non lo avverti
e non parli perché il malvagio desista dalla sua condotta
perversa e viva, egli, il malvagio, morirà per la sua iniquità,
ma della sua morte io domanderò conto a te.
19 Ma se tu ammonisci il malvagio ed egli non si allontana
dalla sua malvagità e dalla sua perversa condotta, egli morirà
per il suo peccato, ma tu ti sarai salvato.
20 Così, se il giusto si allontana dalla sua giustizia e commette
l`iniquità, io porrò un ostacolo davanti a lui ed egli morirà;
poiché tu non l`avrai avvertito, morirà per il suo peccato
e le opere giuste da lui compiute non saranno più ricordate;
ma della morte di lui domanderò conto a te.
21 Se tu invece avrai avvertito il giusto di non peccare ed
egli non peccherà, egli vivrà, perché è stato avvertito e
tu ti sarai salvato".
22 Anche là venne sopra di me la mano del Signore ed egli
mi disse: "Alzati e và nella valle; là ti voglio parlare".
23 Mi alzai e andai nella valle; ed ecco la gloria del Signore
era là, simile alla gloria che avevo vista sul canale Chebàr,
e caddi con la faccia a terra.
24 Allora uno spirito entrò in me e mi fece alzare in piedi
ed egli mi disse: "Và e rinchiuditi in casa.
25 Ed ecco, figlio dell`uomo, ti saranno messe addosso delle
funi, sarai legato e non potrai più uscire in mezzo a loro.
26 Ti farò aderire la lingua al palato e resterai muto; così
non sarai più per loro uno che li rimprovera, perché sono
una genìa di ribelli.
27 Ma quando poi ti parlerò, ti aprirò la bocca e tu riferirai
loro: Dice il Signore Dio: chi vuole ascoltare ascolti e chi
non vuole non ascolti; perché sono una genìa di ribelli".
|
4
1 “ Et tu, fili hominis, sume tibi laterem et pones
eum coram te et describes in eo civitatem Ierusalem.
2 Et ordinabis adversus eam obsidionem et aedificabis munitiones
et comportabis aggerem et dabis contra eam castra et pones
arietes in gyro.
3 Et tu sume tibi sartaginem ferream et pones eam in murum
ferreum inter te et inter civitatem; et obfirmabis faciem
tuam ad eam, et erit in obsidionem, et circumdabis eam: signum
est domui Israel.
4 Et tu recumbes super latus tuum sinistrum et pones iniquitates
domus Israel super eo; numero dierum, quibus recumbes super
illud, assumes iniquitatem eorum.
5 Ego autem dedi tibi annos iniquitatis eorum numero dierum
trecentos et nonaginta dies, et portabis iniquitatem domus
Israel.
6 Et cum compleveris haec, recumbes super latus tuum dextrum
secundo et assumes iniquitatem domus Iudae quadraginta diebus;
diem pro anno, diem, inquam, pro anno dedi tibi.
7 Et ad obsidionem Ierusalem convertes faciem tuam, et brachium
tuum erit exsertum, et prophetabis adversus eam.
8 Ecce circumdedi te vinculis, et non te convertes a latere
tuo in latus aliud, donec compleas dies obsidionis tuae.
9 Et tu sume tibi frumentum et hordeum et fabam et lentem
et milium et far et mittes ea in vas unum et facies tibi panes
numero dierum, quibus recumbes super latus tuum: trecentis
et nonaginta diebus comedes illud.
10 Cibus autem tuus, quo vesceris, erit in pondere viginti
stateres in die; a tempore usque ad tempus comedes illud.
11 Et aquam in mensura bibes, sextam partem hin; a tempore
usque ad tempus bibes illud.
12 Et quasi subcinericium hordeaceum comedes illud; et stercore,
quod egreditur de homine, coques illud in oculis eorum”.
13 Et dixit Dominus: “ Sic comedent filii Israel panem
suum pollutum inter gentes, ad quas eiciam eos ”.
14 Et dixi: “ Heu, Domine Deus, ecce anima mea non est
polluta, et morticinum et laceratum a bestiis non comedi ab
infantia mea usque nunc, et non est ingressa in os meum caro
immunda ”.
15 Et dixit ad me: “ Ecce dedi tibi fimum boum pro stercoribus
humanis, et facies panem tuum in eo ”.
16 Et dixit ad me: “ Fili hominis, ecce ego conteram
baculum panis in Ierusalem, et comedent panem in pondere et
in sollicitudine et aquam in mensura et in desolatione bibent,
17 ut, deficientibus pane et aqua, desoletur unusquisque cum
fratre suo, et contabescant in iniquitatibus suis. |
4
1 "Tu, figlio dell`uomo, prendi una tavoletta d`argilla, mettila
dinanzi a te, disegnaci sopra una città, Gerusalemme,
2 e disponi intorno ad essa l`assedio: rizza torri, costruisci
terrapieni, schiera gli accampamenti e colloca intorno gli
arieti.
3 Poi prendi una teglia di ferro e mettila come muro di ferro
fra te e la città, e tieni fisso lo sguardo su di essa, che
sarà assediata, anzi tu la assedierai! Questo sarà un segno
per gli Israeliti.
4 Mettiti poi a giacere sul fianco sinistro e sconta su di
esso la iniquità d`Israele. Per il numero di giorni in cui
giacerai su di esso, espierai le sue iniquità:
5 io ho computato a te gli anni della sua espiazione come
un numero di giorni. Per centonovanta giorni tu espierai le
iniquità degli Israeliti.
