Ego sum Qui sum.
Evangelium secundum Joannem
15
16 17 18
19 20 21 |
|
Vangelo secondo Giovanni
15
16 17 18
19 20 21 |
15
1 Ego sum vitis vera, et Pater meus agricola
est.
2 Omnem palmitem in me non ferentem fructum tollit eum; et
omnem, qui fert fructum, purgat eum, ut fructum plus afferat.
3 Iam vos mundi estis propter sermonem, quem locutus sum vobis.
4 Manete in me, et ego in vobis. Sicut palmes non potest ferre
fructum a semetipso, nisi manserit in vite, sic nec vos, nisi
in me manseritis.
5 Ego sum vitis, vos palmites. Qui manet in me, et ego in
eo, hic fert fructum multum, quia sine me nihil potestis facere.
6 Si quis in me non manserit, missus est foras sicut palmes
et aruit; et colligunt eos et in ignem mittunt, et ardent.
7 Si manseritis in me, et verba mea in vobis manserint, quodcumque
volueritis, petite, et fiet vobis.
8 In hoc clarificatus est Pater meus, ut fructum multum afferatis
et efficiamini mei discipuli.
9 Sicut dilexit me Pater, et ego dilexi vos; manete in dilectione
mea.
10 Si praecepta mea servaveritis, manebitis in dilectione
mea, sicut ego Patris mei praecepta servavi et maneo in eius
dilectione.
11 Haec locutus sum vobis, ut gaudium meum in vobis sit, et
gaudium vestrum impleatur.
12 Hoc est praeceptum meum, ut diligatis invicem, sicut dilexi
vos;
13 maiorem hac dilectionem nemo habet, ut animam suam quis
ponat pro amicis suis.
14 Vos amici mei estis, si feceritis, quae ego praecipio vobis.
15 Iam non dico vos servos, quia servus nescit quid facit
dominus eius; vos autem dixi amicos, quia omnia, quae audivi
a Patre meo, nota feci vobis.
16 Non vos me elegistis, sed ego elegi vos et posui vos, ut
vos eatis et fructum afferatis, et fructus vester maneat,
ut quodcumque petieritis Patrem in nomine meo, det vobis.
17 Haec mando vobis, ut diligatis invicem.
18 Si mundus vos odit, scitote quia me priorem vobis odio
habuit.
19 Si de mundo essetis, mundus, quod suum est, diligeret;
quia vero de mundo non estis, sed ego elegi vos de mundo,
propterea odit vos mundus.
20 Mementote sermonis, quem ego dixi vobis: Non est servus
maior domino suo. Si me persecuti sunt, et vos persequentur;
si sermonem meum servaverunt, et vestrum servabunt.
21 Sed haec omnia facient vobis propter nomen meum, quia nesciunt
eum, qui misit me.
22 Si non venissem et locutus fuissem eis, peccatum non haberent;
nunc autem excusationem non habent de peccato suo.
23 Qui me odit et Patrem meum odit.
24 Si opera non fecissem in eis, quae nemo alius fecit, peccatum
non haberent; nunc autem et viderunt et oderunt et me et Patrem
meum.
25 Sed ut impleatur sermo, qui in lege eorum scriptus est:
“Odio me habuerunt gratis”.
26 Cum autem venerit Paraclitus, quem ego mittam vobis a Patre,
Spiritum veritatis, qui a Patre procedit, ille testimonium
perhibebit de me;
27 sed et vos testimonium perhibetis, quia ab initio mecum
estis. |
15
1 Io sono la vera vite e il Padre mio è
il vignaiolo.
2 Ogni tralcio che in me non porta frutto, lo toglie e ogni
tralcio che porta frutto, lo pota perché porti più
frutto.
3 Voi siete già mondi, per la parola che vi ho annunziato.
4 Rimanete in me e io in voi. Come il tralcio non può
far frutto da se stesso se non rimane nella vite, così
anche voi se non rimanete in me.
5 Io sono la vite, voi i tralci. Chi rimane in me e io in
lui, fa molto frutto, perché senza di me non potete
far nulla.
6 Chi non rimane in me viene gettato via come il tralcio e
si secca, e poi lo raccolgono e lo gettano nel fuoco e lo
bruciano.
7 Se rimanete in me e le mie parole rimangono in voi, chiedete
quel che volete e vi sarà dato.
8 In questo è glorificato il Padre mio: che portiate
molto frutto e diventiate miei discepoli.
9 Come il Padre ha amato me, così anch`io ho amato
voi. Rimanete nel mio amore.
10 Se osserverete i miei comandamenti, rimarrete nel mio amore,
come io ho osservato i comandamenti del Padre mio e rimango
nel suo amore.
11 Questo vi ho detto perché la mia gioia sia in voi
e la vostra gioia sia piena.
12 Questo è il mio comandamento: che vi amiate gli
uni gli altri, come io vi ho amati.
13 Nessuno ha un amore più grande di questo: dare la
vita per i propri amici.
14 Voi siete miei amici, se farete ciò che io vi comando.
15 Non vi chiamo più servi, perché il servo
non sa quello che fa il suo padrone; ma vi ho chiamati amici,
perché tutto ciò che ho udito dal Padre l`ho
fatto conoscere a voi.
16 Non voi avete scelto me, ma io ho scelto voi e vi ho costituiti
perché andiate e portiate frutto e il vostro frutto
rimanga; perché tutto quello che chiederete al Padre
nel mio nome, ve lo conceda.
17 Questo vi comando: amatevi gli uni gli altri.
18 Se il mondo vi odia, sappiate che prima di voi ha odiato
me.
19 Se foste del mondo, il mondo amerebbe ciò che è
suo; poiché invece non siete del mondo, ma io vi ho
scelti dal mondo, per questo il mondo vi odia.
20 Ricordatevi della parola che vi ho detto: Un servo non
è più grande del suo padrone. Se hanno perseguitato
me, perseguiteranno anche voi; se hanno osservato la mia parola,
osserveranno anche la vostra.
21 Ma tutto questo vi faranno a causa del mio nome, perché
non conoscono colui che mi ha mandato.
22 Se non fossi venuto e non avessi parlato loro, non avrebbero
alcun peccato; ma ora non hanno scusa per il loro peccato.
23 Chi odia me, odia anche il Padre mio.
24 Se non avessi fatto in mezzo a loro opere che nessun altro
mai ha fatto, non avrebbero alcun peccato; ora invece hanno
visto e hanno odiato me e il Padre mio.
25 Questo perché si adempisse la parola scritta nella
loro Legge: Mi hanno odiato senza ragione.
26 Quando verrà il Consolatore che io vi manderò
dal Padre, lo Spirito di verità che procede dal Padre,
egli mi renderà testimonianza;
27 e anche voi mi renderete testimonianza, perché siete
stati con me fin dal principio |
16
1 Haec locutus sum vobis, ut non scandalizemini.
2 Absque synagogis facient vos; sed venit hora, ut omnis,
qui interficit vos, arbitretur obsequium se praestare Deo.
3 Et haec facient, quia non noverunt Patrem neque me.
4 Sed haec locutus sum vobis, ut, cum venerit hora eorum,
reminiscamini eorum, quia ego dixi vobis. Haec autem vobis
ab initio non dixi, quia vobiscum eram.
5 At nunc vado ad eum, qui me misit, et nemo ex vobis interrogat
me: “Quo vadis?”.
6 Sed quia haec locutus sum vobis, tristitia implevit cor
vestrum.
7 Sed ego veritatem dico vobis: Expedit vobis, ut ego vadam.
Si enim non abiero, Paraclitus non veniet ad vos; si autem
abiero, mittam eum ad vos.
8 Et cum venerit ille, arguet mundum de peccato et de iustitia
et de iudicio:
9 de peccato quidem, quia non credunt in me;
10 de iustitia vero, quia ad Patrem vado, et iam non videtis
me;
11 de iudicio autem, quia princeps mundi huius iudicatus est.
12 Adhuc multa habeo vobis dicere, sed non potestis portare
modo.
