Ego sum Qui sum.
Liber Ieremiae
11
12 13 14
15 16 17
18 19 20 |
|
Libro di Geremia
11
12 13 14
15 16 17
18 19 20 |
11
1 Verbum, quod factum est ad Ieremiam a Domino dicens:
2 “ Audite verba pacti huius et loquimini ad viros Iudae
et habitatores Ierusalem.
3 Et dices ad eos: Haec dicit Dominus, Deus Israel: Maledictus
vir, qui non audierit verba pacti huius,
4 quod praecepi patribus vestris in die, qua eduxi eos de
terra Aegypti, de fornace ferrea, dicens: Audite vocem meam
et facite omnia, quae praecipio vobis, et eritis mihi in populum,
et ego ero vobis in Deum;
5 ut suscitem iuramentum, quod iuravi patribus vestris, daturum
me eis terram fluentem lacte et melle, sicut est dies haec
”. Et respondi et dixi: “ Amen, Domine ”.
6 Et dixit Dominus ad me: “ Vociferare omnia verba haec
in civitatibus Iudae et in foris Ierusalem dicens: Audite
verba pacti huius et facite illa.
7 Quia contestans contestatus sum patres vestros in die, qua
eduxi eos de terra Aegypti, usque ad diem hanc; mane consurgens
contestatus sum et dixi: Audite vocem meam.
8 Et non audierunt nec inclinaverunt aurem suam, sed abierunt
unusquisque in pravitate cordis sui mali; et induxi super
eos omnia verba pacti huius, quod praecepi, ut facerent, et
non fecerunt ”.
9 Et dixit Dominus ad me: “ Inventa est coniuratio in
viris Iudae et in habitatoribus Ierusalem.
10 Reversi sunt ad iniquitates patrum suorum priorum, qui
noluerunt audire verba mea; et hi ergo abierunt post deos
alienos, ut servirent eis: irritum fecerunt domus Israel et
domus Iudae pactum meum, quod pepigi cum patribus eorum.
11 Quam ob rem haec dicit Dominus: Ecce ego inducam super
eos mala, de quibus exire non poterunt; et clamabunt ad me,
et non exaudiam eos.
12 Et ibunt civitates Iudae et habitatores Ierusalem et clamabunt
ad deos, quibus sacrificant, et non salvabunt eos in tempore
afflictionis eorum.
13 Secundum numerum enim civitatum tuarum erant dii tui, Iuda,
et secundum numerum viarum Ierusalem posuistis aras confusioni,
aras ad sacrificandum Baal.
14 Tu ergo noli orare pro populo hoc et ne assumas pro eis
deprecationem et orationem, quia non exaudiam in tempore clamoris
eorum ad me, in tempore afflictionis eorum.
15 Quid est dilectae meae, ut in domo mea perficiat consilia
mala? Numquid vota et carnes sanctae auferent a te malitias
tuas, in quibus glorieris? ”.
16 Olivam uberem, pulchram, fructibus speciosam,
vocabit Dominus nomen tuum; ad vocem strepitus grandis succendit
ignem in ea, et combusti sunt rami eius.
17 Et Dominus exercituum, qui plantavit te, locutus est super
te malum, pro malis domus Israel et domus Iudae, quae fecerunt
sibi ad irritandum me, sacrificantes Baal.
18 Tu autem, Domine, demonstrasti mihi, et cognovi; tunc ostendisti
mihi opera eorum.
19 Et ego quasi agnus mansuetus, qui portatur ad victimam;
et non cognovi quia super me cogitaverunt consilia: “
Caedamus lignum in vigore eius et eradamus eum de terra viventium,
et nomen eius non memoretur amplius ”.
20 Tu autem, Domine exercituum, qui iudicas iuste et probas
renes et corda: videam ultionem tuam ex eis; tibi enim revelavi
causam meam.
21 Propterea haec dicit Dominus super viros Anathoth, qui
quaerunt animam tuam et dicunt: “ Non prophetabis in
nomine Domini et non morieris in manibus nostris ”.
22 Propterea haec dicit Dominus exercituum: “ Ecce ego
visitabo super eos: iuvenes morientur in gladio, filii eorum
et filiae eorum morientur in fame,
23 et reliquiae non erunt eis; inducam enim malum super viros
Anathoth, annum visitationis eorum ”. |
11
Questa la parola che fu rivolta a Geremia da parte del Signore:
2 "Ascolta le parole di questa alleanza e tu riferiscile
agli uomini di Giuda e agli abitanti di Gerusalemme.
3 Dirai loro: Dice il Signore Dio di Israele: Maledetto
l`uomo che non ascolta le parole di questa alleanza,
4 che io imposi ai vostri padri
quando li feci uscire dal paese d`Egitto, dal crogiuolo
di ferro, dicendo: Ascoltate la mia voce ed eseguite quanto
vi ho comandato; allora voi sarete il mio popolo e io sarò
il vostro Dio,
5 così che io possa mantenere il giuramento fatto ai vostri
padri di dare loro una terra dove scorrono latte e miele,
come oggi possedete". Io risposi: "Così sia, Signore!".
6 E il Signore mi disse: "Proclama tutte queste parole nelle
città di Giuda e nelle strade di Gerusalemme, dicendo: Ascoltate
le parole di questa alleanza e mettetele in pratica!
7 Poiché io ho più volte scongiurato i vostri padri quando
li feci uscire dal paese d`Egitto e fino ad oggi, ammonendoli
premurosamente ogni giorno: Ascoltate la mia voce!
8 Ma essi non ascoltarono né prestarono orecchio; ognuno
seguì la caparbietà del suo cuore malvagio. Perciò ho attuato
nei loro riguardi tutte le parole di questa alleanza che
avevo ordinato loro di osservare e non osservarono".
9 Il Signore mi disse: "Si è formata una congiura fra gli
uomini di Giuda e gli abitanti di Gerusalemme;
10 sono ritornati alle iniquità dei loro primi padri che
avevano rifiutato di ascoltare le mie parole, anch`essi
hanno seguito altri dei per servirli. La casa di Israele
e la casa di Giuda hanno violato l`alleanza che io avevo
concluso con i loro padri.
11 Perciò dice il Signore: Ecco manderò su di loro una sventura
alla quale non potranno sfuggire. Allora leveranno grida
di aiuto verso di me, ma io non li ascolterò;
12 allora le città di Giuda e gli abitanti di Gerusalemme
alzeranno grida di aiuto agli dei ai quali hanno offerto
incenso, ma quelli certamente non li salveranno nel tempo
della loro sciagura.
13 Perché numerosi come le tue
città sono i tuoi dei, o Giuda; numerosi come le strade
di Gerusalemme gli altari che avete eretto all`idolo, altari
per bruciare incenso a Baal.
14 Tu poi, non intercedere per questo popolo, non innalzare
per esso suppliche e preghiere, perché non ascolterò quando
mi invocheranno nel tempo della loro sventura".
15 Che ha da fare il mio diletto nella mia casa, con la
sua perversa condotta? Voti e carne di sacrifici allontanano
forse da te la tua sventura, e così potrai ancora schiamazzare
di gioia?
16 Ulivo verde, maestoso, era il nome che il Signore ti
aveva imposto. Con grande strepito ha dato fuoco alle sue
foglie, i suoi rami si sono bruciati.
17 Il Signore degli eserciti che ti ha piantato preannunzia
la sventura contro di te, a causa della malvagità che hanno
commesso a loro danno la casa di Israele e la casa di Giuda
irritandomi con il bruciare incenso a Baal.
18 Il Signore me lo ha manifestato e io l`ho saputo; allora
mi ha aperto gli occhi sui loro intrighi.
19 Ero come un agnello mansueto che viene portato al macello,
non sapevo che essi tramavano contro di me, dicendo: "Abbattiamo
l`albero nel suo rigoglio, strappiamolo dalla terra dei
viventi; il suo nome non sia più ricordato".
20 Ora, Signore degli eserciti, giusto giudice, che scruti
il cuore e la mente, possa io vedere la tua vendetta su
di loro, poiché a te ho affidato la mia causa.
21 Perciò dice il Signore riguardo agli uomini di Anatòt
che attentano alla mia vita dicendo: "Non profetare nel
nome del Signore, se no morirai per mano nostra";
22 così dunque dice il Signore degli eserciti: "Ecco, li
punirò. I loro giovani moriranno di spada, i loro figli
e le loro figlie moriranno di fame.
23 Non rimarrà di loro alcun superstite, perché manderò
la sventura contro gli uomini di Anatòt nell`anno del loro
castigo".
|
12
1 Iustus quidem tu es, Domine, si disputem tecum;
verumtamen de iudiciis loquar ad te. Quare via impiorum prosperatur?
Bene est omnibus, qui praevaricantur et inique agunt.
2 Plantasti eos, et radicem miserunt, proficiunt et faciunt
fructum; prope es tu ori eorum et longe a renibus eorum.
3 Et tu, Domine, nosti me, vidisti me et probasti cor meum
tecum; segrega eos quasi gregem ad victimam et sanctifica
eos in diem occisionis.
4 Usquequo lugebit terra, et herba omnis regionis siccabitur
propter malitiam habitantium in ea?
Consumptum est animal et volucre, quoniam dixerunt: “Non
videbit novissima nostra”.
