Ego sum Qui sum.
Liber Nahum
1 2 3 |
|
Libro di Naum
1 2 3 |
1
1 Oraculum Nineve. Liber visio nis Nahum Elcesaei.
2 Deus aemulator et ulciscens Dominus,
ulciscens Dominus et habens furorem, ulciscens Dominus in
hostes suos et servans iram inimicis suis.
3 Dominus patiens et magnus fortitudine,
nullumque impunitum derelinquet Dominus. In tempestate et
turbine via eius, et nubes pulvis pedum eius.
4 Increpans mare et exsiccans illud et omnia flumina ad desertum
deducens. Elanguit Basan et Carmelus, et flos Libani elanguit.
5 Montes commoti sunt ab eo, et colles conturbati;
et contremuit terra a facie eius et orbis et omnes habitantes
in eo.
6 Ante faciem indignationis eius quis stabit, et quis resistet
in aestu furoris eius? Indignatio eius effusa est ut ignis,
et petrae dissolutae sunt ab eo.
7 Bonus Dominus, refugium in die tribulationis et sciens sperantes
in se
8 et in diluvio transeunte; consummationem faciet adversariorum
suorum, et inimicos eius persequentur tenebrae.
9 Quid cogitatis contra ominum?Consummationem ipse faciet;
non consurget duplex tribulatio.
10 Sicut spinae condensae se invicem complectentes et sicut
potatores inebriati
consumentur quasi stipula omnino arida.
11 Ex te exivit cogitans contra Dominum malitiam,
mente pertractans praevaricationem.
12 Haec dicit Dominus: “ Et si incolumes fuerint et
numerosi, sic quoque attondentur et pertransibunt;
afflixi te et non affligam te ultra.
13 Et nunc conteram virgam eius de dorso tuo
et vincula tua disrumpam ”.
14 Et praecipiet super te Dominus: “ Non seminabitur
ex nomine tuo amplius. De domo dei tui disperdam sculptile
et conflatile; ponam sepulcrum tuum, quia inhonoratus es ”. |
1
1 Oracolo su Ninive. Libro della visione di Naum da Elcos.
2 Un Dio geloso e vendicatore è il Signore, vendicatore
è il Signore, pieno di sdegno. Il Signore si vendica degli
avversari e serba rancore verso i nemici.
3 Il Signore è lento all`ira, ma grande in potenza e nulla
lascia impunito. Nell`uragano e nella tempesta è il suo
cammino e le nubi sono la polvere dei suoi passi.
4 Minaccia il mare e il mare si secca, prosciuga tutti i
ruscelli. Basàn e il Carmelo inaridiscono, anche il fiore
del Libano languisce.
5 Davanti a lui tremano i monti, ondeggiano i colli; si
leva la terra davanti a lui, il mondo e tutti i suoi abitanti.
6 Davanti al suo sdegno chi può resistere e affrontare il
furore della sua ira? La sua collera si spande come il fuoco
e alla sua presenza le rupi si spezzano.
7 Buono è il Signore, un asilo sicuro nel giorno dell`angoscia:
8 conosce quelli che confidano in lui quando l`inondazione
avanza. Stermina chi insorge contro di lui e i suoi nemici
insegue nelle tenebre.
9 Che tramate voi contro il Signore? Egli distrugge: non
sopravverrà due volte la sciagura,
10 poiché come un mucchio di pruni saranno consunti, come
paglia secca.
11 Da te è uscito colui che trama il male contro il Signore,
il consigliere malvagio.
12 Così dice il Signore: Siano pure potenti, siano pure
numerosi, saranno falciati e spariranno. Ma se ti ho afflitto,
non ti affliggerò più.
13 Ora, infrangerò il suo giogo che ti opprime, spezzerò
le tue catene.
14 Ma contro di te ecco il decreto
del Signore: Nessuna discendenza porterà il tuo nome, dal
tempio dei tuoi dei farò sparire le statue scolpite e quelle
fuse, farò del tuo sepolcro un`ignominia.
|
2
1 Ecce super montes pedes evan gelizantis
et annuntiantis pacem. Celebra, Iuda, festivitates tuas et
redde vota tua, quia non adiciet ultra ut pertranseat in te
Belial: totus interiit.
2 Ascendit, qui dispergat, contra te. “ Custodi munitionem,
contemplare viam, conforta lumbos, robora virtutem valde ”.
3 Quia restituet Dominus magnificentiam Iacob
sicut magnificentiam Israel, quia praedones praedati sunt
eos et propagines eorum corruperunt.
4 Clipeus fortium eius ruber, viri exercitus in coccineis;
ignitae laminae ferreae curruum,
quando praeparat bellum, et equites agitantur.
5 In viis furibundae currunt quadrigae, invicem colliduntur
in plateis; aspectus eorum quasi lampades, quasi fulgura discurrentia.