13 Cum autem venerit ille, Spiritus veritatis, deducet vos
in omnem veritatem; non enim loquetur a semetipso, sed quaecumque
audiet, loquetur et, quae ventura sunt, annuntiabit vobis.
14 Ille me clarificabit, quia de meo accipiet et annuntiabit
vobis.
15 Omnia, quaecumque habet Pater, mea sunt; propterea dixi
quia de meo accipit et annuntiabit vobis.
16 Modicum, et iam non videtis me; et iterum modicum, et videbitis
me ”.
17 Dixerunt ergo ex discipulis eius ad invicem: “ Quid
est hoc, quod dicit nobis: “Modicum, et non videtis
me; et iterum modicum, et videbitis me” et: “Vado
ad Patrem”? ”.
18 Dicebant ergo: “ Quid est hoc, quod dicit: “Modicum”?
Nescimus quid loquitur ”.
19 Cognovit Iesus quia volebant eum interrogare et dixit eis:
“ De hoc quaeritis inter vos, quia dixi: “Modicum,
et non videtis me; et iterum modicum, et videbitis me”?
20 Amen, amen dico vobis quia plorabitis et flebitis vos,
mundus autem gaudebit; vos contristabimini, sed tristitia
vestra vertetur in gaudium.
21 Mulier, cum parit, tristitiam habet, quia venit hora eius;
cum autem pepererit puerum, iam non meminit pressurae propter
gaudium, quia natus est homo in mundum.
22 Et vos igitur nunc quidem tristitiam habetis; iterum autem
videbo vos, et gaudebit cor vestrum, et gaudium vestrum nemo
tollit a vobis.
23 Et in illo die me non rogabitis quidquam.
Amen, amen dico vobis: Si quid petieritis Patrem in nomine
meo, dabit vobis.
24 Usque modo non petistis quidquam in nomine meo. Petite
et accipietis, ut gaudium vestrum sit plenum.
25 Haec in proverbiis locutus sum vobis; venit hora, cum iam
non in proverbiis loquar vobis, sed palam de Patre annuntiabo
vobis.
26 Illo die in nomine meo petetis, et non dico vobis quia
ego rogabo Patrem de vobis;
27 ipse enim Pater amat vos, quia vos me amastis et credidistis
quia ego a Deo exivi.
28 Exivi a Patre et veni in mundum; iterum relinquo mundum
et vado ad Patrem ”.
29 Dicunt discipuli eius: “ Ecce nunc palam loqueris,
et proverbium nullum dicis.
30 Nunc scimus quia scis omnia, et non opus est tibi, ut quis
te interroget; in hoc credimus quia a Deo existi ”.
31 Respondit eis Iesus: “ Modo creditis?
32 Ecce venit hora et iam venit, ut dispergamini unusquisque
in propria et me solum relinquatis; et non sum solus, quia
Pater mecum est.
33 Haec locutus sum vobis, ut in me pacem habeatis; in mundo
pressuram habetis, sed confidite, ego vici mundum ”. |
16
1 Vi ho detto queste cose perché
non abbiate a scandalizzarvi.
2 Vi scacceranno dalle sinagoghe; anzi, verrà l`ora
in cui chiunque vi ucciderà crederà di rendere
culto a Dio.
3 E faranno ciò, perché non hanno conosciuto
né il Padre né me.
4 Ma io vi ho detto queste cose perché, quando giungerà
la loro ora, ricordiate che ve ne ho parlato. Non ve le ho
dette dal principio, perché ero con voi.
5 Ora però vado da colui che mi ha mandato e nessuno
di voi mi domanda: Dove vai?
6 Anzi, perché vi ho detto queste cose, la tristezza
ha riempito il vostro cuore.
7 Ora io vi dico la verità: è bene per voi che
io me ne vada, perché, se non me ne vado, non verrà
a voi il Consolatore; ma quando me ne sarò andato,
ve lo manderò.
8 E quando sarà venuto, egli convincerà il mondo
quanto al peccato, alla giustizia e al giudizio.
9 Quanto al peccato, perché non credono in me;
10 quanto alla giustizia, perché vado dal Padre e non
mi vedrete più;
11 quanto al giudizio, perché il principe di questo
mondo è stato giudicato.
12 Molte cose ho ancora da dirvi, ma per il momento non siete
capaci di portarne il peso.
13 Quando però verrà lo Spirito di verità,
egli vi guiderà alla verità tutta intera, perché
non parlerà da sé, ma dirà tutto ciò
che avrà udito e vi annunzierà le cose future.
14 Egli mi glorificherà, perché prenderà
del mio e ve l`annunzierà.
15 Tutto quello che il Padre possiede è mio; per questo
ho detto che prenderà del mio e ve l`annunzierà.
16 Ancora un poco e non mi vedrete; un pò ancora e
mi vedrete".
17 Dissero allora alcuni dei suoi discepoli tra loro: "Che
cos`è questo che ci dice: Ancora un poco e non mi vedrete,
e un pò ancora e mi vedrete, e questo: Perché
vado al Padre?".
18 Dicevano perciò: "Che cos`è mai questo
"un poco" di cui parla? Non comprendiamo quello
che vuol dire".
19 Gesù capì che volevano interrogarlo e disse
loro: "Andate indagando tra voi perché ho detto:
Ancora un poco e non mi vedrete e un pò ancora e mi
vedrete?
20 In verità, in verità vi dico: voi piangerete
e vi rattristerete, ma il mondo si rallegrerà. Voi
sarete afflitti, ma la vostra afflizione si cambierà
in gioia.
21 La donna, quando partorisce, è afflitta, perché
è giunta la sua ora; ma quando ha dato alla luce il
bambino, non si ricorda più dell`afflizione per la
gioia che è venuto al mondo un uomo.
22 Così anche voi, ora, siete nella tristezza; ma vi
vedrò di nuovo e il vostro cuore si rallegrerà
e
23 nessuno vi potrà togliere la vostra gioia. In quel
giorno non mi domanderete più nulla.
In verità, in verità vi dico: se chiederete
qualche cosa al Padre nel mio nome, egli ve la darà.
24 Finora non avete chiesto nulla nel mio nome. Chiedete e
otterrete, perché la vostra gioia sia piena.
25 Queste cose vi ho dette in similitudini; ma verrà
l`ora in cui non vi parlerò più in similitudini,
ma apertamente vi parlerò del Padre.
26 In quel giorno chiederete nel mio nome e io non vi dico
che pregherò il Padre per voi:
27 il Padre stesso vi ama, poiché voi mi avete amato,
e avete creduto che io sono venuto da Dio.
28 Sono uscito dal Padre e sono venuto nel mondo; ora lascio
di nuovo il mondo, e vado al Padre".
29 Gli dicono i suoi discepoli: "Ecco, adesso parli chiaramente
e non fai più uso di similitudini.
30 Ora conosciamo che sai tutto e non hai bisogno che alcuno
t`interroghi. Per questo crediamo che sei uscito da Dio".
31 Rispose loro Gesù: "Adesso credete?
32 Ecco, verrà l`ora, anzi è già venuta,
in cui vi disperderete ciascuno per conto proprio e mi lascerete
solo; ma io non sono solo, perché il Padre è
con me.
33 Vi ho detto queste cose perché abbiate pace in me.
Voi avrete tribolazione nel mondo, ma abbiate fiducia; io
ho vinto il mondo!". |
17
1 Haec locutus est Iesus; et, sublevatis
oculis suis in cae lum, dixit: “ Pater, venit hora:
clarifica Filium tuum, ut Filius clarificet te,
2 sicut dedisti ei potestatem omnis carnis, ut omne, quod
dedisti ei, det eis vitam aeternam.
3 Haec est autem vita aeterna, ut cognoscant te solum verum
Deum et, quem misisti, Iesum Christum.
4 Ego te clarificavi super terram; opus consummavi, quod dedisti
mihi, ut faciam;
5 et nunc clarifica me tu, Pater, apud temetipsum claritate,
quam habebam, priusquam mundus esset, apud te.