5 “ Si cum peditibus currens laborasti, quomodo contendere
poteris cum equis? Cum autem in terra pacis securus fueris,
quid facies in silva condensa Iordanis?
6 Nam et fratres tui et domus patris tui, etiam ipsi fraudulenter
egerunt adversum te et clamaverunt post te plena voce; ne
credas eis, cum locuti fuerint tibi bona ”.
7 “ Reliqui domum meam, dimisi hereditatem meam; dedi
dilectam animae meae in manu inimicorum eius.
8 Facta est mihi hereditas mea quasi leo in silva;
dedit contra me vocem, ideo odivi eam.
9 Numquid avis discolor hereditas mea mihi?
Numquid aves in circuitu contra eam? Venite, congregamini,
omnes bestiae campi,
properate ad devorandum.
10 Pastores multi demoliti sunt vineam meam,
conculcaverunt partem meam; dederunt portionem meam desiderabilem
in desertum solitudinis.
11 Posuerunt eam in dissipationem;
lugetque coram me desolata, vastata est omnis terra, quia
nullus est qui recogitet corde ”.
12 Super omnes colles in deserto venerunt vastatores, quia
gladius Domini devorat
ab extremo terrae usque ad extremum eius;
non est pax universae carni.
13 Seminaverunt triticum et spinas messuerunt,
laboraverunt, et non eis proderit; confundemini a fructibus
vestris propter iram furoris Domini.
14 Haec dicit Dominus adversum omnes vicinos meos pessimos,
qui tangunt hereditatem, quam distribui populo meo Israel:
“Ecce ego evellam eos de terra sua et domum Iudae evellam
de medio eorum.
15 Et erit: cum evulsero eos, convertar et miserebor eorum
et reducam eos, virum ad hereditatem suam et virum in terram
suam.
16 Et erit: si eruditi didicerint vias populi mei, ut iurent
in nomine meo: “Vivit Dominus!”, sicut docuerunt
populum meum iurare in Baal, aedificabuntur in medio populi
mei.
17 Quod si non audierint, evellam gentem illam evulsione et
perditione ”, ait Dominus. |
12
Tu sei troppo giusto, Signore, perché io possa discutere
con te; ma vorrei solo rivolgerti una parola sulla giustizia.
Perché le cose degli empi prosperano? Perché tutti i traditori
sono tranquilli?
2 Tu li hai piantati ed essi hanno messo radici, crescono
e producono frutto; tu sei vicino alla loro bocca, ma lontano
dai loro cuori.
3 Ma tu, Signore, mi conosci, mi vedi, tu provi che il mio
cuore è con te. Strappali via come pecore per il macello,
riservali per il giorno dell`uccisione.
4 Fino a quando sarà in lutto la terra e seccherà tutta
l`erba dei campi? Per la malvagità dei suoi abitanti le
fiere e gli uccelli periscono, poiché essi dicono: "Dio
non vede i nostri passi".
5 "Se, correndo con i pedoni, ti stanchi, come potrai gareggiare
con i cavalli? Se non ti senti al sicuro in una regione
pacifica, che farai nella boscaglia del Giordano?
6 Perfino i tuoi fratelli e la casa di tuo padre, perfino
loro sono sleali con te; anch`essi ti gridano dietro a piena
voce; non fidarti di loro quando ti dicono buone parole.
7 Io ho abbandonato la mia casa, ho ripudiato la mia eredità;
ho consegnato ciò che ho di più caro nelle mani dei suoi
nemici.
8 La mia eredità è divenuta per me come un leone nella foresta;
ha ruggito contro di me, perciò ho cominciato a odiarla.
9 La mia eredità è forse per me come un uccello screziato?
Gli uccelli rapaci l`assalgono da ogni parte. Venite, radunatevi,
voi tutte bestie selvatiche, venite a divorare.
10 Molti pastori hanno devastato la mia vigna, hanno calpestato
il mio campo. Hanno fatto del mio campo prediletto un deserto
desolato,
11 lo hanno ridotto una landa deserta,
in uno stato deplorevole; sta desolato dinanzi a me. E`
devastato tutto il paese, e nessuno se ne dá pensiero.
12 Su tutte le alture del deserto giungono devastatori,
poiché il Signore ha una spada che divora, da un estremo
all`altro della terra; non c`è scampo per nessuno.
13 Essi hanno seminato grano e mietuto spine, si sono stancati
senz`alcun vantaggio; restano confusi per il loro raccolto
a causa dell`ira ardente del Signore".
14 Così dice il Signore: "Sradicherò dalla loro terra tutti
i miei vicini malvagi, che han messo le mani sull`eredità
da me data in possesso al mio popolo Israele, come anche
strapperò la casa di Giuda di mezzo a loro.
15 Allora, dopo averli strappati, avrò di nuovo compassione
di loro e farò tornare ognuno al suo possesso e ognuno al
suo paese.
16 Se impareranno accuratamente
le usanze del mio popolo sì da giurare nel mio nome: Per
la vita del Signore, come hanno insegnato al mio popolo
a giurare per Baal, allora potranno stabilirsi in mezzo
al mio popolo.
17 Se invece non ascoltano, estirperò tutto questo popolo
ed esso perirà". Oracolo del Signore.
|
13
1 Haec dixit Dominus ad me: “ Vade et posside tibi lumba
re lineum et pones illud super lumbos tuos et in aquam non
inferes illud ”.
2 Et possedi lumbare iuxta verbum Domini et posui circa lumbos
meos.
3 Et factus est sermo Domini ad me secundo dicens:
4 “ Tolle lumbare, quod possedisti, quod est circa lumbos
tuos, et surgens vade ad Euphraten et absconde ibi illud in
foramine petrae ”.
5 Et abii et abscondi illud ad Euphraten, sicut praeceperat
mihi Dominus.
6 Et factum est, post dies plurimos dixit Dominus ad me: “
Surge, vade ad Euphraten et tolle inde lumbare, quod praecepi
tibi, ut absconderes ibi ”.
7 Et abii ad Euphraten et fodi et tuli lumbare de loco, ubi
absconderam illud; et ecce, computruerat lumbare, ita ut nulli
usui aptum esset.
8 Et factum est verbum Domini ad me dicens:
9 “ Haec dicit Dominus: Sic putrescere faciam superbiam
Iudae et superbiam Ierusalem multam;
10 populus iste pessimus — qui nolunt audire verba mea
et ambulant in pravitate cordis sui abieruntque post deos
alienos, ut servirent eis et adorarent eos — erit sicut
lumbare istud, quod nulli usui aptum est.
11 Sicut enim adhaeret lumbare ad lumbos viri, sic agglutinavi
mihi omnem domum Israel et omnem domum Iudae, dicit Dominus,
ut esset mihi in populum et in nomen et in laudem et in gloriam,
et non audierunt.
12 Dices ergo ad eos sermonem istum: Haec dicit Dominus, Deus
Israel: Omnis laguncula implebitur vino. Et dicent ad te:
“Numquid ignoramus quia omnis laguncula implebitur vino?”.
13 Et dices ad eos: Haec dicit Dominus: Ecce ego implebo omnes
habitatores terrae huius et reges, qui sedent de stirpe David
super thronum eius, et sacerdotes et prophetas et omnes habitatores
Ierusalem ebrietate;
14 et collidam eos, virum in fratrem suum et patres et filios
pariter, ait Dominus; non parcam et non concedam neque miserebor,
ut non disperdam eos ”.
15 Audite et auribus percipite; nolite elevari, quia Dominus
locutus est.
16 Date Domino Deo vestro gloriam, antequam contenebrescat,
et antequam offendant pedes vestri ad montes caliginosos;
exspectabitis lucem,
et ponet eam in umbram mortis et in caliginem.
17 Quod si hoc non audieritis, in abscondito plorabit anima
mea a facie superbiae; plorans plorabit et deducet oculus
meus lacrimam,
quia captus est grex Domini.
18 “ Dic regi et dominatrici: In humo sedete,
quoniam descendit de capite vestro corona gloriae vestrae.
19 Civitates austri clausae sunt, et non est qui aperiat;
translata est omnis Iuda transmigratione perfecta.
20 Leva oculos tuos et vide venientes ab aquilone:
Ubi est grex, qui datus est tibi, pecus inclitum tuum?
21 Quid dices, cum visitaverit te? Tu enim ipsa docuisti eos
adversum te, amicos in caput tuum;
numquid non dolores apprehendent te quasi mulierem parturientem?
22 Quod si dixeris in corde tuo: “Quare venerunt mihi
haec?”. Propter multitudinem iniquitatis tuae
revelatae sunt laciniae tuae, pollutae sunt plantae tuae.
23 Numquid mutare potest Aethiops pellem suam
aut pardus varietates suas? Tunc et vos poteritis benefacere,
cum didiceritis malum.
24 Et disseminabo eos quasi stipulam, quae raptatur in vento
deserti.
25 Haec sors tua parsque mensurae tuae a me,
dicit Dominus, quia oblita es mei et confisa es in mendacio.
26 Unde et ego sublevabo lacinias tuas super faciem tuam,
et apparebit ignominia tua,
27 adulteria tua et hinnitus tuus, scelus fornicationis tuae.
Super colles in agro vidi abominationes tuas. Vae tibi, Ierusalem!
