Ego sum Qui sum.
Liber Zachariae
1 2 3
4 5 6 7
|
|
Libro di Zaccaria
1 2 3
4 5 6 7
|
1
1 In mense octavo, in anno se cundo Darii, factum est verbum
Domini ad Zachariam filium Barachiae filii Addo prophetam
dicens:
2 “ Iratus est Dominus super patres vestros iracundia.
3 Et dices ad eos: Haec dicit Dominus exercituum: Convertimini
ad me, ait Dominus exercituum; et convertar ad vos, dicit
Dominus exercituum.
4 Ne sitis sicut patres vestri, ad quos clamabant prophetae
priores dicentes: Haec dicit Dominus exercituum: Convertimini
de viis vestris malis et de cogitationibus vestris malis;
et non audierunt neque attenderunt ad me, dicit Dominus.
5 Patres vestri ubi sunt? Et prophetae numquid in sempiternum
vivent?
6 Verumtamen verba mea et praecepta mea, quae mandavi servis
meis prophetis, numquid non attigerunt patres vestros? Et
conversi sunt et dixerunt: “Sicut cogitavit Dominus
exercituum facere nobis, secundum vias nostras et secundum
adinventiones nostras fecit nobis” ”.
7 In die vicesima et quarta undecimi mensis, qui est mensis
Sabath, in anno secundo Darii, factum est verbum Domini ad
Zachariam filium Barachiae filii Addo prophetam dicens:
8 “ Vidi per noctem, et ecce vir sedens super equum
rufum et ipse stabat inter myrteta, quae erant in profundo;
et post eum equi rufi, fulvi et albi.
9 Et dixi: “Quid sunt isti, domine mi?”. Et dixit
ad me angelus, qui loquebatur in me: “Ego ostendam tibi
quid sint isti”.
10 Et respondit vir, qui stabat inter myrteta, et dixit: “Isti
sunt quos misit Dominus, ut perambularent terram”.
11 Et responderunt angelo Domini, qui stabat inter myrteta,
et dixerunt: “Perambulavimus terram, et ecce omnis terra
habitatur et quiescit”.
12 Et respondit angelus Domini et dixit: “Domine exercituum,
usquequo tu non misereberis Ierusalem et urbium Iudae, quibus
iratus es? Iste septuagesimus annus est!”.
13 Et respondit Dominus angelo, qui loquebatur in me verba
bona, verba consolatoria.
14 Et dixit ad me angelus, qui loquebatur in me: “Clama
dicens: Haec dixit Dominus exercituum: Zelatus sum Ierusalem
et Sion zelo magno,
15 sed ira magna ego irascor super gentes opulentas, quia
ego iratus sum parum, ipsi vero adiuverunt in malum.
16 Propterea haec dicit Dominus: Revertar ad Ierusalem in
misericordiis. Domus mea aedificabitur in ea, ait Dominus
exercituum, et perpendiculum extendetur super Ierusalem.
17 Adhuc clama dicens: Haec dicit Dominus exercituum: Adhuc
affluent civitates meae bonis, et consolabitur adhuc Dominus
Sion et eliget adhuc Ierusalem”. |
1
1 Nell`ottavo mese dell`anno secondo del regno di Dario, fu
rivolta questa parola del Signore al profeta Zaccaria figlio
di Barachia, figlio di Iddo:
2 "Il Signore si è molto sdegnato contro i vostri padri.
3 Tu dunque riferirai loro: Così parla il Signore degli eserciti:
Convertitevi a me - oracolo del Signore degli eserciti - e
io mi rivolgerò a voi, dice il Signore degli eserciti.
4 Non siate come i vostri padri, ai quali i profeti di un
tempo andavan gridando: Dice il Signore degli eserciti: Tornate
indietro dal vostro cammino perverso e dalle vostre opere
malvage. Ma essi non vollero ascoltare e non mi prestarono
attenzione, dice il Signore.
5 Dove sono i vostri padri? I profeti forse vivranno sempre?
6 Le parole e i decreti che io avevo comunicato ai miei servi,
i profeti, non si sono forse adempiuti sui padri vostri? Essi
si sono convertiti e hanno detto: Quanto il Signore degli
eserciti ci aveva minacciato a causa dei nostri traviamenti
e delle nostre colpe, l`ha eseguito sopra di noi". Visioni:
i cavalieri
7 Il ventiquattro dell`undecimo mese, cioè il mese di Sebat,
l`anno secondo di Dario, questa parola del Signore si manifestò
al profeta Zaccaria, figlio di Iddo.