6 Terminati questi, giacerai sul fianco destro e sconterai
l`iniquità di Giuda per quaranta giorni, computando un giorno
per ogni anno.
7 Terrai fisso lo sguardo contro il muro di Gerusalemme, terrai
il braccio disteso e profeterai contro di essa. Ecco ti ho
cinto di catene,
8 in modo che tu non potrai voltarti né da una parte né dall`altra
finché tu non abbia compiuto i giorni della tua reclusione.
9 Prendi intanto grano, orzo, fave, lenticchie, miglio e spelta,
mettili in un recipiente e fattene del pane: ne mangerai durante
tutti i giorni che tu rimarrai disteso sul fianco, cioè per
centonovanta giorni.
10 Il cibo che ti prenderai sarà del peso di venti sicli al
giorno: lo consumerai nelle ventiquattr`ore.
11 Anche l`acqua che berrai sarà razionata: un sesto di hin,
nelle ventiquattro ore.
12 Mangerai questo cibo in forma di una schiacciata d`orzo,
che cuocerai sopra escrementi umani davanti ai loro occhi.
13 In tal maniera, mi disse il Signore, mangeranno gli Israeliti
il loro pane impuro, in mezzo alle genti fra le quali li disperderò".
14 Io esclamai: "Ah, Signore Dio, mai mi sono contaminato!
Dall`infanzia fino ad ora mai ho mangiato carne di bestia
morta o sbranata, né mai è entrato nella mia bocca cibo impuro".
15 Egli mi rispose: "Ebbene, invece di escrementi umani ti
concedo sterco di bue; lì sopra cuocerai il tuo pane".
16 Poi soggiunse: "Figlio dell`uomo, ecco io tolgo a Gerusalemme
la riserva del pane; mangeranno il pane a razione e con angoscia
e berranno l`acqua a misura in preda all`affanno;
17 così, mancando pane e acqua, languiranno tutti insieme
e si consumeranno nella loro iniquità. |
5
1 Et tu, fili hominis, sume tibi gladium acutum radentem pilos
et assumes eum et duces per caput tuum et per barbam tuam
et assumes tibi stateram ponderis et divides eos.
2 Tertiam partem igne combures in medio civitatis, post completionem
dierum obsidionis; et assumens tertiam partem, concides gladio
in circuitu eius; tertiam vero aliam disperges in ventum,
et gladium nudabo post eos.
3 Et sumes inde parvum numerum et ligabis eos in summitate
pallii tui;
4 et ex eis rursum tolles et proicies eos in medio ignis et
combures eos igne; ex eo egredietur ignis. Et dices ad omnem
domum Israel:
5 Haec dicit Dominus Deus: Ista est Ierusalem! In medio gentium
posui eam et in circuitu eius terras.
6 Et contempsit iudicia mea, ut plus esset impia quam gentes,
et praecepta mea ultra quam terrae, quae in circuitu eius
sunt: iudicia enim mea proiecerunt et in praeceptis meis non
ambulaverunt.
7 Idcirco haec dicit Dominus Deus: Quia tumultuati estis magis
quam gentes, quae in circuitu vestro sunt, et in praeceptis
meis non ambulastis et iudicia mea non fecistis et iuxta iudicia
gentium, quae in circuitu vestro sunt, non estis operati,
8 ideo haec dicit Dominus Deus: Ecce ego ad te et ipse ego
faciam in medio tui iudicia in oculis gentium
9 et faciam in te, quae non feci et quibus similia ultra non
faciam, propter omnes abominationes tuas.
10 Ideo patres comedent filios in medio tui, et filii comedent
patres suos, et faciam in te iudicia et ventilabo universas
reliquias tuas in omnem ventum.
11 Idcirco vivo ego, dicit Dominus Deus, vere pro eo quod
sanctum meum violasti in omnibus offensionibus tuis et in
omnibus abominationibus tuis, ego quoque radam, et non parcet
oculus meus, et non miserebor.
12 Tertia tui pars peste morietur et fame consumetur in medio
tui, et tertia tui pars in gladio cadet in circuitu tuo, tertiam
vero partem tuam in omnem ventum dispergam et gladium evaginabo
post eos.
13 Et complebo furorem meum et requiescere faciam indignationem
meam in eis et consolabor; et scient quia ego Dominus locutus
sum in zelo meo, cum implevero indignationem meam in eis.
14 Et dabo te in desertum et in opprobrium in gentibus, quae
in circuitu tuo sunt, in conspectu omnis praetereuntis;
15 et eris opprobrium et blasphemia, exemplum et stupor in
gentibus, quae in circuitu tuo sunt, cum fecero in te iudicia
in furore et in indignatione et in castigationibus irae.
16 Ego Dominus locutus sum. Quando misero sagittas famis pessimas
in vos, quae erunt mortiferae, et quas mittam, ut destruam
vos, et famem congregabo super vos et conteram vobis baculum
panis;
17 et immittam in vos famem et bestias pessimas, et absque
liberis facient te, et pestilentia et sanguis transibunt per
te, et gladium inducam super te. Ego Dominus locutus sum ”. |
5
1 E tu, figlio dell`uomo, prendi una spada affilata, usala
come un rasoio da barbiere e raditi i capelli e la barba;
poi prendi una bilancia e dividi i peli tagliati.
2 Un terzo lo brucerai sul fuoco in mezzo alla città al termine
dei giorni dell`assedio; prenderai un altro terzo e lo taglierai
con la spada intorno alla città e l`altro terzo lo disperderai
al vento, mentre io sguainerò la spada dietro ad essi.
