Ego sum Qui sum.
Evangelium secundum Joannem
1
2 3 4
5 6 7
|
|
Vangelo secondo Giovanni
1
2 3 4
5 6 7 |
1
1 In principio erat Verbum, et Verbum
erat apud Deum, et Deus erat Verbum.
2 Hoc erat in principio apud Deum.
3 Omnia per ipsum facta sunt, et sine ipso factum est
nihil, quod factum est;
4 in ipso vita erat, et vita erat lux hominum,
5 et lux in tenebris lucet, et tenebrae eam non comprehenderunt.
6 Fuit homo missus a Deo, cui nomen erat Ioannes;
7 hic venit in testimonium, ut testimonium perhiberet
de lumine, ut omnes crederent per illum.
8 Non erat ille lux, sed ut testimonium perhiberet de
lumine.
9 Erat lux vera, quae illuminat omnem hominem, veniens
in mundum.
10 In mundo erat, et mundus per ipsum factus est, et mundus
eum non cognovit.
11 In propria venit, et sui eum non receperunt.
12 Quotquot autem acceperunt eum, dedit eis potestatem
filios Dei fieri, his, qui credunt in nomine eius,
13 qui non ex sanguinibus neque ex voluntate carnis neque
ex voluntate viri, sed ex Deo nati sunt.
14 Et Verbum caro factum est et habitavit in nobis; et
vidimus gloriam eius, gloriam quasi Unigeniti a Patre,
plenum gratiae et veritatis.
15 Ioannes testimonium perhibet de ipso et clamat dicens:
“ Hic erat, quem dixi: Qui post me venturus est,
ante me factus est, quia prior me erat ”.
16 Et de plenitudine eius nos omnes accepimus, et gratiam
pro gratia;
17 quia lex per Moysen data est, gratia et veritas per
Iesum Christum facta est.
18 Deum nemo vidit umquam; unigenitus Deus, qui est in
sinum Patris, ipse enarravit.
19 Et hoc est testimonium Ioannis, quando miserunt ad
eum Iudaei ab Hierosolymis sacerdotes et Levitas, ut interrogarent
eum: “ Tu quis es? ”.
20 Et confessus est et non negavit; et confessus est:
“ Non sum ego Christus ”.
21 Et interrogaverunt eum: “ Quid ergo? Elias es
tu? ”. Et dicit: “ Non sum ”. “
Propheta es tu? ”. Et respondit: “ Non ”.
22 Dixerunt ergo ei: “ Quis es? Ut responsum demus
his, qui miserunt nos.
Quid dicis de teipso? ”.
23 Ait: “ Ego vox clamantis in deserto: “Dirigite
viam Domini”, sicut dixit Isaias propheta ”.
24 Et qui missi fuerant, erant ex pharisaeis;
25 et interrogaverunt eum et dixerunt ei: “ Quid
ergo baptizas, si tu non es Christus neque Elias neque
propheta? ”.
26 Respondit eis Ioannes dicens: “ Ego baptizo in
aqua; medius vestrum stat, quem vos non scitis,
27 qui post me venturus est, cuius ego non sum dignus,
ut solvam eius corrigiam calceamenti ”.
28 Haec in Bethania facta sunt trans Iordanem, ubi erat
Ioannes baptizans.
29 Altera die videt Iesum venientem ad se et ait: “
Ecce agnus Dei, qui tollit peccatum mundi.
30 Hic est, de quo dixi: Post me venit vir, qui ante me
factus est, quia prior me erat.
31 Et ego nesciebam eum, sed ut manifestetur Israel, propterea
veni ego in aqua baptizans ”.
32 Et testimonium perhibuit Ioannes dicens: “ Vidi
Spiritum descendentem quasi columbam de caelo, et mansit
super eum;
33 et ego nesciebam eum, sed, qui misit me baptizare in
aqua, ille mihi dixit: “Super quem videris Spiritum
descendentem et manentem super eum, hic est qui baptizat
in Spiritu Sancto”.
34 Et ego vidi et testimonium perhibui quia hic est Filius
Dei ”.
35 Altera die iterum stabat Ioannes et ex discipulis eius
duo,
36 et respiciens Iesum ambulantem dicit: “ Ecce
agnus Dei ”.
37 Et audierunt eum duo discipuli loquentem et secuti
sunt Iesum.
38 Conversus autem Iesus et videns eos sequentes se dicit
eis: “ Quid quaeritis? ”. Qui dixerunt ei:
“ Rabbi - quod dicitur interpretatum Magister -
ubi manes? ”.
39 Dicit eis: “ Venite et videbitis ”. Venerunt
ergo et viderunt, ubi maneret, et apud eum manserunt die
illo; hora erat quasi decima.
40 Erat Andreas, frater Simonis Petri, unus ex duobus,
qui audierant ab Ioanne et secuti fuerant eum.
41 Invenit hic primum fratrem suum Simonem et dicit ei:
“ Invenimus Messiam ” (quod est interpretatum
Christus);
42 adduxit eum ad Iesum. Intuitus eum Iesus dixit: “
Tu es Simon filius Ioannis; tu vocaberis Cephas ”
-quod interpretatur Petrus C.
43 In crastinum voluit exire in Galilaeam et invenit Philippum.
Et dicit ei Iesus: “ Sequere me ”.
44 Erat autem Philippus a Bethsaida, civitate Andreae
et Petri.
45 Invenit Philippus Nathanael et dicit ei: “ Quem
scripsit Moyses in Lege et Prophetae invenimus, Iesum
filium Ioseph a Nazareth ”.
46 Et dixit ei Nathanael: “ A Nazareth potest aliquid
boni esse? ”. Dicit ei Philippus: “ Veni et
vide ”.
47 Vidit Iesus Nathanael venientem ad se et dicit de eo:
“ Ecce vere Israelita, in quo dolus non est ”.
48 Dicit ei Nathanael: “ Unde me nosti? ”.
Respondit Iesus et dixit ei: “ Priusquam te Philippus
vocaret, cum esses sub ficu, vidi te ”.
49 Respondit ei Nathanael: “ Rabbi, tu es Filius
Dei, tu rex es Israel! ”.
50 Respondit Iesus et dixit ei: “ Quia dixi tibi:
Vidi te sub ficu, credis? Maiora his videbis ”.
51 Et dicit ei: “ Amen, amen dico vobis: Videbitis
caelum apertum et angelos Dei ascendentes et descendentes
supra Filium hominis ”. |
1
1 In principio era il Verbo, il Verbo
era presso Dio e il Verbo era Dio.
2 Egli era in principio presso Dio:
3 tutto è stato fatto per mezzo di lui, e senza di
lui niente è stato fatto di tutto ciò che
esiste.
4 In lui era la vita e la vita era la luce degli uomini;
5 la luce splende nelle tenebre, ma le tenebre non l`hanno
accolta.
6 Venne un uomo mandato da Dio e il suo nome era Giovanni.
7 Egli venne come testimone per rendere testimonianza alla
luce, perché tutti credessero per mezzo di lui.
8 Egli non era la luce, ma doveva render testimonianza alla
luce.
9 Veniva nel mondo la luce vera, quella che illumina ogni
uomo.
10 Egli era nel mondo, e il mondo fu fatto per mezzo di
lui, eppure il mondo non lo riconobbe.
11 Venne fra la sua gente, ma i suoi non l`hanno accolto.
12 A quanti però l`hanno accolto, ha dato potere
di diventare figli di Dio: a quelli che credono nel suo
nome,
13 i quali non da sangue, né da volere di carne,
né da volere di uomo, ma da Dio sono stati generati.
14 E il Verbo si fece carne e venne ad abitare in mezzo
a noi; e noi vedemmo la sua gloria, gloria come di unigenito
dal Padre, pieno di grazia e di verità.
15 Giovanni gli rende testimonianza e grida: "Ecco
l`uomo di cui io dissi: Colui che viene dopo di me mi è
passato avanti,
perché era prima di me".
16 Dalla sua pienezza noi tutti abbiamo ricevuto e grazia
su grazia.
17 Perché la legge fu data per mezzo di Mosè,
la grazia e la verità vennero per mezzo di Gesù
Cristo.
18 Dio nessuno l`ha mai visto: proprio il Figlio unigenito,
che è nel seno del Padre, lui lo ha rivelato.
1 9 E questa è la testimonianza di Giovanni, quando
i Giudei gli inviarono da Gerusalemme sacerdoti e leviti
a interrogarlo: "Chi sei tu?".
20 Egli confessò e non negò, e confessò:
"Io non sono il Cristo".
21 Allora gli chiesero: "Che cosa dunque? Sei Elia?".
Rispose: "Non lo sono". "Sei tu il profeta?".
Rispose: "No".
22 Gli dissero dunque: "Chi sei? Perché possiamo
dare una risposta a coloro che ci hanno mandato. Che cosa
dici di te stesso?"
23 Rispose: "Io sono voce di uno che grida nel deserto:
Preparate la via del Signore, come disse il profeta Isaia".
24 Essi erano stati mandati da parte dei farisei.
25 Lo interrogarono e gli dissero: "Perché dunque
battezzi se tu non sei il Cristo, né Elia, né
il profeta?".
26 Giovanni rispose loro: "Io battezzo con acqua, ma
in mezzo a voi sta uno che voi non conoscete,
27 uno che viene dopo di me, al quale io non son degno di
sciogliere il legaccio del sandalo".
28 Questo avvenne in Betània, al di là del
Giordano, dove Giovanni stava battezzando.
29 Il giorno dopo, Giovanni vedendo Gesù venire verso
di lui disse: "Ecco l`agnello di Dio, ecco colui che
toglie il peccato del mondo!
30 Ecco colui del quale io dissi: Dopo di me viene un uomo
che mi è passato avanti, perché era prima
di me.
31 Io non lo conoscevo, ma sono venuto a battezzare con
acqua perché egli fosse fatto conoscere a Israele".
32 Giovanni rese testimonianza dicendo: "Ho visto lo
Spirito scendere come una colomba dal cielo e posarsi su
di lui.
33 Io non lo conoscevo, ma chi mi ha inviato a battezzare
con acqua mi aveva detto: L`uomo sul quale vedrai scendere
e rimanere lo Spirito è colui che battezza in Spirito
Santo.