8 Io ebbi una visione di notte. Un uomo, in groppa a un cavallo
rosso, stava fra i mirti in una valle profonda; dietro a lui
stavano altri cavalli rossi, sauri e bianchi.
9 Io domandai: "Mio signore, che significano queste cose?".
L`angelo che parlava con me mi rispose: "Io t`indicherò ciò
che esse significano".
10 Allora l`uomo che stava fra i mirti prese a dire: "Essi
sono coloro che il Signore ha inviati a percorrere la terra".
11 Si rivolsero infatti all`angelo del Signore che stava fra
i mirti e gli dissero: "Abbiamo percorso la terra: è tutta
tranquilla".
12 Allora l`angelo del Signore disse: "Signore degli eserciti,
fino a quando rifiuterai di aver pietà di Gerusalemme e delle
città di Giuda, contro le quali sei sdegnato? Sono ormai settant`anni!".
13 E all`angelo che parlava con me il Signore rivolse parole
buone, piene di conforto.
14 Poi l`angelo che parlava con me mi disse: "Fà sapere questo:
Così dice il Signore degli eserciti: Io sono ingelosito per
Gerusalemme e per Sion di gelosia grande;
15 ma ardo di sdegno contro le nazioni superbe, poiché mentre
io ero un poco sdegnato, esse cooperarono al disastro.
16 Perciò dice il Signore: Io di nuovo mi volgo con compassione
a Gerusalemme: la mia casa vi sarà riedificata - parola del
Signore degli eserciti - e la corda del muratore sarà tesa
di nuovo sopra Gerusalemme.
17 Fà sapere anche questo: Così dice il Signore degli eserciti:
Le mie città avranno sovrabbondanza di beni, il Signore avrà
ancora compassione di Sion ed eleggerà di nuovo Gerusalemme".
|
2
1 Et levavi oculos meos et vidi, et ecce quattuor cornua;
2 et dixi ad angelum, qui loquebatur in me: “Quid
sunt haec?”. Et dixit ad me: “Haec sunt cornua,
quae ventilaverunt Iudam et Israel et Ierusalem”.
3 Et ostendit mihi Dominus quattuor fabros;
4 et dixi: “Quid isti veniunt facere?”. Qui
respondit dicens: “Haec sunt cornua, quae ventilaverunt
Iudam per singulos viros, ut nemo eorum levaret caput suum;
et venerunt isti deterrere ea, ut deiciant cornua gentium,
quae levaverunt cornu super terram Iudae, ut dispergerent
eam”.
5 Et levavi oculos meos et vidi; et ecce vir, et in manu
eius funiculus mensorum.
6 Et dixi: “Quo tu vadis?”. Et dixit ad me:
“Ut metiar Ierusalem et videam, quanta sit latitudo
eius et quanta longitudo eius”.
7 Et ecce angelus, qui loquebatur in me, egrediebatur, et
angelus alius egrediebatur in occursum eius;
8 et dixit ad eum: “Curre, loquere ad puerum istum
dicens: Absque muris habitabitur Ierusalem prae multitudine
hominum et iumentorum in medio eius.
9 Et ego ero ei, ait Dominus, murus ignis in circuitu et
in gloria ero in medio eius.
10 Heu, heu! Fugite de terra aquilonis, dicit Dominus, quoniam
in quattuor ventos caeli dispersi vos, dicit Dominus.
11 Heu, Sion, fuge, quae habitas apud filiam Babylonis!
12 Quia haec dicit Dominus exercituum, cuius gloria misit
me ad gentes, quae spoliaverunt vos: Qui tetigerit vos,
tangit pupillam oculi mei.
13 Quia ecce ego levo manum meam super eos, et erunt praeda
servorum suorum; et cognoscetis quia Dominus exercituum
misit me.
14 Iubila et laetare, filia Sion,
quia ecce ego venio
et habitabo in medio tui, ait Dominus.
15 Et applicabuntur gentes multae ad Dominum in die illa
et erunt ei in populum. Et habitabo in medio tui, et scies
quia Dominus exercituum misit me ad te.
16 Et possidebit Dominus Iudam partem suam super terram
sanctam et eliget adhuc Ierusalem.