3 Di questi ne prenderai un piccolo numero e li legherai al
lembo del tuo mantello;
4 ne prenderai ancora una piccola parte e li getterai sul
fuoco e li brucerai e da essi si sprigionerà il fuoco. A tutti
gli Israeliti riferirai:
5 Così dice il Signore Dio: Questa è Gerusalemme! Io l`avevo
collocata in mezzo alle genti e circondata di paesi stranieri.
6 Essa si è ribellata con empietà alle mie leggi più delle
genti e ai miei statuti più dei paesi che la circondano: hanno
disprezzato i miei decreti e non han camminato secondo i miei
comandamenti.
7 Perciò, dice il Signore Dio: Poiché voi siete più ribelli
delle genti che vi circondano, non avete seguito i miei comandamenti,
non avete osservato i miei decreti e neppure avete agito secondo
i costumi delle genti che vi stanno intorno,
8 ebbene, così dice il Signore Dio: Ecco anche me contro di
te: farò in mezzo a te giustizia di fronte alle genti.
9 Farò in mezzo a te quanto non ho mai fatto e non farò mai
più, a causa delle tue colpe abominevoli.
10 Perciò in mezzo a te i padri divoreranno i figli e i figli
divoreranno i padri. Compirò in te i miei giudizi e disperderò
ad ogni vento quel che resterà di te.
11 Com`è vero ch`io vivo, dice il Signore Dio, poiché tu hai
profanato il mio santuario con tutte le tue nefandezze e con
tutte le tue cose abominevoli, anch`io raderò tutto, il mio
occhio non s`impietosirà, non avrò compassione.
12 Un terzo dei tuoi morirà di peste e perirà di fame in mezzo
a te; un terzo cadrà di spada nei tuoi dintorni e l`altro
terzo lo disperderò a tutti i venti e sguainerò la spada dietro
di essi.
13 Allora darò sfogo alla mia ira, sazierò su di loro il mio
furore e mi vendicherò; allora sapranno che io, il Signore,
avevo parlato con sdegno, quando sfogherò su di loro il mio
furore.
14 Ti ridurrò a un deserto, a un obbrobrio in mezzo alle nazioni
che ti stanno all`intorno, sotto gli sguardi di tutti i passanti.
15 Sarai un obbrobrio e un vituperio, un esempio e un orrore
per le genti che ti circondano, quando in mezzo a te farò
giustizia, con sdegno e furore, con terribile vendetta - io,
il Signore, parlo -
16 quando scoccherò contro di voi le terribili saette della
fame, che portano distruzione e che lancerò per distruggervi,
e aumenterò la fame contro di voi, togliendovi la riserva
del pane.
17 Allora manderò contro di voi la fame e le belve che ti
distruggeranno i figli; in mezzo a te passeranno la peste
e la strage, mentre farò piombare sopra di te la spada. Io,
il Signore, ho parlato". |
6
1 Et factus est sermo Domini ad me dicens:
2 “ Fili hominis, pone faciem tuam ad montes Israel
et prophetabis ad eos
3 et dices: Montes Israel, audite verbum Domini Dei. Haec
dicit Dominus Deus montibus et collibus, voraginibus et vallibus:
Ecce ego inducam super vos gladium et destruam excelsa vestra;
4 et demoliar aras vestras, et confringentur delubra vestra,
et deiciam interfectos vestros ante idola vestra.
5 Et dabo cadavera filiorum Israel ante faciem simulacrorum
vestrorum et dispergam ossa vestra circum aras vestras;
6 in omnibus habitationibus vestris urbes desertae erunt,
et excelsa demolientur, ut dissipentur et intereant arae vestrae,
et confringantur et cessent idola vestra, et conterantur delubra
vestra, et deleantur opera vestra.
7 Et cadet interfectus in medio vestri, et scietis quia ego
Dominus.
8 Et relinquam in vobis eos, qui fugerint gladium in gentibus,
cum dispersero vos in terris;
9 et recordabuntur mei liberati vestri in gentibus, ad quas
captivi ducti sunt, quia contrivi cor eorum fornicans et recedens
a me, et oculos eorum fornicantes post idola sua; et displicebunt
sibimet super malis, quae fecerunt in universis abominationibus
suis,
10 et scient quia ego Dominus non frustra locutus sum, ut
facerem eis malum hoc.
11 Haec dicit Dominus Deus: Plaude manu tua et percute pede
tuo et dic: Heu ad omnes abominationes malas domus Israel,
quia gladio, fame et peste ruituri sunt!
12 Qui longe est, peste morietur; qui autem prope, gladio
corruet; et, qui relictus fuerit et obsessus, fame morietur,
et complebo indignationem meam in eis.
13 Et scietis quia ego Dominus, cum fuerint interfecti eorum
in medio idolorum suorum, in circuitu ararum suarum, in omni
colle excelso, in cunctis summitatibus montium et subtus omne
lignum nemorosum et subtus universam quercum frondosam, locum
ubi obtulerunt tura redolentia universis idolis suis.
14 Et extendam manum meam super eos et faciam terram desolatam
et destitutam a deserto usque Rebla in omnibus habitationibus
eorum, et scient quia ego Dominus ”. |
6
1 Mi fu quindi rivolta questa parola del Signore:
2 "Figlio dell`uomo, volgi la faccia verso i monti d`Israele
e profetizza contro di essi:
3 Monti d`Israele, udite la parola del Signore Dio. Così dice
il Signore Dio ai monti e alle colline, alle gole e alle valli:
Ecco, manderò sopra di voi la spada e distruggerò le vostre
alture;
4 i vostri altari saranno devastati e infranti i vostri altari
per l`incenso; getterò i vostri cadaveri davanti ai vostri
idoli
5 e disseminerò le vostre ossa intorno ai vostri altari.