Non mundaberis; usquequo adhuc? ”. |
13
1 Il Signore mi parlò così: "Và a comprarti una cintura
di lino e mettitela ai fianchi senza immergerla nell`acqua".
2 Io comprai la cintura secondo il comando del Signore e
me la misi ai fianchi.
3 Poi la parola del Signore mi fu rivolta una seconda volta:
4 "Prendi la cintura che hai comprato e che porti ai fianchi
e và subito verso l`Eufrate e nascondila nella fessura di
una pietra".
5 Io andai e la nascosi presso l`Eufrate, come mi aveva
comandato il Signore.
6 Ora, dopo molto tempo, il Signore
mi disse: "Alzati, và all`Eufrate e prendi di là la cintura
che ti avevo comandato di nascondervi".
7 Io andai verso l`Eufrate, cercai
e presi la cintura dal luogo in cui l`avevo nascosta; ed
ecco, la cintura era marcita, non era più buona a nulla.
8 Allora mi fu rivolta questa parola del Signore:
9 "Dice il Signore: In questo modo ridurrò in marciume la
grande gloria di Giuda e di Gerusalemme.
10 Questo popolo malvagio, che rifiuta di ascoltare le mie
parole, che si comporta secondo la caparbietà del suo cuore
e segue altri dei per servirli e per adorarli, diventerà
come questa cintura, che non è più buona a nulla.
11 Poiché, come questa cintura aderisce ai fianchi di un
uomo, così io volli che aderisse a me tutta la casa di Israele
e tutta la casa di Giuda - parola del Signore - perché fossero
mio popolo, mia fama, mia lode e mia gloria, ma non mi ascoltarono.
12 Ora, tu riferirai a questo popolo: Così dice il Signore
Dio di Israele: Ogni boccale va riempito di vino. Se essi
ti diranno: Forse non sappiamo che ogni boccale va riempito
di vino?
13 tu risponderai loro: Così parla il Signore: Ecco io renderò
tutti ubriachi gli abitanti di questo paese, i re che siedono
sul trono di Davide, i sacerdoti, i profeti e tutti gli
abitanti di Gerusalemme.
14 Poi fracasserò, gli uni contro gli altri, i padri e i
figli insieme - dice il Signore-; non avrò pietà, non li
risparmierò né userò misericordia nel distruggerli".
15 Ascoltate e porgete l`orecchio, non montate in superbia,
perché il Signore parla.
16 Date gloria al Signore vostro Dio, prima che venga l`oscurità
e prima che inciampino i vostri piedi sui monti, al cadere
della notte. Voi aspettate la luce, ma egli la ridurrà in
tenebre e la muterà in densa oscurità!
17 Se voi non ascolterete, io piangerò in segreto dinanzi
alla vostra superbia; il mio occhio si scioglierà in lacrime,
perché sarà deportato il gregge del Signore.
18 Dite al re e alla regina madre: "Sedete giù in basso,
poiché vi è caduta dalla testa la vostra preziosa corona".
19 Le città del mezzogiorno sono bloccate, nessuno le libera.
Tutto Giuda è stato deportato con una deportazione totale.
20 Alza gli occhi e osserva coloro che vengono dal settentrione;
dov`è il gregge che ti è stato consegnato, le tue pecore
magnifiche?
21 Che dirai quando saranno posti sopra di te come capi
coloro che tu stessa hai abituato a essere tuoi amici? Non
ti prenderanno forse i dolori come una partoriente?
22 Se dirai in cuor tuo: "Perché mi capita tutto ciò?".
Per l`enormità delle tue iniquità sono stati strappati i
lembi della tua veste, il tuo corpo ha subìto violenza.
23 Cambia forse un Etiope la sua
pelle o un leopardo la sua picchiettatura? Allo stesso modo,
potrete fare il bene anche voi abituati a fare il male?
24 Perciò vi disperderò come paglia portata via dal vento
del deserto.
25 Questa è la tua sorte, la parte che ti è destinata da
me - oracolo del Signore - perché mi hai dimenticato e hai
confidato nella menzogna.
26 Anch`io solleverò le tue vesti fino al volto, così si
vedrà la tua vergogna,
27 i tuoi adultèri e i tuoi richiami d`amore, l`ignominia
della tua prostituzione! Sulle colline e per i piani ho
visto i tuoi orrori. Guai a te, Gerusalemme, perché non
ti purifichi! Per quanto tempo ancora?
|
14
1 Quod factum est verbum Domini ad Ieremiam de sic citate.
2 Luget Iuda, et portae eius languescunt et contristatae iacent
in terra, et clamor Ierusalem ascendit.
3 Maiores eorum miserunt minores suos ad aquam: venerunt ad
cisternas, non invenerunt aquam; reportaverunt vasa sua vacua,
confusi sunt et afflicti et operuerunt capita sua.
4 Propter terrae vastitatem, quia non venit pluvia in terram,
confusi sunt agricolae, operuerunt capita sua.
5 Nam et cerva in agro peperit et reliquit, quia non erat
herba.
6 Et onagri steterunt in collibus, traxerunt aerem quasi thoes;
defecerunt oculi eorum, quia non erat herba.
7 “ Si iniquitates nostrae testificantur adversus nos,
Domine, fac propter nomen tuum, quoniam multae sunt aversiones
nostrae, tibi peccavimus.
8 Exspectatio Israel, salvator eius in tempore tribulationis,
quare quasi peregrinus es in terra
et quasi viator declinans ad pernoctandum?
9 Quare es velut vir attonitus, ut fortis, qui non potest
salvare? Tu autem in medio nostri es, Domine, et nomen tuum
invocatum est super nos;
ne derelinquas nos ”.
10 Haec dicit Dominus populo huic: “ Ita diligunt vagari,
pedes suos non prohibent et Domino non placent ”. Nunc
recordatus est iniquitatum eorum et visitat peccata eorum.
11 Et dixit Dominus ad me: “ Noli orare pro populo isto
in bonum.
12 Cum ieiunaverint, non exaudiam preces eorum; et, si obtulerint
holocautomata et oblationes, non suscipiam ea; quoniam gladio
et fame et peste consumam eos ”.
13 Et dixi: “ Heu, Domine Deus! Ecce prophetae dicunt
eis: “Non videbitis gladium, et fames non erit in vobis,
sed pacem veram dabit vobis in loco isto” ”.
14 Et dixit Dominus ad me: “ Falso prophetae vaticinantur
in nomine meo: non misi eos et non praecepi eis neque locutus
sum ad eos; visionem mendacem et divinationem et fraudulentiam
et seductionem cordis sui prophetant vobis.
15 Idcirco haec dicit Dominus contra prophetas, qui prophetant
in nomine meo, quos ego non misi, dicentes: “Gladius
et fames non erit in terra hac”: In gladio et fame consumentur
prophetae illi;
16 et homines, quibus prophetant, erunt proiecti in viis Ierusalem
prae fame et gladio, et non erit qui sepeliat eos: ipsi et
uxores eorum, filii et filiae eorum, et effundam super eos
malum suum.
17 Et dices ad eos verbum istud: Deducant oculi mei lacrimam
per noctem et diem, et non taceant,
quoniam contritione magna contrita est virgo filia populi
mei, plaga pessima vehementer.
18 Si egressus fuero ad agros, ecce occisi gladio;
et, si introiero in civitatem, ecce attenuati fame;
propheta quoque et sacerdos abierunt per terram nescientes
”.
19 Numquid proiciens abiecisti Iudam, aut Sion abominata est
anima tua? Quare ergo percussisti nos, ita ut nulla sit sanitas?
Exspectavimus pacem, et non est bonum, et tempus curationis,
et ecce turbatio.
20 Cognovimus, Domine, impietates nostras,
iniquitates patrum nostrorum, quia peccavimus tibi.
21 Ne des nos in opprobrium propter nomen tuum,
ne facias contumeliam solio gloriae tuae;
recordare, ne irritum facias foedus tuum nobiscum.
22 Numquid sunt in sculptilibus gentium, qui pluant,
aut caeli possunt dare imbres? Nonne tu es Dominus Deus noster,
quem exspectamus?
Tu enim fecisti omnia haec. |
14
1 Parola che il Signore rivolse a Geremia in occasione della
siccità:
2 Giuda è in lutto, le sue città languiscono, sono a terra
nello squallore; il gemito di Gerusalemme sale al cielo.
3 I ricchi mandano i loro servi in cerca d`acqua; essi si
recano ai pozzi, ma non ve la trovano e tornano con i recipienti
vuoti. Sono delusi e confusi e si coprono il capo.
4 Per il terreno screpolato, perché non cade pioggia nel paese,
gli agricoltori sono delusi e confusi e si coprono il capo.
5 La cerva partorisce nei campi e abbandona il parto, perché
non c`è erba.
6 Gli ònagri si fermano sui luoghi elevati e aspirano l`aria
come sciacalli; i loro occhi languiscono, perché non si trovano
erbaggi.
7 "Se le nostre iniquità testimoniano contro di noi, Signore,
agisci per il tuo nome! Certo, sono molte le nostre infedeltà,
abbiamo peccato contro di te.
8 O speranza di Israele, suo salvatore al tempo della sventura,
perché vuoi essere come un forestiero nel paese e come un
viandante che si ferma solo una notte?