6 Manifestavi nomen tuum hominibus, quos dedisti mihi de mundo.
Tui erant, et mihi eos dedisti, et sermonem tuum servaverunt.
7 Nunc cognoverunt quia omnia, quae dedisti mihi, abs te sunt,
8 quia verba, quae dedisti mihi, dedi eis; et ipsi acceperunt
et cognoverunt vere quia a te exivi et crediderunt quia tu
me misisti.
9 Ego pro eis rogo; non pro mundo rogo, sed pro his, quos
dedisti mihi, quia tui sunt;
10 et mea omnia tua sunt, et tua mea; et clarificatus sum
in eis.
11 Et iam non sum in mundo, et hi in mundo sunt, et ego ad
te venio.
Pater sancte, serva eos in nomine tuo, quod dedisti mihi,
ut sint unum sicut nos.
12 Cum essem cum eis, ego servabam eos in nomine tuo, quod
dedisti mihi, et custodivi, et nemo ex his periit, nisi filius
perditionis, ut Scriptura impleatur.
13 Nunc autem ad te venio et haec loquor in mundo, ut habeant
gaudium meum impletum in semetipsis.
14 Ego dedi eis sermonem tuum, et mundus odio eos habuit,
quia non sunt de mundo, sicut ego non sum de mundo.
15 Non rogo, ut tollas eos de mundo, sed ut serves eos ex
Malo.
16 De mundo non sunt, sicut ego non sum de mundo.
17 Sanctifica eos in veritate; sermo tuus veritas est.
18 Sicut me misisti in mundum, et ego misi eos in mundum;
19 et pro eis ego sanctifico meipsum, ut sint et ipsi sanctificati
in veritate.
20 Non pro his autem rogo tantum, sed et pro eis, qui credituri
sunt per verbum eorum in me,
21 ut omnes unum sint, sicut tu, Pater, in me et ego in te,
ut et ipsi in nobis unum sint; ut mundus credat quia tu me
misisti.
22 Et ego claritatem, quam dedisti mihi, dedi illis, ut sint
unum, sicut nos unum sumus;
23 ego in eis, et tu in me, ut sint consummati in unum; ut
cognoscat mundus, quia tu me misisti et dilexisti eos, sicut
me dilexisti.
24 Pater, quod dedisti mihi, volo, ut ubi ego sum, et illi
sint mecum, ut videant claritatem meam, quam dedisti mihi,
quia dilexisti me ante constitutionem mundi.
25 Pater iuste, et mundus te non cognovit; ego autem te cognovi,
et hi cognoverunt quia tu me misisti;
26 et notum feci eis nomen tuum et notum faciam, ut dilectio,
qua dilexisti me, in ipsis sit, et ego in ipsis ”. |
17
1 Così parlò Gesù.
Quindi, alzati gli occhi al cielo, disse: "Padre, è
giunta l`ora, glorifica il Figlio tuo, perché il Figlio
glorifichi te.
2 Poiché tu gli hai dato potere sopra ogni essere umano,
perché egli dia la vita eterna a tutti coloro che gli
hai dato.
3 Questa è la vita eterna: che conoscano te, l`unico
vero Dio, e colui che hai mandato, Gesù Cristo.
4 Io ti ho glorificato sopra la terra, compiendo l`opera che
mi hai dato da fare.
5 E ora, Padre, glorificami davanti a te, con quella gloria
che avevo presso di te prima che il mondo fosse.
6 Ho fatto conoscere il tuo nome agli uomini che mi hai dato
dal mondo. Erano tuoi e li hai dati a me ed essi hanno osservato
la tua parola.
7 Ora essi sanno che tutte le cose che mi hai dato vengono
da te,
8 perché le parole che hai dato a me io le ho date
a loro; essi le hanno accolte e sanno veramente che sono uscito
da te e hanno creduto che tu mi hai mandato.
9 Io prego per loro; non prego per il mondo, ma per coloro
che mi hai dato, perché sono tuoi.
10 Tutte le cose mie sono tue e tutte le cose tue sono mie,
e io sono glorificato in loro.
11 Io non sono più nel mondo; essi invece sono nel
mondo, e io vengo a te. Padre santo, custodisci nel tuo nome
coloro che mi hai dato, perché siano una cosa sola,
come noi.
12 Quand`ero con loro, io conservavo nel tuo nome coloro che
mi hai dato e li ho custoditi; nessuno di loro è andato
perduto, tranne il figlio della perdizione, perché
si adempisse la Scrittura.
13 Ma ora io vengo a te e dico queste cose mentre sono ancora
nel mondo, perché abbiano in se stessi la pienezza
della mia gioia.
14 Io ho dato a loro la tua parola e il mondo li ha odiati
perché essi non sono del mondo, come io non sono del
mondo.
15 Non chiedo che tu li tolga dal mondo, ma che li custodisca
dal maligno.
16 Essi non sono del mondo, come io non sono del mondo.
17 Consacrali nella verità. La tua parola è
verità.
18 Come tu mi hai mandato nel mondo, anch`io li ho mandati
nel mondo;
19 per loro io consacro me stesso, perché siano anch`essi
consacrati nella verità.
20 Non prego solo per questi, ma anche per quelli che per
la loro parola crederanno in me;
21 perché tutti siano una sola cosa. Come tu, Padre,
sei in me e io in te, siano anch`essi in noi una cosa sola,
perché il mondo creda che tu mi hai mandato.
22 E la gloria che tu hai dato a me, io l`ho data a loro,
perché siano come noi una cosa sola.
23 Io in loro e tu in me, perché siano perfetti nell`unità
e il mondo sappia che tu mi hai mandato e li hai amati come
hai amato me.
24 Padre, voglio che anche quelli che mi hai dato siano con
me dove sono io, perché contemplino la mia gloria,
quella che mi hai dato; poiché tu mi hai amato prima
della creazione del mondo.
25 Padre giusto, il mondo non ti ha conosciuto, ma io ti ho
conosciuto; questi sanno che tu mi hai mandato.
26 E io ho fatto conoscere loro il tuo nome e lo farò
conoscere, perché l`amore con il quale mi hai amato
sia in essi e io in loro". |
18
1 Haec cum dixisset Iesus, egressus est
cum discipulis suis trans torrentem Cedron, ubi erat hortus,
in quem introivit ipse et discipuli eius.
2 Sciebat autem et Iudas, qui tradebat eum, locum, quia frequenter
Iesus convenerat illuc cum discipulis suis.
3 Iudas ergo, cum accepisset cohortem et a pontificibus et
pharisaeis ministros, venit illuc cum lanternis et facibus
et armis.
4 Iesus itaque sciens omnia, quae ventura erant super eum,
processit et dicit eis: “ Quem quaeritis? ”.
5 Responderunt ei: “ Iesum Nazarenum ”. Dicit
eis: “ Ego sum! ”. Stabat autem et Iudas, qui
tradebat eum, cum ipsis.
6 Ut ergo dixit eis: “ Ego sum! ”, abierunt retrorsum
et ceciderunt in terram.
7 Iterum ergo eos interrogavit: “ Quem quaeritis? ”.
Illi autem dixerunt: “ Iesum Nazarenum ”.
8 Respondit Iesus: “ Dixi vobis: Ego sum! Si ergo me
quaeritis, sinite hos abire ”,
9 ut impleretur sermo, quem dixit: “ Quos dedisti mihi,
non perdidi ex ipsis quemquam ”.
10 Simon ergo Petrus, habens gladium, eduxit eum et percussit
pontificis servum et abscidit eius auriculam dextram. Erat
autem nomen servo Malchus.
11 Dixit ergo Iesus Petro: “ Mitte gladium in vaginam;
calicem, quem dedit mihi Pater, non bibam illum? ”.
12 Cohors ergo et tribunus et ministri Iudaeorum comprehenderunt
Iesum et ligaverunt eum
13 et adduxerunt ad Annam primum; erat enim socer Caiphae,
qui erat pontifex anni illius.