6 Su tutto il vostro suolo le vostre città saranno rovinate,
le vostre alture demolite, distrutte, e i vostri altari spariranno.
Saranno frantumati e scompariranno i vostri idoli, spezzati
i vostri altari per l`incenso, periranno le vostre opere.
7 Trafitti a morte cadranno in mezzo a voi e saprete che io
sono il Signore.
8 Tuttavia lascerò alcuni di voi scampati alla spada in mezzo
alle genti, quando vi avrò dispersi nei vari paesi:
9 i vostri scampati si ricorderanno di me fra le genti in
mezzo alle quali saranno deportati; perché io avrò spezzato
il loro cuore infedele che si è allontanato da me e i loro
occhi che si sono prostituiti ai loro idoli; avranno orrore
di se stessi per le iniquità commesse e per tutte le loro
nefandezze.
10 Sapranno allora che io sono il Signore e che non invano
ho minacciato di infliggere loro questi mali.
11 Così dice il Signore Dio : Batti le mani, pesta i piedi
in terra e dì: Oh, per tutti i loro orribili abomini il popolo
d`Israele perirà di spada, di fame e di peste!
12 Chi è lontano morirà di peste, chi è vicino cadrà di spada,
chi è assediato morirà di fame: sfogherò su di loro il mio
sdegno.
13 Saprete allora che io sono il Signore, quando i loro cadaveri
giaceranno fra i loro idoli, intorno ai loro altari, su ogni
colle elevato, su ogni cima di monte, sotto ogni albero verde
e ogni quercia frondosa, dovunque hanno bruciato profumi soavi
ai loro idoli.
14 Stenderò la mano su di loro e renderò la terra desolata
e brulla dal deserto fino a Ribla, dovunque dimorino; sapranno
allora che io sono il Signore". |
7
1 Et factus est sermo Domini ad me dicens:
2 “ Et tu, fili hominis, loquere. Haec dicit Dominus
Deus terrae Israel: Finis venit, finis super quattuor plagas
terrae;
3 nunc finis super te, et immittam furorem meum in te et iudicabo
te iuxta vias tuas et ponam super te omnes abominationes tuas.
4 Et non parcet oculus meus super te, et non miserebor, sed
vias tuas ponam super te, et abominationes tuae in medio tui
erunt, et scietis quia ego Dominus.
5 Haec dicit Dominus Deus: Afflictio super afflictionem ecce
venit.
6 Finis venit, venit finis; evigilavit adversum te, ecce venit.
7 Venit contractio super te, qui habitas in terra; venit tempus,
prope est dies turbationis et non iubilationis in montibus.
8 Nunc de propinquo effundam iram meam super te et complebo
furorem meum in te et iudicabo te iuxta vias tuas et imponam
tibi omnia scelera tua;
9 et non parcet oculus meus, nec miserebor, sed vias tuas
imponam tibi, et abominationes tuae in medio tui erunt, et
scietis quia ego sum Dominus percutiens.
10 Ecce dies, ecce venit; egressa est contractio, floruit
iniustitia, germinavit superbia;
11 violentia surrexit, ut esset virga impietatis: non ex eis
et non ex pompa eorum neque ex sonitu eorum; et non erit requies
in eis.
12 Venit tempus, appropinquavit dies: qui emit, non laetetur;
et, qui vendit, non lugeat, quia ira super omnem pompam eius.
13 Quia, qui vendit, ad id quod vendidit non revertetur, cum
adhuc sit in viventibus vita eorum. Visio enim ad omnem pompam
eius non regredietur, et unusquisque in iniquitate sua vitam
suam non confortabit.
14 Canite tuba, praeparentur omnia, sed non est qui vadat
ad proelium; ira enim mea super universam pompam eius.
15 Gladius foris, pestis et fames intrinsecus. Qui in agro
est, gladio morietur; et, qui in civitate, fame et pestilentia
devorabuntur.
16 Et salvabuntur, qui fugerint ex eis, et erunt in montibus
quasi columbae convallium omnes gementes, unusquisque in iniquitate
sua.
17 Omnes manus dissolventur, et omnia genua fluent aquis.
18 Et accingent se ciliciis, et operiet eos formido; et in
omni facie confusio, et in universis capitibus eorum calvitium.
19 Argentum suum foras proicient, et aurum eorum in immunditiam
erit; argentum eorum et aurum eorum non valebit liberare eos
in die furoris Domini; animam suam non saturabunt, et ventres
eorum non implebuntur, quia scandalum iniquitatis eorum factum
est,
20 et ornamentum monilium suorum in superbiam posuerunt et
imagines abominationum suarum et simulacrorum fecerunt ex
eo; propter hoc dedi eis illud in immunditiam.
21 Et dabo illud in manus alienorum ad diripiendum et impiis
terrae in praedam, et contaminabunt illud.
22 Et avertam faciem meam ab eis, et violabunt thesaurum meum
absconditum; et introibunt in illud praedones et contaminabunt
illud
23 et facient ex illo catenas; quoniam terra plena est iudicio
sanguinum, et civitas plena iniquitate.
24 Et adducam pessimos de gentibus, et possidebunt domos eorum;
et quiescere faciam superbiam potentium, et possidebunt sanctuaria
eorum.
25 Angustia superveniente, requirent pacem, et non erit.
26 Calamitas super calamitatem veniet, et auditus super auditum;
et quaerent visionem de propheta, et lex peribit a sacerdote,
et consilium a senioribus.