34 E io ho visto e ho reso testimonianza che questi è
il Figlio di Dio".I primi discepoli di Gesù
35 Il giorno dopo Giovanni stava ancora là con due
dei suoi discepoli
36 e, fissando lo sguardo su Gesù che passava, disse:
"Ecco l`agnello di Dio!".
37 E i due discepoli, sentendolo parlare così, seguirono
Gesù.
38 Gesù allora si voltò e, vedendo che lo
seguivano, disse: "Che cercate?". Gli risposero:
"Rabbì (che significa maestro), dove abiti?".
39 Disse loro: "Venite e vedrete". Andarono dunque
e videro dove abitava e quel giorno si fermarono presso
di lui; erano circa le quattro del pomeriggio.
40 Uno dei due che avevano udito le parole di Giovanni e
lo avevano seguito, era Andrea, fratello di Simon Pietro.
41 Egli incontrò per primo suo fratello Simone, e
gli disse: "Abbiamo trovato il Messia (che significa
il Cristo)"
42 e lo condusse da Gesù. Gesù, fissando lo
sguardo su di lui, disse: "Tu sei Simone, il figlio
di Giovanni; ti chiamerai Cefa (che vuol dire Pietro)".
43 Il giorno dopo Gesù aveva stabilito di partire
per la Galilea; incontrò Filippo e gli disse: "Seguimi".
44 Filippo era di Betsàida, la città di Andrea
e di Pietro.
45 Filippo incontrò Natanaèle e gli disse:
"Abbiamo trovato colui del quale hanno scritto Mosè
nella Legge e i Profeti, Gesù, figlio di Giuseppe
di Nazaret".
46 Natanaèle esclamò: "Da Nazaret può
mai venire qualcosa di buono?". Filippo gli rispose:
"Vieni e vedi".
47 Gesù intanto, visto Natanaèle che gli veniva
incontro, disse di lui: "Ecco davvero un Israelita
in cui non c`è falsità".
48 Natanaèle gli domandò: "Come mi conosci?".
Gli rispose Gesù: "Prima che Filippo ti chiamasse,
io ti ho visto quando eri sotto il fico".
49 Gli replicò Natanaèle: "Rabbì,
tu sei il Figlio di Dio, tu sei il re d`Israele!".
50 Gli rispose Gesù: "Perché ti ho detto
che ti avevo visto sotto il fico, credi? Vedrai cose maggiori
di queste!".
51 Poi gli disse: "In verità, in verità
vi dico: vedrete il cielo aperto e gli angeli di Dio salire
e scendere sul Figlio dell`uomo". |
2
1 Et die tertio nuptiae factae sunt in
Cana Galilaeae, et erat mater Iesu ibi;
2 vocatus est autem et Iesus et discipuli eius ad nuptias.
3 Et deficiente vino, dicit mater Iesu ad eum: “ Vinum
non habent ”.
4 Et dicit ei Iesus: “ Quid mihi et tibi, mulier?
Nondum venit hora mea ”.
5 Dicit mater eius ministris: “ Quodcumque dixerit
vobis, facite ”.
6 Erant autem ibi lapideae hydriae sex positae secundum
purificationem Iudaeorum, capientes singulae metretas binas
vel ternas.
7 Dicit eis Iesus: “ Implete hydrias aqua ”.
Et impleverunt eas usque ad summum.
8 Et dicit eis: “ Haurite nunc et ferte architriclino
”. Illi autem tulerunt.
9 Ut autem gustavit architriclinus aquam vinum factam et
non sciebat unde esset, ministri autem sciebant, qui haurierant
aquam, vocat sponsum architriclinus
10 et dicit ei: “ Omnis homo primum bonum vinum ponit
et, cum inebriati fuerint, id quod deterius est; tu servasti
bonum vinum usque adhuc ”.
11 Hoc fecit initium signorum Iesus in Cana Galilaeae et
manifestavit gloriam suam, et crediderunt in eum discipuli
eius.
12 Post hoc descendit Capharnaum ipse et mater eius et fratres
eius et discipuli eius, et ibi manserunt non multis diebus.
13 Et prope erat Pascha Iudaeorum, et ascendit Hierosolymam
Iesus.
14 Et invenit in templo vendentes boves et oves et columbas,
et nummularios sedentes;
15 et cum fecisset flagellum de funiculis, omnes eiecit
de templo, oves quoque et boves, et nummulariorum effudit
aes et mensas subvertit;
16 et his, qui columbas vendebant, dixit: “ Auferte
ista hinc! Nolite facere domum Patris mei domum negotiationis
”.
17 Recordati sunt discipuli eius quia scriptum est: “
Zelus domus tuae comedit me ”.
18 Responderunt ergo Iudaei et dixerunt ei: “ Quod
signum ostendis nobis, quia haec facis? ”.
19 Respondit Iesus et dixit eis: “ Solvite templum
hoc, et in tribus diebus excitabo illud ”.
20 Dixerunt ergo Iudaei: “ Quadraginta et sex annis
aedificatum est templum hoc, et tu tribus diebus excitabis
illud? ”.
21 Ille autem dicebat de templo corporis sui.
22 Cum ergo resurrexisset a mortuis, recordati sunt discipuli
eius quia hoc dicebat, et crediderunt Scripturae et sermoni,
quem dixit Iesus.
23 Cum autem esset Hierosolymis in Pascha, in die festo,
multi crediderunt in nomine eius, videntes signa eius, quae
faciebat.
24 Ipse autem Iesus non credebat semetipsum eis, eo quod
ipse nosset omnes,
25 et quia opus ei non erat, ut quis testimonium perhiberet
de homine; ipse enim sciebat quid esset in homine. |
2
1 Tre giorni dopo, ci fu uno sposalizio
a Cana di Galilea e c`era la madre di Gesù.
2 Fu invitato alle nozze anche Gesù con i suoi discepoli.
3 Nel frattempo, venuto a mancare il vino, la madre di Gesù
gli disse: "Non hanno più vino".
4 E Gesù rispose: "Che ho da fare con te, o
donna? Non è ancora giunta la mia ora".
5 La madre dice ai servi: "Fate quello che vi dirà".
6 Vi erano là sei giare di pietra per la purificazione
dei Giudei, contenenti ciascuna due o tre barili.
7 E Gesù disse loro: "Riempite d`acqua le giare";
e le riempirono fino all`orlo.
8 Disse loro di nuovo: "Ora attingete e portatene al
maestro di tavola". Ed essi gliene portarono.
9 E come ebbe assaggiato l`acqua diventata vino, il maestro
di tavola, che non sapeva di dove venisse (ma lo sapevano
i servi che avevano attinto l`acqua), chiamò lo sposo
10 e gli disse: "Tutti servono da principio il vino
buono e, quando sono un pò brilli, quello meno buono;
tu invece hai conservato fino ad ora il vino buono".
11 Così Gesù diede inizio ai suoi miracoli
in Cana di Galilea, manifestò la sua gloria e i suoi
discepoli credettero in lui.
12 Dopo questo fatto, discese a Cafarnao insieme con sua
madre, i fratelli e i suoi discepoli e si fermarono là
solo pochi giorni.
13 Si avvicinava intanto la Pasqua dei Giudei e Gesù
salì a Gerusalemme.
14 Trovò nel tempio gente che vendeva buoi, pecore
e colombe, e i cambiavalute seduti al banco.
15 Fatta allora una sferza di cordicelle, scacciò
tutti fuori del tempio con le pecore e i buoi; gettò
a terra il denaro dei cambiavalute e ne rovesciò
i banchi,
16 e ai venditori di colombe disse: "Portate via queste
cose e non fate della casa del Padre mio un luogo di mercato".
17 I discepoli si ricordarono che sta scritto: Lo zelo per
la tua casa mi divora.
18 Allora i Giudei presero la parola e gli dissero: "Quale
segno ci mostri per fare queste cose?".
19 Rispose loro Gesù: "Distruggete questo tempio
e in tre giorni lo farò risorgere".
20 Gli dissero allora i Giudei: "Questo tempio è
stato costruito in quarantasei anni e tu in tre giorni lo
farai risorgere?".
21 Ma egli parlava del tempio del suo corpo.
22 Quando poi fu risuscitato dai morti, i suoi discepoli
si ricordarono che aveva detto questo, e credettero alla
Scrittura e alla parola detta da Gesù.
23 Mentre era a Gerusalemme per la Pasqua, durante la festa
molti, vedendo i segni che faceva, credettero nel suo nome.
24 Gesù però non si confidava con loro, perché
conosceva tutti
25 e non aveva bisogno che qualcuno gli desse testimonianza
su un altro, egli infatti sapeva quello che c`è in
ogni uomo. |
3
1 Erat autem homo ex pharisaeis, Nicodemus
nomine, princeps Iudaeorum;
2 hic venit ad eum nocte et dixit ei: “ Rabbi, scimus
quia a Deo venisti magister; nemo enim potest haec signa
facere, quae tu facis, nisi fuerit Deus cum eo ”.
3 Respondit Iesus et dixit ei: “ Amen, amen dico tibi:
Nisi quis natus fuerit desuper, non potest videre regnum
Dei ”.
4 Dicit ad eum Nicodemus: “ Quomodo potest homo nasci,
cum senex sit? Numquid potest in ventrem matris suae iterato
introire et nasci? ”.
5 Respondit Iesus: “ Amen, amen dico tibi: Nisi quis
natus fuerit ex aqua et Spiritu, non potest introire in
regnum Dei.
6 Quod natum est ex carne, caro est; et, quod natum est
ex Spiritu, spiritus est.
7 Non mireris quia dixi tibi: Oportet vos nasci denuo.
8 Spiritus, ubi vult, spirat, et vocem eius audis, sed non
scis unde veniat et quo vadat; sic est omnis, qui natus
est ex Spiritu ”.
9 Respondit Nicodemus et dixit ei: “ Quomodo possunt
haec fieri? ”.
10 Respondit Iesus et dixit ei: “ Tu es magister Israel
et haec ignoras?
11 Amen, amen dico tibi: Quod scimus, loquimur et, quod
vidimus, testamur; et testimonium nostrum non accipitis.
12 Si terrena dixi vobis, et non creditis, quomodo, si dixero
vobis caelestia, credetis?
13 Et nemo ascendit in caelum, nisi qui descendit de caelo,
Filius hominis.
14 Et sicut Moyses exaltavit serpentem in deserto, ita exaltari
oportet Filium hominis,
15 ut omnis, qui credit, in ipso habeat vitam aeternam ”.