14 Erat autem Caiphas, qui consilium dederat Iudaeis: “
Expedit unum hominem mori pro populo ”.
15 Sequebatur autem Iesum Simon Petrus et alius discipulus.
Discipulus autem ille erat notus pontifici et introivit cum
Iesu in atrium pontificis;
16 Petrus autem stabat ad ostium foris. Exivit ergo discipulus
alius, qui erat notus pontifici, et dixit ostiariae et introduxit
Petrum.
17 Dicit ergo Petro ancilla ostiaria: “ Numquid et tu
ex discipulis es hominis istius? ”. Dicit ille: “
Non sum! ”.
18 Stabant autem servi et ministri, qui prunas fecerant, quia
frigus erat, et calefaciebant se; erat autem cum eis et Petrus
stans et calefaciens se.
19 Pontifex ergo interrogavit Iesum de discipulis suis et
de doctrina eius.
20 Respondit ei Iesus: “ Ego palam locutus sum mundo;
ego semper docui in synagoga et in templo, quo omnes Iudaei
conveniunt, et in occulto locutus sum nihil.
21 Quid me interrogas? Interroga eos, qui audierunt quid locutus
sum ipsis; ecce hi sciunt, quae dixerim ego ”.
22 Haec autem cum dixisset, unus assistens ministrorum dedit
alapam Iesu dicens: “ Sic respondes pontifici? ”.
23 Respondit ei Iesus: “ Si male locutus sum, testimonium
perhibe de malo; si autem bene, quid me caedis? ”.
24 Misit ergo eum Annas ligatum ad Caipham pontificem.
25 Erat autem Simon Petrus stans et calefaciens se. Dixerunt
ergo ei: “ Numquid et tu ex discipulis eius es? ”.
Negavit ille et dixit: “ Non sum! ”.
26 Dicit unus ex servis pontificis, cognatus eius, cuius abscidit
Petrus auriculam: “ Nonne ego te vidi in horto cum illo?
”.
27 Iterum ergo negavit Petrus; et statim gallus cantavit.
28 Adducunt ergo Iesum a Caipha in praetorium. Erat autem
mane. Et ipsi non introierunt in praetorium, ut non contaminarentur,
sed manducarent Pascha.
29 Exivit ergo Pilatus ad eos foras et dicit: “ Quam
accusationem affertis adversus hominem hunc? ”.
30 Responderunt et dixerunt ei: “ Si non esset hic malefactor,
non tibi tradidissemus eum ”.
31 Dixit ergo eis Pilatus: “ Accipite eum vos et secundum
legem vestram iudicate eum! ”. Dixerunt ei Iudaei: “
Nobis non licet interficere quemquam ”,
32 ut sermo Iesu impleretur, quem dixit, significans qua esset
morte moriturus.
33 Introivit ergo iterum in praetorium Pilatus et vocavit
Iesum et dixit ei: “ Tu es rex Iudaeorum?”.
34 Respondit Iesus: “ A temetipso tu hoc dicis, an alii
tibi dixerunt de me? ”.
35 Respondit Pilatus: “ Numquid ego Iudaeus sum? Gens
tua et pontifices tradiderunt te mihi; quid fecisti? ”.
36 Respondit Iesus: “ Regnum meum non est de mundo hoc;
si ex hoc mundo esset regnum meum, ministri mei decertarent,
ut non traderer Iudaeis; nunc autem meum regnum non est hinc
”.
37 Dixit itaque ei Pilatus: “ Ergo rex es tu? ”.
Respondit Iesus: “ Tu dicis quia rex sum. Ego in hoc
natus sum et ad hoc veni in mundum, ut testimonium perhibeam
veritati; omnis, qui est ex veritate, audit meam vocem ”.
38 Dicit ei Pilatus: “ Quid est veritas? ”. Et
cum hoc dixisset, iterum exivit ad Iudaeos et dicit eis: “
Ego nullam invenio in eo causam.
39 Est autem consuetudo vobis, ut unum dimittam vobis in Pascha;
vultis ergo dimittam vobis regem Iudaeorum? ”.
40 Clamaverunt ergo rursum dicentes: “ Non hunc sed
Barabbam! ”. Erat autem Barabbas latro. |
18
1 Detto questo, Gesù uscì
con i suoi discepoli e andò di là dal torrente
Cèdron, dove c`era un giardino nel quale entrò
con i suoi discepoli.
2 Anche Giuda, il traditore, conosceva quel posto, perché
Gesù vi si ritirava spesso con i suoi discepoli.
3 Giuda dunque, preso un distaccamento di soldati e delle
guardie fornite dai sommi sacerdoti e dai farisei, si recò
là con lanterne, torce e armi.
4 Gesù allora, conoscendo tutto quello che gli doveva
accadere, si fece innanzi e disse loro: "Chi cercate?".
5 Gli risposero: "Gesù, il Nazareno". Disse
loro Gesù: "Sono io!". Vi era là con
loro anche Giuda, il traditore.
6 Appena disse "Sono io", indietreggiarono e caddero
a terra.
7 Domandò loro di nuovo: "Chi cercate?".
Risposero: "Gesù, il Nazareno".
8 Gesù replicò: "Vi ho detto che sono io.
Se dunque cercate me, lasciate che questi se ne vadano".
9 Perché s`adempisse la parola che egli aveva detto:
"Non ho perduto nessuno di quelli che mi hai dato".
10 Allora Simon Pietro, che aveva una spada, la trasse fuori
e colpì il servo del sommo sacerdote e gli tagliò
l`orecchio destro. Quel servo si chiamava Malco.
11 Gesù allora disse a Pietro: "Rimetti la tua
spada nel fodero; non devo forse bere il calice che il Padre
mi ha dato?".
12 Allora il distaccamento con il comandante e le guardie
dei Giudei afferrarono Gesù, lo legarono
13 e lo condussero prima da Anna: egli era infatti suocero
di Caifa, che era sommo sacerdote in quell`anno.
14 Caifa poi era quello che aveva consigliato ai Giudei: "E`
meglio che un uomo solo muoia per il popolo".
15 Intanto Simon Pietro seguiva Gesù insieme con un
altro discepolo. Questo discepolo era conosciuto dal sommo
sacerdote e perciò entrò con Gesù nel
cortile del sommo sacerdote;
16 Pietro invece si fermò fuori, vicino alla porta.
Allora quell`altro discepolo, noto al sommo sacerdote, tornò
fuori, parlò alla portinaia e fece entrare anche Pietro.
17 E la giovane portinaia disse a Pietro: "Forse anche
tu sei dei discepoli di quest`uomo?". Egli rispose: "Non
lo sono".
18 Intanto i servi e le guardie avevano acceso un fuoco, perché
faceva freddo, e si scaldavano; anche Pietro stava con loro
e si scaldava.
19 Allora il sommo sacerdote interrogò Gesù
riguardo ai suoi discepoli e alla sua dottrina.
20 Gesù gli rispose: "Io ho parlato al mondo apertamente;
ho sempre insegnato nella sinagoga e nel tempio, dove tutti
i Giudei si riuniscono, e non ho mai detto nulla di nascosto.
21 Perché interroghi me? Interroga quelli che hanno
udito ciò che ho detto loro; ecco, essi sanno che cosa
ho detto".
22 Aveva appena detto questo, che una delle guardie presenti
diede uno schiaffo a Gesù, dicendo: "Così
rispondi al sommo sacerdote?".
23 Gli rispose Gesù: "Se ho parlato male, dimostrami
dov`è il male; ma se ho parlato bene, perché
mi percuoti?".
24 Allora Anna lo mandò legato a Caifa, sommo sacerdote.
25 Intanto Simon Pietro stava là a scaldarsi. Gli dissero:
"Non sei anche tu dei suoi discepoli?". Egli lo
negò e disse: "Non lo sono".
26 Ma uno dei servi del sommo sacerdote, parente di quello
a cui Pietro aveva tagliato l`orecchio, disse: "Non ti
ho forse visto con lui nel giardino?".