27 Rex lugebit, et princeps induetur horrore, et manus populi
terrae conturbabuntur. Secundum viam eorum faciam eis et secundum
iudicia eorum iudicabo eos, et scient quia ego Dominus ”. |
7
1 Questa parola del Signore mi fu rivolta:
2 "Ora, figlio dell`uomo riferisci: Così dice il Signore Dio
al paese d`Israele: La fine! Giunge la fine per i quattro
punti cardinali del paese.
3 Ora che su di te pende la fine, io scaglio contro di te
la mia ira per giudicarti delle tue opere e per domandarti
conto delle tue nefandezze.
4 Non s`impietosirà per te il mio occhio e non avrò compassione,
anzi ti terrò responsabile della tua condotta e saranno palesi
in mezzo a te le tue nefandezze; saprete allora che io sono
il Signore.
5 Così dice il Signore Dio: Sventura su sventura, ecco, arriva.
6 Viene la fine, la fine viene su di te; ecco, viene.
7 Sopraggiunge il tuo destino, o abitante del paese: arriva
il tempo, è prossimo il giorno terribile e non di tripudio
sui monti.
8 Ora, fra breve, rovescerò il mio furore su di te e su di
te darò sfogo alla mia ira. Ti giudicherò secondo le tue opere
e ti domanderò conto di tutte le tue nefandezze.
9 Né s`impietosirà il mio occhio e non avrò compassione, ma
ti terrò responsabile della tua condotta e saranno palesi
in mezzo a te le tue nefandezze: saprete allora che sono io,
il Signore, colui che colpisce.
10 Ecco il giorno, eccolo che arriva. E` giunta la tua sorte.
L`ingiustizia fiorisce, germoglia l`orgoglio
11 e la violenza si leva a scettro d`iniquità.
12 E` giunto il tempo, è vicino il giorno: chi ha comprato
non si allieti, chi ha venduto non rimpianga; perché l`ira
pende su tutti!
13 Chi ha venduto non tornerà in possesso di ciò che ha venduto
anche se rimarrà in vita, perché la condanna contro il loro
fasto non sarà revocata e nessuno nella sua perversità potrà
preservare la sua esistenza.
14 Si suona la tromba e tutto è pronto; ma nessuno muove a
battaglia, perché il mio furore è contro tutta quella moltitudine.
15 La spada all`esterno, la peste e la fame di dentro: chi
è per la campagna perirà di spada, chi è in città sarà divorato
dalla fame e dalla peste.
16 Chi di loro potrà fuggire e salvarsi sui monti gemerà come
le colombe delle valli, ognuno per la sua iniquità.
17 Tutte le mani cadranno e tutte le ginocchia si scioglieranno
come acqua.
18 Vestiranno il sacco e lo spavento li avvolgerà. Su tutti
i volti sarà la vergogna e tutte le teste saranno rasate.
19 Getteranno l`argento per le strade e il loro oro si cambierà
in immondizia, con esso non si sfameranno, non si riempiranno
il ventre, perché è stato per loro causa di peccato.
20 Della bellezza dei loro gioielli fecero oggetto d`orgoglio
e fabbricarono con essi le abominevoli statue dei loro idoli:
per questo li tratterò come immondizia,
21 li darò in preda agli stranieri e in bottino alla feccia
del paese e lo profaneranno.
22 Rivolgerò da loro la mia faccia, sarà profanato il mio
tesoro, vi entreranno i ladri e lo profaneranno.
23 Prepàrati una catena, poiché il paese è pieno di assassini
e la città è piena di violenza.
24 Io manderò i popoli più feroci e s`impadroniranno delle
loro case, abbatterò la superbia dei potenti, i santuari saranno
profanati.
25 Giungerà l`angoscia e cercheranno pace, ma pace non vi
sarà.
26 Sventura seguirà a sventura, allarme seguirà ad allarme:
ai profeti chiederanno responsi, ai sacerdoti verrà meno la
dottrina, agli anziani il consiglio.
27 Il re sarà in lutto, il principe ammantato di desolazione,
tremeranno le mani del popolo del paese. Li tratterò secondo
la loro condotta, li giudicherò secondo i loro giudizi: così
sapranno che io sono il Signore". |
8
1 Et factum est in anno sexto, in sexto mense, in quinta
mensis, ego sedebam in domo mea, et senes Iudae sedebant
coram me, et cecidit super me ibi manus Domini Dei,
2 et vidi: et ecce similitudo quasi aspectus viri, ab aspectu
lumborum eius et deorsum ignis, et a lumbis eius et sursum
quasi aspectus splendoris ut visio electri.
3 Emisit similitudinem manus et apprehendit me in cincinno
capitis mei; et elevavit me spiritus inter terram et caelum
et adduxit in Ierusalem, in visionibus Dei, iuxta ostium
interius, quod respiciebat aquilonem, ubi erat statutum
idolum zeli ad provocandam aemulationem.
4 Et ecce ibi gloria Dei Israel secundum visionem, quam
videram in campo;
5 et dixit ad me: “ Fili hominis, leva oculos tuos
ad viam aquilonis ”. Et levavi oculos meos ad viam
aquilonis, et ecce ab aquilone portae altaris hoc idolum
zeli in introitu.
6 Et dixit ad me: “ Fili hominis, putasne vides tu,
quid isti faciunt, abominationes magnas, quas domus Israel
facit hic, ut procul recedam a sanctuario meo? Et adhuc
conversus videbis abominationes maiores ”.
7 Et duxit me ad ostium atrii, et vidi: et ecce foramen
unum in pariete.