17 Sileat omnis caro a facie Domini,
quia consurrexit de habitaculo sancto suo”.
|
2
1 Poi alzai gli occhi ed ecco, vidi quattro corna.
2 Domandai all`angelo che parlava con me: "Che cosa sono queste?".
Ed egli: "Sono le corna che hanno disperso Giuda, Israele
e Gerusalemme".
3 Poi il Signore mi fece vedere quattro operai.
4 Domandai: "Che cosa vengono a fare costoro?". Mi rispose:
"Le corna hanno disperso Giuda a tal segno che nessuno osa
più alzare la testa e costoro vengono a demolire e abbattere
le corna delle nazioni che cozzano contro il paese di Giuda
per disperderlo".
5 Alzai gli occhi ed ecco un uomo con una corda in mano per
misurare.
6 Gli domandai: "Dove vai?". Ed egli: "Vado a misurare Gerusalemme
per vedere qual è la sua larghezza e qual è la sua lunghezza".
L` angelo geometra
7 L`angelo che parlava con me uscì e incontrò un altro angelo
8 che gli disse: "Corri, và a parlare a quel giovane e digli:
Gerusalemme sarà priva di mura, per la moltitudine di uomini
e di animali che dovrà accogliere.
9 Io stesso - parola del Signore - le farò da muro di fuoco
all`intorno e sarò una gloria in mezzo ad essa.
10 Su, su, fuggite dal paese del settentrione - parola del
Signore - voi che ho dispersi ai quattro venti del cielo -
parola del Signore.
11 A Sion mettiti in salvo, tu che abiti ancora con la figlia
di Babilonia!
12 Dice il Signore degli eserciti alle nazioni che vi hanno
spogliato:
13 Ecco, io stendo la mano sopra di esse e diverranno preda
dei loro schiavi e voi saprete che il Signore degli eserciti
mi ha inviato.
14 Gioisci, esulta, figlia di Sion, perché, ecco, io vengo
ad abitare in mezzo a te - oracolo del Signore -.
15 Nazioni numerose aderiranno in quel giorno al Signore e
diverranno suo popolo ed egli dimorerà in mezzo a te e tu
saprai che il Signore degli eserciti mi ha inviato a te.
16 Il Signore si terrà Giuda come eredità nella terra santa,Gerusalemme
sarà di nuovo prescelta.
17 Taccia ogni mortale davanti al Signore,poiché egli si è
destato dalla sua santa dimora". |
3
1 Et ostendit mihi Iesua sacer dotem magnum stantem coram
angelo Domini; et Satan stabat a dextris eius, ut adversaretur
ei.
2 Et dixit angelus Domini ad Satan: “Increpet Dominus
in te, Satan! Et increpet Dominus in te, qui elegit Ierusalem!
Numquid non iste torris est erutus de igne?”.
3 Et Iesua erat indutus vestibus sordidis et stabat ante faciem
angeli.
4 Qui respondit et ait ad eos, qui stabant coram se, dicens:
“Auferte vestimenta sordida ab eo”. Et dixit ad
eum: “Ecce, abstuli a te iniquitatem tuam; induam te
mutatoriis”.
5 Et dixit: “Ponite cidarim mundam super caput eius”.
Et posuerunt cidarim mundam super caput eius et induerunt
eum vestibus; et angelus Domini stabat.
6 Et contestabatur angelus Domini Iesua dicens:
7 “Haec dicit Dominus exercituum: Si in viis meis ambulaveris
et ministerium meum custodieris, tu quoque iudicabis domum
meam et custodies atria mea; et dabo tibi accessum inter eos,
qui nunc hic assistunt.
8 Audi, Iesua sacerdos magne, tu et amici tui, qui sedent
coram te, quia viri portendentes sunt: Ecce enim ego adduco
servum meum Germen.
9 Quia ecce lapis, quem dedi coram Iesua: super lapidem unum
septem oculi sunt; ecce ego caelabo sculpturam eius, ait Dominus
exercituum, et auferam iniquitatem terrae illius in die una.
10 In die illa, oraculum Domini exercituum, vocabit vir amicum
suum subter vitem et subter ficum”. |
3
1 Poi mi fece vedere il sommo sacerdote Giosuè, ritto davanti
all`angelo del Signore, e satana era alla sua destra per accusarlo.
2 L`angelo del Signore disse a satana: "Ti rimprovera il Signore,
o satana! Ti rimprovera il Signore che si è eletto Gerusalemme!
Non è forse costui un tizzone s costui un tizzone sottratto
al fuoco?".