27 Pietro negò di nuovo, e subito un gallo cantò.
28 Allora condussero Gesù dalla casa di Caifa nel pretorio.
Era l`alba ed essi non vollero entrare nel pretorio per non
contaminarsi e poter mangiare la Pasqua.
29 Uscì dunque Pilato verso di loro e domandò:
"Che accusa portate contro quest`uomo?".
30 Gli risposero: "Se non fosse un malfattore, non te
l`avremmo consegnato".
31 Allora Pilato disse loro: "Prendetelo voi e giudicatelo
secondo la vostra legge!". Gli risposero i Giudei: "A
noi non è consentito mettere a morte nessuno".
32 Così si adempivano le parole che Gesù aveva
detto indicando di quale morte doveva morire.
33 Pilato allora rientrò nel pretorio, fece chiamare
Gesù e gli disse: "Tu sei il re dei Giudei?".
34 Gesù rispose: "Dici questo da te oppure altri
te l`hanno detto sul mio conto?".
35 Pilato rispose: "Sono io forse Giudeo? La tua gente
e i sommi sacerdoti ti hanno consegnato a me; che cosa hai
fatto?".
36 Rispose Gesù: "Il mio regno non è di
questo mondo; se il mio regno fosse di questo mondo, i miei
servitori avrebbero combattuto perché non fossi consegnato
ai Giudei; ma il mio regno non è di quaggiù".
37 Allora Pilato gli disse: "Dunque tu sei re?".
Rispose Gesù: "Tu lo dici; io sono re. Per questo
io sono nato e per questo sono venuto nel mondo: per rendere
testimonianza alla verità. Chiunque è dalla
verità, ascolta la mia voce".
38 Gli dice Pilato: "Che cos`è la verità?".
E detto questo uscì di nuovo verso i Giudei e disse
loro: "Io non trovo in lui nessuna colpa.
39 Vi è tra voi l`usanza che io vi liberi uno per la
Pasqua: volete dunque che io vi liberi il re dei Giudei?".
40 Allora essi gridarono di nuovo: "Non costui, ma Barabba!".
Barabba era un brigante. |
19
1 Tunc ergo apprehendit Pi latus Iesum
et flagellavit.
2 Et milites, plectentes coronam de spinis, imposuerunt capiti
eius et veste purpurea circumdederunt eum;
3 et veniebant ad eum et dicebant: “ Ave, rex Iudaeorum!
”, et dabant ei alapas.
4 Et exiit iterum Pilatus foras et dicit eis: “ Ecce
adduco vobis eum foras, ut cognoscatis quia in eo invenio
causam nullam ”.
5 Exiit ergo Iesus foras, portans spineam coronam et purpureum
vestimentum. Et dicit eis: “ Ecce homo! ”.
6 Cum ergo vidissent eum pontifices et ministri, clamaverunt
dicentes: “ Crucifige, crucifige! ”. Dicit eis
Pilatus: “ Accipite eum vos et crucifigite; ego enim
non invenio in eo causam ”.
7 Responderunt ei Iudaei: “ Nos legem habemus, et secundum
legem debet mori, quia Filium Dei se fecit ”.
8 Cum ergo audisset Pilatus hunc sermonem, magis timuit
9 et ingressus est praetorium iterum et dicit ad Iesum: “
Unde es tu? ”. Iesus autem responsum non dedit ei.
10 Dicit ergo ei Pilatus: “ Mihi non loqueris? Nescis
quia potestatem habeo dimittere te et potestatem habeo crucifigere
te? ”.
11 Respondit Iesus: “ Non haberes potestatem adversum
me ullam, nisi tibi esset datum desuper; propterea, qui tradidit
me tibi, maius peccatum habet ”.
12 Exinde quaerebat Pilatus dimittere eum; Iudaei autem clamabant
dicentes: “ Si hunc dimittis, non es amicus Caesaris!
Omnis, qui se regem facit, contradicit Caesari ”.
13 Pilatus ergo, cum audisset hos sermones, adduxit foras
Iesum et sedit pro tribunali in locum, qui dicitur Lithostrotos,
Hebraice autem Gabbatha.
14 Erat autem Parasceve Paschae, hora erat quasi sexta. Et
dicit Iudaeis: “ Ecce rex vester! ”.
15 Clamaverunt ergo illi: “ Tolle, tolle, crucifige
eum! ”. Dicit eis Pilatus: “ Regem vestrum crucifigam?
”. Responderunt pontifices: “ Non habemus regem,
nisi Caesarem ”.
16 Tunc ergo tradidit eis illum, ut crucifigeretur. Susceperunt
ergo Iesum.
17 Et baiulans sibi crucem exivit in eum, qui dicitur Calvariae
locum, quod Hebraice dicitur Golgotha,
18 ubi eum crucifixerunt et cum eo alios duos hinc et hinc,
medium autem Iesum.
19 Scripsit autem et titulum Pilatus et posuit super crucem;
erat autem scriptum: “ Iesus Nazarenus Rex Iudaeorum
”.
20 Hunc ergo titulum multi legerunt Iudaeorum, quia prope
civitatem erat locus, ubi crucifixus est Iesus; et erat scriptum
Hebraice, Latine, Graece.
21 Dicebant ergo Pilato pontifices Iudaeorum: “ Noli
scribere: Rex Iudaeorum, sed: Ipse dixit: “Rex sum Iudaeorum”
”.
22 Respondit Pilatus: “ Quod scripsi, scripsi! ”.
23 Milites ergo cum crucifixissent Iesum, acceperunt vestimenta
eius et fecerunt quattuor partes, unicuique militi partem,
et tunicam. Erat autem tunica inconsutilis, desuper contexta
per totum.
24 Dixerunt ergo ad invicem: “ Non scindamus eam, sed
sortiamur de illa,cuius sit ”, ut Scriptura impleatur
dicens: “ Partiti sunt vestimenta mea sibi
et in vestem meam miserunt sortem ”.
Et milites quidem haec fecerunt.
25 Stabant autem iuxta crucem Iesu mater eius et soror matris
eius, Maria Cleopae, et Maria Magdalene.
26 Cum vidisset ergo Iesus matrem et discipulum stantem, quem
diligebat, dicit matri: “ Mulier, ecce filius tuus ”.
27 Deinde dicit discipulo: “ Ecce mater tua ”.
Et ex illa hora accepit eam discipulus in sua.
28 Post hoc sciens Iesus quia iam omnia consummata sunt, ut
consummaretur Scriptura, dicit: “ Sitio ”.
29 Vas positum erat aceto plenum; spongiam ergo plenam aceto
hyssopo circumponentes, obtulerunt ori eius.
30 Cum ergo accepisset acetum, Iesus dixit: “ Consummatum
est! ”. Et inclinato capite tradidit spiritum.
31 Iudaei ergo, quoniam Parasceve erat, ut non remanerent
in cruce corpora sabbato, erat enim magnus dies illius sabbati,
rogaverunt Pilatum, ut frangerentur eorum crura, et tollerentur.
32 Venerunt ergo milites et primi quidem fregerunt crura et
alterius, qui crucifixus est cum eo;
33 ad Iesum autem cum venissent, ut viderunt eum iam mortuum,
non fregerunt eius crura,
34 sed unus militum lancea latus eius aperuit, et continuo
exivit sanguis et aqua.
35 Et qui vidit, testimonium perhibuit, et verum est eius
testimonium, et ille scit quia vera dicit, ut et vos credatis.
36 Facta sunt enim haec, ut Scriptura impleatur: “ Os
non comminuetur eius ”,
37 et iterum alia Scriptura dicit: “ Videbunt in quem
transfixerunt ”.
38 Post haec autem rogavit Pilatum Ioseph ab Arimathaea, qui
erat discipulus Iesu, occultus autem propter metum Iudaeorum,
ut tolleret corpus Iesu; et permisit Pilatus. Venit ergo et
tulit corpus eius.
39 Venit autem et Nicodemus, qui venerat ad eum nocte primum,
ferens mixturam myrrhae et aloes quasi libras centum.
