Ego sum Qui sum.
Evangelium secundum Matthaeum
1
2 3 4 5
6 7 8 9
10 |
|
Vangelo secondo Matteo
1
2 3 4 5
6 7 8 9
10 |
1
1 Liber generationis Iesu Christi filii
David filii Abraham.
2 Abraham genuit Isaac, Isaac autem genuit Iacob, Iacob autem
genuit Iudam et fratres eius,
3 Iudas autem genuit Phares et Zara de Thamar, Phares autem
genuit Esrom, Esrom autem genuit Aram,
4 Aram autem genuit Aminadab, Aminadab autem genuit Naasson,
Naasson autem genuit Salmon,
5 Salmon autem genuit Booz de Rahab, Booz autem genuit Obed
ex Ruth, Obed autem genuit Iesse,
6 Iesse autem genuit David regem.
David autem genuit Salomonem ex ea, quae fuit Uriae,
7 Salomon autem genuit Roboam, Roboam autem genuit Abiam,
Abia autem genuit Asa,
8 Asa autem genuit Iosaphat, Iosaphat autem genuit Ioram,
Ioram autem genuit Oziam,
9 Ozias autem genuit Ioatham, Ioatham autem genuit Achaz,
Achaz autem genuit Ezechiam,
10 Ezechias autem genuit Manassen, Manasses autem genuit Amon,
Amon autem genuit Iosiam,
11 Iosias autem genuit Iechoniam et fratres eius in transmigratione
Babylonis.
12 Et post transmigrationem Babylonis Iechonias genuit Salathiel,
Salathiel autem genuit Zorobabel,
13 Zorobabel autem genuit Abiud, Abiud autem genuit Eliachim,
Eliachim autem genuit Azor,
14 Azor autem genuit Sadoc, Sadoc autem genuit Achim, Achim
autem genuit Eliud,
15 Eliud autem genuit Eleazar, Eleazar autem genuit Matthan,
Matthan autem genuit Iacob,
16 Iacob autem genuit Ioseph virum Mariae, de qua natus est
Iesus, qui vocatur Christus.
17 Omnes ergo generationes ab Abraham usque ad David generationes
quattuordecim; et a David usque ad transmigrationem Babylonis
generationes quattuordecim; et a transmigratione Babylonis
usque ad Christum generationes quattuordecim.
18 Iesu Christi autem generatio sic erat.
Cum esset desponsata mater eius Maria Ioseph, antequam convenirent
inventa est in utero habens de Spiritu Sancto.
19 Ioseph autem vir eius, cum esset iustus et nollet eam traducere,
voluit occulte dimittere eam.
20 Haec autem eo cogitante, ecce angelus Domini in somnis
apparuit ei dicens: “ Ioseph fili David, noli timere
accipere Mariam coniugem tuam. Quod enim in ea natum est,
de Spiritu Sancto est;
21 pariet autem filium, et vocabis nomen eius Iesum: ipse
enim salvum faciet populum suum a peccatis eorum ”.
22 Hoc autem totum factum est, ut adimpleretur id, quod dictum
est a Domino per prophetam dicentem:
23 “ Ecce, virgo in utero habebit et pariet filium,
et vocabunt nomen eius Emmanuel ”, quod est interpretatum
Nobiscum Deus.
24 Exsurgens autem Ioseph a somno fecit, sicut praecepit ei
angelus Domini, et accepit coniugem suam;
25 et non cognoscebat eam, donec peperit filium, et vocavit
nomen eius Iesum. |
1
1 Genealogia di Gesù Cristo figlio
di Davide, figlio di Abramo.
2 Abramo generò Isacco, Isacco generò Giacobbe,
Giacobbe generò Giuda e i suoi fratelli,
3 Giuda generò Fares e Zara da Tamar, Fares generò
Esròm, Esròm generò Aram,
4 Aram generò Aminadàb, Aminadàb generò
Naassòn, Naassòn generò Salmòn,
5 Salmòn generò Booz da Racab, Booz generò
Obed da Rut, Obed generò Iesse,
6 Iesse generò il re Davide. Davide generò Salomone
da quella che era stata la moglie di Urìa,
7 Salomone generò Roboamo, Roboamo generò Abìa,
Abìa generò Asàf,
8 Asàf generò Giòsafat, Giòsafat
generò Ioram, Ioram generò Ozia,
9 Ozia generò Ioatam, Ioatam generò Acaz, Acaz
generò Ezechia,
10 Ezechia generò Manasse, Manasse generò Amos,
Amos generò Giosia,
11 Giosia generò Ieconia e i suoi fratelli, al tempo
della deportazione in Babilonia.
12 Dopo la deportazione in Babilonia, Ieconia generò
Salatiel, Salatiel generò Zorobabèle,
13 Zorobabèle generò Abiùd, Abiùd
generò Elìacim, Elìacim generò
Azor,
14 Azor generò Sadoc, Sadoc generò Achim, Achim
generò Eliùd,
15 Eliùd generò Eleàzar, Eleàzar
generò Mattan, Mattan generò Giacobbe,
16Giacobbe generò Giuseppe, lo sposo di Maria, dalla
quale è nato Gesù chiamato Cristo.
17 La somma di tutte le generazioni, da Abramo a Davide, è
così di quattordici; da Davide fino alla deportazione
in Babilonia è ancora di quattordici; dalla deportazione
in Babilonia a Cristo è, infine, di quattordici.
18 Ecco come avvenne la nascita di Gesù Cristo: sua
madre Maria, essendo promessa sposa di Giuseppe, prima che
andassero a vivere insieme si trovò incinta per opera
dello Spirito Santo.
19 Giuseppe suo sposo, che era giusto e non voleva ripudiarla,
decise di licenziarla in segreto.
20 Mentre però stava pensando a queste cose, ecco che
gli apparve in sogno un angelo del Signore e gli disse: "Giuseppe,
figlio di Davide, non temere di prendere con te Maria, tua
sposa, perché quel che è generato in lei viene
dallo Spirito Santo.
21 Essa partorirà un figlio e tu lo chiamerai Gesù:
egli infatti salverà il suo popolo dai suoi peccati".
22Tutto questo avvenne perché si adempisse ciò
che era stato detto dal Signore per mezzo del profeta:
23 Ecco, la vergine concepirà e partorirà un
figlio che sarà chiamato Emmanuele,
che significa Dio con noi.
24 Destatosi dal sonno, Giuseppe fece come gli aveva ordinato
l'angelo del Signore e prese con sé la sua sposa,
25 la quale, senza che egli la conoscesse, partorì
un figlio, che egli chiamò Gesù. |
2
1 Cum autem natus esset Iesus in Bethlehem
Iudaeae in diebus Herodis regis, ecce Magi ab oriente venerunt
Hierosolymam dicentes:
2“ Ubi est, qui natus est, rex Iudaeorum? Vidimus enim
stellam eius in oriente et venimus adorare eum ”.
3 Audiens autem Herodes rex turbatus est et omnis Hierosolyma
cum illo;
4 et congregans omnes principes sacerdotum et scribas populi,
sciscitabatur ab eis ubi Christus nasceretur.
5 At illi dixerunt ei: “ In Bethlehem Iudaeae. Sic enim
scriptum est per prophetam:
6 "Et tu, Bethlehem terra Iudae,
nequaquam minima es in principibus Iudae;
ex te enim exiet dux,
qui reget populum meum Israel" ”.
7 Tunc Herodes, clam vocatis Magis, diligenter didicit ab
eis tempus stellae, quae apparuit eis;
8 et mittens illos in Bethlehem dixit: “ Ite et interrogate
diligenter de puero; et cum inveneritis, renuntiate mihi,
ut et ego veniens adorem eum ”.
9 Qui cum audissent regem, abierunt. Et ecce stella, quam
viderant in oriente, antecedebat eos, usque dum veniens staret
supra, ubi erat puer.
10 Videntes autem stellam gavisi sunt gaudio magno valde.
11 Et intrantes domum viderunt puerum cum Maria matre eius,
et procidentes adoraverunt eum; et apertis thesauris suis,
obtulerunt ei munera, aurum et tus et myrrham.
12 Et responso accepto in somnis, ne redirent ad Herodem,
per aliam viam reversi sunt in regionem suam.
13 Qui cum recessissent, ecce angelus Domini apparet in somnis
Ioseph dicens: “ Surge et accipe puerum et matrem eius
et fuge in Aegyptum et esto ibi, usque dum dicam tibi; futurum
est enim ut Herodes quaerat puerum ad perdendum eum ”.
14 Qui consurgens accepit puerum et matrem eius nocte et recessit
in Aegyptum
15 et erat ibi usque ad obitum Herodis, ut adimpleretur, quod
dictum est a Domino per prophetam dicentem:
“ Ex Aegypto vocavi filium meum ”.
16 Tunc Herodes videns quoniam illusus esset a Magis, iratus
est valde et mittens occidit omnes pueros, qui erant in Bethlehem
et in omnibus finibus eius, a bimatu et infra, secundum tempus,
quod exquisierat a Magis.
17 Tunc adimpletum est, quod dictum est per Ieremiam prophetam
dicentem:
18 “ Vox in Rama audita est,
ploratus et ululatus multus: Rachel plorans filios suos, et
noluit consolari, quia non sunt ”.
19 Defuncto autem Herode, ecce apparet angelus Domini in somnis
Ioseph in Aegypto
20 dicens: “ Surge et accipe puerum et matrem eius et
vade in terram Israel; defuncti sunt enim, qui quaerebant
animam pueri ”.
21 Qui surgens accepit puerum et matrem eius et venit in terram
Israel.
22 Audiens autem quia Archelaus regnaret in Iudaea pro Herode
patre suo, timuit illuc ire; et admonitus in somnis, secessit
in partes Galilaeae
23 et veniens habitavit in civitate, quae vocatur Nazareth,
ut adimpleretur, quod dictum est per Prophetas: “ Nazaraeus
vocabitur ”. |
2
1 Gesù nacque a Betlemme di Giudea,
al tempo del re Erode. Alcuni Magi giunsero da oriente a Gerusalemme
e domandavano:
2"Dov'è il re dei Giudei che è nato? Abbiamo
visto sorgere la sua stella, e siamo venuti per adorarlo".