3 Giosuè infatti era rivestito di vesti immonde e stava in
piedi davanti all`angelo,
4 il quale prese a dire a coloro che gli stavano intorno:
"Toglietegli quelle vesti immonde". Poi disse a Giosuè: "Ecco,
io ti tolgo di dosso il peccato; fatti rivestire di abiti
da festa".
5 Poi soggiunse: "Mettetegli sul capo un diadema mondo". E
gli misero un diadema mondo sul capo, lo rivestirono di candide
vesti alla presenza dell`angelo del Signore.
6 Poi l`angelo del Signore dichiarò a Giosuè:
7 "Dice il Signore degli eserciti: Se camminerai nelle mie
vie e osserverai le mie leggi, tu avrai il governo della mia
casa, sarai il custode dei miei atri e ti darò accesso fra
questi che stanno qui.
8 Ascolta dunque, Giosuè sommo sacerdote, tu e i tuoi compagni
che siedono davanti a te, poiché essi servono da presagio:
ecco, io manderò il mio servo Germoglio.
9 Ecco la pietra che io pongo davanti a Giosuè: sette occhi
sono su quest`unica pietra; io stesso inciderò la sua iscrizione
- oracolo del Signore degli eserciti - e rimuoverò in un sol
giorno l`iniquità da questo paese.
10 In quel giorno - oracolo del Signore degli eserciti - ogni
uomo inviterà il suo vicino sotto la sua vite e sotto il suo
fico". |
4
1 Et reversus est angelus, qui loquebatur in me, et excitavit
me quasi virum, qui excitatur de somno suo.
2 Et dixit ad me: “Quid tu vides?”. Et dixi: “Vidi:
et ecce candelabrum aureum totum, et ampulla super caput ipsius,
et septem lucernae eius super illud, et septena infusoria
lucernis, quae erant super caput eius.
3 Et duae olivae super illud, una a dextris ampullae et una
a sinistris eius”.
4 Et respondi et aio ad angelum, qui loquebatur in me, dicens:
“Quid sunt haec, domine mi?”.
5 Et respondit angelus, qui loquebatur in me, et dixit ad
me: “Numquid nescis quid sunt haec?”. Et dixi:
“Non, domine mi”.
6 Et respondit et ait ad me dicens: “Hoc est verbum
Domini ad Zorobabel dicens: Non in exercitu nec in robore
sed in spiritu meo, dicit Dominus exercituum.
7 Quis tu, mons magne, coram Zorobabel? Eris in planum. Et
educet lapidem primarium inter clamores: Quam venustus!
8 Et factum est verbum Domini ad me dicens:
9 Manus Zorobabel fundaverunt domum istam et manus eius perficient
eam, et scietis quia Dominus exercituum misit me ad vos.
10 Quis enim despexit diem initiorum parvorum? Et laetabuntur
et videbunt lapidem stanneum in manu Zorobabel. Septem illae
oculi sunt Domini, qui discurrunt in universa terra”.
11 Et respondi et dixi ad eum: “Quid sunt duae olivae
istae ad dexteram candelabri et ad sinistram eius?”.
12 Et respondi secundo et dixi ad eum: “Quid sunt duo
rami olivarum, qui duabus fistulis aureis effundunt ex se
aurum?”.
13 Et ait ad me dicens: “Numquid nescis quid sunt haec?”.
Et dixi: “Non, domine mi”.
14 Et dixit: “Isti sunt duo filii olei, qui assistunt
Dominatori universae terrae”. |
4
1 L`angelo che mi parlava venne a destarmi, come si desta
uno dal sonno,
2 e mi disse: "Che cosa vedi?". Risposi: "Vedo un candelabro
tutto d`oro; in cima ha un recipiente con sette lucerne
e sette beccucci per le lucerne.
3 Due olivi gli stanno vicino, uno a destra e uno a sinistra".
4 Allora domandai all`angelo che
mi parlava: "Che cosa significano, signor mio, queste cose?".
5 Egli mi rispose: "Non comprendi
dunque il loro significato?". E io: "No, signor mio".
6 Egli mi rispose: "Questa è la parola del Signore a Zorobabele:
Non con la potenza né con la forza, ma con il mio spirito,
dice il Signore degli eserciti!
7 Chi sei tu, o grande monte? Davanti a Zorobabele diventa
pianura! Egli estrarrà la pietra, quella del vertice, fra
le acclamazioni: Quanto è bella!".