40 Acceperunt ergo corpus Iesu et ligaverunt illud linteis
cum aromatibus, sicut mos Iudaeis est sepelire.
41 Erat autem in loco, ubi crucifixus est, hortus, et in horto
monumentum novum, in quo nondum quisquam positus erat.
42 Ibi ergo propter Parascevem Iudaeorum, quia iuxta erat
monumentum, posuerunt Iesum. |
19
1 Allora Pilato fece prendere Gesù
e lo fece flagellare.
2 E i soldati, intrecciata una corona di spine, gliela posero
sul capo e gli misero addosso un mantello di porpora; quindi
gli venivano davanti e gli dicevano:
3 "Salve, re dei Giudei!". E gli davano schiaffi.
4 Pilato intanto uscì di nuovo e disse loro: "Ecco,
io ve lo conduco fuori, perché sappiate che non trovo
in lui nessuna colpa".
5 Allora Gesù uscì, portando la corona di spine
e il mantello di porpora. E Pilato disse loro: "Ecco
l`uomo!".
6 Al vederlo i sommi sacerdoti e le guardie gridarono: "Crocifiggilo,
crocifiggilo!". Disse loro Pilato: "Prendetelo voi
e crocifiggetelo; io non trovo in lui nessuna colpa".
7 Gli risposero i Giudei: "Noi abbiamo una legge e secondo
questa legge deve morire, perché si è fatto
Figlio di Dio".
8 All`udire queste parole, Pilato ebbe ancor più paura
9 ed entrato di nuovo nel pretorio disse a Gesù: "Di
dove sei?". Ma Gesù non gli diede risposta.
10 Gli disse allora Pilato: "Non mi parli? Non sai che
ho il potere di metterti in libertà e il potere di
metterti in croce?".
11 Rispose Gesù: "Tu non avresti nessun potere
su di me, se non ti fosse stato dato dall`alto. Per questo
chi mi ha consegnato nelle tue mani ha una colpa più
grande".
12 Da quel momento Pilato cercava di liberarlo; ma i Giudei
gridarono: "Se liberi costui, non sei amico di Cesare!
Chiunque infatti si fa re si mette contro Cesare".
13 Udite queste parole, Pilato fece condurre fuori Gesù
e sedette nel tribunale, nel luogo chiamato Litòstroto,
in ebraico Gabbatà.
14 Era la Parascéve della Pasqua, verso mezzogiorno.
Pilato disse ai Giudei: "Ecco il vostro re!".
15 Ma quelli gridarono: "Via, via, crocifiggilo!".
Disse loro Pilato: "Metterò in croce il vostro
re?". Risposero i sommi sacerdoti: "Non abbiamo
altro re all`infuori di Cesare".
16 Allora lo consegnò loro perché fosse crocifisso.
17 Essi allora presero Gesù ed egli, portando la croce,
si avviò verso il luogo del Cranio, detto in ebraico
Gòlgota,
18 dove lo crocifissero e con lui altri due, uno da una parte
e uno dall`altra, e Gesù nel mezzo.
19 Pilato compose anche l`iscrizione e la fece porre sulla
croce; vi era scritto: "Gesù il Nazareno, il re
dei Giudei".
20 Molti Giudei lessero questa iscrizione, perché il
luogo dove fu crocifisso Gesù era vicino alla città;
era scritta in ebraico, in latino e in greco.
21 I sommi sacerdoti dei Giudei dissero allora a Pilato: "Non
scrivere: il re dei Giudei, ma che egli ha detto: Io sono
il re dei Giudei".
22 Rispose Pilato: "Ciò che ho scritto, ho scritto".
23 I soldati poi, quando ebbero crocifisso Gesù, presero
le sue vesti e ne fecero quattro parti, una per ciascun soldato,
e la tunica. Ora quella tunica era senza cuciture, tessuta
tutta d`un pezzo da cima a fondo.
24 Perciò dissero tra loro: Non stracciamola, ma tiriamo
a sorte a chi tocca. Così si adempiva la Scrittura:Si
son divise tra loro le mie vesti e sulla mia tunica han gettato
la sorte.
25 Stavano presso la croce di Gesù sua madre, la sorella
di sua madre, Maria di Clèofa e Maria di Màgdala.
26 Gesù allora, vedendo la madre e lì accanto
a lei il discepolo che egli amava, disse alla madre: "Donna,
ecco il tuo figlio!".
27 Poi disse al discepolo: "Ecco la tua madre!".
E da quel momento il discepolo la prese nella sua casa.
28 Dopo questo, Gesù, sapendo che ogni cosa era stata
ormai compiuta, disse per adempiere la Scrittura: "Ho
sete".
29 Vi era lì un vaso pieno d`aceto; posero perciò
una spugna imbevuta di aceto in cima a una canna e gliela
accostarono alla bocca.
30 E dopo aver ricevuto l`aceto, Gesù disse: "Tutto
è compiuto!". E, chinato il capo, spirò.
31 Era il giorno della Parascéve e i Giudei, perché
i corpi non rimanessero in croce durante il sabato (era infatti
un giorno solenne quel sabato), chiesero a Pilato che fossero
loro spezzate le gambe e fossero portati via.
32 Vennero dunque i soldati e spezzarono le gambe al primo
e poi all`altro che era stato crocifisso insieme con lui.
33 Venuti però da Gesù e vedendo che era già
morto, non gli spezzarono le gambe,
34 ma uno dei soldati gli colpì il costato con la lancia
e subito ne uscì sangue e acqua.
35 Chi ha visto ne dá testimonianza e la sua testimonianza
è vera e egli sa che dice il vero, perché anche
voi crediate.
36 Questo infatti avvenne perché si adempisse la Scrittura:
Non gli sarà spezzato alcun osso.
37 E un altro passo della Scrittura dice ancora: Volgeranno
lo sguardo a colui che hanno trafitto.
38 Dopo questi fatti, Giuseppe d`Arimatèa, che era
discepolo di Gesù, ma di nascosto per timore dei Giudei,
chiese a Pilato di prendere il corpo di Gesù. Pilato
lo concesse. Allora egli andò e prese il corpo di Gesù.
39 Vi andò anche Nicodèmo, quello che in precedenza
era andato da lui di notte, e portò una mistura di
mirra e di aloe di circa cento libbre.
40 Essi presero allora il corpo di Gesù, e lo avvolsero
in bende insieme con oli aromatici, com`è usanza seppellire
per i Giudei.
41 Ora, nel luogo dove era stato crocifisso, vi era un giardino
e nel giardino un sepolcro nuovo, nel quale nessuno era stato
ancora deposto.
42 Là dunque deposero Gesù, a motivo della Parascéve
dei Giudei, poiché quel sepolcro era vicino. |
20
1 Prima autem sabbatorum Maria Magdalene
venit ma ne, cum adhuc tenebrae essent, ad monumentum et videt
lapidem sublatum a monumento.
2 Currit ergo et venit ad Simonem Petrum et ad alium discipulum,
quem amabat Iesus, et dicit eis: “ Tulerunt Dominum
de monumento, et nescimus, ubi posuerunt eum! ”.
3 Exiit ergo Petrus et ille alius discipulus, et veniebant
ad monumentum.
4 Currebant autem duo simul, et ille alius discipulus praecucurrit
citius Petro et venit primus ad monumentum;
5 et cum se inclinasset, videt posita linteamina, non tamen
introivit.
6 Venit ergo et Simon Petrus sequens eum et introivit in monumentum;
et videt linteamina posita
7 et sudarium, quod fuerat super caput eius, non cum linteaminibus
positum, sed separatim involutum in unum locum.
8 Tunc ergo introivit et alter discipulus, qui venerat primus
ad monumentum, et vidit et credidit.
9 Nondum enim sciebant Scripturam, quia oportet eum a mortuis
resurgere.
10 Abierunt ergo iterum ad semetipsos discipuli.
11 Maria autem stabat ad monumentum foris plorans. Dum ergo
fleret, inclinavit se in monumentum
12 et videt duos angelos in albis sedentes, unum ad caput
et unum ad pedes, ubi positum fuerat corpus Iesu.