16 Sic enim dilexit Deus mundum, ut Filium suum unigenitum
daret, ut omnis, qui credit in eum, non pereat, sed habeat
vitam aeternam.
17 Non enim misit Deus Filium in mundum, ut iudicet mundum,
sed ut salvetur mundus per ipsum.
18 Qui credit in eum, non iudicatur; qui autem non credit,
iam iudicatus est, quia non credidit in nomen Unigeniti
Filii Dei.
19 Hoc est autem iudicium: Lux venit in mundum, et dilexerunt
homines magis tenebras quam lucem; erant enim eorum mala
opera.
20 Omnis enim, qui mala agit, odit lucem et non venit ad
lucem, ut non arguantur opera eius;
21 qui autem facit veritatem, venit ad lucem, ut manifestentur
eius opera, quia in Deo sunt facta.
22 Post haec venit Iesus et discipuli eius in Iudaeam terram,
et illic demorabatur cum eis et baptizabat.
23 Erat autem et Ioannes baptizans in Enon iuxta Salim,
quia aquae multae erant illic, et adveniebant et baptizabantur;
24 nondum enim missus fuerat in carcerem Ioannes.
25 Facta est ergo quaestio ex discipulis Ioannis cum Iudaeo
de purificatione.
26 Et venerunt ad Ioannem et dixerunt ei: “ Rabbi,
qui erat tecum trans Iordanem, cui tu testimonium perhibuisti,
ecce hic baptizat, et omnes veniunt ad eum! ”.
27 Respondit Ioannes et dixit: “ Non potest homo accipere
quidquam, nisi fuerit ei datum de caelo.
28 Ipsi vos mihi testimonium perhibetis, quod dixerim: Non
sum ego Christus, sed: Missus sum ante illum.
29 Qui habet sponsam, sponsus est; amicus autem sponsi,
qui stat et audit eum, gaudio gaudet propter vocem sponsi.
Hoc ergo gaudium meum impletum est.
30 Illum oportet crescere, me autem minui ”.
31 Qui de sursum venit, supra omnes est; qui est de terra,
de terra est et de terra loquitur. Qui de caelo venit, supra
omnes est;
32 et quod vidit et audivit, hoc testatur, et testimonium
eius nemo accipit.
33 Qui accipit eius testimonium, signavit quia Deus verax
est.
34 Quem enim misit Deus, verba Dei loquitur; non enim ad
mensuram dat Spiritum.
35 Pater diligit Filium et omnia dedit in manu eius.
36 Qui credit in Filium, habet vitam aeternam; qui autem
incredulus est Filio, non videbit vitam, sed ira Dei manet
super eum. |
3 1 C`era tra i farisei un uomo
chiamato Nicodèmo, un capo dei Giudei.
2 Egli andò da Gesù, di notte, e gli disse:
"Rabbì, sappiamo che sei un maestro venuto da
Dio; nessuno infatti può fare i segni che tu fai,
se Dio non è con lui".
3 Gli rispose Gesù: "In verità, in verità
ti dico, se uno non rinasce dall`alto, non può vedere
il regno di Dio".
4 Gli disse Nicodèmo: "Come può un uomo
nascere quando è vecchio? Può forse entrare
una seconda volta nel grembo di sua madre e rinascere?".
5 Gli rispose Gesù: "In verità, in verità
ti dico, se uno non nasce da acqua e da Spirito, non può
entrare nel regno di Dio.
6 Quel che è nato dalla carne è carne e quel
che è nato dallo Spirito è Spirito.
7 Non ti meravigliare se t`ho detto: dovete rinascere dall`alto.
8 Il vento soffia dove vuole e ne senti la voce, ma non
sai di dove viene e dove va: così è di chiunque
è nato dallo Spirito".
9 Replicò Nicodèmo: "Come può
accadere questo?".
10 Gli rispose Gesù: "Tu sei maestro in Israele
e non sai queste cose?
11 In verità, in verità ti dico, noi parliamo
di quel che sappiamo e testimoniamo quel che abbiamo veduto;
ma voi non accogliete la nostra testimonianza.
12 Se vi ho parlato di cose della terra e non credete, come
crederete se vi parlerò di cose del cielo?
13 Eppure nessuno è mai salito al cielo, fuorchè
il Figlio dell`uomo che è disceso dal cielo.
14 E come Mosè innalzò il serpente nel deserto,
così bisogna che sia innalzato il Figlio dell`uomo,
15 perché chiunque crede in lui abbia la vita eterna".
16 Dio infatti ha tanto amato il mondo da dare il suo Figlio
unigenito, perché chiunque crede in lui non muoia,
ma abbia la vita eterna.
17 Dio non ha mandato il Figlio nel mondo per giudicare
il mondo, ma perché il mondo si salvi per mezzo di
lui.
18 Chi crede in lui non è condannato; ma chi non
crede è già stato condannato, perché
non ha creduto nel nome dell`unigenito Figlio di Dio.
19 E il giudizio è questo: la luce è venuta
nel mondo, ma gli uomini hanno preferito le tenebre alla
luce, perché le loro opere erano malvagie.
20 Chiunque infatti fa il male, odia la luce e non viene
alla luce perché non siano svelate le sue opere.
21 Ma chi opera la verità viene alla luce, perché
appaia chiaramente che le sue opere sono state fatte in
Dio.
22 Dopo queste cose, Gesù andò con i suoi
discepoli nella regione della Giudea; e là si trattenne
con loro, e battezzava.
23 Anche Giovanni battezzava a Ennòn, vicino a Salìm,
perché c`era là molta acqua; e la gente andava
a farsi battezzare.
24 Giovanni, infatti, non era stato ancora imprigionato.
25 Nacque allora una discussione tra i discepoli di Giovanni
e un Giudeo riguardo la purificazione.
26 Andarono perciò da Giovanni e gli dissero: "Rabbì,
colui che era con te dall`altra parte del Giordano, e al
quale hai reso testimonianza, ecco sta battezzando e tutti
accorrono a lui".
27 Giovanni rispose: "Nessuno può prendersi
qualcosa se non gli è stato dato dal cielo.
28 Voi stessi mi siete testimoni che ho detto: Non sono
io il Cristo, ma io sono stato mandato innanzi a lui.
29 Chi possiede la sposa è lo sposo; ma l`amico dello
sposo, che è presente e l`ascolta, esulta di gioia
alla voce dello sposo. Ora questa mia gioia è compiuta.
30 Egli deve crescere e io invece diminuire.
31 Colui che viene dall`alto è al di sopra di tutti;
ma chi viene dalla terra, appartiene alla terra e parla
della terra. Chi viene dal cielo è al di sopra di
tutti.
32 Egli attesta ciò che ha visto e udito, eppure
nessuno accetta la sua testimonianza;
33 chi però ne accetta la testimonianza, certifica
che Dio è veritiero.
34 Infatti colui che Dio ha mandato proferisce le parole
di Dio e dá lo Spirito senza misura.
35 Il Padre ama il Figlio e gli ha dato in mano ogni cosa.
36 Chi crede nel Figlio ha la vita eterna; chi non obbedisce
al Figlio non vedrà la vita, ma l`ira di Dio incombe
su di lui". |
4
1 Ut ergo cognovit Iesus quia audierunt
pharisaei quia Iesus plures discipulos facit et baptizat
quam Ioannes
2 - quamquam Iesus ipse non baptizaret sed discipuli eius
-
3 reliquit Iudaeam et abiit iterum in Galilaeam.
4 Oportebat autem eum transire per Samariam.
5 Venit ergo in civitatem Samariae, quae dicitur Sichar,
iuxta praedium, quod dedit Iacob Ioseph filio suo;
6 erat autem ibi fons Iacob. Iesus ergo fatigatus ex itinere
sedebat sic super fontem; hora erat quasi sexta.
7 Venit mulier de Samaria haurire aquam. Dicit ei Iesus:
“ Da mihi bibere ”;
8 discipuli enim eius abierant in civitatem, ut cibos emerent.
9 Dicit ergo ei mulier illa Samaritana: “ Quomodo
tu, Iudaeus cum sis, bibere a me poscis, quae sum mulier
Samaritana? ”. Non enim coutuntur Iudaei Samaritanis.
10 Respondit Iesus et dixit ei: “ Si scires donum
Dei, et quis est, qui dicit tibi: “Da mihi bibere”,
tu forsitan petisses ab eo, et dedisset tibi aquam vivam
”.
11 Dicit ei mulier: “ Domine, neque in quo haurias
habes, et puteus altus est; unde ergo habes aquam vivam?
12 Numquid tu maior es patre nostro Iacob, qui dedit nobis
puteum, et ipse ex eo bibit et filii eius et pecora eius?
”.
13 Respondit Iesus et dixit ei: “ Omnis, qui bibit
ex aqua hac, sitiet iterum;
14 qui autem biberit ex aqua, quam ego dabo ei, non sitiet
in aeternum; sed aqua, quam dabo ei, fiet in eo fons aquae
salientis in vitam aeternam ”.
15 Dicit ad eum mulier: “ Domine, da mihi hanc aquam,
ut non sitiam neque veniam huc haurire ”.
16 Dicit ei: “ Vade, voca virum tuum et veni huc ”.
17 Respondit mulier et dixit ei: “ Non habeo virum
”. Dicit ei Iesus: “ Bene dixisti: “Non
habeo virum”;
18 quinque enim viros habuisti, et nunc, quem habes, non
est tuus vir. Hoc vere dixisti ”.
19 Dicit ei mulier: “ Domine, video quia propheta
es tu.
20 Patres nostri in monte hoc adoraverunt, et vos dicitis
quia in Hierosolymis est locus, ubi adorare oportet ”.
21 Dicit ei Iesus: “ Crede mihi, mulier, quia venit
hora, quando neque in monte hoc neque in Hierosolymis adorabitis
Patrem.
22 Vos adoratis, quod nescitis; nos adoramus, quod scimus,
quia salus ex Iudaeis est.
23 Sed venit hora, et nunc est, quando veri adoratores adorabunt
Patrem in Spiritu et veritate; nam et Pater tales quaerit,
qui adorent eum.
24 Spiritus est Deus, et eos, qui adorant eum, in Spiritu
et veritate oportet adorare ”.
25 Dicit ei mulier: “ Scio quia Messias venit —
qui dicitur Christus C; cum venerit ille, nobis annuntiabit
omnia ”.