3 All'udire queste parole, il re Erode restò turbato
e con lui tutta Gerusalemme.
4 Riuniti tutti i sommi sacerdoti e gli scribi del popolo,
s'informava da loro sul luogo in cui doveva nascere il Messia.
5 Gli risposero: "A Betlemme di Giudea, perché
così è scritto per mezzo del profeta:
6 E tu, Betlemme, terra di Giuda, non sei davvero il più
piccolo capoluogo di Giuda: da te uscirà infatti un
capo che pascerà il mio popolo, Israele.
7 Allora Erode, chiamati segretamente i Magi, si fece dire
con esattezza da loro il tempo in cui era apparsa la stella
8 e li inviò a Betlemme esortandoli: "Andate e
informatevi accuratamente del bambino e, quando l'avrete trovato,
fatemelo sapere, perché anch'io venga ad adorarlo".
9 Udite le parole del re, essi partirono. Ed ecco la stella,
che avevano visto nel suo sorgere, li precedeva, finché
giunse e si fermò sopra il luogo dove si trovava il
bambino.
10 Al vedere la stella, essi provarono una grandissima gioia.
11 Entrati nella casa, videro il bambino con Maria sua madre,
e prostratisi lo adorarono. Poi aprirono i loro scrigni e
gli offrirono in dono oro, incenso e mirra.
12 Avvertiti poi in sogno di non tornare da Erode, per un'altra
strada fecero ritorno al loro paese.
13 Essi erano appena partiti, quando un angelo del Signore
apparve in sogno a Giuseppe e gli disse: "Alzati, prendi
con te il bambino e sua madre e fuggi in Egitto, e resta là
finché non ti avvertirò, perché Erode
sta cercando il bambino per ucciderlo".
14 Giuseppe, destatosi, prese con sé il bambino e sua
madre nella notte e fuggì in Egitto,
15 dove rimase fino alla morte di Erode, perché si
adempisse ciò che era stato detto dal Signore per mezzo
del profeta: Dall'Egitto ho chiamato il mio figlio.
16 Erode, accortosi che i Magi si erano presi gioco di lui,
s'infuriò e mandò ad uccidere tutti i bambini
di Betlemme e del suo territorio dai due anni in giù,
corrispondenti al tempo su cui era stato informato dai Magi.
17 Allora si adempì quel che era stato detto per mezzo
del profeta Geremia:
18 Un grido è stato udito in Rama, un pianto e un lamento
grande; Rachele piange i suoi figli
e non vuole essere consolata, perché non sono più.
19 Morto Erode, un angelo del Signore apparve in sogno a Giuseppe
in Egitto
20 e gli disse: "Alzati, prendi con te il bambino e sua
madre e và nel paese d'Israele; perché sono
morti coloro che insidiavano la vita del bambino".
21 Egli, alzatosi, prese con sé il bambino e sua madre,
ed entrò nel paese d'Israele.
22 Avendo però saputo che era re della Giudea Archelào
al posto di suo padre Erode, ebbe paura di andarvi. Avvertito
poi in sogno, si ritirò nelle regioni della Galilea
23 e, appena giunto, andò ad abitare in una città
chiamata Nazaret, perché si adempisse ciò che
era stato detto dai profeti: "Sarà chiamato Nazareno". |
3
1 In diebus autem illis venit Ioannes Baptista
praedicans in deserto Iudaeae
2 et dicens: “ Paenitentiam agite; appropinquavit enim
regnum caelorum ”.
3 Hic est enim, qui dictus est per Isaiam prophetam dicentem:
“ Vox clamantis in deserto:
"Parate viam Domini, rectas facite semitas eius!" ”.
4 Ipse autem Ioannes habebat vestimentum de pilis cameli et
zonam pelliceam circa lumbos suos; esca autem eius erat locustae
et mel silvestre.
5 Tunc exibat ad eum Hierosolyma et omnis Iudaea et omnis
regio circa Iordanem,
6 et baptizabantur in Iordane flumine ab eo, confitentes peccata
sua.
7 Videns autem multos pharisaeorum et sadducaeorum venientes
ad baptismum suum, dixit eis: “ Progenies viperarum,
quis demonstravit vobis fugere a futura ira?
8 Facite ergo fructum dignum paenitentiae
9 et ne velitis dicere intra vos: “Patrem habemus Abraham”;
dico enim vobis quoniam potest Deus de lapidibus istis suscitare
Abrahae filios.
10 Iam enim securis ad radicem arborum posita est; omnis ergo
arbor, quae non facit fructum bonum, exciditur et in ignem
mittitur.
11 Ego quidem vos baptizo in aqua in paenitentiam; qui autem
post me venturus est, fortior me est, cuius non sum dignus
calceamenta portare; ipse vos baptizabit in Spiritu Sancto
et igni,
12 cuius ventilabrum in manu sua, et permundabit aream suam
et congregabit triticum suum in horreum, paleas autem comburet
igni inexstinguibili ”.
13 Tunc venit Iesus a Galilaea in Iordanem ad Ioannem, ut
baptizaretur ab eo.
14 Ioannes autem prohibebat eum dicens: “ Ego a te debeo
baptizari, et tu venis ad me? ”.
15 Respondens autem Iesus dixit ei: “ Sine modo, sic
enim decet nos implere omnem iustitiam ”. Tunc dimittit
eum.
16 Baptizatus autem Iesus, confestim ascendit de aqua; et
ecce aperti sunt ei caeli, et vidit Spiritum Dei descendentem
sicut columbam et venientem super se.
17 Et ecce vox de caelis dicens: “Hic est Filius meus
dilectus, in quo mihi complacui ”. |
3
1 In quei giorni comparve Giovanni il Battista
a predicare nel deserto della Giudea,
2 dicendo: "Convertitevi, perché il regno dei
cieli è vicino!".
3 Egli è colui che fu annunziato dal profeta Isaia
quando disse: Voce di uno che grida nel deserto: Preparate
la via del Signore, raddrizzate i suoi sentieri!
4 Giovanni portava un vestito di peli di cammello e una cintura
di pelle attorno ai fianchi; il suo cibo erano locuste e miele
selvatico.
5 Allora accorrevano a lui da Gerusalemme, da tutta la Giudea
e dalla zona adiacente il Giordano;
6 e, confessando i loro peccati, si facevano battezzare da
lui nel fiume Giordano.
7 Vedendo però molti farisei e sadducei venire al suo
battesimo, disse loro: "Razza di vipere! Chi vi ha suggerito
di sottrarvi all'ira imminente?
8 Fate dunque frutti degni di conversione,
9 e non crediate di poter dire fra voi: Abbiamo Abramo per
padre. Vi dico che Dio può far sorgere figli di Abramo
da queste pietre.
10Già la scure è posta alla radice degli alberi:
ogni albero che non produce frutti buoni viene tagliato e
gettato nel fuoco.
11 Io vi battezzo con acqua per la conversione; ma colui che
viene dopo di me è più potente di me e io non
son degno neanche di portargli i sandali; egli vi battezzerà
in Spirito santo e fuoco.
12 Egli ha in mano il ventilabro, pulirà la sua aia
e raccoglierà il suo grano nel granaio, ma brucerà
la pula con un fuoco inestinguibile".
13 In quel tempo Gesù dalla Galilea andò al
Giordano da Giovanni per farsi battezzare da lui.
14 Giovanni però voleva impedirglielo, dicendo: "Io
ho bisogno di essere battezzato da te e tu vieni da me?".
15 Ma Gesù gli disse: "Lascia fare per ora, poiché
conviene che così adempiamo ogni giustizia". Allora
Giovanni acconsentì.
16 Appena battezzato, Gesù uscì dall'acqua:
ed ecco, si aprirono i cieli ed egli vide lo Spirito di Dio
scendere come una colomba e venire su di lui.
17 Ed ecco una voce dal cielo che disse: "Questi è
il Figlio mio prediletto, nel quale mi sono compiaciuto".
|
4
1 Tunc Iesus ductus est in de sertum a
Spiritu, ut tentaretur a Diabolo.
2 Et cum ieiunasset quadraginta diebus et quadraginta noctibus,
postea esuriit.
3 Et accedens tentator dixit ei: “ Si Filius Dei es,
dic, ut lapides isti panes fiant ”.
4 Qui respondens dixit:
“ Scriptum est:
"Non in pane solo vivet homo,
sed in omni verbo, quod procedit de ore Dei" ”.
5 Tunc assumit eum Diabolus in sanctam civitatem et statuit
eum supra pinnaculum templi
6 et dicit ei: “ Si Filius Dei es, mitte te deorsum.
Scriptum est enim:
"Angelis suis mandabit de te,
et in manibus tollent te,
ne forte offendas ad lapidem pedem tuum" ”.
7 Ait illi Iesus: “ Rursum scriptum est: "Non tentabis
Dominum Deum tuum" ”.
8 Iterum assumit eum Diabolus in montem excelsum valde et
ostendit ei omnia regna mundi et gloriam eorum
9 et dicit illi: “ Haec tibi omnia dabo, si cadens adoraveris
me”.
10 Tunc dicit ei Iesus: “ Vade, Satanas! Scriptum est
enim: "Dominum Deum tuum adorabis
et illi soli servies" ”.
11 Tunc reliquit eum Diabolus, et ecce angeli accesserunt
et ministrabant ei.
12 Cum autem audisset quod Ioannes traditus esset, secessit
in Galilaeam.
13 Et relicta Nazareth, venit et habitavit in Capharnaum maritimam
14 in finibus Zabulon et Nephthali, ut impleretur, quod dictum
est per Isaiam prophetam dicentem:
15 “ Terra Zabulon et terra Nephthali, ad viam maris,
trans Iordanem, Galilaea gentium;
16 populus, qui sedebat in tenebris,
lucem vidit magnam, et sedentibus in regione et umbra mortis
lux orta est eis ”.
17 Exinde coepit Iesus praedicare et dicere: “ Paenitentiam
agite; appropinquavit enim regnum caelorum ”.
18 Ambulans autem iuxta mare Galilaeae, vidit duos fratres,
Simonem, qui vocatur Petrus, et Andream fratrem eius, mittentes
rete in mare; erant enim piscatores.