8 Mi fu rivolta questa parola del Signore:
9 Le mani di Zorobabele hanno fondato questa casa: le sue
mani la compiranno e voi saprete che il Signore degli eserciti
mi ha inviato a voi.
10 Chi oserà disprezzare il giorno di così modesti inizi?
Si gioirà vedendo il filo a piombo in mano a Zorobabele.
Le sette lucerne rappresentano gli occhi del Signore che
scrutano tutta la terra".
11 Quindi gli domandai: "Che significano quei due olivi
a destra e a sinistra del candelabro?
12 E quelle due ciocche d`olivo
che stillano oro dentro i due canaletti d`oro?".
13 Mi rispose: "Non comprendi dunque
il significato di queste cose?". E io: "No, signor mio".
14 Questi, soggiunse, sono i due consacrati che assistono
il dominatore di tutta la terra".
|
5
1 Et conversus sum et levavi ocu los meos et vidi: et ecce
volu men volans.
2 Et dixit ad me: “Quid tu vides?”. Et dixi:
“Ego video volumen volans; longitudo eius viginti
cubitorum et latitudo eius decem cubitorum”.
3 Et dixit ad me: “Haec est maledictio, quae egreditur
super faciem omnis terrae; quia omnis fur hinc iuxta illud
expurgatur, et omnis periurus illinc iuxta illud expurgatur.
4 Educo illud, dicit Dominus exercituum, et veniet ad domum
furis et ad domum iurantis in nomine meo mendaciter; et
commorabitur in medio domus eius, et consumet eam et ligna
eius et lapides eius”.
5 Et egressus est angelus, qui loquebatur in me, et dixit
ad me: “Leva, quaeso, oculos tuos et vide. Quid est
hoc, quod egreditur?”.
6 Et dixi: “Quidnam est?”. Et ait: “Haec
est epha egrediens”. Et dixit: “Hoc est peccatum
eorum in universa terra”.
7 Et ecce operculum plumbi elevatum est, et ecce mulier
una sedens in medio ephae.
8 Et dixit: “Haec est impietas”. Et proiecit
eam in epham et misit massam plumbeam in os eius.
9 Et levavi oculos meos et vidi:
et ecce duae mulieres egredientes, et ventus in alis earum,
et habebant alas quasi alas milvi; et levaverunt epham inter
terram et caelum.
10 Et dixi ad angelum, qui loquebatur in me: “Quo
istae deferunt epham?”.
11 Et dixit ad me: “Ut aedificetur ei domus in terra
Sennaar; et, postquam constructa fuerit, ponetur ibi super
basem suam”.
|
5
1 Poi alzai gli occhi e vidi un rotolo che volava.
2 L`angelo mi domandò: "Che cosa vedi?". E io: "Vedo un
rotolo che vola: è lungo venti cubiti e largo dieci".
3 Egli soggiunse: "Questa è la maledizione che si diffonde
su tutta la terra: ogni ladro sarà scacciato via di qui
come quel rotolo; ogni spergiuro sarà scacciato via di qui
come quel rotolo.
4 Io scatenerò la maledizione, dice il Signore degli eserciti,
in modo che essa penetri nella casa del ladro e nella casa
dello spergiuro riguardo al mio nome; rimarrà in quella
casa e la consumerà insieme con le sue travi e le sue pietre".
5 Poi l`angelo che parlava con me si avvicinò e mi disse:
"Alza gli occhi e osserva ciò che appare".
6 E io: "Che cosa è quella?". Mi
rispose: "E` un` efa che avanza". Poi soggiunse: "Questa
è la loro corruzione in tutta la terra".
7 Fu quindi alzato un coperchio di piombo; ecco dentro all`
efa vi era una donna.
8 Disse: "Questa è l`empietà!". Poi la ricacciò dentro l`
efa e ricoprì l`apertura con il coperchio di piombo.
9 Alzai di nuovo gli occhi per osservare e vidi venire due
donne: il vento agitava le loro ali, poiché avevano ali
come quelle delle cicogne, e sollevarono l` efa fra la terra
e il cielo.
10 Domandai all`angelo che parlava con me: "Dove portano
l` efa costoro?".
11 Mi rispose: "Vanno nella terra di Sènnaar per costruirle
un tempio. Appena costruito, l` efa sarà posta sopra il
suo piedistallo".
|
6
1 Et rursus levavi oculos meos et vidi: et ecce quattuor quadrigae
egredientes de medio duorum montium; et montes, montes aerei.