9 Perché vuoi essere come un uomo sbigottito, come un forte
incapace di aiutare? Eppure tu sei in mezzo a noi, Signore,
e noi siamo chiamati con il tuo nome, non abbandonarci!".
10 Così dice il Signore di questo popolo: "Piace loro andare
vagando, non fermano i loro passi". Per questo il Signore
non li gradisce. Ora egli ricorda la loro iniquità e punisce
i loro peccati.
11 Il Signore mi ha detto: "Non intercedere a favore di questo
popolo, per il suo benessere.
12 Anche se digiuneranno, non ascolterò la loro supplica;
se offriranno olocausti e sacrifici, non li gradirò; ma li
distruggerò con la spada, la fame e la peste".
13 Allora ho soggiunto: "Ahimè, Signore Dio, dicono i profeti:
Non vedrete la spada, non soffrirete la fame, ma vi concederò
una pace perfetta in questo luogo".
14 Il Signore mi ha detto: "I profeti hanno predetto menzogne
in mio nome; io non li ho inviati, non ho dato ordini né ho
loro parlato. Vi annunziano visioni false, oracoli vani e
suggestioni della loro mente".
15 Perciò così dice il Signore: "I profeti che predicono in
mio nome, senza che io li abbia inviati, e affermano: Spada
e fame non ci saranno in questo paese, questi profeti finiranno
di spada e di fame.
16 Gli uomini ai quali essi predicono saranno gettati per
le strade di Gerusalemme in seguito alla fame e alla spada
e nessuno seppellirà loro, le loro donne, i loro figli e le
loro figlie. Io rovescerò su di essi la loro malvagità".
17 Tu riferirai questa parola: "I miei occhi grondano lacrime
notte e giorno, senza cessare, perché da grande calamità è
stata colpita la figlia del mio popolo, da una ferita mortale.
18 Se esco in aperta campagna, ecco i trafitti di spada; se
percorro la città, ecco gli orrori della fame. Anche il profeta
e il sacerdote si aggirano per il paese e non sanno che cosa
fare.
19 Hai forse rigettato completamente Giuda, oppure ti sei
disgustato di Sion? Perché ci hai colpito, e non c`è rimedio
per noi? Aspettavamo la pace, ma non c`è alcun bene, l`ora
della salvezza ed ecco il terrore!
20 Riconosciamo, Signore, la nostra iniquità, l`iniquità dei
nostri padri: abbiamo peccato contro di te.
21 Ma per il tuo nome non abbandonarci, non render spregevole
il trono della tua gloria. Ricordati! Non rompere la tua alleanza
con noi.
22 Forse fra i vani idoli delle nazioni c`è chi fa piovere?
O forse i cieli mandan rovesci da sé? Non sei piuttosto tu,
Signore nostro Dio? In te abbiamo fiducia, perché tu hai fatto
tutte queste cose". |
15
1 Et dixit Dominus ad me: “ Si steterit Moyses et Samuel
co ram me, non est anima mea ad populum istum; eice illos
a facie mea, et egrediantur.
2 Quod si dixerint ad te: “Quo egrediemur?”, dices
ad eos: Haec dicit Dominus: Qui ad mortem, ad mortem; et qui
ad gladium, ad gladium; et qui ad famem, ad famem; et qui
ad captivitatem, ad captivitatem.
3 Et mandabo super eos quattuor species, dicit Dominus: gladium
ad occisionem et canes ad lacerandum et volatilia caeli et
bestias terrae ad devorandum et dissipandum.
4 Et dabo eos in commotionem universis regnis terrae, propter
Manassem filium Ezechiae regem Iudae, super omnibus, quae
fecit in Ierusalem.
5 Quis enim miserebitur tui, Ierusalem,
aut quis contristabitur pro te, aut quis ibit ad rogandum
de pace tua?
6 Tu reppulisti me, dicit Dominus, retrorsum abiisti;
et extendi manum meam super te et interfeci te:
laboravi miserans.
7 Et ventilavi eos ventilabro in portis terrae;
orbavi et disperdidi populum meum: a viis suis non sunt reversi.
8 Multiplicatae sunt mihi viduae eius super arenam maris,
induxi eis super matrem militem vastatorem meridie, misi super
eam repente perturbationem et terrorem.
9 Infirmata est, quae peperit septem, exhalavit animam suam;
occidit ei sol, cum adhuc esset dies,
confusa est et erubuit, et residuos eorum in gladium dabo
in conspectu inimicorum eorum ”,
ait Dominus.
10 Vae mihi, mater mea, quoniam genuisti me virum rixae et
virum discordiae in universa terra!
Non feneravi, nec feneravit mihi quisquam;
omnes maledicunt mihi.
11 Amen, Domine, ministravi tibi in bonum,
intercessi apud te in tempore afflictionis et in tempore tribulationis
pro inimico.
12 Numquid frangitur ferro ferrum aquilonis et aes?
13 “ Divitias tuas et thesauros tuos in direptionem
dabo gratis, propter omnia peccata tua, in omnibus terminis
tuis.
14 Et servire te faciam inimicis tuis in terra, quam nescis,
quia ignis succensus est in furore meo:
super vos ardebit ”.
15 Tu scis, Domine; recordare mei et visita me
et vindica me de his, qui persequuntur me; noli in patientia
tua abripere me, scito quoniam sustinui pro te opprobrium.
16 Inventi sunt sermones tui, et comedi eos, et factum est
mihi verbum tuum in gaudium et in laetitiam cordis mei, quoniam
invocatum est nomen tuum super me, Domine, Deus exercituum.
17 Non sedi in concilio ludentium et gloriatus sum;
a facie manus tuae solus sedebam, quoniam indignatione replesti
me.
18 Quare factus est dolor meus perpetuus, et plaga mea desperabilis
renuit curari? Factus es ihi quasi rivus mendax, aquae infideles.
19 Propter hoc haec dixit Dominus: “Si converteris,
convertam te, et ante faciem meam stabis; et si separaveris
pretiosum a vili, quasi os meum eris;
convertentur ipsi ad te, et tu non converteris ad eos.
20 Et dabo te populo huic in murum aereum fortem; et bellabunt
adversum te et non praevalebunt, quia ego tecum sum, ut salvem
te et eruam te, dicit Dominus.
21 Et liberabo te de manu pessimorum et redimam te de manu
fortium ”. |
15
Il Signore mi disse: "Anche se Mosè e Samuele si presentassero
davanti a me, io non mi piegherei verso questo popolo. Allontanali
da me, se ne vadano!"
2 Se ti domanderanno: "Dove andremo?" dirai loro: Così dice
il Signore: Chi è destinato alla peste, alla peste, Chi alla
spada, alla spada, chi alla fame, alla fame, chi alla schiavitù,
alla schiavitù.
3 Io manderò contro di loro quattro specie di mali - parola
del Signore -: la spada per ucciderli, i cani per sbranarli,
gli uccelli dell`aria e le bestie selvatiche per divorarli
e distruggerli.
4 Li renderò oggetto di spavento per tutti i regni della terra
a causa di Manasse figlio di Ezechia, re di Giuda, per ciò
che egli ha fatto in Gerusalemme.
5 Chi avrà pietà di te, Gerusalemme, chi ti compiangerà? Chi
si volterà per domandarti come stai?
6 Tu mi hai respinto, dice il Signore, mi hai voltato le spalle
e io ho steso la mano su di te per annientarti; sono stanco
di avere pietà.
7 Io li ho dispersi al vento con la pala nelle città della
contrada. Ho reso senza figli e ho fatto perire il mio popolo,
perché non abbandonarono le loro abitudini.
8 Le loro vedove sono diventate più numerose della sabbia
del mare. Ho mandato sulle madri e sui giovani un devastatore
in pieno giorno; d`un tratto ho fatto piombare su di loro
turbamento e spavento.
9 E` abbattuta la madre di sette figli, esala il suo respiro;
il suo sole tramonta quando è ancor giorno, è coperta di vergogna
e confusa. Io consegnerò i loro superstiti alla spada, in
preda ai loro nemici". Oracolo del Signore.
10 Me infelice, madre mia, che mi hai partorito oggetto di
litigio e di contrasto per tutto il paese! Non ho preso prestiti,
non ho prestato a nessuno, eppure tutti mi maledicono.
11 Forse, Signore, non ti ho servito del mio meglio, non mi
sono rivolto a te con preghiere per il mio nemico, nel tempo
della sventura e nel tempo dell`angoscia?
12 Potrà forse il ferro spezzare il ferro del settentrione
e il bronzo?
13 "I tuoi averi e i tuoi tesori li abbandonerò al saccheggio,
non come pagamento, per tutti i peccati che hai commessi in
tutti i tuoi territori.
14 Ti renderò schiavo dei tuoi nemici in una terra che non
conosci, perché si è acceso il fuoco della mia ira, che arderà
contro di voi".
15 Tu lo sai, Signore, ricordati di me e aiutami, vendicati
per me dei miei persecutori. Nella tua clemenza non lasciarmi
perire, sappi che io sopporto insulti per te.
16 Quando le tue parole mi vennero incontro, le divorai con
avidità; la tua parola fu la gioia e la letizia del mio cuore,
perché io portavo il tuo nome, Signore, Dio degli eserciti.