19 Et ait illis: “ Venite post me, et faciam vos piscatores
hominum ”.
20 At illi continuo, relictis retibus, secuti sunt eum.
21 Et procedens inde vidit alios duos fratres, Iacobum Zebedaei
et Ioannem fratrem eius, in navi cum Zebedaeo patre eorum
reficientes retia sua; et vocavit eos.
22 Illi autem statim, relicta navi et patre suo, secuti sunt
eum.
23 Et circumibat Iesus totam Galilaeam, docens in synagogis
eorum et praedicans evangelium regni et sanans omnem languorem
et omnem infirmitatem in populo.
24 Et abiit opinio eius in totam Syriam; et obtulerunt ei
omnes male habentes, variis languoribus et tormentis comprehensos,
et qui daemonia habebant, et lunaticos et paralyticos, et
curavit eos.
25 Et secutae sunt eum turbae multae de Galilaea et Decapoli
et Hierosolymis et Iudaea et de trans Iordanem. |
4
1 Allora Gesù fu condotto dallo Spirito
nel deserto per esser tentato dal diavolo.
2 E dopo aver digiunato quaranta giorni e quaranta notti,
ebbe fame.
3 Il tentatore allora gli si accostò e gli disse: "Se
sei Figlio di Dio, dì che questi sassi diventino pane".
4 Ma egli rispose: "Sta scritto: Non di solo pane vivrà
l'uomo, ma di ogni parola che esce dalla bocca di Dio".
5 Allora il diavolo lo condusse con sé nella città
santa, lo depose sul pinnacolo del tempio
6 e gli disse: "Se sei Figlio di Dio, gettati giù,
poiché sta scritto: Ai suoi angeli darà ordini
a tuo riguardo, ed essi ti sorreggeranno con le loro mani,
perché non abbia a urtare contro un sasso il tuo piede".
7 Gesù gli rispose: "Sta scritto anche: Non tentare
il Signore Dio tuo".
8 Di nuovo il diavolo lo condusse con sé sopra un monte
altissimo e gli mostrò tutti i regni del mondo con
la loro gloria e gli disse:
9"Tutte queste cose io ti darò, se, prostrandoti,
mi adorerai".
10 Ma Gesù gli rispose: "Vattene, satana! Sta
scritto: Adora il Signore Dio tuo e a lui solo rendi culto".
11 Allora il diavolo lo lasciò ed ecco angeli gli si
accostarono e lo servivano.
12 Avendo intanto saputo che Giovanni era stato arrestato,
Gesù si ritirò nella Galilea
13 e, lasciata Nazaret, venne ad abitare a Cafarnao, presso
il mare, nel territorio di Zàbulon e di Nèftali,
14 perché si adempisse ciò che era stato detto
per mezzo del profeta Isaia:
15 Il paese di Zàbulon e il paese di Nèftali,
sulla via del mare, al di là del Giordano, Galilea
delle genti;
16 il popolo immerso nelle tenebre ha visto una grande luce;
su quelli che dimoravano in terra e ombra di morte una luce
si è levata.
17 Da allora Gesù cominciò a predicare e a dire:
"Convertitevi, perché il regno dei cieli è
vicino".
18 Mentre camminava lungo il mare di Galilea vide due fratelli,
Simone, chiamato Pietro, e Andrea suo fratello, che gettavano
la rete in mare, poiché erano pescatori.
19 E disse loro: "Seguitemi, vi farò pescatori
di uomini".
20 Ed essi subito, lasciate le reti, lo seguirono.
21 Andando oltre, vide altri due fratelli, Giacomo di Zebedèo
e Giovanni suo fratello, che nella barca insieme con Zebedèo,
loro padre, riassettavano le reti; e li chiamò.
22 Ed essi subito, lasciata la barca e il padre, lo seguirono.
23 Gesù andava attorno per tutta la Galilea, insegnando
nelle loro sinagoghe e predicando la buona novella del regno
e curando ogni sorta di malattie e di infermità nel
popolo.
24 La sua fama si sparse per tutta la Siria e così
condussero a lui tutti i malati, tormentati da varie malattie
e dolori, indemoniati, epilettici e paralitici; ed egli li
guariva.
25 E grandi folle cominciarono a seguirlo dalla Galilea, dalla
Decàpoli, da Gerusalemme, dalla Giudea e da oltre il
Giordano. |
5
1 Videns autem turbas, ascendit in montem;
et cum sedisset, accesserunt ad eum discipuli eius;
2 et aperiens os suum docebat eos dicens:
3 “ Beati pauperes spiritu, quoniam ipsorum est regnum
caelorum.
4 Beati, qui lugent, quoniam ipsi consolabuntur.
5 Beati mites, quoniam ipsi possidebunt terram.
6 Beati, qui esuriunt et sitiunt iustitiam, quoniam ipsi saturabuntur.
7 Beati misericordes, quia ipsi misericordiam consequentur.
8 Beati mundo corde, quoniam ipsi Deum videbunt.
9 Beati pacifici, quoniam filii Dei vocabuntur.
10 Beati, qui persecutionem patiuntur propter iustitiam, quoniam
ipsorum est regnum caelorum.
11 Beati estis cum maledixerint vobis et persecuti vos fuerint
et dixerint omne malum adversum vos, mentientes, propter me.
12 Gaudete et exsultate, quoniam merces vestra copiosa est
in caelis; sic enim persecuti sunt prophetas, qui fuerunt
ante vos.
13 Vos estis sal terrae; quod si sal evanuerit, in quo salietur?
Ad nihilum valet ultra, nisi ut mittatur foras et conculcetur
ab hominibus.
14 Vos estis lux mundi. Non potest civitas abscondi supra
montem posita;
15 neque accendunt lucernam et ponunt eam sub modio, sed super
candelabrum, ut luceat omnibus, qui in domo sunt.
16 Sic luceat lux vestra coram hominibus, ut videant vestra
bona opera et glorificent Patrem vestrum, qui in caelis est.
17 Nolite putare quoniam veni solvere Legem aut Prophetas;
non veni solvere, sed adimplere.
18 Amen quippe dico vobis: Donec transeat caelum et terra,
iota unum aut unus apex non praeteribit a Lege, donec omnia
fiant.
19 Qui ergo solverit unum de mandatis istis minimis et docuerit
sic homines, minimus vocabitur in regno caelorum; qui autem
fecerit et docuerit, hic magnus vocabitur in regno caelorum.
20 Dico enim vobis: Nisi abundaverit iustitia vestra plus
quam scribarum et pharisaeorum, non intrabitis in regnum caelorum.
21 Audistis quia dictum est antiquis: “Non occides;
qui autem occiderit, reus erit iudicio”.
22 Ego autem dico vobis: Omnis, qui irascitur fratri suo,
reus erit iudicio; qui autem dixerit fratri suo: “Racha”,
reus erit concilio; qui autem dixerit: “Fatue”,
reus erit gehennae ignis.
23 Si ergo offeres munus tuum ad altare, et ibi recordatus
fueris quia frater tuus habet aliquid adversum te,
24 relinque ibi munus tuum ante altare et vade, prius, reconciliare
fratri tuo et tunc veniens offer munus tuum.
25 Esto consentiens adversario tuo cito, dum es in via cum
eo, ne forte tradat te adversarius iudici, et iudex tradat
te ministro, et in carcerem mittaris.
26 Amen dico tibi: Non exies inde, donec reddas novissimum
quadrantem.
27 Audistis quia dictum est: "Non moechaberis".
28 Ego autem dico vobis: Omnis, qui viderit mulierem ad concupiscendum
eam, iam moechatus est eam in corde suo.
29 Quod si oculus tuus dexter scandalizat te, erue eum et
proice abs te; expedit enim tibi, ut pereat unum membrorum
tuorum, quam totum corpus tuum mittatur in gehennam.
30 Et si dextera manus tua scandalizat te, abscide eam et
proice abs te; expedit enim tibi, ut pereat unum membrorum
tuorum, quam totum corpus tuum abeat in gehennam.
31 Dictum est autem: “Quicumque dimiserit uxorem suam,
det illi libellum repudii”.
32 Ego autem dico vobis: Omnis, qui dimiserit uxorem suam,
excepta fornicationis causa, facit eam moechari; et, qui dimissam
duxerit, adulterat.
33 Iterum audistis quia dictum est antiquis: "Non periurabis;
reddes autem Domino iuramenta tua".
34 Ego autem dico vobis: Non iurare omnino, neque per caelum,
quia thronus Dei est,
35 neque per terram, quia scabellum est pedum eius, neque
per Hierosolymam, quia civitas est magni Regis;
36 neque per caput tuum iuraveris, quia non potes unum capillum
album facere aut nigrum.
37 Sit autem sermo vester: “Est, est”, “Non,
non”; quod autem his abundantius est, a Malo est.
38 Audistis quia dictum est: "Oculum pro oculo et dentem pro
dente".
39 Ego autem dico vobis: Non resistere malo; sed si quis te
percusserit in dextera maxilla tua, praebe illi et alteram;
40 et ei, qui vult tecum iudicio contendere et tunicam tuam
tollere, remitte ei et pallium;
41 et quicumque te angariaverit mille passus, vade cum illo
duo.
42 Qui petit a te, da ei; et volenti mutuari a te, ne avertaris.
43 Audistis quia dictum est: "Diliges proximum tuum et odio
habebis inimicum tuum".
44 Ego autem dico vobis: Diligite inimicos vestros et orate
pro persequentibus vos,
45 ut sitis filii Patris vestri, qui in caelis est, quia solem
suum oriri facit super malos et bonos et pluit super iustos
et iniustos.
46 Si enim dilexeritis eos, qui vos diligunt, quam mercedem
habetis? Nonne et publicani hoc faciunt?
47 Et si salutaveritis fratres vestros tantum, quid amplius
facitis? Nonne et ethnici hoc faciunt?
48 Estote ergo vos perfecti, sicut Pater vester caelestis
perfectus est. |
5
1 Vedendo le folle, Gesù salì
sulla montagna e, messosi a sedere, gli si avvicinarono i
suoi discepoli.