2 In quadriga prima equi rufi, et in quadriga secunda equi
nigri,
3 et in quadriga tertia equi albi, et in quadriga quarta equi
varii.
4 Et respondi et dixi ad angelum, qui loquebatur in me: “Quid
sunt haec, domine mi?”.
5 Et respondit angelus et ait ad me: “Isti sunt quattuor
venti caeli, qui egrediuntur, postquam steterunt coram Dominatore
omnis terrae”.
6 In qua erant equi nigri, egrediebantur in terram aquilonis,
et albi egressi sunt post eos, et varii egressi sunt ad terram
austri.
7 Et equi fortes exierunt et quaerebant ire et discurrere
per terram. Et dixit: “Ite, perambulate terram”.
Et perambulaverunt terram.
8 Et vocavit me et locutus est ad me dicens: “Ecce,
qui egrediuntur in terram aquilonis requiescere fecerunt spiritum
meum in terra aquilonis”.
9 Et factum est verbum Domini ad me dicens:
10 “Sume ab his, qui de captivitate sunt, ab Holdai
et a Thobia et ab Iedaia, et venies tu in die illa et intrabis
domum Iosiae filii Sophoniae, qui venerunt de Babylone.
11 Et sumes argentum et aurum et facies coronam et pones in
capite Iesua filii Iosedec, sacerdotis magni,
12 et loqueris ad eum dicens: Haec ait Dominus exercituum
dicens: Ecce vir, Germen nomen eius; et in loco suo aliquid
germinabit et aedificabit templum Domini.
13 Et ipse exstruet templum Domini; et ipse portabit gloriam
et sedebit et dominabitur super solio suo; et erit sacerdos
ad dexteram eius, et consilium pacis erit inter illos duos.
14 Et corona erit Helem et Thobiae et Iedaiae et Hen filio
Sophoniae memoriale in templo Domini.
15 Et qui procul sunt, venient et aedificabunt in templo Domini;
et scietis quia Dominus exercituum misit me ad vos. Erit autem
hoc, si oboedieritis voci Domini Dei vestri” ”. |
6
1 Alzai ancora gli occhi per osservare ed ecco quattro carri
uscire in mezzo a due montagne e le montagne erano di bronzo.
2 Il primo carro aveva cavalli bai, il secondo cavalli neri,
3 il terzo cavalli bianchi e il quarto cavalli pezzati.
4 Domandai all`angelo che parlava con me: "Che significano
quelli, signor mio?".
5 E l`angelo: "Sono i quattro venti del cielo che partono
dopo essersi presentati al Signore di tutta la terra.
6 I cavalli neri vanno verso la terra del settentrione,
seguiti da quelli bianchi; i pezzati invece si dirigono
verso la terra del mezzogiorno.
7 Essi fremono di percorrere la terra". Egli disse loro:
"Andate, percorrete la terra". Essi partirono per percorrere
la terra;
8 Poi mi chiamò e mi disse: "Ecco, quelli che muovono verso
la terra del settentrione hanno fatto calmare il mio spirito
su quella terra".
9 Mi fu rivolta questa parola del Signore:
10 "Prendi fra i deportati, fra quelli di Cheldai, di Tobia
e di Iedaia, oro e argento e và nel medesimo giorno a casa
di Giosia figlio di Sofonìa, che è ritornato da Babilonia.
11 Prendi quell`argento e quell`oro e ne farai una corona
che porrai sul capo di Giosuè figlio di Iozedak, sommo sacerdote.
12 Gli riferirai: Dice il Signore
degli eserciti: Ecco un uomo che si chiama Germoglio: spunterà
da sé e ricostruirà il tempio del Signore.
13 Sì, egli ricostruirà il tempio
del Signore, egli riceverà la gloria, egli siederà da sovrano
sul suo trono. Un sacerdote sarà alla sua destra e fra i
due regnerà una pace perfetta.
14 La corona per Cheldai, Tobia, Iedaia e Giosia, figlio
di Sofonìa, resterà di ricordo nel tempio del Signore.
15 Anche da lontano verranno a riedificare il tempio del
Signore. Così riconoscerete che il Signore degli eserciti
mi ha inviato a voi. Ciò avverrà, se ascolterete la voce
del Signore vostro Dio".
|
7
1 Et factum est in anno quarto Darii regis, factum est verbum
Domini ad Zachariam in quarta mensis noni, qui est Casleu.