13 Et dicunt ei illi: “ Mulier, quid ploras? ”.
Dicit eis: “ Tulerunt Dominum meum, et nescio, ubi posuerunt
eum ”.
14 Haec cum dixisset, conversa est retrorsum et videt Iesum
stantem; et non sciebat quia Iesus est.
15 Dicit ei Iesus: “ Mulier, quid ploras? Quem quaeris?
”. Illa, existimans quia hortulanus esset, dicit ei:
“ Domine, si tu sustulisti eum, dicito mihi, ubi posuisti
eum, et ego eum tollam ”.
16 Dicit ei Iesus: “ Maria! ”. Conversa illa dicit
ei Hebraice: “ Rabbuni! ” ,quod dicitur Magister!
17 Dicit ei Iesus: “ Iam noli me tenere, nondum enim
ascendi ad Patrem; vade autem ad fratres meos et dic eis:
Ascendo ad Patrem meum et Patrem vestrum, et Deum meum et
Deum vestrum ”.
18 Venit Maria Magdalene annuntians discipulis: “ Vidi
Dominum! ”, et quia haec dixit ei.
19 Cum esset ergo sero die illa prima sabbatorum, et fores
essent clausae, ubi erant discipuli, propter metum Iudaeorum,
venit Iesus et stetit in medio et dicit eis: “ Pax vobis!
”.
20 Et hoc cum dixisset, ostendit eis manus et latus. Gavisi
sunt ergo discipuli, viso Domino.
21 Dixit ergo eis iterum: “ Pax vobis! Sicut misit me
Pater, et ego mitto vos ”.
22 Et cum hoc dixisset, insufflavit et dicit eis: “
Accipite Spiritum Sanctum.
23 Quorum remiseritis peccata, remissa sunt eis; quorum retinueritis,
retenta sunt ”.
24 Thomas autem, unus ex Duodecim, qui dicitur Didymus, non
erat cum eis, quando venit Iesus.
25 Dicebant ergo ei alii discipuli: “ Vidimus Dominum!
”. Ille autem dixit eis: “ Nisi videro in manibus
eius signum clavorum et mittam digitum meum in signum clavorum
et mittam manum meam in latus eius, non credam ”.
26 Et post dies octo iterum erant discipuli eius intus, et
Thomas cum eis. Venit Iesus ianuis clausis et stetit in medio
et dixit: “ Pax vobis! ”.
27 Deinde dicit Thomae: “ Infer digitum tuum huc et
vide manus meas et affer manum tuam et mitte in latus meum;
et noli fieri incredulus sed fidelis! ”.
28 Respondit Thomas et dixit ei: “ Dominus meus et Deus
meus! ”.
29 Dicit ei Iesus: “ Quia vidisti me, credidisti. Beati,
qui non viderunt et crediderunt! ”.
30 Multa quidem et alia signa fecit Iesus in conspectu discipulorum
suorum, quae non sunt scripta in libro hoc;
31 haec autem scripta sunt, ut credatis quia Iesus est Christus
Filius Dei et ut credentes vitam habeatis in nomine eius.
|
20
1 Nel giorno dopo il sabato, Maria di Màgdala
si recò al sepolcro di buon mattino, quand`era ancora
buio, e vide che la pietra era stata ribaltata dal sepolcro.
2 Corse allora e andò da Simon Pietro e dall`altro
discepolo, quello che Gesù amava, e disse loro: "Hanno
portato via il Signore dal sepolcro e non sappiamo dove l`hanno
posto!".
3 Uscì allora Simon Pietro insieme all`altro discepolo,
e si recarono al sepolcro.
4 Correvano insieme tutti e due, ma l`altro discepolo corse
più veloce di Pietro e giunse per primo al sepolcro.
5 Chinatosi, vide le bende per terra, ma non entrò.
6 Giunse intanto anche Simon Pietro che lo seguiva ed entrò
nel sepolcro e vide le bende per terra,
7 e il sudario, che gli era stato posto sul capo, non per
terra con le bende, ma piegato in un luogo a parte.
8 Allora entrò anche l`altro discepolo, che era giunto
per primo al sepolcro, e vide e credette.
9 Non avevano infatti ancora compreso la Scrittura, che egli
cioè doveva risuscitare dai morti.
10 I discepoli intanto se ne tornarono di nuovo a casa.
11 Maria invece stava all`esterno vicino al sepolcro e piangeva.
Mentre piangeva, si chinò verso il sepolcro
12 e vide due angeli in bianche vesti, seduti l`uno dalla
parte del capo e l`altro dei piedi, dove era stato posto il
corpo di Gesù.
13 Ed essi le dissero: "Donna, perché piangi?".
Rispose loro: "Hanno portato via il mio Signore e non
so dove lo hanno posto".
14 Detto questo, si voltò indietro e vide Gesù
che stava lì in piedi; ma non sapeva che era Gesù.
15 Le disse Gesù: "Donna, perché piangi?
Chi cerchi?". Essa, pensando che fosse il custode del
giardino, gli disse: "Signore, se l`hai portato via tu,
dimmi dove lo hai posto e io andrò a prenderlo".
16 Gesù le disse: "Maria!". Essa allora,
voltatasi verso di lui, gli disse in ebraico: "Rabbunì!",
che significa: Maestro!
17 Gesù le disse: "Non mi trattenere, perché
non sono ancora salito al Padre; ma và dai miei fratelli
e dì loro: Io salgo al Padre mio e Padre vostro, Dio
mio e Dio vostro".
18 Maria di Màgdala andò subito ad annunziare
ai discepoli: "Ho visto il Signore" e anche ciò
che le aveva detto.
19 La sera di quello stesso giorno, il primo dopo il sabato,
mentre erano chiuse le porte del luogo dove si trovavano i
discepoli per timore dei Giudei, venne Gesù, si fermò
in mezzo a loro e disse: "Pace a voi!".
20 Detto questo, mostrò loro le mani e il costato.
E i discepoli gioirono al vedere il Signore.
21 Gesù disse loro di nuovo: "Pace a voi! Come
il Padre ha mandato me, anch`io mando voi".
22 Dopo aver detto questo, alitò su di loro e disse:
"Ricevete lo Spirito Santo;
23 a chi rimetterete i peccati saranno rimessi e a chi non
li rimetterete, resteranno non rimessi".
24 Tommaso, uno dei Dodici, chiamato Dìdimo, non era
con loro quando venne Gesù.
25 Gli dissero allora gli altri discepoli: "Abbiamo visto
il Signore!". Ma egli disse loro: "Se non vedo nelle
sue mani il segno dei chiodi e non metto il dito nel posto
dei chiodi e non metto la mia mano nel suo costato, non crederò".
26 Otto giorni dopo i discepoli erano di nuovo in casa e c`era
con loro anche Tommaso. Venne Gesù, a porte chiuse,
si fermò in mezzo a loro e disse: "Pace a voi!".
27 Poi disse a Tommaso: "Metti qua il tuo dito e guarda
le mie mani; stendi la tua mano, e mettila nel mio costato;
e non essere più incredulo ma credente!".
28 Rispose Tommaso: "Mio Signore e mio Dio!".
29 Gesù gli disse: "Perché mi hai veduto,
hai creduto: beati quelli che pur non avendo visto crederanno!".
30 Molti altri segni fece Gesù in presenza dei suoi
discepoli, ma non sono stati scritti in questo libro.
31 Questi sono stati scritti, perché crediate che Gesù
è il Cristo, il Figlio di Dio e perché, credendo,
abbiate la vita nel suo nome. |
21
1 Postea manifestavit se ite rum Iesus
discipulis ad mare Tiberiadis; manifestavit autem sic.
2 Erant simul Simon Petrus et Thomas, qui dicitur Didymus,
et Nathanael, qui erat a Cana Galilaeae, et filii Zebedaei
et alii ex discipulis eius duo.