2 Prendendo allora la parola, li ammaestrava dicendo:
3 "Beati i poveri in spirito, perché di essi è
il regno dei cieli.
4 Beati gli afflitti, perché saranno consolati.
5 Beati i miti, perché erediteranno la terra.
6 Beati quelli che hanno fame e sete della giustizia, perché
saranno saziati.
7 Beati i misericordiosi, perché troveranno misericordia.
8 Beati i puri di cuore, perché vedranno Dio.
9 Beati gli operatori di pace, perché saranno chiamati
figli di Dio.
10 Beati i perseguitati per causa della giustizia, perché
di essi è il regno dei cieli.
11 Beati voi quando vi insulteranno, vi perseguiteranno e,
mentendo, diranno ogni sorta di male contro di voi per causa
mia.
12 Rallegratevi ed esultate, perché grande è
la vostra ricompensa nei cieli. Così infatti hanno
perseguitato i profeti prima di voi.
13 Voi siete il sale della terra; ma se il sale perdesse il
sapore, con che cosa lo si potrà render salato? A null'altro
serve che ad essere gettato via e calpestato dagli uomini.
14 Voi siete la luce del mondo; non può restare nascosta
una città collocata sopra un monte,
15 né si accende una lucerna per metterla sotto il
moggio, ma sopra il lucerniere perché faccia luce a
tutti quelli che sono nella casa.
16 Così risplenda la vostra luce davanti agli uomini,
perché vedano le vostre opere buone e rendano gloria
al vostro Padre che è nei cieli.
17 Non pensate che io sia venuto ad abolire la Legge o i Profeti;
non son venuto per abolire, ma per dare compimento.
18 In verità vi dico: finché non siano passati
il cielo e la terra, non passerà neppure un iota o
un segno dalla legge, senza che tutto sia compiuto.
19 Chi dunque trasgredirà uno solo di questi precetti,
anche minimi, e insegnerà agli uomini a fare altrettanto,
sarà considerato minimo nel regno dei cieli. Chi invece
li osserverà e li insegnerà agli uomini, sarà
considerato grande nel regno dei cieli.
20 Poiché io vi dico: se la vostra giustizia non supererà
quella degli scribi e dei farisei, non entrerete nel regno
dei cieli.
21 Avete inteso che fu detto agli antichi: Non uccidere; chi
avrà ucciso sarà sottoposto a giudizio.
22 Ma io vi dico: chiunque si adira con il proprio fratello,
sarà sottoposto a giudizio. Chi poi dice al fratello:
stupido, sarà sottoposto al sinedrio; e chi gli dice:
pazzo, sarà sottoposto al fuoco della Geenna.
23 Se dunque presenti la tua offerta sull'altare e lì
ti ricordi che tuo fratello ha qualche cosa contro di te,
24 lascia lì il tuo dono davanti all'altare e và
prima a riconciliarti con il tuo fratello e poi torna ad offrire
il tuo dono.
25 Mettiti presto d'accordo con il tuo avversario mentre sei
per via con lui, perché l'avversario non ti consegni
al giudice e il giudice alla guardia e tu venga gettato in
prigione.
26 In verità ti dico: non uscirai di là finché
tu non abbia pagato fino all'ultimo spicciolo!
27 Avete inteso che fu detto: Non commettere adulterio;
28 ma io vi dico: chiunque guarda una donna per desiderarla,
ha già commesso adulterio con lei nel suo cuore.
29 Se il tuo occhio destro ti è occasione di scandalo,
cavalo e gettalo via da te: conviene che perisca uno dei tuoi
membri, piuttosto che tutto il tuo corpo venga gettato nella
Geenna.
30 E se la tua mano destra ti è occasione di scandalo,
tagliala e gettala via da te: conviene che perisca uno dei
tuoi membri, piuttosto che tutto il tuo corpo vada a finire
nella Geenna.
31 Fu pure detto: Chi ripudia la propria moglie, le dia l'atto
di ripudio;
32 ma io vi dico: chiunque ripudia sua moglie, eccetto il
caso di concubinato, la espone all'adulterio e chiunque sposa
una ripudiata, commette adulterio.
33 Avete anche inteso che fu detto agli antichi: Non spergiurare,
ma adempi con il Signore i tuoi giuramenti;
34ma io vi dico: non giurate affatto: né per il cielo,
perché è il trono di Dio;
35né per la terra, perché è lo sgabello
per i suoi piedi; né per Gerusalemme, perché
è la città del gran re.
36Non giurare neppure per la tua testa, perché non
hai il potere di rendere bianco o nero un solo capello.
37Sia invece il vostro parlare sì, sì; no, no;
il di più viene dal maligno.
38 Avete inteso che fu detto: Occhio per occhio e dente per
dente;
39 ma io vi dico di non opporvi al malvagio; anzi se uno ti
percuote la guanciadestra, tu porgigli anche l'altra;
40e a chi ti vuol chiamare in giudizio per toglierti la tunica,
tu lascia anche il mantello.
41 E se uno ti costringerà a fare un miglio, tu fanne
con lui due.
42 Dà a chi ti domanda e a chi desidera da te un prestito
non volgere le spalle.
43 Avete inteso che fu detto: Amerai il tuo prossimo e odierai
il tuo nemico;
44 ma io vi dico: amate i vostri nemici e pregate per i vostri
persecutori,
45 perché siate figli del Padre vostro celeste, che
fa sorgere il suo sole sopra i malvagi e sopra i buoni, e
fa piovere sopra i giusti e sopra gli ingiusti.
46Infatti se amate quelli che vi amano, quale merito ne avete?
Non fanno così anche i pubblicani?
47 E se date il saluto soltanto ai vostri fratelli, che cosa
fate di straordinario? Non fanno così anche i pagani?
48 Siate voi dunque perfetti come è perfetto il Padre
vostro celeste. |
6
1 Attendite, ne iustitiam vestram faciatis
coram hominibus, ut vi deamini ab eis; alioquin mercedem non
habetis apud Patrem vestrum, qui in caelis est.
2 Cum ergo facies eleemosynam, noli tuba canere ante te, sicut
hypocritae faciunt in synagogis et in vicis, ut honorificentur
ab hominibus. Amen dico vobis: Receperunt mercedem suam.
3 Te autem faciente eleemosynam, nesciat sinistra tua quid
faciat dextera tua,
4 ut sit eleemosyna tua in abscondito, et Pater tuus, qui
videt in abscondito, reddet tibi.
5 Et cum oratis, non eritis sicut hypocritae, qui amant in
synagogis et in angulis platearum stantes orare, ut videantur
ab hominibus. Amen dico vobis: Receperunt mercedem suam.
6 Tu autem cum orabis, intra in cubiculum tuum et, clauso
ostio tuo, ora Patrem tuum, qui est in abscondito; et Pater
tuus, qui videt in abscondito, reddet tibi.
7 Orantes autem nolite multum loqui sicut ethnici; putant
enim quia in multiloquio suo exaudiantur.
8 Nolite ergo assimilari eis; scit enim Pater vester, quibus
opus sit vobis, antequam petatis eum.
9 Sic ergo vos orabitis: Pater noster, qui es in caelis, sanctificetur
nomen tuum,
10 adveniat regnum tuum,
fiat voluntas tua,
sicut in caelo, et in terra.
11 Panem nostrum supersubstantialem da nobis hodie;
12 et dimitte nobis debita nostra,
sicut et nos dimittimus debitoribus nostris;
13 et ne inducas nos in tentationem,
sed libera nos a Malo.
14 Si enim dimiseritis hominibus peccata eorum, dimittet et
vobis Pater vester caelestis;
15 si autem non dimiseritis hominibus, nec Pater vester dimittet
peccata vestra.
16 Cum autem ieiunatis, nolite fieri sicut hypocritae tristes;
demoliuntur enim facies suas, ut pareant hominibus ieiunantes.
Amen dico vobis: Receperunt mercedem suam.
17 Tu autem cum ieiunas, unge caput tuum et faciem tuam lava,
18 ne videaris hominibus ieiunans sed Patri tuo, qui est in
abscondito; et Pater tuus, qui videt in abscondito, reddet
tibi.
19 Nolite thesaurizare vobis thesauros in terra, ubi aerugo
et tinea demolitur, et ubi fures effodiunt et furantur;
20 thesaurizate autem vobis thesauros in caelo, ubi neque
aerugo neque tinea demolitur, et ubi fures non effodiunt nec
furantur;
21 ubi enim est thesaurus tuus, ibi erit et cor tuum.
22 Lucerna corporis est oculus. Si ergo fuerit oculus tuus
simplex, totum corpus tuum lucidum erit;
23 si autem oculus tuus nequam fuerit, totum corpus tuum tenebrosum
erit. Si ergo lumen, quod in te est, tene brae sunt, tenebrae
quantae erunt!
24 Nemo potest duobus dominis servire: aut enim unum odio
habebit et alterum diliget, aut unum sustinebit et alterum
contemnet; non potestis Deo servire et mammonae.
25 Ideo dico vobis: Ne solliciti sitis animae vestrae quid
manducetis, neque corpori vestro quid induamini. Nonne anima
plus est quam esca, et corpus quam vestimentum?
26 Respicite volatilia caeli, quoniam non serunt neque metunt
neque congregant in horrea, et Pater vester caelestis pascit
illa. Nonne vos magis pluris estis illis?
27 Quis autem vestrum cogitans potest adicere ad aetatem suam
cubitum unum?
28 Et de vestimento quid solliciti estis? Considerate lilia
agri quomodo crescunt: non laborant neque nent.
29 Dico autem vobis quoniam nec Salomon in omni gloria sua
coopertus est sicut unum ex istis.
30 Si autem fenum agri, quod hodie est et cras in clibanum
mittitur, Deus sic vestit, quanto magis vos, modicae fidei?
31 Nolite ergo solliciti esse dicentes: “Quid manducabimus?”,
aut: “Quid bibemus?”, aut: “Quo operiemur?”.
32 Haec enim omnia gentes inquirunt; scit enim Pater vester
caelestis quia his omnibus indigetis.
33 Quaerite autem primum regnum Dei et iustitiam eius, et
haec omnia adicientur vobis.