2 Et Bethel miserat Sarasar et Regemmelech et viros, qui erant
cum eo, ad deprecandam faciem Domini,
3 ut dicerent sacerdotibus domus Domini exercituum et prophetis
loquentes: “ Numquid flendum est mihi in quinto mense
vel ieiunandum, sicut iam feci multis annis? ”.
4 Et factum est verbum Domini exercituum ad me dicens:
5 “ Loquere ad omnem populum terrae et ad sacerdotes
dicens: Cum ieiunaretis et plangeretis in quinto et septimo
mense per hos septuaginta annos, numquid revera ieiunastis
mihi?
6 Et cum comedistis et bibistis, numquid non vobis comedistis
et vobismetipsis bibistis?
7 Numquid non sunt verba, quae locutus est Dominus in manu
prophetarum priorum, cum adhuc Ierusalem habitaretur et esset
opulenta, ipsa et urbes in circuitu eius, et Nageb habitaretur
simul cum Sephela? ”.
8 Et factum est verbum Domini ad Zachariam dicens:
9 “ Haec ait Dominus exercituum dicens: Iudicium verum
iudicate et misericordiam et miserationes facite unusquisque
cum fratre suo;
10 et viduam et pupillum et advenam et pauperem nolite calumniari,
et malum unusquisque contra fratrem suum nolite cogitare in
corde vestro.
11 Et noluerunt attendere; et opposuerunt dorsum rebelle et
aures suas aggravaverunt, ne audirent.
12 Et cor suum posuerunt adamantem, ne audirent legem et verba,
quae misit Dominus exercituum in spiritu suo per manum prophetarum
priorum, et facta est indignatio magna a Domino exercituum.
13 Et factum est, sicut cum clamaret, et ipsi non audierunt,
sic clamabunt, et non exaudiam, dicit Dominus exercituum.
14 Et disperdam eos per omnes gentes, quas nesciunt; et terra
desolata est post eos, ita ut non esset transiens et revertens.
Et posuerunt terram desiderabilem in desertum ”. |
7
1 L`anno quarto di Dario, il quarto giorno del nono mese,
detto Casleu, la parola del Signore fu rivolta a Zaccaria.
2 Betel aveva inviato Sarezer alto ufficiale del re con i
suoi uomini a supplicare il Signore
3 e a domandare ai sacerdoti addetti al tempio del Signore
degli eserciti e ai profeti: "Devo io continuare a far lutto
e astinenza nel quinto mese, come ho fatto in questi anni
passati?".
4 Allora mi fu rivolta questa parola del Signore:
5 "Parla a tutto il popolo del paese e a tutti i sacerdoti
e dì loro: Quando avete fatto digiuni e lamenti nel quinto
e nel settimo mese per questi settant`anni, lo facevate forse
per me?
6 Quando avete mangiato e bevuto non lo facevate forse per
voi?
7 Non è questa forse la parola che vi proclamava il Signore
per mezzo dei profeti del passato, quando Gerusalemme era
ancora abitata e in pace ed erano abitate le città vicine
e il Negheb e la pianura?".
8 Questa parola del Signore fu rivolta a Zaccaria:
9 "Ecco ciò che dice il Signore degli eserciti: Praticate
la giustizia e la fedeltà; esercitate la pietà e la misericordia
ciascuno verso il suo prossimo.
10 Non frodate la vedova, l`orfano, il pellegrino, il misero
e nessuno nel cuore trami il male contro il proprio fratello".
11 Ma essi hanno rifiutato di ascoltarmi, mi hanno voltato
le spalle, hanno indurito gli orecchi per non sentire.
12 Indurirono il cuore come un diamante per non udire la legge
e le parole che il Signore degli eserciti rivolgeva loro mediante
il suo spirito, per mezzo dei profeti del passato. Così si
accese un grande sdegno da parte del Signore degli eserciti.
13 Come al suo chiamare essi non vollero dare ascolto, così
quand`essi grideranno, io non li ascolterò, dice il Signore
degli eserciti.
14 "Io li ho dispersi fra tutte quelle nazioni che essi non
conoscevano e il paese si è desolato dietro di loro, senza
che alcuno lo percorresse; la terra di delizie è stata ridotta
a desolazione". |
|
|
1
2 3 4 5
6 7 |
1 2
3 4 5 6
7 |
|
|
|
|
|