17 Non mi sono seduto per divertirmi nelle brigate di buontemponi,
ma spinto dalla tua mano sedevo solitario, poiché mi avevi
riempito di sdegno.
18 Perché il mio dolore è senza fine e la mia piaga incurabile
non vuol guarire? Tu sei diventato per me un torrente infido,
dalle acque incostanti.
19 Ha risposto allora il Signore: "Se tu ritornerai a me,
io ti riprenderò e starai alla mia presenza; se saprai distinguere
ciò che è prezioso da ciò che è vile, sarai come la mia bocca.
Essi torneranno a te, mentre tu non dovrai tornare a loro,
20 ed io, per questo popolo, ti renderò come un muro durissimo
di bronzo; combatteranno contro di te ma non potranno prevalere,
perché io sarò con te per salvarti e per liberarti. Oracolo
del Signore.
21 Ti libererò dalle mani dei malvagi e ti riscatterò dalle
mani dei violenti". |
16
1 Et factum est verbum Domi ni ad me dicens:
2 “ Non acci pies uxorem, et non erunt tibi filii et
filiae in loco isto.
3 Quia haec dicit Dominus super filios et filias, qui generantur
in loco isto, et super matres eorum, quae genuerunt eos, et
super patres eorum, de quorum stirpe sunt nati in terra hac:
4 Mortibus aegrotationum morientur, non plangentur et non
sepelientur; in sterquilinium super faciem terrae erunt et
gladio et fame consumentur, et erit cadaver eorum in escam
volatilibus caeli et bestiis terrae ”.
5 Haec enim dixit Dominus: “Ne ingrediaris domum convivii
neque vadas ad plangendum neque lugebis eos, quia abstuli
pacem meam a populo isto, dicit Dominus, misericordiam et
miserationes.
6 Et morientur grandes et parvi in terra ista, non sepelientur
neque plangentur, et non se incident, neque calvitium fiet
pro eis.
7 Et non frangent lugenti panem ad consolandum super mortuo
et non dabunt ei calicem ad consolandum super patre suo et
matre.
8 Et domum convivii non ingredieris, ut sedeas cum eis et
comedas et bibas.
9 Quia haec dicit Dominus exercituum, Deus Israel: Ecce ego
auferam de loco isto in oculis vestris et in diebus vestris
vocem gaudii et vocem laetitiae, vocem sponsi et vocem sponsae.
10 Et cum annuntiaveris populo huic omnia verba haec, et dixerint
tibi: “Quare locutus est Dominus super nos omne malum
grande istud? Quae iniquitas nostra et quod peccatum nostrum,
quod peccavimus Domino Deo nostro?”,
11 dices ad eos: Quia dereliquerunt me patres vestri, ait
Dominus, et abierunt post deos alienos et servierunt eis et
adoraverunt eos et me dereliquerunt et legem meam non custodierunt.
12 Sed et vos peius operati estis quam patres vestri: ecce
enim ambulat unusquisque post pravitatem cordis sui mali,
ut me non audiat.
13 Et eiciam vos de terra hac in terram, quam ignoratis, vos
et patres vestri; et servietis ibi diis alienis, die ac nocte,
quia non dabo vobis gratiam.
14 Propterea ecce dies veniunt, dicit Dominus, et non dicetur
ultra: “Vivit Dominus, qui eduxit filios Israel de terra
Aegypti!”,
15 sed: “Vivit Dominus, qui eduxit filios Israel de
terra aquilonis et de universis terris, ad quas eieci eos!”.
Et reducam eos in terram suam, quam dedi patribus eorum.
16 Ecce ego mittam piscatores multos, dicit Dominus, et piscabuntur
eos; et post haec mittam eis multos venatores, et venabuntur
eos de omni monte et de omni colle et de cavernis petrarum.
17 Quia oculi mei super omnes vias eorum: non sunt absconditae
a facie mea, et non est occulta iniquitas eorum ab oculis
meis.
18 Et reddam primum dupliciter iniquitates et peccata eorum,
quia contaminaverunt terram meam in morticinis idolorum suorum
et abominationibus suis impleverunt hereditatem meam ”.
19 Domine, fortitudo mea et praesidium meum
et refugium meum in die tribulationis; ad te gentes venient
ab extremis terrae et dicent: “ Vere mendacium possederunt
patres nostri, vanitatem, quae nihil prodest ”.
20 Numquid faciet sibi homo deos, et ipsi non sunt dii?
21 “ Idcirco ecce ego ostendam eis per vicem hanc, ostendam
eis manum meam et virtutem meam, et scient quia nomen mihi
Dominus ”. |
16
1 Mi fu rivolta questa parola del Signore:
2 "Non prendere moglie, non aver figli né figlie in questo
luogo,
3 perché dice il Signore riguardo ai figli e alle figlie che
nascono in questo luogo e riguardo alle madri che li partoriscono
e ai padri che li generano in questo paese:
4 Moriranno di malattie strazianti, non saranno rimpianti
né sepolti, ma saranno come letame sulla terra. Periranno
di spada e di fame; i loro cadaveri saranno pasto degli uccelli
dell`aria e delle bestie della terra".
5 Poiché così dice il Signore: "Non entrare in una casa dove
si fa un banchetto funebre, non piangere con loro né commiserarli,
perché io ho ritirato da questo popolo la mia pace - dice
il Signore - la mia benevolenza e la mia compassione.
6 Moriranno in questo paese grandi e piccoli; non saranno
sepolti né si farà lamento per essi; nessuno si farà incisioni
né si taglierà i capelli.
7 Non si spezzerà il pane all`afflitto per consolarlo del
morto e non gli si darà da bere il calice della consolazione
per suo padre e per sua madre.
8 Non entrare nemmeno in una casa dove si banchetta per sederti
a mangiare e a bere con loro,
9 poiché così dice il Signore degli eserciti, Dio di Israele:
Ecco, sotto i vostri occhi e nei vostri giorni farò cessare
da questo luogo le voci di gioia e di allegria, la voce dello
sposo e della sposa.
10 Quando annunzierai a questo popolo tutte queste cose, ti
diranno: Perché il Signore ha decretato contro di noi questa
sventura così grande? Quali iniquità e quali peccati abbiamo
commesso contro il Signore nostro Dio?
11 Tu allora risponderai loro: Perché i vostri padri mi abbandonarono
- parola del Signore - seguirono altri dei, li servirono e
li adorarono, mentre abbandonarono me e non osservarono la
mia legge.
12 Voi però avete agito peggio dei vostri padri; ognuno di
voi, infatti, segue la caparbietà del suo cuore malvagio rifiutandosi
di ascoltarmi.
13 Perciò vi scaccerò da questo paese verso un paese che né
voi né i vostri padri avete conosciuto e là servirete divinità
straniere giorno e notte, poiché io non vi userò più misericordia.
14 Pertanto, ecco, verranno giorni - oracolo del Signore -
nei quali non si dirà più: Per la vita del Signore che ha
fatto uscire gli Israeliti dal paese d`Egitto;
15 ma piuttosto si dirà: Per la vita del Signore che ha fatto
uscire gli Israeliti dal paese del settentrione e da tutte
le regioni dove li aveva dispersi. E io li ricondurrò nel
loro paese che avevo concesso ai loro padri.
16 Ecco, io invierò numerosi pescatori - dice il Signore -
che li pescheranno; quindi invierò numerosi cacciatori che
daranno loro la caccia su ogni monte, su ogni colle e nelle
fessure delle rocce;
17 poiché i miei occhi osservano le loro vie che non possono
restar nascoste dinanzi a me, né si può occultare la loro
iniquità davanti ai miei occhi.
18 Innanzi tutto ripagherò due volte la loro iniquità e il
loro peccato, perché hanno profanato il mio paese con i cadaveri
dei loro idoli e hanno riempito la mia eredità con i loro
abomini".
19 Signore, mia forza e mia difesa, mio rifugio nel giorno
della tribolazione, a te verranno i popoli dalle estremità
della terra e diranno: "I nostri padri ereditarono soltanto
menzogna, vanità che non giovano a nulla".
20 Può forse l`uomo fabbricarsi dei? Ma questi non sono dei!
21 Perciò, ecco io mostrerò loro, rivolgerò loro questa volta
la mia mano e la mia forza. Essi sapranno che il mio nome
è Signore. |
17
1 Peccatum Iudae scriptum est stilo ferreo,
in ungue adamantino exaratum super tabulam cordis eorum et
in cornibus ararum eorum,
2 ut recordarentur filii eorum ararum suarum et palorum suorum
iuxta ligna frondentia in collibus excelsis,
3 montibus in campo. “ Divitias tuas, omnes thesauros
tuos in direptionem dabo, excelsa tua propter peccata in universis
finibus tuis.
4 Et relinques hereditatem tuam, quam dedi tibi;
et servire te faciam inimicis tuis in terra, quam ignoras,
quoniam ignem succendistis in naribus meis; usque in aeternum
ardebit ”.
5 Haec dicit Dominus: “ Maledictus homo, qui confidit
in homine et ponit carnem brachium suum,
et a Domino recedit cor eius;
6 erit enim quasi myricae in deserto et non videbit, cum venerit
bonum, sed habitabit in siccitate in deserto, in terra salsuginis
et inhabitabili.