34 Nolite ergo esse solliciti in crastinum; crastinus enim
dies sollicitus erit sibi ipse. Sufficit diei malitia sua. |
6
1 Guardatevi dal praticare le vostre buone
opere davanti agli uomini per essere da loro ammirati, altrimenti
non avrete ricompensa presso il Padre vostro che è
nei cieli.
2 Quando dunque fai l'elemosina, non suonare la tromba davanti
a te, come fanno gli ipocriti nelle sinagoghe e nelle strade
per essere lodati dagli uomini. In verità vi dico:
hanno già ricevuto la loro ricompensa.
3 Quando invece tu fai l'elemosina, non sappia la tua sinistra
ciò che fa la tua destra,
4 perché la tua elemosina resti segreta; e il Padre
tuo, che vede nel segreto, ti ricompenserà.
5 Quando pregate, non siate simili agli ipocriti che amano
pregare stando ritti nelle sinagoghe e negli angoli delle
piazze, per essere visti dagli uomini. In verità vi
dico: hanno già ricevuto la loro ricompensa.
6 Tu invece, quando preghi, entra nella tua camera e, chiusa
la porta, prega il Padre tuo nel segreto; e il Padre tuo,
che vede nel segreto, ti ricompenserà.
7Pregando poi, non sprecate parole come i pagani, i quali
credono di venire ascoltati a forza di parole.
8Non siate dunque come loro, perché il Padre vostro
sa di quali cose avete bisogno ancor prima che gliele chiediate.
9 Voi dunque pregate così: Padre nostro che sei nei
cieli, sia santificato il tuo nome;
10 venga il tuo regno; sia fatta la tua volontà, come
in cielo così in terra.
11 Dacci oggi il nostro pane quotidiano,
12 e rimetti a noi i nostri debiti come noi li rimettiamo
ai nostri debitori,
13 e non ci indurre in tentazione, ma liberaci dal male.
14 Se voi infatti perdonerete agli uomini le loro colpe, il
Padre vostro celeste perdonerà anche a voi;
15 ma se voi non perdonerete agli uomini, neppure il Padre
vostro perdonerà le vostre colpe.
16 E quando digiunate, non assumete aria malinconica come
gli ipocriti, che si sfigurano la faccia per far vedere agli
uomini che digiunano. In verità vi dico: hanno già
ricevuto la loro ricompensa.
17 Tu invece, quando digiuni, profumati la testa e lavati
il volto,
18 perché la gente non veda che tu digiuni, ma solo
tuo Padre che è nel segreto; e il Padre tuo, che vede
nel segreto, ti ricompenserà.
19 Non accumulatevi tesori sulla terra, dove tignola e ruggine
consumano e dove ladri scassinano e rubano;
20 accumulatevi invece tesori nel cielo, dove né tignola
né ruggine consumano, e dove ladri non scassinano e
non rubano.
21 Perché là dov'è il tuo tesoro, sarà
anche il tuo cuore.
22 La lucerna del corpo è l'occhio; se dunque il tuo
occhio è chiaro, tutto il tuo corpo sarà nella
luce;
23 ma se il tuo occhio è malato, tutto il tuo corpo
sarà tenebroso. Se dunque la luce che è in te
è tenebra, quanto grande sarà la tenebra!
24 Nessuno può servire a due padroni: o odierà
l'uno e amerà l'altro, o preferirà l'uno e disprezzerà
l'altro: non potete servire a Dio e a mammona.
25 Perciò vi dico: per la vostra vita non affannatevi
di quello che mangerete o berrete, e neanche per il vostro
corpo, di quello che indosserete; la vita forse non vale più
del cibo e il corpo più del vestito?
26 Guardate gli uccelli del cielo: non seminano, né
mietono, né ammassano nei granai; eppure il Padre vostro
celeste li nutre. Non contate voi forse più di loro?
27 E chi di voi, per quanto si dia da fare, può aggiungere
un'ora sola alla sua vita?
28 E perché vi affannate per il vestito? Osservate
come crescono i gigli del campo: non lavorano e non filano.
29 Eppure io vi dico che neanche Salomone, con tutta la sua
gloria, vestiva come uno di loro.
30 Ora se Dio veste così l'erba del campo, che oggi
c'è e domani verrà gettata nel forno, non farà
assai più per voi, gente di poca fede?
31 Non affannatevi dunque dicendo: Che cosa mangeremo? Che
cosa berremo? Che cosa indosseremo?
32 Di tutte queste cose si preoccupano i pagani; il Padre
vostro celeste infatti sa che ne avete bisogno.
33 Cercate prima il regno di Dio e la sua giustizia, e tutte
queste cose vi saranno date in aggiunta.
34 Non affannatevi dunque per il domani, perché il
domani avrà già le sue inquietudini. A ciascun
giorno basta la sua pena. |
7
1 Nolite iudicare, ut non iudice mini;
2 in quo enim iudicio iudi caveritis, iudicabimini, et in
qua mensura mensi fueritis, metietur vobis.
3 Quid autem vides festucam in oculo fratris tui, et trabem
in oculo tuo non vides?
4 Aut quomodo dices fratri tuo: “Sine, eiciam festucam
de oculo tuo”, et ecce trabes est in oculo tuo?
5 Hypocrita, eice primum trabem de oculo tuo, et tunc videbis
eicere festucam de oculo fratris tui.
6 Nolite dare sanctum canibus neque mittatis margaritas vestras
ante porcos, ne forte conculcent eas pedibus suis et conversi
dirumpant vos.
7 Petite, et dabitur vobis; quaerite et invenietis; pulsate,
et aperietur vobis.
8 Omnis enim qui petit, accipit; et, qui quaerit, invenit;
et pulsanti aperietur.
9 Aut quis est ex vobis homo, quem si petierit filius suus
panem, numquid lapidem porriget ei?
10 Aut si piscem petierit, numquid serpentem porriget ei?
11 Si ergo vos, cum sitis mali, nostis dona bona dare filiis
vestris, quanto magis Pater vester, qui in caelis est, dabit
bona petentibus se.
12 Omnia ergo, quaecumque vultis ut faciant vobis homines,
ita et vos facite eis; haec est enim Lex et Prophetae.
13 Intrate per angustam portam, quia lata porta et spatiosa
via, quae ducit ad perditionem, et multi sunt, qui intrant
per eam;
14 quam angusta porta et arta via, quae ducit ad vitam, et
pauci sunt, qui inveniunt eam!
15 Attendite a falsis prophetis, qui veniunt ad vos in vestimentis
ovium, intrinsecus autem sunt lupi rapaces.
16 A fructibus eorum cognoscetis eos; numquid colligunt de
spinis uvas aut de tribulis ficus?
17 Sic omnis arbor bona fructus bonos facit, mala autem arbor
fructus malos facit;
18 non potest arbor bona fructus malos facere, neque arbor
mala fructus bonos facere.
19 Omnis arbor, quae non facit fructum bonum, exciditur et
in ignem mittitur.
20 Igitur ex fructibus eorum cognoscetis eos.
21 Non omnis, qui dicit mihi: “Domine, Domine”,
intrabit in regnum caelorum, sed qui facit voluntatem Patris
mei, qui in caelis est.
22 Multi dicent mihi in illa die: “Domine, Domine, nonne
in tuo nomine prophetavimus, et in tuo nomine daemonia eiecimus,
et in tuo nomine virtutes multas fecimus?”.
23 Et tunc confitebor illis: Numquam novi vos; discedite a
me, qui operamini iniquitatem.
24 Omnis ergo, qui audit verba mea haec et facit ea, assimilabitur
viro sapienti, qui aedificavit domum suam supra petram.
25 Et descendit pluvia, et venerunt flumina, et flaverunt
venti et irruerunt in domum illam, et non cecidit; fundata
enim erat supra petram.
26 Et omnis, qui audit verba mea haec et non facit ea, similis
erit viro stulto, qui aedificavit domum suam supra arenam.
27 Et descendit pluvia, et venerunt flumina, et flaverunt
venti et irruerunt in domum illam, et cecidit, et fuit ruina
eius magna ”.
28 Et factum est, cum consummasset Iesus verba haec, admirabantur
turbae super doctrinam eius;
29 erat enim docens eos sicut potestatem habens, et non sicut
scribae eorum. |
7
1 Non giudicate, per non essere giudicati;
2 perché col giudizio con cui giudicate sarete giudicati,
e con la misura con la quale misurate sarete misurati.
3 Perché osservi la pagliuzza nell'occhio del tuo fratello,
mentre non ti accorgi della trave che hai nel tuo occhio?
4 O come potrai dire al tuo fratello: permetti che tolga la
pagliuzza dal tuo occhio, mentre nell'occhio tuo c'è
la trave?
5 Ipocrita, togli prima la trave dal tuo occhio e poi ci vedrai
bene per togliere la pagliuzza dall'occhio del tuo fratello.
6 Non date le cose sante ai cani e non gettate le vostre perle
davanti ai porci, perché non le calpestino con le loro
zampe e poi si voltino per sbranarvi.
7 Chiedete e vi sarà dato; cercate e troverete; bussate
e vi sarà aperto;
8perché chiunque chiede riceve, e chi cerca trova e
a chi bussa sarà aperto.
9 Chi tra di voi al figlio che gli chiede un pane darà
una pietra?
10 O se gli chiede un pesce, darà una serpe?
11 Se voi dunque che siete cattivi sapete dare cose buone
ai vostri figli, quanto più il Padre vostro che è
nei cieli darà cose buone a quelli che gliele domandano!
12 Tutto quanto volete che gli uomini facciano a voi, anche
voi fatelo a loro: questa infatti è la Legge ed i Profeti.
13 Entrate per la porta stretta, perché larga è
la porta e spaziosa la via che conduce alla perdizione, e
molti sono quelli che entrano per essa;
14 quanto stretta invece è la porta e angusta la via
che conduce alla vita, e quanto pochi sono quelli che la trovano!
15 Guardatevi dai falsi profeti che vengono a voi in veste
di pecore, ma dentro son lupi rapaci.
16 Dai loro frutti li riconoscerete. Si raccoglie forse uva
dalle spine, o fichi dai rovi?