6 Recordatur fortium suorum, ruunt in itineribus suis; currunt
ad murum, et praeparatur umbraculum.
7 Portae fluviorum apertae sunt, palatium tremit.
8 Et speciosa denudatur, tollitur, et ancillae eius gemunt
ut columbae et percutiunt corda sua.
9 Et Nineve quasi piscina aquarum, cuius aquae fugiunt. “
State, state! ”; sed non est qui revertatur.
10 “ Diripite argentum, diripite aurum! ”. Et
non est finis divitiarum; thesaurus ex omnibus vasis desiderabilibus.
11 Dissipata et vastata et dilacerata, et cor tabescens, et
dissolutio geniculorum;
et tremor in cunctis renibus, et facies omnium eorum candentes.
12 Ubi est habitaculum leonum, et spelunca catulorum leonum,
ad quam ivit leo, ut duceret illuc catulum leonis, et non
erat qui exterreret?
13 Leo cepit sufficienter catulis suis et necavit leaenis
suis; et implevit praeda speluncas suas
et cubile suum rapina.
14 “ Ecce ego ad te, dicit Dominus exercituum,
et succendam usque ad fumum quadrigas tuas;
et leunculos tuos comedet gladius, et exterminabo de terra
praedam tuam, et non audietur ultra vox nuntiorum tuorum ”. |
2
1 Ecco sui monti i passi d`un messaggero, un araldo di pace!
Celebra le tue feste, Giuda, sciogli i tuoi voti, poichè
non ti attraverserà più il malvagio: egli è del tutto annientato.
2 Il Signore restaura la vigna di Giacobbe, come la vigna
d`Israele; i briganti l`avevano depredata, ne avevano strappato
i tralci.
3 Contro di te avanza un distruttore: montare la guardia
alla fortezza, sorvegliare le vie, cingerti i fianchi, raccogliere
tutte le forze.
4 Lo scudo dei suoi prodi rosseggia, i guerrieri sono vestiti
di scarlatto, come fuoco scintillano i carri di ferro pronti
all`attacco; le lance lampeggiano.
5 Per le vie tumultuano i carri, scorazzano per le piazze,
il loro aspetto è come di fiamma, guizzano come saette.
6 Si fa l`appello dei più coraggiosi che accorrendo si urtano:
essi si slanciano verso le mura, la copertura di scudi è
formata.
7 Le porte dei fiumi si aprono, la reggia è in preda allo
spavento.
8 La regina è condotta in esilio, le sue ancelle gemono
come con voce di colombe percuotendosi il petto.
9 Ninive è come una vasca d`acqua agitata da cui sfuggono
le acque. "Fermatevi! Fermatevi!" ma nessuno si volta.
10 Saccheggiate l`argento, saccheggiate l`oro, ci sono tesori
infiniti, ammassi d`oggetti preziosi.
11 Devastazione, spogliazione,
desolazione; cuori scoraggiati, ginocchia vacillanti, in
tutti i cuori è lo spasimo su tutti i volti il pallore.
12 Dov`è la tana dei leoni, la caverna dei leoncelli? Là
si rifugiavano il leone e i leoncelli e nessuno li disturbava.
13 Il leone rapiva per i suoi piccoli, sbranava per le sue
leonesse; riempiva i suoi covi di preda, le sue tane di
rapina.
14 Eccomi a te, dice il Signore degli eserciti, manderò
in fumo i tuoi carri e la spada divorerà i tuoi leoncelli.
Porrò fine alle tue rapine nel paese, non si udrà più la
voce dei tuoi messaggeri.
|
3
1 Vae, civitas sanguinum, universa mendacii
praeda plena! Non recedet a te rapina.
2 Vox flagellorum et vox strepitus rotarum,
equi frementes et quadrigae ferventes, equites irruentes
3 et gladii micantes et hastae fulgurantes et multitudo
interfectorum et acervi mortuorum;
nec est finis cadaverum, et corruunt super corpora.
4 Hoc propter multitudinem fornicationum meretricis speciosae
et gratae et habentis maleficia, quae vendidit gentes fornicationibus
suis
et nationes maleficiis suis.
5 “ Ecce ego ad te, dicit Dominus exercituum;
et levabo vestimentum tuum in faciem tuam et ostendam gentibus
nuditatem tuam et regnis ignominiam tuam.
6 Et proiciam super te abominationes et contumeliis te afficiam;
et ponam te in exemplum.
7 Et erit: omnis, qui viderit te, resiliet a te et dicet:
“Vastata est Nineve! Quis dolebit super eam?
Unde quaeram consolatorem tibi?”.
8 Numquid melior es quam Noamon, quae habitabat in fluminibus?
Aquae in circuitu eius:
cuius vallum mare, aquae muri eius.