7 Benedictus vir, qui confidit in Domino, et erit Dominus
fiducia eius;
8 et erit quasi lignum, quod transplantatur super aquas, quod
ad humorem mittit radices suas
et non timebit, cum venerit aestus; et erit folium eius viride,
et in anno siccitatis non erit sollicitum
nec aliquando desinet facere fructum
9 Dolosum est cor super omnia et insanabile;
quis cognoscet illud?
10 Ego Dominus scrutans cor et probans renes,
qui do unicuique iuxta viam suam et iuxta fructum operum suorum.
11 Perdix fovit, quae non peperit, ita faciens divitias sed
non in iudicio. In dimidio dierum suorum derelinquet eas et
in novissimo suo erit insipiens ”.
12 Solium gloriae, altitudo a principio, locus sanctificationis
nostrae!
13 Exspectatio Israel, Domine, omnes, qui te derelinquunt,
confundentur; recedentes a te in terra scribentur, quoniam
dereliquerunt venam
aquarum viventium, Dominum.
14 Sana me, Domine, et sanabor; salvum me fac, et salvus ero,
quoniam laus mea tu es.
15 Ecce ipsi dicunt ad me: “ Ubi est verbum Domini?
Veniat ”.
16 Et ego non institi pro malo apud te et diem calamitatis
non desideravi, tu scis: quod egressum est de labiis meis,
rectum in conspectu tuo fuit.
17 Non sis mihi tu formidini; refugium meum tu in die afflictionis.
18 Confundantur, qui me persequuntur, et non confundar ego;
paveant illi, et non paveam ego;
induc super eos diem afflictionis et duplici contritione contere
eos.
19 Haec dixit Dominus ad me: “ Vade et sta in porta
Filiorum populi, per quam ingrediuntur reges Iudae et egrediuntur,
et in cunctis portis Ierusalem;
20 et dices ad eos: Audite verbum Domini, reges Iudae et omnis
Iuda cunctique habitatores Ierusalem, qui ingredimini per
portas istas.
21 Haec dicit Dominus: Custodite animas vestras et nolite
portare pondera in die sabbati nec inferatis per portas Ierusalem;
22 et nolite efferre onera de domibus vestris in die sabbati
et omne opus non facietis: sanctificate diem sabbati, sicut
praecepi patribus vestris.
23 Et non audierunt nec inclinaverunt aurem suam; sed induraverunt
cervicem suam, ne audirent me et ne acciperent disciplinam.
24 Et erit: si audieritis me, dicit Dominus, ut non inferatis
onera per portas civitatis huius in die sabbati, et si sanctificaveritis
diem sabbati, ne faciatis in eo omne opus,
25 ingredientur per portas civitatis huius reges et principes
sedentes super solium David et ascendentes in curribus et
equis, ipsi et principes eorum, viri Iudae et habitatores
Ierusalem; et habitabitur civitas haec in sempiternum.
26 Et venient de civitatibus Iudae et de circuitu Ierusalem
et de terra Beniamin et de Sephela et de montuosis et a Nageb,
portantes holocaustum et victimam et sacrificium et tus, et
inferent oblationem laudis in domum Domini.
27 Si autem non audieritis me, ut sanctificetis diem sabbati
et ne portetis onus intrantes per portas Ierusalem in die
sabbati, succendam ignem in portis eius, et devorabit domos
Ierusalem et non exstinguetur ”. |
17
1 Il peccato di Giuda è scritto con uno stilo di ferro, con
una punta di diamante è inciso sulla tavola del loro cuore
e sugli angoli dei loro altari,
2 come per ricordare ai loro figli i loro altari e i loro
pali sacri presso gli alberi verdi, sui colli elevati,
3 sui monti e in aperta campagna. "I tuoi averi e tutti i
tuoi tesori li abbandonerò al saccheggio, a motivo di tutti
i peccati che hai commessi in tutti i tuoi territori.
4 Tu dovrai ritirare la mano dall`eredità che ti avevo data;
ti farò schiavo dei tuoi nemici in un paese che non conosci,
perché avete acceso il fuoco della mia ira, che arderà sempre".
Così dice il Signore:
5 "Maledetto l`uomo che confida nell`uomo, che pone nella
carne il suo sostegno e dal Signore allontana il suo cuore.
6 Egli sarà come un tamerisco nella steppa; quando viene il
bene non lo vede. Dimorerà in luoghi aridi nel deserto, in
una terra di salsedine, dove nessuno può vivere.
7 Benedetto l`uomo che confida nel Signore e il Signore è
sua fiducia.
8 Egli è come un albero piantato lungo l`acqua, verso la corrente
stende le radici; non teme quando viene il caldo, le sue foglie
rimangono verdi; nell`anno della siccità non intristisce,
non smette di produrre i suoi frutti.
9 Più fallace di ogni altra cosa è il cuore e difficilmente
guaribile; chi lo può conoscere?
10 Io, il Signore, scruto la mente e saggio i cuori, per rendere
a ciascuno secondo la sua condotta, secondo il frutto delle
sue azioni.
11 Come una pernice che cova uova da lei non deposte è chi
accumula ricchezze, ma senza giustizia. A metà dei suoi giorni
dovrà lasciarle e alla sua fine apparirà uno stolto".
12 Trono di gloria, eccelso fin dal principio, è il luogo
del nostro santuario!
13 O speranza di Israele, Signore, quanti ti abbandonano resteranno
confusi; quanti si allontanano da te saranno scritti nella
polvere, perché hanno abbandonato la fonte di acqua viva,
il Signore.
14 Guariscimi, Signore, e io sarò guarito, salvami e io sarò
salvato, poiché tu sei il mio vanto.
15 Ecco, essi mi dicono: "Dov`è la parola del Signore? Si
compia finalmente!".
16 Io non ho insistito presso di te nella sventura né ho desiderato
il giorno funesto, tu lo sai. Ciò che è uscito dalla mia bocca
è innanzi a te.
17 Non essere per me causa di spavento, tu, mio solo rifugio
nel giorno della sventura.
18 Siano confusi i miei avversari ma non io, si spaventino
essi, ma non io. Manda contro di loro il giorno della sventura,
distruggili, distruggili per sempre.
19 Il Signore mi disse: "Và a metterti alla porta dei Figli
del popolo, per la quale entrano ed escono i re di Giuda,
e a tutte le porte di Gerusalemme.
20 Dirai loro: Ascoltate la parola del Signore, o re di Giuda
e voi tutti Giudei e abitanti di Gerusalemme, che entrate
per queste porte.
21 Così dice il Signore: Per amore della vostra vita guardatevi
dal trasportare un peso in giorno di sabato e dall`introdurlo
per le porte di Gerusalemme.
22 Non portate alcun peso fuori dalle vostre case in giorno
di sabato e non fate alcun lavoro, ma santificate il giorno
di sabato, come io ho comandato ai vostri padri.
23 Ma essi non vollero ascoltare né prestare orecchio, anzi
indurirono la loro cervice per non ascoltarmi e per non accogliere
la lezione.
24 Ora, se mi ascolterete sul serio - dice il Signore - se
non introdurrete nessun peso entro le porte di questa città
in giorno di sabato e santificherete il giorno di sabato non
eseguendo in esso alcun lavoro,
25 entreranno per le porte di questa città i re, che siederanno
sul trono di Davide, su carri e su cavalli, essi e i loro
ufficiali, gli uomini di Giuda e gli abitanti di Gerusalemme.
Questa città sarà abitata per sempre.
26 Verranno dalle città di Giuda e dai dintorni di Gerusalemme,
dalla terra di Beniamino e dalla Sefèla, dai monti e dal meridione
presentando olocausti, sacrifici, offerte e incenso e sacrifici
di lode nel tempio del Signore.
27 Ma se non ascolterete il mio comando di santificare il
giorno di sabato, di non trasportare pesi e di non introdurli
entro le porte di Gerusalemme in giorno di sabato, io accenderò
un fuoco alle sue porte; esso divorerà i palazzi di Gerusalemme
e mai si estinguerà". |
18
1 Verbum, quod factum est ad Ieremiam a Domino dicens:
2 “ Surge et descende in domum figuli et ibi audies
verba mea ”.
3 Et descendi in domum figuli, et ecce ipse faciebat opus
super rotam;
4 et dissipatum est vas, quod ipse faciebat e luto manibus
suis, et rursus fecit illud vas alterum, sicut placuerat in
oculis eius, ut faceret.
5 Et factum est verbum Domini ad me dicens:
6 “ Numquid sicut figulus iste non potero vobis facere,
domus Israel?, ait Dominus. Ecce, sicut lutum in manu figuli,
sic vos in manu mea, domus Israel.
7 Repente loquar adversum gentem et adversum regnum, ut eradicem
et destruam et disperdam illud;
8 si paenitentiam egerit gens illa a malo suo, propter quod
locutus sum adversus eam, agam et ego paenitentiam super malo,
quod cogitavi ut facerem ei.
9 Et subito loquar de gente et de regno, ut aedificem et plantem
illud;
10 si fecerit malum in oculis meis, ut non audiat vocem meam,
paenitentiam agam super bono, quod locutus sum ut facerem
ei.
11 Nunc ergo, dic viro Iudae et habitatoribus Ierusalem dicens:
Haec dicit Dominus: Ecce ego fingo contra vos malum et cogito
contra vos cogitationem; revertatur unusquisque a via sua
mala, et dirigite vias vestras et opera vestra ”.