26 Dicit ei Iesus: “ Ego sum, qui loquor tecum ”.
27 Et continuo venerunt discipuli eius et mirabantur quia
cum muliere loquebatur; nemo tamen dixit: “ Quid quaeris
aut quid loqueris cum ea? ”.
28 Reliquit ergo hydriam suam mulier et abiit in civitatem
et dicit illis hominibus:
29 “ Venite, videte hominem, qui dixit mihi omnia,
quaecumque feci; numquid ipse est Christus? ”.
30 Exierunt de civitate et veniebant ad eum.
31 Interea rogabant eum discipuli dicentes: “ Rabbi,
manduca ”.
32 Ille autem dixit eis: “ Ego cibum habeo manducare,
quem vos nescitis ”.
33 Dicebant ergo discipuli ad invicem: “ Numquid aliquis
attulit ei manducare? ”.
34 Dicit eis Iesus: “ Meus cibus est, ut faciam voluntatem
eius, qui misit me, et ut perficiam opus eius.
35 Nonne vos dicitis: “Adhuc quattuor menses sunt,
et messis venit”? Ecce dico vobis: Levate oculos vestros
et videte regiones, quia albae sunt ad messem! Iam
36 qui metit, mercedem accipit et congregat fructum in vitam
aeternam, ut et qui seminat, simul gaudeat et qui metit.
37 In hoc enim est verbum verum: Alius est qui seminat,
et alius est qui metit.
38 Ego misi vos metere, quod vos non laborastis; alii laboraverunt,
et vos in laborem eorum introistis ”.
39 Ex civitate autem illa multi crediderunt in eum Samaritanorum
propter verbum mulieris testimonium perhibentis: “
Dixit mihi omnia, quaecumque feci! ”.
40 Cum venissent ergo ad illum Samaritani, rogaverunt eum,
ut apud ipsos maneret; et mansit ibi duos dies.
41 Et multo plures crediderunt propter sermonem eius;
42 et mulieri dicebant: “ Iam non propter tuam loquelam
credimus; ipsi enim audivimus et scimus quia hic est vere
Salvator mundi! ”.
43 Post duos autem dies exiit inde in Galilaeam;
44 ipse enim Iesus testimonium perhibuit, quia propheta
in sua patria honorem non habet.
45 Cum ergo venisset in Galilaeam, exceperunt eum Galilaei,
cum omnia vidissent, quae fecerat Hierosolymis in die festo;
et ipsi enim venerant in diem festum.
46 Venit ergo iterum in Cana Galilaeae, ubi fecit aquam
vinum. Et erat quidam regius, cuius filius infirmabatur
Capharnaum;
47 hic, cum audisset quia Iesus advenerit a Iudaea in Galilaeam,
abiit ad eum et rogabat, ut descenderet et sanaret filium
eius; incipiebat enim mori.
48 Dixit ergo Iesus ad eum: “ Nisi signa et prodigia
videritis, non credetis ”.
49 Dicit ad eum regius: “ Domine, descende priusquam
moriatur puer meus ”.
50 Dicit ei Iesus: “ Vade. Filius tuus vivit ”.
Credidit homo sermoni, quem dixit ei Iesus, et ibat.
51 Iam autem eo descendente, servi eius occurrerunt ei dicentes
quia puer eius vivit.
52 Interrogabat ergo horam ab eis, in qua melius habuerit.
Dixerunt ergo ei: “ Heri hora septima reliquit eum
febris ”.
53 Cognovit ergo pater quia illa hora erat, in qua dixit
ei Iesus: “ Filius tuus vivit ”, et credidit
ipse et domus eius tota.
54 Hoc iterum secundum signum fecit Iesus, cum venisset
a Iudaea in Galilaeam. |
4
1 Quando il Signore venne a sapere che
i farisei avevan sentito dire: Gesù fa più
discepoli e battezza più di Giovanni
2 - sebbene non fosse Gesù in persona che battezzava,
ma i suoi discepoli -,
3 lasciò la Giudea e si diresse di nuovo verso la
Galilea.
4 Doveva perciò attraversare la Samaria.
5 Giunse pertanto ad una città della Samaria chiamata
Sicàr, vicina al terreno che Giacobbe aveva dato
a Giuseppe suo figlio:
6 qui c`era il pozzo di Giacobbe. Gesù dunque, stanco
del viaggio, sedeva presso il pozzo. Era verso mezzogiorno.
7 Arrivò intanto una donna di Samaria ad attingere
acqua. Le disse Gesù: "Dammi da bere".
8 I suoi discepoli infatti erano andati in città
a far provvista di cibi.
9 Ma la Samaritana gli disse: "Come mai tu, che sei
Giudeo, chiedi da bere a me, che sono una donna samaritana?".
I Giudei infatti non mantengono buone relazioni con i Samaritani.
10 Gesù le rispose: "Se tu conoscessi il dono
di Dio e chi è colui che ti dice: "Dammi da
bere!", tu stessa gliene avresti chiesto ed egli ti
avrebbe dato acqua viva".
11 Gli disse la donna: "Signore, tu non hai un mezzo
per attingere e il pozzo è profondo; da dove hai
dunque quest`acqua viva?
12 Sei tu forse più grande del nostro padre Giacobbe,
che ci diede questo pozzo e ne bevve lui con i suoi figli
e il suo gregge?".
13 Rispose Gesù: "Chiunque beve di quest`acqua
avrà di nuovo sete;
14 ma chi beve dell`acqua che io gli darò, non avrà
mai più sete, anzi, l`acqua che io gli darò
diventerà in lui sorgente di acqua che zampilla per
la vita eterna".
15 "Signore, gli disse la donna, dammi di quest`acqua,
perché non abbia più sete e non continui a
venire qui ad attingere acqua".
16 Le disse: "Và a chiamare tuo marito e poi
ritorna qui".
17 Rispose la donna: "Non ho marito". Le disse
Gesù: "Hai detto bene "non ho marito";
18 infatti hai avuto cinque mariti e quello che hai ora
non è tuo marito; in questo hai detto il vero".
19 Gli replicò la donna: "Signore, vedo che
tu sei un profeta.
20 I nostri padri hanno adorato Dio sopra questo monte e
voi dite che è Gerusalemme il luogo in cui bisogna
adorare".
21 Gesù le dice: "Credimi, donna, è giunto
il momento in cui né su questo monte, né in
Gerusalemme adorerete il Padre.
22 Voi adorate quel che non conoscete, noi adoriamo quello
che conosciamo, perché la salvezza viene dai Giudei.
23 Ma è giunto il momento, ed è questo, in
cui i veri adoratori adoreranno il Padre in spirito e verità;
perché il Padre cerca tali adoratori.
24 Dio è spirito, e quelli che lo adorano devono
adorarlo in spirito e verità".
25 Gli rispose la donna: "So che deve venire il Messia
(cioè il Cristo): quando egli verrà, ci annunzierà
ogni cosa".
26 Le disse Gesù: "Sono io, che ti parlo".
27 In quel momento giunsero i suoi discepoli e si meravigliarono
che stesse a discorrere con una donna. Nessuno tuttavia
gli disse: "Che desideri?", o: "Perché
parli con lei?".
28 La donna intanto lasciò la brocca, andò
in città e disse alla gente:
29 "Venite a vedere un uomo che mi ha detto tutto quello
che ho fatto. Che sia forse il Messia?".
30 Uscirono allora dalla città e andavano da lui.
31 Intanto i discepoli lo pregavano: "Rabbì,
mangia".
32 Ma egli rispose: "Ho da mangiare un cibo che voi
non conoscete".
33 E i discepoli si domandavano l`un l`altro: "Qualcuno
forse gli ha portato da mangiare?".
34 Gesù disse loro: "Mio cibo è fare
la volontà di colui che mi ha mandato e compiere
la sua opera.
35 Non dite voi: Ci sono ancora quattro mesi e poi viene
la mietitura? Ecco, io vi dico: Levate i vostri occhi e
guardate i campi che già biondeggiano per la mietitura.
36 E chi miete riceve salario e raccoglie frutto per la
vita eterna, perché ne goda insieme chi semina e
chi miete.
37 Qui infatti si realizza il detto: uno semina e uno miete.
38 Io vi ho mandati a mietere ciò che voi non avete
lavorato; altri hanno lavorato e voi siete subentrati nel
loro lavoro".
39 Molti Samaritani di quella città credettero in
lui per le parole della donna che dichiarava: "Mi ha
detto tutto quello che ho fatto".
40 E quando i Samaritani giunsero da lui, lo pregarono di
fermarsi con loro ed egli vi rimase due giorni.
41 Molti di più credettero per la sua parola
42 e dicevano alla donna: "Non è più
per la tua parola che noi crediamo; ma perché noi
stessi abbiamo udito e sappiamo che questi è veramente
il salvatore del mondo".
43 Trascorsi due giorni, partì di là per andare
in Galilea.
44 Ma Gesù stesso aveva dichiarato che un profeta
non riceve onore nella sua patria.
45 Quando però giunse in Galilea, i Galilei lo accolsero
con gioia, poiché avevano visto tutto quello che
aveva fatto a Gerusalemme durante la festa; anch`essi infatti
erano andati alla festa.
46 Andò dunque di nuovo a Cana di Galilea, dove aveva
cambiato l`acqua in vino. Vi era un funzionario del re,
che aveva un figlio malato a Cafarnao.
47 Costui, udito che Gesù era venuto dalla Giudea
in Galilea, si recò da lui e lo pregò di scendere
a guarire suo figlio poiché stava per morire.
48 Gesù gli disse: "Se non vedete segni e prodigi,
voi non credete".
49 Ma il funzionario del re insistette: "Signore, scendi
prima che il mio bambino muoia".
50 Gesù gli risponde: "Và, tuo figlio
vive". Quell`uomo credette alla parola che gli aveva
detto Gesù e si mise in cammino.
51 Proprio mentre scendeva, gli vennero incontro i servi
a dirgli: "Tuo figlio vive!".
52 S`informò poi a che ora avesse cominciato a star
meglio. Gli dissero: "Ieri, un`ora dopo mezzogiorno
la febbre lo ha lasciato".
53 Il padre riconobbe che proprio in quell`ora Gesù
gli aveva detto: "Tuo figlio vive" e credette
lui con tutta la sua famiglia.
54 Questo fu il secondo miracolo che Gesù fece tornando
dalla Giudea in Galilea. |
5
1 Post haec erat dies festus Iudaeorum,
et ascendit Iesus Hierosolymam.