17 Così ogni albero buono produce frutti buoni e ogni
albero cattivo produce frutti cattivi;
18 un albero buono non può produrre frutti cattivi,
né un albero cattivo produrre frutti buoni.
19 Ogni albero che non produce frutti buoni viene tagliato
e gettato nel fuoco.
20 Dai loro frutti dunque li potrete riconoscere.
21 Non chiunque mi dice: Signore, Signore, entrerà
nel regno dei cieli, ma colui che fa la volontà del
Padre mio che è nei cieli.
22 Molti mi diranno in quel giorno: Signore, Signore, non
abbiamo noi profetato nel tuo nome e cacciato demòni
nel tuo nome e compiuto molti miracoli nel tuo nome?
23 Io però dichiarerò loro: Non vi ho mai conosciuti;
allontanatevi da me, voi operatori di iniquità.
24 Perciò chiunque ascolta queste mie parole e le mette
in pratica, è simile a un uomo saggio che ha costruito
la sua casa sulla roccia.
25 Cadde la pioggia, strariparono i fiumi, soffiarono i venti
e si abbatterono su quella casa, ed essa non cadde, perché
era fondata sopra la roccia.
26 Chiunque ascolta queste mie parole e non le mette in pratica,
è simile a un uomo stolto che ha costruito la sua casa
sulla sabbia.
27 Cadde la pioggia, strariparono i fiumi, soffiarono i venti
e si abbatterono su quella casa, ed essa cadde, e la sua rovina
fu grande".
28 Quando Gesù ebbe finito questi discorsi, le folle
restarono stupite del suo insegnamento:
29 egli infatti insegnava loro come uno che ha autorità
e non come i loro scribi. |
8
1 Cum autem descendisset de monte, secutae
sunt eum turbae multae.
2 Et ecce leprosus veniens adorabat eum dicens: “ Domine,
si vis, potes me mundare ”.
3 Et extendens manum, tetigit eum dicens: “ Volo, mundare!
”; et confestim mundata est lepra eius.
4 Et ait illi Iesus: “ Vide, nemini dixeris; sed vade,
ostende te sacerdoti et offer munus, quod praecepit Moyses,
in testimonium illis ”.
5 Cum autem introisset Capharnaum, accessit ad eum centurio
rogans eum
6 et dicens: “ Domine, puer meus iacet in domo paralyticus
et male torquetur ”.
7 Et ait illi: “ Ego veniam et curabo eum ”.
8 Et respondens centurio ait: “ Domine, non sum dignus,
ut intres sub tectum meum, sed tantum dic verbo, et sanabitur
puer meus.
9 Nam et ego homo sum sub potestate, habens sub me milites,
et dico huic: “Vade”, et vadit; et alii: “Veni”,
et venit; et servo meo: “Fac hoc”, et facit”.
10 Audiens autem Iesus, miratus est et sequentibus se dixit:
“Amen dico vobis: Apud nullum inveni tantam fidem in
Israel!
11 Dico autem vobis quod multi ab oriente et occidente venient
et recumbent cum Abraham et Isaac et Iacob in regno caelorum;
12 filii autem regni eicientur in tenebras exteriores: ibi
erit fletus et stridor dentium ”.
13 Et dixit Iesus centurioni: “ Vade; sicut credidisti,
fiat tibi ”. Et sanatus est puer in hora illa.
14 Et cum venisset Iesus in domum Petri, vidit socrum eius
iacentem et febricitantem;
15 et tetigit manum eius, et dimisit eam febris; et surrexit
et ministrabat ei.
16 Vespere autem facto, obtulerunt ei multos daemonia habentes;
et eiciebat spiritus verbo et omnes male habentes curavit,
17 ut adimpleretur, quod dictum est per Isaiam prophetam dicentem:
“ Ipse infirmitates nostras accepit
et aegrotationes portavit ”.
18 Videns autem Iesus turbas multas circum se, iussit ire
trans fretum.
19 Et accedens unus scriba ait illi: “ Magister, sequar
te, quocumque ieris ”.
20 Et dicit ei Iesus: “ Vulpes foveas habent, et volucres
caeli tabernacula, Filius autem hominis non habet, ubi caput
reclinet ”.
21 Alius autem de discipulis eius ait illi: “Domine,
permitte me primum ire et sepelire patrem meum ”.
22 Iesus autem ait illi: “ Sequere me et dimitte mortuos
sepelire mortuos suos ”.
23 Et ascendente eo in naviculam, secuti sunt eum discipuli
eius.
24 Et ecce motus magnus factus est in mari, ita ut navicula
operiretur fluctibus; ipse vero dormiebat.
25 Et accesserunt et suscitaverunt eum dicentes: “ Domine,
salva nos, perimus! ”.
26 Et dicit eis: “ Quid timidi estis, modicae fidei?
”. Tunc surgens increpavit ventis et mari, et facta
est tranquillitas magna.
27 Porro homines mirati sunt dicentes: “ Qualis est
hic, quia et venti et mare oboediunt ei? ”.
28 Et cum venisset trans fretum in regionem Gadarenorum, occurrerunt
ei duo habentes daemonia, de monumentis exeuntes, saevi nimis,
ita ut nemo posset transire per viam illam.
29 Et ecce clamaverunt dicentes: “ Quid nobis et tibi,
Fili Dei? Venisti huc ante tempus torquere nos? ”.
30 Erat autem longe ab illis grex porcorum multorum pascens.
31 Daemones autem rogabant eum dicentes: “ Si eicis
nos, mitte nos in gregem porcorum ”.
32 Et ait illis: “ Ite ”. Et illi exeuntes abierunt
in porcos; et ecce impetu abiit totus grex per praeceps in
mare, et mortui sunt in aquis.
33 Pastores autem fugerunt et venientes in civitatem nuntiaverunt
omnia et de his, qui daemonia habuerant.
34 Et ecce tota civitas exiit obviam Iesu, et viso eo rogabant,
ut transiret a finibus eorum. |
8
1 Quando Gesù fu sceso dal monte,
molta folla lo seguiva.
2 Ed ecco venire un lebbroso e prostrarsi a lui dicendo: "Signore,
se vuoi, tu puoi sanarmi".
3 E Gesù stese la mano e lo toccò dicendo: "Lo
voglio, sii sanato". E subito la sua lebbra scomparve.
4 Poi Gesù gli disse: "Guardati dal dirlo a qualcuno,
ma và a mostrarti al sacerdote e presenta l'offerta
prescritta da Mosè, e ciò serva come testimonianza
per loro".
5 Entrato in Cafarnao, gli venne incontro un centurione che
lo scongiurava:
6"Signore, il mio servo giace in casa paralizzato e soffre
terribilmente".
7 Gesù gli rispose: "Io verrò e lo curerò".
8 Ma il centurione riprese: "Signore, io non son degno
che tu entri sotto il mio tetto, dì soltanto una parola
e il mio servo sarà guarito.
9 Perché anch'io, che sono un subalterno, ho soldati
sotto di me e dico a uno: Fà questo, ed egli lo fa".
10All'udire ciò, Gesù ne fu ammirato e disse
a quelli che lo seguivano: "In verità vi dico,
presso nessuno in Israele ho trovato una fede così
grande.
11 Ora vi dico che molti verranno dall'oriente e dall'occidente
e siederanno a mensa con Abramo, Isacco e Giacobbe nel regno
dei cieli,
12 mentre i figli del regno saranno cacciati fuori nelle tenebre,
ove sarà pianto e stridore di denti".
13 E Gesù disse al centurione: "Và, e sia
fatto secondo la tua fede". In quell'istante il servo
guarì.
14 Entrato Gesù nella casa di Pietro, vide la suocera
di lui che giaceva a letto con la febbre.
15 Le toccò la mano e la febbre scomparve; poi essa
si alzò e si mise a servirlo.
16 Venuta la sera, gli portarono molti indemoniati ed egli
scacciò gli spiriti con la sua parola e guarì
tutti i malati,
17 perché si adempisse ciò che era stato detto
per mezzo del profeta Isaia: Egli ha preso le nostre infermità
e si è addossato le nostre malattie.
18 Vedendo Gesù una gran folla intorno a sé,
ordinò di passare all'altra riva.
19 Allora uno scriba si avvicinò e gli disse: "Maestro,
io ti seguirò dovunque tu andrai".
20 Gli rispose Gesù: "Le volpi hanno le loro tane
e gli uccelli del cielo i loro nidi, ma il Figlio dell'uomo
non ha dove posare il capo".
21 E un altro dei discepoli gli disse: "Signore, permettimi
di andar prima a seppellire mio padre".
22 Ma Gesù gli rispose: "Seguimi e lascia i morti
seppellire i loro morti".
23 Essendo poi salito su una barca, i suoi discepoli lo seguirono.
24 Ed ecco scatenarsi nel mare una tempesta così violenta
che la barca era ricoperta dalle onde; ed egli dormiva.
25 Allora, accostatisi a lui, lo svegliarono dicendo: "Salvaci,
Signore, siamo perduti!".
26 Ed egli disse loro: "Perché avete paura, uomini
di poca fede?" Quindi levatosi, sgridò i venti
e il mare e si fece una grande bonaccia.
27 I presenti furono presi da stupore e dicevano: "Chi
è mai costui al quale i venti e il mare obbediscono?".
28 Giunto all'altra riva, nel paese dei Gadarèni, due
indemoniati, uscendo dai sepolcri, gli vennero incontro; erano
tanto furiosi che nessuno poteva più passare per quella
strada.
29 Cominciarono a gridare: "Che cosa abbiamo noi in comune
con te, Figlio di Dio? Sei venuto qui prima del tempo a tormentarci?".
30 A qualche distanza da loro c'era una numerosa mandria di
porci a pascolare;
31 e i demòni presero a scongiurarlo dicendo: "Se
ci scacci, mandaci in quella mandria".
32 Egli disse loro: "Andate!". Ed essi, usciti dai
corpi degli uomini, entrarono in quelli dei porci: ed ecco
tutta la mandria si precipitò dal dirupo nel mare e
perì nei flutti.
33 I mandriani allora fuggirono ed entrati in città
raccontarono ogni cosa e il fatto degli indemoniati.