12 Qui dixerunt: “ Vanum est; post cogitationes enim
nostras ibimus et unusquisque pravitatem cordis sui mali faciemus
”.
13 Ideo haec dicit Dominus: “ Interrogate gentes:
quis audivit talia horribilia, quae fecit nimis virgo Israel?
14 Numquid deficiet de petra agri nix Libani, aut arescent
aquae erumpentes frigidae et defluentes?
15 Quia oblitus est mei populus meus, vanitati sacrificantes
et impingentes in viis suis, in semitis antiquis, ut ambularent
per calles in itinere non trito,
16 ut poneret terram eorum in desolationem et in sibilum sempiternum:
omnis, qui praeterierit per eam, obstupescet et movebit caput
suum.
17 Sicut ventus urens dispergam eos coram inimico; dorsum
et non faciem ostendam eis in die perditionis eorum ”.
18 Et dixerunt: “ Venite, et cogitemus contra Ieremiam
cogitationes; non enim peribit lex a sacerdote, neque consilium
a sapiente, nec sermo a propheta. Venite, et percutiamus eum
lingua et non attendamus ad universos sermones eius ”.
19 Attende, Domine, ad me et audi vocem adversariorum meorum.
20 Numquid redditur pro bono malum, quia foderunt foveam animae
meae? Recordare quod steterim in conspectu tuo, ut loquerer
pro eis bonum et averterem indignationem tuam ab eis.
21 Propterea da filios eorum in famem et deduc eos in manus
gladii; fiant uxores eorum absque liberis et viduae, et viri
eorum interficiantur morte,
iuvenes eorum confodiantur gladio in proelio.
22 Audiatur clamor de domibus eorum; adduces enim super eos
latronem repente, quia foderunt foveam, ut caperent me, et
laqueos absconderunt pedibus meis.
23 Tu autem, Domine, scis omne consilium eorum
adversum me in mortem; ne propitieris iniquitati eorum, et
peccatum eorum a facie tua non deleatur. Fiant corruentes
in conspectu tuo; in tempore furoris tui abutere eis.
| 18
1 Questa parola fu rivolta a Geremia da parte del Signore:
2 Prendi e scendi nella bottega del vasaio; là ti farò udire
la mia parola".
3 "Io sono sceso nella bottega del vasaio ed ecco, egli stava
lavorando al tornio.
4 Ora, se si guastava il vaso che egli stava modellando, come
capita con la creta in mano al vasaio, egli rifaceva con essa
un altro vaso, come ai suoi occhi pareva giusto.
5 Allora mi fu rivolta la parola del Signore:
6 "Forse non potrei agire con voi, casa di Israele, come questo
vasaio? Oracolo del Signore. Ecco, come l`argilla è nelle
mani del vasaio, così voi siete nelle mie mani, casa di Israele.
7 Talvolta nei riguardi di un popolo o di un regno io decido
di sradicare, di abbattere e di distruggere;
8 ma se questo popolo, contro il quale avevo parlato, si converte
dalla sua malvagità, io mi pento del male che avevo pensato
di fargli.
9 Altra volta nei riguardi di un popolo o di un regno io decido
di edificare e di piantare;
10 ma se esso compie ciò che è male ai miei occhi non ascoltando
la mia voce, io mi pentirò del bene che avevo promesso di
fargli.
11 Ora annunzia, dunque, agli uomini di Giuda e agli abitanti
di Gerusalemme: Dice il Signore: Ecco preparo contro di voi
una calamità e medito contro di voi un progetto. Su, abbandonate
la vostra condotta perversa, migliorate le vostre abitudini
e le vostre azioni".
12 Ma essi diranno: "E` inutile, noi vogliamo seguire i nostri
progetti; ognuno di noi agirà secondo la caparbietà del suo
cuore malvagio".
13 Perciò così dice il Signore: "Informatevi tra le nazioni:
chi ha mai udito cose simili? Enormi, orribili cose ha commesso
la vergine di Israele.
14 Scompare forse dalle alte rocce la neve del Libano? Forse
si inaridiscono le acque delle montagne che scorrono gelide?
15 Eppure il mio popolo mi ha dimenticato; essi offrono incenso
a un idolo vano. Così hanno inciampato nelle loro strade,
nei sentieri di una volta, per camminare su viottoli, per
una via non appianata.
16 Il loro paese è una desolazione, un oggetto di scherno
perenne. Chiunque passa ne rimarrà stupito e scuoterà il capo.
17 Come fa il vento d`oriente io li disperderò davanti al
loro nemico. Mostrerò loro le spalle e non il volto nel giorno
della loro rovina".
18 Ora essi dissero: "Venite e tramiamo insidie contro Geremia,
perché la legge non verrà meno ai sacerdoti, né il consiglio
ai saggi, né l`oracolo ai profeti. Venite, colpiamolo a motivo
della sua lingua e non badiamo a tutte le sue parole".
19 Prestami ascolto, Signore, e odi la voce dei miei avversari.
20 Si rende forse male per bene? Poiché essi hanno scavato
una fossa alla mia vita. Ricordati quando mi presentavo a
te, per parlare in loro favore, per stornare da loro la tua
ira.
21 Abbandona perciò i loro figli alla fame, gettali in potere
della spada; le loro donne restino senza figli e vedove, i
loro uomini siano colpiti dalla morte e i loro giovani uccisi
dalla spada in battaglia.
22 Si odano grida dalle loro case, quando improvvisa tu farai
piombare su di loro una torma di briganti, poiché hanno scavato
una fossa per catturarmi e hanno teso lacci ai miei piedi.
23 Ma tu conosci, Signore, ogni loro progetto di morte contro
di me; non lasciare impunita la loro iniquità e non cancellare
il loro peccato dalla tua presenza. Inciampino alla tua presenza;
al momento del tuo sdegno agisci contro di essi! |
19
1 Haec dicit Dominus: “ Vade et eme lagunculam figuli
testeam et accipe de senioribus populi et de senioribus sacerdotum
2 et egredere ad vallem Benennom, quae est iuxta introitum
portae Fictilium, et praedicabis ibi verba, quae ego loquar
ad te,
3 et dices: Audite verbum Domini, reges Iudae et habitatores
Ierusalem: Haec dicit Dominus exercituum, Deus Israel: Ecce
ego inducam afflictionem super locum istum, ita ut omnis,
qui audierit illam, tinniant aures eius,
4 eo quod dereliquerint me et alienum fecerint locum istum
et sacrificaverint in eo diis alienis, quos nescierunt ipsi
et patres eorum et reges Iudae; et repleverunt locum istum
sanguine innocentium;
5 et aedificaverunt excelsa Baal ad comburendos filios suos
igne in holocaustum Baal: quae non praecepi nec locutus sum,
nec ascenderunt in cor meum.
6 Propterea ecce dies veniunt, dicit Dominus, et non vocabitur
amplius locus iste Topheth et vallis Benennom sed vallis Occisionis.
7 Et dissipabo consilium Iudae et Ierusalem in loco isto;
et subvertam eos gladio in conspectu inimicorum suorum et
in manu quaerentium animas eorum et dabo cadavera eorum escam
volatilibus caeli et bestiis terrae.
8 Et ponam civitatem hanc in stuporem et in sibilum; omnis,
qui praeterierit per eam, obstupescet et sibilabit super universa
plaga eius.
9 Et cibabo eos carnibus filiorum suorum et carnibus filiarum
suarum; et unusquisque carnem amici sui comedet in obsidione
et in angustia, in qua concludent eos inimici eorum et qui
quaerunt animas eorum.
10 Et conteres lagunculam in oculis virorum, qui ibunt tecum,
11 et dices ad eos: Haec dicit Dominus exercituum: Sic conteram
populum istum et civitatem istam, sicut conteritur vas figuli,
quod non potest ultra instaurari; et in Topheth sepelientur,
eo quod non sit alius locus ad sepeliendum.
12 Sic faciam loco huic, ait Dominus, et habitatoribus eius,
ut ponam civitatem istam sicut Topheth;
13 et erunt domus Ierusalem et domus regum Iudae sicut locus
Topheth, immundae: omnes domus, in quarum domatibus sacrificaverunt
omni militiae caeli et libaverunt libamina diis alienis ”.
14 Venit autem Ieremias de Topheth, quo miserat eum Dominus
ad prophetandum, et stetit in atrio domus Domini et dixit
ad omnem populum:
15 “ Haec dicit Dominus exercituum, Deus Israel: Ecce
ego inducam super civitatem hanc et super omnes urbes eius
universa mala, quae locutus sum adversum eam, quoniam induraverunt
cervicem suam, ut non audirent sermones meos ”. |
19
1 Così disse il Signore a Geremia: "Và a comprarti una brocca
di terracotta; prendi alcuni anziani del popolo e alcuni sacerdoti
con te
2 ed esci nella valle di Ben-Innon, che è all`ingresso della
Porta dei cocci. Là proclamerai le parole che io ti dirò.