2 Est autem Hierosolymis, super Probatica, piscina, quae
cognominatur Hebraice
Bethsatha, quinque porticus habens.
3 In his iacebat multitudo languentium, caecorum, claudorum,
aridorum.
(4) 5 Erat autem quidam homo ibi triginta et octo annos
habens in infirmitate sua.
6 Hunc cum vidisset Iesus iacentem, et cognovisset quia
multum iam tempus habet, dicit ei: “ Vis sanus fieri?
”.
7 Respondit ei languidus: “ Domine, hominem non habeo,
ut, cum turbata fuerit aqua, mittat me in piscinam; dum
autem venio ego, alius ante me descendit ”.
8 Dicit ei Iesus: “ Surge, tolle grabatum tuum et
ambula ”.
9 Et statim sanus factus est homo et sustulit grabatum suum
et ambulabat.
Erat autem sabbatum in illo die.
10 Dicebant ergo Iudaei illi, qui sanatus fuerat: “
Sabbatum est, et non licet tibi tollere grabatum tuum ”.
11 Ille autem respondit eis: “ Qui me fecit sanum,
ille mihi dixit: “Tolle grabatum tuum et ambula”
”.
12 Interrogaverunt eum: “ Quis est ille homo, qui
dixit tibi: “Tolle et ambula”? ”.
13 Is autem, qui sanus fuerat effectus, nesciebat quis esset;
Iesus enim declinavit a turba constituta in loco.
14 Postea invenit eum Iesus in templo et dixit illi: “
Ecce sanus factus es; iam noli peccare, ne deterius tibi
aliquid contingat ”.
15 Abiit ille homo et nuntiavit Iudaeis quia Iesus esset,
qui fecit eum sanum.
16 Et propterea persequebantur Iudaei Iesum, quia haec faciebat
in sabbato.
17 Iesus autem respondit eis: “ Pater meus usque modo
operatur, et ego operor ”.
18 Propterea ergo magis quaerebant eum Iudaei interficere,
quia non solum solvebat sabbatum, sed et Patrem suum dicebat
Deum, aequalem se faciens Deo.
19 Respondit itaque Iesus et dixit eis: “ Amen, amen
dico vobis: Non potest Filius a se facere quidquam, nisi
quod viderit Patrem facientem; quaecumque enim ille faciat,
haec et Filius similiter facit.
20 Pater enim diligit Filium et omnia demonstrat ei, quae
ipse facit, et maiora his demonstrabit ei opera, ut vos
miremini.
21 Sicut enim Pater suscitat mortuos et vivificat, sic et
Filius, quos vult, vivificat.
22 Neque enim Pater iudicat quemquam, sed iudicium omne
dedit Filio,
23 ut omnes honorificent Filium, sicut honorificant Patrem.
Qui non honorificat Filium, non honorificat Patrem, qui
misit illum.
24 Amen, amen dico vobis: Qui verbum meum audit et credit
ei, qui misit me, habet vitam aeternam et in iudicium non
venit, sed transiit a morte in vitam.
25 Amen, amen dico vobis: Venit hora, et nunc est, quando
mortui audient vocem Filii Dei et, qui audierint, vivent.
26 Sicut enim Pater habet vitam in semetipso, sic dedit
et Filio vitam habere in semetipso;
27 et potestatem dedit ei iudicium facere, quia Filius hominis
est.
28 Nolite mirari hoc, quia venit hora, in qua omnes, qui
in monumentis sunt, audient vocem eius;
29 et procedent, qui bona fecerunt, in resurrectionem vitae,
qui vero mala egerunt, in resurrectionem iudicii.
30 Non possum ego a meipso facere quidquam; sicut audio,
iudico, et iudicium meum iustum est, quia non quaero voluntatem
meam, sed voluntatem eius, qui misit me.
31 Si ego testimonium perhibeo de meipso, testimonium meum
non est verum;
32 alius est, qui testimonium perhibet de me, et scio quia
verum est testimonium, quod perhibet de me.
33 Vos misistis ad Ioannem, et testimonium perhibuit veritati;
34 ego autem non ab homine testimonium accipio, sed haec
dico, ut vos salvi sitis.
35 Ille erat lucerna ardens et lucens; vos autem voluistis
exsultare ad horam in luce eius.
36 Ego autem habeo testimonium maius Ioanne; opera enim,
quae dedit mihi Pater, ut perficiam ea, ipsa opera, quae
ego facio, testimonium perhibent de me, quia Pater me misit;
37 et, qui misit me, Pater, ipse testimonium perhibuit de
me. Neque vocem eius umquam audistis neque speciem eius
vidistis;
38 et verbum eius non habetis in vobis manens, quia, quem
misit ille, huic vos non creditis.
39 Scrutamini Scripturas, quia vos putatis in ipsis vitam
aeternam habere; et illae sunt, quae testimonium perhibent
de me.
40 Et non vultis venire ad me, ut vitam habeatis.
41 Gloriam ab hominibus non accipio,
42 sed cognovi vos, quia dilectionem Dei non habetis in
vobis.
43 Ego veni in nomine Patris mei, et non accipitis me; si
alius venerit in nomine suo, illum accipietis.
44 Quomodo potestis vos credere, qui gloriam ab invicem
accipitis, et gloriam, quae a solo est Deo, non quaeritis?
45 Nolite putare quia ego accusaturus sim vos apud Patrem;
est qui accuset vos: Moyses, in quo vos speratis.
46 Si enim crederetis Moysi, crederetis forsitan et mihi;
de me enim ille scripsit.
47 Si autem illius litteris non creditis, quomodo meis verbis
credetis? ”. |
5
1 Vi fu poi una festa per i Giudei e Gesù
salì a Gerusalemme.
2 V`è a Gerusalemme, presso la porta delle Pecore,
una piscina, chiamata in ebraico Betzata, con cinque portici,
3 sotto i quali giaceva un gran numero di infermi, ciechi,
zoppi e paralitici.
(4) 5 Si trovava là un uomo che da trentotto anni
era malato.
6 Gesù, vedendolo disteso e sapendo che da molto
tempo stava così, gli disse: "Vuoi guarire?".
7 Gli rispose il malato: "Signore, io non ho nessuno
che mi immerga nella piscina quando l`acqua si agita. Mentre
infatti sto per andarvi, qualche altro scende prima di me".
8 Gesù gli disse: "Alzati, prendi il tuo lettuccio
e cammina".
9 E sull`istante quell`uomo guarì e, preso il suo
lettuccio, cominciò a camminare.
10 Dissero dunque i Giudei all`uomo guarito: "E` sabato
e non ti è lecito prender su il tuo lettuccio".
11 Ma egli rispose loro: "Colui che mi ha guarito mi
ha detto: Prendi il tuo lettuccio e cammina".
12 Gli chiesero allora: "Chi è stato a dirti:
Prendi il tuo lettuccio e cammina?".
13 Ma colui che era stato guarito non sapeva chi fosse;
Gesù infatti si era allontanato, essendoci folla
in quel luogo.
14 Poco dopo Gesù lo trovò nel tempio e gli
disse: "Ecco che sei guarito; non peccare più,
perché non ti abbia ad accadere qualcosa di peggio".
15 Quell`uomo se ne andò e disse ai Giudei che era
stato Gesù a guarirlo.
16 Per questo i Giudei cominciarono a perseguitare Gesù,
perché faceva tali cose di sabato.
17 Ma Gesù rispose loro: "Il Padre mio opera
sempre e anch`io opero".
18 Proprio per questo i Giudei cercavano ancor più
di ucciderlo: perché non soltanto violava il sabato,
ma chiamava Dio suo Padre, facendosi uguale a Dio.
19 Gesù riprese a parlare e disse: "In verità,
in verità vi dico, il Figlio da sé non può
fare nulla se non ciò che vede fare dal Padre; quello
che egli fa, anche il Figlio lo fa.
20 Il Padre infatti ama il Figlio, gli manifesta tutto quello
che fa e gli manifesterà opere ancora più
grandi di queste, e voi ne resterete meravigliati.
21 Come il Padre risuscita i morti e dá la vita,
così anche il Figlio dá la vita a chi vuole;
22 il Padre infatti non giudica nessuno, ma ha rimesso ogni
giudizio al Figlio,
23 perché tutti onorino il Figlio come onorano il
Padre. Chi non onora il Figlio, non onora il Padre che lo
ha mandato.
24 In verità, in verità vi dico: chi ascolta
la mia parola e crede a colui che mi ha mandato, ha la vita
eterna e non va incontro al giudizio, ma è passato
dalla morte alla vita.
25 In verità, in verità vi dico: è
venuto il momento, ed è questo, in cui i morti udranno
la voce del Figlio di Dio, e quelli che l`avranno ascoltata,
vivranno.
26 Come infatti il Padre ha la vita in se stesso, così
ha concesso al Figlio di avere la vita in se stesso;
27 e gli ha dato il potere di giudicare, perché è
Figlio dell`uomo.
28 Non vi meravigliate di questo, poiché verrà
l`ora in cui tutti coloro che sono nei sepolcri udranno
la sua voce e ne usciranno:
29 quanti fecero il bene, per una risurrezione di vita e
quanti fecero il male, per una risurrezione di condanna.
30 Io non posso far nulla da me stesso; giudico secondo
quello che ascolto e il mio giudizio è giusto, perché
non cerco la mia volontà, ma la volontà di
colui che mi ha mandato.
31 Se fossi io a render testimonianza a me stesso, la mia
testimonianza non sarebbe vera;
32 ma c`è un altro che mi rende testimonianza, e
so che la testimonianza che egli mi rende è verace.
33 Voi avete inviato messaggeri da Giovanni ed egli ha reso
testimonianza alla verità.
34 Io non ricevo testimonianza da un uomo; ma vi dico queste
cose perché possiate salvarvi.
35 Egli era una lampada che arde e risplende, e voi avete
voluto solo per un momento rallegrarvi alla sua luce.
36 Io però ho una testimonianza superiore a quella
di Giovanni: le opere che il Padre mi ha dato da compiere,
quelle stesse opere che io sto facendo, testimoniano di
me che il Padre mi ha mandato.
37 E anche il Padre, che mi ha mandato, ha reso testimonianza
di me. Ma voi non avete mai udito la sua voce, né
avete visto il suo volto,
38 e non avete la sua parola che dimora in voi, perché
non credete a colui che egli ha mandato.