3 Dicit eis Simon Petrus: “ Vado piscari ”. Dicunt
ei: “ Venimus et nos tecum ”. Exierunt et ascenderunt
in navem; et illa nocte nihil prendiderunt.
4 Mane autem iam facto, stetit Iesus in litore; non tamen
sciebant discipuli quia Iesus est.
5 Dicit ergo eis Iesus: “ Pueri, numquid pulmentarium
habetis? ”. Responderunt ei: “ Non ”.
6 Ille autem dixit eis: “ Mittite in dexteram navigii
rete et invenietis ”. Miserunt ergo et iam non valebant
illud trahere a multitudine piscium.
7 Dicit ergo discipulus ille, quem diligebat Iesus, Petro:
“ Dominus est! ”. Simon ergo Petrus, cum audisset
quia Dominus est, tunicam succinxit se, erat enim nudus, et
misit se in mare;
8 alii autem discipuli navigio venerunt, non enim longe erant
a terra, sed quasi cubitis ducentis, trahentes rete piscium.
9 Ut ergo descenderunt in terram, vident prunas positas et
piscem superpositum et panem.
10 Dicit eis Iesus: “ Afferte de piscibus, quos prendidistis
nunc ”.
11 Ascendit ergo Simon Petrus et traxit rete in terram, plenum
magnis piscibus centum quinquaginta tribus; et cum tanti essent,
non est scissum rete.
12 Dicit eis Iesus: “ Venite, prandete ”. Nemo
autem audebat discipulorum interrogare eum: “ Tu quis
es? ”, scientes quia Dominus est.
13 Venit Iesus et accipit panem et dat eis et piscem similiter.
14 Hoc iam tertio manifestatus est Iesus discipulis, cum resurrexisset
a mortuis.
15 Cum ergo prandissent, dicit Simoni Petro Iesus: “
Simon Ioannis, diligis me plus his? ”. Dicit ei: “
Etiam, Domine, tu scis quia amo te ”. Dicit ei: “
Pasce agnos meos ”.
16 Dicit ei iterum secundo: “ Simon Ioannis, diligis
me? ”. Ait illi: “ Etiam, Domine, tu scis quia
amo te ”. Dicit ei: “ Pasce oves meas ”.
17 Dicit ei tertio: “ Simon Ioannis, amas me? ”.
Contristatus est Petrus quia dixit ei tertio: “ Amas
me? ”, et dicit ei: “ Domine, tu omnia scis, tu
cognoscis quia amo te ”. Dicit ei: “ Pasce oves
meas.
18 Amen, amen dico tibi: Cum esses iunior, cingebas teipsum
et ambulabas, ubi volebas; cum autem senueris, extendes manus
tuas, et alius te cinget et ducet, quo non vis ”.
19 Hoc autem dixit significans qua morte clarificaturus esset
Deum. Et hoc cum dixisset, dicit ei: “ Sequere me ”.
20 Conversus Petrus videt illum discipulum, quem diligebat
Iesus, sequentem, qui et recubuit in cena super pectus eius
et dixit: “ Domine, quis est qui tradit te? ”.
21 Hunc ergo cum vidisset Petrus, dicit Iesu: “ Domine,
hic autem quid? ”.
22 Dicit ei Iesus: “ Si eum volo manere donec veniam,
quid ad te? Tu me sequere ”.
23 Exivit ergo sermo iste in fratres, quia discipulus ille
non moritur. Non autem dixit ei Iesus: “ Non moritur
”, sed: “ Si eum volo manere donec veniam, quid
ad te? ”.
24 Hic est discipulus, qui testimonium perhibet de his et
scripsit haec; et scimus quia verum est testimonium eius.
25 Sunt autem et alia multa, quae fecit Iesus; quae, si scribantur
per singula, nec ipsum arbitror mundum capere eos, qui scribendi
sunt, libros. |
21
1 Dopo questi fatti, Gesù si manifestò
di nuovo ai discepoli sul mare di Tiberìade. E si manifestò
così:
2 si trovavano insieme Simon Pietro, Tommaso detto Dìdimo,
Natanaèle di Cana di Galilea, i figli di Zebedèo
e altri due discepoli.
3 Disse loro Simon Pietro: "Io vado a pescare".
Gli dissero: "Veniamo anche noi con te". Allora
uscirono e salirono sulla barca; ma in quella notte non presero
nulla.
4 Quando già era l`alba Gesù si presentò
sulla riva, ma i discepoli non si erano accorti che era Gesù.
5 Gesù disse loro: "Figlioli, non avete nulla
da mangiare?". Gli risposero: "No".
6 Allora disse loro: "Gettate la rete dalla parte destra
della barca e troverete". La gettarono e non potevano
più tirarla su per la gran quantità di pesci.
7 Allora quel discepolo che Gesù amava disse a Pietro:
"E` il Signore!". Simon Pietro appena udì
che era il Signore, si cinse ai fianchi la sopravveste, poiché
era spogliato, e si gettò in mare.
8 Gli altri discepoli invece vennero con la barca, trascinando
la rete piena di pesci: infatti non erano lontani da terra
se non un centinaio di metri.
9 Appena scesi a terra, videro un fuoco di brace con del pesce
sopra, e del pane.
10 Disse loro Gesù: "Portate un pò del
pesce che avete preso or ora".
11 Allora Simon Pietro salì nella barca e trasse a
terra la rete piena di centocinquantatrè grossi pesci.
E benché fossero tanti, la rete non si spezzò.
12 Gesù disse loro: "Venite a mangiare".
E nessuno dei discepoli osava domandargli: "Chi sei?",
poiché sapevano bene che era il Signore.
13 Allora Gesù si avvicinò, prese il pane e
lo diede a loro, e così pure il pesce.
14 Questa era la terza volta che Gesù si manifestava
ai discepoli, dopo essere risuscitato dai morti.
15 Quand`ebbero mangiato, Gesù disse a Simon Pietro:
"Simone di Giovanni, mi ami tu più di costoro?".
Gli rispose: "Certo, Signore, tu lo sai che ti amo".
Gli disse: "Pasci i miei agnelli".
16 Gli disse di nuovo: "Simone di Giovanni, mi ami?".
Gli rispose: "Certo, Signore, tu lo sai che ti amo".
Gli disse: "Pasci le mie pecorelle".
17 Gli disse per la terza volta: "Simone di Giovanni,
mi ami?". Pietro rimase addolorato che per la terza volta
gli dicesse: Mi ami?, e gli disse: "Signore, tu sai tutto;
tu sai che ti amo". Gli rispose Gesù: "Pasci
le mie pecorelle.
18 In verità, in verità ti dico: quando eri
più giovane ti cingevi la veste da solo, e andavi dove
volevi; ma quando sarai vecchio tenderai le tue mani, e un
altro ti cingerà la veste e ti porterà dove
tu non vuoi".
19 Questo gli disse per indicare con quale morte egli avrebbe
glorificato Dio. E detto questo aggiunse: "Seguimi".
20 Pietro allora, voltatosi, vide che li seguiva quel discepolo
che Gesù amava, quello che nella cena si era chinato
sul suo petto e gli aveva domandato: "Signore, chi è
che ti tradisce?".
21 Pietro dunque, vedutolo, disse a Gesù: "Signore,
e lui?".
22 Gesù gli rispose: "Se voglio che egli rimanga
finché io venga, che importa a te? Tu seguimi".
23 Si diffuse perciò tra i fratelli la voce che quel
discepolo non sarebbe morto. Gesù però non gli
aveva detto che non sarebbe morto, ma: "Se voglio che
rimanga finché io venga, che importa a te?".
24 Questo è il discepolo che rende testimonianza su
questi fatti e li ha scritti; e noi sappiamo che la sua testimonianza
è vera.
25 Vi sono ancora molte altre cose compiute da Gesù,
che, se fossero scritte una per una, penso che il mondo stesso
non basterebbe a contenere i libri che si dovrebbero scrivere. |
|
|
15
16 17 18
19 20 21
|
15
16 17 18
19 20 21
|
|
|
|
|
|