9 Chus fuit fortitudo eius et Aegyptus, cuius non est finis;
Phut et Libyes fuerunt in auxilio eius.
10 Sed et ipsa in transmigrationem ducta est,
ivit in captivitatem. Parvuli eius elisi sunt
in capite omnium viarum; et super inclitos eius miserunt
sortem, et omnes optimates eius constricti sunt in compedibus.
11 Et tu ergo inebriaberis, eris despecta; et tu quaeres
refugium ab inimico.
12 Omnes munitiones tuae sicut ficus cum ficis praecocibus:
si concussae fuerint, cadent in os comedentis.
13 Ecce populus tuus, mulieres in medio tui;
inimicis tuis late patebunt portae terrae tuae;
devorabit ignis vectes tuos.
14 Aquam propter obsidionem hauri tibi, firma munitiones
tuas; intra in lutum et calca argillam,
tene typum laterum.
15 Ibi comedet te ignis, peribis
gladio, devorabit te ut bruchus. Augere ut bruchus, multiplicare
ut locusta.
16 Plures fecisti negotiatores tuos quam stellae sint caeli;
bruchus exuit pellem et avolavit.
17 Custodes tui quasi locustae, et scribae tui quasi agmen
locustarum, quae considunt in saepibus
in die frigoris; sol ortus est, et avolaverunt, non est
cognitus locus earum, ubi fuerint.
18 Dormiunt pastores tui, rex Assyriae, requiescunt principes
tui; dispersus est populus tuus in montibus, et non est
qui congreget.
19 Non est remedium fracturae tuae, insanabilis est plaga
tua; omnes, qui audierint auditionem tuam, plaudent manibus
super te, quia super quem non transiit malitia tua semper?
”.
|
3
1 Guai alla città sanguinaria, piena di menzogne, colma
di rapine, che non cessa di depredare!
2 Sibilo di frusta, fracasso di ruote, scalpitio di cavalli,
cigolio di carri,
3 cavalieri incalzanti, lampeggiare di spade, scintillare
di lance, feriti in quantità, cumuli di morti, cadaveri
senza fine, s`inciampa nei cadaveri.
4 Per le tante seduzioni della prostituta, della bella maliarda,
della maestra d`incanti, che faceva mercato dei popoli con
le sue tresche e delle nazioni con le sue malìe.
5 Eccomi a te, oracolo del Signore degli eserciti. Alzerò
le tue vesti fin sulla faccia e mostrerò alle genti la tua
nudità, ai regni le tue vergogne.
6 Ti getterò addosso immondezze,
ti svergognerò, ti esporrò al ludibrio.
7 Allora chiunque ti vedrà, fuggirà da te e dirà: "Ninive
è distrutta!". Chi la compiangerà? Dove cercherò chi la
consoli?
8 Sei forse più forte di Tebe, seduta fra i canali del Nilo,
circondata dalle acque? Per baluardo aveva il mare e per
bastione le acque.
9 L`Etiopia e l`Egitto erano la sua forza che non aveva
limiti. Put e i Libi erano i suoi alleati.
10 Eppure anch`essa fu deportata,
andò schiava in esilio. Anche i suoi bambini furono sfracellati
ai crocicchi di tutte le strade. Sopra i suoi nobili si
gettarono le sorti e tutti i suoi grandi furon messi in
catene.
11 Anche tu berrai fino alla feccia e verrai meno, anche
tu cercherai scampo dal nemico.
12 Tutte le tue fortezze sono come fichi carichi di frutti
primaticci: appena scossi, cadono i fichi in bocca a chi
li vuol mangiare.
13 Ecco il tuo popolo: in te vi
sono solo donne, spalancano la porta della tua terra ai
nemici, il fuoco divora le tue sbarre.
14 Attingi acqua per l`assedio, rinforza le tue difese,
pesta l`argilla, impasta mattoni, prendi la forma.
15 Eppure il fuoco ti divorerà,
ti sterminerà la spada, anche se ti moltiplicassi come le
cavallette, se diventassi numerosa come i bruchi,
16 e moltiplicassi i tuoi mercenari più che le stelle del
cielo. La locusta mette le ali e vola via!
17 I tuoi prìncipi sono come le locuste, i tuoi capi come
sciami di cavallette, che si annidano fra le siepi quand`è
freddo, ma quando spunta il sole si dileguano e non si sa
dove siano andate.
18 Re d`Assur, i tuoi pastori dormono, si riposano i tuoi
eroi! Il tuo popolo vaga sbandato per i monti e nessuno
lo raduna.
19 Non c`è rimedio per la tua ferita, incurabile è la tua
piaga. Chiunque sentirà tue notizie batterà le mani. Perchè
su chi non si è riversata senza tregua la tua crudeltà?
|
|
|
1
2 3 |
1
2 3 |
|
|
|
|
|