39 Voi scrutate le Scritture credendo di avere in esse la
vita eterna; ebbene, sono proprio esse che mi rendono testimonianza.
40 Ma voi non volete venire a me per avere la vita.
41 Io non ricevo gloria dagli uomini.
42 Ma io vi conosco e so che non avete in voi l`amore di
Dio.
43 Io sono venuto nel nome del Padre mio e voi non mi ricevete;
se un altro venisse nel proprio nome, lo ricevereste.
44 E come potete credere, voi che prendete gloria gli uni
dagli altri, e non cercate la gloria che viene da Dio solo?
45 Non crediate che sia io ad accusarvi davanti al Padre;
c`è già chi vi accusa, Mosè, nel quale
avete riposto la vostra speranza.
46 Se credeste infatti a Mosè, credereste anche a
me; perché di me egli ha scritto.
47 Ma se non credete ai suoi scritti, come potrete credere
alle mie parole?". |
6
1 Post haec abiit Iesus trans mare Galilaeae,
quod est Tiberiadis.
2 Et sequebatur eum multitudo magna, quia videbant signa,
quae faciebat super his, qui infirmabantur.
3 Subiit autem in montem Iesus et ibi sedebat cum discipulis
suis.
4 Erat autem proximum Pascha, dies festus Iudaeorum.
5 Cum sublevasset ergo oculos Iesus et vidisset quia multitudo
magna venit ad eum, dicit ad Philippum: “ Unde ememus
panes, ut manducent hi? ”.
6 Hoc autem dicebat tentans eum; ipse enim sciebat quid
esset facturus.
7 Respondit ei Philippus: “ Ducentorum denariorum
panes non sufficiunt eis, ut unusquisque modicum quid accipiat!
”.
8 Dicit ei unus ex discipulis eius, Andreas frater Simonis
Petri:
9 “ Est puer hic, qui habet quinque panes hordeaceos
et duos pisces; sed haec quid sunt propter tantos? ”.
10 Dixit Iesus: “ Facite homines discumbere ”.
Erat autem fenum multum in loco. Discubuerunt ergo viri
numero quasi quinque milia.
11 Accepit ergo panes Iesus et, cum gratias egisset, distribuit
discumbentibus; similiter et ex piscibus, quantum volebant.
12 Ut autem impleti sunt, dicit discipulis suis: “
Colligite, quae superaverunt, fragmenta, ne quid pereat
”.
13 Collegerunt ergo et impleverunt duodecim cophinos fragmentorum
ex quinque panibus hordeaceis, quae superfuerunt his, qui
manducaverunt.
14 Illi ergo homines, cum vidissent quod fecerat signum,
dicebant: “ Hic est vere propheta, qui venit in mundum!
”.
15 Iesus ergo, cum cognovisset quia venturi essent, ut raperent
eum et facerent eum regem, secessit iterum in montem ipse
solus.
16 Ut autem sero factum est, descenderunt discipuli eius
ad mare
17 et, cum ascendissent navem, veniebant trans mare in Capharnaum.
Et tenebrae iam factae erant, et nondum venerat ad eos Iesus.
18 Mare autem, vento magno flante, exsurgebat.
19 Cum remigassent ergo quasi stadia viginti quinque aut
triginta, vident Iesum ambulantem super mare et proximum
navi fieri, et timuerunt.
20 Ille autem dicit eis: “ Ego sum, nolite timere!
”.
21 Volebant ergo accipere eum in navem, et statim fuit navis
ad terram, in quam ibant.
22 Altera die turba, quae stabat trans mare, vidit quia
navicula alia non erat ibi, nisi una, et quia non introisset
cum discipulis suis Iesus in navem, sed soli discipuli eius
abiissent;
23 aliae supervenerunt naves a Tiberiade iuxta locum, ubi
manducaverant panem, gratias agente Domino.
24 Cum ergo vidisset turba quia Iesus non esset ibi neque
discipuli eius, ascenderunt ipsi naviculas et venerunt Capharnaum
quaerentes Iesum.
25 Et cum invenissent eum trans mare, dixerunt ei: “
Rabbi, quando huc venisti? ”.
26 Respondit eis Iesus et dixit: “ Amen, amen dico
vobis: Quaeritis me, non quia vidistis signa, sed quia manducastis
ex panibus et saturati estis.
27 Operamini non cibum, qui perit, sed cibum, qui permanet
in vitam aeternam, quem Filius hominis vobis dabit; hunc
enim Pater signavit Deus! ”.
28 Dixerunt ergo ad eum: “ Quid faciemus, ut operemur
opera Dei? ”.
29 Respondit Iesus et dixit eis: “ Hoc est opus Dei,
ut credatis in eum, quem misit ille ”.
30 Dixerunt ergo ei: “ Quod ergo tu facis signum,
ut videamus et credamus tibi? Quid operaris?
31 Patres nostri manna manducaverunt in deserto, sicut scriptum
est: “Panem de caelo dedit eis manducare” ”.
32 Dixit ergo eis Iesus: “ Amen, amen dico vobis:
Non Moyses dedit vobis panem de caelo, sed Pater meus dat
vobis panem de caelo verum;
33 panis enim Dei est, qui descendit de caelo et dat vitam
mundo ”.
34 Dixerunt ergo ad eum: “ Domine, semper da nobis
panem hunc ”.
35 Dixit eis Iesus: “ Ego sum panis vitae. Qui venit
ad me, non esuriet; et, qui credit in me, non sitiet umquam.
36 Sed dixi vobis, quia et vidistis me et non creditis.
37 Omne, quod dat mihi Pater, ad me veniet; et eum, qui
venit ad me, non eiciam foras,
38 quia descendi de caelo, non ut faciam voluntatem meam
sed voluntatem eius, qui misit me.
39 Haec est autem voluntas eius, qui misit me, ut omne,
quod dedit mihi, non perdam ex eo, sed resuscitem illud
in novissimo die.
40 Haec est enim voluntas Patris mei, ut omnis, qui videt
Filium et credit in eum, habeat vitam aeternam; et resuscitabo
ego eum in novissimo die”.
41 Murmurabant ergo Iudaei de illo, quia dixisset: “
Ego sum panis, qui de caelo descendi ”,
42 et dicebant: “ Nonne hic est Iesus filius Ioseph,
cuius nos novimus patrem et matrem? Quomodo dicit nunc:
“De caelo descendi”? ”.
43 Respondit Iesus et dixit eis: “ Nolite murmurare
in invicem.
44 Nemo potest venire ad me, nisi Pater, qui misit me, traxerit
eum; et ego resuscitabo eum in novissimo die.
45 Est scriptum in Prophetis: “Et erunt omnes docibiles
Dei “. Omnis, qui audivit a Patre et didicit, venit
ad me.
46 Non quia Patrem vidit quisquam, nisi is qui est a Deo,
hic vidit Patrem.
47 Amen, amen dico vobis: Qui credit, habet vitam aeternam.
48 Ego sum panis vitae.
49 Patres vestri manducaverunt in deserto manna et mortui
sunt.
50 Hic est panis de caelo descendens, ut, si quis ex ipso
manducaverit, non moriatur.
51 Ego sum panis vivus, qui de caelo descendi. Si quis manducaverit
ex hoc pane, vivet in aeternum; panis autem, quem ego dabo,
caro mea est pro mundi vita ”.
52 Litigabant ergo Iudaei ad invicem dicentes: “ Quomodo
potest hic nobis carnem suam dare ad manducandum? ”.
53 Dixit ergo eis Iesus: “ Amen, amen dico vobis:
Nisi manducaveritis carnem Filii hominis et biberitis eius
sanguinem, non habetis vitam in vobismetipsis.
54 Qui manducat meam carnem et bibit meum sanguinem, habet
vitam aeternam; et ego resuscitabo eum in novissimo die.
55 Caro enim mea verus est cibus, et sanguis meus verus
est potus.
56 Qui manducat meam carnem et bibit meum sanguinem, in
me manet, et ego in illo.
57 Sicut misit me vivens Pater, et ego vivo propter Patrem;
et, qui manducat me, et ipse vivet propter me.
58 Hic est panis, qui de caelo descendit, non sicut manducaverunt
patres et mortui sunt; qui manducat hunc panem, vivet in
aeternum ”.
59 Haec dixit in synagoga docens in Capharnaum.
60 Multi ergo audientes ex discipulis eius dixerunt: “
Durus est hic sermo! Quis potest eum audire? ”.
61 Sciens autem Iesus apud semetipsum quia murmurarent de
hoc discipuli eius, dixit eis: “ Hoc vos scandalizat?
62 Si ergo videritis Filium hominis ascendentem, ubi erat
prius?
63 Spiritus est, qui vivificat, caro non prodest quidquam;
verba, quae ego locutus sum vobis, Spiritus sunt et vita
sunt.
64 Sed sunt quidam ex vobis, qui non credunt ”. Sciebat
enim ab initio Iesus, qui essent non credentes, et quis
traditurus esset eum.
65 Et dicebat: “ Propterea dixi vobis: Nemo potest
venire ad me, nisi fuerit ei datum a Patre ”.
66 Ex hoc multi discipulorum eius abierunt retro et iam
non cum illo ambulabant.
67 Dixit ergo Iesus ad Duodecim: “ Numquid et vos
vultis abire? ”.
68 Respondit ei Simon Petrus: “ Domine, ad quem ibimus?
Verba vitae aeternae habes;
69 et nos credidimus et cognovimus quia tu es Sanctus Dei
”.
70 Respondit eis Iesus: “ Nonne ego vos Duodecim elegi?
Et ex vobis unus Diabolus est ”.
71 Dicebat autem Iudam Simonis Iscariotis; hic enim erat
traditurus eum, cum esset unus ex Duodecim. |
6
1 Dopo questi fatti, Gesù andò
all`altra riva del mare di Galilea, cioè di Tiberìade,
2 e una grande folla lo seguiva, vedendo i segni che faceva
sugli infermi.
3 Gesù salì sulla montagna e là si
pose a sedere con i suoi discepoli.
4 Era vicina la Pasqua, la festa dei Giudei.
5 Alzati quindi gli occhi, Gesù vide che una grande
folla veniva da lui e disse a Filippo: "Dove possiamo
comprare il pane perché costoro abbiano da mangiare?".