8 Et dixit ad me: “Fili hominis, fode parietem”;
et cum perfodissem parietem, apparuit ostium unum.
9 Et dixit ad me: “ Ingredere et vide abominationes
pessimas, quas isti faciunt hic ”.
10 Et ingressus vidi: et ecce omnis similitudo reptilium
et animalium abominatio et universa idola domus Israel depicta
erant in pariete in circuitu per totum;
11 et septuaginta viri de senioribus domus Israel, et Iezonias
filius Saphan stabat in medio eorum stantium ante picturas,
et unusquisque habebat turibulum in manu sua, et vapor nebulae
de ture consurgebat.
12 Et dixit ad me: “ Certe vides, fili hominis, quae
seniores domus Israel faciunt in tenebris, unusquisque in
cubiculo simulacri sui; dicunt enim: “Non videt Dominus
nos, dereliquit Dominus terram””.
13 Et dixit ad me: “ Adhuc videbis abominationes maiores,
quas isti faciunt ”.
14 Et duxit me ad ostium portae domus Domini, quod respiciebat
ad aquilonem, et ecce ibi mulieres sedebant plangentes Thammuz.
15 Et dixit ad me: “Certe vidisti, fili hominis; adhuc
videbis abominationes maiores his ”.
16 Et introduxit me in atrium domus Domini interius, et
ecce in ostio templi Domini, inter vestibulum et altare,
quasi viginti quinque viri dorsa habentes contra templum
Domini et facies ad orientem, et adorabant ad ortum solis.
17 Et dixit ad me: “ Certe vidisti, fili hominis;
numquid parum est hoc domui Iudae, ut facerent abominationes
istas, quas fecerunt hic, quia replentes terram iniquitate
iterum irritaverunt me et ecce applicant ramum ad nares
suas.
18 Ergo et ego faciam in furore:
non parcet oculus meus, nec miserebor et, cum clamaverint
ad aures meas voce magna, non exaudiam eos ”.
|
8
1 Al quinto giorno del sesto mese dell`anno sesto, mentre
mi trovavo in casa e dinanzi a me sedevano gli anziani di
Giuda, la mano del Signore Dio si posò su di me
2 e vidi qualcosa dall`aspetto d`uomo: da ciò che sembravano
i suoi fianchi in giù, appariva come di fuoco e dai fianchi
in su appariva come uno splendore simile all`elettro.
3 Stese come una mano e mi afferrò per i capelli: uno spirito
mi sollevò fra terra e cielo e mi portò in visioni divine
a Gerusalemme, all`ingresso del cortile interno, che guarda
a settentrione, dove era collocato l`idolo della gelosia,
che provocava la gelosia.
4 Ed ecco là era la gloria del Dio d`Israele, simile a quella
che avevo visto nella valle.
5 Mi disse: "Figlio dell`uomo, alza gli occhi verso settentrione!".
Ed ecco a settentrione della porta dell`altare l`idolo della
gelosia, proprio all`ingresso.
6 Mi disse: "Figlio dell`uomo, vedi che fanno costoro? Guarda
i grandi abomini che la casa d`Israele commette qui per
allontanarmi dal mio santuario! Ne vedrai altri ancora peggiori"
.
7 Mi condusse allora all`ingresso del cortile e vidi un
foro nella parete.
8 Mi disse: "Figlio dell`uomo, sfonda la parete". Sfondai
la parete, ed ecco apparve una porta.
9 Mi disse: "Entra e osserva gli abomini malvagi che commettono
costoro".
10 Io entrai e vidi ogni sorta di rettili e di animali abominevoli
e tutti gli idoli del popolo d`Israele raffigurati intorno
alle pareti
11 e settanta anziani della casa d`Israele, fra i quali
Iazanià figlio di Safàn, in piedi, davanti ad essi, ciascuno
con il turibolo in mano, mentre il profumo saliva in nubi
d`incenso.
12 Mi disse: "Hai visto, figlio dell`uomo, quello che fanno
gli anziani del popolo d`Israele nelle tenebre, ciascuno
nella stanza recondita del proprio idolo? Vanno dicendo:
Il Signore non ci vede... il Signore ha abbandonato il paese...".
13 Poi mi disse: "Hai visto, figlio dell`uomo? Vedrai che
si commettono nefandezze peggiori di queste".
14 Mi condusse all`ingresso del portico della casa del Signore
che guarda a settentrione e vidi donne sedute che piangevano
Tammuz.
15 Mi disse: "Hai visto, figlio dell`uomo? Vedrai abomini
peggiori di questi".
16 Mi condusse nell`atrio interno del tempio; ed ecco all`ingresso
del tempio, fra il vestibolo e l`altare, circa venticinque
uomini, con le spalle voltate al tempio e la faccia a oriente
che, prostrati, adoravano il sole.
17 Mi disse: "Hai visto, figlio dell`uomo? Come se fosse
piccola cosa per la casa di Giuda, commettere simili nefandezze
in questo luogo, hanno riempito il paese di violenze, per
provocare la mia collera. Eccoli, vedi, che si portano il
ramoscello sacro alle narici.
18 Ebbene anch`io agirò con furore. Il mio occhio non s`impietosirà;
non avrò compassione: manderanno alte grida ai miei orecchi,
ma non li ascolterò".
|
9
1 Et clamavit in auribus meis voce magna dicens: “ Appro
pinquaverunt visitationes urbis, et unusquisque vas interfectionis
habet in manu sua ”.
2 Et ecce sex viri veniebant de via portae superioris, quae
respicit ad aquilonem, et uniuscuiusque vas interitus in manu
eius; vir quoque unus in medio eorum vestitus lineis, et atramentarium
scriptoris ad renes eius; et ingressi sunt et steterunt iuxta
altare aereum.