3 Riferirai: Ascoltate la parola del Signore, o re di Giuda
e abitanti di Gerusalemme. Così dice il Signore degli eserciti,
Dio di Israele: Ecco io manderò su questo luogo una sventura
tale che risuonerà negli orecchi di chiunque la udrà,
4 poiché mi hanno abbandonato e hanno destinato ad altro questo
luogo per sacrificarvi ad altri dei, che né essi né i loro
padri né i re di Giuda conoscevano. Essi hanno riempito questo
luogo di sangue innocente;
5 hanno edificato alture a Baal per bruciare nel fuoco i loro
figli come olocausti a Baal. Questo io non ho comandato, non
ne ho mai parlato, non mi è mai venuto in mente.
6 Perciò, ecco, verranno giorni - dice il Signore - nei quali
questo luogo non si chiamerà più Tofet e valle di Ben-Innon,
ma piuttosto valle della Strage.
7 Io renderò vani i piani di Giuda e di Gerusalemme in questo
luogo. Li farò cadere di spada davanti ai loro nemici e per
mezzo di coloro che attentano alla loro vita e darò i loro
cadaveri in pasto agli uccelli dell`aria e alle bestie selvatiche.
8 Ridurrò questa città a una desolazione e a oggetto di scherno;
quanti le passeranno vicino resteranno stupiti e fischieranno
davanti a tutte le sue ferite.
9 Farò loro mangiare la carne dei figli e la carne delle figlie;
si divoreranno tra di loro durante l`assedio e l`angoscia
in cui li stringeranno i nemici e quanti attentano alla loro
vita.
10 Tu poi, spezzerai la brocca sotto gli occhi degli uomini
che saranno venuti con te
11 e riferirai loro: Così dice il Signore degli eserciti:
Spezzerò questo popolo e questa città, così come si spezza
un vaso di terracotta, che non si può più accomodare. Allora
si seppellirà perfino in Tofet, perché non ci sarà più spazio
per seppellire.
12 Così farò - dice il Signore - riguardo a questo luogo e
ai suoi abitanti, rendendo questa città come Tofet.
13 Le case di Gerusalemme e le case dei re di Giuda saranno
impure come il luogo di Tofet; cioè tutte le case, sui tetti
delle quali essi bruciavano incenso a tutta la milizia del
cielo e facevano libazioni ad altri dei".
14 Quando Geremia tornò da Tofet dove il Signore lo aveva
mandato a profetizzare, si fermò nell`atrio del tempio del
Signore e disse a tutto il popolo:
15 "Dice il Signore degli eserciti, Dio di Israele: Ecco io
manderò su questa città e su tutte le sue borgate tutto il
male che le ho preannunziato, perché essi si sono intestarditi,
rifiutandosi di ascoltare le mie parole". |
20
1 Et audivit Phassur filius Em mer sacerdos, qui constitutus
erat princeps in domo Domini, Ieremiam prophetantem sermones
istos;
2 et percussit Phassur Ieremiam prophetam et misit eum in
nervum, quod erat in porta Beniamin superiore in domo Domini.
3 Cumque illuxisset in crastinum, eduxit Phassur Ieremiam
de nervo; et dixit ad eum Ieremias: “ Non Phassur vocavit
Dominus nomen tuum sed Pavorem undique.
4 Quia haec dicit Dominus: Ecce ego dabo te in pavorem, te
et omnes amicos tuos, et corruent gladio inimicorum suorum,
et oculi tui videbunt; et omnem Iudam dabo in manu regis Babylonis,
et traducet eos in Babylonem et percutiet eos gladio.
5 Et dabo universam substantiam civitatis huius et omnem laborem
eius omneque pretium et cunctos thesauros regum Iudae dabo
in manu inimicorum eorum; et diripient eos et tollent et ducent
in Babylonem.
6 Tu autem, Phassur et omnes habitatores domus tuae, ibitis
in captivitatem; et in Babylonem venies et ibi morieris ibique
sepelieris, tu et omnes amici tui, quibus prophetasti mendacium
”.
7 Seduxisti me, Domine, et seductus sum; fortior me fuisti
et invaluisti. Factus sum in derisum tota die, omnes subsannant
me.
8 Quia quotiescumque loquor, vociferor,iniquitatem et vastitatem
clamito; et factus est mihi sermo Domini in opprobrium et
in derisum tota die.
9 Et dixi: “ Non recordabor eius neque loquar ultra
in nomine illius ”. Et factus est in corde meoquasi
ignis exaestuans claususque in ossibus meis:
et defeci, ferre non sustinens.
10 Audivi enim contumelias multorum et terrorem in circuitu:
“ Denuntiate, et denuntiemus eum ”.
Omnes pacifici mei observabant lapsum meum:
“ Forte decipietur, et praevalebimus adversus eum
et consequemur ultionem ex eo ”.
11 Dominus autem mecum est quasi bellator fortis;
idcirco, qui persequuntur me, cadent et infirmi erunt. Confundentur
vehementer, quia non prosperati sunt; opprobrium sempiternum,
quod numquam delebitur.
12 Et tu, Domine exercituum, probator iusti, qui vides renes
et cor, videam, quaeso, ultionem tuam ex eis; tibi enim revelavi
causam meam.
13 Cantate Domino, laudate Dominum, quia liberavit animam
pauperis de manu malorum.
14 Maledicta dies, in qua natus sum; dies, in qua peperit
me mater mea, non sit benedicta.
15 Maledictus vir, qui annuntiavit patri meo dicens: “
Natus est tibi puer masculus ” et gaudio laetificavit
eum;
16 sit homo ille, ut sunt civitates, quas subvertit Dominus
et non paenituit eum: audiat clamorem mane et ululatum in
tempore meridiano,
17 qui non me interfecit a vulva, ut fieret mihi mater mea
sepulcrum, et vulva eius conceptus aeternus.
18 Quare de vulva egressus sum, ut viderem laborem et dolorem,
et consumerentur in confusione dies mei?
| 20
1 Pascur figlio di Immer, sacerdote e sovrintendente-capo
del tempio, udì Geremia predire tutte queste cose.
2 Pascur fece fustigare il profeta Geremia e quindi lo mise
in ceppi nella prigione che si trovava presso la porta superiore
di Beniamino, nel tempio del Signore.
3 Quando poi il giorno dopo Pascur fece liberare dai ceppi
Geremia, questi gli disse: "Il Signore non ti chiama più Pascur,
ma Terrore all`intorno".
4 Perché così dice il Signore: "Ecco io darò in preda al terrore
te e tutti i tuoi cari; essi cadranno per la spada dei loro
nemici e i tuoi occhi lo vedranno. Metterò tutto Giuda nelle
mani del re di Babilonia, il quale li deporterà a Babilonia
e li colpirà di spada.
5 Consegnerò tutte le ricchezze di questa città e tutti i
suoi prodotti, tutti gli oggetti preziosi e tutti i tesori
dei re di Giuda in mano ai suoi nemici, i quali li saccheggeranno
e li prenderanno e li trasporteranno a Babilonia.
6 Tu, Pascur, e tutti gli abitanti della tua casa andrete
in schiavitù; andrai a Babilonia, là morirai e là sarai sepolto,
tu e tutti i tuoi cari, ai quali hai predetto menzogne".
7 Mi hai sedotto, Signore, e io mi sono lasciato sedurre;
mi hai fatto forza e hai prevalso. Sono diventato oggetto
di scherno ogni giorno; ognuno si fa beffe di me.
8 Quando parlo, devo gridare, devo proclamare: "Violenza!
Oppressione!". Così la parola del Signore è diventata per
me motivo di obbrobrio e di scherno ogni giorno.
9 Mi dicevo: "Non penserò più a lui, non parlerò più in suo
nome!". Ma nel mio cuore c`era come un fuoco ardente, chiuso
nelle mie ossa; mi sforzavo di contenerlo, ma non potevo.
10 Sentivo le insinuazioni di molti: "Terrore all`intorno!
Denunciatelo e lo denunceremo". Tutti i miei amici spiavano
la mia caduta: "Forse si lascerà trarre in inganno, così noi
prevarremo su di lui, ci prenderemo la nostra vendetta".
11 Ma il Signore è al mio fianco come un prode valoroso, per
questo i miei persecutori cadranno e non potranno prevalere;
saranno molto confusi perché non riusciranno, la loro vergogna
sarà eterna e incancellabile.
12 Signore degli eserciti, che provi il giusto e scruti il
cuore e la mente, possa io vedere la tua vendetta su di essi;
poiché a te ho affidato la mia causa!
13 Cantate inni al Signore, lodate il Signore, perché ha liberato
la vita del povero dalle mani dei malfattori.
14 Maledetto il giorno in cui nacqui; il giorno in cui mia
madre mi diede alla luce non sia mai benedetto.
15 Maledetto l`uomo che portò la notizia a mio padre, dicendo:
"Ti è nato un figlio maschio", colmandolo di gioia.
16 Quell`uomo sia come le città che il Signore ha demolito
senza compassione. Ascolti grida al mattino e rumori di guerra
a mezzogiorno,
17 perché non mi fece morire nel grembo materno; mia madre
sarebbe stata la mia tomba e il suo grembo gravido per sempre.
18 Perché mai sono uscito dal seno materno per vedere tormenti
e dolore e per finire i miei giorni nella vergogna? |
|
|
11
12 13 14
15 16 17
18 19 20 |
11
12 13 14
15 16 17
18 19 20 |
|
|
|
|
|