6 Diceva così per metterlo alla prova; egli infatti
sapeva bene quello che stava per fare.
7 Gli rispose Filippo: "Duecento denari di pane non
sono sufficienti neppure perché ognuno possa riceverne
un pezzo".
8 Gli disse allora uno dei discepoli, Andrea, fratello di
Simon Pietro:
9 "C`è qui un ragazzo che ha cinque pani d`orzo
e due pesci; ma che cos`è questo per tanta gente?".
10 Rispose Gesù: "Fateli sedere". C`era
molta erba in quel luogo. Si sedettero dunque ed erano circa
cinquemila uomini.
11 Allora Gesù prese i pani e, dopo aver reso grazie,
li distribuì a quelli che si erano seduti, e lo stesso
fece dei pesci, finché ne vollero.
12 E quando furono saziati, disse ai discepoli: "Raccogliete
i pezzi avanzati, perché nulla vada perduto".
13 Li raccolsero e riempirono dodici canestri con i pezzi
dei cinque pani d`orzo, avanzati a coloro che avevano mangiato.
14 Allora la gente, visto il segno che egli aveva compiuto,
cominciò a dire: "Questi è davvero il
profeta che deve venire nel mondo!".
15 Ma Gesù, sapendo che stavano per venire a prenderlo
per farlo re, si ritirò di nuovo sulla montagna,
tutto solo.
16 Venuta intanto la sera, i suoi discepoli scesero al mare
17 e, saliti in una barca, si avviarono verso l`altra riva
in direzione di Cafarnao. Era ormai buio, e Gesù
non era ancora venuto da loro.
18 Il mare era agitato, perché soffiava un forte
vento.
19 Dopo aver remato circa tre o quattro miglia, videro Gesù
che camminava sul mare e si avvicinava alla barca, ed ebbero
paura.
20 Ma egli disse loro: "Sono io, non temete".
21 Allora vollero prenderlo sulla barca e rapidamente la
barca toccò la riva alla quale erano diretti.
22 Il giorno dopo, la folla, rimasta dall`altra parte del
mare, notò che c`era una barca sola e che Gesù
non era salito con i suoi discepoli sulla barca, ma soltanto
i suoi discepoli erano partiti.
23 Altre barche erano giunte nel frattempo da Tiberìade,
presso il luogo dove avevano mangiato il pane dopo che il
Signore aveva reso grazie.
24 Quando dunque la folla vide che Gesù non era più
là e nemmeno i suoi discepoli, salì sulle
barche e si diresse alla volta di Cafarnao alla ricerca
di Gesù.
25 Trovatolo di là dal mare, gli dissero: "Rabbì,
quando sei venuto qua?".
26 Gesù rispose: "In verità, in verità
vi dico, voi mi cercate non perché avete visto dei
segni, ma perché avete mangiato di quei pani e vi
siete saziati.
27 Procuratevi non il cibo che perisce, ma quello che dura
per la vita eterna, e che il Figlio dell`uomo vi darà.
Perché su di lui il Padre, Dio, ha messo il suo sigillo".
28 Gli dissero allora: "Che cosa dobbiamo fare per
compiere le opere di Dio?".
29 Gesù rispose: "Questa è l`opera di
Dio: credere in colui che egli ha mandato".
30 Allora gli dissero: "Quale segno dunque tu fai perché
vediamo e possiamo crederti? Quale opera compi?
31 I nostri padri hanno mangiato la manna nel deserto, come
sta scritto: Diede loro da mangiare un pane dal cielo".
32 Rispose loro Gesù: "In verità, in
verità vi dico: non Mosè vi ha dato il pane
dal cielo, ma il Padre mio vi dá il pane dal cielo,
quello vero;
33 il pane di Dio è colui che discende dal cielo
e dá la vita al mondo".
34 Allora gli dissero: "Signore, dacci sempre questo
pane".
35 Gesù rispose: "Io sono il pane della vita;
chi viene a me non avrà più fame e chi crede
in me non avrà più sete.
36 Vi ho detto però che voi mi avete visto e non
credete.
37 Tutto ciò che il Padre mi dá, verrà
a me; colui che viene a me, non lo respingerò,
38 perché sono disceso dal cielo non per fare la
mia volontà, ma la volontà di colui che mi
ha mandato.
39 E questa è la volontà di colui che mi ha
mandato, che io non perda nulla di quanto egli mi ha dato,
ma lo risusciti nell`ultimo giorno.
40 Questa infatti è la volontà del Padre mio,
che chiunque vede il Figlio e crede in lui abbia la vita
eterna; io lo risusciterò nell`ultimo giorno".
41 Intanto i Giudei mormoravano di lui perché aveva
detto: "Io sono il pane disceso dal cielo".
42 E dicevano: "Costui non è forse Gesù,
il figlio di Giuseppe? Di lui conosciamo il padre e la madre.
Come può dunque dire: Sono disceso dal cielo?".
43 Gesù rispose: "Non mormorate tra di voi.
44 Nessuno può venire a me, se non lo attira il Padre
che mi ha mandato; e io lo risusciterò nell`ultimo
giorno.
45 Sta scritto nei profeti: E tutti saranno ammaestrati
da Dio. Chiunque ha udito il Padre e ha imparato da lui,
viene a me.
46 Non che alcuno abbia visto il Padre, ma solo colui che
viene da Dio ha visto il Padre.
47 In verità, in verità vi dico: chi crede
ha la vita eterna.
48 Io sono il pane della vita.
49 I vostri padri hanno mangiato la manna nel deserto e
sono morti;
50 questo è il pane che discende dal cielo, perché
chi ne mangia non muoia.
51 Io sono il pane vivo, disceso dal cielo. Se uno mangia
di questo pane vivrà in eterno e il pane che io darò
è la mia carne per la vita del mondo".
52 Allora i Giudei si misero a discutere tra di loro: "Come
può costui darci la sua carne da mangiare?".
53 Gesù disse: "In verità, in verità
vi dico: se non mangiate la carne del Figlio dell`uomo e
non bevete il suo sangue, non avrete in voi la vita.
54 Chi mangia la mia carne e beve il mio sangue ha la vita
eterna e io lo risusciterò nell`ultimo giorno.
55 Perché la mia carne è vero cibo e il mio
sangue vera bevanda.
56 Chi mangia la mia carne e beve il mio sangue dimora in
me e io in lui.
57 Come il Padre, che ha la vita, ha mandato me e io vivo
per il Padre, così anche colui che mangia di me vivrà
per me.
58 Questo è il pane disceso dal cielo, non come quello
che mangiarono i padri vostri e morirono. Chi mangia questo
pane vivrà in eterno".
59 Queste cose disse Gesù, insegnando nella sinagoga
a Cafarnao.
60 Molti dei suoi discepoli, dopo aver ascoltato, dissero:
"Questo linguaggio è duro; chi può intenderlo?".
61 Gesù, conoscendo dentro di sé che i suoi
discepoli proprio di questo mormoravano, disse loro: "Questo
vi scandalizza?
62 E se vedeste il Figlio dell`uomo salire là dov`era
prima?
63 E` lo Spirito che dá la vita, la carne non giova
a nulla; le parole che vi ho dette sono spirito e vita.
64 Ma vi sono alcuni tra voi che non credono". Gesù
infatti sapeva fin da principio chi erano quelli che non
credevano e chi era colui che lo avrebbe tradito.
65 E continuò: "Per questo vi ho detto che nessuno
può venire a me, se non gli è concesso dal
Padre mio".
66 Da allora molti dei suoi discepoli si tirarono indietro
e non andavano più con lui.
67 Disse allora Gesù ai Dodici: "Forse anche
voi volete andarvene?".
68 Gli rispose Simon Pietro: "Signore, da chi andremo?
Tu hai parole di vita eterna;
69 noi abbiamo creduto e conosciuto che tu sei il Santo
di Dio".
70 Rispose Gesù: "Non ho forse scelto io voi,
i Dodici? Eppure uno di voi è un diavolo!".
71 Egli parlava di Giuda, figlio di Simone Iscariota: questi
infatti stava per tradirlo, uno dei Dodici. |
7
1 Et post haec ambulabat Iesus in Galilaeam;
non enim volebat in Iudaeam ambulare, quia quaerebant
eum Iudaei interficere.
2 Erat autem in proximo dies festus Iudaeorum, Scenopegia.
3 Dixerunt ergo ad eum fratres eius: “ Transi hinc
et vade in Iudaeam, ut et discipuli tui videant opera
tua, quae facis.
4 Nemo quippe in occulto quid facit et quaerit ipse in
palam esse. Si haec facis, manifesta teipsum mundo ”.
5 Neque enim fratres eius credebant in eum.
6 Dicit ergo eis Iesus: “ Tempus meum nondum adest,
tempus autem vestrum semer est paratum.
7 Non potest mundus odisse vos; me autem odit, quia ego
testimonium perhibeo de illo, quia opera eius mala sunt.
8 Vos ascendite ad diem festum; ego non ascendo ad diem
festum istum, quia meum tempus nondum impletum est ”.
9 Haec autem cum dixisset, ipse mansit in Galilaea.
10 Ut autem ascenderunt fratres eius ad diem festum, tunc
et ipse ascendit, non manifeste sed quasi in occulto.
11 Iudaei ergo quaerebant eum in die festo et dicebant:
“ Ubi est ille? ”.
12 Et murmur multus de eo erat in turba. Alii quidem dicebant:
“ Bonus est! ”; alii autem dicebant: “
Non, sed seducit turbam! ”.
13 Nemo tamen palam loquebatur de illo propter metum Iudaeorum.
14 Iam autem die festo mediante, ascendit Iesus in templum
et docebat.
15 Mirabantur ergo Iudaei dicentes: “ Quomodo hic
litteras scit, cum non didicerit? ”.
16 Respondit ergo eis Iesus et dixit: “ Mea doctrina
non est mea sed eius, qui misit me.
17 Si quis voluerit voluntatem eius facere, cognoscet
de doctrina utrum ex Deo sit, an ego a meipso loquar.
18 Qui a semetipso loquitur, gloriam propriam quaerit;
qui autem quaerit gloriam eius, qui misit illum, hic verax
est, et iniustitia in illo non est.
19 Nonne Moyses dedit vobis legem? Et nemo ex vobis facit
legem. Quid me quaeritis interficere? ”.
20 Respondit turba: “ Daemonium habes! Quis te quaerit
interficere? ”.