3 Et gloria Dei Israel elevata est de cherub, super quem erat,
ad limen domus; et vocavit virum, qui indutus erat lineis
et atramentarium scriptoris habebat in lumbis suis.
4 Et dixit Dominus ad eum: “ Transi per mediam civitatem
in medio Ierusalem et signa thau super frontes virorum gementium
et dolentium super cunctis abominationibus, quae fiunt in
medio eius ”.
5 Et illis dixit, audiente me: “ Transite per civitatem
sequentes eum et percutite; non parcat oculus vester, neque
misereamini:
6 senem, adulescentulum et virginem et parvulum et mulieres
interficite usque ad internecionem; omnem autem, super quem
videritis thau, ne occidatis, et a sanctuario meo incipite
”. Coeperunt ergo a viris senioribus, qui erant ante
faciem domus.
7 Et dixit ad eos: “Contaminate domum et implete atria
interfectis. Egredimini ”. Et egressi sunt et percutiebant
eos, qui erant in civitate.
8 Et caede completa, remansi ego ruique super faciem meam
et clamans aio: “Heu, Domine Deus! Ergone disperdes
omnes reliquias Israel, effundens furorem tuum super Ierusalem?
”.
9 Et dixit ad me: “ Iniquitas domus Israel et Iudae
magna est nimis valde; et repleta est terra sanguinibus, et
civitas repleta est iniustitia. Dixerunt enim: “Dereliquit
Dominus terram, et Dominus non videt”;
10 igitur et meus non parcet oculus, neque miserebor: viam
eorum super caput eorum reddam ”.
11 Et ecce vir, qui indutus erat lineis, qui habebat atramentarium
in lumbis suis, respondit verbum dicens: “ Feci, sicut
praecepisti mihi ”. |
9
1 Allora una voce potente gridò ai miei orecchi: "Avvicinatevi,
voi che dovete punire la città, ognuno con lo strumento di
sterminio in mano".
2 Ecco sei uomini giungere dalla direzione della porta superiore
che guarda a settentrione, ciascuno con lo strumento di sterminio
in mano. In mezzo a loro c`era un altro uomo, vestito di lino,
con una borsa da scriba al fianco. Appena giunti, si fermarono
accanto all`altare di bronzo.
3 La gloria del Dio di Israele, dal cherubino sul quale si
posava si alzò verso la soglia del tempio e chiamò l`uomo
vestito di lino che aveva al fianco la borsa da scriba.
4 Il Signore gli disse: "Passa in mezzo alla città, in mezzo
a Gerusalemme e segna un tau sulla fronte degli uomini che
sospirano e piangono per tutti gli abomini che vi si compiono".
5 Agli altri disse, in modo che io sentissi: "Seguitelo attraverso
la città e colpite! Il vostro occhio non perdoni, non abbiate
misericordia.
6 Vecchi, giovani, ragazze, bambini e donne, ammazzate fino
allo sterminio: solo non toccate chi abbia il tau in fronte;
cominciate dal mio santuario!". Incominciarono dagli anziani
che erano davanti al tempio.
7 Disse loro: "Profanate pure il santuario, riempite di cadaveri
i cortili. Uscite!". Quelli uscirono e fecero strage nella
città.
8 Mentre essi facevano strage, io ero rimasto solo: mi gettai
con la faccia a terra e gridai: "Ah! Signore Dio, sterminerai
tu quanto è rimasto di Israele, rovesciando il tuo furore
sopra Gerusalemme?".
9 Mi disse: "L`iniquità di Israele e di Giuda è enorme, la
terra è coperta di sangue, la città è piena di violenza. Infatti
vanno dicendo: Il Signore ha abbandonato il paese: il Signore
non vede.
10 Ebbene, neppure il mio occhio avrà compassione e non userò
misericordia: farò ricadere sul loro capo le loro opere".
11 Ed ecco l`uomo vestito di lino, che aveva la borsa al fianco,
fece questo rapporto: "Ho fatto come tu mi hai comandato". |
10
1 Et vidi: et ecce super fir mamentum, quod erat super caput
cherubim, quasi lapis sapphirus, quasi species similitudinis
solii apparuit super ea.
2 Et dixit ad virum, qui indutus erat lineis, et ait: “
Ingredere in medio rotarum, quae sunt subtus cherub, et imple
manus tuas prunis ignis, quae sunt inter cherubim, et effunde
super civitatem ”. Ingressusque est in conspectu meo.
3 Cherubim autem stabant a dextris domus, cum ingrederetur
vir, et nubes implevit atrium interius.
4 Et elevata est gloria Domini desuper cherub ad limen domus,
et repleta est domus nube, et atrium repletum est splendore
gloriae Domini.
5 Et sonitus alarum cherubim audiebatur usque ad atrium exterius,
quasi vox Dei omnipotentis loquentis.
6 Cumque praecepisset viro, qui indutus erat lineis, dicens:
“ Sume ignem de medio rotarum, de medio cherubim ”,
ingressus ille stetit iuxta rotam;
7 et extendit cherub manum de medio cherubim ad ignem, qui
erat inter cherubim, et sumpsit et dedit in manus eius, qui
indutus erat lineis; qui accipiens egressus est.
8 Et apparuit in cherubim similitudo manus hominis subtus
pennas eorum,
9 et vidi: et ecce quattuor rotae iuxta cherubim; rota una
iuxta cherub unum, et rota alia iuxta cherub unum, species
autem rotarum erat quasi species lapidis chrysolithi,
10 et aspectus earum similitudo una illis quattuor, quasi
sit rota in medio rotae.