34 Tutta la città allora uscì incontro a Gesù
e, vistolo, lo pregarono che si allontanasse dal loro territorio.
|
9
1 Et ascendens in naviculam transfretavit
et venit in civita tem suam.
2 Et ecce offerebant ei paralyticum iacentem in lecto. Et
videns Iesus fidem illorum, dixit paralytico: “ Confide,
fili; remittuntur peccata tua ”.
3 Et ecce quidam de scribis dixerunt intra se: “ Hic
blasphemat ”.
4 Et cum vidisset Iesus cogitationes eorum, dixit: “
Ut quid cogitatis mala in cordibus vestris?
5 Quid enim est facilius, dicere: “Dimittuntur peccata
tua”, aut dicere: “Surge et ambula”?
6 Ut sciatis autem quoniam Filius hominis habet potestatem
in terra dimittendi peccata — tunc ait paralytico -
: Surge, tolle lectum tuum et vade in domum tuam ”.
7 Et surrexit et abiit in domum suam.
8 Videntes autem turbae timuerunt et glorificaverunt Deum,
qui dedit potestatem talem hominibus.
9 Et cum transiret inde Iesus, vidit hominem sedentem in teloneo,
Matthaeum nomine, et ait illi: “Sequere me”. Et
surgens secutus est eum.
10 Et factum est, discumbente eo in domo, ecce multi publicani
et peccatores venientes simul discumbebant cum Iesu et discipulis
eius.
11 Et videntes pharisaei dicebant discipulis eius: “
Quare cum publicanis et peccatoribus manducat magister vester?
”.
12 At ille audiens ait: “ Non est opus valentibus medico
sed male habentibus.
13 Euntes autem discite quid est: “Misericordiam volo
et non sacrificium”. Non enim veni vocare iustos sed
peccatores ”.
14 Tunc accedunt ad eum discipuli Ioannis dicentes: “
Quare nos et pharisaei ieiunamus frequenter, discipuli autem
tui non ieiunant? ”.
15 Et ait illis Iesus: “ Numquid possunt convivae nuptiarum
lugere, quamdiu cum illis est sponsus? Venient autem dies,
cum auferetur ab eis sponsus, et tunc ieiunabunt.
16 Nemo autem immittit commissuram panni rudis in vestimentum
vetus; tollit enim supplementum eius a vestimento, et peior
scissura fit.
17 Neque mittunt vinum novum in utres veteres, alioquin rumpuntur
utres, et vinum effunditur, et utres pereunt; sed vinum novum
in utres novos mittunt, et ambo conservantur ”.
18 Haec illo loquente ad eos, ecce princeps unus accessit
et adorabat eum dicens: “ Filia mea modo defuncta est;
sed veni, impone manum tuam super eam, et vivet ”.
19 Et surgens Iesus sequebatur eum et discipuli eius.
20 Et ecce mulier, quae sanguinis fluxum patiebatur duodecim
annis, accessit retro et tetigit fimbriam vestimenti eius.
21 Dicebat enim intra se: “ Si tetigero tantum vestimentum
eius, salva ero ”.
22 At Iesus conversus et videns eam dixit: “ Confide,
filia; fides tua te salvam fecit ”. Et salva facta est
mulier ex illa hora.
23 Et cum venisset Iesus in domum principis et vidisset tibicines
et turbam tumultuantem,
24 dicebat: “ Recedite; non est enim mortua puella,
sed dormit ”. Et deridebant eum.
25 At cum eiecta esset turba, intravit et tenuit manum eius,
et surrexit puella.
26 Et exiit fama haec in universam terram illam.
27 Et transeunte inde Iesu, secuti sunt eum duo caeci clamantes
et dicentes: “ Miserere nostri, fili David! ”.
28 Cum autem venisset domum, accesserunt ad eum caeci, et
dicit eis Iesus: “ Creditis quia possum hoc facere?
”. Dicunt ei: “Utique, Domine”.
29 Tunc tetigit oculos eorum dicens: “Secundum fidem
vestram fiat vobis”.
30 Et aperti sunt oculi illorum. Et comminatus est illis Iesus
dicens: “ Videte, ne quis sciat ”.
31 Illi autem exeuntes diffamaverunt eum in universa terra
illa.
32 Egressis autem illis, ecce obtulerunt ei hominem mutum,
daemonium habentem.
33 Et eiecto daemone, locutus est mutus. Et miratae sunt turbae
dicentes: “ Numquam apparuit sic in Israel! ”.
34 Pharisaei autem dicebant: “ In principe daemoniorum
eicit daemones ”.
35 Et circumibat Iesus civitates omnes et castella, docens
in synagogis eorum et praedicans evangelium regni et curans
omnem languorem et omnem infirmitatem.
36 Videns autem turbas, misertus est eis, quia erant vexati
et iacentes sicut oves non habentes pastorem.
37 Tunc dicit discipulis suis: “ Messis quidem multa,
operarii autem pauci;
38 rogate ergo Dominum messis, ut mittat operarios in messem
suam ”. |
9
1 Salito su una barca, Gesù passò
all'altra riva e giunse nella sua città.
2 Ed ecco, gli portarono un paralitico steso su un letto.
Gesù, vista la loro fede, disse al paralitico: "Coraggio,
figliolo, ti sono rimessi i tuoi peccati".
3Allora alcuni scribi cominciarono a pensare: "Costui
bestemmia".
4 Ma Gesù, conoscendo i loro pensieri, disse: "Perché
mai pensate cose malvagie nel vostro cuore?
5 Che cosa dunque è più facile, dire: Ti sono
rimessi i peccati, o dire: Alzati e cammina?
6 Ora, perché sappiate che il Figlio dell'uomo ha il
potere in terra di rimettere i peccati: alzati, disse allora
il paralitico, prendi il tuo letto e và a casa tua".
7 Ed egli si alzò e andò a casa sua.
8 A quella vista, la folla fu presa da timore e rese gloria
a Dio che aveva dato un tale potere agli uomini.
9 Andando via di là, Gesù vide un uomo, seduto
al banco delle imposte, chiamato Matteo, e gli disse: "Seguimi".
Ed egli si alzò e lo seguì.
10 Mentre Gesù sedeva a mensa in casa, sopraggiunsero
molti pubblicani e peccatori e si misero a tavola con lui
e con i discepoli.
11 Vedendo ciò, i farisei dicevano ai suoi discepoli:
"Perché il vostro maestro mangia insieme ai pubblicani
e ai peccatori?".
12 Gesù li udì e disse: "Non sono i sani
che hanno bisogno del medico, ma i malati.
13 Andate dunque e imparate che cosa significhi: Misericordia
io voglio e non sacrificio. Infatti non sono venuto a chiamare
i giusti, ma i peccatori".
14 Allora gli si accostarono i discepoli di Giovanni e gli
dissero: "Perché, mentre noi e i farisei digiuniamo,
i tuoi discepoli non digiunano?".
15 E Gesù disse loro: "Possono forse gli invitati
a nozze essere in lutto mentre lo sposo è con loro?
Verranno però i giorni quando lo sposo sarà
loro tolto e allora digiuneranno.
16 Nessuno mette un pezzo di stoffa grezza su un vestito vecchio,
perché il rattoppo squarcia il vestito e si fa uno
strappo peggiore.
17 Né si mette vino nuovo in otri vecchi, altrimenti
si rompono gli otri e il vino si versa e gli otri van perduti.
Ma si versa vino nuovo in otri nuovi, e così l'uno
e gli altri si conservano".
18 Mentre diceva loro queste cose, giunse uno dei capi che
gli si prostrò innanzi e gli disse: "Mia figlia
è morta proprio ora; ma vieni, imponi la tua mano sopra
di lei ed essa vivrà".
19 Alzatosi, Gesù lo seguiva con i suoi discepoli.
20 Ed ecco una donna, che soffriva d'emorragia da dodici anni,
gli si accostò alle spalle e toccò il lembo
del suo mantello.
21 Pensava infatti: "Se riuscirò anche solo a
toccare il suo mantello, sarò guarita".
22 Gesù, voltatosi, la vide e disse: "Coraggio,
figliola, la tua fede ti ha guarita". E in quell'istante
la donna guarì.
23 Arrivato poi Gesù nella casa del capo e veduti i
flautisti e la gente in agitazione, disse:
24"Ritiratevi, perché la fanciulla non è
morta, ma dorme". Quelli si misero a deriderlo.
25 Ma dopo che fu cacciata via la gente egli entrò,
le prese la mano e la fanciulla si alzò.
26E se ne sparse la fama in tutta quella regione.
27 Mentre Gesù si allontanava di là, due ciechi
lo seguivano urlando: "Figlio di Davide, abbi pietà
di noi".
28 Entrato in casa, i ciechi gli si accostarono, e Gesù
disse loro: "Credete voi che io possa fare questo?".
Gli risposero: "Sì, o Signore!".
29 Allora toccò loro gli occhi e disse: "Sia fatto
a voi secondo la vostra fede".
30 E si aprirono loro gli occhi. Quindi Gesù li ammonì
dicendo: "Badate che nessuno lo sappia!".
31 Ma essi, appena usciti, ne sparsero la fama in tutta quella
regione.
32 Usciti costoro, gli presentarono un muto indemoniato.
33Scacciato il demonio, quel muto cominciò a parlare
e la folla presa da stupore diceva: "Non si è
mai vista una cosa simile in Israele!".
34 Ma i farisei dicevano: "Egli scaccia i demòni
per opera del principe dei demòni".
35 Gesù andava attorno per tutte le città e
i villaggi, insegnando nelle loro sinagoghe, predicando il
vangelo del regno e curando ogni malattia e infermità.
36 Vedendo le folle ne sentì compassione, perché
erano stanche e sfinite, come pecore senza pastore.
37Allora disse ai suoi discepoli: "La messe è
molta, ma gli operai sono pochi!
38 Pregate dunque il padrone della messe che mandi operai
nella sua messe!". |
10
1 Et convocatis Duodecim di scipulis suis,
dedit illis pote statem spirituum immundorum, ut eicerent
eos et curarent omnem languorem et omnem infirmitatem.