21 Respondit Iesus et dixit eis: “ Unum opus feci,
et omnes miramini.
22 Propterea Moyses dedit vobis circumcisionem —
non quia ex Moyse est sed ex patribus — et in sabbato
circumciditis hominem.
23 Si circumcisionem accipit homo in sabbato, ut non solvatur
lex Moysis, mihi indignamini, quia totum hominem sanum
feci in sabbato?
24 Nolite iudicare secundum faciem, sed iustum iudicium
iudicate ”.
25 Dicebant ergo quidam ex Hierosolymitis: “ Nonne
hic est, quem quaerunt interficere?
26 Et ecce palam loquitur, et nihil ei dicunt. Numquid
vere cognoverunt principes quia hic est Christus?
27 Sed hunc scimus unde sit, Christus autem cum venerit,
nemo scit unde sit ”.
28 Clamavit ergo docens in templo Iesus et dicens: “
Et me scitis et unde sim scitis. Et a meipso non veni,
sed est verus, qui misit me, quem vos non scitis.
29 Ego scio eum, quia ab ipso sum, et ipse me misit ”.
30 Quaerebant ergo eum apprehendere, et nemo misit in
illum manus, quia nondum venerat hora eius.
31 De turba autem multi crediderunt in eum et dicebant:
“ Christus cum venerit, numquid plura signa faciet
quam quae hic fecit? ”.
32 Audierunt pharisaei turbam murmurantem de illo haec
et miserunt pontifices et pharisaei ministros, ut apprehenderent
eum.
33 Dixit ergo Iesus: “ Adhuc modicum tempus vobiscum
sum et vado ad eum, qui misit me.
34 Quaeretis me et non invenietis; et ubi sum ego, vos
non potestis venire ”.
35 Dixerunt ergo Iudaei ad seipsos: “ Quo hic iturus
est, quia nos non inveniemus eum? Numquid in dispersionem
Graecorum iturus est et docturus Graecos?
36 Quis est hic sermo, quem dixit: “Quaeretis me
et non invenietis” et: “Ubi sum ego, vos non
potestis venire”? ”.
37 In novissimo autem die magno festivitatis stabat Iesus
et clamavit dicens: “ Si quis sitit, veniat ad me
et bibat,
38 qui credit in me. Sicut dixit Scriptura, flumina de
ventre eius fluent aquae vivae ”.
39 Hoc autem dixit de Spiritu, quem accepturi erant qui
crediderant in eum. Nondum enim erat Spiritus, quia Iesus
nondum fuerat glorificatus.
40 Ex illa ergo turba, cum audissent hos sermones, dicebant:
“ Hic est vere propheta! ”;
41 alii dicebant: “ Hic est Christus! ”; quidam
autem dicebant: “ Numquid a Galilaea Christus venit?
42 Nonne Scriptura dixit: “Ex semine David et de
Bethlehem castello, ubi erat David, venit Christus”?
”.
43 Dissensio itaque facta est in turba propter eum.
44 Quidam autem ex ipsis volebant apprehendere eum, sed
nemo misit super illum manus.
45 Venerunt ergo ministri ad pontifices et pharisaeos;
et dixerunt eis illi: “ Quare non adduxistis eum?
”.
46 Responderunt ministri: “ Numquam sic locutus
est homo ”.
47 Responderunt ergo eis pharisaei: “ Numquid et
vos seducti estis?
48 Numquid aliquis ex principibus credidit in eum aut
ex pharisaeis?
49 Sed turba haec, quae non novit legem, maledicti sunt!
”.
50 Dicit Nicodemus ad eos, ille qui venit ad eum antea,
qui unus erat ex ipsis:
51 “ Numquid lex nostra iudicat hominem, nisi audierit
ab ipso prius et cognoverit quid faciat? ”.
52 Responderunt et dixerunt ei: “ Numquid et tu
ex Galilaea es? Scrutare et vide quia propheta a Galilaea
non surgit! ”.
53 Et reversi sunt unusquisque in domum suam. |
7
1 Dopo questi fatti Gesù se ne
andava per la Galilea; infatti non voleva più andare
per la Giudea, perché i Giudei cercavano di ucciderlo.
2 Si avvicinava intanto la festa dei Giudei, detta delle
Capanne;
3 i suoi fratelli gli dissero: "Parti di qui e và
nella Giudea perché anche i tuoi discepoli vedano
le opere che tu fai.
4 Nessuno infatti agisce di nascosto, se vuole venire riconosciuto
pubblicamente. Se fai tali cose, manifèstati al mondo!".
5 Neppure i suoi fratelli infatti credevano in lui.
6 Gesù allora disse loro: "Il mio tempo non
è ancora venuto, il vostro invece è sempre
pronto.
7 Il mondo non può odiare voi, ma odia me, perché
di lui io attesto che le sue opere sono cattive.
8 Andate voi a questa festa; io non ci vado, perché
il mio tempo non è ancora compiuto".
9 Dette loro queste cose, restò nella Galilea.
10 Ma andati i suoi fratelli alla festa, allora vi andò
anche lui; non apertamente però: di nascosto.
11 I Giudei intanto lo cercavano durante la festa e dicevano:
"Dov`è quel tale?".
12 E si faceva sommessamente un gran parlare di lui tra
la folla; gli uni infatti dicevano: "E` buono!".
Altri invece: "No, inganna la gente!".
13 Nessuno però ne parlava in pubblico, per paura
dei Giudei.
14 Quando ormai si era a metà della festa, Gesù
salì al tempio e vi insegnava.
15 I Giudei ne erano stupiti e dicevano: "Come mai
costui conosce le Scritture, senza avere studiato?".
16 Gesù rispose: "La mia dottrina non è
mia, ma di colui che mi ha mandato.
17 Chi vuol fare la sua volontà, conoscerà
se questa dottrina viene da Dio, o se io parlo da me stesso.
18 Chi parla da se stesso, cerca la propria gloria; ma chi
cerca la gloria di colui che l`ha mandato è veritiero,
e in lui non c`è ingiustizia.
19 Non è stato forse Mosè a darvi la Legge?
Eppure nessuno di voi osserva la Legge! Perché cercate
di uccidermi?".
20 Rispose la folla: "Tu hai un demonio! Chi cerca
di ucciderti?".
21 Rispose Gesù: "Un`opera sola ho compiuto,
e tutti ne siete stupiti.
22 Mosè vi ha dato la circoncisione - non che essa
venga da Mosè, ma dai patriarchi - e voi circoncidete
un uomo anche di sabato.
23 Ora se un uomo riceve la circoncisione di sabato perché
non sia trasgredita la Legge di Mosè, voi vi sdegnate
contro di me perché ho guarito interamente un uomo
di sabato?
24 Non giudicate secondo le apparenze, ma giudicate con
giusto giudizio!".
25 Intanto alcuni di Gerusalemme dicevano: "Non è
costui quello che cercano di uccidere?
26 Ecco, egli parla liberamente, e non gli dicono niente.
Che forse i capi abbiano riconosciuto davvero che egli è
il Cristo?
27 Ma costui sappiamo di dov`è; il Cristo invece,
quando verrà, nessuno saprà di dove sia".
28 Gesù allora, mentre insegnava nel tempio, esclamò:
"Certo, voi mi conoscete e sapete di dove sono. Eppure
io non sono venuto da me e chi mi ha mandato è veritiero,
e voi non lo conoscete.
29 Io però lo conosco, perché vengo da lui
ed egli mi ha mandato".
30 Allora cercarono di arrestarlo, ma nessuno riuscì
a mettergli le mani addosso, perché non era ancora
giunta la sua ora.
31 Molti della folla invece credettero in lui, e dicevano:
"Il Cristo, quando verrà, potrà fare
segni più grandi di quelli che ha fatto costui?".
32 I farisei intanto udirono che la gente sussurrava queste
cose di lui e perciò i sommi sacerdoti e i farisei
mandarono delle guardie per arrestarlo.
33 Gesù disse: "Per poco tempo ancora rimango
con voi, poi vado da colui che mi ha mandato.
34 Voi mi cercherete, e non mi troverete; e dove sono io,
voi non potrete venire".
35 Dissero dunque tra loro i Giudei: "Dove mai sta
per andare costui, che noi non potremo trovarlo? Andrà
forse da quelli che sono dispersi fra i Greci e ammaestrerà
i Greci?
36 Che discorso è questo che ha fatto: Mi cercherete
e non mi troverete e dove sono io voi non potrete venire?".
37 Nell`ultimo giorno, il grande giorno della festa, Gesù
levatosi in piedi esclamò ad alta voce: "Chi
ha sete venga a me e beva,
38 chi crede in me. Come dice la Scrittura: fiumi di acqua
viva sgorgheranno dal suo seno".
39 Questo egli disse riferendosi allo Spirito che avrebbero
ricevuto i credenti in lui: infatti non c`era ancora lo
Spirito, perché Gesù non era stato ancora
glorificato.
40 All`udire queste parole, alcuni fra la gente dicevano:
"Questi è davvero il profeta!".
41 Altri dicevano: "Questi è il Cristo!".
Altri invece dicevano: "Il Cristo viene forse dalla
Galilea?
42 Non dice forse la Scrittura che il Cristo verrà
dalla stirpe di Davide e da Betlemme, il villaggio di Davide?".
43 E nacque dissenso tra la gente riguardo a lui.
44 Alcuni di loro volevano arrestarlo, ma nessuno gli mise
le mani addosso.
45 Le guardie tornarono quindi dai sommi sacerdoti e dai
farisei e questi dissero loro: "Perché non lo
avete condotto?".
46 Risposero le guardie: "Mai un uomo ha parlato come
parla quest`uomo!".
47 Ma i farisei replicarono loro: "Forse vi siete lasciati
ingannare anche voi?
48 Forse gli ha creduto qualcuno fra i capi, o fra i farisei?
49 Ma questa gente, che non conosce la Legge, è maledetta!".
50 Disse allora Nicodèmo, uno di loro, che era venuto
precedentemente da Gesù:
51 "La nostra Legge giudica forse un uomo prima di
averlo ascoltato e di sapere ciò che fa?".
52 Gli risposero: "Sei forse anche tu della Galilea?
Studia e vedrai che non sorge profeta dalla Galilea".
53 E tornarono ciascuno a casa sua. |
|
|
1
2 3 4
5 6 7
|
1
2 3 4
5 6 7
|
|
|
|
|
|