11 Cumque ambularent in quattuor partes, gradiebantur et non
convertebantur ambulantes, sed ad locum, ad quem ire declinabat
quae prima erat, sequebantur et ceterae nec convertebantur,
cum ambularent.
12 Et omne corpus eorum et terga et manus et pennae et rotae
plena erant oculis in circuitu illis quattuor;
13 et rotae istae vocatae sunt Volubiles, audiente me.
14 Quattuor autem facies habebat unumquodque: facies prima
facies cherub, et facies secunda facies hominis, et tertia
facies leonis, et quarta facies aquilae.
15 Et elevati sunt cherubim: ipsum est animal, quod videram
iuxta fluvium Chobar.
16 Cumque ambularent, cherubim ibant pariter, et rotae iuxta
ea; et cum elevarent cherubim alas suas, ut exaltarentur de
terra, non convertebantur rotae, sed et ipsae iuxta erant.
17 Stantibus illis, stabant et cum elevatis elevabantur; spiritus
enim animalium erat in eis.
18 Et egressa est gloria Domini a limine templi et stetit
super cherubim;
19 et elevantes cherubim alas suas exaltata sunt a terra coram
me, et, illis egredientibus, rotae quoque subsecutae sunt;
et stetit in introitu portae domus Domini orientalis, et gloria
Dei Israel erat super eos.
20 Ipsum est animal, quod vidi subter Deum Israel iuxta fluvium
Chobar, et intellexi quia cherubim essent.
21 Quattuor per quattuor vultus unicuique, et quattuor alae
unicuique, et similitudo manus hominis sub alis eorum;
22 et similitudo vultuum eorum, ipsi vultus quorum aspectum
videram iuxta fluvium Chobar. Et singuli ante faciem suam
gradiebantur. |
10
1 Io guardavo ed ecco sul firmamento che stava sopra il
capo dei cherubini vidi come una pietra di zaffìro e al
di sopra appariva qualcosa che aveva la forma di un trono.
2 Disse all`uomo vestito di lino: "Và fra le ruote che sono
sotto il cherubino e riempi il cavo delle mani dei carboni
accesi che sono fra i cherubini e spargili sulla città".
Egli vi andò mentre io lo seguivo con lo sguardo.
3 Ora i cherubini erano fermi a destra del tempio, quando
l`uomo vi andò, e una nube riempiva il cortile interno.
4 La gloria del Signore si alzò sopra il cherubino verso
la soglia del tempio e il tempio fu riempito dalla nube
e il cortile fu pieno dello splendore della gloria del Signore.
5 Il fragore delle ali dei cherubini giungeva fino al cortile
esterno, come la voce di Dio onnipotente quando parla.
6 Appena ebbe dato all`uomo vestito di lino l`ordine di
prendere il fuoco fra le ruote in mezzo ai cherubini, egli
avanzò e si fermò vicino alla ruota.
7 Il cherubino tese la mano per prendere il fuoco che era
fra i cherubini; ne prese e lo mise nel cavo delle mani
dell`uomo vestito di lino, il quale lo prese e uscì.
8 Io stavo guardando: i cherubini avevano sotto le ali la
forma di una mano d`uomo.
9 Guardai ancora ed ecco che al fianco dei cherubini vi
erano quattro ruote, una ruota al fianco di ciascun cherubino.
Quelle ruote avevano l`aspetto del topazio.
10 Sembrava che tutte e quattro fossero di una medesima
forma, come se una ruota fosse in mezzo all`altra.
11 Muovendosi, potevano andare nelle quattro direzioni senza
voltarsi, perché si muovevano verso il lato dove era rivolta
la testa, senza voltarsi durante il movimento.
12 Tutto il loro corpo, il dorso, le mani, le ali e le ruote
erano pieni di occhi tutt`intorno; ognuno dei quattro aveva
la propria ruota.
13 Io sentii che le ruote venivano chiamate "Turbine".
14 Ogni cherubino aveva quattro sembianze: la prima quella
di cherubino, la seconda quella di uomo, la terza quella
di leone e la quarta quella di aquila.
15 I cherubini si alzarono in alto: essi erano quegli esseri
viventi che avevo visti al canale Chebàr.
16 Quando i cherubini si muovevano, anche le ruote avanzavano
al loro fianco: quando i cherubini spiegavano le ali per
sollevarsi da terra, le ruote non si allontanavano dal loro
fianco;
17 quando si fermavano, anche le ruote si fermavano; quando
si alzavano, anche le ruote si alzavano con loro perché
lo spirito di quegli esseri era in loro.
18 La gloria del Signore uscì dalla soglia del tempio e
si fermò sui cherubini.
19 I cherubini spiegarono le ali e si sollevarono da terra
sotto i miei occhi; anche le ruote si alzarono con loro
e si fermarono all`ingresso della porta orientale del tempio,
mentre la gloria del Dio d`Israele era in alto su di loro.
20 Erano i medesimi esseri che io avevo visti sotto il Dio
d`Israele lungo il canale Chebàr e riconobbi che erano cherubini.
21 Ciascuno aveva quattro aspetti e ciascuno quattro ali
e qualcosa simile a mani d`uomo sotto le ali.
22 Il loro sembiante era il medesimo che avevo visto lungo
il canale Chebàr. Ciascuno di loro procedeva di fronte a
sé.
|
|
|
1
2 3 4
5 6 7 8
9 10 |
1 2 3
4 5 6 7
8 9 10 |
|
|
|
|
|