2 Duodecim autem apostolorum nomina sunt haec: primus Simon,
qui dicitur Petrus, et Andreas frater eius, et Iacobus Zebedaei
et Ioannes frater eius,
3 Philippus et Bartholomaeus, Thomas et Matthaeus publicanus,
Iacobus Alphaei et Thaddaeus,
4 Simon Chananaeus et Iudas Iscariotes, qui et tradidit eum.
5 Hos Duodecim misit Iesus praecipiens eis et dicens: “
In viam gentium ne abieritis et in civitates Samaritanorum
ne intraveritis;
6 sed potius ite ad oves, quae perierunt domus Israel.
7 Euntes autem praedicate dicentes: “Appropinquavit
regnum caelorum”.
8 Infirmos curate, mortuos suscitate, leprosos mundate, daemones
eicite; gratis accepistis, gratis date.
9 Nolite possidere aurum neque argentum neque pecuniam in
zonis vestris,
10 non peram in via neque duas tunicas neque calceamenta neque
virgam; dignus enim est operarius cibo suo.
11 In quamcumque civitatem aut castellum intraveritis, interrogate
quis in ea dignus sit; et ibi manete donec exeatis.
12 Intrantes autem in domum, salutate eam;
13 et si quidem fuerit domus digna, veniat pax vestra super
eam; si autem non fuerit digna, pax vestra ad vos revertatur.
14 Et quicumque non receperit vos neque audierit sermones
vestros, exeuntes foras de domo vel de civitate illa, excutite
pulverem de pedibus vestris.
15 Amen dico vobis: Tolerabilius erit terrae Sodomorum et
Gomorraeorum in die iudicii quam illi civitati.
16 Ecce ego mitto vos sicut oves in medio luporum; estote
ergo prudentes sicut serpentes et simplices sicut columbae.
17 Cavete autem ab hominibus; tradent enim vos in conciliis,
et in synagogis suis flagellabunt vos;
18 et ad praesides et ad reges ducemini propter me in testimonium
illis et gentibus.
19 Cum autem tradent vos, nolite cogitare quomodo aut quid
loquamini; dabitur enim vobis in illa hora quid loquamini.
20 Non enim vos estis, qui loquimini, sed Spiritus Patris
vestri, qui loquitur in vobis.
21 Tradet autem frater fratrem in mortem, et pater filium;
et insurgent filii in parentes et morte eos afficient.
22 Et eritis odio omnibus propter nomen meum; qui autem perseveraverit
in finem, hic salvus erit.
23 Cum autem persequentur vos in civitate ista, fugite in
aliam; amen enim dico vobis: Non consummabitis civitates Israel,
donec veniat Filius hominis.
24 Non est discipulus super magistrum nec servus super dominum
suum.
25 Sufficit discipulo, ut sit sicut magister eius, et servus
sicut dominus eius. Si patrem familias Beelzebul vocaverunt,
quanto magis domesticos eius!
26 Ne ergo timueritis eos. Nihil enim est opertum, quod non
revelabitur, et occultum, quod non scietur.
27 Quod dico vobis in tenebris, dicite in lumine; et, quod
in aure auditis, praedicate super tecta.
28 Et nolite timere eos, qui occidunt corpus, animam autem
non possunt occidere; sed potius eum timete, qui potest et
animam et corpus perdere in gehenna.
29 Nonne duo passeres asse veneunt? Et unus ex illis non cadet
super terram sine Patre vestro.
30 Vestri autem et capilli capitis omnes numerati sunt.
31 Nolite ergo timere; multis passeribus meliores estis vos.
32 Omnis ergo qui confitebitur me coram hominibus, confitebor
et ego eum coram Patre meo, qui est in caelis;
33 qui autem negaverit me coram hominibus, negabo et ego eum
coram Patre meo, qui est in caelis.
34 Nolite arbitrari quia venerim mittere pacem in terram;
non veni pacem mittere sed gladium.
35 Veni enim separare hominem adversus patrem suum et filiam
adversus matrem suam et nurum adversus socrum suam:
36 et inimici hominis domestici eius.
37 Qui amat patrem aut matrem plus quam me, non est me dignus;
et, qui amat filium aut filiam super me, non est me dignus;
38 et, qui non accipit crucem suam et sequitur me, non est
me dignus.
39 Qui invenerit animam suam, perdet illam; et, qui perdiderit
animam suam propter me, inveniet eam.
40 Qui recipit vos, me recipit; et, qui me recipit, recipit
eum, qui me misit.
41 Qui recipit prophetam in nomine prophetae, mercedem prophetae
accipiet; et, qui recipit iustum in nomine iusti, mercedem
iusti accipiet.
42 Et, quicumque potum dederit uni ex minimis istis calicem
aquae frigidae tantum in nomine discipuli, amen dico vobis:
Non perdet mercedem suam ”. |
10
1Chiamati a sé i dodici discepoli,
diede loro il potere di scacciare gli spiriti immondi e di
guarire ogni sorta di malattie e d'infermità.
2 I nomi dei dodici apostoli sono: primo, Simone, chiamato
Pietro, e Andrea, suo fratello; Giacomo di Zebedèo
e Giovanni suo fratello,
3 Filippo e Bartolomeo, Tommaso e Matteo il pubblicano, Giacomo
di Alfeo e Taddeo,
4 Simone il Cananeo e Giuda l'Iscariota, che poi lo tradì.
5 Questi dodici Gesù li inviò dopo averli così
istruiti:
"Non andate fra i pagani e non entrate nelle città
dei Samaritani;
6 rivolgetevi piuttosto alle pecore perdute della casa d'Israele.
7 E strada facendo, predicate che il regno dei cieli è
vicino.
8 Guarite gli infermi, risuscitate i morti, sanate i lebbrosi,
cacciate i demòni. Gratuitamente avete ricevuto, gratuitamente
date.
9Non procuratevi oro, né argento, né moneta
di rame nelle vostre cinture,
10 né bisaccia da viaggio, né due tuniche, né
sandali, né bastone, perché l'operaio ha diritto
al suo nutrimento.
11 In qualunque città o villaggio entriate, fatevi
indicare se vi sia qualche persona degna, e lì rimanete
fino alla vostra partenza.
12Entrando nella casa, rivolgetele il saluto.
13 Se quella casa ne sarà degna, la vostra pace scenda
sopra di essa; ma se non ne sarà degna, la vostra pace
ritorni a voi.
14 Se qualcuno poi non vi accoglierà e non darà
ascolto alle vostre parole, uscite da quella casa o da quella
città e scuotete la polvere dai vostri piedi.
15 In verità vi dico, nel giorno del giudizio il paese
di Sòdoma e Gomorra avrà una sorte più
sopportabile di quella città.
16 Ecco: io vi mando come pecore in mezzo ai lupi; siate dunque
prudenti come i serpenti e semplici come le colombe.
17 0 Guardatevi dagli uomini, perché vi consegneranno
ai loro tribunali e vi flagelleranno nelle loro sinagoghe;
18 e sarete condotti davanti ai governatori e ai re per causa
mia, per dare testimonianza a loro e ai pagani.
19 E quando vi consegneranno nelle loro mani, non preoccupatevi
di come o di che cosa dovrete dire, perché vi sarà
suggerito in quel momento ciò che dovrete dire:
20 non siete infatti voi a parlare, ma è lo Spirito
del Padre vostro che parla in voi.
21 Il fratello darà a morte il fratello e il padre
il figlio, e i figli insorgeranno contro i genitori e li faranno
morire.
22 E sarete odiati da tutti a causa del mio nome; ma chi persevererà
sino alla fine sarà salvato.
23 Quando vi perseguiteranno in una città, fuggite
in un'altra; in verità vi dico: non avrete finito di
percorrere le città di Israele, prima che venga il
Figlio dell'uomo.
24 Un discepolo non è da più del maestro, né
un servo da più del suo padrone;
25è sufficiente per il discepolo essere come il suo
maestro e per il servo come il suo padrone. Se hanno chiamato
Beelzebùl il padrone di casa, quanto più i suoi
familiari!
26 Non li temete dunque, poiché non v'è nulla
di nascosto che non debba essere svelato, e di segreto che
non debba essere manifestato.
27 Quello che vi dico nelle tenebre ditelo nella luce, e quello
che ascoltate all'orecchio predicatelo sui tetti.
28 E non abbiate paura di quelli che uccidono il corpo, ma
non hanno potere di uccidere l'anima; temete piuttosto colui
che ha il potere di far perire e l'anima e il corpo nella
Geenna.
29 Due passeri non si vendono forse per un soldo? Eppure neanche
uno di essi cadrà a terra senza che il Padre vostro
lo voglia.
30 Quanto a voi, perfino i capelli del vostro capo sono tutti
contati;
31 non abbiate dunque timore: voi valete più di molti
passeri!
32 Chi dunque mi riconoscerà davanti agli uomini, anch'io
lo riconoscerò davanti al Padre mio che è nei
cieli;
33 chi invece mi rinnegherà davanti agli uomini, anch'io
lo rinnegherò davanti al Padre mio che è nei
cieli.
34 Non crediate che io sia venuto a portare pace sulla terra;
non sono venuto a portare pace, ma una spada.
35 Sono venuto infatti a separare il figlio dal padre, la
figlia dalla madre, la nuora dalla suocera:
36 e i nemici dell'uomo saranno quelli della sua casa.
37 Chi ama il padre o la madre più di me non è
degno di me; chi ama il figlio o la figlia più di me
non è degno di me;
38chi non prende la sua croce e non mi segue, non è
degno di me.
39 Chi avrà trovato la sua vita, la perderà:
e chi avrà perduto la sua vita per causa mia, la troverà.
40 Chi accoglie voi accoglie me, e chi accoglie me accoglie
colui che mi ha mandato.
41 Chi accoglie un profeta come profeta, avrà la ricompensa
del profeta, e chi accoglie un giusto come giusto, avrà
la ricompensa del giusto.
42 E chi avrà dato anche solo un bicchiere di acqua
fresca a uno di questi piccoli, perché è mio
discepolo, in verità io vi dico: non perderà
la sua ricompensa". |
|
|
1
2 3 4 5
6 7 8 9
10 |
1
2 3 4 5
6 7 8 9
10 |
|
|
|
|
|